Αλέξανδρος POV

Είμαι ευτυχισμένος...ερωτευμένος...ναι...την αγαπάω ..πολύ νωρίς ;οχι για μένα η καρδιά δεν βλέπει χρονική περίοδο..ούτε ανάθεμα με ρωτάει...την βλέπω που απομακρίνεται πηγαίνωντας για ψώνια ...γυρίζει και με κοιτάζει με το ποθητό βλέμμα της ...και μου στέλνει ένα φίλι από μακριά ...θα με τρελάνει τελείως...
Το βράδυ θα την βγάλω έξω..θα την πάω κάπου ήσυχα και όμορφα..να νιώσει ζεστασιά...
Θέλω να περάσω από την κλινική να με ενημερώσουν για τα ραντεβού μου για αύριο...
Παρκάρω και κατευθύνομαι προς τα μέσα...με ενημερώνουν ότι με ζήτησαν αυτοπροσώπος στο τηλέφωνο και θα με πάρουν ξανά αργότερα ..λέω στην κοπέλα στην υποδοχή να μην με ενοχλησουν εκτός αν είναι κάτι σοβαρό...
Μπαίνω μέσα στο γραφείο και αποροφιέμαι στην δουλειά ετοιμάζοντας τα επόμενα χαιρουργία που έχω μέσα στην βδομάδα..
Κοιτάω το ρολόι και δεν έχω καταλαβει πως περασε η ώρα ..
Θέλω να τις στείλω ένα μήνυμα ..να την ενημερώσω και για το βράδυ ...
Της στέλνω ότι μου λείπει πολύ και ανυπομονώ να την έχω στην αγκαλία μου όλο το βράδυ ..
Την σκέφτομαι 24 ώρες το 24ωρο δεν αντεχω λεπτό μακριά της...
Αμέσως μου έρχεται μήνυμα της
~μωρό μου...κρυώνω μακριά σου ...ανυπομονώ να ζεσταθώ~
Αχ θεέ μου..μόνο με ένα μήνυμα της και με κολάζει..
Αφού ς στέλνω ένα μήνυμα
~Πως γίνεται ..ένας άγγελος..να με κολάζει με ένα μήνυμα. Σε λίγο ξεκινάω..~
Και τελειώνω τις εκρεμότητες μου ώστε να πάω στο ναρκωτικό μου..γιατι εθίζομαι μαζί της όλο και πιο πολύ..βάζω ένα μάυρο σακάκι από πάνω ..έχω πάντα στο γραφειο μου
Παίρνω τα κλειδία του αμαξιού και βάζω μπρος για το σπίτι της.
.με έχει πιάσει ένας περίεργος πονος στο στομάχι ,νιώθω ότι κάτι κακό θα γίνει..
Μα τι με έχει πιάσει ;;
Όσο πλησιάζω τόσο με κυριεύει η αίσθηση ότι κάτι συμβαίνει ..
Χάνω την αίσθηση του χρόνου..και δεν ξέρω καν για πότε φτάνω στο διαμέρισμα της ...
Την παίρνω τηλέφωνο αλλά δεν απαντάει ...όχι δεν θα περιμένω άλλο βγαίνω και πάω προς το σπίτι της...αρχίζω και χτυπάω το κουδούνι αλλά δεν ανοίγει...

Αρχίζω και χτυπάω κάποια άλλα διαμερίσματα ..κάποιος μου ανοίγει..και τρέχωντας ανέβαινω στο διαμέρισμα της..
Χτυπάω την πόρτα δυνατά ...
Βίβιαν ....μωρό μου άνοιξε μου ...
ΒΙΒΙΑΝΝΝΝ ...ουρλίαζω ...πρώτη φορά στη ζωή μου μετά τον θάνατο των γονιών φοβάμαι..
Πέφτω με δύναμη πάνω αλλά τίποτα...
Κοιταζω το διπλανό διαμέρισμα και χτυπάω το κουδούνι...
Μια ηλικιωμένη κυριά μου ανοίγει και μου χαμογελάει
Συγγνώμη για την ενόχληση ..αλλά έχει πάθει μάλλον κάτι η κοπέλα μου ..μένει δίπλα σας. Σας παρακαλώ ..θα μπορούσα να περάσω από το μπαλκόνι σας στο σπίτι της ;
Αν και δεν σε γνωρίζω αγόρι μου...πήγαινε ...πήγαινε δίπλα γιατί ανησυχώ .άκουγα κλάματα από δίπλα και φωνές ..την κοιτάζω έντρομος και πηγαίνω στο μπαλκόνι ...ευτυχώς είναι κοντινή η απόσταση...μόλις πηδάω στο μπαλκόνι της Βίβιαν ..και μπάινω απο την μπαλκονοπορτά..

