Ο Φίλιππος και ο Μάκης μπήκαν στο νοσοκομείο και βρήκαν τον Πέτρο να κάθεται σε μια καρέκλα έξω από την εντατική ....
Ήταν σαν να είχε χάσει δέκα χρόνια από την ζωή του σήμερα ....είχε σκύψει μπροστά και το κεφάλι του ήταν ανάμεσα στα χέρια του .....ολη του η στάση μαρτυρούσε αγωνία και απελπισία .....

Φ: μπαμπά;...είχαμε κανένα νέο ;...

Ο Πέτρος τον κοίταξε σαν χαμένος .....κούνησε το κεφάλι αρνητικά ...

Π: πως θα περάσουν δυο εικοσιτετράωρα έτσι ;...
Μ: κουράγιο κύριε Πέτρο ...είναι δυνατή η κυρία Αμαλία ....είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρει ....του είπε ο Μάκης αν και ήξερε πως αυτά τα τυπικά λόγια δεν έκαναν τίποτα όταν πονούσε κάποιος τόσο πολύ ....
Π: ευχαριστώ ....του είπε ...η Ναυσικά;...ρώτησε και το βλέμμα του ζωήρεψε λίγο ...
Φ: μου είπε να σου πω πως σας σκέφτεται και πως αν μπορούσε θα ήταν εδώ ....
Π: τελικά μας συμπαθεί λιγάκι ....είπε και χαμογέλασε μελαγχολικά ....το μωρό ;...
Φ: μάλλον πάει καλά αλλά δεν την αφήνουν να βγει για την ώρα ...έχει ένα σωρό καλωδιάκια και διάφορα τέτοια που παρακολουθούν το μωρό ....
Π: μακάρι να πάνε όλα καλά ....
Φ: μπαμπά ....πήγαινε να κάνεις ένα μπάνιο και να φας κάτι ....θα μείνω εγώ εδώ ...
Π: δεν μπορώ να φύγω ....
Μ: πρέπει ...θα σας πάω εγώ ...και αν θέλετε θα σας ξαναφέρω ...προσφέρθηκε ο Μάκης ...
Π: και αν γίνει κάτι όση ώρα λείπω ;...
Φ: τίποτα δεν θα γίνει ....σε παρακαλώ ...μην μου πάθεις κάτι και εσύ ...τον παρακάλεσε ο Φίλιππος ....
Π: θα με πας σπίτι και θα φύγεις ....μετά θα έρθω μόνος μου ...είπε στον Μάκη ...

Η Στέλλα προσφέρθηκε να μείνει μαζί με την Ναυσικά στο νοσοκομείο το βράδυ, αλλά εκείνη αρνήθηκε ...
Ν: έχω τον Λευτέρη ...θα έρθεις αύριο για να φύγει ....
Στ: καλά κοριτσάκι μου ...θες να σου φέρω κάτι από το σπίτι ;...
Ν: κανένα ρούχο και κάτι να πλυθώ λίγο ....

Μόλις βγήκαν έξω από το δωμάτιο η Στέλλα, αγκάλιασε σφιχτά τον Ευκλείδη ....

Στ: δεν θα χρειαστεί να αποχωριστεί το μωρό της Ευκλείδη μου ....
Ευκλ: είναι μαχητής ο μικρός μας ....συμφώνησε εκείνος ...έλα πάμε τώρα ....θέαμα γίναμε ..της είπε και την απομάκρυνε απαλά ....
Στ: αύριο να πας να δεις τον Πέτρο ....μας έχει ανάγκη και εκείνος τώρα ....

Ο Λευτέρης κρατούσε την Ναυσικά στην αγκαλιά του ....

Ν: τον είδες που μας χαιρέτησε ;...

