Η Αμαλία παρατηρούσε την κόρη της από μακριά.... Ο Πέτρος είχε δίκιο ....ακόμα και σε αυτή την κατάσταση της έμοιαζε.... είχαν την ίδια «κοψιά»..... Επιτέλους την είχε βρει ....Στο μυαλό της ήρθαν οι στιγμές που ήταν έγκυος ...ήταν οι πιο ευτυχισμένες ,αλλά και πιο δυστυχισμένες στιγμές της ζωής της.... Είχε ψάξει να τη βρει ,αλλά ποτέ δεν τόλμησε να την πλησιάσει... ήξερε μέσα της πως αν την γνώριζε δεν θα μπορούσε να την αφήσει ξανά να φύγει μακριά της... Τουλάχιστον είχε σιγουρευτεί πως το μωρό της είχε πέσει σε χέρια ανθρώπων που την αγαπούσαν...

Π: Αμαλία τι κάνεις εδώ;.....
Η Αμαλία τινάχτηκε ...δεν περίμενε πως θα έβρισκε τον Πέτρο στο νοσοκομείο....

Εύα: Λευτέρη τι λες;.... ρώτησε η Εύα τρομαγμένη και απορημένη... από πού και ως που θα έρθουμε σπίτι σου;
Λ: μην με παρεξηγείς και άκου τι έχω να σου πω πριν το απορρίψεις.... το σπίτι μου είναι πολύ κοντά στο νοσοκομείο και ο πατέρας σου δεν θα σκεφτεί ποτέ να σας ψάξει εκεί.... επιπλέον εγώ πηγαίνω σπάνια εκεί και ειδικά αυτές τις μέρες δεν νομίζω πως θα το χρησιμοποιήσω..... αν χρειαστεί να φύγω από το νοσοκομείο θα πάω στο σπίτι του Νικηφόρου..... τι λες;
Εύα: δηλαδή μου λες να πάμε εκεί, αλλά εσύ δεν θα είσαι μαζί μας... σωστά;

Ο Λευτέρης έγνευσε καταφατικά και η Εύα φαινόταν να το σκέφτεται ....

Εύα : πρέπει να το συζητήσω με τη Μαρίλια....

Λ: αν θες μπορώ να της μιλήσω και εγώ....
Εύα : αν χρειαστεί.....
Η Εύα σηκώθηκε να φύγει σκεφτική.... ξαφνικά γύρισε πλησίασε τον Λευτέρη και...

Εύα : δεν είσαι τόσο κακός τελικά.... του χαμογέλασε και βγήκε από το γραφείο

Ο Λευτέρης έμεινε σκαφτικός ....τις τελευταίες μέρες όλοι αυτό του έλεγαν... «μα δεν ήμουν ποτέ κακός .....»

Π: σε ρώτησα κάτι.... τι κάνεις εδώ ;....ο Πέτρος είχε αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία του... τον τελευταίο καιρό αυτό που βασάνιζε την Αμαλία φαινόταν πολύ στις αντιδράσεις της και αυτό τον φόβιζε...

Αμ: ήρθα να δω τι κάνει το κορίτσι που χτύπησε ο Φίλιππος..... τι άλλο;.... εσύ τι κάνεις εδώ;....

Ο Πέτρος την κοίταξε προσεκτικά ....του έλεγε αλήθεια η.....

Π: είναι εδώ μια πελάτισσα και με την ευκαιρία ήρθα να δω τι κάνει η Ναυσικά....
Αμ: η Ναυσικά..... αυτή δεν είναι;... του έδειξε την κοπέλα πίσω από το τζαμί ...
Π: ναι αυτή.... θυμάσαι που σου έλεγα ότι μου θύμιζε εσένα;
Αμ: Ναι το θυμάμαι....
Π: ακόμα και έτσι όπως είναι διασωληνωμενη.....
Αμ: έλα βρε Πέτρο.... βλακείες.... προσπάθησε να αλλάξει συζήτηση ...
Π: ναι ,μπορεί..... α, να ο πατέρας της.... έλα να του μιλήσουμε.... κύριε Φωτίου...

