{{ Λονδινο ...με οτι συνεπαγεται αυτο το ταξιδι ...

καλη αναγνωση ...}}

Το αεροπλάνο, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, την προγραμματισμένη ώρα του και ο Λευτέρης, με την Ναυσικά και τον γιατρό Λεβέντη ,αφού πέρασαν από τον έλεγχο και παρέλαβαν τις αποσκευές τους, κατευθύνθηκαν στην πιάτσα ταξί του αεροδρομίου...... Έδωσαν το όνομα του ξενοδοχείου και μετά από λίγη ώρα στους πολύβουος δρόμους του Λονδίνου ,έφτασαν στον προορισμό τους .....
Στη ρεσεψιόν είχαν ένα μικρό προβληματάκι, αφού για το Λευτέρη είχε γίνει κράτηση σε μονόκλινο και έπρεπε να γίνουν κάποιες ρυθμίσεις για την διαμονή τους ....

Στ: εγώ πάω στο δωμάτιο μου να ταχτοποιηθώ και θα τα πούμε μετά ....θα επικοινωνήσω και με το νοσοκομείο, να τους ενημερώσω πως ήρθαμε .....τους είπε ο γιατρός Λεβέντης και τους άφησε μόνους ....

Λ: λοιπόν πως σου φαίνεται το ξενοδοχείο;.... ρώτησε ο Λευτέρης την Ναυσικά που χάζευε τριγύρω .....
Ν: είναι τέλειο ...ανυπομονώ να δω το δωμάτιο ....χαμογελούσε σαν μωρό ....

Ήταν ευτυχισμένη ...μόνη της για μια εβδομάδα ,με τον άντρα της ζωής της μακριά από όλους τους γνωστούς και τους φίλους ......

Δεν πέρασε πολύ ώρα και ακολούθησαν έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου, που τους οδήγησε στο δωμάτιο .....

Μόλις έμειναν μόνοι ,η Ναυσικά κατευθύνθηκε στο παράθυρο και τράβηξε τις κουρτίνες ....μπροστά της απλωνόταν η πόλη και λίγο πιο μέσα φαινόταν το ποτάμι ....είχε ήδη αρχίσει να σκοτεινιάζει και τα φώτα είχαν αρχίσει να ρίχνουν ένα αχνό φως ,που λόγο της υγρασίας απλωνόταν σαν πέπλο πάνω από τα κτίρια .....

Ν: έλα να δεις ...είναι ονειρεμένα .....

εκείνος στάθηκε από πίσω της και την αγκάλιασε από την μέση ...

Λ: η πόλη μας καλωσορίζει ....τη γύρισε προς το μέρος του και άρχισε να την φιλάει με πάθος μπροστά στο παράθυρο .....
Ο ήχος του τηλέφωνου που χτύπησε τους έβγαλε από την ρομαντική ατμόσφαιρα ...

Λ: παρακαλώ;... ναι πείτε μου ....κατάλαβα ...σε μισή ώρα .....
Ν: ακόμα δεν ήρθαμε .....παραπονέθηκε η Ναυσικά, που κατάλαβε πως ο Λευτέρης θα έφευγε.....
Λ: σου είχα πει πως μέχρι να γίνει η εγχείρηση, θα ήταν λίγο δύσκολα ....
Ν: το καταλαβαίνω ...απλά δεν περίμενα πως θα φύγεις αμέσως ....
Λ: καλύτερα να τελειώνουμε νωρίς και μετά θα είμαι όλος δικός σου ....την αγκάλιασε τρυφερά και εκείνη τον έσφιξε στην αγκαλιά της ....
Ν: άντε κάνε ένα μπάνιο και πήγαινε ....του είπε ...εγώ εδώ θα είμαι και θα περιμένω ....
Λ: είσαι θησαυρός ....
Ν: για αυτό πρόσεξε μη με κλέψουν ...τον έσπρωξε προς το μπάνιο και του χαμογέλασε ....

