Η επομενη μερα περασε γρηγορα.... και το σχολειο και το μεσιμερι και το απογευμα...

Το μονο που δεν ηθελα απο την σημερινη μερα ηταν να παω στο νεκροταφειο...
Δεν ειπα κατι στους γονεις μου γιατι θα με σκοτωναν αμα τους ελεγα οτι θα πηγαινα στο νεκροταφειο

Εβαλα γρηγορα τα μαυρα μου τα ρουχα και σιγα ..σιγα βγηκα απο το δωματιο μου..

Τοτε απο το δωματιο του αδερφου μου βγαινει ο Ορεστης...
Μολις με βλεπει χαμογελαει και με πλησιαζει...

- που πας εσυ τετοια ωρα;
Με ρωτησε και εγω δεν ηξερα τι να απαντησω...

- εεε παω μια βολτα με τον Αιντεν... θα γυρισω συντομα... του ειπα και πηγα να φυγω αλλα αυτος με κρατησε εκει..στην θεση μου..

- καλα τοσο γρηγορα και εσυ θες να φυγεις...κατσε να τα πουμε και λιγο...
Μην ξεχνας οτι ειμαστε φιλοι

- ναι δεν το ξεχναω αλλα πρεπει να φυγω... ο Αιντεν με περιμενει..
Του ειπα και αυτος εκανε γροθιες τα χερια του..

- ελεος..ο Αιντεν αυτο και εκεινο... χεστων πια.... ελεος...
Αρχισε να φωναζει.. μωρε αμα συνεχιζε ετσι θα ξυπναγε τους γονεις μου και αντε να φυγω μετα απο εδω...

- Ορεστη θα τα πουμε αλλη φορα...εγω τωρα πρεπει να φυγω...αληθεια συγνωμη αλλς δεν μπορω να κατσω.
Του ειπα και προχωρησα προς τις σκαλες...
Αμα πια δηλαδη ελεος... κολλημα και αυτος μαζι μου...

Ανοιξα την εξωπορτα και αντικρησα μια Ολιβια η οποια μιλαγε με τον Αιντεν..

- οο Να και η Λυδια... δεν το ηξερα οτι εδω ειναι το σπιτι σου...
Ειπε και χαμογελασε..

- ουτε εγω ηξερα οτι θα συναντησω ενα βρικολακα εξω απο το σπιτι μου...
Επρεπε να παρω σκορδα ειπα και την ειδα να γινεται κοκκινη...

Αυτα εχει η ζωη...
ειπα απο μεσα μου και κρατησα το χερι του Αιντεν...

- παμε;
Με ρωτησε και εκανε ενα βημα μπροστα...

- παμε
Του ειπα και αρχισαμε να περπαταμε...
Μακαρι να πανε ολα καλα...

Ο Αιντεν με οδηγησε στο αμαξι του και μετα μαζι φυγαμε για το νεκροταφειο...

Στην διαδρομη τα πραγματα ηταν ηρεμα... ο Αιντεν ειχε βαλει μια ωραια μουσικουλα που με ηρεμουσε...
Ολα οσο πλησιαζαμε το νεκροταφειο τοσο πιο πολυ σκοταδι υπηρχε μεχρι που καποια στιγμη ενιωσα  λες και ειχα κλεισει τα ματια μου...
Δεν μπορουσα να δω τιποτα..

- μην ανισυχεις... δεν θα ειναι για πολυ ετσι...
Ειπε ο  Αιντεν και με κοιταξε..

- ναι ενταξει..
Ειπα και αρχισα να παιζω με τα χερια μου...

Καποια στιγμη ο Αιντεν σταματησε το αμαξι και καταλαβα οτι φτασαμε...
Τωρα να πω επιτελους..μπα ψεματα θα πω...

Ο Αιντεν  βγηκε εξω απο το αμαξι και μετα και εγω..

Τοτε ακουστηκε ενα ουρλιαχτο..
εγω αμεσως αγκαλιασα τον Αιντεν..

- αγαπη μου ηρεμησε..ενας λυκος θα ηταν...ειπε ο Αιντε και μου χαϊδεψε την μεση...

- δεν παμε καλητερα σπιτι...
Ειπα και τοτε ακουσα ενα ξυλακι να σπαει απο πισω και εγω αμεσως ουρλιαξα...

-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Γυρισα αμεσως πισω και ειδα τον Λιαμ..

- εσυ εισαι...;
Ειπα και η καρδια μου ηρεμησε...
Καλα μεχρι να φυγουμε απο εδω εγω θα εχω πεθανει....τωρα το πως... αυτο και εγω η ιδια θελω να το μαθω...

- ωραια ηρθατε.. παμε..
Ειπε ο Λιαμ και προχωρησε..
Εγω ειχα μεινει στην θεση μου και ο Αιντεν σιγα..σιγα με εσπρωχνε..

Οταν λοιπον φτασαμε στην πορτα του νεκροταφειου εγω ειχα μεινει να την κοιταζω

- ελα Λυδια παμε... ειπε ο Λιαμ και ανοιξε την πορτα....
Μολις μπηκαμε μεσα αμεσως το μερος με γεμισε με θλιψη και τρομο..

Εγω περπαταγα κοντα στον Αιντεν... με τιποτα δεν εκανα βημα χωρις αυτον...δεν ξερω αλλα νιωθω οτι κατι κακο θα συμβει...

Ο Λιαμ προχωρησε μπροστα και κοιταξε εναν ταφο...

