Ένας μήνας είχε περάσει από την ημέρα που ο Λευτέρης είχε βγει από το νοσοκομείο ....

Και σήμερα ήταν η μέρα των εγκαινίων του κέντρου κακοποιημένων γυναικών ....
Το μεγάλο τεστ όπως το έλεγε στον εαυτό του....
Δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν ...ούτε στην Ναυσικά ...μόνο στον ψυχολόγο που τον παρακολουθούσε ....

Λ: την ημέρα των εγκαινίων θα ξανασυναντήσω τον Καρέλλη ...θα είναι ένα τεστ ....το μεγάλο τεστ ...να τον βλέπω δίπλα στην Ναυσικά μου ....
-: είσαι σίγουρος πως θες να πας ;....
Λ: ναι ...αν ξεπεράσω αυτή την εικόνα, ίσως η Ναυσικά με ξαναπλησιάσει όπως παλιά ....

Αυτό ήταν το κίνητρο του .....
Να ξανακάνει την Ναυσικά να τον θέλει σαν τρελή ...όπως παλιά ....
Η αγάπη φαινόταν ...στις κινήσεις της ,στον τρόπο που τον κοιτούσε και τον φρόντιζε ...δεν τον άφηνε όμως να την πλησιάσει περισσότερο από ένα φιλί ή μια αγκαλιά το βράδυ ....αμφέβαλλε ακόμα για εκείνον ...και αυτό τον σκότωνε ...

Τουλάχιστον ο γιος του τον είχε συγχωρέσει ....ξαφνικά είχαν γίνει αυτοκόλλητοι ....ήταν σαν να ήθελε ο μικρός να καλύψει τον χρόνο που δεν τον είχαν κοντά τους .....

Στο σπίτι της Εύας και του Μάκη επικρατούσε ενθουσιασμός ....
Όλα πήγαιναν καλά με την εγκυμοσύνη της Εύας ,υπήρχαν βεβαία πάντα οι κίνδυνοι μιας πολύδημης κύησης, αλλά αυτό θα υπήρχε ακόμα και αν τα μωρά είχαν συληθεί κανονικά ....

Εύα : γιατί δυο δωμάτια βρε Μάκη ;....

Μ: μα αφού θα είναι διαφορετικού φύλλου ...δεν πρέπει να έχουν ξεχωριστά δωμάτια ;....

Ο Μάκης από τότε που είχε μάθει πως είχαν ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι είχε παραφρονήσει ....

Εύα : όταν αρχίσουν να καταλαβαίνουν την διαφορετικότητα τους ...όχι όταν θα είναι μωρά ...είπε αγανακτισμένη ....φαντάζεσαι να κλαίνε και τα δυο και να πρέπει να τρέχουμε σε δυο δωμάτια ;....

Μ: σαν να έχεις δίκιο ....είπε σκεπτικά ....δηλαδή δυο κούνιες σε ένα δωμάτιο .....και τι χρώμα θα κάνουμε το δωμάτιο;
Εύα : δεν σε αντέχω άλλο ...πάω στην μάνα μου ....
Μ: μα τι έκανα;....κάτι ουδέτερο ;....μπεζ;....κίτρινο ;.....
Εύα : στάματα .....

Η Δήμητρα είχε ραντεβού με τον γυναικολόγο της ....

Στον Νικηφόρο είχε πει πως ήταν κάτι τυπικό και τον είχε πείσει να κρατήσει την μικρή ....δεν τον ήθελε μαζί της ....

