Λ: λοιπόν θα μου πείτε τι λέγατε;....

Η Ναυσικά με την Δήμητρα κοιταχτήκαν., αλλα δεν μίλησαν ....

Λ: δεν πειράζει ...εγώ φέρνω ευχαρίστα ...σε λίγο θα βγάλουμε και τον ορό ,οπότε θα αρχίσεις να τρως κανονικά....

Ν: πότε θα σηκωθώ;
Λ: αυτό δεν το ξέρω ακόμα, αλλα μέσα στην ημέρα θα μάθουμε.... για πες μου τωρα ... τα ποδια σου τα κούνησες καθόλου;
Ν: προσπάθησα ,ομως πονούσε πολύ η μέση μου και δεν επέμεινα....

Η Δήμητρα που παρακολουθούσε την συζήτηση ,πρόσεξε την αλλαγή στο πρόσωπο του Λευτέρη και δεν της άρεσε καθόλου....

Λ: καλά έκανες και δεν επέμεινες ...θα το κοιτάξουμε μαζί αργότερα, εντάξει;

Η Ναυσικά χαμογέλασε, αλλα η ανησυχία φάνηκε στο βλέμμα της ....

O Νικηφόρος περίμενε τον Λευτέρη στο γραφείο του ...πως θα του το έλεγε;...

Λ: εδώ είσαι;... ρώτησε ο Λευτέρης συνοφρυωμένος.... έχουμε πρόβλημα φίλε....

Νι: τι πρόβλημα;... ρώτησε ο Νικηφόρος «λες να ξέρει ήδη;»... αναρωτήθηκε
Λ: η Ναυσικά.... δεν μπορεί να κουνήσει τα ποδιά της ....

Κοίταξε τον Νικηφόρο με απόγνωση, αλλα το βλέμμα του δεύτερου ,τον έκανε να σκεφτεί πως γνώριζε κάτι παραπάνω....

Λ: το ξέρεις όμως ....πως;

Ο Νικηφόρος δεν μίλησε ,απλά του έδωσε τις εξετάσεις ....

Λ: πότε το έμαθες ;...
Νικ: πριν λίγο.... νομίζω όμως πως αν χειρουργηθεί έχουμε ελπίδες....
Λ: άσε να μελετήσω λίγο τις εξετάσεις και τα λεμε.....

Ο Νικηφόρος έφυγε ,αφήνοντας τον μονο να σκεφτεί.... ήξερε τι σκεφτόταν... και φοβόταν .....πολύ.....

Η Δήμητρα είχε βγει για λίγο από το δωμάτιο για να πάρει καφέ και στο διάδρομο συνάντησε τον Νικηφόρο....

Δ: γεια σας γιατρέ ...με θυμάστε;

Νικ: είσαι η Δήμητρα σωστά;....
Δ: ναι .....τα μάθατε για την Ναυσικά;... συνήλθε....
Νικ: ναι τα έμαθα ...εκεί πας τώρα;
Δ: ναι ...της κρατάω λίγη παρέα ,μέχρι να έρθουν οι δικοί της ...
Νικ: χάρηκα που σε είδα ....και Δήμητρα;;.... μείνε δίπλα της όσο μπορείς....

Δεν πρόλαβε να τον ρωτήσει τι εννοούσε γιατί έφυγε βιαστικός ....

Ανασήκωσε τους ωμούς και προχώρησε ....

Φ: συγγνώμη που ενοχλώ.... είπε ο Φίλιππος δειλά και μπήκε στο δωμάτιο της Ναυσικά ,με ένα μπουκέτο λουλούδια....
Ν: περάστε.... σας ξέρω;
Φ: όχι και η αλήθεια είναι πως δεν θα ήθελα να με μάθετε με αυτόν τον τρόπο....
Ν: ποιος είστε;
Φ: Φίλιππος Ρίζου ....είμαι αυτός που σας χτύπησε ....

