Στο σπίτι του Νικηφόρου ....

Μ: τώρα λογικά θα είναι στο αεροπλάνο .....

Νικ: πάντως θα είχε περισσότερη πλάκα να πηγαίναμε στο αεροδρόμιο .....
Δ: δεν νομίζω πως θα το εκτιμούσαν ιδιαίτερα ....είπε η Δήμητρα και η Εύα συμφώνησε ....
Εύα : θα θέλουν να μείνουν μόνοι τους στο νέο σπίτι .....αναστέναξε και ο Μάκης την κοίταξε ερωτηματικά .....
Μ: τι έχεις;....
Εύα : φαντάσου ...είναι η πρώτη τους νύχτα σαν παντρεμένο ζευγάρι στο σπίτι τους ....η πιο ρομαντική νύχτα για
ένα ζευγάρι .....
Μ: φαντάσου την σκηνή .....είπε ο Μάκης πονηρά ....μπαίνουν στο σπίτι και το μόνο που θέλουν είναι να βγάλουν τα μάτια τους και βλέπουν όλους εμάς εκεί .....άρχισε να γελάσει με τη σκέψη .....αυτό θα τους έμενε αξέχαστο .....παρατήρησε ....
Νικ: και θα ήταν και πιο διασκεδαστικό .....συμπλήρωσε ο Νικηφόρος γελώντας ....
Τα κορίτσια τους κοίταζαν και δεν πίστευαν στα αυτιά τους .....
Δ: πόσο αναίσθητοι μπορεί να είσαστε ;....
Ο Μάκης με τον Νικηφόρο κοιταχτήκαν ....
Μ-Νικ: πολύ.....απαντησαν και οι δυο μαζί και έσκασαν στα γέλια ....

Στο αεροπλάνο .....

Ν: δεν το πιστευω πως γυρνάμε πίσω .....είπε και αναστέναξε μελαγχολικά ....

Λ: κάποτε θα γινόταν και αυτό ....παρατήρησε ο Λευτέρης ...σημασία έχει πως γυρίζουμε σαν ζευγάρι ....
Η Ναυσικά τον κοίταξε και χαμογέλασε .....
Ν: όχι απλώς σαν ζευγάρι ....σαν παντρεμένο ζευγάρι ....είπε και κοίταξε την βέρα της ....
Λ: σου αρέσει ;...την ρώτησε ο Λευτέρης
Ν: και βέβαια ...τι ερώτηση είναι αυτή ;...η Ναυσικά τον κοίταξε με απορία ....
Λ: επειδή τις διαλέξαμε βιαστικά ....ίσως να ήθελες κάτι άλλο ,πιο εντυπωσιακό ....είπε και κοίταξε τους απλούς χρυσούς κρίκους που γυάλιζαν στα χέρια τους ....
Ν: σημασία έχει ο συμβολισμός , όχι το σχέδιο ....του είπε σοβαρά ...δηλαδή θα σε αγαπούσα περισσότερο αν η βέρα μας είχε σκαλίσματα και πετράδια ;....
Λ: καλά μη βαράς ...μια παρατήρηση έκανα ...της είπε χαμογελαστός ....
Η Ναυσικά τον φίλησε απαλά στα χείλη ....
Ν: για πες μου τώρα για το σπίτι σου .....αναλυτική περιγραφή παρακαλώ ...είπε και βολεύτηκε στην αγκαλιά του ....
Λ: είναι μια όμορφη μονοκατοικία με κήπο ...δεν είναι πολύ καινούρια ,αλλά όταν την πήρα της είχα κάνει ανακαίνιση ....έχει τρία υπνοδωμάτια , ένα μεγάλο σαλόνι και δυο μπάνια ....θες να σου περιγράψω και την κουζίνα;...την πείραξε ....
Η Ναυσικά τον χτύπησε απαλά στο στήθος ....
Ν: αυτή η παρατήρηση μπορούσε να λείπει ....του είπε ...άλλωστε μπορεί να μην μαγειρεύω, αλλά θέλω να γνωρίζω τον χώρο στον οποίο θα μεγαλουργείς ....
Λ: τότε να σου περιγράψω την κρεβατοκάμαρα ....της είπε για να εισπράξει ένα άγριο βλέμμα ....καλά συνεχίζω ....ευρύχωρη κουζίνα ,πλήρως εξοπλισμένη και βλέπει στην πίσω αυλή , εκεί έχει και ένα πολύ ωραίο χώρο για μπάρμπεκιου ....
Ν: θέα έχει;....
Λ: δυστυχώς όχι ....είπε εκείνος ....
Ν: εγώ έχω συνηθίσει να βλέπω θάλασσα ....
Λ: θα μπορούσαμε να ψάξουμε να βρούμε κάτι κοντά στο πατρικό σου ...πρότεινε ....
Ν: αφού έχουμε ήδη σπίτι ....άπλα όταν θα με πιάνουν οι κλειστές μου ,θα πηγαίνω στο πατρικό μου ....αύριο θα φάμε σπίτι μου ...στο είπα;.....