Στ: δηλαδή ήρθε μέχρι εδώ για να δει την Ναυσικά ;....η Στέλλα ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.....
Ευκλ: δεν μπορείς να φανταστείς πως ήταν.... ένα ράκος ....τον λυπήθηκα ...
Στ: την κόρη μας ποιος θα την λυπηθεί Ευκλείδη;.... φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν τον έβλεπε;....
Ηλ: συγγνώμη που επεμβαίνω ,αλλά ως πιο ψύχραιμος ,νομίζω πως πρέπει να μιλήσετε στην Ναυσικά το συντομότερο ....έχετε ένα πολύ καλό παιδί και είμαι σίγουρος πως ,μετά το αρχικό σοκ, θα καταλάβει .....
Στ: μακάρι Ηλία μου ,αλλά δεν είδες πως αντέδρασε ο Φίλιππος ;.....αυτός λάτρευε την μητέρα του και τώρα αντί να είναι στο νοσοκομείο μαζί της ,ήταν εδώ μαζί μας ....
Ηλ: περνά την πρώτη φάση ...τη φάση της άρνησης ...μόλις φύγει ο θυμός, θα δει καθαρά ....έτσι και με την Ναυσικά ..στην αρχή θα θυμώσει και μετά θα θυμηθεί πόσο ευτυχισμένη ήταν μαζί σας και θα σας συγχωρήσει .....
Ευκλ: έχει δίκιο ο Ηλίας ...ας της δείξουμε λίγη εμπιστοσύνη ....
Στ: πάω να ξαπλώσω ...νιώθω χάλια ....αν πάρει τηλέφωνο το παιδί ,μίλησε μου ....γεια σου Ηλία...... ευχαριστώ που είσαι κοντά μας .....

Π: αρκετά!!! .....τι θες;; να ξαναμπεί στο νοσοκομείο ;....αν δεν μπορείς να μιλήσεις σαν άνθρωπος ,φύγε από το σπίτι ....
Αμ: άσε τον Πέτρο ....έχει δίκιο ....αν θέλει όμως να μου δώσει την ευκαιρία θα του εξηγήσω .....επενέβη η Αμαλία ..
Φ: τι έχεις να μου πεις που να δικαιολογεί αυτό που έκανες ;....ακούω ...

Ο Πέτρος τον πλησίασε απειλητικά, αλλά η Αμαλία τον σταμάτησε ....
Αμ: άσε τον Πέτρο ... .....πρέπει να μάθει και τα υπόλοιπα για να καταλάβει ....

Η Αμαλία προσπαθώντας να είναι όσο πιο ήρεμη μπορούσε ,διηγήθηκε στον Φίλιππο όλη την ιστορία ,όσο πιο αποστασιοποιημένα μπορούσε ....
Ο Φίλιππος άκουγε με προσοχή προσπαθώντας να είναι όσο πιο αντικειμενικός μπορούσε .....

Η Ναυσικά ,αφού έκανε ένα μπάνιο άρχισε να βγάζει τα ρούχα της από την βαλίτσα και μετά παρήγγειλε κάτι να φάει στο δωμάτιο ....ήταν λίγο απογοητευμένη αλλά καταλάβαινε ....και άλλωστε πρώτα σαν γιατρό τον γνώρισε τον Λευτέρη ...αυτό ήταν πάνω από όλα ...ένας άνθρωπος που έβαζε την δουλειά του πολύ ψηλά ...άλλωστε δεν ήταν δουλειά ήταν λειτούργημα ....και αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που τον ερωτεύτηκε ....το τηλέφωνο του δωματίου χτύπησε και πάλι και η Ναυσικά το σήκωσε, ελπίζοντας πως θα άκουγε την φωνή του ....

