Κεφάλαιο 88


Ν: Δήμητρα !...
Δ: τι έπαθες ;....την ρώτησε ανήσυχη ....


Η Ναυσικά έβαλε το χέρι στην καρδιά της ....

Ν: με αποχαιρετάει .....είπε και έχασε το χρώμα της ....


Εκείνη την ώρα, γιατροί άρχισαν να τρέχουν σαν τρελοί στην εντατική ....μαζί τους και ο Νικηφόρος ...


Ν: μην τον αφήσεις να φύγει Νικηφόρε ...σε παρακαλώ ....του φώναξε ....

Ο Νικηφόρος γύρισε και την κοίταξε ....

Νικ: μίλησε του ...κράτα τον κοντά μας ....την προέτρεψε ....


Η Ναυσικά τον κοίταξε να χάνεται πίσω από την πόρτα και μετά στράφηκε στην Δήμητρα ....

Δ: άκουσες τι σου είπε ....
Ν: δεν με ακούει πια ....
Δ: προσπάθησε ....





Ηλ: τι ξεροκέφαλο παιδί!....είπε αποδοκιμαστικά .....
Μ: φοβάται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα ...κλασσικό αρσενικό .....
Ηλ: Λευτέρη!....ξύπνα ....η γυναίκα σου υποφέρει ....του φώναξε ....
Μ: δεν σε ακούει !....δεν είναι μαζί μας ....
Ηλ: πότε έγινε αυτό ;...
Μ:κοιτα ....




Ν: όχι αντίο ακόμα Λευτέρη ....όχι ακόμα .....πάλεψε για μας ....
Λ: δεν μπορώ .....
Ν: μπορείς ....έχω πολλούς τρόπους να σε βασανίσω ακόμα .....δεν θα μου στερήσεις αυτή την χαρά επειδή είσαι πεισματάρης .....αν με αγαπάς θα γίνεις καλά .....




Η Δήμητρα κοιτούσε την Ναυσικά ....
Στεκόταν έξω από το τζάμι της εντατικής και προσευχόταν ....εκείνη έλεγε πως μιλούσε με τον Λευτέρη ...η Δήμητρα πάλι πίστευε πως μιλούσε με κάποια ανώτερη δύναμη ....

Η φίλη της πονούσε και όσο και αν διαφωνούσε με την στάση της, έπρεπε να την βοηθήσει όπως μπορούσε .....


Δ: μαμά αν με ακούς εσύ μπορείς να βοηθήσεις ...πάντα μπορούσες ....ψιθύρισε ....




Μ: το άκουσες το κοριτσάκι μας ;...
Ηλ: η καλή μου ....πάντα σου ζητούσε βοήθεια έτσι ;...
Μ: ναι ...και όποτε μπορούσα ....
Ηλ: εκτός από τότε με τα λουλούδια ....
Μ: τι πας και θυμάσαι τώρα ....άλλωστε της το είχα υποσχεθεί ....
Ηλ: συνέρχεται ....
Μ: η δύναμη της αγάπης Ηλία μου ....η δύναμη της αγάπης ....




Νικ: επανήλθε ....ανακοίνωσε ο Νικηφόρος ....


Η Ναυσικά χαμογέλασε ....


Η Δήμητρα σήκωσε το κεφάλι στον ουρανό .....



-: υπάρχει κάποια Ναυσικά ανάμεσα σας ;....ρώτησε μια νοσοκόμα ....

Ν: εγώ ....απάντησε η Ναυσικά ....
-: σας φωνάζει ....




Η Ναυσικά μπήκε στο δωμάτιο ....
Ν: εδώ είμαι ....
Λ: Ναυσικά μου;....
Ν: πες μου ....είπε και του έπιασε το χέρι με τα δικά της ....
Λ: λυπάμαι ....
Ν: και καλά κάνεις ....κοίτα να συνέλθεις κακομοίρη μου και θα ζητάς κάθε μέρα συγγνώμη .....είπε ενώ προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της ....
Λ: σε αγαπάω ....
Ν: αυτό σε σώζει ....είπε και έφερε το χέρι του στο μάγουλο της ....




Πόσο απόλυτοι είμαστε μερικές φορές ;.....