Και κάπως έτσι η ωρα περασε και το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο Ελ Βενιζέλος .....

Στο σπίτι της Ναυσικά ....

Ευκλ: λογικά πρέπει να έφτασαν .....

Στ : ηρέμισε Ευκλείδη ......όταν φτάσουν θα μας τηλεφωνήσουν ....
Ευκλ: και με τι ρούχα θα μείνει σπίτι του ;....
Στ: δεν σε πιστευω .....τώρα ξαφνικά σε έπιασε να είσαι τόσο ....
Ευκλ: τώρα συνειδητοποιώ πως το κοριτσάκι μου θα φύγει από το σπίτι ....μην γελάς .....

Η Στέλλα με το ζόρι κρατιόταν ...μέχρι τώρα αυτή ήταν η υστερική και εκείνος η φωνή της λογικής ...και ξαφνικά όλα άλλαξαν ....

Στ: αν θυμάμαι καλά τις πρώτες μέρες του γάμου δεν χρειάζεσαι και πολλά ρούχα ....του είπε χαμογελώντας πονηρά ...άλλωστε έστειλα τα απαραίτητα με την Δήμητρα ....
Ευκλ: Στέλλα τι λόγια είναι αυτά ;....την μάλωσε ....για την κόρη μου μιλάμε ....
Στ: για την κόρη μας που είναι ερωτευμένη και παντρεμένη γυναίκα μιλάμε ....τον διόρθωσε ....

Ο Ευκλείδης συνειδητοποίησε πως είχε χάσει σε αυτή την συζήτηση, αλλά δεν θα το παραδεχόταν ....

Ευκλ: μα γιατί δεν τηλεφωνούν ;.....είπε και σήκωσε το ακουστικό για να δει αν το τηλέφωνο λειτούργει και η Στέλλα έσκασε στα γέλια .....

Έξω από το σπίτι του Λευτέρη ....

Λ: λοιπόν ;....τη ρώτησε και περίμενε με αγωνία τις εντυπώσεις της ....
Ν: είναι πολύ όμορφο Λευτέρη μου ...είναι σπιτικό ....του είπε άπλα ....

Ο Λευτέρης χαμογέλασε ικανοποιημένος από την αντίδραση της .....

Λ: τι λες να σε ξεναγήσω και μέσα;....
Ν: νόμιζα πως δεν θα το έλεγες ποτέ ...του είπε και πήγε να τον πιάσει αγκαζέ ,αλλά εκείνος είχε αλλά σχεδία .....
Λ: θα το κάνουμε σωστά κυρία Βερέμη .....είπε και την σήκωσε στην αγκαλιά του ....

Μόλις μπήκαν μέσα και άναψαν τα φώτα έμειναν και οι δυο άφωνοι .....