Η Ναυσικά σφίχτηκε απότομα, με αποτέλεσμα να νιώσει έναν οξύ πόνο στη μέση....

Ν: και τι θέλετε εδώ ;...να καμαρώσετε αυτό που κάνατε;... τον ρώτησε επιθετικά....
Φ: ήρθα να ζητήσω συγγνώμη ,όσο λίγο και αν ακούγεται αυτό .....και να σας εξηγήσω τι έγινε.... μπορώ να αφήσω τα λουλούδια;

Η Ναυσικά τον κοίταξε ....φαινόταν ειλικρινής ...πιτσιρικάς ήταν και είχε κάτι οικείο πάνω του....

Ν: ακούω....

Φ: δεν ήμουν μεθυσμένος... είδε ότι τον κοιτούσε δύσπιστα και πρόσθεσε... έκανα εξετάσεις και ήταν καθαρές.... μια παρατιμονιά ήταν και δεν έπιασαν τα φρένα.... ειλικρινά νιώθω απαίσια που είσαι εδώ και να σκεφτείς ότι ο λόγος που έχασα τον έλεγχο ήσουν εσύ....
Ν: τι εννοείς ;...τον ρώτησε απορημένη
Φ: σε είδα στην άκρη του δρόμου που μιλούσες στο τηλέφωνο και μου τράβηξες την προσοχή... χωρίς συγκεκριμένο λόγο ...απλά μια κίνηση σου ...και μετά...
Ν: καταλήξαμε εδώ.... οι εξετάσεις που λες έγιναν εδώ ;....θα μπορέσω να τις δω;

Ο Φίλιππος καταλάβαινε την δυσπιστία της ...

Φ: θα δώσω εντολή ,οποτε τις ζητήσεις ,να σου τις φέρουν...
Ν: είπε πως σε λένε Ρίζου;.... καμία σχέση με τον γνωστό δικηγόρο;
Φ: είναι πατέρας μου..... και μάλιστα αυτός έδωσε αίμα όταν ήσουν στο χειρουργείο....
Ν: μα εγώ δεν έχω συνηθισμένη ομάδα....
Φ: δεν είναι τρελό;... .εσύ εγώ και ο πατέρας μου έχουμε την ίδια ομάδα αίματος...
Ν: πολλές πληροφορίες μαζεμένες ....ο σκληρός μπλόκαρε....ειπε και του εσκασε ενα λοξο χαμογελο ...
Φ: λοιπόν θα σε αφήσω να ηρεμίσεις και αν θέλεις, εδώ είναι το τηλέφωνο μου ..πάρε με οπότε νομίζεις πως θέλεις να τα ξαναπούμε....

Λ: δεν μπορεί.... αφού τα έκανα όλα όπως έπρεπε... κοίταξε τις εξετάσεις ξανά και τότε είδε μια μικρή σκιά, δίπλα στον τελευταίο σπόνδυλο.... αυτό είναι.... απλά με το οίδημα που είχε δεν το πρόσεξα .....
Σήκωσε το τηλέφωνο ....
Λ: καλησπέρα γιατρέ... ο Λευτέρης Βερέμης είμαι.... χρειάζομαι τη βοήθεια σας....

Η Εύα ,με τον Μάκη και τη Μαρίλια είχαν πάει σε ένα εστιατόριο και έτρωγαν ....
Του άρεσε πολύ η σχέση που είχε η Εύα με την αδελφή της ....και του άρεσε πολύ η ευθύτητα της μικρής ....

Μαρ: και πως αποφασίσατε να μας βγάλετε για φαγητό;... ρώτησε κοιτώντας τον Μάκη

Εύα: Μαρίλια....
Μ: άσε την Εύα ....δεν πειράζει.... ήθελα να βγω με την αδελφή σου και ήταν ευκαιρία να γνωρίσω και εσένα...
Μαρ: εμένα γιατί;... αν σου αρέσει η αδελφή μου δεν χρειάζεσαι την άδεια μου για να τη βγάλεις έξω.....

