Δ: όλο αυτό το χρωστάω σε σένα ....είπε η Δήμητρα και αγκάλιασε την Ναυσικά ...
Ν: στο ταλέντο σου το χρωστάς και μόνο ....εγώ απλά σε έβγαλα από το σπίτι ....είπε η Ναυσικά και κοίταξε γύρω της .....

Είχε περάσει ένας χρόνος από τότε που πήγε η Δήμητρα στην στέγη γυναικών και τώρα έκανε την πρώτη της έκθεση ...

Τον πρώτο καιρό είχε ασχοληθεί αποκλειστικά με την διακόσμηση του κτιρίου και σιγά σιγά είχαν αρχίσει να την πλησιάζουν κάποια παιδιά ....

Έτσι άρχισε να τους δείχνει κάποιες απλές τεχνικές και σιγά σιγά πήγαιναν περισσότερα στο «μάθημα» της ....
οι μεγαλύτερες γυναίκες ήταν λίγο πιο διστακτικές άλλα καθώς έβλεπαν τα παιδιά να χαμογελούν άρχισαν να την πλησιάζουν και αυτές ...
και η Δήμητρα έκανε αυτό που ήξερε πολύ καλά ...τις άκουγε ....χωρίς κριτική ....χωρίς οίκτο στο βλέμμα ....απλά με αγάπη .....

Μια μέρα την ώρα που μάζευε τα πράγματα της για να φύγει, την πλησίασε ο Στέφανος , συνοδευόμενος από μια γυναίκα ....

Στ: τελείωσες ;....την ρώτησε ....
Δ: ναι ....πήγε πολύ καλά σήμερα ...είπε χαμογελώντας ....ήθελες κάτι ;....
Στ: αν έχεις λίγο χρόνο θέλω να έρθεις λίγο στο γραφείο ....

Η Δήμητρα τους ακολούθησε και εκεί έκανε τις συστάσεις ....

Στ: Δήμητρα να σου συστήσω την κυρία Παρασκευοπούλου ....
-: χάρηκα που σε γνωρίζω επιτελους ....είσαι πιο μικρή από ότι πίστευα ....μπορείς αν θες να με λες Μαίρη ....είπε και της χαμογέλασε ζεστά ....
Δ: χάρηκα ....συγγνώμη, άλλα είστε η γνωστή Μαίρη Παρασκευοπούλου;....ρώτησε εκστασιασμένη ......
Στ: ακριβώς ....είπε ο Στέφανος ..εγώ σας αφήνω ....

Μόλις εκεινος έφυγε ....

Μ: θα αναρωτιέσαι τι κάνω εδώ ....παρατήρησε ....δεν θα σε ταλαιπωρήσω πολύ ....η δουλεια που κάνεις εδώ, είναι εξαιρετική και θα ήθελα να μάθω αν μπορείς να έχεις ετοίμους 10 πινάκες σε τρεις μήνες ....

Η Δήμητρα την κοίταξε με το στόμα ανοικτό ....

Δ: εγώ;.....ναι άλλα γιατί ;....

Μ: κάνω μια έκθεση με έργα νέων ζωγράφων και λέω να σε συμπεριλάβω ....
Δ: εμένα ;....μα εγώ δεν είμαι ζωγράφος .....
Μ: εγώ άλλο βλέπω ....κάνε μια προσπάθεια και τα ξανάλεμε ....το θέμα είναι ελεύθερο ....

Μετά από εκείνη την συνάντηση, η Δήμητρα έπεσε με τα μούτρα στη ζωγραφική .....
Οι 10 πινάκες ήταν έτοιμοι πολύ πριν τους τρεις μήνες ....

Η απόλυτη ανταμοιβή όμως για την Δήμητρα ήρθε από την κόρη της ....

Ένα απόγευμα ζωγράφιζε και η μικρή είχε ξυπνήσει και την είχε πλησιάσει αθόρυβα ....

Μ: τι φτιάχνεις μαμά;....ρώτησε και έτριψε νυσταγμένα τα μάτια της ...
Δ: δεν ξέρω ακόμα ...εσύ τι λες να φτιάξω ;....ρώτησε και την φίλησε απαλά στα μαλλιά ....
Μ: ότι και να κάνεις θα είναι πολύ όμορφο ....
Δ: δεν νομίζω πως είσαι και πολύ αντικειμενική, άλλα ευχαριστώ ....
Μ: τι είναι αντικειμενική;....
Δ: είναι όταν βλέπεις τα πράγματα όπως πραγματικά είναι και όχι επειδή αγαπάς τον άλλο ....κατάλαβες ;...
Μ: ναι ....και είμαι αντικειμενική ...γιατί εσύ έχεις όμορφη καρδιά, αρά δεν μπορείς να κάνεις άσχημες ζωγραφιές ....είπε και την αγκάλιασε σφιχτά με αυτές τις παιδικές αγκαλιές που σε κάνουν να λιώνεις .....

