Ποιος θέλει μια κακιασμενη σκύλα;

Ποιος θέλει μια αντιδραστική γριά;

Ποιος θέλει ένα γερασμένο σώμα;

Ποιος θέλει μια σιχαμερή αλλόκοτη σκιά;

Που σκότος σπέρνει δίχως τύψεις, μια μάγισσα με σάρκα και οστά...

Μες στο τσουκάλι της μαζεύει του κοσμου τις αμαρτίες που αποτυπώνονται στη αποκρουστική μορφή της..

Μες στις σκιές παραμονεύει και μοιάζει με επίγεια θέα, τη νύχτα φυσικά...

Η μέρα όμως σαν επέλθει...

Μηδέ ψυχή μηδέ ομορφιά...

Ο ίδιος ο τρόμος.. η θεά.

Εκδίκηση γυρεύει για τη χαμένη ομορφιά...

Εκδίκηση γυρεύει... για το χαμό της αγνής -κάποτε- και καθαρής ψυχής της.

Εκδίκηση παίρνει από όλα τα όντα τα μολυσμένα και αμαρτωλα, την κάθε νύχτα που πέφτει κρυμμένη μεσα στην ιδια σου τη σκια...

Φυλάξου...

Είναι πάντα στη σκιά σου...

Και πάντα περιμένει...