Νομίζουμε πως οι άνθρωποι που αγαπάμε θα είναι πάντα κοντά μας και ακόμα και τα πιο σημαντικά τα αναβάλουμε για την επομένη μέρα ...


Όμως κάποτε, κάποιος είχε πει ,πως όποιος μενει κολλημένος σε μια άποψη είναι χαζός ....


Οι άνθρωποι αλλάζουν , προσαρμόζονται ...και μαζί τους αλλάζουν οι ανάγκες και οι απόψεις τους ....γιατί μόνο έτσι μπορούν να επιβιώσουν .....






Ο Λευτέρης ήταν μόνος στο δωμάτιο ...

Είχε πείσει την Ναυσικά να πάει να ξεκουραστεί και να δει λίγο τον γιο τους ....

Έδειχνε να τον έχει συγχωρέσει για την απαίσια συμπεριφορά του όμως ....
Εκείνος πως θα συγχωρούσε τον εαυτό του ;....


Ένα χτύπημα στην πόρτα τον έκανε να ανοίξει τα μάτια ....η κίνηση να γυρίσει το κεφάλι τον έκανε να πονέσει ....



Ευκλ: να μπω;....

Λ: πέρνα αν και κανονικά θα έπρεπε να σε φοβάμαι ....
Ευκλ: δεν χτυπώ αρρώστους ...πως είσαι ;....
Λ: σωματικά ....καλύτερα ..αντέχω ....συναισθηματικά ....χάλια ....
Ευκλ: θα μπορούσα να σε συμπονέσω επειδή είσαι στο κρεβάτι του πόνου .....
Λ: δεν θα το κάνεις όμως ....
Ευκλ: όχι ....σου είχα πει να μην την πληγώσεις ....
Λ: δεν το ήθελα ....
Ευκλ: αυτό ίσως είναι το μόνο που σε σώζει ....αν την ξανακάνεις να κλάψει θα σε σκοτώσω εγώ ....όσο για τα χεράκια σου ....καλό θα ήταν να τα μαζέψεις πριν στα κόψω ....


Χαμογέλασε αλλά ο Λευτέρης δεν ξεγελάστηκε ......εννοούσε την κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα του ....





Ο Μάκης και ο Νικηφόρος συζητούσαν ....


Μ: τι θα κάνουμε μαζί του ;...

Νικ: εγώ ζήτησα να τον δει ψυχολόγος πριν βγει από το νοσοκομείο ...έπρεπε να το είχαμε κάνει από τότε που γύρισε από το Λονδίνο ...τότε με την Ντέμπορα ...
Μ: υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας ;....
Νικ: και εμείς και αυτός ....η θέληση και η αγάπη δεν είναι πάντα αρκετή ....άλλωστε και εσύ με την Εύα το πέρασες αυτό .....
Μ: όντως ...και η ματιά του ειδικού μας βοήθησε πολύ ....
Νικ: εσύ γιατί δεν έχεις πάει να τον δεις ακόμα ;....
Μ: φοβάμαι ....παραδέχτηκε ....του είπα τόσο άσχημα λόγια ....
Νικ: έχεις την ευκαιρία να τα πάρεις πίσω ....πάμε;....

Ο Μάκης τον κοίταξε ....

Μ: πάμε ....





Η Ναυσικά ήταν στο σπίτι της ....

Μαζί της η Στέλλα που θα κρατούσε τον Άγγελο, για να μπορέσει να ξαναπάει στο νοσοκομείο ....

Είχε κάτσει πάνω από την κούνια και χάζευε τον γιο της που κοιμόταν ....
Το χεράκι του το είχε διπλωμένο σαν τον Λευτέρη ....και εκείνος έτσι κοιμόταν ....

Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα ....

Παραλίγο να τον χάσει .....πως θα ζούσε χωρίς τον Λευτέρη της ;....


Γύρισε να φύγει πριν αρχίσει να κλαίει και ξυπνήσει τον μικρό ....

Στην πόρτα στεκόταν η Στέλλα ....


Ν: με παρακολουθείς ;...την ρώτησε και προσπάθησε να χαμογελάσει ....

