Και άκουω τον Πέτρο.
- Πρώτο πράγμα για φέτος...να πνίξω τον μαλακά του σχολείου τον Πέτρο!
Έκανα πως δεν τον άκουσα αφού μου έφυγε ένα πνιχτω γελάκι. Προχώρησα προς την πόρτα του για να ανοίξω.
- Δηλαδή εγώ πρέπει να γράψω, πρώτο πράγμα για φέτος....αν δεν κάνω την Άννα να έχει καταθληψει θα είμαι αποτυχημένος?
- Γράφεις ότι θες στην δικιά σου.
- Είσαι άχρηστη!
Δεν θα σχολιάσω. Ξεκλειδωνω την πόρτα και ψάχνω τον διακόπτη. Μόλις ανοίγω το φως χαμογελάω με αυτό που έφτιαξα. Αν του ζητήσω μια χάρη λέτε να δεχτεί? Θα δοκιμάσω!
- Πέτρο...
- Ούτε και με νοιάζει!
Με νευριάζει απίστευτα πολύ! Ούτε να μιλήσω ρε φίλε. Άλλη μια φορά.
-Πέτρο...
- Σου είπα δεν με νοιάζει, τι δεν κατάλαβες?
Μου φωνάζει κιόλας. Ααααααααα εμείς δεν θα τα πάμε καθόλου καλά, όχι ότι τα πηγαίναμε πότε.
- Μπορείς να σκάσεις να σου πω!
- ΓΑΜ-
-ΣΟΥ ΕΊΠΑ ΝΑ ΣΚΆΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙΣ!!! Λοιπόν αυτό ήταν το γραφείο του μπαμπά μου δεν ζει ποια απλά ήθελα να μην πηδας όλων τον γυναικείο πληθυσμό εδώ μέσα αλλά να σέβεσαι λίγο τον χώρο! Το κλειδί είναι εδώ!-Είπα κάτω το άφησα με δύναμη στο γραφείο του- και κακή σου νύχτα.
Πάω να βγω από το δωμάτιο και μπαμ ξανά μέσα σε αυτό και πάνω στον τοίχο με απέναντι μου έναν εξαγριομενο Πέτρο.
- Εμένα δεν θα μου ξανά φωνάξεις! Είσαι ένα τίποτα και αυτό θα παραμείνεις δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κάποιος μαζί σου κατάλαβες μικρή ανύμπορει! Έξω από το δωμάτιο μου τώρα!
Ε δεν άντεξα και του εδώ με όση δύναμη είχα ένα χαστούκι!
- Στο διάολο!
Πέτρος POV
Με είχε φέρει στα όρια μου αυτή η κοπέλα εμένα δεν μου φωνάζει καμιά και μου φωνάζει το μπαζο η Άννα. Καλά τις τα είπα γιατί αρκετά την αφήσαμε ελεύθερη σήμερα. Ήμουν στην ευχάριστη θέση να γελάσω όταν την είδα να είναι έτοιμη να κλαίει αλλά πάλι κάτι μέσα μου γέμιζε ενοχές. Τότε το χέρι της προσγειώθηκε με ''δύναμη'' πάνω μου. Τα πήρα άσχημα.
- Στο διάολο!
Φώναξε και πήγαινε προς την πόρτα. Από τα νεύρα μου πήρα ένα βιβλίο και της το πέταξα. Την πέτυχε στο κεφάλι, ήμουν έτοιμος να αφήσω τα γέλια μου αλλά μόλις την είδα να πέφτει στο πάτωμα τα έπαιξα. Έτρεξα κοντά της και την γύρισα ανάσκελα. Σιγουρευτηκα ότι δεν αιμοραγούσαι από πουθενά και άρχισα να την ταρακουναω μήπως και ξυπνήσει.
- Άννα...Άννα κόψε την πλάκα και σήκω!
- Άννα έλα σήκω.
Μια δυο τρεις σηκώθηκε και ένιωσα κάπως ανακουφησμενος.
Τέλος Πέτρου POV
Κάτι βάρη έπεσε στο κεφάλι μου και όλα μαυρισαν. Είμαι σίγουρη ότι ο Πέτρος πέταξε κάτι! Ακούω να φωνάζει τ ο όνομα μου και ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και βλέπω τον μαλακά πάνω απ το κεφάλι μου. Τα χερια ΤΟΥ να ακουμπάνε τους ώμους μου και αυτός σε μια περίεργη κατάσταση!
- Πάρε τα κουλά σου από πάνω μου!
Είπα και σηκώθηκα όρθια. Λίγο ζαλίστηκα αλλά νομίζω ήμουν καλά. Έφυγα στο δωμάτιο μου και χτύπησα την πόρτα με δύναμη. Μαλακας αυτό είναι! Δεν τον νοιάζει η γνώμη των άλλων, υπερόπτης και απίστευτα γόης και άντρας βαρής. Δεν του τα είπαν όμως καλά!
Περνώ αγκαλιά το αρκουδάκι μου- σκύλος:')- και κοιμάμαι!

