Ο Λευτέρης μπήκε στο γραφείο του μέντορα του απορημένος ...το τηλεφώνημα που είχε λάβει νωρίτερα , τον είχε προβληματίσει αρκετά .. τον βρήκε να κάθεται στην πολυθρόνα του με ένα πούρο στο στόμα ...αυτή η μυρωδιά τον γύριζε χρόνια πίσω....

Λ: καλημέρα ....

Λεβ: καλώς τον ....καιρό έχουμε να τα πούμε από κοντά....
Λ: είστε καλά;... μου φάνηκε λίγο ύποπτο το τηλεφώνημα σας....
Λεβ: έχω κάτι ευχάριστο να σου πω....

Ο Λευτέρης τον κοίταξε με ανανεωμένο ενδιαφέρον.....

Λεβ: σε δυο μήνες από σήμερα είμαι επίσημος λέκτορας σε ένα πολύ γνωστό πανεπιστήμιο της Αγγλίας .....θα παραβρεθούν οι μεγαλύτεροι του κλάδου μας και παράλληλα θα γίνει και μια επέμβαση ,στην οποία θα είμαι επικεφαλής και σε θέλω μαζί μου.... τι λες;
Λ: σε δυο μήνες; δεν ξέρω αν θα μπορώ....
Λεβ: πρέπει να βγεις εκτός Ελλάδος .....χαραμίζεσαι εδώ πέρα στο έχω ξαναπεί....
Λ: έχετε δίκιο, αλλά αύριο έχω ένα πολύ σημαντικό χειρουργείο και αν όλα πάνε καλά ,πιστεύω πως δεν θα έχει βγει από το νοσοκομείο....
Λεβ: διακρίνω προσωπικό ενδιαφέρον;...
Λ: είναι η περίπτωση για την οποία σας τηλεφώνησα.....
Λεβ: α , η νεαρή κυρία Φωτίου.... σου είπε ο πατέρας της ότι μιλήσαμε;
Λ: ναι ....και ότι του είπατε τα καλύτερα....
Λεβ: την αλήθεια του είπα ....αυτό που δεν ήξερα όμως τότε, ήταν η συναισθηματική σου εμπλοκή......
Λ: δεν είναι τόσο απλό.... γνωρίζετε την προϊστορία μου... και θέλω απλά να την δω να στέκεται στα πόδια της .....
Λεβ : αν αυτή η εξήγηση σε πείθει..... εγώ πάντως θα σε δηλώσω στους συμμετέχοντες γιατρούς ...έχεις πολλά περισσότερα να δώσεις ....

Ο Ευκλείδης είχε πάει στο νοσοκομείο... μετά την συνάντηση που είχε με τον Πέτρο είχε πειστεί πως αγνοούσε την αλήθεια .....μπερδεύτηκε αρκετά με αυτήν την εξέλιξη ...θα έπαιρνε όρκο πως η γυναίκα του ήξερε τα πάντα ...αλλά αφού ήταν δικό τους παιδί και ήταν παντρεμένοι, πως γινόταν να μην ήξερε τίποτα;.... έδιωξε αυτές τις σκέψεις από το μυαλό του και μπήκε στο δωμάτιο της κόρης του....

Ευκλ: τι κάνει η μονάκριβη μου;....