Νικ: τώρα λογικά θα έχουν φτάσει ....
Δ: φαντάζομαι την έκφραση τους .....είπε η Δήμητρα και χαμογέλασε ....
Εύα : μήπως το έχουμε παρακάνει ;....αναρωτήθηκε λίγο καθυστερημένα η Εύα .....
Μ: θα το καταλάβουμε αν αρχίσουν να χτυπάμε τα τηλέφωνα και να μας βρίζουν ....
Δ: εγώ νομίζω πως τα κάναμε όλα τέλεια ....έκλεισε την κουβέντα η Δήμητρα ....
Εύα : άσχετο ....έχετε δει καθόλου τον Φίλιππο;....ρώτησε η Εύα και όλοι την κοίταξαν με απορία .....
Δ: εγώ μίλησα μαζί του ...γιατί;...
Εύα : η Μαρίλια ....του είχε δώσει το τηλέφωνο της και δεν την έχει πάρει ακόμα ....
Δ: παίρνει δύσκολα μωρέ με την μητέρα του ....ώστε αρέσει στην μικρή;...
Εύα: νομίζω πως είναι αμοιβαίο, αλλά ....
Δ: πες της να του δώσει λίγο χρόνο ...είναι πολύ καλό παιδί ....

Και τότε χτύπησαν τα κινητά τους ...ειδοποίηση μηνύματος .....

«είστε τρελοί, αλλά για αυτό σας αγαπάμε ....ευχαριστούμε πολύ ....μην έρθετε από εδώ απόψε ....»

Κοιταχτήκαν και γέλασαν με το μήνυμα ...όλα είχαν πάει καλά .....

Η Ναυσικά και ο Λευτέρης είχαν ακολουθήσει το βέλος που τους καλωσόριζε και τους έδειχνε που να πάνε ....έτσι έφτασαν στην τραπεζαρία, όπου ένα τραπέζι για δυο τους περίμενε στρωμένο ....κόκκινα τριαντάφυλλα και κεριά στα κηροπήγια ....ένα σημείωμα πάνω στο τραπέζι ....

«επειδή σίγουρα θα πεινάτε το φαγητό είναι στο φούρνο ....φούρνο μικροκυμάτων ξέρεις να χρησιμοποιείς Ναυσικάκι ....»

Η Ναυσικά γέλασε καθώς αναγνώρισε τον γραφικό χαρακτήρα της Δήμητρας ....
Ένα δεύτερο σημείωμα τους περίμενε στην κουζίνα .....

«στο ψυγείο έχει κρασί και σαμπάνια .....διαλέξτε ,αλλά πριν πιείτε μην ξεχάσετε να ειδοποιήσετε τους γονείς της Ναυσικά ότι ήρθατε .....»

Λ: δεν μπορεί να μας ξέρουν τόσο καλά ...παρατήρησε ο Λευτέρης ...

Πριν κάτσουν να φάνε αποφάσισαν να κάνουν μια βόλτα στο υπόλοιπο σπίτι .....
Έξω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας ήταν κολλημένος ένας φάκελος ....
Ο Λευτέρης τον πήρε στα χέρια του ...

«επειδή σίγουρα δεν έχετε φάει ακόμα , θα πρότεινα να πάρεις δυνάμεις πριν μπείτε μέσα ....»

Άνοιξαν την πόρτα όλο περιέργεια και βρήκαν το κρεβάτι στρωμένο με κόκκινα σατέν σεντόνια και ροδοπέταλα σκορπισμένα πάνω του, και ένα κουτί που είχε άλλο ένα σημείωμα .....

«όσο και αν σου φανεί παράξενο είναι δώρο από την κυρία Στέλλα.....»

Η Ναυσικά άνοιξε το κουτί και μέσα βρήκε ένα λευκό δαντελωτό νυχτικό ,με ασορτί ζαρτιέρες και κάτι που έμοιαζε με εσώρουχο ....
Γύρισε και κοίταξε τον Λευτέρη ενώ τα μάγουλα της είχαν γίνει κόκκινα ....

Ο Λευτέρης την κοίταζε με βλέμμα σκοτεινιασμένο από πόθο .....δεν χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ για να τη φανταστεί να φοράει αυτό το εξωφρενικό σετάκι ,αλλά χρειάστηκε ακόμη λιγότερο χρόνο για να φανταστεί πως της το έβγαζε ...την πλησίασε και την τράβηξε στην αγκαλιά του ....

