Γ: και τώρα που κανονίσαμε τα δικά μου, θέλεις να μου πεις τι ήθελες να
μάθεις χθες ;...
Π: είναι λίγο άβολο αυτό που κάνω ,αλλά κάτι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με την Αμαλία και προσπαθώ να μάθω τι είναι ...
Γ: δεν καταλαβαίνω ...εσύ ρωτούσες για τότε που χωρίσατε όμως ...
Π: ίσως σου φανεί λίγο παράξενο, αλλά είναι κάτι σαν διαίσθηση και θέλω να μάθω κάποια πράγματα για τότε ...
Γ: τι θες να μάθεις;...
Π: μου είπες κάτι για αποβολή ...είσαι σίγουρος ;...
Γ: ναι ...μου το είχε πει η Ειρήνη ...είχε αποβάλλει λίγους μήνες μετά την αποχώρηση σου ...ήταν πάντα μελαγχολική και δεν είχαν συζητήσει ποτέ κάτι μπροστά μου ...
Π: εμένα δεν μου είχε πει τίποτα ...
Γ: αν το έμαθε αφού έφυγες και μετά έχασε το μωρό ,ίσως να θεώρησε πως δεν χρειαζόταν να το ξέρεις ,για να μην στεναχωρηθείς ...δεν υπήρχε λόγος να σε βάλει σε αυτή την κατάσταση ...
Π: ναι , ίσως ...ευχαριστώ πολύ ...
Γ: κανένα πρόβλημα ...λοιπόν φεύγω ...τα λέμε το απόγευμα ...
Π: Γιάννη ...ότι είπαμε ...
Γ: δεν χρειάζεται να το πεις ...

Εύα : Μάκη!!...του φώναξε ...
Μ: τι έγινε;...τη ρώτησε και βγήκε από το γραφείο του ...
Εύα : με πήρε ο Ρίζου ...κανόνισε συνάντηση στο γραφείο του, με τον Ευθύμιου για σήμερα ...
Μ: ωραία ...να μπουν τα πράγματα στη θέση τους ...άρα άκυρη η συνάντηση με τα κορίτσια για σήμερα ;...
Εύα : όχι μην το ακυρώσεις ...θέλω πολύ να τις γνωρίσω ...
Μ: η Ναυσικά είναι στο νοσοκομείο, οπότε δεν μπορούμε να πάμε όποτε θέλουμε ...
Εύα : θες να πάμε τώρα ;...εγώ τέλειωσα τις δουλειές που είχα για σήμερα ...
Μ: είσαι σίγουρη;...
Εύα : ναι ...θέλω να ασχοληθώ με κάτι, εκτός από κληρονομιές και προβλήματα ...
Μ: φύγαμε τότε ...

Η Ναυσικά μετά την ταλαιπωρία της πρώτης φυσικοθεραπείας, είχε πέσει για ύπνο για να ξεκουραστεί ...και η αλήθεια ήταν πως δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να κοιμηθεί ...

{Ν: Λευτέρη μου τα κατάφερα ....ήρθα ...ανακοίνωσε όλο χαρά όταν άνοιξε η πόρτα του δωματίου ...
Λ: Ναυσικά τι κάνεις εσύ εδώ ;...την ρώτησε αμήχανα ...

Η Ναυσικά τον παρατηρούσε έτσι όπως στεκόταν στο άνοιγμα της πόρτας ,μόνο με το τζην , που φαινόταν πως το είχε βάλει βιαστικά , και τα μαλλιά του ξεχτένιστα ...

Ν: κοιμόσουν ;...τον ρώτησε γλυκά ...έκπληξη ...

Τον αγκάλιασε και τον φίλησε στο στόμα ,αλλά εκείνος τραβήχτηκε ...

Ντ: ποιος είναι αγάπη μου ;...ακούστηκε μια γυναικεία φωνή από το δωμάτιο και τότε μόνο η Ναυσικά συνειδητοποίησε ,πως ο Λευτέρης δεν την άφηνε να μπει μέσα ...