Ν: μπαμπάκα μου..... έλα να σε αγκαλιάσω γιατί εγώ ....
Ευκλ: σύντομα θα στέκεσαι πάλι στα πόδια σου ,καλή μου ...και τότε θα σε ψάχνω για μια αγκαλιά....
Ν: παραπονιάρη ....πότε σε άφησα εγώ χωρίς φιλάκι;... έλα κάτσε και έχω νέα ...
Ευκλ: τι νέα;
Ν: το χειρουργείο κανονίστηκε για αύριο... ο Λευτέρης μου είπε πως όσο πιο σύντομα γίνει ,τόσο πιο γρήγορα θα σταθώ στα πόδια μου.... δεν είναι υπέροχα νέα;...
Ευκλ: ναι ...τα καλύτερα ...θα πάω να τον βρω να κανονίσουμε τις λεπτομέρειες...
Ν: δεν είναι εδώ ...τον σταμάτησε η Ναυσικά....
Ευκλ: και εσύ που το ξέρεις δεσποινίς μου;....
Ν:ηρθε και μου το είπε ...έχει κάποια εξωτερική δουλειά.....
Ευκλ: και εσύ τι είσαι το αφεντικό του;... βρε μπας και έχει δίκιο η μαμά σου;... για κοίτα με....
Ν: μπαμπά!!.... η Ναυσικά κοκκίνισε και κοίταξε αλλού ...μην λες βλακείες.... απλά μου το είπε για να μην τον ψάχνετε ....
Ευκλ: δεν με πείθεις, αλλά δεν θα το συζητήσουμε τώρα ....
Ν: ξέρεις ποιος ήρθε να με δει;.... ο Φίλιππος ....είναι πολύ καλό παιδί τελικά .....
Ευκλ: μάλιστα.... .και εγώ έκανα αυτό που μου ζήτησες ....πήγα στον Ρίζου......
Ν: και ;.....τι είπε ;...αυτά τα λένε πρώτα ρε μπαμπά....
Ευκλ: μου είπε πως μόλις γίνεις καλά θα σε περιμένει να πας στο γραφείο του....
Ν: αυτά είναι νέα.....

Ο Μάκης με την Εύα δούλευαν πυρετωδώς..... ο καθένας για τους δικούς του λόγους .....
Εκείνος για να μην σκάφτεται την Εύα και εκείνη για να μην σκάφτεται όλα όσα της είχαν συμβεί τον τελευταίο καιρό.... το τηλέφωνο έβγαλε την Εύα από τις σκέψεις της ....

Εύα : επιχειρήσεις Λαζάρου ,λέγετε παρακαλώ.... η ίδια ....ναι , ο πατέρας μου είναι.... καλώς .....ευχαριστώ πολύ....

Έκλεισε το τηλέφωνο ανακουφισμένη και πήγε στο γραφείο του Μάκη...

Εύα : τον έπιασαν..... του ανακοινώσε...

Μ: ποιον;... ρώτησε ο Μάκης αφηρημένα
Εύα : τον πάτερα μου ...τριγύριζε στην κλινική πάλι ....τον έχουν στην ασφάλεια ....
Μ: καιρός ήταν ....τι θα κάνεις τώρα ;
Εύα : σε πειράζει να πάω από τον δικηγόρο;.... δεν θα αργήσω πολύ και θα κάτσω παραπάνω το βράδυ για να τελειώσω τη δουλειά μου.....
Μ: πήγαινε και μην ξαναγυρίσεις σήμερα..... μόλις τελειώσεις πάρε και τη Μαρίλια και πηγαίνετε στη μητέρα σου να της πείτε τα νέα ....

Η Εύα τον κοίταξε συγκινημένη από την κατανόηση που έδειχνε ....

Μ: μην το πεις ...την σταμάτησε ο Μάκης ....άντε φύγε....

Ο Φίλιππος είχε πάει από το γραφείο του πάτερα του...
Π: πως από εδώ ;...
Φ: ήρθα να μιλήσουμε λίγο.... ενοχλώ;
Π: όχι βέβαια ...συμβαίνει κάτι;.... τον ρώτησε λιγάκι ανήσυχα
Φ: ανησυχώ για τη μαμά.... τα νεύρα της είναι κάπως και φοβάμαι πως φταίω εγώ ....
Π: εσύ γιατί;....
Φ: από την ήμερα που έγινε το ατύχημα την έχω πιάσει πολλές φορές να στέκεται και να κοιτάζει το κενό και όταν ανέφερα πως θα πάω να δω την Ναυσικά στο νοσοκομείο αντέδρασε περίεργα..... δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω ....σαν να φοβάται.....
Π: να σε ρωτήσω κάτι ;....είχες ζητήσει εσύ από τη μητέρα σου να πάει να δει αν είναι καλά;
Φ: όχι ....μόλις συνήλθε πήγα μονός μου ....γιατί;
Π: ίσως να μην είναι τίποτα αλλά..... την βρήκα μια μέρα έξω από την εντατική και μου είπε πως την είχες στείλει εσύ....

