-Πάρτα πρώτα απο το τέλος! Πού βρίσκεται τώρα η Φανή! λέω και επιστρατεύω όλη την ηρεμία που διαθέτω. Νιώθω πως η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή αλλά δεν είναι ώρα για δράματα. Η Μυρτώ είναι κάπου και κινδυνεύει και με χρειάζεται. Σε αυτό πρέπει να επικεντρωθώ.

_Είναι σε μια αποθήκη παρασκευής ναρκωτικών . Ήταν να πυροδοτήσει τα εκρηκτικά εδώ και τρεις ώρες, αλλά δεν έχει βγει ακόμα απο το κτίριο. Το σχέδιο είναι να κάθεται χρονομετρημένα ένα δεκάλεπτο, να τοποθετεί τα εκρηκτικά και να ανοίγει το χρηματοκιβώτιο για να βρει αρχεία., μου λέει και νομίζω πως όλα είναι μια κακόγουστη πλάκα. Ξεφυσάω ανακουφισμένος..

-Μου κάνεις πλάκα ε?Η Μυρτώ εντάξει υπήρξε αμαζόνα αλλά εδώ μου περιγράφεις μέλος επαναστατικής οργάνωσης, κανένας δεν μπορεί να βγάλει τέτοια επιχείρηση μόνος του, λέω και ξεφυσάω εκνευρισμένος. Τι ηλίθιο αστείο είναι αυτό? Κόντεψα να πεθάνω..

-ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΟΥ!ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ!την ακούω να λέει και καταλαβαίνω πως τίποτα το αστείο δεν συμβαίνει.

-Δεν κάνεις πλάκα..ψελλίζω σαστισμένος. Πόσα ακόμη δεν ξέρω για την Μυρτώ? Που είναι μπλεγμένη? Γιατί δεν μου είπε τίποτα?θα σπάσει το κεφάλι μου.

-Δημήτρη αν την έχει πιάσει ο Λεζγίδης θα είναι αμείλικτος μαζί της. Ήδη του κατέστρεψε μια αποθήκη ναρκωτικών και του απέσπασε μια λίστα με όλους όσους προμυθεύει ναρκωτικά. Την παρέδωσε στον Παπαδόπουλο τον ιδιωτικό ντετέκτιβ και την προώθησε στην αστυνομία. Όπως καταλαβαίνεις..αν την έχει πιάσει..δεν θα την αφήσει ζωντανή..λέει και ξανά κλαίει.

-Πώς έκανε κάτι τόσο ανόητο?Δεν ήξερε οτι είναι επικίνδυνο?την ρωτάω ενώ βιαστικά αρχίζω να ντύνομαι. Δεν μπορώ να πιστέψω οτι η Μυρτώ όλο αυτό τον καιρό είχε διπλή ζωή. Το πρωί ερχόταν με τα σανέλ και το βράδυ ανατίναζε αποθήκες?Θα σπάσει το κεφάλι μου..πρέπει να είμαι ψύχραιμος, σκέφτομαι και παίρνω το όπλο μου απο το χρηματοκιβώτιο.

-Ήξερε καλά Δημήτρη την πιθανότητα να μην βγει απο εκεί ζωντανή. Έπαιξε με τις πιθανότητες..ο Παπαδόπουλος την προειδοποίησε οτι είναι παγίδα, αλλά εκείνη ήταν αμετάπειστη. Η αποθήκη συνέχεια φρουρείται και ήταν η μοναδική φορά που έμεινε χωρίς φύλαξη. Έπρεπε να αδράξει την ευκαιρία..δεν με άκουγε ..λέει και ξανακλαίει.

-Ποιός είναι ο Λεσγίδης? την ρωτάω καθώς μπαίνουμε στο ασανσέρ.

-Ο Λεσγίδης είναι ένας απο τους μεγαλύτερους έμπορους ναρκωτικών στην χώρα μας.

Μου λέει και δεν σταματά να κλαίει. Πηγαίνουμε στο πάρκινγκ και βγάζω την μηχανή μου. Της πετάω ένα κράνος.

-Με καθοδηγείς προς την αποθήκη , λέω και ανεβαίνει πίσω μου. Μαρσάρω και φεύγουμε με ιλλιγιώδη ταχύτητα.

-Τι σχέση έχει η Μυρτώ με έναν έμπορο ναρκωτικών και γιατί θέλει να τον καταστρέψει?της λέω και δεν απαντά. Της ξανακάνω την ίδια ερώτηση αλλά δεν παίρνω απάντηση. 

Επιβραδύνω την ταχύτητα και κάνω στην άκρη.

-Εδώ που έφθασε η κατάσταση θέλω όλη την αλήθεια. Τώρα και γρήγορα. Όσα περισσότερα ξέρω , τόσο το καλύτερο, της λέω κοφτά. 

-Τι σκοπεύεις να κάνεις ?Ο Παπαδόπουλος αρνείται να στείλει άτομο μέσα , λέει πως η συμφωνία του με την Μυρτώ , ήταν πως δεν θα κινδυνέψει κανένας απο τους άντρες του.

-Θα μπω εγώ Φανή και θα την βγάλω έξω. Δεν θα αφήσω κανέναν να την πειράξει. Σου το ορκίζομαι,της λέω και νιώθω επιτέλους ψύχραιμος και ατάραχος. Έχω ένα στόχο και εκεί εστιάζω. Θα μπω στην αποθήκη και θα σώσω την Μυρτώ με κάθε κόστος.

-Σε πιστεύω, μου λέει η Φανή και με κοιτά σοβαρά χωρίς να κλαίει πια.

