Αλέξανδρος POV

Από την μέρα που έφυγε έχω γίνει ένας άνθρωπος χωρίς ζωή..
Νιώθω πως λιγοστεύει μέρα με την μέρα η δύναμη μου ...
Λένε πως οι άντρες είναι δυνατοί ,σκληροί ,γεμάτοι δύναμη ..
Ψέματα ..όλα ψέματα νιώθω τόσο αδύναμος ..
Δεν ξέρω που έχει πάει καν..
Ξέρω πως μιλάει με την Δήμητρα αλλά δεν βγάζει άχνα ..το μόνο που μου έίπε ότι είναι καλά ..
Δεν ξέρω γιατί έφυγε αλλά φαντάζομαι το γιατί...
Έχει δίκιο αλλά γαμώτο μου ,έπρεπε να με αφήσει να της δώσω μία εξήγηση ..
Αντέδρασε παρορμητικά χωρίς λογική μια πεισματάρα χωρίς να σκέφτεται..
Έχουν περάσει 3 μήνες αλλά ο πόνος δεν έχει σταματήσει να υπάρχει ..
Κάθε μέρα ξυπνάω και μηχανικά ξεκινάω την μέρα μου ..Όλοι με κοιτάνε σαν να με λειπούνται ..είδικά ο Πάυλος με φωνάζει που έχω αφήσει τον ευατό μου αλλά δεν με νοιάζει πραγματικά ..
Κατευθύνομαι στο μπανιο και κοιτάζω έναν διαφορετικό άνθρωπο ..

Τα μόυσια μου έχουν μεγαλώσει τραγικά ένω το πρόσωπου μου έχει χλωμιάσει τόσο ..έχει χάσει την ζωντάνια του ...
Και γιατί άλλωστε να έχει ; το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή μου το άφησα να φύγει..
Σήμερα δεν θα πάω ευτυχώς δουλειά , έτσι και αλλιώς δεν έχω κουράγιο για τίποτα ..τα ακύρωσα..
Κάθομαι έξω στο μπαλκόνι και προσπαθώ να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς εκείνη και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όυτε καν μπορώ να το διανοηθώ ..
Βλέπω το κινητό μου να χτυπάει και βλέπω το όνομα της Μαρίας ..ούτε να την ακούσω δεν θέλω .
Εξαιτίας της έχασα την Βίβιαν
Το μόνο που θέλω να γεννηθεί το παιδί και να αναλάβω την ευθύνη μου..
Ξέρω σκληρό αυτό που λέω αλλά δεν είμαι χαρούμενος για αυτό το παιδί ..δεν είναι από αγάπη και έρωτα απλά έτυχε ...το σηκώνω γιατί δεν αντέχω άλλο την γκρίνια της .
-Τι θέλεις ;

-Τι θέλω; έχεις μέρες να πάρεις και μήνες να βρεθούμε ,δεν ενδιαφέρεσαι καθόλου για το παιδί ; η φωνή της μου δημιουργεί έναν συνεχώμενο πονοκέφαλο.
-Μην φωνάζεις γιατί έχω πονοκέφαλο.
-Πάλι έπινες ;ε βέβαια στο βρακί της σε έχει βάλει αλλά είσαι τόσο ηλίθιος που κάθεσαι ακόμά και υποφέρεις για αυτήν την ηλίθια που σε παράτησε αντί να κοιτάξεις εμένα και το παιδί..

-Τελείωσες τις μαλακίες Μαρία ; τελείωσες με την κακία που έχεις μέσα σου ; Λοιπόν άκουσε με για τελευταία φορά εσύ ποσός με ενδιαφέρεις και το παιδί απλά θα το αναγνωρίσω και μην ξανατολμήσεις να με ξαναπάρεις μέχρι να γεννήσεις ή αν έχει πάθει κάτι το μωρό εντάξει ;
Της το κλέινω πριν πω και άλλα και βγω εκτός ευατού..
Πάιρνω το ποτήρι και το πετάω με δύναμη στο τοίχο ..δεν αντέχω άλλο πονάω γαμώτο μου ..όλοι μου λένε να συνεχίσω αλλά πως ; δεν μπορώ και δεν θέλω ..μαζί της πήρε και την καρδιά μου γιατί σε εκείνη ανήκει..
Πίνω σαν να μην υπάρχει άυριο και το τελευταίο που θυμάμαι είναι το πρόσωπο της...

