Ο Νικηφόρος προβληματισμενος ,μιλουσε  στο τηλέφωνο με τον Μάκη....

Νικ: σου τα έλεγα εγώ ,αλλά πότε με άκουσες για να με ακούσεις και τώρα.....

Μ: ωραία παραδέχτηκε πως όλο αυτό τον γυρίζει χρόνια πίσω ...μπορεί όμως να μην το κάνει ...δεν του έχει βάλει κανείς το μαχαίρι στο λαιμό.....
Νικ: νομίζει πως έτσι θα σβήσει τις ενοχές που αισθάνεται....
Μ: δεν καταλαβαίνω.... μα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα τότε.... ήταν παιδί....
Νικ: εμείς το ξέρουμε αλλά αυτός..... έχει κολλήσει....
Μ: καλά , κανόνισε μια συνάντηση των τριών μπας και καταφέρουμε τίποτα....
Νικ: δύσκολο.... αυτός νομίζω πως θα φύγει από εκεί μέσα μόνο όταν βγει η Ναυσικά.... από την ημέρα που την έφεραν έχει φύγει από δίπλα της μόνο για να κάνει μπάνιο και να πάει την Εύα στο σπίτι του.....
Μ: τώρα που είπες Εύα..... της μίλησα ...σχεδόν....
Νικ: τι εννοείς σχεδόν;....

Η Δήμητρα αγκάλιασε την Ναυσικά....

Δ: είμαι σίγουρη πως θα βγεις χορεύοντας από εδώ.....

Ν: ευχαριστώ ....αυτό ήθελα και από την μητέρα μου... μια αγκαλιά για να με καθησυχάσει.....
Δ: είμαι σίγουρη πως και αυτή αυτό θα ήθελε να κάνει ....απλά φοβάται και εκείνη και ο φόβος την κάνει να φέρεται περίεργα....
Ν: μερικές φόρες νομίζω πως έχει συνεχεία τον φόβο μήπως με χάσει ....και δεν το καταλαβαίνω....
Δ: απλά παιδεύτηκε πολύ μέχρι να σε κάνει και είναι φυσικό να φοβάται... άλλωστε εγώ πάντα υπερπροστατευτική και υπερβολική την θυμάμαι....
Ν: δεν έχεις άδικο.... θα σου πω και κάτι άλλο αλλά μην γελάσεις ....
Η Δήμητρα την κοίταξε σοβαρά....
Ν: όταν με πηρέ αγκαλιά ο Λευτέρης για να με παρηγορήσει.... να , δεν ξέρω πώς να στο πω.... είχε μια μυρωδιά τόσο οικεία ....
Δ: αχ , δεν νομίζω πως θα άρεσαν αυτά στη μαμά σου..... χαχάνισε η Δήμητρα
Ν: και εγώ το ίδιο νομίζω.... συμφώνησε

Ευκλ: Λευτέρη , ενοχλώ;....
Λ: όχι ελάτε... τις εξετάσεις της Ναυσικά κοίταζα ....
Ευκλ: θέλω να ξέρεις πως σε εμπιστεύομαι απόλυτα ...το ίδιο και η κόρη μου....
Λ: ναι το ξέρω ....μου το είπε ....είπε ο Λευτέρης και χαμογέλασε

Ο Ευκλείδης πρόσεξε το χαμόγελο ...είχε κάτι σαν .....

Ευκλ: θέλω επίσης να ξέρεις πως μίλησα στον γιατρό Λεβέντη και μου είπε τα καλύτερα για σένα....

Λ: καλοσύνη του....
Ευκλ: δεν μου είπε λεπτομέρειες, αλλά εκτός του ότι σε εκτιμά σαν επιστήμονα,
πιστεύει πολύ σε σένα και σαν άνθρωπο....

Ο Λευτέρης δεν μίλησε .....

Ευκλ: δεν ξέρω τι σε βασανίζει ,αλλά αν σημαίνει κάτι για σένα και εγώ πιστεύω πολύ σε σένα.....
Λ: ευχαριστώ.... ευχαριστώ πολύ.....

Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει ....αυτός ο άνθρωπος που τον ήξερε τόσο λίγο του έδειχνε τόση εμπιστοσύνη...θυμήθηκε τον πάτερα του Νικηφόρου και του Μάκη ...έτσι και εκείνος ....μόνο που εκείνος δεν του εμπιστεύτηκε την ζωή των παιδιών του.....

Λ: λοιπόν ...τι λέτε να σας εξηγήσω πως έχουν τα πράγματα;....