Νικ: τι λέτε εσείς εδώ;....είπε ο Νικηφόρος και αγκάλιασε την γυναίκα του ....
Δ: λέω ευχαριστώ στην Ναυσικά ....που ήσουν τόση ώρα ;....είπε και τον κοίταξε καχύποπτα ....
Νικ: Στον μπούφε μαζί με τον Λευτέρη .....γιατί ;...
Δ: τίποτα άλλα μην χάνεσαι και πολύ ....μου μπαίνουν ιδέες .....
Νικ: Που να πάω ;.....με κατάντησες babysitter.... παραπονέθηκε και χάιδεψε την κοιλιά της γυναίκας του ....
Δ: στείρωση θα σου κάνω μετά από αυτό Νικηφοράκο ....είπε δήθεν θυμωμένη ...τι έκανες την κόρη μου ;....
Νικ: την έχει αναλάβει ο Στέφανος και έχει και τα δικά σου ...είπε στην Ναυσικά ...
Ν: καλά βρε αθεόφοβοι τον αφήσατε μόνο με τρία παιδιά ;....Λευτέρη;...
Λ: έλα μου ;....αυτός το ήθελε ....δεν άντεχα άλλο βρε Ναυσικάκι ....
Ν: έχε χάρη που είμαστε σε δημόσιο χώρο ...θα τα πούμε σπίτι ....είπε απειλητικά ....πάω να βρω τους γιους μου ...

Ο Στέφανος είχε καταφέρει και είχε μαγέψει τα παιδιά, λέγοντας τους ιστορίες σχετικές με τους πινάκες .....

Ν: τι κάνετε εδώ ;....ρώτησε ανάλαφρα ....
Αλέξ: μανούλα το ήξερες πως οι πινάκες λένε ιστορίες;....και έτρεξε να αγκαλιάσει την μητέρα του ....
Αγγ: ναι είναι πολύ ωραίες ιστορίες ...συμφώνησε ο Άγγελος ...
Μ: φυσικά ...αφού είναι ιστορίες της μαμάς μου ..είπε αυτάρεσκα η Μαίρη ....

Ο Στέφανος γέλασε ....

Στ: και βέβαια είναι ωραίες ιστορίες ....συμφώνησε ....
Μ: κύριε Στέφανε και εγώ μια μέρα θα γίνω μεγάλη ζωγράφος σαν την μαμά μου ....είπε σοβαρά ....
Στ: να γίνεις ότι σε κάνει ευτυχισμένη ......είπε και της χάιδεψε το κεφάλι ....εσείς τι θα γίνετε όταν μεγαλώσετε;....ρώτησε τα αγόρια ....
Αγγ: εγώ θα γίνω δικηγόρος και θα βοηθώ τον κόσμο όπως η μαμά μου ...είπε ο Άγγελος
Στ: εσύ;....ρώτησε τον Αλέξανδρο ....
Αλέξ: δεν έχω αποφασίσει ....ή σαν τον πάππου Ευκλείδη ή σαν τον μπαμπά ....εσύ τι λες μαμά;...

Η Ναυσικά κοίταξε με λατρεία τα αγόρια της ....είχαν πολύ δυνατές επιρροές και από γονείς και από παππούδες ,οπότε ήταν αναμενόμενες οι απαντήσεις τους ...

Ν: λέω πως αρκετά κουράσαμε τον κύριο Στέφανο ...είναι αργά και η μαμά με τον μπαμπά αύριο έχουν ταξίδι .....ευχαριστώ Στέφανε ...πάμε;....

Αργά το ίδιο βραδυ, η Ναυσικά έβαζε τα αγόρια για ύπνο και ο Λευτέρης στεκόταν στην πόρτα και τους χάζευε ....

