- Σήμερα είναι μια πολύ βαρετή μέρα

Μου γκρίνιαξε η Αλίνα. γύρισα στο πίσω θρανίο όπου η Αλίνα είχε επιλέξει να κάθετε και την κοίταξα με ένα βλέμμα γεμάτο βαρεμάρα

-ακόμα δεν ξεκίνησε η μέρα και γκρινιάζεις;

Εκείνη δεν απάντησε. Τότε στράφηκα προς τον κολλητό μου που καθόταν δίπλα στην Αλίνα

-χαρά στο κουράγιο σου φιλαράκι.

Εκείνος με κοίταξε με ένα βλέμμα απελπισίας που μαρτυρούσε πόσο κουρασμένος ήταν από την γκρίνια της κοπέλας του.

-την αγαπάω πολύ και αυτό μου δίνει δύναμη να ανέχομαι την γκρίνια της

Αυτή ήταν μια πολύ διπλωματική απάντηση που θα τον απάλλασσε από έναν παραπάνω λόγο να ακούει την γκρίνια της Αλίνας.

Εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα. Η καθηγήτρια που στεκόταν στο κατώφλι της πόρτας μαρτυρούσε πως το μάθημα ξεκινάει. Αφού μπήκε στην τάξη άφησε την τσάντα της στην έδρα, έβγαλε το βιβλίο της και ξεκίνησε να παραδίδει το μάθημα της.
Λίγο αργότερα η κτύπησε η πόρτα και μπήκε μέσα ο διευθυντής μαζί με μια κοπέλα
-να σας γνωρίσω την καινούργια σας συμμαθήτρια την Ελλη. Μπορείς να κάτσεις κορίτσι μου
Εκείνη πλησίασε προς τα εδω και αφού καθόμουν μόνος μου της είπα να κάτσει μαζί μου. Εκείνη έκατσε δίπλα μου και το μάθημα συνεχίστηκε μέχρι να κτυπήσει το κουδούνι. Εκείνη την ώρα βρήκα την ευκαιρία να της μιλήσω
- με λένε Ιάσωνα
-είμαι η Έλλη, χάρηκα
-από που μας έρχεσαι;
-από Αντικύθηρα
-πρέπει να είναι τέλεια εκεί
-μπα
-γιατί;
-δεν υπάρχει κόσμος, φαντάσου ότι το νησί έχει πληθυσμό 59 ατομα
-οκ, καταλαβαίνω
Σηκώθηκε από το θρανίο
-Ιάσωνα, το κυλικείο που είναι;
-θες να σε πάω μέχρι εκεί;
-ναι
Και σηκώθηκα από το θρανίο, της έπιασα το χέρι και την πήγα μέχρι εκεί. Σε όλο το διάλειμμα συζητάγαμε. Η Έλλη είναι ένα υπέροχο πλάσμα. Σιγά-σιγά φτάσαμε στην τελευταία ώρα. Έτσι αφού κτύπησε το κουδούνι ξεκινήσαμε για τα σπίτια μας.
Όσο περνούσαν οι μέρες την γνώριζα όλο και πιο καλά. Είχαμε βγει μερικές φορές για καφέ, μιλάγαμε στο Facebook, μιλάμε και στο σχολείο. Γνώρισε και άλλα παιδιά και έγινε κολλητή με την Αλίνα αλλά παρόλα αυτά συνεχίζει να κάθετε μαζί μου. Μπορεί να σας ακουστεί λίγο αναμενόμενο αλλά την ερωτεύτηκα τρελά. Είναι καλή κοπέλα. Κάποια στιγμή ο κολλητός μου με ρώτησε:
-τι τρέχει με την Έλλη;
-τίποτα
-άστα αυτά, είσαι ερωτευμένος μαζί της;
-φαίνεται τόσο πολύ;
-όχι ρε φίλε αλλά εγώ σε ξέρω από μικρό παιδί, πόσο καιρός παει;
-δύο εβδομάδες περίπου
-και τι περιμένεις για να μου το πεις;
-δεν ξέρω, απλά επειδή τα έχεις με την κολλητή της δίστασα
- η Έλλη το ξέρει;
-δεν της το έχω πει
-και τι περιμένεις;
-τίποτα απλά φοβάμαι
-τι φοβασαι;
-μήπως με απορρίψει
-γιατί να σε απορρίψει ρε Ιάσωνα;
-μπορεί να τα έχει με άλλον
-όχι ρε, μόνη της είναι. Κάνε την πρώτη κίνηση, πότε δεν ξέρεις
-λες;
-λεω
-και τι να κάνω;
-ζητά την να βγείτε
Και τότε ήταν που είδα την Έλλη να κάθετε με την Αλίνα στο πιο πέρα παγκάκι. Μόλις τις είδε και ο Παύλος σήκωσε το κινητό του
-τι κάνεις ρε Παύλο;
-στέλνω μήνυμα στην Αλίνα να βγούμε μετά το σχολείο, για να σας αφήσουμε λίγο μόνους σας
-τι εννοείς ρε;