Στ: τι λένε τα κορίτσια;....
Δ: τα γνωστά.... τίποτα το ιδιαίτερο....
Στ: θα σε πείραζε να μας αφήσεις λίγο;....
Δ: όχι καλέ ....πάω να δω και τον πάτερα μου λίγο ,γιατί παραπονιέται πως τον παραμελώ.... θα ξαναρθώ αργότερα ....θες να σου φέρω κάτι;
Ν: ένα σουβλάκι ,αλλά δεν νομίζω να σε αφήσουν .....

Μόλις η Δήμητρα έφυγε από το δωμάτιο, η Στέλλα έκατσε στο κρεβάτι δίπλα στην κόρη της ....

Στ: συγγνώμη για πριν... δεν ήθελα να σε στενοχωρήσω....
Ν: το ξέρω βρε μαμάκα ,αλλά δεν συμβαίνει τίποτα πονηρό....
Στ: καλά δεν είναι του παρόντος αυτή η συζήτηση.... πες μου τώρα εσύ πως νιώθεις;...
Ν: φοβάμαι λίγο ,αλλά έχω εμπιστοσύνη στον Λευτέρη...
Στ: και ο πατέρας σου το ίδιο ....και ρώτησε για αυτόν και του είπαν τα καλύτερα ....ήμουν λιγάκι υπερβολική τελικά.....
Ν: δεν θα έλεγα λιγάκι.... αλλά δεν πειράζει.... εγώ θέλω απλά να είστε δίπλα μου και εσύ και ο μπαμπάς....

Η Στέλλα αγκάλιασε σφιχτά την κόρη της ....αυτό το παιδί ήταν η ζωή της ....

Στ: πάντα δίπλα σου θα είμαστε κορίτσι μου ...πάντα.... το ξέρεις....

Η Δήμητρα ήταν στη στάση και περίμενε το λεωφορείο όταν μπροστά της σταμάτησε ένα μαύρο αμάξι....

Νικ: προς τα πού πας;
Δ: Μικρολίμανο ....
Νικ: έλα μέσα ....θα σε πάω εγώ ....
Δ: ευχαριστώ δεν χρειάζεται... μην σε βάζω σε κόπο....
Νικ: κανένας κόπος ...

Η Δήμητρα μπήκε μέσα επιφυλακτική ....

Δ: σίγουρα δεν σε βγάζω από τον δρόμο σου;....
Νικ: ναι είπα.... για καφέ πας ;
Δ: όχι ...εκεί μένω ....
Νικ: τι τυχερή ...πες μου ότι το σπίτι σου βλέπει θάλασσα....
Δ: ναι ...όταν είσαι στο σαλόνι... αλλά της Ναυσικάς έχει πολύ καλύτερη θέα....
Νικ: είστε γειτόνισσες;...
Δ: ναι.... μένει μερικά σπίτια πιο πέρα ....μαζί μεγαλώσαμε ....Νικηφόρε;
Νικ: ορίστε....
Δ: είναι πολύ δύσκολη η περίπτωση της ;....
Νικ: είναι, αλλά ο Λευτέρης ξέρει τι κάνει... η φίλη σου είναι σε πολύ καλά χέρια....
Δ: φτάσαμε ....στο επόμενο στενό στρίβεις δεξιά ....

Όταν το αμάξι σταμάτησε ,ο Νικηφόρος την ρώτησε....

Νικ: θα με καλέσεις καμία μέρα να δω τη θέα από το σαλόνι σου;
Δ: δεν ξέρω ...ίσως....
Νικ: εκτός και αν ενοχληθεί ο φίλος σου....
Δ: δεν έχω .....αλλά δεν ξέρω αν θα αρέσει στον πάτερα μου....

Και με αυτά τα λόγια βγήκε από το αυτοκίνητο με τον Νικηφόρο να την κοιτάζει με ένα χαμόγελο στα χείλη....