Στ: δεν μου αρέσει που είσαι τόσο ήσυχη μετά από όλα αυτά .....παραδέχτηκε ....
Ν: δεν είμαι μωρό πια μαμά ....πρέπει να ελέγχω τις αντιδράσεις μου ....ειδικά μπροστά στο παιδί ....
Στ : έχει αρχίσει και αλλάζει ο μικρός ....μοιάζει στον πατέρα του ....της είπε με νόημα ....
Ν: έχει τα μάτια μου όμως ....
Στ : το χρώμα μόνο ...το βλέμμα είναι του Λευτέρη....


Η Ναυσικά δεν μίλησε ....κοίταξε άπλα την μητέρα της .....


Στ: κάνε ένα μπάνιο και έλα στην κουζίνα θα σου φτιάξω κάτι να φας .....είπε και έφυγε ....




Στο γραφείο του Πέτρου ....

Π: κύριε Καρέλλη ;....Πέτρος Ρίζου ....είπε στο τηλέφωνο ....πήρα να σας ενημερώσω πως η κυρία Φωτίου δεν θα μπορέσει να παραβρεθεί στην συνάντηση ....αν δεν έχετε πρόβλημα θα σας συνοδέψω εγώ ...ναι την γνωρίζω την υπόθεση ....τα λέμε από κοντά λοιπόν ...



Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο πήρε την Ναυσικά .....
Π: έλα Ναυσικά ...θα πάω εγώ στο ραντεβού με τον Καρέλλη ....οι σημειώσεις σου που είναι ;....οκ ....ναι θα τις βρω ....ο Λευτέρης ;....αυτό είναι πολύ ευχάριστο .....να προσεχείς μικρή μου ...


Π: κάτσε να συνελθει και θα τον αναλάβω εγώ ....μονολόγησε και βγήκε από το γραφείο ....





Νικ: δέχεσαι επισκέψεις ;....
Λ:θα με απειλήσετε και εσείς ;....προσπάθησε να αστειευτεί .....
Νικ: ποιος σε απείλησε ;...
Λ: ο Ευκλείδης ....πριν λίγο έφυγε ...δεν τον παρεξηγώ ...εγώ στην θέση του θα μου είχα σπάσει τα μούτρα .....εσυ δεν θα πεις τίποτα ;....ρώτησε τον Μάκη ....
Μ: δεν ξέρω τι να σου πω ....χαίρομαι πολύ που είσαι καλά .....είπε και τον πλησίασε...
Λ: μην αισθάνεσαι άσχημα ....είχες δίκιο ...σε όλα όσα είπες .....μακάρι να μπορούσα να αλλάξω το χθες ....αλλά δεν γίνεται ....είπε μελαγχολικά .....


Ο Νικηφόρος δεν μιλούσε ....άπλα τους κοίταζε ....


Λ: θέλω μια χάρη ....είπε και τον κοίταξε ....πριν βγω θέλω να με δει κάποιος ψυχίατρος ....δεν τρόμαξε μόνο η Ναυσικά από την συμπεριφορά μου ....τρόμαξα και εγώ ....και δεν θέλω να συμβεί ξανά ....δεν θέλω να χάσω τους ανθρώπους που αγαπάω....


Ο Μάκης κοίταξε τον Νικηφόρο και μετά και οι δυο αγκάλιασαν τον Λευτέρη ....

Λ: συγγνώμη αδέλφια ....τους είπε και η φωνή του είχε τόσο πόνο .....





Ν: τι θα κάνω μαμά;...ρώτησε η Ναυσικά μόλις βγήκε από το μπάνιο ....
Στ: αυτό που σου λέει η καρδιά σου ....
Ν: η καρδιά μου θέλει να τον συγχωρέσει, όμως αν ξανακάνει τα ίδια ;....ή ακόμα χειροτέρα αν πειράξει τα παιδιά ;....
Στ: ξέρεις πως δεν θα το κάνει ....κάποτε δεν τον ήθελα κοντά σου ...το θυμάσαι ;....και εσύ τι έκανες ;....τον παντρεύτηκες ...μου είπες πως αν τον γνωρίσω θα τον αγαπήσω και θα τον καταλάβω ....όταν έφυγες ερχόταν συνέχεια σπίτι μας ....μας άνοιξε την καρδιά του και μας μίλησε για τα πάντα ....αυτός ο άνθρωπος δεν θα σου έκανε ποτέ κακό .....το ξέρω όπως και εσύ ....


