{{ Εγω σε αυτο το κεφαλαιο στεναχωρηθηκα πολυ ... ελπιζω να σας αρεσει και αυτη τη φορα, θα το εκτιμουσα πολυ ,αν αφηνατε ενα σχολιο ...αν παλι δεν μπορειτε ,δεν πειραζει ...

Καλη αναγνωση ...}}

H Ναυσικά καθόταν στο κρεβάτι και κοίταζε τα πράγματα που ήταν μέσα στο κουτί ....

Ένα ροζ φορμάκι, ένα πουγκάκι , που είχε μέσα κάτι που δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν και κάποια χαρτιά νοσοκομείου .....

Άρχισε να διαβάζει τα χαρτιά και είδε πως ήταν εξετάσεις εγκυμοσύνης ...
Όνομα εξεταζομένου ...Στέλλα Φωτίου ....
Κοίταξε τις ημερομηνίες ...όλες είχαν κάτι πάνω από χρόνο διαφορά και όλες στο όνομα της .....
Το τελευταίο χαρτί δεν ήταν από εξεταση εγκυμοσύνης, αλλά μια ιατρική γνωμάτευση .....

«Συνίσταται στην κυρία Στυλιανή Φωτίου, να μην ξαναμείνει έγκυος ,καθώς ο κίνδυνος για την υγεία της και την ζωή της είναι πολύ μεγάλος»

Είχε σφραγίδα ενός γνωστού μαιευτηρίου και την υπογραφή του γυναικολόγου που υπέγραφε όλες τις προηγούμενες εξετάσεις .....

Ν: αχ βρε μαμά μου ....ψιθύρισε η Ναυσικά με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα ....

Το μάτι της έπεσε σε ένα σημείωμα στον πάτο του κουτιού .....

«Ελπίζω τώρα να καταλάβεις γιατί ήμουν τόσο εγωιστικά δεμένη μαζί σου .... Το φορμάκι ήταν αυτό που φορούσες όταν σε πήραμε από το μαιευτήριο και το πουγκάκι, περιέχει τον ομφάλιο λώρο σου ....Τα κρατούσα σαν φυλαχτο ,αλλά τώρα πια μπορείς να τα πάρεις ....Μπορεί να μην σε γέννησα ,αλλά είσαι παιδί της καρδιάς μου ....»

Χωρίς δεύτερη σκέψη σήκωσε το τηλέφωνο ....

Ν: έλα μαμά μου ...μου έλειψες και εσύ και ο μπαμπάς ...αύριο έρχομαι ... μην πείτε τίποτα στον Λευτέρη, θέλω να του κάνω έκπληξη ....απλά πείτε του να έρθει από το σπίτι το μεσημεράκι ....μαμα μου ;...σε αγαπάω πολύ ....

Έκλεισε το τηλέφωνο και πήρε το φορμάκι στα χέρια της ....και το δικό της μωρό κάτι τέτοια θα φορούσε και η Στέλλα θα ήταν τρισευτυχισμένη .....

Για πρώτη φορά μετά από καιρό αισθανόταν τόσο όμορφα ....ξάπλωσε να κοιμηθεί και ασυναίσθητα χάιδεψε την κοιλιά της ....

Ο Λευτέρης καθόταν στην αυλή του σπιτιού του,μαζί με τον Νικηφόρο και την Δήμητρα ...
Συζητούσαν για διαφορά άσχετα θέματα, όταν ξαφνικά ο Λευτέρης ρώτησε τη Δήμητρα ...

Λ: δεν σου έχει πει αν σκέφτεται να γυρίσει ;....
Δ: όχι ...είπε η Δήμητρα ...αλλά ακούγεται πολύ πιο ήρεμη πια ...σαν να έχει πάρει τις αποφάσεις της ....
Λ: νιώθω μια ανησυχία και δεν ξέρω γιατί ....
Νικ: Λογικό είναι .....έχεις πληγωθεί πολύ ....
Λ: νομίζω πως δεν έχει σχέση με την Ναυσικά αυτή τη φορά ,αλλά όσο δεν την έχω κοντά μου αποσυντονίζομαι ....
Νικ: στη δουλειά πότε θα γυρίσεις ;....
Λ: δεν ξέρω ...αν έρθει και μου πει πως αποφάσισε να χωρίσουμε ,νομίζω πως θα γυρίσω στην Αγγλία ....δεν θα αντέξω να την βλέπω και να ξέρω πως δεν θα μπορούμε να είμαστε μαζί ....
Δ: τώρα δεν μιλάς σωστά ...εγώ είμαι σίγουρη πως θα γυρίσει σε σένα ....απλά η Ναυσικά ...είναι η Ναυσικά ....