Τον έσπρωξε με όση δύναμη της είχε απομείνει και είδε μια μισόγυμνη γυναίκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι ,ενώ γύρω υπήρχαν πετάμενα ρούχα...

Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη φαντασία για να καταλάβει ...

Ν: γεια σου εγώ είμαι η Ναυσικά ...την πλησίασε και τη χαιρέτησε ,με αξιοθαύμαστη ηρεμία ...
Ντ: και εγώ η Ντέμπορα ...απάντησε λίγο αμήχανα ,αλλά με πολύ τουπέ ...τι θα γίνει τώρα ; ...θα κάτσεις ή θα φύγεις ;...την προκάλεσε ...
Ν: δεν μου αρέσει να μοιράζομαι τα παιχνίδια μου ...και ειδικά το συγκεκριμένο ,χάρισμα σου ...κοίταξε υποτιμητικά τον Λευτέρη ...πετάμενα λεφτά ...και έφυγε από το δωμάτιο , όσο ακόμα μπορούσε να στέκεται όρθια ...
Λ: Ναυσικά άσε με να σου εξηγήσω ...ο Λευτέρης την πλησίασε ,αλλά εκείνη τραβήχτηκε μακριά του ...
Ν: Δεν χρειάζεται ...καλή διασκέδαση...

Μόλις οι πόρτες του ασανσέρ έκλεισαν μπροστά της ,έφυγε όλη η δύναμη της και σωριάστηκε στο έδαφος ...}

Λ: Ναυσικά ...Ναυσικά ξυπνά αγάπη μου ...όνειρο είναι ...
Η Ναυσικά άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε τον Λευτέρη...
Ν: φύγε ...μην με ακουμπάς ...σε σιχαίνομαι ...του φώναξε ...
Λ: τι είναι αυτά που λες ;...όνειρο ήταν ...ένα κακό όνειρο ...προσπάθησε να την αγκαλιάσει, αλλά εκείνη συνέχισε να τον σπρώχνει ...
Ν: άσε με ...ο τόνος της φωνής της χαμήλωσε σιγά σιγά ,σαν να συνειδητοποιούσε πως μόλις είχε δει ένα κακό όνειρο ...κοίταξε γύρω της και μετά τον Λευτέρη που της χαμογελούσε καθησυχαστικά ...
Ν: δεν είμαστε στην Αγγλία ...παρατήρησε ...
Λ: όχι ...είμαστε στην Ελλάδα ...και εγώ είμαι ο Λευτέρης σου ...της είπε σαν να μιλαγε σε μωρό ...
Ν: ο Λευτέρης μου ...τον κοίταξε στα μάτια ...ο δικός μου Λευτέρης και δεν θα σε μοιραστώ με καμιά ...ακούς ;...
Λ: τι είδες στον ύπνο σου καλή μου και έχεις τέτοια αναστάτωση ;...
Ν: θα σου πω ,αλλά πρώτα θα μου υποσχεθείς πως αν κάποια στιγμή θελήσεις να πας με άλλη γυναίκα ,θα με χωρίσεις πρώτα ...
Λ: τι βλακείες είναι αυτές ;...
Ν: υποσχέσου ...
Λ: μα είναι γελοίο ...καλά υπόσχομαι ...υπέκυψε τελικά ,για να την ηρεμίσει ...αν και δεν θα χρειαστεί ...ακούω τώρα ...

Δ: Φίλιππε πως από εδώ ;...

Η Δήμητρα κοίταξε με απορία τον Φίλιππο ...ήταν η δεύτερη φόρα που ερχόταν από την σχολή της ...

Φ: ελπίζω πως δεν ενοχλώ ...έχεις λίγο χρόνο;...
Δ: ναι που θες να πάμε ;...
Φ: πάμε να φάμε κάτι ;...εγώ κερνά ...
Δ: μωρέ δεν ξέρω ...
Φ: έχω ανάγκη να σου μιλήσω ...σε παρακαλώ ...
Δ: καλά τότε ...υποχώρησε η Δήμητρα ...αλλά να ξέρεις τρώω πολύ ...

