Ο Λευτέρης για πρώτη φορά μετά από καιρό κοιμήθηκε τόσο βαθιά ...

Είχε πάει 10:00 η ώρα όταν η πόρτα του δωματίου του άνοιξε και στο άνοιγμα της, φάνηκε ένα κόκκινο κεφάλι ...τον πλησίασε στις μύτες των ποδιών και κάθισε να τον χαζεύει ...φαινόταν πολύ μικρότερος τώρα που τα χαρακτηριστικά του ήταν χαλαρά ...άπλωσε το χέρι της και του χάιδεψε το μάγουλο, κάνοντας τον να ξυπνήσει ...

Άνοιξε τα μάτια του και την κοίταξε ...

Λ: Τι ώρα είναι ;...την ρώτησε ...
Ν: ώρα να σηκωθείς και να με αγκαλιάσεις ...του είπε και ξάπλωσε διπλά του ...
Λ: σου πέρασε ο θυμός ;...
Ν: για την ώρα ...αλλά αν μου το ξανακάνεις αυτό, θα σε πάρουν κομματάκια από τα χέρια μου ...τον προειδοποίησε ...
Λ: σήκω ...της είπε και την έσπρωξε ...
Ν: ε, τι κάνεις ;...θα με ρίξεις κάτω ...
Λ: σήκω ...πρέπει να ετοιμαστούμε ...και εγώ θέλω καφέ ...
Ν: χαλάρωσε ...εγώ είμαι έτοιμη και ο καφές σου σε περιμένει κάτω ...ξεκίνα να παίρνεις τηλέφωνα ...
Λ: ποιους ;...ρώτησε με απορία ...
Ν: εντολή της κυρά Στέλλας ...να μαζέψουμε όλους τους φίλους και να φάμε εδώ το μεσημέρι ...ξεκίνα με τα αγόρια και θα πάρω τα κορίτσια ...
Λ: Ναυσικά; ...πρέπει να σου πω κάτι ...της είπε σοβαρά ...
Ν: με τρομάζεις ...
Λ: ξέρω πως συμπαθείς πολύ τον Φίλιππο και ήθελα να σου πω πως η μητέρα του είναι στο νοσοκομείο ...
Ν: είναι κάτι σοβαρό;...
Λ: καρδιακή προσβολή ...δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες ,αλλά φαντάζομαι πως θα ήθελες να του μιλήσεις πριν φύγουμε ...
Ν: ναι ...έχεις δίκιο ...θα του τηλεφωνήσω ...Λευτέρη ;...ζηλεύεις τα πάντα, τον Φίλιππο γιατί δεν τον ζηλεύεις ;...
Λ: του έχω εμπιστοσύνη ...της απάντησε απλά, αλλά είδε στα μάτια της την δυσπιστία ...

Το κινητό του Φιλίππου χτύπησε ...δεν κοιμόταν ...είχε περάσει όλη τη νύχτα να σκέφτεται όσα είχε ακούσει ...του έλειπαν αρκετές λεπτομέρειες της ιστορίας και δεν ήξερε αν ήθελε να τις μάθει ...στην αναγνώριση αναβόσβηνε το όνομα της Ναυσικά ...της αδελφής του ...δεν ήξερε αν μπορούσε να της μιλήσει ...
Φ: ναι ;...είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε ...
Ν: καλημέρα ...η Ναυσικά είμαι ...σε ξύπνησα;...
Φ: όχι ...είχα ξυπνήσει ...τι κάνεις;...
Ν: καλά ...μου είπε ο Λευτέρης για την μητέρα σου και πήρα να μάθω αν είναι καλά ...

Ο Φίλιππος δεν περίμενε να ακούσει κάτι τέτοιο ...

