Aς συνοψίσουμε την εκπληκτική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι: 

Είμαι άυπνη, αναμαλλιασμένη, φρικαρισμένη και θα ήθελα πολύ να πω και κερατωμένη, αλλά φυσικά ο γάμος μας είναι "παρωδία", άρα δεν έχω καν το δικαίωμα να γκρινιάξω. Για λιγότερα έχω σπάσει μισό υαλοπωλείο και τώρα έχω βρει τον άντρα που είμαι παράφορα ερωτευμένη να χαλαρώνει πάνω στον ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΝΑΠΕ και απλά δεν μπορώ να πω τίποτα.

Θα έκλαιγα, θα πάθαινα και μια κρίση πανικού, αλλά ειλικρινά είμαι σκληρή γυναίκα και θα πάω ατάραχη στο γραφείο σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Έχω πολύ σημαντικότερες υποθέσεις στο κεφάλι μου. Ο πατέρας μου είναι άρρωστος,  έχω να εκπαιδευτώ για να τον διαδεχτώ, έχω να καταστρέψω τον Λεσγίδη κι επίσης έχω πάρει απόφαση πως θα πεθάνω παρθένα.

Και οτι ο Δημήτρης δεν με θέλει.

Καθόλου όμως..

Τώρα που τα σκέφτομαι όλα μαζεμένα , θα πάθω την κρίση πανικού και μετά θα πάω κυρία στο γραφείο.

Όχι θα κλάψω και μετά θα πάω στο γραφείο.

Ή θα πάθω κρίση πανικού και θα κλάψω ταυτόχρονα.

Καλά πολύ το κουράζω. Δεν κάνω τίποτα , απλά πρέπει να ανοίξω επιτέλους την πόρτα του γραφείου γιατί έχω είκοσι λεπτά άγαλμα μπροστά της και αρχίζουν να με κοιτάνε περίεργα.

Εν τω μεταξύ πολύ περίεργη διάθεση έχω και ξέρω πως δεν θα μου βγει σε καλό. Ρε θα κάνω εγώ τον μπάμ και θα γίνει τέξας.

Ο Δημήτρης δεν έχει έρθει ακόμη στο γραφείο. Δεν απορώ, με τόση χαλάρωση που να πάρει τα πόδια του να έρθει. 

Σωριάζομαι στην πολυθρόνα , στο γραφείο της Φανής και της τα λέω όλα με μια ανάσα.

-Απο όσα μου είπες , σε ένα πράγμα στέκομαι, οτι φρίκαρες γιατί νόμιζες πως την βίαζαν. Τα έχουμε συζητήσει τόσες φορές, άστο πίσω σου Μυρτώ όπως το άφησα κι εγώ. Δεν γίνεται να ζεις με βάρη, θα έρθει η ώρα που θα γίνουν ασήκωτα και θα σε συντρίψουν. Έχεις φοβηθεί το σεξ, νομίζεις οτι είναι κάτι απαίσιο, που πονάει αλλά σου το λέω πρώτη εγώ, οτι ο έρωτας είναι η σωματική επαφή των ψυχών. Δεν γίνεται να μην το ζήσεις αυτό. Δεν γίνεται να μην αφήσεις την ψυχή σου να μην ακουμπήσει άλλο σώμα. Η ψυχή βρίσκει ολοκλήρωση μόνο όταν γίνει ενσώματη.

-Ενσώματη ψυχή ε? Τι λες ρε Φανή..της λέω κοροιδευτικά και με αγριοκοιτάζει.

-Όταν δεν σε συμφέρει κάτι, το ρίχνεις στα αστεία. Σοβαρέψου!μου λέει και μου κουνά το δάχτυλο. Όπως όταν μοιραζόμασταν το ίδιο κελί και με εκπαίδευε πως θα επιζήσω στο αναμορφωτήριο. 

-Τι να πω Φανή οτι νιώθω διαλυμένη που τον είδα γυμνό στο πλευρό της? Πως δεν μπορεί η εικόνα του να μου φύγει απο τον μυαλό? Και όχι γιατί είναι σοκαριστικά απίστευτος γυμνός!

-Είναι ε? κάτι υποψιαζόμουν , φαίνεται οτι είναι μεγάλο ταλέντο..

-Ε δεν έχω και μεγάλη εμπειρία , αλλά σοκαριστικά μεγάλο το βρίσκω για να μπει σε κάτι τόσο σοκαριστικά μικρό! λέω  αλήθεια και αυτό με παιδεύει. Γενικά έχω σοκαριστεί, δεν ξέρω απο που να το πιάσω και που να το αφήσω. Καλέ χάλια νιώθω!

-Σκασμός έρχεται..μου λέει η Φανή και έχω μεταμορφωθεί σε κέρινη κούκλα.

-Καλημέρα κορίτσια, λέει ο Δημήτρης και τον βλέπω να είναι μαγκωμένος. Με κοιτά διερευνητικά απο πάνω ως κάτω. Ξέρω πως έχω τα μαύρα μου χάλια, δεν έχω κάνει ντούζ, έχω μαύρους κύκλους, τα ρούχα που φοράω ε δεν είναι και chanel, ενώ αυτός είναι ατσαλάκωτος με το αρμανι κουστούμι του. Αν και μου φαίνεται κουρασμένος. Ε βέβαια τόση γυμναστική στον καναπέ μου έριξαν..