Κατευθύνθηκαν σε ένα φαστφουντάδικο που ήταν εκεί κοντά και αφού παρήγγειλαν ,ο Φίλιππος μπήκε κατευθείαν στο θέμα ...

Φ: τις προάλλες είπες κάτι που με έχει βάλει σε σκέψεις ...
Δ: εγώ;...περίεργο δεν το θυμάμαι ...
Φ: είπες πως εγώ και η Ναυσικά μοιάζουμε σαν αδέλφια ...
Δ: α, αυτό ...και τι;...
Φ: υπάρχουν κάποια μικροπράγματα, που σε συνδυασμό με αυτό που είπες, με κάνουν να αναρωτιέμαι ...ακούγεται τρελό το ξέρω ...
Δ: είχες ποτέ κάποια αδελφή και έχεις χάσει τα ίχνη της ;...
Φ: όχι ...
Δ: σκέφτεσαι πως κάποιος από τους γονείς σου μπορεί να έχει εξώγαμο;
Φ: όχι ...
Δ: ε ,τότε τι σκας ;...τη Ναυσικά την ξέρω από μωρό και δεν έχει σίγουρα αδέλφια ...η κυρία Στέλλα βλέπεις, είχε χάσει πέντε μωρά πριν την Ναυσικά ...μου τα είχε πει εμένα η μαμά μου πριν πεθάνει ...όταν κατάφερε να μείνει έγκυος στην Ναυσικά και να την φέρει στη ζωή, αφιερώθηκε σε εκείνη και δεν προσπάθησε να κάνει άλλο παιδί ...
Φ: κοίτα έτσι όπως τα λες , ένα δίκιο το έχεις ...παραδέχτηκε, αλλά η αμφιβολία δεν έφυγε από μέσα του ...κοίταξε την Δήμητρα που έτρωγε με όρεξη και χαμογέλασε ...
Δ: τι γελάς;...τον ρώτησε μπουκωμένη ...
Φ: τελικά όντως τρως πολύ ...

Λ: και για αυτή τη βλακεία που είδες στον ύπνο σου στενοχωριέσαι;...

Την κρατούσε στην αγκαλιά του σαν μωρό και της μιλούσε με απαλή φωνή για να την ηρεμίσει ...

Ν: δεν είναι βλακεία ...δεν θα μπορούσε να συμβεί;...
Λ: τώρα πια όχι ...ότι απωθημένο και να είχα ,έσβησε τη στιγμή που παραδέχτηκα πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου ...
Ν: αλήθεια το λες;...τον κοίταξε με λαχτάρα στα μάτια ...
Λ: πως θα μπορούσα να σου πω ψέματα όταν με κοιτάς με αυτό το βλέμμα ;...της φίλησε απαλά τα μάτια ...
Ν: σε αγαπάω ...του είπε σιγά και ανασήκωσε το κεφάλι της, έτσι ώστε να μπορέσει να τον φιλήσει ...

Μ: κατά τα αλλά είναι ένας σοβαρός γιατρός ...

Γύρισαν και οι δυο και κοίταξαν τον Μάκη, που μόλις είχε μπει στο δωμάτιο μαζί με την Εύα...