Ο Μάκης γέλασε ...η μικρή δεν μασαγε τα λόγια της ...

Μ: μου αρέσει πολύ η αδελφή σου, αλλα στην παρούσα φάση δεν νομίζω πως είναι σε θέση να σκεφτεί κάτι άλλο, εκτός από την οικογένεια της ,οπότε ...προσπαθώ να της γίνω απαραίτητος ....

Η Εύα κόντεψε να πνίγει με το φαγητό της ....τι ήταν όλο αυτό το παιχνιδάκι;... κοίταξε τον Μάκη ψάχνοντας στα μάτια του την αλήθεια... .αυτό που είδε ήταν προσμονή , ανασφάλεια και κάτι άλλο ,που δεν μπορούσε να το εξηγήσει....

Εύα: επειδή όλο αυτό είναι άβολο για μένα , θα ήθελα να σταματήσουμε αυτή τη συζήτηση... Μάκη αν θες να μου πεις κάτι θα σε παρακαλούσα να μου το πεις ιδιαιτέρως ....και εσύ μικρή τελείωνε το φαγητό σου για να φύγουμε....

Μ: το βάζεις στα ποδιά;
Εύα: έτσι έχω μάθει τόσα χρόνια ...να κρύβομαι.... πάμε Μαρίλια... ευχαριστούμε για το γεύμα....

Ο Μάκης έμεινε να τις κοιτάζει που έφευγαν.... θα της μάθαινε πως δεν χρειάζεται να κρύβεται πλέον....

Δ: ωπα.... δέκα λεπτά έλειψα και στην πέσαμε οι θαυμαστές ;....είπε η Δήμητρα βλέποντας την ανθοδέσμη
Ν: δεν ήταν θαυμαστής ....είπε η Ναυσικά σοβαρά και άρχισε να της εξηγεί....

H Δήμητρα άκουγε και δεν πίστευε στα αυτιά της.....

Δ: δεν υπάρχουν όλα αυτά που μου λες ....
Ν: και όμως ....και η απόδειξη είναι ξαπλωμένη μπροστά σου ...είπε η Ναυσικά κάνοντας μια γκριμάτσα απελπισίας....
Δ: γιατί σε παίρνει από κάτω ;...αφού το πρωί ήσουν μια χαρά....
Ν: μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ....δεν είδες το πρόσωπο του Λευτέρη όταν του είπα για την μέση μου;
Δ: λογικό είναι να πονάς ....άλλωστε στη μέση χειρουργήθηκες ,μην το ξεχνάς....
Ν: ούτε εσύ δεν τα πιστεύεις αυτά που λες.... κάτι δεν πάει καλά σου λέω ....άπλωσε τα χερια και έπιασε τον αρκούδα της
Δ: σκέψου λίγο θετικά σε παρακαλώ.....

Ο αρκούδας είχε πάνω του μια μυρωδιά που δεν την γνώριζε ....την έκανε όμως να χαλαρώνει....

Λ: είστε σίγουρος ;....εννοείται πως θα την χειρουργήσω ...δηλαδή πιστεύετε πως θα τα καταφέρει.... ευχαριστώ γιατρέ.... αν σας χρειαστώ ξανά.....

Ο Λευτέρης έκλεισε το τηλέφωνο λίγο πιο ήρεμος ...η συζήτηση με τον γιατρό Λεβέντη τον είχε κάνει να βλέπει τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα.... Αυτός κάποτε τον είχε κάνει να πιστέψει στην δύναμη του και να σηκωθεί από το αναπηρικό καροτσάκι..... και αργότερα δίπλα σε αυτόν είχε μαθητεύσει....

Σηκώθηκε και πηρε μια βαθειά ανάσα....
Έπρεπε να μιλήσει στην Ναυσικά ...και αυτό δεν θα ήταν καθόλου εύκολο.....