-Καλημέρα Δημήτρη, του λέω ήρεμα και προσπαθώ να τον κοιτάξω στα μάτια ατάραχη. Εν τω μεταξύ πρέπει να έχω κοκκινήσει γιατί μου είναι λίγο δύσκολο να μην τον φανταστώ χωρίς ρούχα. Το οτι είμαι θλιμμένη αλλά και ερεθισμένη ταυτόχρονα με ξεπερνάει. Ο έρωτας έτσι είναι? Είναι μια μορφή μαλάκυνσης δεν εξηγείται!

-Αν δεν έχεις κάποια δουλειά σε παρακαλώ μπορείς να έρθεις στο γραφείο μου? μου λέει με τρυφερό ύφος και ίσως είναι η πρώτη φορά που μου μιλά με τόση ευγένεια σε αυτό το γραφείο. Ε βέβαια έπρεπε να παντρευτούμε, να μου ρίξει κέρατο, ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΝΑΠΕ, για να μου μιλήσει σαν άνθρωπος, και όχι σαν γάιδαρος. Ο γάιδαρος!

-Λοιπόν? θα έρθεις? μου λέει μάλλον ανυπόμονα και στέκει και με κοιτά. 

-Βιάζεσαι? του λέω χαμογελώντας αν και τα δόντια μου τα σφίγγω τόσο πολύ που σε λίγο θα τα σπάσω.

-Όχι ιδιαίτερα, έλα όποτε είσαι έτοιμη, μου λέει σοβαρός και αρχίζω να οπτικοποιώ το μπαμ μου. Εννοείται επειδή είμαι ερυθρά αμαζόνα , το μπαμ μου θα είναι εντυπωσιακό, καταστροφικό και θα σκορπίσει ταραχή. Τι ώρα είναι? δεκα, μάλιστα ως τις δυο, έχω καιρό να καταστρώσω το μπαμ μου!

Σηκώνομαι απότομα πάνω και διασχίζω με αργά βήματα την απόσταση που μας χωρίζει. Χωρίς να σταματήσω τον προσπερνάω και ανοίγω την πόρτα του γραφείου.

Στέκεται απο πίσω μου άγαλμα και με παρατηρεί διερευνητικά. Δεν ξέρω τι ψάχνει να ανακαλύψει ειλικρινά. 

-Λοιπόν θα έρθεις? Νόμιζα οτι είχες την ανάγκη να μιλήσεις..του λέω αθώα.

-Νόμιζα οτι εσύ θα είχες την ανάγκη να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, μου λέει και έρχεται προς το μέρος μου. Η απάντηση μου μάλλον τον αιφνιδίασε, ε βέβαια περίμενε σκηνές και δράματα μάλλον.

Καθόμαστε και οι δυο , ο ένας απέναντι στον άλλον και κοιταζόμαστε . Αρχίζει να παίζει με ένα στυλό και με κοιτά. 

-Αφού δεν έχεις σκοπό τελικά να πεις κάτι, άσε με να μιλήσω εγώ., του λέω αποφασιστικά και τον βλέπω να παραξενεύεται. Περνά το χέρι του μέσα στα μαλλιά του και ξεφυσά. 

-Ωραία Μυρτώ μίλα πρώτη, ας ξεκαθαρίσουμε μια και καλή το πως νιώθούμε, μου λέει και φέρνει το χέρι του στα χείλη του. Με κοιτά συγκεντρωμένος, σχεδόν τον βλέπω να αγωνιά γι αυτό που θα ακούσει.

-Το πως νιώθουμε είναι ξεκάθαρο. Εσύ με θεωρείς μια προδότρια που έχεις την ευθύνη να την εκπαιδεύσεις λόγω υποχρέωσης κι εγώ είμαι αναγκασμένη να μαθητεύσω δίπλα σου μέχρι να είμαι έτοιμη να πορευθώ μόνη μου.

-Αυτό ..αυτό έχεις να πεις? Χθές βράδυ Μυρτώ σε είδα που αναστατώθηκες και μάλιστα με έναν παράξενο τρόπο, είχες φρικάρει και νόμιζες οτι έκανα κακό στην κοπέλα μου..στην κοπέλα..την χθεσινή και δεν ξέρω..η σχέση μας ..θέλω να πω είμαι σίγουρος οτι πειράχτηκες , οτι πληγώθηκες , ξέρω πως είναι λευκός ο γάμος μας αλλά ξέρω πως προυπήρχε ένα ..φλέρτ ανάμεσα μας, τέλοσπάντων πριν ανακαλύψω οτι διέδωσες το παρελθόν μου σε όλο το γραφείο..μου λέει και σηκώνει τους ώμους του.

Δεν κρατιέμαι και ξεφυσώ. Αφήνω το σώμα μου να γύρει πίσω στην καρέκλα.

-Φλέρτ ήταν τα μαθήματα σου? του λέω και χαμογελώ συγκρατημένα.