Ο Λευτέρης γέλασε με την παρατήρηση της ...πόσο δίκιο είχε ....

Αμ: θα έρθεις να κάτσεις λίγο μαζί μου ;....ρώτησε η Αμαλία τον γιο της ....
Φ: δεν μπορώ ...έχω κανονίσει να βγω ...είπε εκείνος ...ο μπαμπάς;...
Αμ: δεν θα έρθει σήμερα ...έπρεπε να φύγει εκτός Αθηνών ....
Φ: έτσι ξαφνικά ;...
Αμ: δεν μου είπε λεπτομέρειες ...κάτι για έναν πελάτη ....που θα πας εσύ ;...
Φ: θα βγω με την Μαρίλια .....
Αμ: καιρός ήταν να προχωρήσεις και εσύ την ζωή σου ....προσεκτικά όμως γιατί είναι μικρή ....

Ο Φίλιππος χαμογέλασε με την παρατήρηση της ....έτσι ήταν πάντα η μητέρα του ...

Αμ: μίλησες καθόλου με την Ναυσικά ;....
Φ: όχι ...μιλάει μόνο με την Δήμητρα ....με ενοχλεί αυτό ....νόμιζα πως είχαμε μια καλή σχέση ....είπε λυπημένα ....
Αμ: τώρα χρειάζεται κάποιον που δεν έχει άμεση εμπλοκή στην ιστορία που την πληγώνει και δυστυχώς εσύ είσαι η απόδειξη πως είναι κόρη μου ....αρκετά με τα στενάχωρα όμως ....έχεις και ένα ραντεβού ...μην ξεχνιέσαι ....
Φ: δεν θα αργήσω πολύ ...της υποσχέθηκε ....
Αμ: να περάσεις καλά και να μην ανησυχείς ....

Μόλις ο Φίλιππος έφυγε από το σπίτι, η Αμαλία μελαγχόλησε ....
Ίσως να έπρεπε να φύγει από την ζωή τους ....η Ναυσικά δεν θα την συγχωρούσε ποτέ και δεν την αδικούσε ....όμως αν με το να φύγει έκανε καλό στην σχέση της Ναυσικά, με τον Πέτρο και το Φίλιππο θα το έκανε ....ένας απίστευτος πονοκέφαλος ακολούθησε αυτή τη σκέψη και ξαφνικά ήρθε στο μυαλό της η εποχή μετά την γέννα της Ναυσικά...τότε που είχε πάθει κατάθλιψη σε βαθμό που χρειαζόταν να νοσηλευτεί ....

Ο Πέτρος αποφάσισε να κάνει μια στάση για να ξεκουραστεί και να σκεφτεί πως θα την πλησίαζε ....δεν ήθελε να την τρομάξει, ούτε να την πιέσει ...να μιλήσουν ήθελε .....να τη γνωρίσει λίγο και να την κάνει να καταλάβει πως ήθελε να είναι μέρος της ζωής της ....

Σε κάποιο μεγάλο εμπορικό κέντρο ,ο Φίλιππος με την Μαρίλια είχαν μόλις βγει από την αίθουσα του κινηματογράφου και χαζολογούσαν στα μαγαζάκια ....φλυαρούσαν ανέμελα ....
Φ: εντάξει δεν ήταν και το καλύτερο έργο που έχω δει ...παραδέχτηκε ...αλλά γέλασα ....
Μαρ: το είχες ανάγκη ....
Φ: έχω πολύ καιρό να γελάσω με κάτι ....ομολόγησε ....
Μαρ : έχω περάσει και εγώ δύσκολα και ξέρω πως είναι ....
Φ: νομίζω πως αυτά που εχεις περάσει εσύ , είναι πολύ πιο σοβαρά από τα δικά μου ...