Καθόταν στο κρεβάτι της αγκαλιά με τον αρκούδο και η Δήμητρα φλυαρούσε για να της αποσπάσει λίγο την προσοχή από το πρόβλημα της ....
Ο Λευτέρης την χάζευε από απόσταση ....κάτι στη στάση της του έλεγε πως είχε καταλάβει....

Λ: βλέπω πως περνάτε πολύ καλά εδώ πέρα.... ειπε προσπαθώντας να ακουστεί ανάλαφρος

Δ: κάνω ότι μπορώ για να την κάνω να γελάσει λίγο.....
Λ: θα μπορούσες να μας αφήσεις λίγο μονούς ;....
Δ: βεβαια ...εδώ απέξω θα είμαι αν με χρειαστείτε....
Λ: και τώρα οι δυο μας....
Ν: οι τρεις μας ...είπε η Ναυσικά κουνώντας τον αρκούδα σε μια κίνηση να καθυστερήσει αυτό που θα άκουγε....
Λ: ξέρεις τι θέλω να σου πω.... της είπε χωρίς να πάρει τα μάτια του από τα δικά της.... θα πρέπει να σε ξαναχειρουργήσω .....
Ν: θα μείνω ανάπηρη;... τον ρώτησε ενώ τα μάτια της γυάλιζαν
Λ: όχι όσο έχει να κάνει με μένα .....κοίτα με ...θέλω να είσαι δυνατή και να πιστέψεις σε μένα όσο πιστεύω εγώ σε σένα....

Τα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους προδοτικά ....δεν της άρεσε να κλαίει και ειδικά μπροστά σε άλλους ....

Ο Λευτέρης την αγκάλιασε προστατευτικά....

Λ: είμαστε μαζί σε αυτό κοριτσάκι... έχε μου εμπιστοσύνη.... της ψιθύρισε

Αυτή η μυρωδιά.... η Ναυσικά πηρέ βαθειά ανάσα ....ένιωθε ήρεμη στην αγκαλιά του...

Ν: σου εμπιστεύομαι την ζωή μου.... μην με προδώσεις... ψιθύρισε και χώθηκε περισσότερο μέσα στην αγκαλιά του....

Η Δήμητρα στεκόταν έξω από το δωμάτιο, όταν ήρθαν οι γονείς της Ναυσικάς ...

Στ: τι κάνεις εδώ έξω;....

Δ: είναι μέσα ο γιατρός ....
Στ: έγινε κάτι;... ρώτησε ανήσυχα

Η Δήμητρα ανασήκωσε τους ωμούς...

Δ: δεν ξέρω ....μου ζήτησε να βγω....
Στ: εγώ θα χτυπήσω και θα μπω ...είπε η Στέλλα και το έκανε κιόλας

Η Ναυσικά ήταν ακόμα στην αγκαλιά του Λευτέρη, όταν μπήκαν μέσα...

Στ: τι γίνεται εδώ ;...ρώτησε με ανησυχία, άλλα και λίγο πιο αυστηρά από το κανονικό.... δεν της άρεσε καθόλου που αυτός ο γιατρός αγκάλιαζε την κόρη της....

Λ: ελάτε μέσα.... είπε ο Λευτέρης και άφησε την Ναυσικά από την αγκαλιά του ,άλλα δεν έφυγε από δίπλα της
Ευκλ: τι συμβαίνει Λευτέρη;....
Λ: βγήκαν κάποιες εξετάσεις και τα αποτελέσματα δεν είναι και τόσο καλά....
Η Ναυσικά τράβηξε τον αρκούδα στην αγκαλιά της ....
Στ: μα το πρωί μας είπατε πως όλα είναι καλά...
Λ: θα σας τα πω χωρίς πρόλογους, όπως έκανα και με την κόρη σας ....υπάρχει μια σκιά στην σπονδυλική στήλη ,η όποια φαίνεται πως δημιουργεί πρόβλημα στην κίνηση των ποδιών της κόρης σας .....θα χρειαστεί να την ξαναχειρουργήσω....