Λ: εγώ είμαι ...κοιμόσουν ;....
Ν: όχι ακόμα ...τρώω..... σε αγαπάει η πεθερά σου .....αστειεύτηκε
Λ: καλό ακούγεται αυτό ....δεν έχω και πολύ ευχάριστα νέα ....της είπε και η Ναυσικά ήταν σαν να τον έβλεπε να τρίβει το μέτωπο του σε μια κίνηση κούρασης ....
Ν: τόσο χάλια η κατάσταση ;....
Λ:ο ασθενής πρέπει να εγχειριστεί άμεσα, αλλιώς δεν έχει και πολλές ελπίδες ....θα μείνουμε εδώ το βράδυ για να ενημερωθούμε για την κατάσταση του και θα τον χειρουργήσουμε νωρίς το πρωί .....
Ν: μα είσαι από ταξίδι ...θα αντέξεις ;....
Λ: είμαι εκπαιδευμένος στην αϋπνία .....αστειεύτηκε ....
Ν : μου λείπεις ....
Λ: και εμένα.... θα είσαι φρόνιμη όσο θα λείπω ;....
Ν: θα πέσω ξερή για ύπνο και θα δω πονηρά όνειρα με σένα πρωταγωνιστή ....
Λ: αν δεις κάτι καλό ,μην το ξεχάσεις ....να μου το πεις να δω τι μπορώ να κάνω ....
Ν: γιατρέ ξεφεύγεις από τα όρια .....τον μάλωσε ....
Λ: σε αγαπαω μικρή ....
Ν: και εγώ ....να προσέχεις ....
Έκλεισαν το τηλέφωνο με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη και οι δυο ....

Φ: δηλαδή για όλα αυτά φταίνε οι παππούδες ;...μα καλά γιατί;....
Αμ: δεν φταίνε μόνο αυτοί ......αν εγώ είχα περισσότερη δύναμη ή αν ήταν εδώ ο πατέρας σου .....
Φ: και πάλι δεν δικαιολογεί την στάση τους ....δηλαδή η Ναυσικά ήταν θύμα της ματαιοδοξίας τους ....
Π: κατάλαβες τώρα πως κατηγορείς άδικα την μητέρα σου;...
Φ: όχι άδικα ...μην επαναπαύεστε ....όταν παντρευτήκατε, γιατί δεν μίλησες στον μπαμπά ;....θα μπορούσατε να την είχατε πάρει κοντά σας .....ρώτησε το αυτονόητο ...
Αμ: ο παππούς σου είχε ήδη φύγει από την ζωή και η γιαγιά σου δεν θα παραδεχόταν ποτέ την αλήθεια ....ήμουν μόνη απέναντι σε μια γυναίκα που μου έκανε την ζωή δύσκολη.... ακόμη και μετά τον γάμο, συνέχιζε να με κατηγορεί πως τύλιξα τον γιο της και πως ήμουν ντροπή για τον κύκλο της ....πίστευε πως ο πατέρας σου στο τέλος θα με παρατούσε και ποντάριζε στο γεγονός πως θα του μίλαγα και θα με έδιωχνε ....με αυτόν τον τρόμο ζούσα μέχρι που πέθανε ....και μετά ήρθες εσύ ....και σου έδωσα όλη την αγάπη που μου είχε μείνει , ακόμα και αυτή που δικαιωματικά ανήκε στην αδελφή σου ....όσο για αυτό που με κατηγόρησες ....ναι θα έδινα την ζωή μου για τα παιδιά μου ....και για τα δυο ....και για την αδελφή σου την έδωσα τότε ...τότε που κατέληξα στην πτέρυγα του ψυχιατρείου .....

Ο Φίλιππος ήθελε όσο τίποτα να την αγκαλιάσει και να της πει πως την συγχωρεί ,αλλά κάτι τον κράταγε ....

Αμ: Πάρε τον χρόνο σου ....εγώ εδώ θα είμαι ...του είπε σαν να διάβασε την σκέψη του ....
Π : να κάνω και εγώ την ερώτηση μου τώρα;..... με την Ναυσικά τι θα κάνουμε;.....

Ο Λευτέρης βρισκόταν στο γραφείο των γιατρών ....είχε απλώσει μπροστά του τον φάκελο με τα στοιχεία του ασθενή και τον μελετούσε ,όταν άνοιξε η πόρτα και ένα γνωστό άρωμα πλημμύρισε τον χώρο .....

Ντ: το ήξερα πως θα σε έβρισκα εδώ ....ομόρφυνες .....του είπε και έκατσε πάνω στο γραφείο με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπει τα πόδια της ......
Λ: εσύ πάλι δεν άλλαξες καθόλου .....θες κάτι;.... της απάντησε παγερά ....
Ντ: τι συμπεριφορά είναι αυτή απέναντι στην παραλίγο γυναίκα σου ;.....του είπε με νάζι και πήγε να τον αγκαλιάσει, αλλά εκείνος τραβήχτηκε....
Λ: και παραλίγο μάνα του παιδιού μου, αν θυμάμαι καλά .....της είπε

Εκείνη γέλασε αυτάρεσκα ....