Λ: δεν θέλω να σε απογοητεύσω ,αλλά δεν μας χαιρετούσε ...δεν μας βλέπει ....
Ν: έλα μωρέ Λευτέρη ...πνεύμα αντιλογίας ....είπε και του έβγαλε την γλωσσά ....
Λ: με προκαλείς τώρα που δεν μπορώ να κάνω τίποτα ...την πείραξε ....
Ν: Λευτέρη;...του είπε και η φωνή της ήταν πιο γλυκιά ....
Λ: έλα αγάπη μου ....
Ν: αν ποτέ χρειαστεί να διαλέξεις ανάμεσα σε μένα και το μωρό μας ,να διαλέξεις το μωρό ....του είπε σοβαρά ....
Λ: ξέρεις τι μου λες τώρα ;...είναι σαν να με βάζεις να διαλέξω πιο από τα δυο μου χέρια χρειάζομαι περισσότερο και το άλλο να το κόψω ....
Ν: δεν θα σε κατηγορήσω αν το κάνεις ...αν όμως διαλέξεις εμένα θα σε κατηγορώ μια ζωή ....
Λ: εσύ θα το έκανες αυτό αν ήσουν στη θέση μου ;...είναι εύκολο να το λες αλλά εύχομαι να μην χρειαστεί κάνεις μας να το αντιμετωπίσει αυτό .....
Ν: σε αγαπάω ξέρεις ....
Λ: κοιμήσου πολυλογού .....
Η Ναυσικά χαλάρωσε στην αγκαλιά του και μετά από λίγο κοιμόταν ....

Ο Πέτρος μπήκε μέσα στο άδειο σπίτι και ένιωσε έντονα την απουσία της Αμαλίας ....
Ο Μάκης είχε προσφερθεί να μείνει μαζί του και να τον περιμένει αλλά ήθελε να μείνει μόνος του .....
Δεν θα άντεχε να μείνει μόνος του .......χωρίς την Αμαλία του ....
Ένιωθε απελπιστικά μόνος και απίστευτα ανήμπορος ....
Μπήκε στο μπάνιο όπως ήταν ...με τα ρούχα ...άνοιξε το νερό και όταν εκείνο έπεσε παγωμένο επάνω του άφησε τα δάκρυα να τρέξουν ....
Χτύπησε με δύναμη το χέρι στον τοίχο της ντουζιέρας ...ξανά και ξανά μέχρι που μούδιασε από τον πόνο ...

«μην με αφήσεις ..δεν θα το αντέξω ....»

Είχε σχεδόν ξημερώσει όταν η Δήμητρα και ο Νικηφόρος προσγειώθηκαν στο Ελ Βενιζέλος ....
Αφού πήραν τις αποσκευές τους μπήκαν σε ένα ταξί και του έδωσαν την διεύθυνση του νοσοκομείου που βρισκόταν η Ναυσικά ...

Όταν μπήκαν στο νοσοκομείο με τις βαλίτσες, τους κοίταζαν περίεργα ,αλλά εκείνοι το μόνο που ήθελαν ήταν να δουν την Ναυσικά και τον Λευτέρη ....

Η πόρτα του δωματίου ήταν μισάνοιχτη και έτσι δεν χτύπησαν ...

Η Δήμητρα χαμογέλασε μόλις τους είδε αγκαλιά στο κρεβάτι του νοσοκομείου ...

Δ: σαν να μην πέρασε μια μέρα .....ψιθύρισε στον Νικηφόρο ...

Νικ: τους ξυπνάμε ή φεύγουμε;...ρώτησε εκείνος σιγά ...
Δ: ξύπνα τον Λευτέρη ...δεν φεύγω αν δεν μάθω τι έγινε ...

Ο Νικηφόρος πλησίασε τον Λευτέρη και τον σκούντησε ....

Εκείνος άνοιξε τα μάτια και μόλις είδε τον Νικηφόρο τα γούρλωσε ....

Λ: τι κάνεις εδώ ;...ρώτησε ψιθυριστά και σηκώθηκε προσεκτικά, για να μην ξυπνήσει την Ναυσικά .....

Τους έκανε νόημα να βγουν έξω και μόλις βγήκαν στον διάδρομο .....