Νιώθω κάποιος να με ξυπνάει ..
Όλο το σώμα μου είναι μουδιασμένο και τ κεφάλλι μου κοντεύει να
-Γαμώτο σου Αλέξανδρε ξύπνα .. είναι η φωνή του Πάυλου
-Αν συνεχίσεις θα σε βαρέσω το ορκίζομαι ..
Σηκώνομαι σιγά σιγά και προσπαθώ να πάω στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπο μου..

-Ακουσε με προσεχτικά σύνελθε πριν λάβω μέτρα εγώ ..έκανε βλακεία που δεν της μίλησες και στο είχαμε πει αλλά φταίει και εκείνη που έφυγε χωρίς να της δώσεις μία εξήγηση ..λοιπόν σήκω κάνε ένα μπάνιο και πάμε έξω να φάμε κάτι ..αυτή την στιγμή σντί να είμαι με τον γιο μου νταντεύω ένα παιδί ακόμα ..προχώρα ψηλέ..

Έχει δίκιο ..μπαίνω μέσα στο μπάνιο και αφήνω το νερό να τρέξει στο κορμί μου ..
Θα την περιμένω ,θα προσπαθήσω να την ξανακερδίσω ναι αυτό θα κάνω ..και αν δεν με θέλει στη ζωή της τότε θα το υποστώ ..

Βγάίνω έξω και βλέπω τον Παύλο να συμμαζεύει και να μουρμουράει .
-Τι μουρμουράς ; με κοιτάζει με ένα βλέμμα δολοφονικό ..
-Πλάκα μου κάνεις ;;υπηρέτρια έχω γίνει ..δεν το πιστεύω ,δεν το πιστευω ...ξυφυσάει και γελάω έτσι όπως κάνει..
-Λοιπόν μεγαλιώτατε πήγαινε να ετοιμαστείς άντε..
Πηγαίνω μέσα να ντυθώ και όταν ανοίγω την ντουλάπα μυρίζω το άρωμα της..κλέίνω τα μάτια μου και την φέρνω στην μνήμη μου ...
Πρέπει να συνεχίσω ..πηγαίνω μέσα και βλέπω τον Παύλο να μιλάει στο τηλέφωνο με κάποια ένταση ..
Μπαίνω μέσα και με αντιλαμβάνεται ,το κλείνει και με πλησιάζει ..
- Η Δήμητρα ήταν ; κουνάει το κεφάλλι του αλλά τον βλέπω αναστατωμένο ..
-Τι συμβαίνει;
-Τίποτα μην ανησυχείς απλά με το μωρό έίναι δύσκολα...
Μα ποσο αναίσθητος είμαι ; ξέρω πόσο με αγαπούν τα παιδιά και αντί να είναι αυτή τη στιγμή με το γιο του Νταντεύει εμένα ..
-Παύλο πραγματικά είμαι καλά ..θα παραγγείλω κάτι να φάω και θα ξαπλώσω λίγο ..ορκίζομαι δεν θα πιω..αλλά σε παρακαλώ η Δήμητρα σε χρειάζεται περισσότερο τώρα ..
-Μα δεν είσαι καλά και αν..πάει να μιλήσει αλλά τον διακόπτω αμέσως..

-Ξέρω πως σας βασάνισα όλο αυτόν τον καιρό και ελπίζω να με συγχωρέσετε..αλλά πραγματικά νιώθω καλύτερα ..θα την διεκδικήσω ξανά ..δεν θα την αφήσω να μου φύγει ..ποτέ ξανά ..