Ντ: είσαι σίγουρος για αυτό το παραλίγο;..... αν θυμάμαι καλά εξαφανίστηκες χωρίς να νοιαστείς τι έγινε .....

Ο Λευτέρης πάγωσε ...δεν μπορεί ...του έκανε πλάκα .....

Λ: μην παίζεις με τόσο σοβαρά θέματα ...την έπιασε από το μπράτσο και της έσφιξε το χέρι με τόση δύναμη που παραλίγο να της το σπάσει..... δεν είμαι πια το άβγαλτο παιδάκι που ήμουν ....

Εκείνη εκμεταλλευόμενη την επαφη ,γύρισε και τον φίλησε στο στόμα .....

Ντ: αν ήσουν τόσο άγριος και τότε ,ίσως και να ήμασταν ακόμα μαζί ....του είπε και πριν προλάβει εκείνος να αντιδράσει ,η φωνή του γιατρού Λεβέντη ήρθε για να τους χωρίσει ....

Στ: Λευτέρη εδώ ήρθαμε για δουλειά ....το βοηθητικό προσωπικό δεν νομίζω πως μας είναι και πολύ χρήσιμο στην παρούσα φάση .....

Η Ντέμπορα απομακρύνθηκε χαμογελώντας προκλητικά ....

Ντ: Μην χαθούμε γιατρέ.....

Μόλις η πόρτα έκλεισε πίσω της, ο γιατρός Λεβέντης γύρισε θυμωμένος προς το μέρος του Λευτέρη .....

Στ: τι ήταν όλο αυτό Λευτέρη ;....σε είχα για πιο σοβαρό .....ξέχασες πως είσαι αρραβωνιασμένος ;.....
Λ: θα σας εξηγήσω ....με αιφνιδίασε ...μου είπε πως μπορεί να έχει γεννήσει το παιδί μας .....μόλις το ξεστόμισε σωριάστηκε στον καναπέ ....
Στ: ακόμα να την μάθεις Λευτέρη ;....να σε δει να σέρνεσαι πίσω της θέλει ....τον πλησίασε με πατρική αγάπη και του έσφιξε τον ώμο ....μην την αφήσεις να σε πληγώσει ξανά και μην πληγώσεις εσύ εξαιτίας της τη Ναυσικά ....
Λ: και αν λέει αλήθεια;....
Στ: θα το μάθουμε και θα το αντιμετωπίσουμε .....μαζί με την Ναυσικά ....

H Ναυσικά κοιμόταν εξαντλημένη από το ταξίδι ,όταν κάποια στιγμή ένιωσε μια δυσφορία και ξύπνησε .....ένα κακό προαίσθημα .....κοίταξε το ρολόι.... ήταν τρεις τα ξημερώματα.... το μυαλό της πήγε αμέσως στον Λευτέρη ...κάτι του είχε συμβεί .... σηκώθηκε , ντύθηκε και προσπάθησε να θυμηθεί το όνομα του νοσοκομείου ....
London Memorial.... κατέβηκε στη ρεσεψιόν και ζήτησε να της βρουν ένα ταξί ....ο υπάλληλος την κοίταξε παραξενεμένος ,αλλά έκανε αυτό που του είπε, και σε λίγη ώρα η Ναυσικά βρισκόταν στον προορισμό της ....
Κοίταξε το τεράστιο κτίριο και αναρωτήθηκε πως θα μπορούσε να τον εντοπίσει ...κατευθύνθηκε στην υποδοχή ....

Ν: καλησπέρα ....ψάχνω έναν προσκεκλημένο γιατρό από την Ελλάδα ....ονομάζεται Λευτέρης Βερέμης ...γνωρίζετε που μπορώ να τον βρω;....
-: έχει έρθει για την πειραματική επέμβαση;.... στο γραφείο ιατρών στον 3ο όροφο ....της απάντησε η νοσοκόμα και της εξήγησε πως θα πάει στο ασανσέρ....
Ν: ευχαριστώ πολύ ....μήπως υπάρχει κάπου και κυλικείο ή καφετέρια ;....