Λ: δεν σου έχει μάθει κάνεις να χτυπάς πριν μπεις κάπου ;...
Εύα : εγώ του είπα να σας ειδοποιήσουμε ...
Μ: με τον εχθρό είσαι εσύ;...
Λ: δεν υπάρχει κανένας εχθρός εδώ μέσα ...τι κάνεις Εύα;...
Εύα : συγγνώμη που ήρθαμε έτσι απρόσκλητοι, αλλά ο Μάκης μου υποσχέθηκε πως θα γνωρίσω την Ναυσικά και αργότερα έχω μια δουλειά...
Ν: εγώ είμαι η Ναυσικά ...έχω ακούσει πολλά για σένα ...
Εύα : από τον Μάκη;...
Ν: από την Δήμητρα...
Εύα : μα δεν την έχω γνωρίσει ...
Ν: αυτή όμως σε ξέρει ...ήταν εκείνο το βράδυ ...άρχισε να λέει, αλλά ο Μάκης πετάχτηκε και την διέκοψε ...
Μ: εγώ ήθελα να γνωριστείτε, όχι να κάνετε κόμμα εναντίον μου ...
Λ: δεν ήξερες δεν κρόταγες ;...
Ν: τι είπες Λευτεράκη;...τον μάλωσε η Ναυσικά
Λ : τίποτα αγάπη μου ...
Ν: τι λέτε να μας αφήσετε λίγο μόνες να γνωριστούμε;...πρότεινε...
Εύα: καλή ιδέα ...
Μ: μας διώχνετε με τρόπο;...
Εύα : έλα μην παραπονιέσαι ...για λίγο ...
Ν: ναι μέχρι να φέρετε καφέδες ...και κανένα γλυκάκι...είπε η Ναυσικά χαμογελαστά ...
Λ: πάμε μεγάλε ...δεν πρόκειται να μας αφήσουν να μείνουμε...
Ν: σοκολάτα...του φώναξε ...
Εύα : είναι πολύ καλός ο Λευτέρης ...στην αρχή τον φοβόμουν λίγο αλλά όταν χρειάστηκε στάθηκε σαν αδελφός δίπλα σε μένα και την οικογένεια μου...μέχρι το σπίτι του μας παραχώρησε...
Ν: ναι ...ψυχούλα είναι...παραδέχτηκε η Ναυσικά και αναστέναξε ...
Εύα : και εσύ είσαι πολύ ερωτευμένη...
Η Ναυσικά γέλασε ...
Ν: φαίνεται τόσο πολύ ;...
Εύα : λένε πως ο ερωτευμένος αναγνωρίζει τους ομοίους του ...παραδέχτηκε η Εύα...

Λ: πως και αποφάσισες να αρχίσεις τις συστάσεις ;...ρώτησε ο Λευτέρης μόλις έμειναν μόνοι τους ...
Μ: απλά αυτή τη φόρα νιώθω πως είναι οριστικό ...ξέρεις ...πως έχουμε βρει όλοι αυτό που ψάχναμε ...του απάντησε λες και έλεγε το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο...

Ο Λευτέρης τον κοίταξε απορημένος ...δεν περίμενε να ακούσει κάτι τέτοιο από τον Μάκη...συνήθως ήταν τόσο ρεαλιστής που τους έσπαγε τα νευρά ...

Λ: έχουμε καμιά εξέλιξη στην ιστορία με τον πατέρα της ;...
Μ: έχουμε απίστευτες εξελίξεις ,αλλά θέλει ώρα να σου τις πω ...λέω να κανονίσουμε συνάντηση αύριο το πρωί που θα έχω περισσότερα νέα ...
Λ: κανόνισε και με τον Νικηφόρο και εγώ μέσα...
Μ: εσείς εδώ πως τα πάτε;...
Λ: Μάλλον μέχρι το τέλος της άλλης εβδομάδας ,θα μπορεί να πάει σπίτι της ...είπε και το χαμόγελο έφτασε μέχρι τα αυτιά ...
Μ: ωραία ...γιατί την άλλη Παρασκευή έχουμε πάρτι ...
Λ: τι πάρτι;...
Μ: έχει γενέθλια η Εύα ...και έχει πολύ σοβαρούς λόγους να θέλει να τα γιορτάσει ...

Ν: και κάπως έτσι βρέθηκα εδώ ...έκανε μια κίνηση και έδειξε το κρεβάτι του νοσοκομείου ...

Η Εύα την παρακολουθούσε με πολύ ενδιαφέρον ...