Ν: δεν μπορούμε ....του είπε αναστενάζοντας την στιγμή που τα χείλη του σφράγιζαν τα δικά της .....

Ο Λευτέρης όμως δεν άκουγε ...άπλα αισθανόταν και ήθελε να την νιώσει κοντά του ....

Ν: Λευτέρη στάματα ....δεν μπορούμε ...του είπε και τον έσπρωξε ....

Και τότε εκείνος συνήλθε και συνειδητοποίησε τι του έλεγε ....

Λ: συγγνώμη ...ψιθύρισε και πέρασε το χέρι μέσα στα μαλλιά του ....πάμε να φάμε κάτι;....πρότεινε για να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα ....

Η Ναυσικά τον κοίταξε με ευγνωμοσύνη ....και εκείνη αλλιώς το είχε φανταστεί ....

Ν: πήγαινε και έρχομαι ...λέω να κάνω ένα μπάνιο πρώτα ....χρειαζόταν λίγο χρόνο να συνελθει ....

Λίγη ώρα μετά ο Λευτέρης είχε σερβίρει το φαγητό και είχε ανοίξει το κρασί , όταν την άκουσε να μπαίνει στο δωμάτιο ....
γύρισε και την κοίταξε και του έπεσε το ποτήρι από τα χέρια ....

Λ: μα πως;....ψέλλισε ενώ ένιωθε πως η καρδιά του είχε χάσει μερικούς χτύπους ....

Η Ναυσικά στεκόταν στην πόρτα φορώντας το δώρο της μητέρας της και χαμογελούσε προκλητικά .....

Ν: λάθος συναγερμός ...είπε άπλα .....θα έρθεις να με ζεστάνεις γιατί ξαφνικά νιώθω πως κρυώνω ;....του είπε και εκείνος έσπευσε να την πάρει στην αγκαλιά του ....
Λ: είσαι σίγουρη;....την ρώτησε λίγο πριν την ακουμπήσει στο κρεβάτι ....

Η Ναυσικά δεν του απάντησε ....άπλα τον τράβηξε πάνω της ....

Ν: γδύσου ...τον πρόσταξε ....

Ν:Λευτέρη ξύπνα .....η Ναυσικά ανασηκώθηκε γεμάτη ενεργεια ....

Η νύχτα που είχε προηγηθεί ήταν ακριβώς όπως θα ήθελε μια νιόπαντρη γυναίκα ....γεμάτη ερώτα, πάθος αλλά και πολλή αγάπη ....
Ο Λευτέρης μετακινήθηκε λίγο αλλά δεν άνοιξε τα μάτια του ....

Ν: ξύπνα αγάπη μου ...έχουμε πολλά να κάνουμε σήμερα ...είπε και τον φίλησε ....
Άνοιξε τα μάτια του και την κοίταξε ....το δωμάτιο ήταν ακόμα σκοτεινό ....

Λ: τι ώρα είναι ;....την ρώτησε και τεντώθηκε ....
Ν: εφτα ....σήκω ....του είπε και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του ...
Λ: γιατί ρε Ναυσικά στην εκκλησία θα πάμε πρωί -πρωί ;....διαμαρτυρήθηκε εκείνος ....
Ν: μωρέ σκέφτηκα κάτι ....του είπε χαμογελαστή και μόλις τον είδε ότι ξαναέκλεινε τα μάτια τον σκούντησε με δύναμη .....μην κοιμάσαι ....πάω να φτιάξω καφέ και θα σου πω τα σχεδία μου ....θα ενθουσιαστείς ....

Ο Λευτέρης ανασηκώθηκε λίγο και την κοίταξε ....κυκλοφορούσε μισόγυμνη και χαμογελαστή ,κάνοντας τον να βογκήξει ....