Η Μαρίλια τον κοίταξε στα μάτια ....
Μαρ: πόσα ξέρεις ;....
Φ: αρκετά για να μπορώ να κάνω τη σύγκριση ....μην τρομάζεις ...της είπε μόλις την είδε να μαζεύεται ....
Μαρ: δεν τρομάζω, αλλά θέλω να μην τα σκεφτομαι ....
Φ: από φαί πως πας;....γιατί εγώ πείνασα λίγο .....άλλαξε θέμα συζήτησης εκείνος ...
Μαρ: η αλήθεια είναι πως και εγώ δεν έφαγα πολύ σήμερα ....

Λίγη ώρα αργότερα σκασμένοι από το φαγητό ,κοίταξαν την ώρα ....

Μαρ: αμάν, πότε πέρασε η ώρα ;....πρέπει να γυρίσω πίσω ....η Αγγέλα θα έχει αρχίσει να ανησυχεί ....
Φ: θα σε πετάξω εγώ με την μηχανή ....έλα ....είπε και πήγαν προς το παρκινγκ ....
Μαρ: δεν έχω κράνος ....
Φ: έχω προνοήσει... είπε και της έδωσε ένα δεύτερο που είχε στην μπαγκαζιέρα ....

Έφτασαν έξω από το σπίτι της και όταν ο Φίλιππος πήγε να την καληνυχτίσει με ένα φιλί , εκείνη τον σταμάτησε ....

Μαρ: αυτό πρέπει να παλέψεις για να το κερδίσεις .....πέρασα πολύ όμορφα ....και με αυτά τα λόγια έφυγε, αφήνοντας τον Φίλιππο με ένα ανόητο χαμόγελο στα χείλη ....

Το επόμενο πρωί ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς .....

Ο Λευτέρης ,αν και είχε αυτό το ανόητο προαίσθημα που δεν μπορούσε να εξηγήσει, μόλις άκουσε την φωνή του Ευκλείδη, που τον καλούσε το μεσημέρι στο σπίτι ,ένιωσε πως κάτι θα άλλαζε .....

Η Ναυσικά ήταν τρισευτυχισμένη ...θα γύριζε κοντά στους ανθρώπους που αγαπούσε και της είχαν λείψει πολύ ....και μάλιστα θα τους είχε και ένα υπέροχο δώρο ....για το μόνο που στενοχωριόταν ,ήταν που θα έχανε αυτή την ωραία σχέση που είχε δημιουργήσει με την Ελπίδα και την Χαρά ....

Στο σπίτι της Ναυσικά, επικρατούσε πανικός ....η Στέλλα ήταν σε κατάσταση αλλοφροσύνης ...ετοίμαζε φαγητά λες και είχε να ταΐσει έναν λόχο ....

Ο Ευκλείδης την πείραζε ,αλλά μόνο στην σκέψη πως θα ξαναβλέπε την κορούλα του, η καρδιά του πετάριζε .....

Η πόρτα του δωματίου της Ναυσικά χτύπησε και η Ελπίδα έβαλε το κεφάλι της μέσα ....

Ελπ: σε ξύπνησα;....
Ν: όχι ....ετοιμαζόμουν ....είπε ντροπαλά ...
Ελπ: είχα δίκιο .....αχ τι ωραία! .....ενα μωράκι ....χαρά που θα κάνει ο Λευτέρης ....

Η Ελπίδα την αγκάλιασε σφιχτά ....

Ελπ: αρκετά με τους πανηγυρισμους ...σε ζητάει ένας κύριος κάτω ....
Ν: εμένα ;....πως είναι ;....
Ελπ: ταλαιπωρημένος από το ταξίδι μάλλον ,αλλά πολύ γοητευτικός για την ηλικία του ....

Η Ναυσικά δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος ήταν και έτσι απλά ακολούθησε την Ελπίδα .....

Ν: εσείς εδώ ;.... μα πως ;.....
Π: έπρεπε να σου μιλήσω ....
Ελπ: είσαι καλά;....ρώτησε η Ελπίδα που την είδε να χάνει το χρώμα της .....
Ν: ζαλίζομαι λίγο ...είπε και στηρίχτηκε στον τοίχο .....