Λ: ίσως χρειαστούμε την βοήθεια του βιολογικού της πάτερα πάλι..... είπε κάπως σφιγμένα

Ευκλ: θα κάνουμε ότι χρειαστεί.... απλά θέλω να μου υποσχεθείς πως δεν θα πεις τίποτα στη Ναυσικά... θέλω αν το μάθει να το μάθει από εμάς....
Λ: αν;....
Ευκλ: ξέρω πως σου είναι δύσκολο να καταλάβεις, αλλά φοβάμαι πως αν η Ναυσικά μάθει την αλήθεια ,θα χάσω και εκείνη και την γυναίκα μου.... η Στέλλα μόνο στην σκέψη να μάθει την αλήθεια η μικρή ,έπαθε υστερία....
Λ: καταλαβαίνω τη θέση σας, αλλά νομίζω πως όσο πιο πολύ την κρατάτε στην άγνοια τόσο πιο δύσκολο θα είναι για όλους σας.... και ξέρετε τι λένε... τίποτα δεν μένει κρυφό....
Ευκλ: ναι αυτό φοβάμαι και εγώ.... χαμογέλασε μελαγχολικά.... να βασιστώ στην εχεμύθεια σου;
Λ: όσο και αν δεν μου αρέσει ...ναι ,μπορείτε να βασιστείτε πάνω μου...
Ευκλ: και κάτι τελευταίο.... Οι αγκαλιές παρηγοριάς καλό θα ήταν να περιοριστούν.... του είπε με νόημα

Ο Λευτέρης χαμογέλασε αμήχανα και κούνησε απλά το κεφάλι....

Ηλ: καλώς την ....ο Ηλίας κοίταξε την κόρη του που μπήκε στο σπίτι χαμογελώντας ...είχες καλή μέρα να υποθέσω....
Δ: μπαμπούλη μου..... είπε η Δήμητρα και τον αγκάλιασε σφιχτά
Ηλ;: θες να το συζητήσουμε;
Δ: όχι ακόμα... αλλά σύντομα.... του απάντησε αινιγματικά και πήγε στο δωμάτιο της

«Ήταν ανάγκη να μας αφήσεις τόσο νωρίς βρε Μαίρη μου;... η κόρη μας είναι ερωτευμένη και εσύ θα ήξερες τι να τη συμβουλέψεις.... ενώ εγώ....» ...σκέφτηκε ο Ηλίας

Ηλ; Έχεις φάει τιποτα;...τη ρώτησε

Δ: δεν πειναω.... απάντησε η Δήμητρα από το δωμάτιο της

Ευκλ: τι κάνουν οι γυναίκες μου;..ρώτησε ο Ευκλείδης

Ν: εδώ τα λεμέ με τη μαμά... μπαμπά;....
Ευκλ: έλα καλή μου....
Ν: να σκαφτόμουν.... θα μπορούσες να πας από το γραφείο του κυρίου Ρίζου και να του ζητήσεις αν μπορεί να μην δώσει τη θέση μου;..... ξέρω πως είναι υπερβολή ,αλλά όταν γίνω καλά θέλω να μην αρχίσω πάλι να ψάχνω για δουλειά....

Ο Ευκλείδης δεν ήξερε τι να πει.... από τη μια χαιρόταν που η κόρη του έκανε σχεδία για το μέλλον και από την άλλη ....

Ευκλ: θα πάω.... της είπε

Ν: στην τελική δεν φταίω εγώ για το ατύχημα, αλλά ο γιος του..... είπε η Ναυσικά κάπως πικραμένη, αλλά με μια δύναμη.....
Στ: αλήθεια δεν μας είπες ...τι είπατε με τον γιο του;
Ν: τίποτα το ιδιαίτερο ....απλά μου είπε πως του τράβηξα την προσοχή και έχασε τον έλεγχο του αυτοκίνητου.... λέει πως δεν είχε πιει, αλλά εγώ του είπα πως θα ζητήσω να δω τις εξετάσεις που του έκαναν....
Ευκλ: θέλεις να τις ζητήσω εγώ;
Ν: μπα ...περισσότερο για να δω την αντίδραση του το έκανα... αν χρειαστεί θα ρωτήσω τον Λευτέρη.....

Η Στέλλα προσπάθησε να αγνοήσει το ότι η φωνή της κόρης της γλύκαινε λίγο παραπάνω όταν αναφερόταν στον γιατρό.... άλλωστε την έκαιγε να μάθει άλλα τώρα....

Στ: και πως σου φάνηκε ;...ρώτησε προσπαθώντας να φανεί αδιάφορη

Ν: ειλικρινής , μετανιωμένος και αρκετά συμπαθητικός ...θα ήθελα να τον ξαναδώ ...

Η απάντηση της δεν φάνηκε να αρέσει ιδιαίτερα σε κανέναν από τους δυο γονείς της ,αλλά δεν το έδειξαν ...απλά κοιταχτήκαν με ανησυχία.....

Η Εύα ήταν στο γραφείο του Πέτρου και συζητούσαν....

