Βίβιαν ΡΟV

Με τον Αλέξανδρο φεύγουμε από το μαιευτήριο και πηγαίνουμε προς το σπίτι...
Όλη την ώρα δεν έχουμε μιλήσει ,κιόλας τι να πω ; ότι σε λίγη ώρα πρέπει να βρεθώ με την πρώην σου και να μου πει κάτι πολύ σημαντικό που αφορά και εμένα αλλά κύριο θέμα είσαι εσύ ;

-Μωρό μου  τι έχεις ; ξέρω ότι κάτι έχεις ..αλλά δεν ξέρω τι ..
Ξέρω πως με καταλαβαίνει αλλά δεν μπορώ να του πω ..όχι ακόμα τουλάχιστον ..

-Απλά είμαι λίγο κουρασμένη αυτό..
Σε λίγο θα περάσω από την εταιρεία να πάρω κάτι που ξέχασα ..είναι η χειρότερη δικαιολογία αλλά η μόνη που έρχεται αστραπιαία στο μυαλό

-Θέλεις να περάσουμε τώρα ;;

-Όχι ,όχι θέλω να βγω να πάρω και κάτι για το μωρό  ..ευτυχώς δεν κατάλαβε κάτι γιατί όταν μιλάω για το μωρό αυτομάτος γλυκαίνω..

-Εντάξει αγάπη μου ότι θες ..σε αφήνω σπίτι ή εταιρεία κατευθείαν ;εγώ πρέπει να περάσω από το ιατρείο έχω ένα ραντεβού σε λίγο..

-Ναι εντάξει ,με αφήνεις εταιρεία 
..
Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στην εταιρεία ..μου δίνει ένα φιλί και δεν μπορώ να αντισταθώ γιατί τότε αρχίζω να αναπνέω ξανά
..μένουμε ξέπνοοι ..η παλάμη του χαιδεύει ευλαβικά το πρόσωπο μου..
Ακουμπάει το μέτωπο του πάνω στο δικό μου και μένουμε μερικά λεπτά έτσι χωρίς να μιλάμε ..
-Το βράδυ θέλω να σου μιλήσω ..εντάξει ;
-Ναι ...εντάξει ..το λέω με μια αβεβαιότητα ,μη ξέρωντας τι θα γίνει ..
Βγαίνω γρήγορα από το αμάξι και ανεβαίνω  πάνω ..ευτυχώς λείπουν όλοι εκτός του Κώστα που κάθεται στο γραφείο του  πάνω από κάτι χαρτιά ...
-Κώστα  ακόμα εδώ είσαι ; πετάγεται τρομαγμένος γιατί δεν με είχε καταλάβει..
-Γεια σας Κυρία Βίβιαν ,ναι δεν έχω τελειώσει  με την δουλειά μου .μου φαίνεται μελαγχολικός και κουρασμένος..
- Τι έχεις ;
Τον ρωτάω και ξεφυσάει..
-Δεν ξέρω κυρία Βίβιαν ,θέλω νας σας πω κάτι που δεν το ξέρει λογικά ακόμα ο Κύριος Αλέξανδρος ,την περίοδο που δούλευε η μητέρα μου  μαζί με τον πατέρα και το θειο του είχαν επαφές ..δεν ξέρω πως να το πω αλλά υπάρχει περίπτωση ο  Κύριος Αλέξανδρος και εγώ να είμαστε άδελφια ..
-Απο που και ως που ; πως γίνεται αυτό ;
-Η μητέρα μου  ήταν όμορφη ..βασικά πανεμορφη ..από ότι κατάλαβα είχαν σχέση με τον πατέρα του Αλέξανδρου ..αλλά αυτό που δεν ξέρω αν το ήξερε ποτέ ήταν ότι οι γονείς του είχαν χωρίσει μετά από 2 χρόνια που είχε γεννηθεί μεναν απλά μαζί για το παιδί  ..άρα καταλαβαίνεις την συνέχεια ..

-Δεν μπορώ να το πιστέψω..Κώστα αν δεν ισχύει μην πεις ακόμα τίποτα .
Γνέφει και εγώ απλά πάω στο γραφείο μου...α ν ισχύει και το μάθει ο Αλέξανδρος θα καταρεύσει...
Πως έχουν πάει έτσι τα πράγματα .;

Πόσο σύμπτωση ;
Το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει..
Αναρωτίεμαι αν δεν είχα γνωρίσει τον Αλέξανδρο πως θα ήταν η ζωή μου ;
Μίζερη ..θα ήμουν ακόμα στην αυτολύπηση μου..μαζί του νιώθω πλέον ζωντανή ..με αποδέχτηκε όπως έίμαι ..δεν ρώτησε ,δεν άκουσε ,απλά ακολούθησε την καρδιά του και μου έκλεψε  και την δική μου ..
Θα μπορόυσα να του συγχωρέσω όλα ..αλλά θα πληγωνόμουν αν μου κρατούσε μυστικά ..