-Στα δεκαεπτά μου με έπιασαν να κάνω πιάτσα, μου λέει και με σαρώνει με το βλέμμα της, εγώ συνεχίζω να την κοιτάω ατάραχος. Είχα υποψιαστεί πως δεν ήταν και του κολλεγίου.

-Με χώνουν μέσα και συγκάτοικος στο ίδιο κελί ήταν η Μυρτούλα. Κοριτσάκι μικρό και αδύνατο, σου ερχόταν κρίμα που το έβλεπες. 13 ετών εκείνη τότε. Η μάνα της την ανάγκαζε να κλέβει μικροποσά για να αγοράζει την δόση της.Έτσι την έπιασαν. 

-Κάτι μου ανέφερε και η Μυρτώ..της λέω και σφίγγω το στόμα μου. 

Τα έχω περάσει , ξέρω πως είναι, με πληγώνει όμως που μαθαίνω πως η Μυρτώ είδε απο τόσο νωρίς την σκληρή πλευρά του κόσμου. Τουλάχιστον εγώ , είχα πάντα τον αδερφό μου δίπλα μου, εκείνη δεν είχε κανέναν, πρέπει να ένιωθε τόσο μόνη..και τώρα θα νιώθει μόνη..αλλά θα την βρω ακόμη και αν δώσω την ίδια μου την ζωή.

-Ο Λεσγίδης ήταν σωφρονιστικός υπάλληλος στο αναμορφωτήριο..είχε την συνήθεια να του αρέσει να σωφρονίζει μικρά κορίτσια..ιδίως τα μικρά..λέει και με κοιτά με νόημα. Έχω σφίξει τις γροθιές μου και θέλω να τα σπάσω όλα.

-Μου λες αυτό που καταλαβαίνω?της λέω κοφτά. 

-Το βράδυ που ήρθε στο κελί μας ο Λεσγίδης είχε άλλους δυο μαζί του.

Τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν έλεγε η Μυρτώ τίποτα. Δεν ήθελε να δει το σοκ και την ταραχή που θα πάθαινα αν μου το αποκάλυπτε.Νομίζω πως έχει φύγει το αίμα απο το κεφάλι μου. Στο στόχο σου Δημήτρη, εστίασε αγόρι μου, μην αφήσεις τα αισθήματα να σε καταβάλλουν, έχεις ένα στόχο, έχεις τον στόχο να την φέρεις πίσω ζωντανή.

-Συνέχισε , της λέω ανέκφραστα. Έχω βρει ξανά την αυτοκυριαρχία μου.

-Της την έπεσαν και οι τρεις. Η Μυρτούλα ήταν αθώα , έπαθε σοκ, τσίριζε και την χτυπούσαν. Για να τους τραβήξω την προσοχή απο εκείνην, άρχισα να τους προκαλώ , ξέρεις εγώ ήμουν στην πιάτσα, τρεις μαλάκες περισσότεροι πάνω μου δεν έλεγε κάτι, το μικρό όμως ονειρευόταν τον πρίγκηπα του παραμυθιού τα βράδια, όλο έλεγε γι αυτό και δεν άντεχα να της συμβεί αυτό..όπως συνέβη σε εμένα όταν ήμουν μικρή..την έσωνα απο αυτό και συγχρόνως ήταν σαν να έσωνα και εμένα μικρή..όπως θα ήθελα κάποιος να με είχε σώσει και μένα..

Μου λέει και είναι ψύχραιμη. Είναι φοβερή γυναίκα η Φανή και απο αυτή την στιγμή είναι αδερφή για μένα.

-Έπιασε ο Λεσγίδης εμένα, τελείως γουρούνι ο άνθρωπος και πολύ εφευρετικός με τις γυναίκες..επιστράτευσε διάφορα όργανα..ενώ την Μυρτούλα την κρατούσαν τα δυο τσιράκια κάτω. Όποτε τραβούσε το κεφάλι για να μηνκοιτάει, την χτυπούσαν. Και πάλι καλά γιατί έτσι την γλύτωσε. Σε ένα απο αυτά τα χτυπήματα την άφησαν αναίσθητη. Αναγκαστικά την μετέφεραν στο νοσοκομείο και απο εκεί έχασα τα ίχνη της, μέχρι που με ξαναβρήκε μέσω του Παπαδόπουλου πριν ένα χρόνο. Με σουλούπωσε και να η Φανή κυρία μπροστά σου με τα όλα της. Ψυχάρα η Μυρτώ και ξηγημένη και πολύ σημαδεμένη. Βλέπεις όποτε πάει να κάνει σεξ με κάποιον ..

-Ταράζεται ..λέω χαμηλόφωνα και όλα τα κομμάτια του παζλ ενώνονται. Η Μυρτώ τελικά φέρθηκε πολύ ώριμα, κατάλαβε οτι ένα τέτοιο τραύμα επουλώνεται μόνο με αγάπη γι αυτό ήταν τόσο κάθετη σε αυτό, όχι γιατί με έπαιζε , όχι επειδή είναι εγωίστρια ή ανώριμη..αλλά γιατί με κάθε άλλο τρόπο κάθε φορά που την ακουμπούσε κάποιος τρόμαζε. Πόσο άδικο είχα, πόσο μετανιώνω για όσα της έχω πει, πόσο θέλω μια ευκαιρία ακόμη μαζί της. Μας το χρωστά η ζωή. Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον.

Δεν γίνεται να πάθει κακό. 

-Φανή φύγαμε , της λέω και μαρσάρω. Το κορίτσι μας κινδυνεύει.

Όσο για τον Λεσγίδη θα τον #$@%μησω#$%%λακα##@4νι της !!