Ο Νικηφόρος μπήκε μέσα στο γραφείο του Λευτέρη και τον βρήκε χαλαρό να χαμογελάει...

Νικ: τι έγινε μεγάλε .....γιατί χαμογελάς;

Λ: μονος σου ήρθες ;....ο άλλος κρύβεται;...
Νικ: του είπα να έρθει σε λίγο γιατί δεν ήξερα πως θα σε βρω ...αν και από ότι φαίνεται μια χαρά είσαι....
Λ: Νικηφόρε να σε ρωτήσω κάτι;
Νικ: δεν μου αρέσει ο πρόλογος ,αλλά λέγε ....
Λ: με ξέρεις τόσα χρόνια .....σε καλές και άσχημες συνθήκες ....
Νικ: όλο και καλυτερεύει....
Λ: και συνεχίζω .....ήμουν ποτέ κακός;
Νικ: τι εννοείς κακός;.... δύστροπος ...ναι... απότομος ....ναι ....απόμακρος ...ναι.... ψηλομύτης ....
Λ: καλά φτάνει ...ξεχνά το.... τι θέλω και ρωτάω;
Νικ: να ρωτήσω και εγώ κάτι;.... από πού μας πρόεκυψε αυτή η εσωτερική αναζήτηση;
Λ: μπα ....έτσι μου ήρθε....

Ένα χτύπημα στην πόρτα τους διέκοψε....

Μαρ: μπορώ να μπω;... ρώτησε λίγο διστακτικά η Μαρίλια
Λ: έλα μέσα... αυτός είναι ο αδελφός του Μάκη ...ο Νικηφόρος ....
Μαρ: χαίρω πολύ... είπε η Μαρίλια και του χαμογέλασε ...μπορούμε να μιλήσουμε;... είπε σοβαρά στον Λευτέρη
Νικ: εγώ σας αφήνω.... χάρηκα που σε γνώρισα Μαρίλια...
Μαρ: γιατί έκανες αυτή την πρόταση στην αδελφή μου;....

Η ερώτηση ήταν σαφής και δεν χωρούσε παρερμηνείες ...και η Μαρίλια δεν χαμογελούσε ...τον κοίταζε στα ματιά και περίμενε μια ειλικρινή απάντηση....

Λ: όταν κάποτε εγώ χρειάστηκα βοήθεια, οι γονείς του Νικηφόρου και του Μάκη με πήραν κοντά τους και με βοήθησαν ....χωρίς ανταλλάγματα ....αυτό θέλω να κάνω και εγώ.... να σας βοηθήσω ...χωρίς ανταλλάγματα.... τόνισε

Ευκλ: κύριε Ρίζου.... τον χαιρέτησε λίγο επιφυλακτικά
Π: από εδώ η γυναίκα μου ...Αμαλία Ρίζου... έκανε τις συστάσεις ο Πέτρος

Ο Ευκλείδης κοίταξε την Αμαλία με ένα ύφος που την έκανε να παγώσει....

Ευκλ: πως από εδώ;....
Π: ήρθαμε να δούμε πως πάει η κόρη σας ....ξέρετε όταν είχε έρθει στο γραφείο μου για τη συνέντευξη με είχε εντυπωσιάσει ....είχε έναν αέρα χωρίς όμως να είναι.... δεν ξέρω πώς να την περιγράψω..
Ευκλ: ναι η κόρη μου το έχει αυτό.... οπού πηγαίνει όλοι την θαυμάζουν ....απάντησε με καμάρι εκείνος ...

Η Αμαλία στο άκουσμα του κτητικού ένιωσε πως ήθελε να φύγει τρέχοντας....

Αμ: πως πάει;... τόλμησε την ερώτηση για να λάβει ένα ψυχρό βλέμμα
Ευκλ: ο γιατρός λέει καλύτερα ...θα τη μεταφέρουμε σε κανονικό δωμάτιο σήμερα ...η μητέρα της έχει πάει σπίτι να φέρει τα πράγματα της....