Ο Φίλιππος τον κοίταξε απορημένος ....

Φ: μπαμπά τι συμβαίνει;...
Π: δεν ξέρω αλλά θα μάθω ....για την ώρα μην της πεις τίποτα.....
Φ: αν χρειαστείς βοήθεια....
Π; απλά να είσαι δίπλα της και αν νομίζεις πως βλέπεις κάτι ανησυχητικό να μου το λες....

Ο Νικηφόρος σχημάτισε τον αριθμό της Δήμητρας στο τηλέφωνο....
Νικ: σε ενοχλώ;....
Δ: όχι μόλις τέλειωσα ...πάω σπίτι....
Νικ: ήθελα να σε ακούσω ...ισχύει για το βράδυ;
Δ: και βέβαια ..εκτός αν το μετάνιωσες ....
Νικ: ποτέ....
Δ: θα περάσω από τη Ναυσικά αργότερα ...θα είσαι εκεί;
Νικ: ναι ....θα έρθεις να με βρεις ;
Δ: θα το σκεφτώ.... κλείνω τώρα ...γεια....
Νικ: γεια σου όμορφη.... θα περιμένω.....

Έκλεισε και το χαμόγελο φώτιζε το πρόσωπο του...

Λ: τι έχουμε εδώ;.... ένα φωτιστικό σε μορφή άνθρωπου..... τον πείραξε ο Λευτέρης
Νικ: να δω πότε εσύ θα χαμογελάσεις έτσι..... του αντιγύρισε ο Νικηφόρος
Λ: ο θεός να φιλαει.....
Νικ: που ήσουν εσύ τόση ώρα , αλήθεια ;
Λ: δεν είναι της παρούσης ....
Νικ: γκομενοδουλεια ;
Λ: είσαι τέλειος ηλίθιος τελικά.... σοβαρέψου.... αύριο θα χειρουργηθεί η Ναυσικά ...
Νικ: μάλιστα ....και ερχόμαστε στο φλέγον θέμα ....εσύ είσαι έτοιμος για αυτό το χειρουργείο;
Λ: πιο έτοιμος από ποτέ....

Ο Νικηφόρος τον κοίταξε εξεταστικά .....ήταν αποφασισμένος και σίγουρος για τον εαυτό του αλλά κάτι τον απασχολούσε ...τον ήξερε αρκετά καλά όμως, για να γνωρίζει πως αν δεν ήταν έτοιμος να μιλήσει ,δεν θα του έπαιρνε κουβέντα ....

Η Αμαλία είχε τελειώσει με την παράδοση του μαθήματος και μάζευε τα χαρτιά της ....το μυαλό της ήταν χαμένο..... η κόρη της ήταν δίπλα της και εκείνη ήταν παγιδευμένη σε μια λανθασμένη απόφαση .....
Το αμφιθέατρο ήταν άδειο και εκείνη σωριάστηκε στην έδρα ....
Την προσοχή της τράβηξε ο ήχος από τακούνια που πλησίαζαν ....

Στ: ξέρω ποια είσαι και θέλω να μείνεις μακριά από το παιδί μου.... .και εσύ και ο γιος σου....

Της είπε η Στέλλα επιθετικά και η Αμαλία ένιωσε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια της .....

Αμ: γνωριζόμαστε;.... ρώτησε η Αμαλία σε μια προσπάθεια να φανεί ψύχραιμη
Στ: δεν χρειάζεται να παίρνεις αυτό το ύφος σε μένα ....εσύ την παράτησες και εγώ ήμουν δίπλα της για να την αγαπαω και να την φροντίζω ....δεν σκοπεύω να σε αφήσω να μου την πάρεις ....ούτε να την πληγώσεις ....
Αμ: δεν ξέρεις όλη την αλήθεια.... αν....
Στ: δεν με ενδιαφέρει να την μάθω.... κράτα το γιο σου μακριά και μην τολμήσεις να την πλησιάσεις ...ακούς ;....