-θα της ζητήσεις να βγείτε σήμερα, πάμε να μιλήσουμε, στην βράση κολλάει το σίδερο
-τι λες ρε, δεν είμαι προετοιμασμένος ψυχολογικά για αυτό
-πολύ αργά
Και με αυτήν του την φράση φτάσαμε μπροστά στα κορίτσια
-για πιο πράγμα είναι πολύ αργά αγόρια;
-τίποτα Αλίνα μου, κάτι έλεγα με τον Ιάσωνα
-και τι λέγατε;
-άσε την ανάκριση ρε Αλίνα, τα δικά μου λέγαμε. Μην ανησυχείς ο Παύλος σε λατρεύει, έχω βαρεθεί να μου λέει πόσο τέλεια είσαι
Και σηκώθηκε και τον τον αγκάλιασε, μετά την αγκαλιά ακολουθίσε ένα παθιασμένο φιλί.
-αμάν ρε παιδιά, θα πάθουμε τίποτα από το πολύ πάθος και το πολύ μέλι
-θα συμφωνήσω με την Έλλη
Και τότε η Αλίνα γυρίζει και μας λέει
-όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια
Και ξεσπάει σε γέλια. Μετά αφήνει τον Παύλο και κάθετε δίπλα στην Έλλη και πάλι. Μετά από μερικά λεπτά συζήτησης ο Παύλος μου έχωσε μια διακριτική αλλά δυνατή αγκωνιά στο πλευρό
-άουτς, τι έπαθες ρε;
-κάτι ξεχνάς
-σωστά, Έλλη θες να βγούμε σήμερα το απόγευμα;
-ναι
-πάμε συνεμά;
-ναι, παίζει κάτι ωραία από όσο ξέρω
-τέλεια, θες να πάμε μετά το σχολείο να βγάλουμε εισιτήρια;
-ναι
Και έτσι και έγινε, μετά το σχολείο πήγαμε και βγάλαμε εισιτήρια για την προβολή των 9
-να περάσω να σε πάρω από το σπίτι; σου;
-ναι
-8:30 είναι καλα;
-ναι, νομίζω πως 8:30 είναι ότι πρεπει
Και ξεκινήσαμε για να γυρίσουμε πίσω. Φτάσαμε στο σπίτι της Έλλης
-θα περάσω κατά τις 8:30, να είσαι έτοιμη
-εντάξει
-καλό μεσημέρι
-επίσης
Και έφυγα. Μόλις έφτασα στο σπίτι πήρα τηλέφωνο τον Παύλο για να του πω πως πήγε. Αφού μιλήσαμε λίγο, είπε πως θα έρθει σε καμία ώρα για να δουμε τι να φορέσω. Έτσι έκατσα με τους γονείς μου και την αδερφή μου στο τραπέζι για φαγητό.
-μαμά μετά θα έρθει ο Παύλος για λίγο
-εντάξει αγόρι μου
-επίσης θα πάω συνεμά με την Έλλη
-εντάξει παιδί μου
-εσύ Νίνα, θα μείνεις μέσα σήμερα;
-ναι μαμά, θα έρθει η Ελένη να κάνουμε μια εργασία
Η Νίνα είναι μεγαλύτερη από εμένα και έτσι όταν λέει ότι θα μείνει μέσα για έργασια εννοεί ότι αν έχω όρεξη να βγω μετά την εργασία θα βγω μετά, και αυτό είναι οκ, γιατί είναι η μεγάλη.
Μετά το φαγητό της ζήτησα να με βοηθήσει με το ραντεβού μου. Εκείνη ήταν πολύ καλή με το να δίνει συμβουλές για το πως θα ρίξω κάποια κοπέλα που μου αρέσει, και έτσι της ζητάω πάντα μια συμβουλή πριν το κάθε το κάθε ραντεβού μου. Όταν ήρθε και ο Παύλος κάτσαμε λίγο, διαλέξαμε τι θα βάλω και παίξαμε λίγο lol για να περάσει η ώρα. Μου είπε πως η Αλίνα είχε πάει στο σπίτι της Έλλης για να την βοηθήσει να ετοιμαστεί για το σημερινό ραντεβού μας. Όταν η ώρα πήγε 8 εγώ άρχισα να ετοιμάζομαι. Κατά τις 8:15 έφυγα με τον Παύλο και πήγαμε στο σπίτι της Έλλης. Εκεί εγώ με την Έλλη πήγαμε συνεμά ενώ ο Παύλος με την Αλίνα πήγα για ψώνια στο εμπορικό κέντρο. Όταν φτάσαμε στο συνεμά η ώρα ήταν 8:50 οπότε πήγαμε στο κυλικείο για να πάρουμε τίποτα. Όταν Ειρθε η σειρά μας ή υπάλληλος που μας εξυπηρέτησε είπε
-τι θα πάρετε
Εγώ απάντησα
- 1 κουτί νατσος με ντομάτα και ένα μεγάλο ποτήρι Coca cola, εσύ Έλλη
- 1 κουτί νατσος με τυρί και έναν χυμό πλάσματος