Φ: καλά είναι ...θα βγει σήμερα ...ευχαριστώ για το ενδιαφέρον ...
Ν: ξέρεις τη συμπάθησα τη μαμά σου ...του είπε και ο Φίλιππος ευχαρίστησε το θεό που δεν μπορούσε να τον δει ...
Φ: ναι ,είναι πολύ συμπαθητική ...
Ν: να σου ζητήσω μια χάρη;...θα μαζευτούμε όλοι εδώ για φαγητό το μεσημέρι και έλεγα αν θες να έρθεις...
Φ: δεν νομίζω ...
Ν: καταλαβαίνω ... αν αλλάξεις γνώμη ,εγώ θα βάλω ένα παραπάνω πιάτο στο τραπέζι ... θα χαρώ πολύ αν έρθεις. ...
Φ: ευχαριστώ πολύ ...θα το σκεφτώ ...

Έκλεισαν το τηλέφωνο και ο Φίλιππος έμεινε να κοιτάει την οθόνη ...και ξαφνικά αποφάσισε ...θα πήγαινε ...

Ν: μαμά; ...βάλε ένα ακόμα πιάτο στο τραπέζι ...είπε στη μαμά της που είχε μπει στην κουζίνα από το πρωί και μαγείρευε ...
Στ: ποιος άλλος θα έρθει ;...
Ν: ο Φίλιππος ...του είπα να έρθει γιατί τον άκουσα λίγο στεναχωρημένο ...έχει τη μαμά του στο νοσοκομείο ...
Στ: στο νοσοκομείο ;...έχει κάτι σοβαρό ;...ρώτησε όσο πιο φυσιολογικά μπορούσε ...
Ν: δεν κατάλαβα ...κάτι με την καρδιά της ,αλλά μάλλον δεν είναι πολύ σοβαρό ,γιατί θα βγει σήμερα ...δεν σε πειράζει έτσι;...
Στ : όχι βέβαια ...όσο πιο πολλοί, τόσο πιο καλά θα περάσουμε...φύγε τώρα από την κουζίνα μου ...
Ν: δεν θες βοήθεια ;...
Στ: θέλω να φάνε οι άνθρωποι ...αμαρτία δεν είναι να τους αφήσουμε νηστικούς ;...
Ν: μαμά!!!.....

Η Στέλλα γέλασε με την σοκαρισμένη έκφραση της κόρης της ...

Ειρ: καλημέρα ...
Αμ: που την είδες ;...
Ειρ : ε...τι μούτρα είναι αυτά;...έπαθες καρδιακή προσβολή και παρόλα αυτά είσαι καλά ...σε λίγο θα βγεις ...δεν υπάρχουν περιθώρια για μούτρα ...
Αμ: πάντα υπάρχει λόγος για μούτρα ...του μίλησα Ειρήνη ...του Πέτρου ...του είπα τα πάντα ...και μαζί με τον Πέτρο τα άκουσε και ο Φίλιππος ...δεν ξέρω ποσα άκουσε, αλλά δεν με θέλει κοντά του ...
Ειρ: αν ο Πέτρος το δέχτηκε ,θα το δεχτεί και ο Φίλιππος ...
Αμ: μακάρι να ήμουν τόσο σίγουρη...
Ειρ : εντάξει είναι μεγάλο σοκ ,αλλά ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα ...και ο Πέτρος και ο Φίλιππος σε αγαπάνε ...μόλις κρυώσει λίγο όλο αυτό ,να δεις που τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως πριν ...
Αμ: και η Ναυσικά ;...θα θέλουν να την βάλουν στη ζωή τους ...και εγώ θέλω να τη βάλω στη ζωή μου ...
Ειρ: εκεί υπάρχουν πολλές παράμετροι ...μην ξεχνάμε τους γονείς της ...

Ν: τους ειδοποίησες ;...
Λ: ναι ...εσύ μίλησες με τον Φίλιππο;...
Ν: ναι ...τον κάλεσα να έρθει για φαγητό ...δεν τον άκουσα και πολύ καλά και σκέφτηκα πως θα του έκανε καλό ...

Ο Λευτέρης δεν σχολίασε τίποτα ...συνέχισε να φτιάχνει την βαλίτσα του ...