- αυτος ειναι παλιος Σαβαντ... ο Ρελιον Ντεβις.... φημες λενε οτι σκοτωσε ολη του την οικογενεια και μετα εκοψε το κεφαλι του .

- ιουυυυ ειπα και πλησιασα τον ταφο..
Το προσωπο στην εικονα ηταν τοσο σκληρο..τοσο τρομακτικο...

- ας προχωρησουμε καλητερα..
Ειπε ο Λιαμ και συνεχισε να προχωρα μπροστα..

Εγω ειχα μεινει εκει να κοιταζω το προσωπο  του αντρα και τοτε ακουσα μια κραυγη...

Ο Λιαμ και ο Αιντεν γυρισαν να κοιταξουν.... μαζι τους γυρισα και εγω αλλα δεν ειδα τιποτα...

Χωρις να το καταλαβω επεσα προς τα πισω και ακουμπησα τον ταφο...του Ρελιον

- ειμαι ελευθερος....αχχχ... ελευθερια...αυτο ηταν...
Η μερα που περιμενα ηρθε... τα κακα πνευματα θα κυριευσουν τον  κοσμο...
Ειπα και βγηκα εξω απο τον ταφο μου..

Ανοιξα τα ματια μου και ειδα μπροστα μου τον Αιντεν...
- τι εγινε;
Με ρωτησε και μου επιασε το χερι..

- Δεν ξερω...ηταν περιεργο...δεν μπορω να το εξηγησω..ειμουν το πνευμα...
Του ειπα και τοτε αυτος με κοιταξε με απορια...

- καποιος τους εχει ελευθερωσει.... εχει ελευθερωσει καθε πνευμα σε αυτο το νεκροταφειο... καθε πνευμα Σαβαντ
Του ειπα και τον αγκαλιασα..

- παιδια ελατε εδω...
Ακουσαμε τον Λιαμ να λεει και πηγαμε προς τα εκει..

Στο εδαφος ηταν μια κοπελα...
Ο Λιαμ την γυρισε και μια γιγαντια γρατζουνια ηταν σε ολο το προσωπο της.... την κομματασιε...

Αυτη πρεπει να ηταν που φωναξε...αρα αυτο σημαινει οτι δεν ειμαστε μονοι...υπαρχει και καποιος αλλος εδω...

Ακουστηκε θορυβος απο πισω στα δεντρα...
Και κοιταξα για να δω μηπως υπαρχει κατι..

- ας προχωρησουμε... δεν μπορουμε να την βοηθησουμε...ειπε ο Λιαμ και σηκωθηκε πανω...
Κοιταξε τον Αιντεν και του εκανε νοημα να προχωρησει...

Ο Αιντεν μου επιασε το χερι και μαζι προχωρησαμε..

Ο Λιαμ κοιταγε τον χωρο γυρω ενω ο Αιντεν κοιταγε συνεχεια απο πισω μας..

Ο χωρος πραγματικα ηταν τοσο τρομακτικος...κοιταγα μονο τον Αιντεν γιατι αμα κοιταγα για λιγο το μερος γυρω μου θα λιποθυμαγα...

- ποσο ακομα εχουμε.;
ρωτησα και για μονο ενα δευτερολεπτα κοιταξα το μερος..

- εεε σε λιγο φτανουμε ειπε ο Λιαμ και με τα χερια του ελενξε τρεις γιγαντιες σιδερενιες μπαλες που τις εβγαλε απο το σακιδιο του..

- σε πολυ λιγο ειπε... και τωρα περπαταγαμε σιγα..σιγα..

Ξαφνικα ομοχλη γεμισε τον χωρο και εγω προσπαθησα να κρατησω το χερι του Αιντεν αλλα δεν το εβρησκα...

- Αιντεν που εισαι;
Ρωτησα αλλα τιποτα καμια απαντηση..
Αμεσως ενιωσα ο χωρος να παγωνει... το σωμα μου παγωσε και τα ματια μου πονεσαν απο την πολυ ομιχλη...

- αγαπη μου...ειπα και ενα δακρυ κυλισε στο προσωπο μου...
-σας παρακαλω.... καποιος.... Λιαμ ...Αιντεν...

Τιποτα κανεις δεν απαντησε.....
Και τοτε η ομιχλη εξαφανιστηκε...
Ουτε ο Λιαμ ουτε ο Αιντεν ηταν διπλα μου...

- πιαστε τον.....ακουσα και γυρισα για να δω ποιος το ειπε...
Και μπροστα μου βλεπω 3 στρατιωτες...
Τι;;;
Με προσπερασαν...αλλα το περιεργο ειναι οτι περασαν ακριβως μπροστα μου..λες και δεν υπαρχω....ή οχι...δεν γινεται.

Κοιταξα το χερι μου και ειδα οτι δεν υπηρχε σαρκα..... ειμαι πνευμα...
Δεν μπορει

Κοιταξα τους στρατιωτες οι οποιοι επιασαν ενα παιδι...
Μα καλα τι γινεται εδω...

Τι γινεται;;;;;

Γεια σας!!!!
Λοιπον ειπα να βαλω αλλο ενα...!!!
😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉😉
Πολλα εγιναν!!!!!
Ναι αυτο το κεφαλαιο μου αρεσε..και σιγουρα και το επομενο!!!
● ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ
● Η ΛΥΔΙΑ ΠΝΕΥΜΑ... ΟΜΓ ΓΙΑΤΙ??
● ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ????
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ...
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ...
😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢😢
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΓΝΩΜΕΣΣΣ.....
ΓΙΑ ΤΟ ΑΜΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Αυτααα😉😉😉😉