Π: δεν τον έχουν βρει ακόμα.....
Εύα : θα δυσκολευτούν ...έχει ειδικότητα στο να κρύβεται.... είπε η Εύα με μια πικρία στη φωνή, η όποια δεν πέρασε απαρατήρητη από τον Πέτρο
Π: εσένα σε χτυπούσε ;....ο Πέτρος ήξερε πως ήταν δύσκολη αυτή η ερώτηση, αλλά έπρεπε να γίνει.....
Εύα : παλιά... σταμάτησε ξαφνικά όταν γεννήθηκε η Μαρίλια .....στην αρχή νόμιζα πως απλά ο θύμος του είχε μετατοπιστεί στη μικρή, αλλά εκείνη δεν την άγγιξε πότε....

Ο Πέτρος δεν μίλησε ...ένιωθε την μάχη που γινόταν μέσα της ....και την καταλάβαινε.... είχε αντιμετωπίσει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις στην πορεία του ως δικηγόρος....

Εύα: κύριε Ρίζου δεν ξέρω τι σας έχει πει η αδελφή μου αλλά θα ήθελα να μάθω το κόστος της αμοιβής σας....

Π: μην σε απασχολεί αυτό.... θα τα βρούμε με τον καιρό....
Εύα: δεν θέλω ελεημοσύνη κύριε Ρίζου.... μπορώ να σας πληρώσω ...απλά ίσως χρειαστεί να κάνουμε κάποιον διακανονισμό.... είπε περήφανα η Εύα
Π: ποτέ δεν είπα πως δεν θα πληρωθώ ...απλά αυτή τη στιγμή προέχουν άλλα, όπως η υγεία της μητέρας σου και ξέρω πως το μόνο σας εισόδημα είναι ο μισθός σου.... άλλωστε όταν είπα στην αδελφή σου πως θα σας βοηθήσω δεν μιλήσαμε καθόλου για το οικονομικό....
Εύα: δεν μου αρέσει να χρωστώ....
Π: θα πληρώσεις ...απλά όταν έρθει η ώρα.....

Η Εύα ανακουφίστηκε λίγο.... ίσως αν ζήταγε μια προκαταβολή από τον Μάκη....

Φ: μαμά... .λέω να ξαναπάω στη Ναυσικά αύριο... θες να έρθεις;

Αμ: αύριο;.... η Αμαλία προσπάθησε να σκεφτεί κάποια δικαιολογία στα γρήγορα
Φ: ναι αν δεν έχεις κανονίσει κάτι.....
Αμ: έχω μάθημα το πρωί και μετά έχω υποσχεθεί στην Ειρήνη πως θα πάω σπίτι της.... τι ώρα σκέφτεσαι να πας ;
Φ: έλεγα το πρωί ...δεν έχω μάθημα αύριο....
Αμ: δεν θα μπορέσω καλέ μου ...λυπάμαι...
Φ: θα την συμπαθούσες νομίζω....
Αμ: γιατί τόσο ενδιαφέρον για αυτή την κοπέλα;... ρώτησε η Αμαλία λίγο καχύποπτα
Φ: απλά είναι πολύ συμπαθητική ...θα ήθελα να την γνωρίσω καλύτερα....

«όχι και αυτό» ...σκέφτηκε η Αμαλία αλλά δεν είπε τίποτα ....

Η ώρα πέρασε και οι γονείς της Ναυσικά έφυγαν από το νοσοκομείο και είχε αρχίσει να γλαρώνει ,όταν μπήκε μέσα η Δήμητρα ,με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη και λίγο πιο περιποιημένη από συνήθως ...

Δ: τάξε μου.... είπε η Δήμητρα γεμάτη ενθουσιασμό

Ν: γιατί στολίστηκες έτσι;... ρώτησε με απορία....
Δ: τι έχω;.... είμαι υπερβολικά μακιγιαρισμένη;.... η Δήμητρα κοιτάχτηκε στον καθρέφτη που ήταν στο μπάνιο αγχωμένη
Ν: όχι , όχι ....απλά είσαι κάπως ...διαφορετική;....
Δ: αααχχχχ! ...είμαι ερωτευμένη.... είπε η Δήμητρα και πηρέ ύφος ερωτοχτυπημένου κουνελιού

Η Ναυσικά γέλασε... της άρεσε αυτό που άκουγε ....