Το βλέμμα και οι λέξεις μπορούν να κάνουν πολύ μεγάλη ζημιά ...μεγαλύτερη και από το μαχαίρι....

Π: πολύ χαίρομαι... είπα και στον γιατρό της αν χρειαστείτε κάτι.... και όταν συνέρθει η θέση της θα την περιμένει.... πάμε αγάπη μου;

Αμ: ναι ..πάμε ....ελπίζω να έχετε σύντομα την κόρη σας γερή στην αγκαλιά σας....

Ο Ευκλείδης την κοίταξε καθώς απομακρυνόταν.... ήξερε.... σίγουρα ήξερε....

Η Μαρίλια συνέχισε να κοιτάζει τον Λευτέρη στα ματιά ψάχνοντας να βρει κάτι ψεύτικο σε αυτά που της έλεγε....

Μαρ: πες μου αυτά που είπες και σε εκείνη ....δεν ήταν παράκληση ...ήταν απαίτηση

Λ: είναι καθαρά πρακτικό το θέμα ...είναι κοντά , ο πατέρας σας δεν το ξέρει, δεν χρειάζεται να πληρώνετε νοίκι ,πάρα μόνο το φαγητό σας και εγώ δεν το χρησιμοποιώ πολύ.... είπα και στην αδελφή σου πως θα μείνω με τον Νικηφόρο όσο θα είσαστε εσείς εκεί....

Ο Λευτέρης την κοίταξε και προσπάθησε να μην χαμογελάσει .....προσπαθούσε να τον καταλάβει.....

Μαρ: εντάξει δεχόμαστε.... αλλά θα είναι μέχρι να βρούμε κάτι καλύτερο.... είπε και του έδωσε το χέρι....
Λ: πάμε να το πούμε και στην Εύα;
Μαρ: ένα τελευταίο.... αν όλα αυτά τα κάνεις για την Εύα...
Λ: μην το πεις ....η αδελφή σου είναι πολύ όμορφη γυναίκα ,αλλά δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ τέτοιες μεθόδους για να τη ρίξω....

Η Μαρίλια ικανοποιήθηκε από την απάντηση ...αυτός ο τύπος ήταν πολύ καλός τελικά.... αν πρόσεχε την Εύα θα ήταν πολύ τυχερή....

Εύα : ακόμα εδώ είσαι;.... ρώτησε η Εύα τον Μάκη ...συγγνώμη που σε αναστάτωσα σήμερα....
Μ: εδώ θα είμαι για όσο με χρειάζεσαι ....τι κάνεις έξω από το γραφείο του Λευτέρη;
Εύα : περιμένω την Μαρίλια ...
Μ: είναι μέσα;... ρώτησε με απορία
Εύα : ναι , μιλάνε ....χαμογέλασε ...τελικά τον είχα παρεξηγήσει ...είναι πολύ καλός ....

Ο Μάκης με το ζόρι κρατήθηκε να μην της πει ποσό καλός ήταν εκείνος ....

Και τότε άνοιξε η πόρτα και από μέσα βγήκε η Μαρίλια χαμογελαστή με τον Λευτέρη πίσω της ...

Μαρ: εντάξει ...θα πάμε....

Μ: που θα πάτε;
Λ: πρότεινα στα κορίτσια να μείνουν σπίτι μου .....και δεχτήκαν ....

Ο Μάκης ένιωσε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του και δεν μπόρεσε να το κρύψει ...

Η Εύα κοκκίνισε και χαμήλωσε το βλέμμα στο πάτωμα ....

Ο Λευτέρης και η Μαρίλια κοίταξαν εναλλάξ τους άλλους δυο και μετά κοιταχτήκαν και χαμογέλασαν συνωμοτικά......

Μ: Τι εννοείς θα μείνουν σπίτι σου;.... ο Μάκης ήταν έτοιμος να εκραγεί και οι λέξεις έβγαιναν με το ζόρι από το στόμα του....

Ο Λευτέρης δεν βιάστηκε να απαντήσει.... περιορίστηκε να τον κοιτάζει με ύφος νικητή , περιμένοντας την αντίδραση του για να επιβεβαιώσει τις υποψίες του.....

