Κεφαλαιο 26
Μερια Αντωνη
Η Φοινιξ βγηκε για λιγο εξω απο το γραφειο για να βρει τον Ανδρεα ενω εγω εμεινα μονος με την κυρια Σωτηριου.
- εε πως σε λενε;
Με ρωταει και μου χαμογελαει
- νομιζω οτι το ακουσες το ονομα μου να το φωναζει το κοριτσι μου... Αντωνη με λενε.
- και εμενα Νικολετα.
Λεει και με πλησιαζει.
- χαρηκα πολυ για τημ γνωριμια.
Λεω και κοιταω αλλου...
- και εγω να δεις ποσο χαρηκα.
Λεει και μηδενιζει την αποσταση μεταξυ μας.
Με φιλαει..😠
Την σπρωχνω αλλα αυτη ξανα ερχεται κα με φιλαει.
τοτε ανοιγει η πορτα και μεσα μπαινει η Φοινιξ και ο Ανδρεας.
Οχι γαμωτο...οχι..
- Φοινιξ εγω..
Την βλεπω να μας κοιταζει και ενα δακρυ τρεχει στο προσωπο της.
- μην μιλαςς... μην πεις τιποτα σε παρακαλω.
Ανδρεα παμε.
Λεει και κλεινει τα ματια της για να μην μας δει αλλο.
Τι... οχι δεν πρεπει να φυγει... οχι ρε γαμωτο.. παω κοντα της αλλα ο Ανδρεας με σταματαει.
- αστην... θα την κανεις να νιωσει χειροτερα αμα μιλησεις τωρα .
- πρεπει να της εξηγησω... δεν ειναι αυτο που νομιζει.
- και για πες μου τι ηταν ρε.... νομιζεις οτι ουτε εγω ειδα το φιλι... εισαι φιλος μου και σε συμπαθω αλλα τωρα η Φοινιξ εχει δικιο και οσο για την αλλη την πουτανα ευχομαι να ψοφησει.
Δεν ειπε κατι αλλο... εφυγε μαζι με την Φοινιξ και εγω εμεινα με αυτην...
- ωραια....
Λεει και χαμογελαει..
Μωρε ωραια θα ναι... παω κοντα της και την παιρνω απο τον λαιμο.
- τι κανεις...
- αυτο.
Και την πεταω με δυναμη πισω στον τοιχο.
Δεν θα την χτυπησω αλλα αμα τολμησει και με ξαναπλησιασει θα το κανω ....
- πουτανα.
Την λεω και φευγω απο το γραφειο της.
Μερια Φοινιξ
Εφυγα με τον Ανδρεα απο το νοσοκομειο και πηγαμε σπιτι μου.
- Ανδρεα μπορεις να πηγαινεις σπιτι σου... δεν σε θελω τιποτα αλλο... ευχαριστω.
- ενταξει φευγω... να προσεχεις.
Μου λεει και φευγει απο το σπιτι μου.
Κλεινω την πορτα και κοιταω καλα... καλα το μερος
Περασα τοσα πολλα εδω με τον Αντωνη... δεν το πιστευω οτι την φιλησε...
Δεν προκειται να κλαψω... αρκετο κλαμα εχω ριξει ολα αυτα τα χρονια...τελος... θα σκεφτω ψυχραιμα τι θα κανω στο μελλον.
Πηρα τηλεφωνο τους γονεις μου και τους ειπα οτι θελω να τους μιλησω.
Εχω παρει καποιες αποφασεις και θελω την βοηθεια τους.
Οσο ειμουν στον δρομο με τον Ανδρεα σκεφτηκα πολλα πραγματα...
Σκεφτηκα οτι εδω δεν θα υπαρξουν ελπιδες για μενα και ετσι θα φυγω για το εξωτερικο.
Επισης θα αφησω τα παντα που εχω εδω... ολα μου θυμιζουν αυτον και δεν το αντεχω... τον αγαπησα και εκεινος τι εκανε.... με πουλησε ... φιληθηκε με μια γιατρινα της δεκαρας ενα τσολι που το μονο που ξερει να κανει ειναι να παιζει τους αντρες στα δαχτυλα....
Τελος παντων .... αυτο που πρεπει να δω τωρα ειναι ποια χωρα εχει μεγαλητερες επιτυχιες στον τομεα μου.
Πρεπει να βρω μια χωρα που θα μπορει να με βοηθησει.
Ανοιξα τον υπολογιστη και εψαξα.... βρηκα οτι η Ρουμανια εχει εναν πολυ καλο γιατρο που κανει θαυματα...εχει βοηθησει πολλους παραλυτους...
Μακαρι να βοηθησει και μενα.
Ειδα οτι η επομενη πτηση για Ρουμανια ειναι αυριο το πρωι...
Ωραια εχω χρονο να φτιαξω βαλιστα... να στειλω τον φακελο μου στο νοσοκομειο εκει περα και να καλεσω καποιους φιλους μου να ερθουν μαζι μου. Οταν λεω φιλους ενοοω την Σοφια και τον Κωστα.