Δ: λοιπόν ;...ρώτησε μόλις τελείωσε η εξέταση ....
Κ: δεν βλέπω κάτι ανησυχητικό ....σωματικά έχεις επανέλθει πλήρως ....τι σε απασχολεί ;....
Δ: ο Νικηφόρος προσπαθεί να με πλησιάσει ερωτικά ,αλλά εγώ τον αποφεύγω ...δεν έχω όρεξη καθόλου ....είναι φυσιολογικό ;...
Κ: μερικές φορές συμβαίνει και αυτό .....τι φοβάσαι ακριβώς ;...
Δ: δεν ξέρω ....ότι θα πονέσω ;....χαζό ,ε;...
Κ: καθόλου ...να σε ρωτήσω και κάτι άλλο ;...με την μικρή πως τα πας ;...
Δ: καλά ...στην αρχή ζορίστηκα, αλλά τώρα είμαστε καλά ....βέβαια όποτε μπορεί ο Νικηφόρος ασχολείται εκείνος μαζί της ....
Κ: και εσύ πως νιώθεις για αυτό ;...
Δ: ανακούφιση ....με ξεκουράζει ....γιατί με κοιτάς έτσι ;...
Κ: την περίοδο που ήσουν έγκυος έχασες τον πατερά σου έτσι δεν είναι ;...
Δ: ναι ...τι σχέση έχει αυτό ;...
Κ: δεν μπόρεσες να τον πενθήσεις όπως θα ήθελες ....νομίζω πως έχεις πάθει μια ελαφριά επιλοχία κατάθλιψη ....μην τρομάζεις ...συμβαίνει σε πολλές γυναίκες ....
Δ: τι θα κάνω ;....και ο Νικηφόρος ;....
Κ: πρέπει να του μιλήσεις ...εγώ θα σου γράψω κάποια ελαφριά φάρμακα που θα σε βοηθήσουν ...η συμβουλή μου είναι να προσπαθήσεις να αποδεχτείς τον χαμό του μπαμπά σου ....αν το κάνεις αυτό θα έρθουν όλα στην θέση τους ....
Δ: μπορεί να κάνω κακό στην μικρή ;....
Κ: όχι ...δεν την αποστρέφεσαι ...την ταΐζεις κανονικά και περνάς καλά μαζί της ...απλά δεν την θες δίπλα σου συνέχεια ....για αυτό πρέπει να μιλήσεις στον Νικηφόρο ...αφού δεν έχεις άλλη βοήθεια, θα χρειαστείς την δική του ....

Η Δήμητρα έφυγε από το ιατρείο καταρρακωμένη ....έπρεπε να τα είχε καταλάβει νωρίτερα ....

Ν: έλα Δήμητρα μου ....στο γραφείο είμαι ....συμβαίνει κάτι;....σε μισή ώρα θα είμαι εκεί ....

Έκλεισε το τηλέφωνο στενοχωρημένη ....η Δήμητρα εδώ και καιρο δεν ήταν καλά ...την εβλεπε...και τώρα την άκουσε χαλια....

Πήρε την τσάντα της και πέρασε από το γραφείο του Πέτρου ...

Ν: πρέπει να βγω για λίγο ....
Π: συνέβη κάτι ;...
Ν: μου τηλεφώνησε η Δήμητρα και δεν την άκουσα καλά ...
Π: το βράδυ είναι τα εγκαίνια ....
Ν: το θυμάμαι ....θα έρθει και ο Λευτέρης ....
Π: είναι καλή ιδέα ;....
Ν: εκείνος επέμενε ...τι να σου πω ;....θα δείξει ....

Η Δήμητρα την περίμενε στην παραλία ...εκεί που πήγαιναν πάντα όταν ήταν στενοχωρημένες ....

Ν: ήρθα κοριτσάκι ....
Δ: δεν είμαι καλά Ναυσικά .....εχω επιλοχία κατάθλιψη ....είπε χωρίς περιστροφές ...
Ν: τι λες ;...είπε και έκατσε δίπλα της ...
Δ: τώρα έφυγα από τον Κώστα ...είπε και της είπε όλα όσα της είχε πει εκείνος ....
Ν: δεν είναι τόσο τρομερά τα πράγματα δηλαδή ....θα σε βοηθήσουμε όλοι και σύντομα θα είσαι η παλιά καλή Δημητρούλα ....είπε και την αγκάλιασε ....
Δ: υπονοείς πως μέχρι τώρα ήμουν κακιά ;...προσπάθησε να αστειευτεί ....
Ν: εσύ μικρή δεν θα μπορούσες ποτέ να είσαι κακιά ...μόνο με λοβοτομή ....
Δ: να σου ζητήσω μια χάρη ;...
Ν: ότι θες ....
Δ: θέλω να πάμε στον τάφο του πατερά μου ....
Ν: τώρα ;...είσαι σίγουρη ;...
Δ: ναι ....