Η Στέλλα σωριάστηκε στην πολυθρόνα και τα χεριά της άσπρισαν ,από την προσπάθεια να κρατηθεί και να μην βάλει τα κλάματα....

Ο Ευκλείδης περιορίστηκε στο να κοιτάξει την κόρη του, η όποια φαινόταν απόλυτα ψύχραιμη...

Ευκλ: είναι απαραίτητο το χειρουργείο;....

Λ: δεν υπάρχει άλλη λύση....
Ευκλ: μας αφήνεις λίγο ;
Λ: θα σας περιμένω στο γραφείο μου.....

Η Εύα και η Μαρίλια ήταν στο δωμάτιο της Αγγέλας

Μαρ: καλύτερα σε βλέπω.... της είπε η Μαρίλια και την φίλησε
Αγγ: είμαι.... ας είναι καλά αυτά τα παιδιά ....με προσέχουν πολύ....
Εύα : ποια παιδιά;....
Αγγ: οι φίλοι σου οι γιατροί... ο Νικηφόρος και ο Λευτέρης ....ειδικά ο δεύτερος είναι συνέχεια εδώ ....σαν να μην φεύγει πότε....
Εύα : ναι είναι και οι δυο πολύ καλοί.... απάντησε η Εύα αόριστα
Αγγ: για πείτε μου τώρα τα νέα σας ...
Εύα : αργότερα θα περάσω από το γραφείο του Ρίζου για να δω πως πάει η υπόθεση μας ....
Αγγ: ο πατέρας σας έχει δώσει καθόλου σημεία ζωής ;
Εύα : μια γειτόνισσα είπε πως μόλις έμαθε πως ήρθε αστυνομία ,το έβαλε στα ποδιά ...κάπου θα κρύβεται.... εμείς πάντως δώσαμε στην αστυνομία όλα τα πιθανά μέρη που ξέραμε....
Αγγ: να προσέχετε.... δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει.....
Μαρ: αφήστε τα τώρα αυτά ...μαμά το ξέρεις πως το αφεντικό της Εύας την γουστάρει τρελά;
Εύα: Μαρίλια !!!......τι είναι αυτά που λες ;...μην την ακούς μαμά....
Μαρ: αφού το παραδέχτηκε ...άσε που είναι κούκλος και μας έβγαλε και για φαγητό....
Εύα : σταμάτα τώρα αμέσως .....
Αγγ: αλήθεια λέει η μικρή;
Η Εύα είχε κοκκινίσει και ξαφνικά ένιωσε πως το δωμάτιο δεν αεριζόταν επαρκώς ....
Εύα: δεν θέλω να το συζητήσω...
Αγγ: εντάξει καλή μου... Μαρίλια άσε την ήσυχη ...

Ευκλ: Ναυσικά μου εσύ τι λες για όλα αυτά;.... είπε ο Ευκλείδης και έκατσε δίπλα στην κόρη του....
Ν: ο Λευτέρης μου εξήγησε τι συμβαίνει και το πόσο αναγκαίο είναι να κάνω την επέμβαση.....
Ευκλ: και;......
Ν: θα την κάνω .....του έχω εμπιστοσύνη μπαμπά ....κοίταξε τον πάτερα της στα μάτια και προσπάθησε να του περάσει την βεβαιότητα πως όλα θα πήγαιναν καλά...
Στ: εγώ λέω να πάρουμε και δεύτερη γνώμη .....πρότεινε η Στέλλα ....αυτός ο γιατρός είναι πολύ νέος ...και ποιος μας λέει πως δεν έκανε βλακεία στην πρώτη εγχείρηση και προσπαθεί τώρα να τα μπαλώσει;....

Ο Ευκλείδης και η Ναυσικά γύρισαν ταυτόχρονα και την κοίταξαν....