Λ: δεν έπρεπε να χαλάσετε το ταξίδι σας ....τους είπε ....

Δ: άσε τα αυτά και πες τι γίνεται ;...
Λ: πάμε ανέλπιστα καλά ....ο γιατρός δεν το πιστευε....οταν ήρθαμε μου είπε πως ίσως χρειαζόταν να θυσιαστεί το μωρό, για να ζήσει η Ναυσικά ...αλλά είναι και οι δυο πολύ πεισματάρηδες .....
Δ: δηλαδή όλα καλά ;...
Λ: θα μείνει άλλες δυο μέρες υπό παρακολούθηση και σε ακινησία ...αύριο θα της βάλουν και αίμα ....και μετά ελπίζω να μας πουν πως ξεπέρασε τον κίνδυνο ....
Νικ: εσύ πως είσαι ;...
Λ: ούτε στο χειρότερο εχθρό μου αδελφέ ...ένιωσα τόσο άχρηστος ....ο Κώστας μόνο που δεν με εδίωξε με τις κλωτσιές ....
Νικ: η Αμαλία ;...
Λ: είναι σε άλλο νοσοκομείο ...δεν είναι καθόλου καλά ....
Δ: καλά πως έγινε ;...
Λ: η ξεροκεφαλιά της Ναυσικάς ...ο Πέτρος της είχε πει να μην έρθει στο δικαστήριο ...δεν της είχε πει βεβαία πως είχε βάσιμες υποψίες ότι κινδύνευε ...εκείνη λοιπόν αποφάσισε να κάνει του κεφαλιού της ...Η Αμαλία (από ένστικτο;)πήγε να την προστατέψει ,μόλις είδε το όπλο και δέχτηκε την σφαίρα, που προοριζόταν για την Ναυσικά ....
Δ: αν είναι δυνατόν ....δεν μπορώ να τα αφομοιώσω όλα αυτά ...
Λ: εδώ δεν μπορώ εγώ που τα έζησα ....
Νικ: λοιπόν πάμε να αφήσουμε τα πράγματα , να κάνουμε ένα μπάνιο και θα ξανάρθουμε ...
Λ: Νικηφόρο θα έρθεις μαζί μου στην Αμαλία ;....ίσως βρούμε κανένα γνωστό να μάθουμε τι γίνεται ....
Νικ: εννοείται ...η Ναυσικά ;...
Λ: έχω συνεννοηθεί με την Στέλλα ...θα έρθει και η Δήμητρα ....την κοίταξε ερωτηματικά ....
Δ: εννοείται ....είπε εκείνη....

Ο Πέτρος μπήκε στο νοσοκομείο ανασυγκροτημένος ....το ξέσπασμα του στο σπίτι τον είχε βοηθήσει να ηρεμίσει λίγο και καταλάβαινε πως δεν έβγαζε τίποτα με τα κλάματα και την απελπισία ...χρειαζόταν δύναμη και αντοχή ...

Ο Φίλιππος είχε απλώσει τα πόδια μπροστά ,είχε ακουμπήσει το κεφάλι στον τοίχο και είχε κλείσει τα μάτια ...

Π: κοιμάσαι ;...τον ρώτησε ο Πέτρος και εκείνος άνοιξε τα μάτια απότομα ....

Φ: όχι απλά χαλάρωνα λίγο ....
Π: είχαμε κανένα νέο ;...
Φ: τίποτα ....είσαι λίγο καλυτέρα ή είναι η ιδέα μου ;...τον ρώτησε ....
Π: αποφάσισα πως πρέπει να σταθώ δυνατός και να το παλέψω μαζί της ....
Φ: έτσι σε θέλω ...είπε ο Φίλιππος ...να φέρω καφεδάκια ;...
Π: να πας σπίτι να ξεκουραστείς λίγο ...μην ξεχνάς πως έδωσες αίμα χθες ....
Φ: μια χαρά είμαι ....θα πάω πιο μετά ...πάω να φέρω καφέ ....

