Απαίσιο συναίσθημα...

Παρακινούμενο από άλλα, ακόμη χειρότερα...

Ανασφάλεια...

Φόβος... 

Έλλειψη αυτοεκτίμησης... 

Να διεκδικείς κάτι που δεν σου ανήκει, που δεν είναι πράγμα, δεν θα είναι ποτέ απόλυτα δικό σου...

Να του στερείς όνειρα...

Αέρα...

Ελπίδες...

Δεν έχεις το δικαίωμα. Ακούς;!

Ήμαστε άνθρωποι λέμε...

Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη ζήλια...

Μπορούμε σας λέω... 

Φτάνει μόνο να αναλογιστούμε, πως δεν έχουμε κανένα δικαίωμα πάνω σε άλλες ζωές...

Δεν ήμαστε αφέντες τους...

Παρά αφέντες του εαυτού μας...

Ζηλεύεις κάτι που έχει κάποιος άλλος...

Δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνεις δικό σου...

Μπορείς όμως να παλέψεις να φτιάξεις κάτι παρόμοιο, λιγότερο ή περισσότερο, μα τότε και μόνο θα είναι δικό σου...

Αν το χτίσεις, φτιάξεις, αποκτήσεις με δικό σου κόπο, χωρίς να βλάπτεις τον άλλον. 

Συχαίνομαι να αντικρίζω τη σπίθα της ζήλιας στα μάτια των ανθρώπων, μου έρχεται να ξεράσω!!!

Δεν τη νιώθω, 

Ίσως επειδή είμαι υπερβολικά υπερήφανη... 

Ίσως γιατί έμαθα να την αποβάλω...

Να παλεύω για τα δικά μου και να μην θεωρώ τους ανθρώπους κτήματά μου...

Και συ μπορείς!