Νικ: κάτι έχει Λευτέρη ...το νιώθω ...και δεν με πειράζει που με αποφεύγει στο κρεβάτι ...αλήθεια σου λέω ....είναι απόμακρη γενικά ....
Λ: τι εννοείς γενικά ;....
Νικ: με την μικρή παράδειγμα ...την ταΐζει , την φροντίζει, αλλά μόλις έρχομαι εγώ ,είναι σαν να αποσύρεται ....
Λ: ίσως χρειάζεται να ξεκουραστεί λίγο ....η Ναυσικά είχε την Στέλλα και την Αμαλία όταν χρειαζόταν να ξεκουραστεί λίγο ...η Δήμητρα δεν έχει κανέναν ....
Νικ: δεν νομίζω πως είναι τόσο απλό ....μακάρι να κάνω λάθος ....
Λ: φοβάσαι για επιλόχεια κατάθλιψη;....ξεστόμισε ο Λευτέρης τα λόγια που ο Νικηφόρος φοβόταν να πει ....
Νικ: είναι μια πιθανότητα .....
Λ: κάνε λίγη υπομονή ...θα έρθει να σου μιλήσει μόλις νιώσει έτοιμη ....
Νικ: εσύ τι θα κάνεις σήμερα ;....
Λ: θα συνοδεύω την γυναίκα μου φυσικά ....
Νικ: είσαι σίγουρος ;...
Λ: από την σημερινή μέρα εξαρτάται η ζωή μου Νικηφόρε .....ή ξεπερνώ τις ανασφάλειες μου ή χάνω για πάντα την γυναίκα μου ....

Η μικρή έκλαψε εκείνη την ώρα και οι δυο άντρες την πλησίασαν ....
Λ: σου μοιάζει τελικά ....
Νικ: άντε ρε χαμένε ....η κόρη μου είναι θεα ....σαν την μάνα της ....

Η Δήμητρα έφτασε έξω από το νεκροταφείο, αλλά δεν είχε την δύναμη να μπει μέσα ....

Δ: δεν μπορώ να το κάνω ...είπε στην Ναυσικά ....
Ν: μην πιέζεσαι ....ερχόμαστε άλλη μέρα ....
Δ: γιατί είναι τόσο δύσκολο ;....είπε και άρχισε να κλαίει στην αγκαλιά της Ναυσικάς ....
Ν: δεν ξέρω καλή μου ....δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτό ....
Δ: θα με πας σπίτι ;....πρέπει να μιλήσω με τον Νικηφόρο ....

Ο Νικηφόρος μόλις τις είδε κατάλαβε ....

Άνοιξε την αγκαλιά του και η Δήμητρα έπεσε μέσα κλαίγοντας ....

Ν: πάω να πάρω την μικρή ...θα κοιμηθεί μαζί με τον Άγγελο στη Στέλλα, σήμερα ...ανακοίνωσε ....
Δ: σίγουρα ;....
Ν: ναι ....πάω να ετοιμάσω τα πράγματα της ....
Δ: Νικηφόρε πήγαινε και εσύ να την βοηθήσεις ....
Νικ: θα είσαι καλά ;...ρώτησε ανήσυχος ...
Δ: ναι ....μην την αφήσεις να τα κουβαλήσει όλα μόνη της ....πάω να ετοιμάσω τα μπιμπερό και το γάλα ....

Μόλις η Ναυσικά βρέθηκε μόνη με τον Νικηφόρο ...

Ν: προσπάθησε να μην την πιέσεις για τίποτα ...θα σου πει τα πάντα ....είναι λίγο δύσκολα ....
Νικ: κατάθλιψη ;...
Ν: ναι ...σε συνδυασμό με το πένθος ....
Νικ: Ναυσικάκι ....ευχαριστώ για όλα ....
Ν: για την φίλη μου το κάνω ....

Η Στέλλα ήταν πανευτυχής με τα δυο μωρά ....

