Βίβιαν POV

Οι ώρες περνάνε και όπου να ναι πλησιάζει η στιγμή που θα τον ξαναδώ..Τρέμω  για την αντίδραση του ..θα θυμώσει που του το έκρυψα ;
Ελπιζω πως όχι ....

Η ώρα έχει περάσει και τότε το κινητό μου δονήται ..
Τα χέρια μου τρέμουν ,κρύος ιδρώτα με έχει λούσει ..

-Βίβιαν ,μόλις έφτασα ..
Θεε μου η φωνή του ..θα μπορούσα να έίναι ο μόνος ήχος που να ακούω για μια ζωή ..

-Ν...ναι.. εμ ...να σου στείλω την διεύθυνση ..σε περίμενω ...

-Μωρό μου ..μην φοβάσαι..τώρα εγώ είμαι εδώ ..

Μου λέει και το κλείνουμε ..πως μπόρεσα να μέίνω μακριά του ;;

Λάθοι ,λάθοι και τον δύο μας .
Ψέμματα και κρυφές αλήθειες που μας πλήγωσαν..θα τα καταφέρουμε ,;

Μέχρι να έρθει παίρνω ένα τηλέφωνο τον Killian να τον ενημερώσω  για τον Αλέξανδρο ..με μάλωσε λίγο όχι επειδή θα έρθει αλλά επειδή στην κατάσταση μου δεν πρέπει να έχω έντονες συγκινήσεις,αλλά καταβάθος χάρηκε .
Με ενημέρωσε ότι θα λείπει θα πάει να μείνει στην κοπέλα του για λίγες μέρες αλλά θα περάσει πρώτα να πάρει κάποια ρούχα..
Χαίρομαι τόσο πολύ για εκείνον ,του αξίζει κάθε ευτυχία ..τόσους μήνες με φρόντιζε και με έτρεχε παντού ..
Μαζί με την κοπέλα του την  Lilly με βοηθούσαν σε όλα ...
Θα τους είμαι για παντα ευγνόμων ..

Ακούω το κουδούνι και ξέρω πως είναι εκείνος ... το κατάλαβα μόνο και μόνο απο το πώς κάνει η καρδιά μου αυτή τη στιγμή ..

Την ανοίγω και δεν τον κοιτάζω ακόμα...όλο το κορμί μου τρέμει ..ανεξέλεκτα δάκρυα τρέχουν χωρίς να με νοιάζει που με βλέπει τόσο ευάλωτη κοντά του..

-Βίβιαν ...κοίτα με ..

Σηκώνω το βλέμμα μου και απλά χανόμαστε ο ένας στον άλλον ..

Και χάνομαι ,χάνομαι .. τα χέίλη του σαν χείμαρος με παρασέρνουν σε μια αιώνια δίνη  ..
Το χείλη του δάγκώνουν τα κάτω χείλος μου θυμίζοντας μου πως δεν έίναι όνειρο ...έίναι εδώ κοντά μου..
Περνάω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και με φέρνει πιο κοντά του ..δεν σταματάμε να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον ..
Η γλώσσα του ισχωρεί ακόμα πιο βαθιά..μου δίνει πνοή ..χωριζόμαστε για λίγο ακουμπώντας το μέτωπο του πάνω στο δίκο μου..
-Αλέξανδρε ..πάω να μιλήσω αλλά βάζει το δάχτυλο του πάνω χείλη του ..
-Σσσ ..θα μιλήσουμε άλλωστε για αυτό ήρθα ..άλλά πρώτα ήθελα να γευτώ ξανά τα χείλη σου ...να σε δω
Ήρθα να πάρω την ζωή μου πίσω ξανά γιατί μωρό μου την πήρες την ημέρα που έφυγες .
Ας πάμε μέσα μιλήσουμε ..πρέπει να με ακούσεις Βίβιαν  πρέπει να μάθεις την αλήθεια ..αυτή που τους μήνες που έλειπες την ξέρω μόνο εγώ και ο Κώστας δεν με άφησες να μας λυτρώσω από το βασανιστήριο αυτό ..του χαμογελάω γιατί αυτό μπορω μόνο ..δεν έχω την δύναμη να μιλήσω καν..τον έκανα να υποφέρει ..
Τ