Και τότε..τα λεπτά παγώνουν..πονάω ..Ματώνω..η καρδια μου σπάει..χάνω χτύπους...
Την βλέπω στο πάτωμα αναίσθητη ,χτυπημένη και αίμα ..αίμα παντού...δεν βγαίνει η φωνή μου...
Πέφτω στα γόνατα και εξετάζω τον καρδιακό της παλμό..είναι χαμηλός αλλά υπάρχει..ευτυχώς υπάρχει...
Την παίρνω αγκαλιά και τρέχω πανικόβλητος στο αμάξι μου..την βάζω απαλά ..και φεύγω σφαίρα για την κλινική..
Δεν σκέφτομαι...έχω χάσει κάθε επαφή ...φοβάμαι πολύ...πρώτη φορά στη ζωή νοιάζομαι για κάποιον τόσο πολύ...την αγαπώ ..ναι την αγαπώ...
Μέσα σε τόσο χρονικό διάστημα ...για πρώτη φορά στη ζωή μου...αγαπάω...για την γυναικά αυτη θα έδινα τα πάντα...
Φτάνω και αμέσως αφηνω όπως και όπως το αμάξι..την παίρνω προσεχτικά και την πάω στα εξεταστήρια ...
Την αφήνω πάνω στο κρεβάτι και πάω να βοηθήσω ..
Τότε βλέπω να με πλησιάζει ένας συνάδελφος μου ...
Αλέξανδρε ηρέμησε ...πήγαινε στο γράφειο σου να ηρεμήσεις και να καθαριστέις .έισαι γεμάτος με αίμα,θα την φροντίσω το υπόσχομαι..Τον πίανω από την ποδιά και τον φέρνω κοντά .
Δεν πάω πουθενά αν δεν την δω να ανοίγει τα μάτια της...το ακους ;
Ηρέμησε ...δεν είσαι σε κατάσταση καλή να είσαι εδώ..μπορεί να είσαι γιατρός ..αλλά επειδή βλέπω ..ότι έχετε κάποια σχέση ιδιαίτερη ..σε παρακαλώ να περάσεις έξω..εντάξει;
Μου φωνάζει και χαμηλώνω το βλέμμα μου..συμφωνοντας..
Βγαίνω έξω από τα χειρουργία ..και τα γόνατα μου λυγίζουν και συγκρούομαι στο πάτωμα ..
Ξεσπάω...μετά από τόσα χρόνια ξεσπάω σε κλάματα ..δεν με νοιάζει..
Αν πάθει τίποτα δεν ξέρω τι θα γίνει...θα τρελαθώ
Μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και την έχω αγαπήσει όσο τίποτα άλλο στην ζωη μου..
Λιώνω...
Όμως τι έγινε ;πως το έπαθε ;και κυρίως ποιο καθίκι της το έκανε..ορκίζομαι θα τον σκοτώσω ..θα τον βρω και θα μετανιώσει που έκανε τον κόπο μόνο και μόνο να χτυπήσει το κουδούνι της..
Πρέπει να ενημερώσω τον πατέρα της...
Σηκώνομαι και πηγαίνω στο γραφείο μου ..τρέχωντας ..φοβούμενος μην γίνει κάτι και εγω δεν είμαι εκεί...οχι οχι θα γίνει καλά η μικρή μου....είναι δυνατή..
Παίρνω το νούμερο από την κάρτα της εταιριάς του ..
Παρακαλώ ;μια κοπέλα το σηκωνει
Συνδέστε με σας παρακαλώ γρήγορα με τον Κύριο Παναγιώτου ..πρόκειται για την κόρη του καλώ από το νοσοκομείο...
Αμέσως .και με συνδέει ..
Ναι ;
Κύριε Παναγιώτου ..ελάτε γρήγορα στο νοσοκομείο..η Βίβιαν ...είναι χτυπημένη άσχημα...και η φωνή μου βγαίνει σπαστεί...από τα δάκρυα μου..
Τι ;πως πως ;Η κόρη μου ;πες μου ότι δεν είναι σοβαρά...

Δεν ξέρω...γαμωτο μου δεν ξέρω..
Έρχομαι ..Και Αλέξανδρε στέλνω και την αστυνομία να εξερευνήσουν το σπίτι..θα τον πίασουμε αυτόν που το έκανε ... μου το λέει με.μια σιγουριά σαν να ξέρει κάτι και μου το κλείνει ...πηγαινω ξανά προς τα χειρουργία και βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου ο Γρηγόρης..
Πες μου...πες μου..πως είναι ;
Προς το παρόν καλά...της δώσαμε ηρεμηστικό να μν πονάει...
Αλέξανδρε θα σου μιλήσω ειλικρινά..δεν ξέρω ποιος της τα έκανε..γιατί σίγουρα τέτοια χτυπήματα άντρας τα έκανε..
Έχει πολλαπλά χτυπήματα ..σε όλη την κοιλιάκη περιοχή, φέρει ένα κάταγμα στο θωρακικό...ευτυχώς δεν χτυπησε κάποιον πνεύμονα αλλά θα δυσκολευτεί λίγο στην αναπνοή μόλις ξυπνήσει...
Και έχει ένα αιμάτωμα στο κεφάλι .προσπαθούμε.με φαρμακευτική αγωγή και ξεκούρασει να υποχωρήσει..τις βάλαμε ένα στοματικό σωλήνα να απορροφήσει τυχόν πνευμονική φλεγμονή..
Θέλει υπομονη Αλέξανδρε ...την έχουμε βάλει στην εντατική..αν θες μπορείς εσύ να πας να την δεις..
Το μονο που κάνω είναι να κοιτάζω το κενό...γιατί ;γιατί σε εκείνη ;
Του λέω ένα ευχαριστώ και προχωράω προς την εντατική...
Ντύνομαι πρώτα με την ειδική στολή και την μάσκα ..και μπαίνω μέσα αντικρυζωντας το χειρότερο θέαμα στην ζωή μου..