Λ: τι ακριβώς δεν κατάλαβες ;......ρώτησε απορία

Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε ο Νικηφόρος

Νικ: τι έγινε παιδιά ;...προς τι η μάζωξη;.....
Μ: ο Λευτέρης μόλις μας είπε πως πρότεινε στην Εύα να μείνει σπίτι του.....
Νικ: ΤΙ;;;;.... Λευτέρη;....
Λ: δεν καταλαβαίνω την απορία..... επειδή πρέπει όμως να φύγω, Μαρίλια εξήγησε εσύ σε παρακαλώ και όταν θελήσετε να φύγετε, μου λέτε.... Γεια σου Γεράσιμε ....

Ο Νικηφόρος ,ισα που πρόλαβε να συγκρατήσει τον Μάκη...

Νικ: για πες Μαρίλια.... ρώτησε ο Νικηφόρος, χωρίς όμως να αφήνει το χέρι του αδελφού του.....
Μαρ: Ο Λευτέρης προσφέρθηκε να μας παραχωρήσει το σπίτι του ,για όσο καιρό χρειάζεται , μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε με τον πάτερα ....είπε πως αν φύγει από το νοσοκομείο θα έρθει να μείνει σπίτι σου......

Ο Μάκης άφησε τους μυς του να χαλαρώσουν ....ο Λευτέρης έπαιζε μαζί του.... αλλά γιατί;....

Μαρ: και τώρα πάμε λίγο στη μητέρα μου... έλα Εύα....
Εύα : ναι ....σας ευχαριστώ πολύ όλους .....

Ο Λευτέρης είδε τον Ευκλείδη να στέκεται έξω από την τζαμαρία και να κοιτά την κόρη του.... Μπορεί να μην ήταν φυσικός της πατέρας, αλλά η αγάπη που της είχε ήταν πάνω από το κανονικό....

Λ: κύριε Φωτίου....

Ευκλ: γιατρέ..... την χαζεύω.... ξέρεις όταν ήταν καλά ,δεν καθόταν ποτέ πάνω από πέντε λεπτά στο ίδιο μέρος .....μόνο όταν διάβαζε.... τότε ξεχναγε και νερό ακόμα να πιει.....
Λ: υπομονή ...σε λίγες μέρες θα είναι πάλι καλά και θα την κινάγατε να ηρεμίσει πάλι....
Ευκλ: το εννοείς πραγματικά αυτό;.... τον κοίταξε στα ματιά περιμένοντας την επιβεβαίωση...
Λ: όσο περνά από το χέρι μου ,η κόρη σας θα βγει όρθια από εδώ....

Δάκρυα έλαμψαν στα ματιά του Ευκλείδη και η μονή αντίδραση ήταν να φέρει το χέρι του στην καρδιά σε μια ένδειξη ευγνωμοσύνης ....δεν είχε κουράγιο να μιλήσει....

Ο Λευτέρης ένιωσε πως είχε λάβει την μεγαλύτερη ανταμοιβή ,με αυτή την κίνηση....

Λ: κύριε Φωτίου..... με λένε Λευτέρη.... είπε και απομακρύνθηκε αφήνοντας τον Ευκλείδη να κοιτά την κόρη του...

Στο γραφείο του Λευτέρη τον περίμενε ο Νικηφόρος ....

Νικ: για πες τώρα ...τι παιχνίδια είναι αυτά σήμερα;
Λ: κανένα παιχνίδι... θα με φιλοξενήσεις αν χρειαστεί;
Νικ: ώστε το εννοούσες ότι θα παραχωρήσεις το σπίτι σου.....
Λ: τελικά νομίζω δεν με ξέρεις καθόλου.... πάντα εννοώ αυτά που λέω ...κάποτε χρειάστηκα βοήθεια ....το θυμάσαι.... και ο πατέρας σου με πηρέ σπίτι σας και δεν με ξεχώρισε ποτέ από εσάς..... τώρα η Εύα και η Μαρίλια χρειάζονται βοήθεια και μπορώ να τους την προσφέρω....