- 9:30 το πρωί-
Χτυπάει το ξυπνητήρι με το somebody to you και Σηκώνομαι από το κρεβάτι σαν ελατήριο. Τρέχω στο μπάνιο και Πλενομαι και. Μετά ανοίγω την ''μικρή'' μου ντουλάπα και ψάχνω στα κενουργια ρούχα για να πάω γυμναστήριο. Θα μου πείτε Κυριακή πρωί γυμναστήριο ? Ναι παιδιά γιατί πολύ απλά δεν είναι κανείς!!!!!! Τελικά έβαλα αυτά↓↓

Και κατεβαίνω κάτω να φάω και να φύγω. Τους βρίσκω όλους κάτω, πολύ περίεργο για δέκα το πρωί, να τρώνε δεν ήξερα ότι έχει και τρόπους ο μαμούχαλος! Πηγαίνω στην μαμά μου και στον Άρη και τους αφήνω από ένα φιλί στο μάγουλο.
- ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!
-Σκάσε!
- Καλημέρα Άννα!
Η μαμά απλά χαμογελάει!
- Πέτρο δεν θυμάμαι να σου μίλησα.
- Και δεν θυμάμαι να σου λέω Καλημέρα.
Μόλις μου είπες! Χτυπάει το κντ μου, βλέπω η Μαρίνα. Δεν έφαγα ακόμη !
- Μαμά φεύγω!
- Που πας?
- Πάω στο γυμ...πάω στη Μαρίνα!
- Οκ να περάσετε καλά.
Θα περάσουμε να είσαι σίγουρη. Κατεβαίνω και τους βλέπω να με περιμένουν (ο Δημήτρης και η Μαρίνα) στο αυτοκίνητο. Μπαίνω και φεύγουμε, μέχρι να φτάσουμε στέλνω στην κολλητή να βγούμε παρόλου που δεν είναι μέσα.
-Τελικά τι λέει ο αδερφός?
Ωχ Μαρίνα μην το ανοίγεις το θέμα.
-Το βράδυ τι κάνεις?
-Τίποτα.
-Ωραία θα βγούμε έξω για να σου πω!
- Οκ!

Φτάνουμε στο γυμναστήριο και αφού φτιάχνουν καφέ για αυτούς μιλάμε λίγο και μετά ο καθένας στον χώρο του. Χορεύω μόνη μου δεν έχω αρκετή όρεξη σήμερα και λέω να φύγω. Κοιτάω το κινητό μου και δεν έχει περάσει ούτε μια ώρα που ξεκίνησα. Ψάχνω τον Δημήτρη να πούμε τίποτα και τον πετυχένω να βαράει έναν σάκο του μποξ. Ουαοοουυ ο υδρωτας κυλάει στο μπράτσο του και νιώθω ένα ηλεκτρονικό ρεύμα να με διαπερνάει. Συνελθε είναι ο Δημήτρης! Ακριβώς είναι ο Δημήτρης και είναι κούκλος.
- Αυτό ήταν το μόνο που δεν περίμενα!
Γυρνάει και μ ε κοιτάει! Περιέγω το βλέμμα του δείχνει ότι δεν περίμενε να με βρει εδώ!
- Τι κάνεις εδώ?
λέει ενώ προσπαθεί να ρυθμίσει την αναπνοή του! Εγώ Πλησιάζω και του δίνω το νερό μου!
- Δεν είχα όρεξη και ήρθα να σε βρω!
- Και όταν δεν έχεις όρεξη μας θυμάσαι?
Είπε και άρχιζε να πλησιάζει.
- Αυτό πιστεύεις για εμένα?
- Εγώ ρώτησα πρώτος!
Γέλασα και σας ορκίζομαι ότι ένιωθα την ανάσα του να χτυπάει στα χείλια.
- Λοιπόν ίσως να σε θυμάμαι περισσότερες φορές απ ότι νομίζεις!
- Ναι ε?
- Ναι!
Είπα και ενώσε τα χείλια μας. Επιτέλους, φυσικά και ανταποκριθηκα και όταν μου ζήτησε πρόσβαση για να βαθύνει το φιλί του την έδωσα. Ήταν τόσο ωραία, τα χείλια του ήταν απαλά και είχα μια γεύση μέντας. Ένιωσα το οξυγόνο να τελειώνει ήθελα να τον αφήσω αλλά από την άλλη δεν μπορούσα.
- Γειά σου αδελφούλα!!!

Μπουμ καλό κεφάλαιο? Εμένα μου αρέσε, εσάς? Sorry που άργησα αλλά δεν προλάβαινα!

Like & Comment
→ ☆ ←
Love you crazy people!

Yours Xris____!