Ο Πέτρος την κοιτούσε γεμάτος ανησυχία ...η συνάντηση τους είχε προκαλέσει αυτή την αναστάτωση ;.....

Π: να βοηθήσω ;....προσφέρθηκε ....
Ν: θα μου περάσει ,απλά να κάτσω λίγο θέλω .....

Π: πως μπορώ να βοηθήσω;....ξαναρώτησε ο Πέτρος ανήσυχος ....

Η Ελπίδα γύρισε και τον κοίταξε για λίγα δευτερολεπτα ,αλλά δεν είπε τίποτα σε εκείνον ....

Ελπ: έχεις φάει κάτι;....
Ν: δεν πρόλαβα ....της απάντησε η Ναυσικά, ενώ κρατούσε τα μάτια της κλειστά ....
Ελπ: κρατήστε της λιγάκι παρέα και πάω να φέρω κάτι να φάει ....είπε στον Πέτρο και εξαφανίστηκε ....

Π: εγω φταιω που ζαλιστηκες;

Η Ναυσικά χαμογέλασε ....

Ν: όχι εσείς ..ο Λευτέρης ....
Π: τι εννοείς; .... Είναι εδώ;....την ξαναρώτησε απορημένος ....
Ν: κατά κάποιο τρόπο ....όμως εσείς γιατί ήρθατε ;....και πως με βρήκατε ;....

Εκείνη την ώρα μπήκε στο χώρο η Ελπίδα ....

Ελπ: καλύτερα ;...την ρώτησε και όταν εκείνη έγνευσε καταφατικά τους προέτρεψε να πάνε στην τραπεζαρία που είχε ετοιμάσει πρωινό .....
Ν: ελατε ....είπε στον Πέτρο ....ο μπαμπάς μου πάντα έλεγε ,πως με γεμάτο στομάχι σκεφτόμαστε καλύτερα ....

Ο Πέτρος την ακολούθησε, αν και αυτή η αναφορά στον μπαμπά της ,ήταν σαν μαχαιριά στην ψυχή του ....όμως δεν θα έχανε την ευκαιρία να της μιλήσει ....

Αμ: λοιπόν πως πήγε το ραντεβού ;....
Φ: καλά ...πέρασα πολύ όμορφα ....
Αμ: θα ξαναβγείτε δηλαδή;.....
Φ: μάλλον ....είπε και χαμογέλασε ...εσύ;....όταν ήρθα κοιμόσουν ....
Αμ: με είχε πιάσει λίγο το κεφάλι μου και ξάπλωσα νωρίς ....
Φ: τώρα είσαι καλά;....
Αμ: ναι ....απάντησε αόριστα ....μίλησες καθόλου με τον πατέρα σου ;....
Φ: όχι ...δεν έχει πάρει κανένα τηλέφωνο;....
Αμ: όχι και ανησυχώ λίγο ....
Φ: τον ξέρεις τον μπαμπά ...θα έχει απορροφηθεί τόσο πολύ από την υπόθεση ,που μας ξέχασε .....γιατί δεν τον παίρνεις εσύ ;...
Αμ: δεν θέλω να τον ενοχλήσω .....αν δεν πάρει μέχρι το μεσημέρι, θα του τηλεφωνήσω .....
Ο Φίλιππος την φίλησε και έφυγε για την σχολή του....

Εύα : λέγε όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες ...ακούω ...είπε η Εύα και στρογγυλοκάθισε ....

Η Μαρίλια την κοίταξε, αλλά το πρόσωπο της ήταν ανέκφραστο ....