Και με αυτά τα λόγια έφυγε αφήνοντας την Αμαλία άφωνη......

Μάζεψε τα πράγματα της άρον άρον και έφυγε σαν την τρελή.....

Η Εύα και η Μαρίλια πήγαν να πουν τα ευχαρίστα στην Αγγέλα .....

Αγγ: ώστε τον μάζεψαν ....

η Αγγέλα είχε ανάμεικτα συναισθήματα ...ανακούφιση αλλά και λύπη ...άλλωστε αυτόν τον άντρα τον είχε αγαπήσει κάποτε και της είχε προσφέρει αυτά τα δυο αξιαγάπητα πλάσματα....

Μαρ: καιρός ήταν ....μην μου πεις ότι τον λυπάσαι κιόλας ....
Αγγ: δεν τον λυπάμαι ...απλά σκάφτομαι τα χρόνια που πέρασαν ....
Εύα : να σκάφτεσαι αυτά που θα έρθουν .....και σου υπόσχομαι πως θα είναι πολύ καλύτερα ....
Μαρ: τώρα μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι μας ....
Εύα: σχετικά με αυτό έχω να προτείνω κάτι..... είπε η Εύα λίγο επιφυλακτικά
Αγγ: τι συμβαίνει;....
Εύα : δεν ξέρω για εσάς πάντως εγώ δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί ....έχω πολύ άσχημες αναμνήσεις και σκέφτηκα να το πουλαγαμε και να βρίσκαμε ένα άλλο.....

Η Αγγέλα και η Μαρίλια κοιταχτήκαν ....η Εύα είχε δίκιο....

Μαρ: εγώ είμαι μέσα... καινούριο σπίτι ..καινούρια αρχή.....
Αγγ: κάνε ότι νομίζεις ...αλλά τώρα που θα βγω που θα μείνουμε;
Εύα : θα ρωτήσω τον Λευτέρη για πόσο θα μπορεί να μας φιλοξενήσει και από αύριο το πρωί ,βάζω αγγελία και ψάχνω για σπίτι....
Μαρ: τελεια..... πότε βγαίνεις μας είπαν;...
Αγγ: μεθαύριο ....

Στ: τι συνωμοτείτε εσείς οι δυο;.... ρώτησε η Στέλλα ανάλαφρα

Ο Ευκλείδης και η Ναυσικά γύρισαν και την κοίταξαν.... είχε μια περίεργη ηρεμία στο πρόσωπο της και κρόταγε μια αγκαλιά λουλούδια....

Ν: τι είναι όλα αυτά;....
Στ: είπα να φέρω λίγα λουλούδια για να ανανεώσουμε τα παλιά ....
Ν: μα χθες μου τα έφερε ο άνθρωπος .....
Στ: αν θες τα κρατάμε ,αλλά νομίζω πως είναι υπερβολή τόσα λουλούδια εδώ μέσα.... απάντησε αθώα η Στέλλα αλλά ο Ευκλείδης δεν πείστηκε....
Ευκλ: άσε τα λουλούδια να σου πούμε τα νέα....
Στ: ποια νέα ;...
Ευκλ: κανονίστηκε το χειρουργείο για αύριο.....
Στ: μάλιστα ....άντε να τελειώνουμε και με αυτό και να πάμε σπίτι μας ....
Ν: μόνο αυτό έχεις να πεις;.... ρώτησε η Ναυσικά
Στ: τι άλλο;..ο πατέρας σου έχει ασχοληθεί με τους γιατρούς και είναι σίγουρος ότι είσαι στα καλύτερα χεριά ....εγώ το μόνο που θέλω είναι να γίνεις καλά και να γυρίσουμε σπίτι μας ...τι άλλο μπορεί να θέλει μια μάνα για το παιδί της;....

Ο Ευκλείδης και η Ναυσικά την κοίταξαν με απορία ....από πότε η Στέλλα ήταν τόσο λογική;

Στ: τι να κάνω τώρα με τα λουλούδια;....