Λ: βαλε κάτι πάνω σου ....της είπε και εκείνη γέλασε ....
Ν: φοβάσαι μην κρυώσω ;....τον ρώτησε ....
Λ: φοβάμαι πως θα σε ξανατραβήξω στο κρεβάτι αν συνεχίσεις έτσι ....
Ν:καλο ακούγεται αλλά δεν έχουμε χρόνο ....σε περιμένω στο σαλόνι ....

Αμ: τι κάνεις ξύπνιος τόσο νωρίς ;....ρώτησε η Αμαλία τον γιο της ...
Φ: ρωτάς αν κοιμήθηκα ;....
Αμ: θες να μου μιλήσεις ;....παλιά μιλαγαμε πολύ εμείς οι δυο ....είπε και τον πλησίασε ....ήθελε να τον αγκαλιάσει, αλλά φοβόταν την αντίδραση του ....

Και τότε την αγκάλιασε εκείνος ....κούρνιασε στην αγκαλιά της σαν μωρό ....

Φ: είναι πολλά μαζεμένα ....άρχισε ...είμαι μπερδεμένος ....
Αμ: ίσως αν μου μιλούσες να ξεκαθάριζαν .....του πρότεινε ....μερικές φορές όταν λεμέ φωναχτά τις σκέψεις μας οι απαντήσεις έρχονται μόνες τους ....
Φ: μου έχει λείψει αυτό ....που είχες πάντα κάτι σωστό να μου πεις ....της χαμογέλασε και την φίλησε ....
Αμ: και έμενα μου είχε λείψει αυτό ....τον έσφιξε πιο δυνατά στην αγκαλιά της ....άντε λέγε τώρα ....
Φ: νιώθω πως έχει πατήσει κάποιος παύση στη ζωή μου ....κανονικά θα έπρεπε να είμαι με την Μαρίλια ....είδε την μητέρα του που χαμογελούσε ....μην γελάς ...μου αρέσει αυτή η κοπέλα ....και εγώ αντί να προσπαθώ να την γνωρίσω και να με γνωρίσει ,κάθομαι και περιμένω κάτι ....δεν ξέρω τι ....μάλλον την αντίδραση της Ναυσικά ....γύρισαν χθες ....

Η Αμαλία δεν μιλούσε ....ήξερε πως γύρισε ...της το είχε πει ο Πέτρος ...

Φ: πιστεύεις πως θα μας δεχτεί ;....
Αμ: εσένα ασυναίσθητα σε έχει δεχτεί ήδη ...έμενα δεν νομίζω ...στην αρχή θα με στήσει στον τοίχο όπως εσύ και μετά ....μετά ίσως με καταλάβει ....να με βάλει στην ζωή της όμως ; ....δύσκολο ....παραδέχτηκε ....
Φ: και το δέχεσαι τόσο εύκολα;....
Αμ: πληρώνω τα λάθη μου Φίλιππε ....δεν έχω περιθώρια επιλογής ...

Ο Λευτέρης κατέβηκε στο σαλόνι και βρήκε την Ναυσικά να κάθεται χαμογελαστή στον καναπέ ,με μια κούπα καφέ στο χέρι ....πάνω στο τραπεζάκι υπήρχε ένα κέικ και άλλη μια κούπα καφές ....
Ν: έλα κάθισε ...είπε και του έδειξε την θέση δίπλα της ....

Εκείνος ακολούθησε την κίνηση της και την αγκάλιασε ....
Λ: καλημέρα μικρή μου ....
Ν: πότε θα σταματήσεις να με λες έτσι ;....του παραπονέθηκε ....
Λ: δεν ξέρω ....ποτέ;...την πείραξε ....θα μου πεις τώρα τι σκαρώνεις και με σήκωσες από τα άγρια χαράματα ;...
Ν: θυμάσαι που σου είχα πει πως θα φάμε με τους γονείς μου σήμερα ;....δεν θα ήταν πολύ πιο ωραίο αν έρχονταν εδώ;....να δουν και το σπίτι έτσι ώστε να είναι και πιο ήρεμοι ....και θα πάρουμε και τα παιδιά να έρθουν ...σε τόσο κόπο μπήκαν για εμάς .....

Τα μάτια της έλαμπαν ...και να ήθελε να της αρνηθεί πως μπορούσε ;...

