⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

Τα ακόλουθα αποτελούν μη πνευματική ιδιοκτησία μου και ανήκουν καθαρά στους δημιουργούς τους :
Α) Εικόνες
Β) τραγούδια +μουσική +στιχοι
Γ) Φωτογραφίες

Το παρόν έργο που είναι γραμμένο από εμένα , αποτελεί καθαρά δική μου πνευματική ιδιοκτησία. Εχει καταχωρηθεί και κατοχυρωθεί νομικά.Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αντιγραφή και κάθε είδους υποκλοπη του κειμένου χωρίς την δική μου γραπτή άδεια

🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜

⛔Η αντιγραφή της ιδέας διώκεται ποινικά ⛔

                    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πριν προχωρήσω στην εισαγωγή, θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω για την έμπνευση της συγκεκριμένης ιστορίας , το αγαπακι μου, Eustratia_ αφού με τις όμορφες γεμάτες αρώματα εικόνες που μας στέλνει από το νησί της, μας ταξιδεύει και μέσα σε αυτό το χάος, μας βάζει λίγο σε άλλο κόσμο.

Αφορμή λοιπόν για τούτη την ιδέα στάθηκε μια φωτογραφία που μου έστειλε σήμερα το πρωί...

Και την ευχαριστώ θερμά μέσα από τη καρδιά μου.

Παρακάτω θα παραθέσω κάποιες φωτογραφίες μετά την εισαγωγή, για να έχετε όλοι μια ιδέα για το μέρος όπου διαδραματίζονται όλα ♥️ τα credits για αυτές τις υπέροχες λήψεις Eustratia_ καθώς και για το εξώφυλλο που το ομόρφυνε με τη παρουσία της.
Προσπάθησα να βρω και κάποιες πιο παλιές φωτογραφίες αφού θα ταξιδέψουμε στο 1950...
Ελπίζω να βυθιστείτε μέσα τους ♥️

Πάμε να ξεκινήσουμε;
Α! Επίσης σήμερα θα έχουμε και κεφάλαιο στις "επιλογές". Μη νομίζετε σας ξέχασα ! ♥️

                   ~•~•~•~••~•~•~••~

Εισαγωγή

Μυτιλήνη, έτος 1950

Κρατούσε μέσα στις χούφτες του τα δύο μικρά της χέρια και εκείνη σαν να κρέμονταν από τα χείλη του, εστίαζε μονάχα πάνω τους. Τι κι αν μπροστά τους απλώνονταν ένας χρυσοκίτρινος ορίζοντας , εκείνη δεν είχε μάτια για τίποτα άλλο γύρω της. Μια μικρή ερωτευμένη παιδουλα και εκείνος ένας άντρας που ήξερε ακριβώς τι επιθυμούσε...

"Θα φύγουμε αύριο..." οι λέξεις βγήκαν σαν δώρο και εκείνη έλαμψε "Θα σε περιμένω εδώ, στις έντεκα. Θα βάλω τα άλογα στο στάβλο και θα κρύψω εκεί τα πράγματα μου. Εσύ μόλις κοιμηθούν οι δικοί σου, πηδα από το παράθυρο και έλα... Το ξημέρωμα θα μας περιμένει καραβάκι να περάσουμε Τουρκία και από εκεί βλέπουμε..." Η ανάγκη για επιβεβαίωση ήρθε αμέσως και εκείνος ξέροντας πια τους μορφασμούς της, την τράβηξε στην αγκαλιά του "Αυτή τη φορά θα φύγουμε για πάντα αγάπη μου .. Εγώ, εσύ και τίποτα άλλο. Κανένας δε θα μας σταματήσει. Κανένας δε θα ορίσει το μέλλον μας. Ας πάνε όλοι στα κομμάτια. Και τα ονόματα, και η δύναμη και η εξουσία και όλα! Ας ζήσουν τούτοι οι πτωχοί στο πνεύμα μια ζωή γεμάτη μίσος και ας αφήσουν εμάς τους τρελούς να ζήσουμε την αγάπη .."

Τα λόγια του ήταν αληθινά.
Προσπάθησαν κι άλλη φορά να φύγουν άλλωστε αλλά όλο κάτι στραβωνε. Οχι όμως τώρα... Τώρα ο κόσμος να χαλαγε, το επόμενο ξημέρωμα θα τους έβρισκε μακριά...

                           ~°~°~°~°~

Ο ουρανός είχε αρχίσει να ανοίγει στο βλέμμα της. Τα δάχτυλα της ήταν ακόμα περασμένα γύρω από το χερούλι της βαλίτσας και δίχως να παραπονεθεί για την υγρασία που έσκιζε το κορμί της, περίμενε σαν τη Πηνελόπη, το δικό της Οδυσσέα να φανεί για να τη γλιτώσει από τα δεινά της ...