Στ: τι με κοιτάτε;.... και όλο σε τριγυρίζει περίεργα.... είπε στην κόρη της

Ν: μπαμπά πες κάτι γιατί θα τσακωθούμε.... είπε η Ναυσικά στον πάτερα της έτοιμη να εκραγεί....
Ευκλ: Στέλλα μου τα είπαμε και χτες αυτά..... τώρα μιλάει η στενοχώρια σου και λες πράγματα που δεν τα εννοείς και ταράζεις και το παιδι....
Στ: μα τι έχεις πάθει;.... δεν είδες πως την αγκάλιαζε;....
Ν: με παρηγορούσε μαμά... αγκαλιά παρηγοριάς ήταν....
Στ: και τα λουλούδια ;....και αυτά για παρηγοριά είναι;....
Ν: αυτά μου τα έφερε ο Φίλιππος ...το παλικάρι που οδηγούσε το αμάξι.... και για να μην το κουράζουμε την επέμβαση θα την κάνω και θα με χειρουργήσει ο Λευτέρης ...δεν το διαπραγματεύομαι....

Αμ: που ήσουν καλέ μου ;...άργησες ...είπε η Αμαλία στον γιο της μόλις μπήκε στο σπίτι....
Φ: είχα πάει από το νοσοκομείο να δω την κοπέλα που χτύπησα...
Αμ: α, ναι ;....οσο πιο αδιάφορα μπορούσε ....και πως είναι;....
Φ: όσο καλά μπορεί να είναι.... ήταν λίγο επιθετική μαζί μου, άλλα το θεωρώ φυσικό... εγώ στη θέση της θα με είχα διώξει ...αυτή όμως κάθισε και μου μίλησε ...ξέρεις κάτι;.... τώρα που μίλησα μαζί της ,νομίζω πως μου θυμίζει ακόμα περισσότερο εσένα....

Το ποτήρι που κρατούσε ,γλίστρησε από τα χεριά της και κατέληξε στο πάτωμα ,σπάζοντας σε πολλά μικρά κομμάτια....

Φ: μαμά είσαι καλά;.... ρώτησε ο Φίλιππος ανήσυχος

Αμ: καλά.... απλά μου γλίστρησε ....

Ο Λευτέρης ήταν στο γραφείο του και έκανε το πλάνο της εγχείρησης στο μυαλό του...

Η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο Νικηφόρος ...

Νικ: λοιπόν;... πως το πηρέ;
Λ: καλύτερα από ότι το είχα πάρει εγώ..... είναι πολύ δυνατή.....
Νικ: και εσύ γιατί είσαι τόσο προβληματισμένος;
Λ: όλο αυτό με γύρισε πολλά χρόνια πίσω.... αν κάτι δεν πάει καλά πως θα το αντέξω;....
Νικ: το έβλεπα να έρχεται από την στιγμή που μας την έφεραν εδώ.... αν νομίζεις πως δεν μπορείς να την βοηθήσεις ,παραιτήσου από χειρούργος της και άσε κάποιον άλλο να το αναλάβει....
Λ: δεν καταλαβαίνεις ....
Νικ: καταλαβαίνω πως έχεις μπλεχτεί πολύ συναισθηματικά και πως αυτό θα έχει αντίκτυπο σε σένα ....
Λ: της υποσχέθηκα πως θα την κάνω καλά ....βασίζεται πάνω μου... δεν μπορώ να την εγκαταλείψω.....
Νικ: αν είναι για το καλό της ,ίσως πρέπει....
Λ: θα την κάνω καλά..... πρέπει να την κάνω να σταθεί στα πόδια της.....

Ο Νικηφόρος κατάλαβε πως δεν υπήρχε νόημα να επιμείνει άλλο....

Ο Λευτέρης είχε αποφασίσει πως με αυτόν τον τρόπο θα έδιωχνε τους δαίμονες του....

Η Στέλλα με τον Ευκλείδη άφησαν την Ναυσικά να ηρεμίσει ....

Η Δήμητρα χτύπησε δειλά την πόρτα ...

Δ: να μπω;.....