Μαρ: για πιο πράγμα;....
Εύα : χθες δεν βγήκες με τον Φίλιππο ;....τι ;....δεν πήγε καλά;....
Μαρ: βγήκαμε ,περάσαμε ωραία ,φάγαμε , μιλήσαμε ,με έφερε σπίτι ....
Εύα : έτσι απλά;....
Μαρ: ξεχνάς ότι πάω σχολείο ακόμα και δεν είμαι σαν εσένα και τις φίλες σου ;....
Εύα : γιατί τι έχουμε εγώ και οι φίλες μου ;....
Μαρ: ολοκληρωμένες σχέσεις ....εγώ είμαι μικρή ακόμα ....την αποστόμωσε ....
Εύα : είναι που φέρεσαι τόσο ώριμα που το ξεχνάω ....
Μαρ: πήγε να με φιλήσει αλλά δεν τον άφησα ....είπε και κατέβασε το κεφάλι ....
Εύα : γιατί ;....δεν ήθελες ;...
Μαρ: ήθελα αλλά φοβόμουν ....αν το παρεξηγούσε ;....δεν είμαι έτοιμη για κάτι παραπάνω ακόμα ....
Εύα: καλά έκανες τότε ...αν ενδιαφέρεται θα περιμένει ....
Μαρ: πέρασα πολύ όμορφα πάντως ...είπε και κοκκίνισε ...
Εύα: μουσίτσα ...την πείραξε η Εύα ....

Ν: λοιπόν ;....θα μου πείτε γιατί είστε εδώ;...είπε η Ναυσικά ,αφού έφαγε πρώτα ένα κρουασανακι και ένιωσε το στομάχι της να έρχεται στη θέση του ...
Π: ήθελα να σε δω και να σου μιλήσω ....
Ν: ότι και να μου πείτε ,τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει και δεν πρόκειται να αλλάξουν ....τον ενημέρωσε ...
Π: είσαι απόλυτη ....
Ν: το έχω αυτό ...ακούω λοιπόν ....
Π: από τη στιγμή που έμαθα πως είσαι κόρη μου, δεν έχω ηρεμίσει στιγμή ....όλο αυτό ήταν το ίδιο ξαφνικό και για μένα όπως και για σένα ....
Ν: δεν είναι το ίδιο ....εγώ έμαθα πως με παράτησε η μάνα μου ....ενώ εσείς ότι είχατε ένα παιδί ....η δική μου ζωή έγινε άνω κάτω ....άλλαξαν όλες μου οι σταθερές ....
Π: πιστεύεις πως για μένα είναι πιο εύκολο;....τόσα χρονια πίστευα πως ήξερα τη γυναίκα μου ,όσο και τον εαυτό μου και ξαφνικά μαθαίνω πως μου κρύβει κάτι τόσο σοβαρό ....αν ήσουν παιδί άλλου άντρα ίσως και να το καταλάβαινα ...θα έλεγα πως δεν ήθελε να το μάθω για να μην την κακοχαρακτηρίσω ή κάτι τετοιο.... ομως τώρα δεν μπορώ ....
Ν: οι δικες σας ευθύνες ;....τις σκεφτήκατε ;...
Π: ναι ....και με σκοτώνει που δεν μπορώ να με δικαιολογήσω ....αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω να της δείχνω τόση κατανόηση ....
Ν: δηλαδή τι μου λέτε τώρα ;....την αφήσατε μόνη στην πιο δύσκολη στιγμή της και τώρα που σας χρειάζεται, θα την ξαναπαρατήσετε ;....δεν το πιστευω αυτό που ακούω !!!.....είπε η Ναυσικά έξαλλη ....
Π: δεν εννοούσα αυτό ....όταν ήταν στο νοσοκομείο με το έμφραγμα ,νόμιζα πως θα πεθάνω μαζί της ....αν πάθει κάτι δεν θα μπορέσω να ζήσω με τον εαυτό μου ....αλλά δεν μπορώ να κάνω πως δεν έγινε τίποτα ....έγινε ...εν αγνοία μου , αλλά έγινε ....και εγώ τώρα που έμαθα για σένα, θέλω να σε γνωρίσω ....
Ν: με αυτά που ακούω δεν ξέρω αν θέλω εγώ πια ....του είπε η Ναυσικά ....
Π: και η δουλειά σου ;....δεν θα έρθεις στο γραφείο ;....
Ν: σοβαρολογείτε;....μετά από όλα όσα έχουν συμβεί ;....
Π: αν σου υποσχεθώ πως δεν θα σε φέρω σε δύσκολη θέση ;....θα σου μάθω όσα ξέρω και για εσένα θα είναι μια πολύ καλή εμπειρία ....και θα με γνωρίσεις και λίγο καλύτερα ....τι λες ;....
Ν: δεν μπορώ να σας απαντήσω τωρα.....σημερα γυρίζω στην Αθήνα ....μόλις φτάσω και ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα που θέλω, θα μιλήσουμε πάλι ....
Π: θα τους συγχωρέσεις ....συμπερανε ...
Ν: νομίζω πως τιμωρήθηκαν αρκετά ....άλλωστε τι κακό έκαναν ;....μου πρόσφεραν αγάπη και ένα ζεστό σπιτικό ....αν μου το είχαν πει νωρίτερα, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει ....παραδέχτηκε ...
Π: θες να γυρίσουμε μαζί;....της πρότεινε ....
Ν: όχι ...