Στ: να της πεις πως όποτε θέλει ,θα μου λέει να την κρατάω... είναι τόσο ήσυχο μωράκι ...καμιά σχέση με τον δικό σου ....
Ν: μαμά!!
Στ : άντε πήγαινε τώρα να εντυπωσιάσεις τα πλήθη και να κάνεις τον άντρα σου να σε ξαναερωτευτει ....
Ν: μαμά!!

Η Στέλλα έσκασε στα γέλια με το αμήχανο ύφος της κόρης της ....

Μερικές ώρες αργότερα .....

Λ: έτοιμη ;....δεν θα σε περιμένουν για πάντα ....

Ο Λευτέρης είχε ντυθεί και περίμενε ως συνήθως την Ναυσικά ....

Ν: έτοιμη ....πως με βρίσκεις ;....είπε και του χαμογέλασε ....

Φορούσε ένα λευκό φόρεμα που θύμιζε το νυφικό της στο Λονδίνο ....

Λ: είσαι πανέμορφη ....είπε και φίλησε το εσωτερικό της παλάμης της, κάνοντας την να ανατριχιάσει .....
Ν: δεν είναι πολύ αποκαλυπτικό , ε;...
Λ: τόσο όσο χρειάζεται ...έχεις άγχος ;....
Ν: θα είναι πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι στα εγκαίνια και δεν θέλω να κάνω κανένα λάθος ....
Λ: είμαι σίγουρος πως θα τους σαγηνεύσεις όλους ....πάμε ;....είπε και της έδωσε το μπράτσο του ....

Η Ναυσικά τον κράτησε και αισθάνθηκε ξαφνικά πως μπορούσε να καταφέρει τα πάντα .....

Μ: εσύ φταις!....
Ηλ: εγώ γιατί ;....
Μ: δεν μπορούσες να μείνεις λίγο ακόμα μαζί της ....σε έπιασε η πρεμούρα να έρθεις να με βρεις ....
Ηλ: ναι ...λες και εσύ έκανες κάτι για να με αποτρέψεις ....
Μ: και τώρα το παιδί υποφέρει ....
Ηλ: και εγώ στενοχωριέμαι, αλλά έχει δύναμη η κόρη μας ...θα το ξεπεράσει ....
Μ: το καλό που σου θέλω ,γιατί κακομοίρη μου εδώ δεν έχεις που να κρυφτείς .....

Η Δήμητρα καθόταν στην αγκαλιά του Νικηφόρου και δεν μιλούσε ....
Εκείνος την κρατούσε σφιχτά και περίμενε να κάνει εκείνη την αρχή ...

Μετά από ώρα ....

Δ: έχω κατάθλιψη ...είπε απλά ....
Νικ: δεν είσαι μόνη σου ....θα το παλέψουμε μαζί ...θες να μου πεις τι σου είπε ο Κώστας ;...

Η Δήμητρα του εξήγησε σαν να αφορούσε κάποια άλλη και όχι αυτή ....

Δ: μου έδωσε και φάρμακα ...είπε και του έδειξε την συνταγή ....
Νικ: τα αγόρασες ;...
Δ: όχι ...δε θέλω να το πιστέψω ....δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό ...
Νικ: μόνο αν το πιστέψεις θα μπορέσεις να το νικήσεις ....και εγώ θα είμαι δίπλα σε κάθε βήμα να σου κρατάω το χέρι και να σου προσφέρω μια αγκαλιά για να ηρεμείς .....
Δ: τουλάχιστον δεν κινδυνεύει η μικρή ....
Νικ: θέλεις για μερικές μέρες να την αφήσουμε στην Στέλλα ;...
Δ: όχι ....μου δίνει δύναμη η μικρή ....ίσως όμως να την αφήναμε κάποιες στιγμές ...όπως κάνει η Ναυσικά ....
Νικ: ότι θες εσύ ...
Δ: μου λείπει Νικηφόρε ....ο πατέρας μου ...μου λείπει πολύ ....είπε και άρχισε να κλαίει ....