Νικ: μάζωξη στο σπίτι μου σε μια ώρα.... είπε στο τηλέφωνο και το έκλεισε ,χωρίς να δώσει στον συνομιλητή του την ευκαιρία να αντιδράσει....

Ο Μάκης τον κοίταξε .....

Μ: είσαι σίγουρος για αυτό που έκανες ;.....
Νικ: αν του άφηνα περιθώριο δεν θα δεχόταν... άσε που θα νομίζει πως κάτι σοβαρό συμβαίνει και θα έρθει τρέχοντας .....ο Νικηφόρος έτριψε τα χεριά του με ικανοποίηση....
Εκείνος και ο Μάκης ήταν ήδη στο σπίτι και συζητούσαν ανάλαφρα θέματα αφήνοντας τα σοβαρά για αργότερα....
Νικ: τι να παρήγγειλε λες;.... σουβλάκια ή πίτσες ;....ρώτησε τον Μάκη ενώ κοιτούσε τα φυλλάδια .....
Μ: καλύτερα πίτσες..... έχεις ραντεβού το βράδυ ...μη βρώμας τζατζικιλες.... τον πείραξε ο Μάκης και ο Νικηφόρος του πέταξε το φυλλάδιο που κρατούσε ...
Νικ: εσύ την έχεις δει τη Δήμητρα;....
Μ: όχι που να τη δω;....
Νικ: έλεγα μήπως την είχες πετυχει στο νοσοκομείο όταν είχες έρθει για την Εύα... Είναι αξιαγάπητη , και όμορφη ,και έξυπνη.....
Μ: για να μπλέξει μαζί σου το τελευταίο παίζεται.... τον πείραξε ο Μάκης
Νικ: ενώ η Εύα που δεν σου κάθεται είναι πανέξυπνη .....ανταπέδωσε το πείραγμα ο Νικηφόρος
Μ: δεν είναι πως δεν της αρέσω ....απλά έχει άλλα στο μυαλό της τώρα....
Νικ: πίτσες τελικά.... φέρε το τηλέφωνο....

Η Στέλλα και ο Ευκλείδης είχαν φύγει από το νοσοκομείο ....

Ευκλ: και τώρα λέγε.... είπε ο Ευκλείδης μόλις μπήκαν στο σπίτι

Στ: τι να πω;... ρώτησε η Στέλλα κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει....
Ευκλ: σε ξέρω τριάντα χρόνια ...αυτό το ύφος δεν πιάνει σε μένα.... τι σκαρώνεις;

Η Στέλλα σωριάστηκε στον καναπέ και ξαφνικά φάνηκε τόσο κουρασμένη..... πέρασε το χέρι μέσα από τα μαλλιά της και κοίταξε τον Ευκλείδη ....

Στ: πήγα και την βρήκα....
Ευκλ: γιατί βρε Στέλλα;.... γιατί κάνεις αψυχολόγητες κινήσεις;....
Στ: ήξερε Ευκλείδη ...το είδα στα μάτια της ....
Ευκλ: τι της είπες ;....
Στ: να κρατηθεί μακριά και εκείνη και ο γιος της ....
Ευκλ: εγώ μίλησα με τον άντρα της και δεν έχει ιδέα.... περίεργο δεν είναι;
Στ: μας συμφέρει αυτό ....αναθάρρησε η Στέλλα.... αφού το κραταει κρυφό τόσα χρόνια φοβάται την αντίδραση του.... άρα....
Ευκλ: πάντως για τον πιτσιρικά μην αγχώνεσαι ....η Ναυσικά απλά τον συμπαθεί.... ίσως να μιλεί το αίμα.... πάντως είναι κρίμα να έχει έναν αδελφό και να μην το ξέρει.....
Στ: Ευκλείδη ...τι λες;... αν μάθει την αλήθεια και φύγει ,εγώ θα πεθάνω να το ξέρεις ....είπε και έφυγε από το δωμάτιο.....
Ευκλ: το ξέρω ....μονολόγησε ....το ξέρω ....