Αφού τα ετοίμασε, πλήρωσα και πήγαμε προς την αίθουσα, είχαμε 5 λεπτά μέχρι να ξεκινήσει η προβολή μας
-Έλλη είσαι βρικόλακας;
-ναι
-γιατί δεν μου το έχεις πει αυτό;
-δεν είχα την κατάλληλη ευκαιρία, τι έγινε; μήπως θες να ακυρώσουμε το ραντεβού μας; δεν με πειράζει
-όχι, ούτε με πειράζει ούτε θέλω να ακυρώσω το ραντεβού μας, απλά μου ήρθε λίγο απότομα
-συγνώμη που δεν στο είπα
-πάμε στην προβολή μας;
-φύγαμε
Το ραντεβού μας ήταν υπέροχο αλλά δεν ξέρω τι να κάνω, μου αρέσει πολύ η Έλλη, αλλά εγώ είμαι άνθρωπος, εκείνη είναι βρικόλακας. Το συζήτησα με την αδερφή μου. Εκείνη μου είπε ότι αν την αγαπάω πραγματικά δεν πρέπει να κάνω πίσω επειδή είναι βρικόλακας. Οι σχέσεις ανθρώπων με βρικόλακες είναι κατακριτέες αν και η συνύπαρξη μας είναι αρμονική. Ο πατέρας μου με συμβούλεψε να μην προχωρήσω με την Ελλη. Όταν του είπα πως νιώθω για εκείνη το σκέφτηκε λίγο αλλά και πάλι μου είπε να μην προχωρήσω αν δεν είμαι σίγουρος. Την θέλω πολύ. 5 μέρες μετά αποφάσισα πως αν δεν το κάνω θα κάνω το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου και έτσι με την βοήθεια του Παύλου της οργάνωσα μια έκπληξη. Έτσι μέσα σε μια ρομαντική την φίλησα στο στόμα, εκείνη δεν έκανε καμία κίνηση για να αντισταθεί
-Έλλη σε αγαπώ, θες να τα φτιάξουμε;
-επιτέλους το είπες, φυσικά και θελω
-τι εννοείς με το επιτέλους;
-ότι και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου μπούφο, και σταμάτα επιτέλους την μουρμούρα, γκρινιάρη
Και πριν προλάβω να της απαντήσω με είχε ξαναμιλήσει με πάθος. Έχω φιλήσει πολλές κοπέλες, αλλά σαν το δικό της το φίλη δεν έχω ξανά βρει ποτέ μου.
Μέρα με την μέρα την ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ. Οι περισσότεροι κατακρίνουν την σχέση μας, εγώ είμαι άνθρωπος και αυτή είναι βρικόλακας, αυτό όμως δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο ανάμεσα στην αγάπη μας. Πιστεύω πως σε μερικά χρόνια τα πράγματα θα αλλάξουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποιων άνθρωπο να με ρωταει
-τα έχεις με βρικόλακα, πως το ανέχονται οι γονείς σου;
-προτιμούν να με βλέπουν ευτυχισμένο
-σιγά την ευτυχία. Δεν την φοβάσαι; Είναι πλάσματα που σου ρουφάνε το αίμα με το καλαμάκι
Δεν μπόρεσα να απαντήσω σε αυτό γιατί όλα ήταν αποτέλεσμα βλακώδης φαντασίας. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή οι γονείς μου δεν το πήραν και τόσο καλά, οι γονείς της Έλλης ήταν οκ με την όλη σχέση αλλά οι δικοί μου δεν το πήραν καλά και προσπάθησαν να μας χωρίσουν. Εκείνη ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Αυτό που τους έκανε να αλλάξουν γνώμη ήταν ότι όσο ήμασταν χωριστά κόντεψα να πεθάνω. Ήταν μια τυπική μέρα, εγώ ξύπνησα από τον έντονο πονοκέφαλο που είχα, δεν έδωσα σημασία μιας και έντονους πονοκεφάλους είχα συχνά μιας και πέρναγα πολλές ώρες της μέρας μου κλαίγοντας και φωνάζοντας πως την αγαπάω. Όμως λίγο αργότερα άρχισα να έχω έντονη ναυτία, υπνηλία και ζαλάδα. Κάποια στιγμή άρχισα να κάνω και ο εμετός. Τότε ήταν που ανακάλυψα ότι είχα αστάθεια στο