-Το ξέρεις οτι ήταν..μου λέει και ο γάιδαρος με κοιτά γοητευτικά.

-Ειλικρινά δεν μου πέρασε απο το μυαλό, νόμιζα οτι ήθελες να με βοηθήσεις με τον Μιχάλη, νόμιζα οτι είχες καταλάβει πόσο ενδιαφερόμουν για εκείνον, του λέω αθώα.

Εν τω μεταξύ αλήθεια δεν κατάλαβα οτι ήταν φλέρτ! Πόσο βόδι είμαι? Τέλοσπαντων ας μείνω συγκεντρωμένη στη συζήτηση μας.

-Ε..μου λέει και τον βλέπω πως έχασε τα λόγια του.

-Επίσης έχω να σου πω , πως έχεις κάθε δικαίωμα να έχεις ερωτικές περιπτύξεις όποτε και όσο θέλεις, όπως κι εγώ άλλωστε..λέω και τον ακούω να γελάει.

Ε καλά το πήρα απόφαση . Δυο η ώρα θα κάνω μπάμ. Με τον Μιχαλάκη απο κάτω μου. Ή πάνω μου. Ή τελοσπάντων σε οποιαδήποτε στάση.

-Αντιπαρέρχομαι του ανόητου γέλιου σου και συνεχίζω, κάνε ότι θέλεις αλλά όχι στον καναπέ που κοιμάμαι!λέω και σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος.

-Αλήθεια τώρα αυτό έχεις να πεις? Δεν ένιωσες τίποτα? Δεν ζήλεψες? μου λέει ελαφρά αγανακτισμένος. Κοίτα που θα μου ζητήσει και τα ρέστα..

-Με ρωτάς αν νιώθω κάτι για εσένα? του λέω με κοφτό ύφος.

-Πες το κι έτσι, μου λέει με κοφτό ύφος και αυτός και σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος. 

Καλά αυτό είναι μάχη Φλεγόμενοι δράκοι εναντίον ερυθρών αμαζόνων.

-Αφού ΚΑΙΓΕΣΑΙ να μάθεις τι νιώθω για σένα θα σου πω οτι σίγουρα νιώθω...λέω και τον βλέπω να γουρλώνει τα μάτια του ελαφρώς.

-Νιώθω σίγουρα σεβασμό προς τα χρόνια και την εμπειρία σου και..και..αυτά! λέω με χαμόγελο.

-Αυτά ? Τελείωσες? μου λέει και βλέπω πως του έχουν πέσει τα μούτρα αν και προσπαθεί να μην το δείξει. Ε φυσικά έχει συνηθίσει να σκορπά γυναικεία πτώματα στο περασμά του , τον έτσουξε στην ματαιοδοξία του η απάθεια μου!

-Τελείωσα, αλλά δεν μας είπες, εσύ τι νιώθεις? Γιατί αφού λες οτι με φλέρταρες, ΑΡΑ κάτι νιώθεις για μένα..λέω χαμογελαστά αλλά θέλω να τον βαρέσω.

-Μυρτώ ειλικρινά θα σου ξεκαθαρίσω την θέση μου μια και καλή. Ναι σε φλέρταρα γιατί είσαι ένα ωραίο κορίτσι και μου αρέσουν τα ωραία κορίτσια. Κατά προτίμηση οι γυναίκες, αλλά μαζί σου είπα να κάνω μια εξαίρεση. Βλέπεις νόμιζα οτι κι εσύ το ήθελες, αφού καθόσουν και μου κλαιγόσουν οτι είσαι παρθένα. Νόμιζα..ξέρεις ..οτι μου έλεγες εμμέσως οτι ήθελες σεξ μαζί μου κι επειδή είσαι άπειρη και αγχωμένη , σου το πήγαινα δια της πλαγίου οδού. 

Λέει και με κοιτά με βλέμμα ακτινογραφία.

Πέφτει σιωπή και κοιταζόμαστε. Δεν αντιδρώ.

-Και φυσικά , λέει μετά απο λίγο, κι εγώ σέβομαι το μικρό της ηλικίας σου αλλά και την προσπάθεια που κάνεις στο γραφείο.

Δεύτερη σιωπή.

Κοιταζόμαστε λες και είναι αναμέτρηση.

Σιωπή.

Σιωπή.

-Ωραία , άρα τα ξεκαθαρίσαμε, σου είμαι αδιάφορη και συνεχίζουμε κανονικά απο εκεί που ήμασταν?

-Με καλύτερη συννενόηση ως προς το πότε θα λείπεις τα βράδια, συμπληρώνει ατάραχος.

-Και οτι απαγορεύεται η χρήση του καναπέ προς χαλάρωση, συμπληρώνω κι εγώ.

-Εννοείται δεκτό, μου λέει και δεν κατεβάζει τα μάτια.

-Ωραία.

-Ωραία.

.............

Τικ τακ. τικ τακ. η ώρα περνά

και ο Μιχαλάκης απο την πόρτα σε λίγο περνά.

Η αντίστροφη μέτρηση για τον μπαμ μόλις άρχισε.