Η Ναυσικά είχε δακρύσει ....

Ν: πως θα τον κάνω να σταματήσει να ζηλεύει ;....το ξέρεις πως μερικές φορές τον πιάνω να κοιτάζει περίεργα τον Άγγελο, όταν τον κρατώ αγκαλιά ;....
Στ: μην διανοηθείς ποτέ να σκεφτείς σοβαρά κάτι τέτοιο ....έχε πίστη και εμπιστοσύνη ....και σε αυτόν ,αλλά και σε εσένα .....η κόρη μου είναι δυνατή ....και πολύ σοφή .....
Ν: χθες που έμεινα στην Αμαλία ,πάνω στον πανικό μου την είπα μαμά ....μου βγήκε αυθόρμητα ....ομολογησε ενοχα ....

Η Στέλλα της χαμογέλασε γλυκά .....

Στ: θέμα χρόνου ήταν ....άντε τώρα να αλλάξεις και να πας στον άντρα σου .....





Π: ώστε με αυτά ασχολείται η Ναυσικά ....είπε και κοίταξε γύρω του το κτίριο με θαυμασμό ....
Στ: είναι πολύ καλή ...δεν θα είχαμε προχωρήσει τόσο χωρίς εκείνη ....παραδέχτηκε ....συγγνώμη αν γίνομαι αδιάκριτος, αλλά γιατί δεν ήρθε ;....
Π: ο άντρας της είναι στο νοσοκομείο .....
Στ : λυπάμαι πολύ ...ελπίζω να μην είναι κάτι πολύ σοβαρό ....

Ο Πέτρος τον κοίταξε προσεκτικά .....


Π: κύριε Καρέλλη ποια είναι πραγματικά η σχέση σας με την κόρη μου ;....

Στ: δεν την γνωρίζω την κόρη σας ....τι λέτε ;...τον κοίταξε μπερδεμένος ....
Π: η Ναυσικά είναι κόρη μου ....βλέπω πως υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον από την πλευρά σας ....το ίδιο είδε και ο άντρας της .....
Στ: δεν το ήξερα πως είναι κόρη σας ....είπε ....όσο για το ενδιαφέρον μου ...καθαρά ανθρώπινο ....η Ναυσικά γνωρίζει για ποιο λόγο θέλω τόσο πολύ να γίνει αυτή η στέγη ....και με καταλαβαίνει ...αυτό δεν είναι επιλήψιμο ....άλλωστε εγώ μια γυναίκα αγάπησα ....και αυτή δεν είναι η Ναυσικά ....
Π: συγγνώμη αν σας έφερα σε δύσκολη θέση .....
Στ: της έκανε σκηνή ο άντρας της ;....

Ο Πέτρος κούνησε το κεφάλι καταφατικά .....


Στ : αν θέλετε μπορώ να του μιλήσω εγώ ....

Π: ευχαριστώ, αλλά στην παρούσα φάση δεν νομίζω να βοηθήσει και πολύ ....






Η Ναυσικά στεκόταν έξω από την πόρτα του δωματίου του Λευτέρη ....
Πήρε βαθιά ανάσα και μπήκε μέσα ....


Κοιμόταν ....όχι ήρεμα, αλλά κοιμόταν ....στάθηκε δίπλα του και χαμογέλασε ....αν έβλεπε πόσο ίδιος ήταν με τον γιο του ....


Λ: όχι !...μην με αφήνεις !.....συγγνώμη !.....

Παραμιλούσε ....



Ν: Λευτέρη μου ....ξύπνα καρδιά μου όνειρο είναι ....του είπε και έκατσε δίπλα του ....


Άνοιξε τα μάτια και την κοίταξε ....

Λ: Ναυσικά μου ;....εδώ είσαι αλήθεια ;....


Εκείνη του χάιδεψε απαλά το πρόσωπο ....

Ν: τελικά πρέπει να προσπαθήσεις πιο πολύ για να καταφέρεις να με διώξεις .....είπε και του χαμογέλασε ....

Εκείνος έπιασε το χέρι της και φίλησε απαλά το εσωτερικό του ....