Ν: έλα μέσα.....
Δ: τι έγινε;....
Ν: η μανά μου είναι υστερική αυτό έγινε..... δεν με φτάνουν τα προβλήματα μου....
Η Δήμητρα την κοίταξε ερωτηματικά και η Ναυσικά έβγαλε έναν αναστεναγμό απελπισίας ....
Ν: πρέπει να ξαναχειρουργηθώ για να μπορέσω να περπατήσω.....
Η Δήμητρα έβγαλε μια μικρή κραυγή και γούρλωσε τα ματιά....
Ν: και αντί να συζητάμε για αυτό ,η μαμά μου θέλει να αλλάξουμε γιατρό γιατί νομίζει πως ο Λευτέρης μου την πέφτει.... συνέχισε η Ναυσικά σοβαρά και η Δήμητρα, έχοντας συνέλκει από το πρώτο σοκ ,άρχισε να γελαει δυνατά.....
Ν: δεν είναι αστείο.... είναι παρανοϊκή.... αλλά το γέλιο της Δήμητρας ήταν μεταδοτικό και κατέληξαν και οι δυο να κλαίνε από τα γέλια....

Ευκλ: καταλαβαίνεις τι κάνεις ;....το παιδί χρειάζεται υποστήριξη και εσύ παραλογίζεσαι....

Ο Ευκλείδης, χωρίς να υψώσει τον τόνο της φωνής του ,προσπαθούσε να κάνει την Στέλλα να συνειδητοποιήσει την σοβαρότητα της κατάστασης.....

Στ: είναι παράλογο που θέλω να πάρουμε μια δεύτερη γνώμη;... επέμεινε η Στέλλα πεισματικά....
Ευκλ: λοιπόν άκουσε με προσεκτικά ....μίλησα με τον κορυφαίο γιατρό της ειδικότητας του και ο ίδιος μου είπε πως η κόρη μας είναι στα καλύτερα χεριά ....ο νεαρός αυτός είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να μας συμβεί και επιπλέον γνωρίζει όλη την αλήθεια για την Ναυσικά....
Στ: ναι αλλά ....δεν είδες πως την αγκάλιαζε;....
Ευκλ: είδα ...πολύ πιο καθαρά από εσένα.... αυτό που θα έπρεπε να σε ανησυχεί δεν είναι η αγκαλιά του Λευτέρη, αλλά τα λουλούδια από τον Φίλιππο Ρίζου....
Στ: κάνω πως δεν το άκουσα αυτό.... αυτοί οι άνθρωποι είναι απλά η αιτία που η κόρη μας είναι στο νοσοκομείο ...τίποτα παραπάνω ...ακούς;

Ο Ευκλείδης παραιτήθηκε ...όταν η γυναίκα του κατέβαζε ρολά, δεν υπήρχε καμία ελπίδα να συνεννοηθεί μαζί της ....

Το σίγουρο όμως ήταν πως ο γιατρός Λεβέντης ,στον όποιο είχε απευθυνθεί ,του είχε πει τα καλύτερα για τον πρώην μαθητή του ....

Και ο Λευτέρης ενδιαφερόταν πολύ για την κόρη του ....

Δ: πάντως λες να έχει δίκιο η μαμά σου;... ρώτησε η Δήμητρα μόλις σταμάτησαν να γελανε.....
Ν: όχι ρε συ.... άλλωστε είναι πολύ μεγάλος για μένα.... είπε η Ναυσικά ,αλλά τα μαγουλά της κοκκίνισαν στη σκέψη....
Δ: πάντως σε προσέχει πολύ..... επέμεινε η Δήμητρα
Ν: έχει τους λόγους του ...και δεν είναι καθόλου πονηροί ....
Δ: και αυτό εσένα σε στεναχωρεί;....
Ν: δεν αντέχεσαι..... και τη χτύπησε με τον αρκούδα.....

Η Δήμητρα απέφυγε το χτύπημα και της έβγαλε τη γλωσσά....

Ν: σοβαρά τώρα.... φοβάμαι ....τι θα γίνει αν μείνω παράλυτη;