Η εκδήλωση για τα εγκαίνια του κέντρου ,έγινε στον χώρο εκδηλώσεων του δημαρχείου της περιοχής ....
Όλοι είχαν θεωρήσει πως αυτό ήταν και το πιο σωστό ....
Οι γυναίκες που βρίσκονταν στο κέντρο ήθελαν την ησυχία τους ...όχι χορούς και πανηγύρια ...

Όταν έφτασαν ο Λευτέρης με την Ναυσικά η αίθουσα ήταν γεμάτη ....δημοσιογράφοι , επιχειρηματίες και πολιτικά πρόσωπα, είχαν κατακλύσει τον χώρο ....

Ο Λευτέρης κοίταξε γύρω του ....

Λ: αυτός δεν είναι ;....ψιθύρισε στην Ναυσικά και της έδειξε έναν γνωστό πολίτικο που τους πλησίαζε ....
Ν: ναι ...χαμογέλα γιατί μας βοήθησε παρά πολύ ....

-: είσαι διαφορετική σήμερα ....πολύ γοητευτική ....είπε και της φίλησε το χέρι ...

Ν: και εσείς υπερβολικός όπως πάντα ....να σας γνωρίσω τον σύζυγο μου ...Λευτέρης Βερέμης .....
Λ: χάρηκα ....είπε και του έδωσε το χέρι ....
-:νομίζω πως έχω ακούσει για εσάς ...είστε νευροχειρουργός έτσι δεν είναι ;...
Λ: ναι ..αλλά πως ;....από που ;....
-: τον βλέπεις αυτόν εκεί κάτω ;....υφυπουργός υγείας ....έχει λάβει πολλά τηλέφωνα για το ταλέντο σου ....τελικά είναι πολύ άδικος ο Θεός ....και ταλαντούχος και παντρεμένος με την κυρία από εδώ ,που τόσο καιρό μας έχει κάνει να την τρέμουμε ....

Ο Λευτέρης χαμογέλασε και έσφιξε την Ναυσικά από την μέση ....

Λ: όντως είμαι πολύ τυχερός ....
Ν: φτάνουν αυτά ....Λευτέρη μου πάω λίγο στον Πέτρο ...θα έρθεις ;....

-: άσε λίγο να συζητήσω κατι που σκεφτομαι μαζί του ....της ζητησε ο πολιτικος και εκεινη τους αφησε μονους ...

Εύα : Μάκη τρέξε !....
Μ: τι έπαθες ;...είσαι καλά ;... να πάρω τον γιατρό ;...
Η Εύα γέλασε με τον πανικό του ....
Εύα : καλά είμαι... φέρε γρήγορα το χέρι σου ...

Ο Μάκης έκανε αυτό που του είπε και ....

Μ: τι είναι αυτό ;....
Εύα : κλωτσάνε ...κάποιο από τα δυο δηλαδή ....

Το χαμόγελο της μπορούσε να φωτίσει όλο το δωμάτιο .....

Μ: δηλαδή αυτό είναι ....κλωτσιά ;....πονάει ;....είπε εκείνος και έκατσε γιατί ξαφνικά ένιωσε τα πόδια του να λυγίζουν ....
Εύα : όχι βρε κουτό ....σαν γαργαλητό είναι ....δηλώνουν παρόν Μάκη μου ....
Μ: δεν ξέρω τι να πω ...νιώθω τόσο ευτυχισμένος που φοβάμαι μην χαλάσει ....
Εύα : ε, τι είναι αυτό τώρα ;....δεν θέλω αρνητικές σκέψεις ....ξέρεις τι σκεφτόμουν ;....τα δίδυμα έχουν μια τάση να βγαίνουν νωρίτερα ...πάμε αύριο να διαλέξουμε τα έπιπλα τους ;....
Μ: μεθαύριο ...αύριο έχω ραντεβού με τον Γιάννη ....μπαίνει σε εφαρμογή το νέο μου προτζεκτ από εβδομάδα ....
Εύα : μεθαύριο λοιπόν ...έκλεισε ....δεν θα χάνεσαι όμως τώρα με την δουλειά ....
Μ: πρέπει να βρω βοηθό σύντομα πάντως τώρα που εσύ δε μπορείς να έρχεσαι ....
Εύα : μετά από δική μου έγκριση ....του είπε ζηλιάρικα για να εισπράξει ένα παθιασμένο φιλί .....