Λίγη ώρα αργότερα κρατούσε στα χέρια της δυο καφέδες και δυο ντόνατς με σοκολάτα και έβγαινε από το ασανσέρ..... κατευθύνθηκε στις πληροφορίες του ορόφου και από εκεί την κατεύθυναν στο γραφείο που ήταν ο Λευτέρης ....χτύπησε την πόρτα και όταν τον άκουσε να λέει περάστε ,χαμογέλασε και μπήκε μέσα ....

Ν: ελπίζω να μην ενοχλώ ....
Λ: πως βρέθηκες εδώ ;...ρώτησε και έτρεξε να την αγκαλιάσει ....
Ν: σιγά κρατάω καφέ ....του είπε ....
Λ: τι καφέ;.... την ρώτησε καχύποπτα και πήρε το ένα ποτήρι ,αφού πρώτα της έδωσε ένα φιλί .....
Ν: εδώ δεν έχουν φραπέ, οπότε πήρα espresso freddo γλυκο με σαντυγι και κανελιτσα ....
Λ: βρε Ναυσικά πότε θα μάθεις πως τον καφέ μου τον πίνω σκέτο;... παραπονέθηκε ....
Ν: ποτέ .....ο σκέτος πειράζει και στα νεύρα και στο στομάχι ......οπότε θα μάθεις εσύ να τον πίνεις όπως θέλω εγώ..... του χαμογέλασε τόσο γλυκά ,που δεν μπορούσε να της πει όχι .....εχω και γλυκάκι ....του είπε ....

Γέλασε με το ύφος της και πήγε να την αγκαλιάσει, αλλά η Ναυσικά του έβαλε το ντόνατς στο στόμα.....

Ν: τρώμε τώρα ...του είπε και δάγκωσε λίγο από το γλυκο του....

Έξω στις πληροφορίες η Ντέμπορα πλησίασε και ρώτησε την νοσοκόμα τι ήθελε αυτή η κοπέλα ....
-τον γιατρό Βερέμη μου ζήτησε ....
Ντ: συνάδελφος ;...την ρώτησε ....
-δεν τη ρώτησα ,αλλά δεν νομίζω ...τι σε νοιάζει εσένα ;....νόμιζα πως σου είχε περάσει ....
Ντ: μου έχει περάσει ,αλλά μια επανάληψη καλή δεν θα ήταν;.... να θυμηθούμε λίγο τα παλιά ....
-πάντως η κοπελιά δεν βλέπω να φεύγει ....κρατούσε καφέδες ....
Ντ: λες να πάω να τη γνωρίσω ;....
-αδιόρθωτη είσαι .....της είπε και γέλασε ....

Λ: για πες τώρα ...ποιος καλός άνεμος σε έφερε εδώ;.....

Η Ναυσικά στρογγυλοκάθισε στα πόδια του και τον κοίταξε με απορία .....

Ν: δηλαδή πρέπει να έχω λόγο;.... δεν μπορώ απλά να σου φέρω καφεδάκι; ...

Εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.....

Ν: καλά ....ξύπνησα με ένα άσχημο προαίσθημα και φοβήθηκα πως έπαθες κάτι.... παραδέχτηκε ....

Την κοίταξε με απορία και θαυμασμό .....είχε νιώσει την αγωνία του ....

Λ: όντως συνέβη κάτι ....ομολόγησε και χαμήλωσε το βλέμμα του ....

Η Ναυσικά ένιωσε ένα σφίξιμο στο στομάχι ....

Ν: κοίταξε με ....την συνάντησες έτσι;..... τον ρώτησε και τον κάρφωσε με το βλέμμα της .....
Λ: ναι ....

Δεν υπήρχε λόγος να το αρνηθεί ...και δεν ήθελε ...η σχέση του με την Ναυσικά έπρεπε να είναι καθαρή ....