Ν: δεν θα πεις κάτι;...
Λ: για πιο πράγμα ;...ρώτησε αφηρημένα ...
Ν: Λευτέρη με προσεχείς;...
Λ: ναι, απλά νομίζω πως πρέπει να πάω από το σπίτι μου να πάρω μερικά ρούχα ακόμα ...
Ν: αλήθεια που θα μείνουμε;...
Λ: είναι ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία του Λονδίνου ...εκεί θα γίνει και το συνέδριο ...
Ν: λοιπόν άκου... έκανα μια ερευνά για το Λονδίνο και έχω μια λίστα από μέρη που θέλω να δούμε ...
Λ: ξεχνάς πως θα έχω δουλειά ...
Ν: όχι συνέχεια ...εκτός και αν σκοπεύεις να κλειστούμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ...τώρα που το σκέφτομαι ...καλό ακούγεται ...του χαμογέλασε και τον αγκάλιασε ...
Λ: γιατί ποιος σου είπε πως θα μείνουμε στο ίδιο δωμάτιο ;...την πείραξε ...
Ν: δεν κατάλαβα ...δεν το διαπραγματεύομαι ...θα μείνουμε μαζί, αλλιώς δεν πάω πουθενά ...

Ο Λευτέρης έσκασε στα γέλια με το ύφος της ...

Λ: Είσαι μεγάλο ψάρι τελικά ...της είπε ...
Ν: τέτοια κάνεις και θα το μετανιώσεις πικρά γιατρέ ...του είπε σοβαρά ...
Λ: θα με τιμωρήσεις ;...
Ν: με την απορία θα μείνεις ...του είπε και βγήκε από το δωμάτιο, κουνώντας προκλητικά τους γοφούς της ...
Λ: πρόσεχε τη μέση σου!! ...της φώναξε ....

Η Δήμητρα και ο Ηλίας είχαν ήδη έρθει στο σπίτι ...Ο Ηλίας καθόταν με τον Ευκλείδη και έλεγαν τα δικά τους και η Δήμητρα βοηθούσε την Στέλλα ...

Ν: δηλαδή την Δήμητρα γιατί την αφήνεις να σε βοηθάει ;...ρώτησε με παράπονο ...
Δ: γιατί εγώ ξέρω να μαγειρεύω ,ενώ εσύ όχι ...της είπε η Δήμητρα απλά ...
Στ: έχει δίκιο ...συμφώνησε η Στέλλα ...
Ν: ναι ,αλλά αν δεν μου δείξετε πως θα μάθω ;...
Στ: αγάπη μου ξέρεις πόσο σε αγαπάμε ...πρέπει όμως να παραδεχτείς πως την κουζίνα δεν την έχεις ...
Δ: θυμάσαι τότε που ήθελες να φτιάξεις κεφτεδάκια και πήγες να βάλεις φωτιά στην κουζίνα;...
Στ: γιατί τότε που έφτιαξες το κοτόπουλο με τις πατάτες ;...πως κατάφερες να βγει το μισό καμένο και το μισό άψητο ακόμα προσπαθώ να το καταλάβω ...
Ν: Εντάξει κατάλαβα ...αλλά όταν πάω στο δικό μου σπίτι ,δεν πρέπει να ξέρω να μαγειρεύω ;...τι θα τρώει ο άνθρωπος ;...
Στ: ελπίζω να ξέρει να μαγειρεύει ...
Ν: είσαστε απαίσιες ...πάω να στρώσω τραπέζι ...είπε και τους έβγαλε τη γλώσσα, κάνοντας τις δυο γυναίκες να σκάσουν στα γέλια ...

Ο Ευκλείδης με τον Ηλία συζητούσαν ανέμελα, όταν τους πλησίασε ο Λευτέρης ...