Βλέπω την ώρα και ξεκινάω με τα πόδια για την καφετέρια ..έτσι και αλλιώς είναι κοντά μου..
Όσο πλησιάζω τα χέρια μου  έχουν ιδρώσει και με λούζει κρύος ιδρώτας ..
Μπαίνω μέσα και την βλέπω να κάθεται κοιτώντας έξω στο παράθυρο μελαγχολική ..πλησιάζω και μόλις με βλέπει με κοιτάει και μπορώ να δω στο βλέμμα της μια αντιπάθεια  ,από την μια την καταλαβαίνω αλλά από την άλλη πρέπει να καταλάβει πως η αντίστροφη μέτρηση για την τότε σχέση τους είχε αρχίσει.
Ούτε εγώ τρελαίνομαι στην ιδέα να κάτσω μαζί της αλλά θα προσπαθήσω όσο μπορώ ..
-Γεια σου Μαρία..δεν περίμενα τηλεφώνημα σου αλλά να 'μαστε εδώ ..

-Κοίτα ούτε εγώ τρελαίνομαι στην ιδέα να κάτσω μαζί σου αλλά πρέπει να μάθεις κάτι ,που είμαι σίγουρη ο Αλέξανδρος δεν θα σου  έχει πει.Να φανταστώ τελευταία τα απογεύματα ή άκυρες στιγμές ο Αλέξανδρος σου έλεγε ότι έχει δουλειές σωστά ; πως τα ξέρει ;μα πως ;
-Που θες να καταλήξεις Μαρία  ;
Γελάει  και αρχίζει να χαιδεύει την ολοστρόγγυλη κοιλιά της..
Και τότε καταλαβαίνω..τότε καταλαβαίνω πως είναι να σου ξεριζώνουν την καρδιά .
-Εί.. είσαι  έγκυος ; τι ρωτάω ; πως δεν το παρατήρησα ;
-Ναί Βίβιαν , ξέρω είναι ξαφνικό αλλά δεν το περίμεναμε ..
-Πόσο είσαι ;

-Σε 2 μέρες στον τρίτο μήνα είναι νωρίς ακόμα βέβαια ..
Δεν σε κάλεσα απλά για να το μάθεις ,ξέρεις πως ένα παιδί χρειάζεται και τους δύο γονείς του μαζί ..ξέρω πως Αλέξανδρος δεν θέλει καμία σχέση με εμένα αυτό μου το έχει πει αλλά ξέρω πως δεν φταίει εκείνο δεν είναι μαζί μας επειδή είσαι εσύ ποτέ δεν θα είναι εκατό τις εκατό μαζί μας ξέρω πόσο τον αγαπάς όπως και εκείνος εσένα αλλά ελπίζω να με καταλαβαίνεις  ..ένα παιδί ,του Αλέξανδρου ,όχι δικό μας ..ένα μικρό πλασματάκι που ακόμα δεν έχει γεννηθεί και ήδη βρίσκεται σε μια μάχη ..όχι ,όχι πρέπει να μεγαλώσει μαζί και με τους  δύο μαζί..
-Μαρία ,τι θες να κάνω ;
-Θέλω απλά να μεγαλώσει το παιδί και με τους δύο γονείς του,δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά θα μπορώ να του προσφέρω οικογένεια ..και ξέρω πως εσύ δεν θα μπορέσεις ..
Και διαπιστώνω πως σπάει σιγά σιγά μια καρδιά ..με μερικά λόγια  τόσο λίγα αλλά με τόση αλήθεια..
-Μαρία θέλω να σκεφτώ κάποια πράγματα ..μην πείς τίποτα στον Αλέξανδρο .. σηκώνομαι πρέπει να φύγω από εδώ..να ξαναβρώ την αναπνοή μου ..
-Ναι βέβαια  αλλά Βίβιαν ξέρω πως θα κάνεις το σωστό είσαι καλός άνθρωπος ..
Βγάινω έξω χωρίς να απαντήσω τίποτα ..
Σε πόση ώρα μπορεί να καταστραφεί μια καρδιά και σε πόσο καιρό να ξανακολλήσουν  τα κομμάτια της;

Το ξέρα πως μου έκρυβε κάτι ..αλλά μια εγκυμοσύνη ; τι πίστευε ότι δεν θα το μάθω;
Όμως δεν είμαι θυμωμένη ,πληγωμένη που δεν με εμπιστεύτηκε ..

Θέε μου τι να κάνω ; πως μπορώ να πάρω μια απόφαση τέτοια ;

Την ευτυχία μου ή την ευτυχία ενός παιδιού ;
Ξέρω που γέρνει η ζυγαριά ..και δεν είναι προς την μεριά μου..

Γιατί δεν θυσιάζεις ποτέ την ευτυχία και το χαμόγελο ενός παιδιού ..
 
Περπατάω σαν χαμένη ..και ξέρω πως δεν θα μπορέσω να βλέπω τον Αλέξανδρο αλλού .εγωιστικό ;μπορείαλλα δεν το αντέχω  ..πονάω ..πονάω τόσο πολύ ..

Γιατί η ευτυχία να κρατάει τόσο λίγο ;

Ανεβησα επιτελους ; είμαι γαιδουρα το ξέρω ..αλλα σας αγαπαω ομορφιες μου..
Τωρα το κοριτσι μας το εμαθε και ο κωστας αδελφος του αλεξανδρου ?... ενα ειναι το σιγουρο η τελικη αποφαση ;δυσκολη..