Η Ναυσικά ξύπνησε αισιόδοξη ,αλλά με κάτι πονάκια στην κοιλιά ....

Ν: τι είναι αυτό πάλι ;...αναρωτήθηκε ....

Ο Λευτέρης ήταν στο μπάνιο και μόλις βγήκε την είδε να κρατάει την κοιλιά της ανήσυχη...

Λ: πονάς;...την ρώτησε και βρέθηκε διπλά της με δυο βήματα ....

Ν: έχω κάτι ψιλοενοχλησεις ...λες να είναι αυτό που είπε ο Κώστας και να δένει το μωρό ;...
Λ: δεν ξέρω ...να φωνάξω την νοσοκόμα ;...
Ν: ναι θέλω να πάω και λίγο στο μπάνιο ....

Η νοσοκόμα την βοήθησε να πάνε στο μπάνιο ...η Ναυσικά ντρεπόταν που η κοπέλα μπήκε μέσα μαζί της αλλά ....

Λ: τι έγινε ;...την ρώτησε μόλις βγήκε και την βοήθησε να ξαπλώσει .....είσαι χλωμή ...

Ν: πάρε τον Κώστα ...έχω λίγο αίμα ....
Νος: μην φοβάστε ...είναι φυσικό μετά από τόση ταλαιπωρία ...την καθησύχασε η νοσοκόμα ....πρέπει να σκεφτείτε θετικά ...

Η Ναυσικά της χαμογέλασε αλλά δεν ηρέμισε ....

Λ: έρχεται ....ηρέμισε λιγάκι ...όσο αγχώνεσαι αγχώνεις και τον μπέμπη ....χαμογέλασε μου λίγο .....
Ν: δεν μπορώ ....φοβάμαι ....είπε εκείνη και έκρυψε το πρόσωπο της στο στήθος του ....
Λ: σκέψου πως στον υπέρηχο θα σε χαιρετάει πάλι ...ίσως να σου έχει γράψει και κανένα σημείωμα .....προσπάθησε να την κάνει να γελάσει ....

Η Ναυσικά τραντάχτηκε στην αγκαλιά του σημάδι πως γελούσε ....

Λ: λες να δούμε κανένα πανό που να γραφεί «μαμά χαλάρωσε»;...ή «μαμά στάματα να τρως τόσο πολύ»;...
Ν: είσαι γελοίος ....μάλλον «μπαμπά είσαι χαζος»....θα γραφεί ...χαχάνιζε στην σκέψη ενώ παράλληλα κρατούσε και την κοιλιά της .....
Λ: ο μπαμπάς είναι ο καλυτερότερος κυρία μου ....της είπε θιγμένος ...
Ν: μπαμπάκα;...του είπε ναζιάρικα ...θα φάμε τίποτα ;...
Λ: αυτή είναι η Ναυσικά μου ...καιρός ήταν να μου την φέρεις πίσω ....είπε και την φίλησε απαλά στα χείλη ....

Κ: επ , σας έπιασα ....τι κάνετε εδώ ;...τους πείραξε ο Κώστας ....για κάνε στην άκρη εσύ να δω την γυναίκα σου ....

Λ: κανένας σεβασμός στον πατέρα .....μουρμούρισε και η Ναυσικά γέλασε ...

Κ:γελας ....αυτό είναι καλό ....για να δούμε και το μωρό μας τώρα ....

Στο σπίτι της Εύας και του Μάκη....

Ο Μάκης βρήκε την Εύα να κάθεται σιωπηλή στην πολυθρόνα με κλειστά φωτά ....

Κάτι στην στάση της του θύμισε την παλιά φοβισμένη Εύα ....
Μόλις τον είδε τον ρώτησε για τα νεότερα και μετά πήγαν για ύπνο ....

Ο Μάκης γύρισε να την αγκαλιάσει, αλλά το κρεβάτι ήταν άδειο ...

Ανασηκώθηκε και κοίταξε στο δωμάτιο ...θα ήταν στο μπάνιο ....σηκώθηκε και άναψε το φως ...ησυχία απολυτή ....