ον κοιτάζω και έχει αλλάξει ,έχει αδυνατήσει ,το πρόσωπο του μαρτυράει το βάσανο που πέρασε ..
Περνάει τα χέρια του πίσω από τον αυχένα και μοιάζει τόσο μικρός ..
-Γιατί έφυγες Βίβιαν ; μια τόσο απλή ερώτηση ..αλλά τόσο δύσκολη απάντηση..
Η φωνή μου έχει κολλήσει και δεν βγαίνει ..δεν του έδωσα μια ευκαιρία .αλλά πονούσε και ακόμα πονάει..
-Γιατί εκείνη την στιγμή μου φάνηκε σωστό..και ήταν σωστό ..είναι οικογένεια σου παιδί σου έφυγα για να είσαι μαζί τους αλλά όλα κάποια στιγμή αλλάζουν ,οταν αγαπάς Αλέξανδρε σκέφτεσαι την  ευτυχία του άλλου ακόμα και να πληγωθώ και εγώ..
Τον κοιτάζω και τον βλέπω να είναι κομμάτια ..είναι πληγωμένος ...
-Τόσος πόνος..Βίβιαν δεν φαντάζεσαι τι πέρασα από εκείνη την στιγμή που έφυγες ..
Η καρδιά  μου κομματιάστηκε σε τόσα μικρά κομμάτια ,έχανα το μυαλό μου μέρα με την μέρα ,δεν είχα κάποιον λόγο να συνεχίσω να παλεύω ..

-Μην το λες αυτό  έχεις το παιδί σου..του λέω γιατί αυτή έίναι η αλήθεια ..αλλά το βλέμμα του σκοτεινιάζει ...

-Χμμ Το παιδί μου ; ποιο παιδί ; ένα παιδί που θα το μεγάλωνα και μια ζωή θα ζούσα στο ψέμμα ;
Γιατί Βίβιαν αν απαντούσες στα τηλεφωνήματα, αν με άφηνες να σου εξηγήσω τότε θα ξέρες πως η Μαρία μας φλόμωσε στο ψέμμα ..
Μας κορόιδευε τόσο καιρό ..
Είμασταν πιόνια άβουλα και εμείς απλά ακολουθούσαμε ..
Δεν είναι δικό μου το παιδί Βίβιαν ..η Μαρία διατηρεί  τόσα χρόνια με τον Μάριο δεσμό  και το μόνο που ήθελε να καταφέρει είναι να με καταστρέψει για το κακό που του έκανα παλιά ..για αυτό η προσέγγισει της για αυτό όλα ..το παιδί είναι του Μάριου ..νιώθω διαλυμμένος με τσακίσαν Βίβιαν και εσύ μαζί με την φυγή σου μου έδωσες την χαριστική βολή ..

Έχω χάσει τα λόγια μου ...τα σώμα μου έχει μουδιάσει .. και ένας δυνατός πόνος με πιάνει στην κοιλιά και φοβάμαι για το παιδί μου..το παιδί μας ..ξαφνικά βλέπω στα πόδια μου να τρέχουν αίματα ..

-Αλέξανδρε πήγαινε με στο νοσοκομείο σε παρακαλώ  ..του λέω και είναι το μόνο που θυμάμαι πριν όλα σβήσουν ..

Ανοίγω τα μάτια μου ακούγοντας τον ήχο από ένα μηχάνημα ..
Κοιταζω δεξιά και βλέπω τον Αλέξανδρο να κοιτάζει έξω στο παράθυρο σκεπτικός..

-Αλέξανδρε ...γυρίζει και μου χαρίζει ένα από τα χαμόγελα του που με κάνουν να χάνω ένα χτύπο από την καρδιά  μου..
Έρχεται κοντά μου και πιάνοντας το πρόσωπο μου μου δίνει ένα φιλί γεμάτο αγάπη ..

-Σε ευχαριστω καρδιά μου ,σε ευχαριστώ..το παιδί μας είναι καλά μην ανησυχείς το μόνο που χρειάζεται είναι ξεκούραση τώρα και όχι εντάσεις μου είπε ο γιατρός..
Ξεκουράσου και θα τα πούμε όλα αργότερα ..κλείνω τα μάτια μου και με παίρνει πάλι ο υπνος ..