Ο Λευτέρης στεκόταν σε μια γωνία και παρατηρούσε την Ναυσικά να πηγαίνει και να χαιρετά διάφορους σημαντικούς ανθρώπους της πολιτικής....
Έλαμπε ολόκληρη ...απολάμβανε αυτό που έκανε και φαινόταν ....
Που και που, του έκανε νόημα να πάει κοντά της, αλλά αυτός κουνούσε το κεφάλι αρνητικά ....δεν ήθελε να μπλέκεται στα πόδια της ....

Στ: είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος ....

Γύρισε και είδε τον Στέφανο να στέκεται δίπλα του και να του χαμογελάει ....

Λ: δεν ήταν και πολύ καλή η πρώτη μας συνάντηση ....του είπε ....
Στ : ναι , δεν ήταν ....έμαθα πως ήσουν στο νοσοκομείο ....
Λ: το κεφάλι μου ήθελε σπάσιμο ....
Στ : τουλάχιστον τώρα δουλεύει σωστά ;....

Ο Λευτέρης του χαμογέλασε ....

Λ: έτσι θέλω να πιστευω ....
Στ : δεν ειδα ποτέ ερωτικά την γυναίκα σου ....

Ο Λευτέρης παραξενεύτηκε από την ειλικρίνεια της δήλωσης ....

Λ: φάνηκε τόσο πολύ ;....
Στ : τα έχω περάσει και εγώ αυτά ....μόνο που εγώ δεν είχα δεύτερη ευκαιρία ....
Λ: τι εννοείς ;...
Στ: πάμε λίγο πιο πέρα να σου πω μια ιστορία και θα καταλάβεις ....

Ο Πέτρος πλησίασε την Ναυσικά ....

Ν: όλα είναι τέλεια ....
Π: και εσύ έχεις προσφέρει πολύ στην υλοποίηση της ιδέας ...είμαι πολύ περήφανος για σένα ....
Ν: ευχαριστώ ....
Π: με τον Λευτέρη πως πάει ;....
Ν: καλά ...νομίζω πως τελικά χρειαζόταν να τρομάξει για να καταλάβει ....να σου πω κάτι ;....μην γελάσεις με αυτό που θα σου πω ....είμαστε εδώ για το κέντρο γυναικών και όλοι γνωρίζουν την δουλειά του Λευτέρη μου ...το πιστεύεις ;....
Π: σαν περήφανη μαμά κάνεις που το παιδί της παίρνει κάποιον έπαινο ....
Ν: ο Λευτέρης είναι το μεγάλο μου μωρό και δεν τον αγαπώ απλά ...τον θαυμάζω ....
Π: και εγώ θαυμάζω την κόρη μου .....
Ν: Πέτρο .....είπε αμήχανα ....
Π: δεν περιμένω ανταπόδοση απλά ήθελα να το ξέρεις ....κοίτα ....είπε και της έδειξε προς το μέρος του Λευτέρη ....
Ν: μιλάει με τον Στέφανο και χαμογελάει ....είπε η Ναυσικά έκπληκτη ....

Βγήκαν στο μπαλκόνι με δυο ποτά στο χέρι ....

Στ : ήμουν παντρεμένος ξέρεις ....τέσσερα χρόνια ...τα τέσσερα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου ....
Λ: κάτι μου ανέφερε η Ναυσικά ....παραδέχτηκε ....
Στ : την ζήλευα ...πολύ ....δεν μου είχε δώσει ποτέ αφορμές ...απλά ήταν ένα λαμπερό πλάσμα που όλοι ήθελαν να είναι κοντά της ...και εμένα αυτό με τρέλαινε ...σου θυμίζει κάτι αυτή η ιστορία ;....τον ρώτησε με νόημα ....

Ο Λευτέρης κούνησε το κεφάλι ....