Λ: και τι θα τους ταΐσουμε ;....
Ν: θα φέρει η μαμά το φαγητό που της ζήτησα και θα παραγγείλουμε και κάτι ....λοιπον,ελα να μαζέψουμε λίγο το σπίτι και μετά αρχίζουμε τα τηλέφωνα ....Λευτέρη;....να πούμε και στον Φίλιππο;....

Εκείνος την αγκάλιασε τρυφερά και της χαμογέλασε....

Λ: μήπως να ξαναρχίσω να ζηλεύω ;....της είπε μισοαστεία ....
Ν: όχι τον Φίλιππο .....άλλωστε σκαφτόμουν να πούμε και στην Εύα να φέρει την αδελφή της ....τι λες ;....
Λ: είσαι μια μουσίτσα εσύ .....
Ν: άσε τις γλύκες γιατρέ ....έχουμε δουλεία ....

Η Στέλλα είχε σηκωθεί νωρίς για να ετοιμάσει το φαγητό ....ήταν στην κουζίνα και έφτιαχνε καφέ όταν μπήκε μέσα ο Ευκλείδης ....

Ευκλ: πάνω στην ώρα ήρθα ...είπε και την φίλησε ....
Στ: πάμε να κάτσουμε στην βεράντα ;....
Ευκλ: το φαγητό ;....
Στ: γίνεται μόνο του ....τα υπόλοιπα θα τα φτιάξω μετά ....
Ευκλ: είσαι πολύ ήρεμη ....παρατήρησε ....
Στ: τώρα πια ναι ....άλλωστε με τις υπερβολές και τις υστερίες δεν έβγαλα κάτι ...και αυτό που θέλω είναι να είναι ευτυχισμένη η Ναυσικά ....και να με βγάλει από την ζωή της εγώ δεν θα σταματήσω να την αγαπώ ποτέ ....
Ευκλ: αυτή είναι η Στέλλα μου ...η Στέλλα που αγάπησα ....

Η Δήμητρα είχε περάσει το βράδυ στο σπίτι του Νικηφόρου ....κοιμόταν ήσυχα όταν ξαφνικά ....

Νικ: τι έπαθες ;....Δήμητρα μου είσαι καλά;....ο Νικηφόρος ξύπνησε από την κραυγή που έβγαλε η Δήμητρα ....κοιμόταν αλλά στριφογύρναγε ....
Ξαφνικά πετάχτηκε και τον κοίταξε σαν χαμένη ....

Ο Νικηφόρος την αγκάλιασε και προσπάθησε να την ηρεμίσει ....

Νικ: όνειρο ήταν ...ηρέμισε ....της ψιθύρισε ....
Δ: δεν ήταν όνειρο ...προειδοποίηση ήταν ...του είπε η Δήμητρα ....κάτι θα γίνει Νικηφόρε ...σύντομα ....
Νικ: τι εννοείς ;....
Δ: η μητέρα μου ήταν ....μου είπε να είμαι ψύχραιμη και να έχω τα μάτια μου ανοιχτά ...όταν την ρώτησα γιατί, μου είπε πως θα καταλάβω και τότε θα πρέπει να φανώ δυνατή και λογική .....

Ο Νικηφόρος την κοίταξε με απορία ....δεν ήξερε τι να της πει ....Η Δήμητρα το κατάλαβε και του χαμογέλασε ....

Δ: δεν περιμένω να πεις κάτι σοφό ....άπλα αγκάλιασε με ....έχεις ερωτευτεί μια ανισσόροπη .....
Νικ: Ποτέ δεν σκέφτηκα έτσι για εσένα ....είσαι άπλα ιδιαίτερη και υπέροχη .....
Την φίλησε τρυφερά .....

Λίγες ώρες αργότερα ,το σπίτι του Λευτέρη άρχισε να γεμίζει κόσμο ....
Πρώτοι έφτασαν ο Νικηφόρος με την Δήμητρα ....

Όταν η Ναυσικά την είδε έπεσε στην αγκαλιά της ....