Ηλ: ώστε πήρες την μεγάλη απόφαση ...του είπε ο Ηλίας

Λ: Ναι ...αν και εγώ το σκέφτομαι διαφορετικά ...όχι την μεγάλη, αλλά τη σωστή απόφαση ...γύρισε προς το μέρος της Ναυσικά που έστρωνε τραπέζι και χαμογέλασε ...
Ηλ: τώρα που σε βλέπω ...όντως πήρες τη σωστή απόφαση ...
Ευκλ: έλα βρε Ηλία μην τον πειράζεις ...άντε και με το καλό στη Δήμητρα σου ...
Ηλ: Όταν το θελήσει δεν θα με ρωτήσει ...ελπίζω μόνο να ζω για να δω εγγονάκι ...
Ευκλ: και εσείς να μου κάνετε εγγονάκια και σύντομα ...είπε στον Λευτέρη ,ο οποίος γέλασε ...
Λ: Δεν εξαρτάται μόνο από εμένα ...
Ευκλ: καλά αν περιμένεις από την κόρη μου ,θα βρίσκει συνεχώς δικαιολογίες ...
Ηλ: μην το λες ...εγώ πιστεύω πως αφού δέχτηκε να παντρευτεί ,τα έχει δρομολογήσει όλα στο μυαλό της ...μην ξεχνάς πως είναι πολύ μεθοδική ...
Ευκλ: ναι ...δίκιο έχεις ...συμφώνησε ...

Το κουδούνι χτύπησε και ο Λευτέρης πήγε να ανοίξει, για να βρεθεί αντιμέτωπος με αυτόν που δεν περίμενε ...

Λ: κύριε Ρίζου;...έκλεισε την πόρτα βιάστηκα πίσω του και βγήκε έξω μαζί του ,πριν τους δει η Ναυσικά ...δεν νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή ...του είπε ...
Π: ξέρεις κι εσύ ...του είπε ...

Ο Λευτέρης κούνησε το κεφάλι καταφατικά και τότε ...

Φ: μπαμπά;...τι κάνεις εσύ εδώ ;...

Η Ναυσικά βρισκόταν ξανά στην κουζίνα, όποτε δεν κατάλαβε τι γινόταν στην είσοδο του σπιτιού της .....αυτός όμως που προβληματίστηκε, ήταν ο Ευκλείδης ο οποίος άφησε τον Ηλία και βγήκε έξω .....

Ευκλ: τι γίνεται εδώ;.... ρώτησε αυστηρά μόλις είδε τον Πέτρο

Ο Πέτρος ξαφνικά αισθάνθηκε πολύ άβολα ...δεν είχε συνηθίσει να λειτουργεί τόσο παρορμητικά ...γύρω του ήταν τρεις άντρες, που τον κοίταζαν με απορία ...τρεις άντρες που ήξεραν πως εκεί μέσα ήταν η κόρη του ....

Φ: μπαμπά τι κάνεις εδώ ;.....ξαναρώτησε ο Φίλιππος ...
Π: δεν ξέρω ...απλά ένιωσα την ανάγκη να τη δω ....η φωνή του είχε αγωνια και απόγνωση .....
Λ: κύριε Ρίζου δεν νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή για αποκαλύψεις ....του είπε ο Λευτέρης ....
Π: το καταλαβαίνω ...αλλά ήταν μεγάλο σοκ για μένα ....δεν θέλω να αναστατώσω τις ζωές σας ...είπε κοιτώντας τον Ευκλείδη ....
Ευκλ: αν βγει τώρα έξω, θα πρέπει να της εξηγήσουμε και θα τιναχτούν πολλές ζωές στον αέρα.... το απόγευμα θα φύγει με τον Λευτέρη για ταξίδι ...έλα από εδώ να συζητήσουμε πως θα της το πούμε ....τώρα όμως θα σε παρακαλέσω να φύγεις .....πρότεινε ....

Δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές οπότε το δέχτηκε ....

Π: εσύ θα μείνεις ;....ρώτησε τον Φίλιππο...
Φ: εγώ είμαι καλεσμένος .....

Ο Πέτρος κατέβασε το κεφάλι και έφυγε πληγωμένος ....

Ευκλ: πηγαίνετε μέσα ....είπε στον Λευτέρη ...θα έρθω σε λίγο ...