Μ: Εύα;...

O Mάκης τρόμαξε έτσι όπως την είδε ....
Καθόταν στο πάτωμα με τα πόδια μαζεμένα στο στήθος και το κεφάλι στα γόνατα ,σαν να προσπαθούσε να προστατέψει τον εαυτό της, από κάποιον αόρατο κίνδυνο ...

Μ:Ευα;...είσαι καλά;...την ρώτησε περισσότερο για να δηλώσει την παρουσία του παρά για να πάρει απάντηση ....

Την πλησίασε και γονάτισε μπροστά της .....
Εκείνη ανασήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε σαν χαμένη .....

Εύα: Μάκη;...
Μ: εγώ είμαι εδώ τώρα δεν χρειάζεται να φοβάσαι πια ....είπε σιγά και πήγε να την αγκαλιάσει αλλά εκείνη μαζεύτηκε κι άλλο ....
Εύα : μη....μη με πλησιάζεις ....
Μ: Εύα τι έπαθες ;...
Εύα : σας κάνω κακό ....όποιος με πλησιάζει παθαίνει κακό ...είπε εκείνη ....
Μ: αγάπη μου σε παρακαλώ ...κοίταξε με ....εγώ είμαι εδώ και δεν φεύγω μέχρι να με αγκαλιάσεις .....κοίταξε με ....της ξαναείπε και έπιασε το πρόσωπο της ,αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει .....είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί ....
Εύα : μην το λες αυτό ....πήγε να τραβήξει το πρόσωπο της, αλλά δεν την άφησε ...η Ναυσικά κινδυνεύει να χάσει το μωρό της εξαιτίας μου ....η Αμαλία χαροπαλευει....τον Λευτέρη τον απήγαγαν ...εσένα σου κατέστρεψαν το γραφείο ....τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβεις πως σου κάνω κακό;...
Μ: έδωσες νόημα στην ζωή μου .....έγινες μέλος της παρέας μου ...μου πρόσφερες μια πολύ καλύτερη δουλειά από αυτήν που είχα ...και το πιο σημαντικό ...με έμαθες να αγαπάω και να νοιάζομαι για σένα .....μην με ταλαιπωρείς δεν τα έχω τα ρομαντικά και τα σοβαρά ....είπε και της χαμογέλασε .....

Η Εύα τον κοίταξε για λίγο ...δεν μπορούσε να αντικρούσει αυτά που της έλεγε ....και δεν ήθελε να το κάνει ....σιγά σιγά τον πλησίασε .....
Εκείνος άνοιξε την αγκαλιά του να την υποδεχτεί ....
Κούρνιασε μέσα στην αγκαλιά του σαν νεογέννητο στην αγκαλιά της μητέρας του ...

Εύα : δεν μου αξίζει όλο αυτό ....
Μ: σου αξίζουν πολύ περισσότερα ....είπε και την κράτησε σφιχτά ....

Λ: λοιπόν ;...θα μας πεις τίποτα ;...ρώτησε ο Λευτέρης ανυπόμονα και ο Κώστας τον αγριοκοίταξε ....
Κ: λοιπόν Ναυσικά ....δεν βλέπω κάτι ανησυχητικό ....το μωράκι σας κοιμάται και η πληγή που είχε δημιουργηθεί έχει αρχίσει να κλείνει ....έμεινες πολύ ώρα όρθια ;...
Ν: όχι ....μόνο μέχρι να πάω στο μπάνιο .....
Κ: ωραία αυτό θέλω από σένα για δυο μέρες ακόμα και μετά βλέπουμε ....
Ν: θέλω να πλυθώ λίγο ...
Κ: θα στείλω εγώ μια νοσοκόμα να σε βοηθήσει ..εσύ όμως δεν θα σκύψεις ούτε θα κάνεις καμιά απότομη κίνηση ....εσύ ....γύρισε στον Λευτέρη ...θέλω να την κρατάς ήρεμη ....
Λ: εννοείται αυτό ....του είπε αγανακτισμένος .....
Κ:και όταν λέω ήρεμη εννοώ κομμένα τα «παιχνιδάκια» ....διευκρίνισε με πονηρό ύφος....
Ν:Κωστα ;...επειδή πεινάω λιγάκι ....
Κ: θα σου στείλω κάτι ελαφρύ ,γιατί σε λιγάκι θα βάλουμε αίμα και δεν θέλω να ανακατευτείς ....