Εύα: τελικά όλες έχουμε τα προβλήματα μας ...
Ν: η μόνη που φαίνεται να την έχει γλιτώσει είναι η Δήμητρα ...
Εύα: πάντως ξέρεις τι έχω καταλάβει ;...ότι μέσα από κάτι τραγικό ,βρεθήκαμε να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας αγαπούν ...εσύ αν δεν είχε συμβεί το ατύχημα ,δεν θα είχες γνωρίσει τον Λευτέρη ,ούτε η Δήμητρα τον Νικηφόρο ...και εγώ ήρθα κοντά με τον Μάκη, μόλις έγινε αυτό με την μητέρα μου ...
Ν: και είναι και ο Φίλιππος ...αυτός προκάλεσε το ατύχημα μου αλλά τελικά έχει αποδειχτεί κάτι παραπάνω από φίλος ...δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, αλλά τον νιώθω πολύ κοντά μου ...όχι με την πονηρή έννοια...είπε μόλις είδε το βλέμμα της Εύας ...
Εύα : προς στιγμή με τρόμαξες λίγο ...
Ν: θα σου ακουστεί ίσως λίγο βαρύγδουπο ,αλλά νομίζω πως μετά τον Λευτέρη δεν νομίζω πως θα μπορέσω να δω άλλον άντρα ερωτικά...
Εύα : σε καταλαβαίνω ...εγώ νιώθω έτσι ,πριν καν ο Μάκης προσέξει την ύπαρξη μου ...

Η Δήμητρα μπήκε στο σπίτι της και βρήκε τον Νικηφόρο να συζητάει με τον πατέρα της ...

Δ: τι κάνετε εσείς εδώ ;...ρώτησε και τους πλησίασε...
Ηλ: σε περιμένουμε ...πάλι δεν απαντούσες στο κινητό ...την μάλωσε...

Η Δήμητρα έψαξε στην τσάντας και βρήκε το κινητό της ...

Δ: ουπς ...αφόρτιστο ...συγγνώμη...τους είπε με χαμόγελο
Νικ: που ήσουν ;...
Δ: αν και δεν μου αρέσει το ύφος σου, θα απαντήσω επειδή είναι και ο μπαμπάς μου εδώ ...
Νι: δεν καταλαβαίνω τι έχει το ύφος μου ...ανησύχησα ...κακό είναι;...
Ηλ: έλα τώρα μην μαλώνετε ...και οι δυο δίκιο έχετε ...θα μας πεις που ήσουν ;...

Η Δήμητρα αγριοκοίταξε τον Νικηφόρο, αλλά δεν το συνέχισε ...

Δ: ήμουν με τον Φίλιππο ...ήρθε και με βρήκε στη σχολή ...
Ηλ: ποιος είναι ο Φίλιππος;...
Δ: ο νεαρός που προκάλεσε το ατύχημα της Ναυσικάς ...σου έχω μιλήσει για αυτόν ...

Ο Ηλίας κούνησε καταφατικά το κεφάλι και την προέτρεψε να συνεχίσει ...

Νικ: τι ήθελε από εσένα ο Φίλιππος;...
Δ: μου έλεγε κάτι περίεργα ...ότι τον προβλημάτισε αυτό που είπα μια μέρα, πως μοιάζουν με την Ναυσικά και κάτι τέτοια ...

Ο Ηλίας άρχισε να στριφογυρίζει στην καρέκλα του ...

Ηλ: και εσύ τι του είπες ;...
Δ: ότι λέει βλακείες και πως, αν η Ναυσικά είχε αδέλφια ,θα το ήξερα...
Ηλ: και ηρέμισε;...
Δ: έτσι έδειξε ...δεν ασχολήθηκα και πολύ για να είμαι ειλικρινής γιατί έτρωγα ...

Ο Νικηφόρος γέλασε με την απάντηση της ...όμως δεν πέρασε απαρατήρητη από τον Νικηφόρο ,η ανησυχία στο βλέμμα του Ηλία ...

Ηλ: δηλαδή εγώ τσάμπα μαγείρεψα;...
Νικ: θα φάω εγώ κύριε Ηλία... μην αγχώνεστε ...
Δ: πάω να στρώσω τραπέζι...