Στ: το φαγητό είναι έτοιμο ...τι έκανες με το τραπέζι;..... ρώτησε η Στέλλα
Ν: έτοιμο και το τραπέζι ....ελπίζω να έρθει τελικά ο Φίλιππος ....
Δ: του μίλησες ;....
Ν: ναι το πρωί ...μου είπε ο Λευτέρης για την μητέρα του ....τον άκουσα χάλια ...
Δ: και που να τον έβλεπες .....
Ν: εσύ που τον είδες ;....ρώτησε με απορία ..
Δ: με πήρε τηλέφωνο χθες και ήρθε από το σπίτι του Νικηφόρου ....είχε ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον .....
Ν: και γιατί δεν πήρε εμένα;.....
Δ: γιατί εγώ είμαι πιο σοφή ;.....είπε η Δήμητρα και γέλασε ....
Ν: κάτι δεν μου αρέσει εμένα σε όλο αυτό ....
Στ: δεν πάμε μέσα καλύτερα ;....δεν υπάρχει λόγος να μένουμε άλλο κλεισμένες στην κουζίνα .....

Ο Ευκλείδης πλησίασε τον Πέτρο και του ζήτησε να πάνε μαζί λίγο παρακάτω ....
Ευκλ: έμαθα για τη γυναίκα σου ....πως έγινε ;....
Π: μου αποκάλυψε τα πάντα και ,μόλις ολοκλήρωσε την διήγηση της ,ανακαλύψαμε πως μας άκουσε ο Φίλιππος ...δεν ξέρω πόσα εχει ακούσει ...ξέρει όμως σίγουρα πως η Ναυσικά είναι αδελφή του ....
Ευκλ: πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο για αυτήν ....
Π: ήταν επώδυνο ...όλη αυτή η ιστορία έκρυβε πολύ άσχημα βιώματα ....δε την δικαιολογώ ...ούτε για μένα είναι εύκολο να μαθαίνω ξαφνικά πως έχω μια κόρη ....
Ευκλ: όσο και αν σου φαίνεται περίεργο σε καταλαβαίνω ....και για την Στέλλα είναι πολύ δύσκολο ....αυτός είναι και ο λόγος που δεν της έχουμε μιλήσει ακόμα ....εμείς σαν άντρες αντιμετωπίζουμε τα πράγματα πιο ψυχρά, πιο λογικά ....
Π: ο Λευτέρης την αγαπάει ....παρατήρησε ...
Ευκλ: αρραβωνιάστηκαν χθες ....εκείνος διακινδυνεύει ίσως περισσότερα από εμάς, με το να κρατάει το μυστικό μας ....παραδέχτηκε ....
Π : πότε γυρίζουν από το ταξίδι ;...
Ευκλ: σε μια εβδομάδα ...πότε βγαίνει η Αμαλία ;....
Π: σήμερα ....
Ευκλ: άσε την να ηρεμήσει και μετά κανόνισε να συναντηθούμε και οι τέσσερις ....
Π: είσαι καλός άνθρωπος τελικά ....
Ευκλ: αγαπάω το παιδί μου και θέλω το καλύτερο για εκείνη ....τίποτα περισσότερο ,τίποτα λιγότερο ....πάω μέσα .....

Ν: ήρθες τελικά ...είπε η Ναυσικά, μόλις είδε τον Φίλιππο και τον αγκάλιασε ...
Φ: μου φάνηκε πολύ δελεαστική η πρόταση για φαγητό ....σου έφερα τρούφες ....είπε και της έδωσε το κουτί ....

Την κοίταζε και δεν πίστευε πως αυτή ήταν η αδελφή του ...και όμως ένιωθε τόσο καλά μαζί της ....

Ν: τι με κοιτάς έτσι ;.....τον ρώτησε η Ναυσικά ....
Φ: συγγνώμη αφαιρέθηκα ...
Ν: σκεφτόσουν τη μαμά σου;.... δεν χρειάζεται να απολογείσαι ...καταλαβαίνω ...έλα να σου γνωρίσω την δική μου μαμά.... είπε και τον τράβηξε προς το μέρος της Στέλλας ...
Ν: μαμά αυτός είναι ο Φίλιππος ....και αυτή η υπέροχη κυρια είναι η μαμά μου ....
Φ; χαίρομαι που σας γνωρίζω... η Ναυσικά μιλάει με πολύ αγάπη για εσάς ...
Στ: τώρα καταλαβαίνω γιατί σε συμπάθησε ....φαίνεσαι πολύ ειλικρινής άνθρωπος ....καλώς ήρθες σπίτι μας ....
Ν: που είναι ο μπαμπάς ;....ρώτησε η Ναυσικά κοιτάζοντας γύρω της
Ηλ: βγήκε λίγο να πάρει κάτι από το αμάξι ....τον δικαιολόγησε ο Ηλίας ....