Μόνο που εκείνος, δεν έλεγε να φανεί και οι ώρες είχαν γίνει εφιάλτες...

Σαν άρχισε να χαράζει και με μάτια βουρκωμενα πια, σηκώθηκε όρθια. Η αμμουδιά είχε γίνει ένα με τα πόδια της αλλά ούτε που την ένοιαξε. Έπιασε γερά το χερούλι , προχώρησε ως την ακροθαλασσιά και κλείνοντας τα μάτια, έδωσε μια τη βαλίτσα της και την έστειλε στη θάλασσα ...
Δεν φάνηκε...
Η αγάπη της ζωής της αθέτησε μια ακόμα συμφωνία και ο πόνος ήταν απλά αβάσταχτος ...

                       °~°~°~°~°~°~°

Το κορμί του είχε μπλαβιασει αλλά όχι από το κρύο. Μελανιές, αίματα και παντού διάσπαρτες πληγές, έφτιαχναν ένα ανθρώπινο παζλ από σάρκα και κόκαλα ρημαγμένα.

Μόλις η πρώτη αχτίδα του ήλιου τρύπωσε μέσα από εκείνο το παράθυρο και ένιωσε τη θέρμη της, άνοιξε τα πρησμένα του βλέφαρα και αγνάντεψε για τελευταία φορά τη θάλασσα. Είχε ανάγκη να δει κάπου εκεί στα άγρια νερά, τα σκούρα μπλε της μάτια. Πάντα της έλεγε πως έμοιαζαν με τη θάλασσα και πως εκείνη ήταν το πραγματικό νησί του. Μια πατρίδα που ήθελε να ζήσει και να πεθάνει μέσα της.

"Μυρτώ ..." ψέλλισε εξουθενωμένος και βρίσκοντας κουράγιο, πιάστηκε από τα σίδερα και σκαρφάλωσε ως το παραθύρι από το παλιό φρούριο που τον είχαν κλεισμένο. Κάποτε οι δικοί του πολέμησαν μέσα σε εκείνους του τοίχους σπέρνοντας θάνατο στους Τούρκους και τώρα περίμενε καρτερικά και αυτός το δικό του θάνατο.
Το άλογο χλιμίντρισε και εκείνος παρέμεινε στωικά γραπωμενος στα σίδερα κοιτάζοντας τη θάλασσα. Είχε αγριεψει εκείνο το πρωινό.
Ισως και η θάλασσα να ήθελε να του προσφέρει τη γαλήνη του θανάτου.

Με μια κλωτσιά η πόρτα άνοιξε και η φιγούρα του, φάνηκε να θεριευει στις σκιές.

Αυτό ήταν...
Ένα τέλος γραμμένο από χέρια αλλουνού για τη δική του ιστορια...

"Μυρτω..." έπιασε και με τα δύο του χέρια τα σίδερα και σαν να έψαχνε για λίγη ανάσα, άνοιξε τα χείλη του "Σαγαπ..." Ο κρότος, χάθηκε στα βουνά προτρέποντας τα πουλιά να κράξουν δυνατά και η σφαίρα καρφώθηκε μονομιάς στο στόχο...

Το σαγαπω δεν πρόλαβε να ειπωθεί μα ούτε και να το ακούσει η Μυρτώ...

                        °~°~°~°~°~

4 μήνες μετά

Το τηλεγράφημα ήταν λιτό.
Μονάχα τέσσερις λέξεις.

Γύρνα πίσω. Έρχεται όλεθρος.

Αυτές οι λέξεις ήταν ικανές να τον κάνουν να παρατήσει το στρατό και το τάγμα του στη Κύπρο και να τα μαζέψει απευθείας για Μυτιλήνη.

Δεν ήξερε τι έγινε ούτε ποιος του το έστειλε από την οικογένεια αλλά στα τόσα χρόνια που έλειπε από το νησί, πρώτη φορά λάμβανε κάτι τέτοιο. Ήξερε πως ο αδερφός του ήταν υπεύθυνος για όλα και είχε το κεφάλι του ήσυχο... Ήταν όμως;

                      ~°~°~°~°~°~

Εκείνη, δεν έμαθε ποτέ γιατί ο Στρατής αθέτησε την υπόσχεση του και εξαφανίστηκε από το νησί.
Το μόνο που βρήκαν και έγινε μικρό σουσουρο στα καφενεία, ήταν ένα γράμμα στα πέτρινα σκαλοπάτια του αρχοντικού που έλεγε ότι φεύγει μακριά και να μη τον αναζητήσει κανείς.
Η καρδιά της πέτρωσε και ξέχασε μονομιάς τι εστί αγάπη.