Ο Νικηφόρος τον κοίταξε ....κάτω από τον αυστηρό γιατρό ,υπήρχε ακόμα το αγόρι που είχε έρθει ένα απόγευμα σπίτι τους .....

Νικ: και με τον Μάκη τι τρέχει;....

Λ: αν ασχολιόσουν λίγο μαζί του θα έβλεπες πως είναι τσιμπημένος με την Εύα.... μέχρι και η μικρή το κατάλαβε.... και εγώ τον τσιγκλαω λιγάκι μπας και κάνει καμία κίνηση.....
Νικ: δηλαδή εσύ τόσο καιρό δεν γουστάρεις την Εύα;
Λ: ποτέ δεν κοιτάμε κοπέλα φίλου ....θυμάσαι;
Νικ: και εμείς δεν είμαστε απλά φίλοι .....είμαστε αδέλφια....
Λ: και οι τρεις.....

Η Αμαλία μιλούσε στο τηλέφωνο ....
Αμ: έλα Ειρήνη μου , τι κάνεις ;....ναι εγώ είμαι.... πρέπει να σε δω επειγόντως ....είναι ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον και μόνο εσύ μπορείς να με βοηθήσεις σε αυτό..... από κοντά ....ναι σε μια ώρα;.... έγινε...

Έκλεισε το τηλέφωνο και αναστέναξε βαθιά ....η Ειρήνη ήταν η κολλητή της ...αυτή που ήξερε τα πάντα ....ακόμα και για την κόρη της ....επιτέλους θα μπορούσε να μιλήσει με κάποιον.....

Νικ: και για πες τώρα που αρχίσαμε τα εξομολογητικά .....γιατί καίγεσαι τόσο για την μικρή που χειρουργήσαμε;
Λ: ιατρικό ενδιαφέρον καθαρά.....
Νικ: για αυτό κάθεσαι με τις ώρες στο δωμάτιο της και της μιλάς;
Λ: που το ξέρεις εσύ αυτό;
Νικ: οι νοσοκόμες ...έχουν αρχίσει να σε συζητανε....
Λ: ας λένε ότι θέλουν....
Νικ: Δεν μου απάντησες όμως....
Λ: όχου βρε Νικηφόρε... τι θες να σου πω;.... απλά θέλω να σιγουρευτώ πως θα γίνει καλά....
Νικ: δεν με πείθεις, αλλά δεν θα σε ζορίσω άλλο... ξέρεις πως απλά σε νοιάζομαι.... για αυτό ανησυχώ....
Λ: να μην ανησυχείς....

Η υπόλοιπη μέρα κύλησε κάπως πιο ήρεμα για όλους ....
Η Ναυσικά μεταφέρθηκε σε κανονικό δωμάτιο ,αλλά με όλα τα σωληνάκια τους ορούς και τα μόνιτορ.....

Η Αγγέλα προχώρησε στην καταγγελία κατά του Κυριάκου....

Η Εύα και η Μαρίλια ,αφού πρώτα πέρασαν από το σπίτι για να πάρουν κάποια πράγματα, πήγαν στο σπίτι του Λευτέρη .....

Ο Μάκης γύρισε στο γραφείο και προσπάθησε να ηρεμίσει και να προχωρήσει την δουλειά του....

Και η Αμαλία συνάντησε την φίλη της την Ειρήνη.....

Ειρ: τι έπαθες;... ρώτησε η Ειρήνη με αγωνιά....

Αμ: συνάντησα την κόρη μου..... είπε και άρχισε να κλαίει

Η Ειρήνη είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό ,αλλά έπνιξε τις απορίες της και αγκάλιασε την Αμαλία που πλέον έκλαιγε με λυγμούς ....

Όταν το κλάμα λιγόστεψε τόλμησε να ρωτήσει...

Ειρ: μα πως ;.....μιλήσατε;

Και η Αμαλία της είπε όλη την απίστευτη ιστορία .....