Λίγο μετά ήρθαν και οι υπόλοιποι και η ατμόσφαιρα στο σπίτι έγινε πολύ γιορτινή και όχι άδικα ....όλοι εύχονταν τα καλύτερα στη Ναυσικά και τον Λευτέρη και εκείνοι καμάρωναν παρέα με τους φίλους που στην προκείμενη ήταν η οικογένεια τους ....

Εύα : Φίλιππε χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω ....
Φ: και εγώ ...πως είσαι;....
Εύα: καλά λίγο σαν να ζω ένα όνειρο με όλα αυτά που μου συμβαίνουν, αλλά καλά ..... άκουσα πως η μητέρα σου είναι στο νοσοκομείο ....λυπάμαι ....
Φ: δεν είναι τόσο σοβαρά ...θα βγει σήμερα ....η αδελφή σου ;....
Εύα : περιμένει τηλέφωνο σου ...του είπε και χαμογέλασε .....
Φ: θα της τηλεφωνήσω πες της μόλις ηρεμήσουν λίγο τα πράγματα .....μην με ξεγράψει ...
Εύα : δώσε της μια ευκαιρία να σου σταθεί ...αν και μικρή ,έχει πολύ ώριμη σκέψη ....
Φ: δεν θέλω να τη φορτώσω με τα δικά μου ....
Εύα : ίσως και να το θέλει ....δεν σε πιέζω άλλο ...σκέψου το ....
Μ: τι λέτε εσείς εδώ ;....ρώτησε ο Μάκης και την αγκάλιασε ....
Εύα : μυστικά.... του είπε η Εύα συνωμοτικά και έκλεισε το μάτι στον Φίλιππο, που γέλασε με το ύφος της....

Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και τα παιδιά είχαν βγει στην βεράντα και απολάμβαναν τον ζεστό ήλιο και την θέα της ήρεμης θάλασσας ....

Νικ: ελπίζω να μην σε κλείσει στο ξενοδοχείο και να σε βγάλει καμία βόλτα ο άχρηστος ....είπε ο Νικηφόρος ...
Ν: μην ανησυχείς ...έχω κάνει ολόκληρη λίστα με αξιοθέατα ....όχι πως θα με χάλαγε και η ιδέα του να μείνω μέσα στο δωμάτιο .....είπε και αγκάλιασε τον Λευτέρη ....
Λ: κατάλαβες ;...τέτοια της λες και βλέπω να λιώνω τις σόλες μου τριγυρνώντας ....
Μ: νομίζω πάντως πως η Ναυσικά σου έδωσε και άλλη εναλλακτική ...τον πείραξε ο Μάκης
Λ: εσύ με ποιον είσαι τώρα ;....όπως δείχνουν τα πράγματα, ότι και να διαλέξω κουρασμένος θα γυρίσω ....
Ν: σαν δεν ντρέπεσαι ....του είπε η Ναυσικά και του έδωσε μια μπουνιτσα στο στήθος ..στην τελική αν χρειαστεί ,όλο και κάποιον θα βρω πρόθυμο να μου κάνει παρέα ....

Τα κορίτσια επικρότησαν την απάντηση και όλοι μαζί την έπεσαν στο Λευτέρη ...