Εκείνος από την άλλη, έμαθε μόνο ένα πράγμα. Να πολεμάει. Να παίρνει νεκρούς στις πλάτες και να ξεπληρώνει την ατιμία με θάνατο.

Το σκηνικό γύρω από το νησί , μακάβριο,  καθώς τα κριματα εκείνου του τόπου, είναι εν τέλει περισσότερα από όσα νόμιζαν και τα μυστικά ακόμα πιο πολλά.

Η άφιξη του θα συνταράξει τη Μυτιλήνη και θα ανοίξει ένα νέο κύκλο αίματος που ο μόνος τρόπος για να κλείσει θα είναι ο θάνατος.
Δύο οικογένειες ορκισμένες στην έχθρα...
Άνθρωποι στο ρόλο πυρομαχικών και κάτω από το χώματα αντί για νερό, θα βρίσκουν αίμα.

Εκείνη και κάθε τι που την αφορά θα γίνει ο χειρότερος εχθρός του και το έλεος, είναι μια λέξη που δεν έμαθε τόσα χρόνια στο τάγμα.

Όταν η συνθήκη σπάσει και ο ασκός του Αιόλου σκορπίσει ανεξέλεγκτα τα μυστικά τους στους αιθέρες, κανένας δε θα είναι ασφαλής πια...
Γιατί κάθε ένας από όλους τους, έχει και από ένα κρίμα να παραδώσει...

Η εκδίκηση έχει πολλά πρόσωπα...
Ένα από αυτά, είναι και η τυραννία.
Τα λεφτά. Ένας εξαναγκαστικος γάμος.
Μια συμφωνία για να κρατηθεί το νησί ακαριαίο. Δάχτυλα γεμάτα αίματα. Πόνος και απελπισία. Δουλεία και εξευτελισμός.
Ποιος θα σώσει ποιον και ποιος θα μείνει ζωντανός από το τέρας της ιστορίας;
Γιατί σίγουρα η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι βεντέτες, καλά κρατούν...

(On hold )

Σας ευχαριστώ που με αντέχετε 😂❤️

Παρακάτω θα σας παραθέσω φωτογραφίες όπως σας υποσχέθηκα. Κρατήστε στη μνήμη σας κάθε σοκάκι, κάθε κάστρο και λιμανακι. Φτιάξτε ένα κόσμο όπως και εγώ και μέσα σε αυτόν, αφήστε τους ήρωες μας να ζήσουν τη δική τους ιστορία...

Θα ζήσουμε τη δεκαετία του '50...
Πλαστε ένα κόσμο αλλιωτικο λοιπόν!

Δε με αφήνει πάνω από 20 εικόνες ανά κεφάλαιο οπότε αρκετές θα βλέπουμε και στη συνέχεια!!!

Άιντε ακόμα μια ιστορία στα συρτάρια ❤️😂

Μην ανησυχείτε όμως, έχουμε χρόνια μπροστά μας 😅 ελπίζω να τις ολοκληρώσω όλες πριν με διώξει η ίδια η πλατφόρμα γιατί δε με αντέχει.

Να είστε καλά!

Να ξέρετε ανυπομονώ να τις πιάσω. Και αυτή την ιστορία αλλά και το "Χθες" . ( μικρό σποιλερ - Μετά το "Χθες" θα υπάρξει και "Αύριο" )

Προς το παρόν, συνεχίζουμε ακάθεκτοι το Protector επιλογών και να ενημερώσω πως δε θα βγει μεγάλο αφού σαν εγχείρημα είναι κάτι που δοκίμασα πρώτη φορά και δε θα υπερβεί τα 20 κεφάλαια. Ίσως στο μέλλον οργανώσω κάποιο βιβλίο στο οποίο θα έχω μικρές ιστορίες που θα απαρτίζονται από 2-3 κεφάλαια και θα έχουν τις επιλογές για να τις δείτε όπως θέλετε. Σε μεγάλο βιβλίο όμως οι επιλογές δεν βοηθούν από ότι είδα και τόσο. (Εμένα στη συγγραφή, καθώς τα κεφάλαια βγαίνουν τεράστια και δεν ανταποκρίνομαι σε θέμα χρόνου)
Πάντως σαν ιδέα σίγουρα θα την επαναλάβω! Να είστε καλά!!!

Σας φιλώ 🖤🤍🖤