Ο Λευτέρης χτύπησε την πόρτα του Νικηφόρο εκνευρισμένος ....

Λ: τι παιχνιδάκια είναι αυτά;....

Νικ: καλησπέρα και σε σένα ...έχουμε παραγγέλλει πίτσες ...πλύνε τα χεριά σου γιατί θα κρυώσουν....

Ο Λευτέρης κοίταξε γύρω του και είδε μερικά κουτιά πίτσας και τον Μάκη να κάθεται αραχτός και να χαζεύει στην τηλεόραση ,ενώ ο Νικηφόρος του χαμογελούσε αθώα.... πώς να παραμείνει θυμωμένος ;...

Λ: νόμιζα πως κάτι πάθατε.... .είπε και κάθισε
Μ: δηλαδή μόνο αν αρρωστήσουμε θα έχουμε την προσοχή σου;... τον μάλωσε ο Μάκης
Νικ: λοιπόν έχουμε τέσσερα σοβαρά θέματα προς συζήτηση....
Μ: τέσσερα;.... ρώτησε με απορία ο Μάκης

Ο Λευτέρης είχε επικεντρώσει την προσοχή του στο κουτί με την πίτσα ....

Νικ: μιλαω.... τον μάλωσε ο Νικηφόρος
Λ: ακουω ....τέσσερα θέματα.... μουρμουρισε μπουκωμενος
Νικ: τα τρια έχουν ονομα :Δήμητρα , Εύα και Ναυσικά ....το τεταρτο είναι αυτό που μας κρυβεις.... είπε κοιτωντας τον Λευτέρη, που ακουγοντας τα λόγια του Νικηφόρου πνιγηκε ....
Μ: ρε Νικηφόρε με το μαλακο ...θα τον χασουμε ...έλα αγορινα μου ...πιες νερακι....

Ο Λευτέρης πηρε το ποτηρι και τον αγριοκοιταξε .....

Λ: δεν καταλαβαινω τι λες..... είπε σοβαρά
Μ: θα μπορουσε να με πεισει ....είπε ο Μάκης στον Νικηφόρο
Νικ: δεν μας πείθει όμως ....σήμερα θα τα πεις όλα..... και το αθωο ύφος έγινε ύφος ιερας εξετασης .....

Μετά από αρκετη ώρα περιπλανησης στο πουθενά, η Αμαλία γυρισε σπίτι ...
Δεν ηθελε να μιλήσει σε κανενα και κλειστηκε στο δωμάτιο της ....
Ένα ελαφρυ χτυπημα στην πόρτα και ο Φίλιππος μπήκε στο δωμάτιο....

Φ: μαμά είσαι καλά;... ρώτησε και την πλησιασε

Αμ: μην αναβεις το φως ....έχω ημικρανια.... του είπε θελοντας να αποφυγει να δει τα μάτια της....
Φ: έχεις πιει τίποτα ;....να φέρω καποιο παυσιπονο;....
Αμ; : έχω παρει ένα ηρεμιστικό ...απλά άσε με να κοιμηθώ....

Ο Φίλιππος έφυγε από το δωμάτιο ανήσυχος ....

Φ: έλα μπαμπά ...μόλις μπήκε ...έχει κλειστεί στο δωμάτιο και λέει πως έχει ημικρανια.... δεν έρχεσαι λίγο νωρίτερα σήμερα;.... ρώτησε τον πάτερα του στο τηλέφωνο... εντάξει ....ναι θα έχω το νου μου.... μην αργήσεις....

Έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε την φωτογραφία που υπήρχε πάνω στο τζάκι....

Εκείνος ,ο πατέρας του και η μητέρα του, να τους κραταει αγκαλιά και να γελάσει σαν να ήταν όλος της ο κόσμος .....όμως ....τώρα που την κοιτάτε καλύτερα ...τα μάτια της δεν γέλαγαν... είχαν μια μελαγχολία ....πηρε στα χεριά του το άλμπουμ με τις φωτογραφίες ...παντού αυτό το βλέμμα ...

«πως δεν το είχα δει πότε;».... αναρωτήθηκε ....