Ξυπνάω μετά από κάποια ώρα και ο Αλέξανδρος δεν είναι εδώ ..βλέπω δίπλα ένα χαρτί ..
~Μωρό μου μην ανησυχείς πάω να φτιάξω κάποια χαρτιά μαζι με τον  Killian για το νοσοκομείο σε λίγο έρχομαστε..Σε αγαπάω  ~
Χαμογελάω και αφήνω ξανά το χαρτί ..κοιτάζω έξω από το παράθυρο και πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά ..θα ξεπεράσουμε ότι δυσκολία μας φέρει η ζωή εμείς και το παιδί μας..
Χαιδεύω την κοιλίτσα μου και νιώθω να κινέίται κάτι μέσα σαν να κολυμπάει ..το μωράκι μας ..

Ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν μέσα ο Αλέξανδρος μαζί με τον ξάδελφο μου ..
-Γεία σου μωρό μου ..μου λεεί δίνοντας μου ένα φιλί στο μέτωπο ..

-Μας λαχτάρισες μικρή ..τώρα πια δεν είσαι μόνη σου ..πρέπει να προσέχεις..μου τσιμπάει την μύτη και εγώ κάνω πως με πονεσε ..γελάμε όλοι μαζί αλλά πρέπει να μιλήσουμε με τον Αλέξανδρο ..

-Kilian σε ευχαριστώ πολύ για όλα ..αλλά πρέπει να μιλήσουμε με τον Αλεξανδρο  ..πριν πεις κάτι σου υπόσχομαι δεν θα στεναχωρηθώ..
Χαμογελάει και υπόσχεται οτι θα έρθει αύριο με την Lilly ..
 
Έρχεται δίπλα μου και κάθεται μαζί μου στο κρεβάτι ..
Το χέρι του πάει στην φουσκομένη μου κοιλίτσα και την χαιδεύει..
Πάει κοντά και την  φιλάει στοργικά ..
Συγκινούμε αμέσως και μαζεύω τα δάκρυα πριν κυλήσουν..
-Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ένα μικρό θαύμα το δικό μας μικρό θαύμα..
Μικρούλι μου έγώ είμαι ο μπαμπάς σου ..να ξέρεις πως σε αγαπάω πολύ πολύ και ανυπομονώ να σε γνωρίσω ..γελάω με την κίνηση του..
-Ξέρεις πως μπορεί να μην σε ακούει ακόμα ;
-Με ακούει το ξέρω το παιδί μας είναι πανέξυπνο και όμορφο ειδικά αν μοιάσει στη μαμά ...

-Είσαι τρελός ..

-Τρελός  αλλά ο δικός σου ..με φιλάει πεταχτά ..και μου λέει τι του είπε ο γιατρός και πως πρέπει να προσέχω ακόμα για έναν μήνα και μετά μπορώ να ταξιδέψω πίσω στην Ελλάδα ..
Μου είπε για τον μικρό του Παύλου και της Δήμητρας πως μεγαλώνει και μοιάζει στην μαμά του ..
-Αλέξανδρε ..τώρα τι κάνουμε ;
-Ξεχνάμε τα παλιά ..με την Μαρία δεν έχω μιλήσει καθόλου ..αλλά δεν χρειάζεται κιόλας ..ήρθε και μου είπε την  αλήθεια όλη ο Μάριος ..μπορεί να έκάνε ότι έκανε αλλά είναι παιδί του ..ελπίζω να μην τους ξαναδώ ..μπροστά μου ειδικά την Μαρία γιατί δεν ξέρω καν πως θα αντιδράσω ..

-Το ένιωθα ... μου λέει αλλά δεν καταλαβαίνω

-Το ένιωθα ότι δεν ήταν δικό μου ..δεν ξέρω πως αλλά μέσα μου το ξέρα ..

-Μαζί αγάπη μου ..μαζί θα τα ξεπεράσουμε όλα..μου λέει και βυθίζομαι στην αγκαλιά του

-Ναι μωρό μου ..μαζί ..και για πρώτη φορά νιώθω ευτυχισμένη ,γεμάτη αγάπη..

Επιτελους ανεβασα ...
Λοιπον οι μισες το ειχατε βρει ...τωρα τι λετε να γινει στην συνέχεια ;;βριστε ελευθερα την μαρια  
...