Ν: τι σου είπε ;....προσπαθούσε να παραμείνει ψύχραιμη ,γιατί εκείνος δεν ήταν καλά και φαινόταν .....
Λ: ήταν η παλιά ,προκλητική Ντέμπορα ....αυτό θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω ,αλλά με χτύπησε εκεί που πονάω .....άφησε να εννοηθεί πως το παιδί ζει .....

Δεν θα μπορούσε να ξαφνιαστεί περισσότερο ...γούρλωσε τα μάτια της από την έκπληξη .....

Ν: την πιστεύεις ;.....
Λ: δεν νομίζω να λέει αλήθεια ,αλλά και μόνο στην σκέψη κλονίστηκα ....παραδέχτηκε....
Ν: θα το ψάξουμε μαζί ...είπε και τον αγκάλιασε ...ναι, αυτό θα κάνουμε ....είπε και χαμογέλασε ...και μετά θα παντρευτούμε και θα πάρουμε την επιμέλεια και θα έχουμε το παιδί μαζί μας .....
Λ: Ναυσικά ακούς τι λες;.... την ρώτησε έκπληκτος ...τέτοια αντίδραση δεν την περίμενε....
Ν: ναι ....και θα της κάνουμε και μήνυση για απόκρυψη πατρότητας ....μπορώ να το φανταστώ ...ένα αγοράκι με τα μάτια σου και το χαμόγελο σου, ή ένα κοριτσάκι με μαύρα μαλλιά και σπιρτόζικα μάτια..... θα το μεγαλώσουμε σαν δικό μας και θα προσέχει τα μωρά μας σαν μεγαλύτερο ....

Ο Λευτέρης την χάζευε ....είχε πάρει μια λάμψη όλο της το πρόσωπο ....και εκείνος μπορούσε να τα φανταστεί όλα αυτά ,αλλά εκείνος φανταζόταν ένα κοριτσάκι με λευκή επιδερμίδα και πράσινα μάτια ....
Την τράβηξε στην αγκαλιά του και την φίλησε με αγάπη και πάθος ....

Αυτό το φιλί ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα που είχαν δώσει ...είχε μέσα την ψυχή τους και τα όνειρα τους .....

Ντ: τι έγινε γιατρέ θυμηθήκαμε τις παλιές μας συνήθειες ;.....

Η αλήθεια ήταν πως η Ντέμπορα δεν μπορούσε να φανταστεί αυτή την σκηνή ....μα με αυτό το κοριτσάκι;......

Στο σπίτι της Ναυσικά χτύπησε το τηλέφωνο ....περασμένη ώρα και ανησύχησαν η αλήθεια είναι....

Ευκλ: παρακαλώ ;....
Στ: ο Σταύρος είμαι ...συγγνώμη για την ώρα, αλλά έχουμε πρόβλημα ....
Ευκλ: έπαθε κάτι το παιδί;.... ρώτησε ανήσυχα και η Στέλλα πετάχτηκε στην ερώτηση του .....
Στ: θέλω να βρεις ότι διασυνδέσεις έχεις και να κάνεις μια ερευνά για την Ντέμπορα Χάρις ....θα σου στείλω ότι στοιχεία έχω με mail.....
Ευκλ: ποια είναι αυτή;....
Στ: η πρώην του Λευτέρη ...άτιμη φάρα ....θέλω να μάθεις τα πάντα για την ζωή της τα τελευταία 7 χρόνια .....
Ευκλ: θα περιμένω τα στοιχεία ....η μικρή μου τι κάνει;.....
Στ: είναι στο νοσοκομείο και σαλιαρίζει με τον Λευτέρη ....

Ο Ευκλείδης έκλεισε το τηλέφωνο γελώντας ....

Στ: τι έγινε ;...είναι καλά το παιδί ;....ρώτησε με αγωνία ....
Ευκλ: μια χαρά ...βασανίζει τον Λευτέρη ....κοιμήσου ....