Ο Μάκης και Εύα είχαν φύγει από το νοσοκομείο και κατευθύνονταν στο γραφείο του Ρίζου ...
Μ: πως σου φάνηκε η Ναυσικά ;...
Εύα : την συμπάθησα πολύ ...
Μ: είναι πολύ καλή κοπέλα ...
Εύα : ο Λευτέρης νομίζω πως βρήκε την ευτυχία μαζί της ...
Μ: και εγώ έτσι νομίζω ...αν και ξεκίνησαν δύσκολα ...
Εύα : μερικές φορές οι δυσκολίες είναι αυτές που σε φέρνουν κοντά με κάποιον ...και βγάζουν και τις αλήθειες ενός χαρακτήρα ...
Μ: και τώρα που μιλάμε για δύσκολα ... φτάσαμε ...

Η Εύα κοίταξε έξω από το παράθυρο και η καρδιά της άρχισε να κτυπάει δυνατά ...

Μ: πήγαινε ...εγώ θα είμαι εδώ ...αν με χρειαστείς, σε ένα λεπτό θα είμαι επάνω ...

Η Εύα τον αγκάλιασε για να πάρει δύναμη ...

Εύα : ευχαριστώ ...

Λ: λοιπόν τι λέγατε τα κορίτσια ;...
Ν: γυναικείο μυστικό ...του είπε η Ναυσικά πονηρά ...αν δεν έβλεπα πόσο ερωτευμένη είναι, θα τη ζήλευα ...παραδέχτηκε ...
Λ: γιατί;...ρώτησε ο Λευτέρης απορημένος
Ν: μιλαγε με τόσο ενθουσιασμό για το πόσο καλός είσαι και πόσο της στάθηκες ...
Λ: ναι ,αλλά εσύ ξέρεις πως δεν έχω μάτια για άλλη ...
Ν: και καλά κάνεις γιατί διαφορετικά θα σου τα βγάλω ...τον απείλησε ...
Λ: κάτι τέτοια μου λες και με τρελαίνεις ...της είπε και την φίλησε με παθος ...

Η Ναυσικά έλιωσε στην αγκαλιά του και ξέχασε την όποια ανασφάλεια μπορεί να είχε ...αυτό που δεν ξέχασε όμως ήταν τα σχέδια της να πάει μαζί του στην Αγγλία ...

Π: Εύα καλώς ήρθες ...
Εύα : ήρθα λίγο νωρίτερα ,αλλά είχα αγωνία ...παραδέχτηκε ...
Π: Και ο Γιάννης στον δρόμο είναι ...λοιπόν πριν έρθει ,θέλω να σου πω πως αν θες να σας αφήσω μόνους ,θα το κάνω ..απλά πιστευω πως καλό θα ήταν να μάθω και εγώ τις λεπτομέρειες, για να μπορέσω να σε βοηθήσω ...
Εύα : και εγώ πιστευω πως είναι καλύτερα να μείνετε εδώ ...
Π: η πρώτη κουβέντα που έκανα μαζί του ,μου έδωσε να καταλάβω πως οι προθέσεις του είναι καλές ...δεν θα σου δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα ...
Εύα : μακάρι γιατί δεν θέλω άλλες ταραχές ...νομίζω πως έχω αρκετές για μια ζωή ...

Το χαμόγελο της ήταν επιφανειακό και ο Πέτρος το κατάλαβε ...φοβόταν ...

Π: δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι ...

Ο Μάκης καθόταν μέσα στο αυτοκίνητο του και περίμενε ...δεν μπορούσε να κάνει και πολλά τώρα πια ...σκέφτηκε για μια στιγμή αυτό που του είχε πει η Εύα για την συνεργασία με τον Ευθύμιου ...θα ήταν τέλειο...όμως δεν ήθελε να νομίζει πως την εκμεταλλεύεται ...και τότε είδε τον Ευθύμιου να μπαίνει στο κτίριο ...

«μακάρι να της φερθεί σωστά»...ευχήθηκε ...

Μια κίνηση τράβηξε την προσοχή του ...μπα δεν μπορεί ...και όμως μπροστά στην είσοδο του κτιρίου στεκόταν ο Κυριάκος ...μιλούσε στο τηλέφωνο ...τι ήθελε εκεί ;...σήκωσε το τηλέφωνο του και τηλεφώνησε στην Εύα ...

