Αγαπημένη μου θεία.

Αυτή η περιοχή δεν είναι ασφαλής. Οι Δαίμονες θα αντισταθούν. Αναρωτιέμαι γιατί ο Κάιν μου ζήτησε να τον ακολουθήσω εδώ.

**********************************

Ήταν νύχτα και δεν έβλεπε τίποτα. Μπροστά του υπήρχε ένας δαυλός όμως, τον οποίο άναψε με τη Δύναμη της Φωτιάς. Βρισκόταν επάνω στα τείχη του κάστρου σε μια περιοχή όπου είχαν κυριαρχήσει οι δαίμονες, χιόνιζε πολύ και έκανε τρομερό κρύο. Τα πάντα επάνω στα τείχη είχαν καλυφθεί με ένα παχύ άσπρο στρώμα χιονιού. Ο Έβαν πολεμούσε τα τέρατα χρησιμοποιώντας σπαθί, τη Δύναμη του Ανέμου αλλά και τη νεοαποκτηθείσα δύναμη της Φωτιάς. Ξεκάθαρα είχε γίνει πολύ δυνατός. Κάθε λίγα μέτρα άναβε και από ένα δαυλό για να βλέπει στο σκοτάδι. Εχθροί δεν ήτα μόνο τα δαιμονικά τέρατα πλέον, αλλά και κανονικοί δαίμονες, μορφές χωρίς πρόσωπο με μακριές κάπες που αιωρούνταν σαν τον Άρχοντα Δαίμονα.

Συνέχισε ανάβοντας δαυλούς και πολεμώντας εχθρούς διασχίζοντας τα τείχη, ώσπου βρήκε τον Κάιν. Στεκόταν στην έρκη ενός τείχους και κοιτούσε το κενό, ενώ ο αέρας κυμάτιζε τα μαλλιά του και τη μπλε κάπα του.

«Κάιν! Οι Δαίμονες έχουν καταλάβει την περιοχή, Πρέπει...» πήγε να του πει μα τον διέκοψε:

«Δεν σε κάλεσα για αυτό. Σε χρειάζομαι για μια ειδική αποστολή.» Ο Έβαν τον κοίταξε χωρίς να μπορεί να πει τίποτα. Κάτι περίεργο συνέβαινε, ήταν σίγουρος για αυτό, Διέκρινε κάτι σκοτεινό στα μάτια του.

«Ο λόρδος Μέντες έχει κατασκηνώσει εδώ κοντά. Θέλω να τον σκοτώσεις...» του είπε και ο νεαρός πολεμιστής έμεινε άναυδος.

«Τι;! Να σκοτώσω ένα λόρδο;!» αναφώνησε με δυσάρεστη έκπληξη.

«Αυτός ο πρίγκιπας προσπαθεί να αποτρέψει την επιστροφή του Βασιλιά, Έβαν. Ορκίστηκες να προστατεύσεις το στίμα.» Ο Ιβάν γύρισε απ' την άλλη μεριά.

«Είμαι στρατιώτης, όχι εκτελεστής. Αν ο Μέντες είναι ένοχος, χρειάζεται μια δίκη.» αντέτεινε.

«Είμαι ο Διοικητής του Βασιλιά! Αν είσαι στρατιώτης, τότε ακολούθησε τις διαταγές μου.» Διέταξε ο Κάιν. Ο Έβαν κατάλαβε πως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και δεν είπε τίποτα άλλο, μόνο ακολούθησε τον διοικητή του κατά μήκος των τειχών. Πέρασαν εμπόδια και πολέμησαν μαζί εχθρούς μέσα στο χιόνι, ώσπου έφτασαν σ΄ ένα σημείο όπου οι εχθροί και τα εμπόδια ήταν πάρα πολλά κι έπρεπε να βιαστούν.

«θα μεταμορφωθώ σε λύκος. Ανέβα επάνω στη ράχη μου.» βρήκε τη λύση τότε ο Κάιν. Αμέσως μεταμορφώθηκε σε λευκό μεγάλο λύκο με κόκκινα μάτια, έτσι ακριβώς όπως είχε παρουσιαστεί μπροστά τους την ημέρα που έσωσε εκείνον και το Λόρεαν όταν βρήκαν τον Βασιλιά. Ο Έβαν με κάποιο δισταγμό σκαρφάλωσε πάνω του σαν να ίππευε άλογο και κρατήθηκε γερά από τη γούνα του. Ο Κάιν άρχισε να τρέχει, να πηδάει εμπόδια κι όποιον εχθρό έπεφτε εμπόδιο στο δρόμο τους το κομμάτιαζε με τα δόντια του. Δεν φαινόταν να τον επηρεάζει το κρύο. Λίγο πιο πέρα, δυο δαιμονικές μορφές τους εμφανίστηκαν απ' το πουθενά. Ο Έβαν κατέβηκε και άρχισε να πολεμάει με τον έναν ενώ ο Κάιν όρμησε στον δεύτερο παραμένοντας στη μορφή του λύκου. Τους κατατρόπωσαν, άνοιξαν μια πόρτα και πέρασαν παραπέρα.

Ο Κάιν πήρε ξανά την κανονική του μορφή και υπέδειξε στον Έβαν υπέδειξε που βρισκόταν η κατασκήνωση. Είπε πως θα βρισκόταν εκεί κοντά κι όταν το έκρινε απαραίτητο θα επέμβει.