Ν: για πες ...τον ξέρω ;...πως τον λένε;.... αυτός το ξέρει;....
Δ: ωπα κοπελιά χαλάρωσε...... εσύ τον ξέρεις ...αυτός δεν το ξέρει.... ακόμα....
Ν: συμμαθητής σου;.... όχι... καθηγητής; ....όχι.... γείτονας;.... μπα δεν έχουμε κάτι καλό εκτός και αν μετακόμισε κανείς τώρα... .έλα λέγε θα με σκάσεις....
Δ: Νικηφόρος Λαζάρου....
Ν: ο γιατρός ;.....καλε αυτός είναι μεγάλος ....
Δ: όχι και πάρα πολύ.... και δεν του φαίνεται..... απάντησε η Δήμητρα θιγμένη
Ν: εντάξει αλλά πως ;....πότε;.... θέλω λεπτομέρειες .....λέγε...
Η Δήμητρα ξεκίνησε να της περιγράφει την συζήτηση που είχε με τον Νικηφόρο στο αμάξι του.....
Δ: τι λες ;...δεν σου φαίνεται πως ενδιαφέρεται;... ρώτησε μόλις τελείωσε
Ν: έτσι φαίνεται ...αλλά μήπως να κρόταγες μια πισινή;....
Δ: καλά δεν είπα πως θα τα φτιάξουμε και αύριο.... αλλά μου αρέσει ρε Ναυσικά....
Ν: έλα εδώ να σε αγκαλιάσω βρε χαζή .....ειλικρινά ελπίζω να πάνε όλα καλά ....
Δ: Ναυσικάκι μου αν τον έβλεπες μέσα στο αμάξι.... αααααχχχχχχχχ!!!!!!!!

Η Ναυσικά αναστέναξε ...τουλάχιστον η μια από τις δυο, ας ήταν ευτυχισμένη.....

Ο Ευκλείδης είχε αφήσει την Στέλλα στο σπίτι και είχε πάει να βρει τον Ηλία ....χρειαζόταν να μιλήσει σε κάποιον και ο Ηλίας είχε αποδειχτεί πιστός φίλος τόσα χρόνια....

Ηλ: έλα Ευκλείδη ...έχω ανάψει το τζάκι... κάτσε να βάλω δυο ποτά.....

Ευκλ: να είσαι καλά βρε Ηλία ...το χρειάζομαι....
Ηλ: πως πάει η μικρή;...
Ευκλ: θα πρέπει να ξαναχειρουργηθεί.... αλλιώς ....δεν θέλω ούτε να το σκάφτομαι....
Ηλ: Δεν είσαι έτσι μόνο για αυτό.... παρατήρησε ο Ηλίας
Ευκλ: έχεις δίκιο... έχουν μαζευτεί πολλά....
Ηλ: δεν έχω κανονίσει κάτι για το βράδυ.... ακούω....

Ο Μάκης την είχε στήσει έξω από το σπίτι του Λευτέρη και περίμενε την Εύα.....
Μόλις την είδε βγήκε από το αμάξι και την φώναξε...

Εύα: με τρόμαξες ....τι κανεις εδώ;....

Μ: περίμενα να γυρίσεις ....πως είσαι;
Εύα : καλά.... είχα πάει από τον δικηγόρο.... θες να έρθεις μέσα;... του πρότεινε
Μ: δεν θα έλεγα όχι ....

Στο σπίτι επικρατούσε ησυχία.... αφύσικη ησυχία....

Εύα: Μαρίλια;... φώναξε η Εύα, αλλά δεν πηρέ απάντηση... περίεργο .....
Μ: όση ώρα είμαι έξω πάντως ,δεν την είδα να έρχεται....
Εύα: λες να έπαθε κάτι;.... κανονικά έπρεπε να έχει έρθει σπίτι εδώ και ώρα....

Έπιασε το κινητό και σχημάτισε τον αριθμό της .....

Εύα : δεν απανταει.... Μάκη ανησυχώ.... αν έπαθε κάτι.....
Μ: ηρέμισε ...περίμενε λίγο ....μπορεί να πήγε σε καμία φίλη της ...
Εύα : και γιατί δεν σηκώνει το τηλέφωνο;....

Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό του Μάκη....

Μ: έλα Λευτέρη... εδώ με την Εύα ....εκεί;.... είναι καλά;... ερχόμαστε....

Ο Μάκης κοίταξε την Εύα η όποια ήταν στα πρόθυρα υστερίας ...πως θα της το έλεγε;

Μ: πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο.....
Εύα: όχι τη μικρή ...πες μου πως δεν πείραξε την Μαρίλια.... πες μου!!!!....

Η Εύα είχε χάσει κάθε έλεγχο... παραληρούσε....