Προσπαθώ να φανώ δυνατός και πηγαίνω κοντά της...πίανω το μικροσκοπικό χεράκι της ..τόσο ευθράστο ,κρύο
...είναι τόσο χλωμή το πρόσωπο τηςέχει μώλωπες...και το κεφάλι της είναι τυλιγμένο με γάζες ..
Γεμάτη σωληνάκια παντού...
Αγάπη μου...ζωή μου..μπορεί να μην με ακούς αλλα μπορεί και ναι..θα στα πω όταν ξυπνήσεις ξανά και ξανά μέχρι να δω το όμορφο χαμόγελο σου...
Σε γνώρισα σε τόσο σύντομο διαστημα αλλά ξέρω ένα πράμα..είσαι η μια γυναίκα της καρδιάς μου.. είναι δικιά σου...την άνοιξες της έδωσες ζωή..μην μου την σκοτώσεις..θα διαλυθώ το νιώθω και ξερω και ότι και εσυ το ιδιο νιωθεις ξύπνα μωρο μου και δεν θα αφήσω ποτέ ξανά αγάπη μου ..Σε αγαπάω Βίβιαν ..με όλη μου καρδιά ...σε ικετεύω όμως ξύπνα ..δεν το αντέχω...
Δεν ξέρω για πόση ώρα έκλαιγα ...κοντά της. Με ειδοποιουν πως ο πατέρας της είναι έξω...την δίνω ένα φιλί στο κούτελο..και πηγαίνω κοντά του..
Είναι σε άθλια κατασταση ..κόκκινα μάτια και μαύρους κύκλους από το κλάμα...με βλέπει και τρέχει κοντά μου...
Πως είναι ; του εξηγώ τι μου είπε ο γιατρός και δεν έχει σταματήσει να κλαίει με λυγμούς ..
Ποιος τι το έκανε Κύριε Παναγιώτου .;στην φωνή σας πριν σας άκουσα αγχωμένο αλλά σαν ..σαν να ξέρατε ποιος της το έκανε ..

Άκου αγόρι μου..ξέρω ότι με την Βίβιαν έχετε βγει και είστε μαζί απο ότι κατάλαβα...και χαίρομαι πραγματικά .είσαι καλό παιδί αλλά η κόρη έχει περασει πάρα πολλά ..είναι τόσο μικρή και τις έχουν συμβεί άσχημα γεγονότα ..θα θέλα σου πει εκείνη την ιστορία της..
Αν την αγαπάς ..θα καταλάβεις ..και πάνω από όλα δείξε της την αγάπη την χρειάζεται..μου χαμογελάει αχνά με όση δύναμη του έχει ζητήσει..
Κύριε Παναγιώτου είμαι ένας άντρας που στη ζωή του πέρασε δύσκολα χρόνια..αλλά με αγάπη και αξιοπρέπεια..η Βιβιαν για μένα δεν είναι ένα καπρίτσιο αλλά ο έρωτας ..είναι το φωτεινό κομμάτι της ζωής μου..και ένα βάρος βγαίνει από μέσα μου λέγωντας αυτά τα λόγια αλλά ..με τσακισμένη καρδιά γιατί αυτά τα λόγια πρώτα ήθελα να τα ακούσει η Βίβιαν ..αλλά θα τα ακούσει..προσεύχομαι στον θεό να ξυπνήσει ...
Συμφωνεί με ένα νεύμα.
Του λέω ότι εγώ θα μείνω νοσοκομείο μαζί της και να πάει να ξεκουράστει έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να την δει ακόμα ..με καληνυχτίζει και φεύγει...

Πηγαίνω προς τα μέσα και πάω να την δω ξανά ..αν και δεν επιτρέπεται ...τα οφέλη του να είσαι γιατρός.
Παίρνω μια καρέκλα και πάω κοντά της .. κάθομαι και την κοιταζω ...και σκέφτομαι πως η ζωή μου άλλαξε προς την ευτυχία μαζί της...

Στην απόλυτη ευτυχία...στην λύτρωση μου...

Ωχ...ο γιωργος..τωρα τι να πω για εκεινον...τωρα η βιβιαν ..😢😢αχ ο αλεξανδρος κομματια...
Αφιερωμενο ομορφη...Florentina_V