Αυτους θα κρατησω απο αυτην την χωρα....
Πηρα τηλεφωνο τον Κωστα και του ειπα να ερθει εδω για να με βοηθησει να φτιαξω βαλιτσα.
Του ειπα οτι εγινε με τον Αντωνη και μου ειπε να τον ξεχασω γιατι μονο κακο μου εκανε...
Αυτο δεν ειναι αληθεια... με βοηθησε και με εκανε χαρουμενη... ομως με προδωσε.
Οσο το σκεφτομαι τοσο περισσοτερο νευριαζω με αυτον.. γιατι να το κανει αυτο...;;;
Μετα απο μερικα λεπτα ο ξαδερφος μου ηταν εδω.
Φτιαξαμε την βαλιτσα μου και εκλεισα και εισητηριο για αυριο.
Ελαβα επισης ενα μηνυμα απο το νοσοκομειο εκει στην Ρουμανια και μου ειπαν οτι ειμαι δεχτη και ο γιατρος θα με βοηθησει.
Ο Κωστας μου ειπε να μην πω σε κανεναν οτι θα παω εκει και αυτο εκανα..
Θα φυγουμε μαζι αυριο.
Η Σοφια δεν θα ερθει μαζι μας... δεν μπορει ειναι αρρωστη.
- εισαι ετοιμη για αυριο.
- πιστευω πως ναι.
- οι γονεις σου τι λενε;
- ειναι ενταξει με αυτο και τους ειπα να μην πουν σε κανεναν τιποτα..
- ωραια καλα τους ειπες.
Κανεις δεν πρεπει να μαθει οτι θα φυγεις και κυριως κανεις δεν πρεπει να μαθει που θα πας.
- ναι ενταξει ... το καταλαβα.
- παντως μπραβο ρε ξαδερφουλα.. δεν στο ειχα να παρεις τετοια αποφαση.
Ειναι μεγαλο ρισκο να φυγεις... να τα αφησεις ολα και να πας σε μια ξενη χωρα.
- πρωτον .. δεν εχω ποια ζωη εδω... η ζωη μου εδω θα ηταν με τον Αντωνη... αφου την εχασα δεν εχω κατι να με
κραταει.
Δευτερον.. αυτη η αποφαση που πηρα ειναι για το καλο μου. Μπορει αυτος ο γιατρος να με βοηθησει να ξαναπερπατησω.
- ενταξει οτι πεις...
Μετα απο μια ωρα
- ο Αντωνης πως και δεν εχει ερθει ακομα για να σου ζητησει συγνωμη;
Ή τουλαχιστον να σου πει κατι... οτιδηποτε.
- ειπα στον Ανδρεα να του πει οτι θα μιλησουμε αυριο και οτι σημερα δεν θα ειμαι σε θεση να του μιλησω.
- αρα αυριο που θα ερθει....
- εμεις θα εχουμε φυγει....
Και αυτο θα ειναι το τελος μας.
Επομενη μερα
- Φοινιξ ελα παμε.
Λεει ο Κωστας
- τωρα ερχομαι.. περιμενε να γραψω κατι σε ενα χαρτι.
Αγαπητε Αντωνη
Αυτο το γραμμα το γραφω για να σου πω αντιο... αλλα και να σε ευχαριστησω για ολο αυτον τον καιρο που με εκανες χαρουμενη
Θελω να σου πω ενα μεγαλο ευχαριστω...
Δεν θα τα ξαναπουμε απο κοντα αρα λοιπον θα μπορω ελευθερα να σου πω τα αισθηματα μου.
Ολο αυτον τον καιρο που ειμασταν μαζι ενιωθα τελεια... ενιωθα οτι ειμουν το πιο ευτυχησμενο κοριτσι του κοσμου μεχρι που ηρθε εκεινη η μερα .
Με διελυσες....
Δεν θα πω πολλα... δεν θελω να πω πολλα
Μονο δυο λεξεις.
Σε αγαπω.
Αντιο💋
Εγραψα το γραμμα και το εδωσα στην μαμα μου για οταν θα ερθει ο Αντωνης... αυτο ηταν.
Ο Κωστας με βαζει μεσα στο αμαξι και φευγουμε για το αεροδρομιο.
Αντιο Αντωνη
.....................................................................
...................................................................................................................
Γεια σας!!!!
Ναι πλησιαζουμε πολυ κοντα στο τελος....
Αχχχ το κοριτσακι μας φευγει για Ρουμανια.😬
Ακομα ομως δεν ξερω τι τελος να δωσω.. καλο ή κακο... δεν ξερω.
Τελος παντων... τι κανετε?????
Τι πιστευετε οτι θα γινει ή καλητερα τι θελετε να γινει.???
Ββ
❤❤❤❤❤❤❤❤❤
GP!
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top