Στ : μην κάνεις τα ίδια λάθη με εμένα ....την ημέρα που χάθηκε είχαμε έναν ακόμη καυγά ....ήμουν ως συνήθως υπερβολικός και απειλούσα θεούς και δαίμονες ....λίγο πριν βγει από την πόρτα, μου είπε πως ήταν έγκυος ...το είχε μάθει εκείνο το πρωί .....εγω έμεινα παγωμένος να κοιτάζω την κλειστή πόρτα ....αργά το ίδιο βράδυ, με ειδοποίησαν πως ήταν στο νοσοκομείο ...την είχαν βρει χτυπημένη σε ένα παράδρομο της Αθήνας ....όταν έφτασα δίπλα της ήταν αργά ...είχε φύγει ....δεν πρόλαβα να της πω πόσο την αγαπώ ...δεν πρόλαβα να της πω πόσο χαρούμενος ήμουν για το μωρό μας ....η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε πολλαπλά κατάγματα στο κεφάλι και στα πλευρά, καθώς και σεξουαλική κακοποίηση ....
Λ: λυπάμαι ...ψελλισε ...τι άλλο θα μπορούσε να πει ;....
Στ: και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι ;....το κάθαρμα που το έκανε ,είναι ακόμα ατιμώρητο .....δεν είχαμε ποτέ επαρκή στοιχεία .....για αυτό σου λέω ....εκμεταλλεύου το γεγονός πως σε συγχώρεσε και μην την πληγώσεις ποτέ ξανά με χαζές ζήλειες ....

Και με αυτά τα λόγια τον άφησε μόνο του ....

Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Ναυσικά του ....ανατρίχιασε και μόνο στην σκέψη ....

Ν: Στέφανε ;....είσαι καλά ;....ρώτησε ανήσυχη η Ναυσικά που πήγαινε να τους βρει ...
Στ : καλά είμαι ...πήγαινε στον άντρα σου ....σε περιμένει ...της είπε ....

Η Ναυσικά τον κοίταξε απορημένη, αλλά πήγε να βρει τον Λευτέρη ....

Στεκόταν ακίνητος και κοιτούσε το κενό ....
Άπλωσε το χέρι της και ακούμπησε το μπράτσο του ....
Εκείνος γύρισε και την κοίταξε ...ήταν βουρκωμένος ....

Ν: σου μιλησε,ε;....
Λ: ναι .....πως αντέχει ;...
Ν: προσπαθεί ....δεν είναι εύκολο....

Ο Λευτέρης άνοιξε τα χέρια και την έκλεισε στην αγκαλιά του ....

Λ: υποσχέσου μου πως εμείς οι δυο δεν θα χωρίσουμε ποτέ .....είπε και την φίλησε στον λαιμό ....
Ν: υπόσχομαι να προσπαθήσω .....είπε και μετά από καιρό η αγκαλιά του έγινε πάλι το λιμάνι της .....
Λ: μου αρκεί αυτό ....
Ν: άλλαξες ....παρατήρησε ....
Λ: προσπαθώ .....φαίνεται πως το χτύπημα στο κεφάλι έφερε το μυαλό μου στην θέση του ....

Ο Λευτέρης κατάλαβε από τον τρόπο που αφέθηκε στην αγκαλιά του ,πως είχε αρχίσει να τον συγχωρεί ....

Λ: πρέπει να μείνουμε πολύ ακόμα εδώ ;...της ψιθύρισε στο αυτί κάνοντας την να ανατριχιάσει .....

Ν: όχι πολύ ...τι έχεις στο μυαλό σου ;....
Λ: κάτι ρομαντικό .....
Ν: ρομαντικό ή πονηρό ;....
Λ: με έχεις για τέτοιο άνθρωπο ;....

Γέλασαν και οι δυο με το ύφος του .....

Λίγη ώρα μετά έφυγαν από την εκδήλωση ...

Π: δεν ξέρω τι του είπες ,αλλά φαίνεται πως του έκανε καλό ....είπε ο Πέτρος στον Στέφανο μόλις είδε τον Λευτέρη να κάνει μια κίνηση σαν ευχαριστώ με το χέρι ....
Στ : μερικές φορές απλά χρειάζεται κάτι ,για να φωτίσει το προφανές ....είπε αινιγματικά ....

Ν: τι είναι εδώ;....
Λ: σου αρέσει ;....