Λ: πρέπει να μιλήσουμε .....της είπε σοβαρά .....
Ν: το ξέρω .....δεν είναι νωρίς όμως ;...
Λ: μάλλον αργά είναι ...είπε μελαγχολικά .....




Ο Ευκλείδης αφού έκανε μια βόλτα για να ηρεμίσει και να βάλει σε μια τάξη στις σκέψεις του , πήγε να βρει την γυναίκα του ...


Στ: καλώς τον παππού ...είπε η Στέλλα και του χαμογέλασε ....κρατούσε αγκαλιά τον Άγγελο που μόλις είχε ξυπνήσει και ήθελε παιχνίδια .....

Ευκλ: τι κάνετε εσείς οι δυο;...είπε και φίλησε το χεράκι του μικρού που γελούσε .....
Στ: περιμένουμε ....η Ναυσικά πήγε στο νοσοκομείο ....εσύ;...
Ευκλ: και εγώ πήγα ....
Στ: κάτσε να βάλω το παιδί στο πάρκο και θα μου πεις ...


Μετά από λίγο με δυο φλιτζάνια καφέ στο χέρι ....

Ευκλ: του είπα πως αν υπάρξει επομένη φορά θα τον σκοτώσω ....
Στ : σιγά τα αίματα ...τον αποπήρε η Στέλλα ....
Ευκλ: Το εννοούσα ....
Στ: το ξέρω ....όπως ξέρω και πως δεν θα μπορούσες να το κάνεις ...τα παιδιά θα τα βρουν ....είμαι σίγουρη ...και μετά την τρομάρα που πήρε ο Λευτέρης ,θα ζητάει την άδεια της και για να την φιλήσει ....

Ο Ευκλείδης την κοίταξε με απορία ....

Στ: μην με κοιτάς με αυτό το ύφος ....πήγαινε πάρε μια αγκαλιά τον εγγονό σου για να πάω να μαγειρέψω ....




Λ: ζήτησα από τον Νικηφόρο να κανονίσει να με δει κάποιος από το ψυχιατρικό ....χρειάζομαι βοήθεια ....
Ν: μήπως είσαι λίγο υπερβολικός ;....
Λ: όχι ...έπρεπε να το είχα κάνει πολύ καιρό πριν ...έφτασα στο σημείο να νομίζω πως θα σε χάσω για να το καταλάβω ....δεν σε έχασα έτσι ;....

Έψαξε τα μάτια της για να βρει την απάντηση .....


Ν: είπαμε πως είμαι μικροκαμωμένη, αλλά δεν χάνομαι έτσι εύκολα .....είπε και έσκυψε να τον φιλήσει ....


Αδύναμο ,αναγνωριστικό φιλί ...σαν αυτά που δίνεις όταν πρωτογνωρίζεις κάποιον .....


Ο Λευτέρης το κατάλαβε και πληγώθηκε ....


Ν: δεν σε απορρίπτω ....έχω και εγώ τους φόβους μου να αντιμετωπίσω ξέρεις ....είπε η Ναυσικά όταν είδε το βλέμμα του ....θυμάσαι που λέγαμε πως ο Άγγελος μου μοιάζει ; ....κάθε μέρα μοιάζει περισσότερο σε εσένα ....και το χειρότερο είναι όταν με κοιτάζει ....βλέπω πως μπορεί τα δικά μου μάτια ,να έχουν το δικό σου βλέμμα ....θέλω να μπορώ να κοιτάξω τον γιο μας στα μάτια κάποια μέρα και να μην δω μέσα τους απόρριψη ,επειδή εγώ δεν έκανα την σωστή επιλογή όταν έπρεπε .....


Καταλάβαινε τι του έλεγε ....δυστυχώς καταλάβαινε ....

Λ: θα τον πάρεις μακριά μου ;....




Η Ναυσικά κοιτούσε τον Λευτέρη μπερδεμένη ....
Ήθελε να του πει πως δεν θα έφευγε ποτέ από κοντά του, πως θα τον συγχωρούσε και πως ποτέ δεν θα του στερούσε τα παιδιά του ,αλλά κάτι την κρατούσε ....