Ειρ: δηλαδή θες να μου πεις πως ο γιος σου χτύπησε με το αμάξι την κόρη σου , η όποια είχε γνωρίσει τον Πέτρο, ο οποίος αφού πρώτα της έδωσε δουλειά ,της έδωσε και αίμα για να τη σώσει.... και όλα αυτά χωρίς κανένας από τους δυο να γνωρίζει την συγγένεια.... και εσύ είσαι ακόμα όρθια;
Αμ : ούτε και εγώ ξέρω πως αντέχω ακόμα....
Ειρ: τι θα κάνεις ;....έκανε την ερώτηση που κρεμόταν από ώρα στα χείλη της
Αμ: δεν ξέρω... τι μπορώ να κάνω;...
Ειρ: νομίζω πως ο Πέτρος πρέπει πια να μάθει την αλήθεια....
Αμ: ναι αλλά αν εκείνη δεν θέλει να μας γνωρίσει;... πως θα αντέξω να την ξαναχασω;
Ει: οι γονείς της;.... εννοώ οι θετοί....
Αμ: γνώρισα τον πάτερα της ....την αγαπά πολύ και φάνηκε να ξέρει την αλήθεια αν και δεν είπε τίποτα.... αν έβλεπες το βλέμμα του....

Άρχισε πάλι να κλαίει και η Ειρήνη την αγκάλιασε ....

Ειρ: σωπα καλή μου ....θα τη βρούμε την άκρη....

Είχε νυχτώσει πια όταν ο Νικηφόρος πήγε να βρει τον Μάκη...
Νικ: ενοχλώ;...
Μ: όχι ...πέρασε..... μονος σου;
Νικ: γιατί δεν σου φτάνει η παρέα μου;
Μ: ο Λευτέρης έχει πάει στην Εύα;.... ρώτησε όσο πιο αθώα μπορούσε
Νικ: τελικά είχε δίκιο....
Μ: ποιος;
Νικ: είσαι τσιμπημένος με την Εύα και ζηλεύεις.....
Μ: ανοησίες ....ποιος τα λέει αυτά;
Νικ: ο Λευτέρης ....

Ο Μάκης ακούμπησε πίσω στην καρεκλά του και χαμογέλασε....

Μ: για αυτό τα έκανε όλα;
Νικ: για να ανοίξεις τα στραβά σου....
Μ: δεν ενδιαφέρεται δηλαδή;
Νικ: ποτέ για κοπέλα φίλου..... είπε με νόημα ο Νικηφόρος
Μ: και εμείς είμαστε αδέλφια.... συμπλήρωσε ο Μάκης....

Ο Λευτέρης αφού πήγε σπίτι του τα κορίτσια, πηρε κάποια πράγματα και ξαναγύρισε στο νοσοκομείο.... στο δωμάτιο της Ναυσικά ....
Κοίταξε γύρω του και χαμογέλασε ...η φίλη της η Δήμητρα είχε φέρει λουλούδια και η μητέρα της ένα αρκουδάκι....
Κάθισε στην πολυθρόνα δίπλα της και πηρέ το αρκουδάκι στα χέρια του...

Λ: λοιπόν μικρή δεν είσαι εντάξει.... κάθεσαι και με ακούς, αλλά έχεις μουλαρώσει και δεν θες να μου μιλήσεις ....εντάξει λοιπόν ....αλλά να ξέρεις πως όλα ιατά που σου λέω θα πρέπει να τα κρατήσεις μυστικά ....είχα και εγώ ένα τέτοιο αρκούδι.... τον έλεγαν Μπομπο.... Μου κρατούσε παρέα στο νοσοκομείο τα βράδια τότε που χαθήκαν οι γονείς μου....

Μια κίνηση τράβηξε την προσοχή του... προσπαθούσε να ανοίξει τα ματιά της ....

Λ: έλα καλή μου μπορείς ....εδώ είμαι εγώ ....δεν φεύγω μέχρι να ανοίξεις τα ματιά σου να δω τι χρώμα έχουν....

Ν: Τεντυ..... ψιθύρισε και ξαναχάθηκε ...

{{ και δευτερο κεφαλαιο σημερα για να αναπληρωσω την αυριανη μου απουσια ...

ελπιζω να σας αρεσει }}