Λ: καλά παραδίνομαι ...όποιος τολμήσει να σου κάνει παρέα, θα τον σφάξω στο γόνατο ....δήλωσε
Ν: έτσι μου αρέσεις ...άγριος ...του είπε και τον φίλησε ....
Φ: δεν θέλω να σας το χαλάσω, αλλά νομίζω πως πρέπει να φύγετε σιγά σιγά ....
Νικ: πως θα πάτε στο αεροδρόμιο;....
Λ: με ταξί ....
Δ: έχω ιδέα ...πάμε όλοι μαζί για να χαζέψουμε και στα duty free;.....
Εύα : αχ ναι ....πάμε ....δεν έχω πάει ποτέ ....
Νικ: Όποτε λύθηκε και αυτό ....οι γυναίκες αποφάσισαν ....Φίλιππε εσύ θα έρθεις ;....
Φ: όχι ...λέω να πάω λίγο από την μητέρα μου ,οπότε σας χαιρετώ ....Ναυσικά μου να περάσετε καλά και να γυρίσετε ανανεωμένοι ....Λευτέρη να την προσέχεις .....

Η χειραψία που έκανε στον Λευτέρη ,είπε πολύ περισσότερα από αυτές τις τέσσερις λέξεις ....

Λ: θα το κάνω ...να είσαι σίγουρος ... του απάντησε ....
Ν: να δώσεις φιλιά και τα περαστικά στη μαμά σου ...όταν γυρίσουμε θα έρθω να την δω ....τον αγκάλιασε σφιχτά και ο Φίλιππος, πάνω από τον ώμο πρόσεξε την έκφραση του Λευτέρη

Φ: θα της το πω ...γεια σας παιδιά .....

Αρκετή ώρα αργότερα, η Ναυσικά και ο Λευτέρης ,βρίσκονταν μέσα στο αεροπλάνο και μιλούσαν για τα σχέδια τους και το πώς θα οργάνωναν το χρόνο τους, έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατό περισσότερο μαζί ....

Στο πίσω κάθισμα, καθόταν ο Σταυρός Λεβέντης, ο οποίος τους άκουγε να κάνουν τα σχέδια τους και χαμογελούσε ....

«Τελικά η κόρη του Ευκλείδη, ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν ο Λευτέρης»... .σκέφτηκε

Στο σπίτι της Ναυσικά την ίδια ώρα, ο Ευκλείδης έλεγε στην Στέλλα για την επίσκεψη του Πέτρου και τη συζήτηση τους ....παρών στην κουβέντα και ο Ηλίας ,ως αντικειμενικός ακροατής ,αφού δεν είχε άμεση ανάμειξη .....

Η ίδια συζήτηση γινόταν και στο σπίτι του Πέτρου ,τώρα που είχαν επιστρέψει από το νοσοκομείο ....

Φ: η Ναυσικά είναι ευτυχισμένη στη ζωή της ....έχει ανθρώπους που την αγαπάνε πολύ ...δεν μπορούμε έτσι απλά να της διαλύσουμε την ζωή της ....είπε ο Φίλιππος αφήνοντας άφωνους τους γονείς του ....
Π: και τι προτείνεις ;...να προσποιηθούμε πως δεν ξέρουμε τίποτα ;...
Φ: όχι, γιατί αν το μάθει με λάθος τρόπο ,θα την πληρώσουν και αθώοι ,όπως ο Λευτέρης που την λατρεύει ....απλά πρέπει να σκεφτούμε πολύ πριν μιλήσουμε ...μιλάμε για ανθρώπινες ζωές ....
Αμ: Εσύ θα με συγχωρέσεις ποτέ;... τον ρώτησε η Αμαλία
Φ: δεν ξέρω ...ίσως ...αυτό που με νοιάζει αυτή τη στιγμή, είναι να μην πληγωθεί η Ναυσικά ....της είπε απότομα ...
Π: μην μιλάς έτσι στη μητέρα σου ...τον μάλωσε ο Πέτρος ...

Φ: η δική μου μητέρα δεν θα έδινε ποτέ, το παιδί της για υιοθεσία ....θα πάλευε να το μεγαλώσει και θα τα έβαζε με όλους για να το προστατεύσει.... σήμερα γνώρισα μια μητέρα, που αγαπάει την κόρη της περισσότερο από τον εαυτό της και αν την χάσει, η ζωή της θα τελειώσει ....και να φανταστείς πως δεν πόνεσε για να τη γεννήσει .....Εσύ θα το έκανες αυτό «μητέρα»;....

{{ Δεν πιστευω να εχετε παραπονο σημερα ...

Περιμενω εντυπωσεις ...}}