Μόλις έφυγε ο Κώστας ,η Ναυσικά κοίταξε τον Λευτέρη απογοητευμένη ....

Ν: και ακίνητη και νηστικιά ....ωραία .....
Λ: είναι για το καλό του μπέμπη ....

Ο Νικηφόρος με την Δήμητρα, αφού έκαναν ένα μπάνιο να χαλαρώσουν λίγο, και έφαγαν κάτι, ξάπλωσαν να ξεκουραστούν ...

Τώρα που ήξεραν ότι η Ναυσικά και το μωρό ήταν καλά είχαν ηρεμίσει λίγο .....

Δ: αυτό που περνά η Ναυσικά είναι τόσο ψυχοφθόρο ....είπε η Δήμητρα ....

Νικ: είναι πολύ δύσκολο αλλά ευτυχώς είναι νέα και δυνατή .....
Δ: η Στέλλα θα έχει τρελαθεί ...σαν να ζει ξανά την ιστορία της ....
Νικ: νομίζω πως η ζωή της Στέλλας είναι ένα συνεχόμενο σκαμπανέβασμα ...από τα καλά στα δύσκολα συνεχώς ....
Δ: βρε Νικηφόρε τον Μάκη δεν πήραμε ...
Νικ: θα τον πάρω πιο αργά ...θα κοιμάται .....τι λες να κοιμηθούμε και εμείς καμιά ωρίτσα ;...είπε και την αγκάλιασε τρυφερά ...
Δ: για πρώτη φορά θα συμφωνήσω μαζί σου ...του απάντησε και χασμουρήθηκε .....

Ο Μάκης κρατούσε αρκετή ώρα την Εύα στην αγκαλιά του ....την είχε πάρει ο ύπνος ....ήθελε να την μεταφέρει στο κρεβάτι αλλά φοβήθηκε μην την ξυπνήσει ....
Αυτό της το ξέσπασμα τον προβλημάτισε ....τους τελευταίους μήνες έδειχνε πως είχε ξεπεράσει τους φόβους της ...έδειχνε σίγουρη για τον εαυτό της .....τελικά μάλλον τον είχε ξεγελάσει ....
Μόλις ερχόταν ο Νικηφόρος θα τον ρωτούσε αν είχε κανέναν καλό ψυχολόγο ....
Η Εύα χρειαζόταν επαγγελματική βοήθεια ....η αγάπη δεν είναι αρκετή για να θεραπεύσει κάποιες πληγές ....

Ο Φίλιππος παρ' όλους τους καφέδες που είχε πιει άφησε ένα χασμουρητό ....

Π: πήγαινε να κοιμηθείς λίγο ....τον παρότρυνε ο Πέτρος ....

Φ: δεν θέλω να φύγω ρε μπαμπά ....ξέρω πως δεν κάνω κάτι εδώ, αλλά πιστευω πως με νιώθει διπλά της .....
Π: είναι καλυτέρα όμως να σε νιώθει ξεκούραστο .....αν έχω κάτι νεότερο θα σου τηλεφωνήσω ....επέμεινε ....

Ο Φίλιππος υποχώρησε τελικά και έφυγε ....

Φ: Μαρίλια;...πάω σπίτι για λίγο ....όχι απλά πήρα να σε ακούσω ....τίποτα νεότερο ....μου λείπεις μικρή ....έκλεισε το τηλέφωνο και χαμογέλασε ...την είχε ξυπνήσει .....