Λ: καταλαβαίνω ....ψιθύρισε και έκλεισε τα μάτια .....μπορώ να έχω τουλάχιστον μια αγκαλιά ;....


Δεν μπορούσε να του το αρνηθεί ....έκατσε δίπλα του και εκείνος κατέβηκε λίγο πιο χαμηλά και ακούμπησε το κεφάλι του στα πόδια της ....του χάιδεψε απαλά το κεφάλι πάνω από τις γάζες που κάλυπταν το χτύπημα ....

Έκατσαν για αρκετή ώρα έτσι ....μια αγκαλιά και σιωπή ....σιωπή πιο δυνατή ακόμα και από τον πιο έντονο θόρυβο .....





Η Αμαλία χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της Ναυσικά και του Λευτέρη.... ήξερε πως εκεί θα έβρισκε την Στέλλα ...


Στ: καλώς την ....

Αμ: ενοχλώ ;....ρώτησε λίγο αμήχανα ....
Στ: όχι ..έλα ....ο Ευκλείδης είναι στην αυλη και ο μικρός κοιμάται ....
Αμ: ήθελα να μάθω αν έχεις κανένα νεότερο για τα παιδιά ...
Στ: ο Λευτέρης συνήλθε ....ευτυχώς δεν ήταν τόσο δυνατό το χτύπημα ....η Ναυσικά ....είναι μπερδεμένη ....
Αμ: κατάλαβα ....είπε σκεφτική ....γεια σου Ευκλείδη ....

Ευκλ: γεια σου Αμαλία ....ο Πέτρος ;....

Αμ: δουλεύει....

Η Στέλλα της έβαλε ένα φλιτζάνι καφέ και κάθισε δίπλα της ....

Στ: έμαθα πως η Ναυσικά αρχίζει και σε βλέπει διαφορετικά ....της είπε με νόημα ....
Αμ: το πιστεύεις πως θα προτιμούσα να ήταν καλά και να μην με αποκαλούσε ποτέ μαμά;....είπε μελαγχολικά ....
Στ: το πιστευω καλή μου ....τώρα πια το πιστευω ....είπε και της έπιασε το χέρι ...

Η Αμαλία ξερόβηξε για να διώξει την συγκίνηση ....

Αμ: θα τον συγχωρέσει ;.....
Στ: τον αγαπαει πολύ για να μην το κάνει ....





Φ: τι να πει κάνεις δηλαδή ;....απολύθηκα και περίμενα πάρτι και αντί για αυτό ,έχω τον γαμπρό μου στο νοσοκομείο και την αδελφή μου διαλυμένη .....
Μαρ: ξέρεις κάτι;....η Ναυσικά είναι δυνατή γυναίκα .....εγω για τον Λευτέρη φοβάμαι ....
Φ: τι λες βρε Μαρίλια ;....μεγάλωσες σε μια οικογένεια που η βία ήταν καθημερινό φαινόμενο και λυπάσαι τον Λευτέρη ;....
Μαρ: ακριβώς επειδή έχω ζήσει αυτές τις καταστάσεις, μπορώ να καταλάβω περισσότερα από ότι εσύ ....ο Λευτέρης θόλωσε από ζήλεια ....δεν λέω πως είναι καλό, αλλά δεν είναι μη αναστρέψιμο ....και αυτοί οι δυο αγαπιούνται πολύ και θα το παλέψουν ...


Ο Φίλιππος την κοιτούσε εκστασιασμένος ....

Φ: πότε έγινες τόσο σοφή εσύ ;....

Μαρ: πάντα ήμουν, αλλά σε είχε τυφλώσει η ομορφιά μου και δεν το έβλεπες ....του είπε με αυτάρεσκο ύφος και αυτός έβαλε τα γέλια ....




Νικ: τι έχεις ;...

Η Δήμητρα γύρισε και τον κοίταξε ξαφνιασμένη .....καθόταν στην πολυθρόνα του πατέρα της και κοιτούσε την θάλασσα ....


Δ: σκεφτόμουν ....