Λ: τι θες πάλι εδώ ;...
Ντ: τι τρόπος ...δεν θα με συστήσεις ;...
Ν: δεν χρειάζεται ...φαντάζομαι πως είσαι η Ντέμπορα ....είπε η Ναυσικά με απίστευτη ψυχραιμία .....
Ντ: είσαι σε πλεονεκτική θέση ...εγώ δεν σε γνωρίζω ....
Ν: συγγνώμη για την παράλειψη ....Ναυσικά Βερέμη ....σύζυγος του Λευτέρη .....είπε και αγκάλιασε τον Λευτέρη ,που είχε μείνει άφωνος ....
Ντ: παντρεύτηκες Λευτέρη ;.....ρώτησε η Ντέμπορα που ξαφνικά ένιωθε πως έχανε τον έλεγχο και δεν της άρεσε καθόλου......
Ν: είμαστε νιόπαντροι ...θα πηγαίναμε ταξίδι του μέλιτος ,αλλά μας πρόλαβε το συνέδριο και έτσι το συνδυάσαμε .....αλήθεια ήθελες κάτι;....
Ντ: όχι ..καλή διαμονή σας εύχομαι ....
Ν: τελικά είσαι πολύ ευγενική .....βρε Λευτέρη μου τώρα καταλαβαίνω γιατί την ερωτεύτηκες ....πάντως πρέπει να σε ευχαριστήσω που τον άφησες να φύγει ....μου έκανες μεγάλο δώρο ....πρέπει να σκεφτώ πως θα στο ξεπληρώσω......

Η τελευταία φράση ήταν επιτηδευμένα αθώα και είχε πετύχει τον στόχο της ....να της δώσει να καταλάβει πως δεν ήταν και τόσο εύκολη αντίπαλος ....
Η Ντέμπορα έφυγε με την ουρά στα σκέλια και με τόσα νεύρα,που καλό θα ήταν να μην βρισκόταν κάνεις στο δρόμο της .....

Η Ναυσικά γύρισε και κοίταξε τον Λευτέρη .....έκανε μια θεατρική υπόκλιση και τον ρώτησε ....

Ν: εγκρίνεις;.....
Λ: υποκλίνομαι .....είσαι θεά .....καλά το ύφος της όταν της είπες πως είσαι γυναίκα μου ήταν .....δεν έχω λόγια ....
Ν: και που να με δεις στο δικαστήριο ....όσο μπόι μου λείπει ,τόση γλώσσα έχω .....βέβαια αν ρωτήσει θα μάθει πως δεν είμαι γυναίκα σου ακόμα, αλλά δεν βαριέσαι ......
Λ: υπάρχει λύση σε αυτό ...πολιτικός γάμος εδώ και αργότερα θρησκευτικός με κάθε μεγαλοπρέπεια στην Ελλάδα..... έριξε την ιδέα ο Λευτέρης και περίμενε αντιδράσεις ....
Ν: μιλάς σοβαρά;..... ήταν η σειρά της να μείνει άφωνη ....
Λ: γιατί όχι;.... θα είναι μια ωραία ιστορία για να λέμε στα εγγόνια μας ....
Ν: πότε;... τον ρώτησε ....
Λ: αύριο .....απάντησε ...
Ν: και τα χαρτιά που χρειάζονται;.....
Λ: τα βγάζουμε στην πρεσβεία .....
Ν: χρειάζομαι φόρεμα .....
Λ: δηλαδή θέλεις ;.....
Ν: λοιπόν άκου τι θα κάνουμε ....μετά την επέμβαση ,θα έρθεις να με πάρεις και θα πάμε στα μαγαζιά ....θα πάρουμε ρούχα και θα πάμε στην πρεσβεία ...μέχρι να ετοιμαστούν τα έγγραφα αλλάζουμε και μετά .....μηνάς του μέλιτος στο Λονδίνο.....
Λ: που πήγε η Ναυσικά που ήθελε να περιμένουμε;....
Ν: είναι εδώ και σε αγαπάει .....είπε και έπεσε στην αγκαλιά του .....

Ένιωθε πως ήταν η πιο σωστή απόφαση που είχε πάρει ποτέ .....

Λ: είσαι τρελή και επικίνδυνη και αξιολάτρευτη και μοναδική .....
Ν: και αλλά τόσα ....γέλασε και κόλλησε πάνω του ....αλλά μιλάς πολύ .....
Λ: αυτό διορθώνεται .....και ξαναχάθηκαν στην καταιγίδα ενός φιλιού γεμάτο πάθος .....