Μερικές ώρες αργότερα ...

Η Ναυσικά ήταν στο δωμάτιο της με μια φιάλη αίμα, να κρέμεται από πάνω της και τον Λευτέρη να την ζαλίζει κάθε λίγο και λιγάκι και να την ρωταει αν πονάει ....

Ο Μάκης είχε καταφέρει να βάλει την Εύα στο κρεβάτι και τώρα την κοιτούσε να κοιμάται με το πρόσωπο της σφιγμένο από την ένταση ....

Η Δήμητρα και ο Νικηφόρος ήταν στο σπίτι του Ηλία ...

Ηλ: πότε γυρίσατε ;...αχ τι χαρά μου δώσατε ....είπε και τους έσφιξε εναλλάξ στην αγκαλιά του .....έχετε φάει πρωινό ;...

Δ: ηρέμισε μπαμπά ...θα πιούμε ένα καφεδάκι και πάμε στο νοσοκομείο ....
Ηλ: είδες τι έπαθαν οι άνθρωποι στα καλά καθούμενα ;...
Δ: η Στέλλα και ο Ευκλείδης πως είναι ;...
Ηλ: χάλια ...ξαναζούν το παρελθόν ....
Νικ: θα πάω με τον Λευτέρη στην Αμαλία σήμερα ....μήπως μάθουμε κάτι παραπάνω ....
Ηλ: να πάτε ....ξέρω πόσο δύσκολο είναι για τον Πέτρο όλο αυτό ....θυμάμαι τότε που είχα την Μαίρη μου στην εντατική ....
Δ: τι είναι αυτά τώρα ;...σε παρακαλώ μην ανησυχώ και για σένα ....
Ηλ: να μην ανησυχείς ....μόνο που σε βλέπω τόσο ήρεμη μου φτάνει εμένα ....θα έρθετε το μεσημέρι για φαγητό;...

Ο Πέτρος στεκόταν έξω από την πόρτα της εντατικής ...

Π: γιατί δεν βγαίνουν να μου πουν κάτι;...αναρωτήθηκε ....

Ξαφνικά ένα τσούρμο γιατροί και νοσοκόμες μπήκαν μέσα βιαστικά ...ανάμεσα τους και αυτός που είχε χειρουργήσει την Αμαλία ....

Π: γιατρέ;...έπαθε κάτι η Αμαλία ;...

γ: όχι τώρα ....είπε και τον προσπέρασε βιαστικά ....

Ο Πέτρος έχασε το χρώμα του ....

Π: έλα Λευτέρη ....μπορείς να έρθεις ;...κάτι γίνεται εδώ και δεν μου λέει κανείς τίποτα ....όσο πιο γρήγορα μπορείς .....έκλεισε το τηλέφωνο και έκατσε σε μια καρέκλα ....

Έκλεισε τα μάτια και άρχισε να προσεύχεται με όλη του τη δύναμη.....

Η Ναυσικά είχε αποκοιμηθεί ξανά ...όλη αυτή η ταλαιπωρία με το αίμα, την είχε εξουθενώσει ...

Η Στέλλα την κοιτούσε που κοιμόταν ήρεμη ....

Στ: θα γλιτώσει το μωρό σας ...αλήθεια μου λες; ....ρώτησε για πολλοστή φορά η Στέλλα τον Λευτέρη ...

Εκείνος χαμογέλασε και την αγκάλιασε ....

Λ: όλα αυτό δείχνουν, αλλά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ....

Στ: δεν θέλω η Ναυσικά μου να περάσει τις αγωνίες και τις στενοχώριες που πέρασα εγώ ....είπε εκείνη ....
Λ: κράτα της παρέα μέχρι να γυρίσω σε παρακαλώ ....με πήρε ο Πέτρος πανικόβλητος ....μην της πεις τίποτα ...έτσι κι αλλιώς της είχα πει πως θα πάω να δω τι γίνεται ....
Στ: την κακομοίρα την Αμαλία ...μακάρι να πάνε όλα καλά ....