Νικ: να μαντέψω;....είπε και τράβηξε μια καρέκλα ....
Δ: δεν χρειάζεται ....την Ναυσικά και τον Λευτέρη σκεφτόμουν ....το έβρισκα πολύ χαριτωμένο που την ζήλευε ....και τώρα ....
Νικ: ξέρεις κάτι ;....πάντα πίστευα πως έχεις πολύ δυνατό ένστικτο ....με την γέννα το κοίμισες ;...
Δ: τι εννοείς ;....είπε προσβεβλημένη ....
Νικ: περίμενα πως θα είσαι απόλυτη ,αλλά όχι τόσο ....άσε λίγο την διαίσθηση σου να δουλέψει ...

Η Δήμητρα τον κοίταξε ....


Νικ: Ίσως βοηθήσει αν σου πω κάνα δυο πράγματα για τον Λευτέρη ...


Και άρχισε να της λέει για την πρώτη σχέση του Λευτέρη που τον παράτησε χωρίς καμία εξήγηση ....και μετά η Ντέμπορα ....πως τον είχε κάνει περίγελο του νοσοκομείου και λίγο πριν τον γάμο τους τον παράτησε ....


Νικ: πληγωμένος ήταν όταν γύρισε ....σαν αγρίμι ....δεν είχε εμπιστοσύνη στις γυναίκες μέχρι που γνώρισε την Ναυσικά ....η αγκαλιά της τον γιάτρεψε ....ακόμα και τώρα πιστευω πως με λίγη βοήθεια ,θα ξεπεράσει τις ανασφάλειες του ....δεν είναι βίαιος .....ανασφαλής είναι ....

Δ: η Ναυσικά μου είχε πει μέσες άκρες ,αλλά νομίζω πως καταλαβαίνω πια ....δεν συγχωρώ αλλά καταλαβαίνω ....πάω στην μικρή ...είπε και σηκώθηκε ...


Ο Νικηφόρος δεν την ακολούθησε ...καταλάβαινε πως ήθελε χρόνο να αφομοιώσει τα νέα δεδομένα .....






Ν: Λευτέρη ;...κοιμάσαι ;....τον ρώτησε σιγά μετά από ώρα ....
Λ: όχι ...άπλα απολαμβάνω την αγκαλιά σου .....είπε εκείνος χωρίς να κουνηθεί από την θέση του ....
Ν: τι θα κάνουμε μέχρι να βγεις από το νοσοκομείο;...
Λ: τι εννοείς ;....
Ν: τον μικρό τον προσέχει η μαμά μου ,αλλά πρέπει να βλέπει και εμένα αφού εσένα δεν θα μπορεί ....
Λ: ωραία και που είναι το πρόβλημα ;....θα έρχεσαι να με βλέπεις για λίγο και θα φεύγεις ...αν θες να με βλέπεις ....
Ν: έχε χάρη κακομοίρη που είσαι τραυματίας ....τον μάλωσε ....δεν θέλω να μένεις μόνος σου εδώ .....εσυ δεν με άφησες ποτέ μόνη όταν ήμουν στο νοσοκομείο .....
Λ: εγώ όμως δεν ήμουν έγκυος ,ούτε είχα ένα μωρό στο σπίτι ....αλήθεια πως είσαι εσύ;....την ρώτησε με ενδιαφέρον ....
Ν: καλά ....είναι αρχή ακόμα ....
Λ: ανυπομονώ να φουσκώσει η κοιλίτσα σου και να μας κλωτσήσει και αυτό όπως έκανε ο γιος μας ....


Η Ναυσικά χαμογέλασε ....


Ν: ήθελα αυτή η εγκυμοσύνη να μην έχει απρόοπτα και κοίτα τι γίνεται πάλι ....είπε μελαγχολικά ......

Λ: ήταν το τελευταίο ....στο υπόσχομαι ....
Ν: μακάρι ....

Πόσο ήθελε να τον πιστέψει ....



{{ Καπου εδω εχω να σας κανω μια πολυ κρισιμη ερωτηση ...

Θελετε να τελειωσει πριν το Πασχα ή μετα ; Τελειωσα χθες με τον διαχωρισμο των κεφαλαιων και ειδα πως εχουν μεινει μονο 11 ακομα ...

Αυτο σημαινει πως αν βαζω διπλα κεφαλαια, οπως εκανα τον τελευταιο καιρο , θα τελειωσει μεσα στην εβδομαδα...

Λοιπον;;;}}




Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top