Ν: Δημητρούλα μου ...μου έλειψες τόσο πολύ .....
Δ: και έμενα ,αλλά εγώ δεν πήγα να παντρευτώ ....την πείραξε ....
Ν: Δήμητρα μου είμαι τόσο ευτυχισμένη και πέρασα τόσο τέλεια ....
Νικ: ε, κοπελιές ...δεν είστε μόνες ...
Δ: έλα βρε παραπονιάρη .....τόσες μέρες έχω να την δω ....
Ν: έχει δίκιο ο Νικηφόρος ....σήμερα άπλα θα περάσουμε καλά και αύριο θα συναντηθούμε και θα τα πούμε οι δυο μας ....

Μετά ήρθαν ο Μάκης ,με την Εύα και την Μαρίλια και ήταν η σειρά των αγοριών να αρχίσουν τα δικά τους ...

Μ: τα κατάφερες φίλε ....του είπε ο Μάκης ...
Λ: δεν ξέρω πως έγινε ....εγώ άπλα το έριξα σαν ιδέα και μετά το πήρε πάνω της .....
Νικ: πάντως και εσύ κάτι έκανες καλά, γιατί λάμπει ολόκληρη ....

Ο Λευτέρης δεν μίλησε, άπλα χαμογέλασε ευτυχισμένος .....

Μαρ: ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση ...είπε η Μαρίλια στην Ναυσικά ...
Ν: η αλήθεια είναι πως έχω απώτερο σκοπό ...της είπε χαμογελαστά ....

Η Μαρίλια την κοίταξε με απορία ....και τότε μπήκε μέσα ο Φίλιππος ....
Φ: καλώς ήρθατε ....είπε και φίλησε την Ναυσικά ενώ το βλέμμα του είχε καρφωθεί στη Μαρίλια ....
Ν: ευχαριστώ ....και τώρα φεύγω γιατί περισσεύω ...είπε και τους έκλεισε το μάτι ....

Μαρ: δεν μου τηλεφώνησες ....
Φ: είχα τους λογούς μου ...όταν σου εξηγήσω θα καταλάβεις ...της είπε ...πάντως αν θέλεις ακόμα .....
Μαρ: θέλω αλλά όχι εδώ και όχι σήμερα.... του είπε εκείνη και του χαμογέλασε ενθαρρυντικά ....

Το κουδούνι ξαναχτύπησε και η Ναυσικά έτρεξε να υποδεχτεί τους γονείς της ....
Ν: μπαμπάκα μου ...είπε και έπεσε στην αγκαλιά του ....
Ευκλ: σιγά θα μου πέσουν τα πράγματα ....της είπε εκείνος ,αλλά κατά βάθος χαιρόταν πάρα πολύ που την είχε και πάλι στην αγκαλιά του ....
Στ: η μαμά δεν έχει αγκαλιά;.... παραπονέθηκε η Στέλλα ....
Λ: καθίστε να πάρω εγώ τα πράγματα ,γιατί βλέπω να μένουμε νηστικοί .....επαινεί ο Λευτέρης .....
Στ: πρώτα θα δώσεις ένα φιλί στην πεθερά σου και μετά ...τον πρόσταξε η Στέλλα ...

Ο Λευτέρης την φίλησε στο μάγουλο γελώντας και μετά πήρε τις τσάντες αφήνοντας την Ναυσικά με τους γονείς της ....

Στεκόταν στην πόρτα της κουζίνας και κοίταζε όλους όσους ήταν σπίτι του ...αυτό ήθελε πάντα ....ένα σπίτι γεμάτο αγαπημένα πρόσωπα ....

Δεν κατάλαβε πως και πότε βρέθηκε δίπλα του η Στέλλα ....τον ακούμπησε στον ώμο τρυφερά ....

Στ: σε ευχαριστώ ....
Λ: για πιο πράγμα ;....
Στ: που αγαπάς τόσο πολύ την κόρη μου ....

{{ τελευταιες στιγμες ηρεμιας πριν την μπορα ....

καλο σαββατοκυριακο ...}}