Ο Πέτρος έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι ....τίποτα δεν είχε καταφέρει ...ίσως να τα είχε κάνει και χειρότερα ....

Η Αμαλία καθόταν στο σαλόνι ....ο πονοκέφαλος δυνάμωνε πάλι ....πήρε στα χέρια της ένα μαξιλάρι και άρχισε να το σφίγγει στην αγκαλιά της ....

Αμ: τόση ήσουν .....μικρούλα και κάτασπρη ...με δυο τεράστια μάτια ....θα μου χαμογελάσεις ;....ρώτησε το μαξιλάρι ....τι καλό μωράκι που είσαι .....μην κλαις ...η μανούλα θα σε νανουρίσει ....και άρχισε να του τραγουδάει σαν να μιλαγε σε μωρό ....

Ο ήχος από το τηλέφωνο την έβγαλε από την ουτοπία της ....

Αμ: ναι;...έλα Πέτρο μου ....πότε ;....θα σε περιμένω σπίτι .....και εγώ σε αγαπάω ....

Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο κοίταξε ξανά το μαξιλάρι ....

Αμ: αρχίζω και τρελαίνομαι ....μονολόγησε ....όχι πάλι θεέ μου ....

Η Ναυσικά πήρε τα πράγματα της και πήγε να χαιρετίσει την Ελπίδα ....

Ν: δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά που έκανες για μένα τόσες μέρες ....της είπε και την αγκάλιασε ....
Ελπ: τίποτα δεν έκανα ...απλά σε άκουγα ....θέλω μόνο να μου υποσχεθείς, πως όταν με το καλό γεννήσεις ,θα με ειδοποιήσεις ....
Ν: εννοείται αυτό ....μην σου πω πως όταν κάνουμε τον θρησκευτικό γάμο, η κόρη σου θα είναι παράνυμφος ....και θα φέρω και τον Λευτέρη να σε γνωρίσει ...θα τον λατρέψεις .....
Ελπ: να οδηγείς προσεκτικά και αν ζαλιστείς να σταματήσεις να φας κάτι ....
Ν: η μικρή ;....
Ελπ: στους παππούδες της ....
Ν: κρίμα και ήθελα να την χαιρετήσω ....
Ελπ: θα της το πω εγώ ...άντε πήγαινε ...έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου ....πάρε με τηλέφωνο μόλις φτάσεις ....

Η Ναυσικά την αγκάλιασε ξανά και μετά μπήκε στο αυτοκίνητο της ....

Ν: έρχομαι Λευτέρη μου ...και φέρνω και παρέα ...είπε και χαμογέλασε στην σκέψη πως θα τον ξαναεβλεπε μετα απο τοσο καιρο .....

Ο Λευτέρης ήταν έξω από το σπίτι της Ναυσικά, όταν χτύπησε το κινητό του ....

Λ: έλα ρε ηλίθιε τι θες ;....
Νικ: η Δήμητρα μου είπε να σε πάρω ...ανησυχούσε για κάτι ....
Λ: και εγώ έχω μια ανησυχία, αλλά δεν ξέρω για πιο λόγο .....είμαι καλά πες της.... πάω .......

Νικ: Λευτέρη δεν σε ακούω ....Λευτέρη;....ΛΕΥΤΕΡΗ!!!

Ο Νικηφόρος κοίταξε την Δήμητρα έντρομος .....

Νικ: κάτι έγινε .....μιλαγαμε και μετά τίποτα ....
Δ: πάρε τον τηλέφωνο ξανά ....
Νικ: η κλήση μου προωθείται.....
Δ: κάτι έγινε ......πάμε .....