Μ: Εύα δώσε μου τον Ρίζου...θα σου πω μετά ...ναι κύριε Ρίζου, είμαι κάτω στην είσοδο και μόλις ειδα τον Κυριάκο ...τι να κάνω ;...καλώς ...αν φύγει;...θα είμαστε σε επικοινωνία ...

Ο Γιάννης μπήκε στο γραφείο, την στιγμή που ο Πέτρος έκλεισε το τηλέφωνο

Γ: συγγνώμη που άργησα ...είπε και μόλις είδε τα ανήσυχα βλέμματα ...έγινε κάτι;...
Π: είναι κάτω ο Κυριάκος ...
Γ: λέτε να κάνει κάτι;...
Π: για την ώρα δεν ξέρει πως το ξέρουμε ,οπότε έχουμε πλεονέκτημα ...να σας συστήσω ...Εύα Χαραλάμπους ...Γιάννης Ευθύμιου ...
Γ: έτσι εξηγούνται όλα ...είπε ο Γιάννης αφού την χαιρέτησε ...
Εύα : τι εννοείτε;...ρώτησε με απορία ...
Γ: ο Μιχάλης μου είχε πει κάποτε ,πως ο πατέρας σου νόμιζε πως ήσουν δικό του παιδί ...βέβαια ο ίδιος ήξερε πως δεν υπήρχε πιθανότητα, αλλά τώρα που σε βλέπω , καταλαβαίνω τον Κυριάκο ...έχεις τα χρώματα του Μιχάλη...
Εύα : εγώ δεν τον έχω δει ποτέ ,οπότε δεν έχω άποψη ...
Γ: λοιπόν στο θέμα μας τώρα ...όπως ξέρεις ήδη, διαχειρίζομαι την κληρονομιά σου πολλά χρόνια και ,όπως θα δεις και μόνη σου ,με μεγάλη επιτυχία ...δεν περιαυτολογώ ,απλά μιλώ με αποδείξεις ...η περιούσια του Μιχάλη που κληρονόμησες είναι το ένα τρίτο της επιχείρησης που είχαμε στήσει μαζί ...τα άλλα δυο τρίτα ,ανήκουν σε μένα και την γυναίκα μου ...όταν ανοιχτεί η διαθήκη θα ξέρουμε ακριβώς τι δικαιώματα έχεις πάνω στα δικά μας μέρη ...
Εύα : εγώ δεν ήξερα τίποτα και δεν σκοπεύω να επέμβω στη δουλειά σας ..ίσως όμως, αν μου δοθεί αυτή η δυνατότητα ,να σας ζητήσω να δεχτείτε ένα δικό μου άτομο στην εταιρία ...
Γ: θα τα δούμε στην πορεία όλα αυτά ...θα ήθελα να γνωρίσω την μητέρα σου και είμαι σίγουρος πως και η Ειρήνη θα ήθελε να την ξαναδεί ...
Εύα : την ερχομένη Παρασκευή έχω γενέθλια και, καλώς εχόντων των πραγμάτων ,θα έχω και καινούριο σπίτι ...σκεφτόμουν να κάνω μια γιορτούλα ...θα χαρώ πολύ να έρθετε με τη γυναίκα σας και έμαθα πως έχετε και έναν γιο ...το ίδιο ισχύει και για εσάς κύριε Πέτρο ...
Γ: θα χαρώ πολύ ...άλλωστε η άλλη Παρασκευή θα είναι διπλή γιορτή για σένα ...
Π: οπότε θα τα πούμε τότε ...η δίκη μου πρόταση είναι προσωπική ή οικογενειακή;...
Εύα : οικογενειακή ...όσο πιο πολλοί τόσο καλύτερα ...

Η Δήμητρα με τον Νικηφόρο είχαν φύγει από το σπίτι ...

Ο Ηλίας ήταν ανήσυχος με αυτά που είχε ακούσει ...

Ηλ: έλα Ευκλείδη που είσαι;...έλα λίγο από το σπίτι ...μόνος σου ...