Μ: πάμε ...της είπε και την έπιασε από τους ωμούς.... σε χρειάζεται.....

Ηλ: παιχνίδια που παίζει η ζωή ....και τι σκέφτεσαι να κάνεις;
Ευκλ: ξέρω πως πρέπει να της μιλήσουμε ,αλλά η Στέλλα μόνο στη σκέψη παθαίνει υστερία....
Ηλ: εσύ ;...τι θέλεις εσύ;.... τόλμησε την ερώτηση ο Ηλίας και ο Ευκλείδης ανασήκωσε τους ωμούς σε μια κίνηση απόγνωσης ...
Ευκλ: θέλω να γίνει καλά η Ναυσικά και να μην θίξουμε πότε το θέμα της υιοθεσίας .....

Ο Ηλίας τον καταλάβαινε.... ήξερε ποσό πολύ αγαπούσε την κόρη του και ποσό πολύ θα του κόστιζε αν την έχανε ...Η Ναυσικά ήταν «παιδί της καρδιάς» όπως συνήθιζε πάντα να λέει η Στέλλα.....

Ηλ: άσε να περάσει η μπόρα με την επέμβαση και στην πορεία θα δεις τι θα κανείς ....τον συμβούλεψε ο Ηλίας

Ευκλ: ναι δίκιο έχεις ....να σου πω και ένα αστείο μέσα σε όλα αυτά;... ο γιατρός που έχει αναλάβει την Ναυσικά είναι ψιλοτσιμπημένος μαζί της .....χαμογέλασε μελαγχολικά...
Ηλ: και είσαι τόσο ψύχραιμος;....
Ευκλ: έχει αναλάβει η Στέλλα την υστερία ,οπότε εγώ κρατά ισορροπίες... .άλλωστε και η μικρή μου δείχνει ενδιαφέρον χωρίς να το συνειδητοποιεί....
Ηλ: Πάντως κάτι γίνεται αυτές τις μέρες ....και η Δήμητρα μου είναι κάπως ...περίεργη....
Ευκλ: μεγάλωσαν Ηλία ....μεγάλωσαν....

Η Εύα με τον Μάκη έφτασαν σε χρόνο dt στο νοσοκομείο και πήγαν κατευθείαν στο γραφείο του Λευτέρη ....εκεί καθόταν η Μαρίλια ....λίγο μαζεμένη, αλλά καλά.....

Εύα : είσαι καλά;... την αγκάλιασε και παράλληλα την έσπρωξε για να δει αν έχει χτυπήσει κάπου....

Μαρ: καλά είμαι.....
Εύα : θες να μου πεις τι έγινε;....

Η Μαρίλια κοίταξε τον Μάκη ....

Μ: θες να φύγω;...
Μαρ: όχι καλύτερα να ξέρεις και εσύ..... ήρθε από εδώ ο Κυριάκος την ώρα που έφευγα.....
Εύα: και;.....
Μαρ: άρχισε τις απειλές ....δεν με βάρεσε αλλά είπε πως αν μας πετυχει κάπου μόνες .....

Άρχισε να τρέμει στην ανάμνηση και η Εύα την αγκάλιασε τρυφερά....

Εύα : όσο περνά από το χέρι μου δεν θα σε ξαναπλησιάσει... της μουρμούρισε η Εύα με παραπάνω σιγουριά από όση ένιωθε....

Ο Λευτέρης κοίταξε τον Μάκη....

Μ: Εύα τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά ....δεν θα πηγαίνετε πουθενά μόνες μέχρι να τον συλλάβουν....

Εύα : και τι προτείνεις ;...να προσλάβω σωματοφύλακα;.....
Μ: όχι ...θα είμαι εγώ συνεχεία μαζί σας ....
Λ: και όταν δεν μπορεί ο Μάκης είμαστε και εγώ με τον Νικηφόρο....

Η Εύα τους κοίταξε με ευγνωμοσύνη....

Λ: λοιπόν αρκετά ...Μάκη πάρε τις κύριες και πήγαινε τις σπίτι ....έχουμε και δουλειές εδώ...
Μαρ: Λευτέρη ....ευχαριστώ ...για όλα.... είπε η Μαρίλια και τον αγκάλιασε ...
Λ: άντε μικρή φύγε ...με καθυστερείς.... είπε ο Λευτέρης σοβαρά, αλλά δεν ξεγέλασε κανέναν... αυτή η αγκαλιά της Μαρίλιας τον είχε λιώσει.....

{{Λοιπον??}}