Αγγ: και γιατί πρέπει να πας και εσύ ;....ρώτησε παραπονιάρικα ...
Ν: δεν είπαμε πως θα δώσουν βραβείο στον μπαμπά και δεν είναι σωστό να είναι μόνος ;....
Αλέξ: να έρθουμε και εμείς .....
Ν: έχετε σχολείο ....άλλωστε θα μείνετε με την γιαγιά Στέλλα και τον παππού Ευκλείδη ....δεν περνάτε καλά μαζί τους ;.....
Αγγ: δεν είναι το ίδιο ....είπε μουτρωμένα ....
Ν: μην με στεναχωρείτε ...δυο μέρες θα είναι μόνο ....θέλετε να φύγω και να κλαίω ;....
Αλέξ: όχι μανούλα μου ....είπε και την αγκάλιασε σφιχτά ....
Ν: εσύ;...ρώτησε τον Άγγελο ...
Αγγ: όχι ...θέλω να είσαι πολύ όμορφη ...όταν κλαις κοκκινίζει η μύτη σου και είσαι αστεία ....
Ν: βρε σαν δεν ντρέπεσαι να με κοροϊδεύεις ...είπε και άρχισε να τον γαργαλάει ....

Ο Λευτέρης τους κοιτούσε και χαμογελούσε ευτυχισμένος .....

Αλέξ: και τον μπαμπά ....φώναξε ο Αλέξανδρος και πριν ο Λευτέρης προλάβει να καταλάβει από πού του ήρθε ,τα αγόρια έπεσαν πάνω του και άρχισαν να τον τραβάνε προς τα κρεβάτια τους ...

Λ: έχω ιδέα ...σταματήστε να σας πω ...είπε όταν κόντευε πια να σκάσει από τα γέλια ....

Τα αγόρια σταμάτησαν και τον κοίταξαν με ενδιαφέρον ,ενώ η Ναυσικά καπως συγκρατημενα γιατι τις φοβόταν αυτές τις ξαφνικες ιδέες του Λευτέρη ....

Λ: μιας και θα φύγουμε αύριο με την μαμά, τι λέτε να κοιμηθούμε όλοι μαζί στο μεγάλο κρεβάτι;.....κοίταξε την Ναυσικά που ήταν έτοιμη να βάλει τις φωνές.... αν συμφωνεί και η μαμά βέβαια ....και της χαμογέλασε προκλητικά .....

Αλέξ-Αγγ: μπορούμε μανούλα ;....

Ν: μπορώ να πω όχι εγώ τώρα ;....είπε αγανακτισμένη ....όχι κλωτσιές όμως ....δόντια έχετε πλύνει ;....

Μόλις έμεινε μόνη με τον Λευτέρη ....

Ν: να σου πω εσένα μπαμπάκα ...αν αρχίσουν να κλωτσάμε εγώ θα φύγω ....
Λ: αφού σου αρέσει γιατί κάνεις πείσματα ;....είπε και την φίλησε στην μύτη .....
Ν: κάτι πρέπει να κάνω και εγώ εδώ μέσα για να με προσέχετε ....παραπονέθηκε ....
Λ: θα σου δείξω εγώ αύριο, ποσό σε προσέχω .....της ψιθύρισε ....πάμε γιατί θα διαλύσουν το δωμάτιο;....

Φ: παντρεύομαι .....ανακοίνωσε ο Φίλιππος την ώρα που έτρωγε πρωινό με τους γονείς του ...
Π: πότε;....σιγά Αμαλία θα πνίγεις ....είπε και την χτύπησε απαλά στην πλάτη ....
Αμ: τι λες αγόρι μου ;....είπε μόλις σταμάτησε να βήχει ....
Φ: λέω ότι θα παντρευτώ την Μαρίλια ....το πότε δεν το ξέρω ακόμα ...ελπίζω σύντομα ....μαμά κλαις ;....
Αμ: το αγοράκι μου παντρεύεται ...είπε και σκούπισε τα μάτια της ....γιατί δεν μας το είπατε μαζί;.....
Φ: δεν το ξέρει ακόμα ....είπε και χαμογέλασε πονηρά ....σήμερα θα της το πω ....
Π: και που ξέρεις πως θα δεχτεί;....τον πείραξε ο πατέρας του ....
Αμ: τι του λες του παιδιού ;....και βέβαια θα δεχτεί ....που θα βρει πιο όμορφο και πιο σοβαρό και πιο .....
Π: τέτοια του λες και άντε να τον μαζέψεις μετά .....
Φ: πλάκα έχετε ....αυτό θέλω κι εγώ ....να φτάσω στην ηλικία σας και να νιώθω ακόμα όπως τώρα ......και νομίζω πως με την Μαρίλια έχω βρει αυτό που ήθελα ....
Αμ: τώρα φταίω εγώ να αρχίσω να κλαίω ;....είπε και σκούπισε τα μάτια της ....
Φ: σοβαρά τώρα ...θέλω την βοήθεια σας ....τι δαχτυλίδι να πάρω ;....