περπάτημα και δεν μπορούσα να αντέξω το το φως. Η μητέρα μου μου έφτιαξε κάτι να φάω αλλά δεν μπορούσα, δεν είχα όρεξη για φαγητό. Όλα αυτά έκαναν τους γονείς μου να ανησυχούν για το τι έχω. Έτσι κάλεσαν ασθενοφόρο. Στο νοσοκομείο οι γιατροί είπαν ότι έπαθα εγκεφαλιτιδα και εγώ έπεσα σε κώμα. Οι γιατροί έβαλαν τα δυνατά τους και έτσι κατάφεραν να με κάνουν να συνέλθω από το κώμα. Βέβαια λόγο της εγκεφαλιτιδα απέκτησα πρόβλημα στην ομιλία και αναγκαστικά να μάθω να μιλάω από την αρχή. Όσο ήμουν στο δωμάτιο του νοσοκομείου οι γονείς μου μου είπαν πως η Έλλη την μια εβδομάδα που ήμουν στην εντατική ερχόταν κάθε μέρα να μάθει νέα μου. Μου είπαν πως αν την αγαπάω δεν θα μπουν εμπόδιο στην σχέση μας. Τους κοίταξα με απορία
-όταν κινδύνευσες να πεθάνεις σκεφτήκαμε πως δεν πρέπει να σε εμποδίσουμε να είσαι ευτυχισμένος. Είδαμε πόσο σε νοιάζεται και σκεφτήκαμε πως η ζωή είναι μικρή για να μην είσαι ευτυχισμένος. Και όλον αυτόν τον καιρό δεν ήσουν ευτυχισμένος αγόρι μου, την αγαπάς ακόμα;
Κούνησα το κεφάλι μου. Η μητέρα μου αφού είδε ότι απάντησα θετικά βγήκε από το δωμάτιο και λίγα λεπτά αργότερα μπήκε με τη Έλλη
-να ξέρεις πως σε λατρεύουμε ιασωνα
Τους έκανα νόημα ότι και εγώ τους λατρεύω και βγήκαν από το δωμάτιο
-θα με άφηνες μόνη μου ρε;
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου
-είπα και εγώ
Η περιπέτεια μου αυτή μας ένωσε και πάλι. Και πλέον είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στο κόσμο και έχω καταλάβει ένα πράγμα ότι οι βρικόλακες είναι τα πιο ερωτεύσιμα πλάσματα στον γαλαξία μας. Οσο πέρναγε ο καιρός οι γονείς μου αγάπησαν την Έλλη πολύ και μου ζήτησαν συγνώμη που την έκριναν από το είδος της και όχι από τον χαρακτήρα της. Έχουν μετανιώσει που έβαλαν την γνώμη του κόσμου πάνω από την επιθυμία μου να είμαι μαζί της.
Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που την γνώρισα, από τότε που την αγάπησα και από τότε που έμαθα να μην κάνω διακρίσεις ανάμεσα στα πλάσματα του πλανήτη μας. Αυτά τα δυο χρόνια δεν θα τα άλλαζα με τίποτα, όπως δεν θα άλλαζα ούτε την Έλλη με καμία κοπέλα.
Παντός όλα αυτά μου έδωσαν ένα μάθημα, ο κόσμος ξέρει να λέει μόνο λόγια. Όταν έρθει μια δύσκολη στιγμή ο κόσμος δεν θα συμπαρασταθεί, δεν θα είναι εκεί, δεν θα έχει την διάθεση να βοηθήσει. Έτσι δεν πρέπει να μας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος γιατί ο κόσμος μιλάει πολύ αλλά στο τέλος της μέρας είμαστε με αυτούς που επιλέξαμε. Και αν επιλέξουμε τον κόσμο κατά πάσα πιθανότητα θα μείνουμε μόνοι μας, γιατί εκεί είναι μόνο όποιος νοιάζεται πραγματικά.
Η Έλλη απέδειξε πως θα είναι εκεί. Στάθηκε σαν βράχος δίπλα μου και με βοήθησε. Μετά την εγκεφαλιτιδα έπρεπε να μάθω να μιλάω από την αρχή και έκανε υπομονή για μήνες. Ήταν εκεί και με βοηθούσε για μήνες. Περάσαμε πολλές ώρες κάνοντας ασκήσεις που μας έλεγαν οι γιατροί. Νομίζω πως η Έλλη είναι ότι καλύτερο έχω επιλέξει για τον εαυτό μου, γιατί ότι και να έχω όταν κοιτάω τα μάτια της γεμίζω ελπίδα και οταν μου γελά μου δίνει τεράστια δύναμη.