-Αυτό περίμενα να ακούσω οκ τότε θα παραγγείλω να φάμε κάτι ..τι με κοιτάς ; πείνασα εσύ κερνάς Doc

Αφού έχούμε παραγγείλει αρχίζουμε και μιλάμε για τον μικρό..κάθε φορά που αναφέρεται σε εκείνον φωτίζεται το πρόσωπο του..
Ο μικρός είναι ίδιος η Δήμητρα ..
Και τότε θυμάμαι πως σε λίγο καιρό θα γίνω και εγώ πατέρας αλλά νιώθω το απόλυτα κενό..σαν να μν έίμαι εγώ ο ίδιος ..
Μετά από ώρα φεύγει και μενω μόνος.
Ξαπλώνω στον καναπέ έχωντας τα χέρια μου πίσω από το αυχένα μου..
Πρέπει να ξεκαθαρίσω τα πράγματα με την Μαρία .
Δεν γίνεται να συνεχίσει η κατάσταση αυτή έτσι ..μακάρι όλο αυτό να έιναι ψέμα..ένα άσχημο όνειρο ..

Ακούω ένα ήχο να με καλεί με είχε πάρει ο ύπνος ..όυτε καν το κατάλαβα ,ψάχνω το κινητό μου και τότε βλέπω ποιος με καλεί.
Τα χέρια μου τρέμουν που νομίζω πως θα λυποθημήσω από την χαρά ...

-Βίβιαν ;μωρό μου είσαι εσύ ; νίωθω αβέβαιος δεν ξέρω πως να ανιδράσω ..

-Ναι ,πρέπει να μιλήσουμε Αλέξανδρε από κοντά ...ακούγεται κλαμμένη ..γιατί καρδιά μου ;

-Ναί ναι πες μου που είσαι να έρθω ..είσαι κοντά ;την ρωτάω και σηκώνομαι ήδη να πάω κοντά της..

-Δεν θα το έλεγα ..Αλέξανδρε μπορείς να έρθεις Ιρλανδία ;είμαι στον ξάδελφο μου ..που ;;;;;τι λέει ; Ιρλανδία ;ήξερα πως έχει συγγενείς εκεί αλλα δεν περίμενα να φύγει τόσο μακριά μου ...τόσο με απεχθάνεται..δεν ξέρω πόση ώρα την έχω στην αναμονή αλλα μόλις την ακούω βγάίνω από τον λύθαργο μου..
-Αλέξανδρε ;ποσο μου έλειψες...

-Στείλε μου την διεύθυνση ..ξεκινάω γι αεροδρόμιο... έρχομαι ...
Το κλείνω και ένα κύμα ζεστασιάς με διαπερνά..θα την δω μετά από τόσο καιρό ..μου έχει λέιψει τόσο πολυ..
Θέλω να τα ξεκαθάρισουμε όλα και να γυρίσουμε μαζί πίσω .. πήρα τελέφωνο στο αεροδρόμιο και η επόμεβη πτήση φεύγει σε 3 ώρες .. ετοιμάζω μια μικρή βαλίτσα γρήγορα και ξεκιναω ..

Μετά από 1 ώρα φτανω και περιμένω να κανουν την ανακοίνωση ...
Στέλνω ένα μήνυμα στον Παύλο και τον ενημερώνω .
Αμέσως μου έρχεται απάντηση πως κάνω την σωστή απόφαση αρκέί να μην πληγωθώ άλλο ..για χάρη της ας πληγωθώ εγώ την τσάκισα χειρότερα ..μου αξίζει..

Μου έρχεται άλλο ένα μήνυμα από την Βίβιαν .
Αυτομάτως ένα χαμόγελο χαράζεται στο πρόσωπο μου..

-~Μόλις φτάσειε θα σε πάρω τηλέφωνο να σου πω την διεύθυνση ..θέλω να ξέρειε πως μου έχεις λείψει..Σε αγαπώ Βίβιαν
~
-Και εμένα μου έχεις λείψει πολύ..θα τα πούμε από κοντά μωρό μου όλα .~ της το στέλνω και το κλείνω ..

Ναι είμαι έτοιμος για αυτήν την γυναίκα..να κάνω τα πάντα ..
Κάνουν την ανακοίνωση και αφού επιβιβαζόμαι κάθομαι στην θέση μου και σκέφτομαι πως σε λίγες ώρες θα την έχω αγκαλία..

Κορίτσια μου και αγόρια ..έβαλα επιτέλους..ειναι μια δύσκολη περιοδος για μένα σας λατρευω ..θα προσπαθησω συντομα για επομενο ..φιλακια πολλα .