Η Αμαλία κοίταξε τον Πέτρο και χαμογέλασε ....
Ο Πέτρος κούνησε καταφατικά το κεφάλι ....

Αμ: περίμενε μισό λεπτό ...είπε και έφυγε από το δωμάτιο ....

Φ: που πάει ;....
Π: θα δεις ....

Η Αμαλία γύρισε και έδωσε ένα κουτάκι στον Φίλιππο ....

Αμ: άνοιξε το ....

Μέσα ήταν ένα υπέροχο δαχτυλίδι με ένα ζαφείρι, δεμένο με μικρά διαμαντάκια και λευκόχρυσο ....

Φ: είναι υπέροχο ....δικό σου ;...
Αμ: είναι το δώρο του πατέρα σου όταν γεννήθηκες ....τότε είχα πει πως αν το θέλεις θα στο δώσω να το δώσεις στην γυναίκα σου ...το θες;....
Φ: α, ρε μανά ....είπε απλά και την αγκάλιασε ....
Π: λες να της αρέσει;....
Φ: θα το λατρέψει .....

Η Μαρίλια όντως λάτρεψε το δαχτυλίδι και εννοείται πως δέχτηκε την πρόταση γάμου ....
Άλλωστε δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς χωρίς να μαζέψουν τον Φίλιππο στο τμήμα ....

Λίγη ώρα πριν την πρόταση γάμου ...

Μαρ: που είσαι;....ρώτησε εκνευρισμένη ....περιμένω μια ώρα ντυμένη και βαμμένη ....
Φ: καθυστέρησα λιγάκι ,άλλα είμαι έξω ...βγες ...είπε και της έκλεισε το τηλέφωνο ....
Μαρ: Θα τον σκοτώσω στο λέω ....είπε και φίλησε την Αγγέλα που γελούσε ....

Η Μαρίλια άνοιξε την πόρτα και ....

Μαρ: τι έκανες;.....
Φ: σου αρέσει ;....
Μαρ: εμένα ναι ...στον γείτονα δεν ξέρω ....είπε και γέλασε ....

Ο τοίχος έγραφε με μεγάλα κόκκινα γράμματα «ΜΑΡΊΛΙΑ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ»

Φ: πάμε;....είπε εκείνος και την έπιασε από την μέση ....

Μόλις προχώρησαν λίγο, είδε κάτι κορίτσια να κοιτάζουν τον δρόμο και να χασκογελάνε ...

Μαρ: πάμε να δούμε ;...είπε και κατευθύνθηκε προς το μέρος τους ....

«ΘΑ ΜΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ;»

Το ίδιο κόκκινο χρώμα και τα ίδια γράμματα .....γύρισε προς τον Φίλιππο ...

Μαρ: Φίλιππε;....

Εκείνος έβγαλε το δαχτυλίδι από την τσέπη του ....

Φ: θα με παντρευτείς καρδιά μου ;....
Μαρ: το εννοείς;....
Φ: εσύ τι λες;.....λοιπόν ;....
Μαρ: ΝΑΙ!!!!!

Την ίδια ώρα στο Παρίσι ,ένα άλλο ζευγάρι περνούσε ένα νέο μικρό μηνά του μέλιτος ....

Η Ναυσικά και ο Λευτέρης τις δυο μέρες που έμειναν εκεί, βγήκαν από το δωμάτιο μόνο για την βράβευση .....
Ευτυχώς το δωμάτιο είχε θέα τον πύργο του Άιφελ....

Κάποια στιγμή που η Ναυσικά παραπονέθηκε πως δεν είδαν τα αξιοθέατα, την αποστόμωσε λέγοντας ....

Λ: άσε να σε χαρώ λιγάκι χωρίς παρεμβολές .....και σφράγισε τα λόγια του με ένα φιλί .... υπόσχομαι να έρθουμε εδώ μαζί με τα παιδιά σύντομα και να δούμε τα πάντα ....ακόμα και την Disneyland....
Ν: αν είναι να πάμε Disneyland θα κάνω την καρδιά μου πέτρα ....είπε μελοδραματικά λίγο πριν χαθεί στην αγκαλιά του .......