Απλά δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου απο το τατουάζ. Είναι ένας tribal ασπρόμαυρος δράκος που βγάζει φωτιά απο το στόμα του. Δεν είναι ένας τυχαίος δράκος. Αυτό το τατουάζ έχω πολλά χρόνια να το αντικρίσω αλλά δεν θα το ξεχνούσα ποτέ.

Είναι το σήμα κατατεθέν της πιο διαβόητης συμμορίας , των Φλεγόμενων Δράκων. Είναι διάσημα τα κατορθώματα τους στην πιάτσα και επίσης υπήρξε για χρόνια αστικός μύθος σε όλα τα αναμορφωτήρια. Κι αυτό γιατί οι φλεγόμενοι δράκοι ξεκίνησαν απο ένα αναμορφωτήριο ανήλικων αρρένων. Ο μύθος λέει πως διοικούσαν οι ίδιοι την φυλακή και πως είχαν μεγάλη εξουσία και χρήματα. Όταν όμως σε μια συμπλοκή το κεφάλι της συμμορίας σκοτώθηκε απο αστυνομικούς , η συμμορία διαλύθηκε. Δεν ξέρω ακριβώς πόσα είναι αλήθεια απο αυτά αλλά είχα γνωρίσει στο παρελθόν ένα μέλος τους. Υπήρξε μεταξύ μας μια ισότιμη ανταλλαγή υπηρεσιών. Βέβαια αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Συνεχίζω να κοιτάω αποχαυνωμένη το μπράτσο του και χιλιάδες σκέψεις περνούν απο το μυαλό μου.

Υπήρξε ο γάιδαρος μέλος της συμμορίας?

Αφού αυτός είναι ένας κουστουμάτος καθώς πρέπει δικηγόρος , πώς γίνεται αυτό?

Βέβαια κι εγώ είμαι μια κλασάτη πλούσια δικηγόρος και έχω κάνει πέρασμα απο τις Ερυθρές αμαζόνες..

Δηλαδή έχει κάνει αναμορφωτήριο? 

Ξέρω μόνο οτι πριν χρόνια πέθανε η μητέρα του . Γενικά δεν ξέρω κάτι για την ζωή του γιατί είναι σφίγγα σε αυτά. Άσε που δεν έδειξα ποτέ ενδιαφέρον να μάθω κάτι παραπάνω. 

-Ξέρω πόσο σου αρέσει το κορμί μου, αλλά μην ξεροσταλιάζεις σαν χαζό ! μου λέει εκνευρισμένος και βάζει το πουκάμισο του και πάλι.

Για μεγάλη του έκπληξη δεν απαντάω τίποτα και συνεχίζω να τον κοιτάω σαν..χαζό. Ε ναι..νιώθω πως χαζεύω με αυτά που συμβαίνουν!

-Ξέρεις έχω και προσωπικότητα εκτός απο ωραίο κορμί, όχι οτι ενδιαφέρεσαι να το ψάξεις παραπάνω! μου λέει και αλήθεια δεν ακούω τι λέει. Θέλω χρόνο να επεξεργαστώ τις πληροφορίες.

Και αυτή η Βικτώρια τώρα βρήκε να σκάσει, τουλάχιστον αν μιλούσε θα έσπαγε η αμηχανία.

-Τι θα γίνει κυρία Ράνεση θα με κοιτάτε πολύ ώρα ακόμη έτσι?μου λέει και είναι εκνευρισμένος. Αν και τον βλέπω πως με κοιτά πονηρά και δεν καταλαβαίνω γιατί.

Γενικά δεν καταλαβαίνω τίποτα.

Συγνώμη και ο πατέρας μου το ξέρει ποιός είναι ο Δημήτρης?

Μήπως τον μάζεψε και αυτόν όπως εμένα?

Πόσοι άλλοι είμαστε σε αυτό το γραφείο με κοινό παρελθόν?

Μήπως ξέρει και για μένα ο Δημήτρης? 

..όχι αυτό το αποκλείω. Φαίνεται τι εικόνα έχει για μένα. Θα πάθαινε πολλαπλό εγκεφαλικό αν άκουγε την αλήθεια μου.

-Θα μιλήσεις κορίτσι μου? Που να με έβλεπες και γυμνό..μου λέει και πίνει απο το ποτό του καθώς με κοιτά στα μάτια σοβαρός.

-Τα λόγια είναι φτώχεια, κάνω εξάσκηση στη σιωπή. Εσύ δεν λες οτι όταν μιλάω λέω ανοησίες?του λέω με σηκωμένο φρύδι.

-Ναι αλλά μόνο με άντρες που ενδιαφέρεσαι. Σε μένα δεν είχες ποτέ τέτοιο πρόβλημα. Γλώσσα δεν βάζεις συνήθως, μου λέει ανέκφραστος και πάει να με ακουμπήσει στο μάγουλο . Στην ουλή.

Αυτόματα τραβιέμαι. Ξέχασα να το πω, έχω τρομερό πρόβλημα με την σωματική επαφή. Δεν μου αρέσει να με αγγίζουν μου προκαλεί εκνευρισμό. Δεν είναι τυχαίο που είμαι ακόμη παρθένα..

-ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙΣ!λέω ίσως λίγο πιο έντονα απο όσο ορίζει το savoir vivre.

-Ήθελα να σε ρωτήσω πως την απέκτησες , φαίνεται σαν ουλή απο μαχαίρι. .Δεν θα σου έκανα τίποτα! μου λέει αγανακτισμένος .

-Μην με αγγίξεις ξανά . Κατανοητό? του λέω και δεν σχολιάζω το σχόλιο για το μαχαίρι.

-Ποιό είναι το πρόβλημα σου κακομαθημένο? Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω και εσύ φέρεσαι αλλοπρόσαλλα. Έχεις μάθει να σου συμπεριφέρονται όλοι δουλικά και έχεις ξεχάσει τους τρόπους σου. Εμένα δεν θα μου φωνάζεις!μου λέει και με κοιτά αυστηρά.

- Μίλησε ο γαίδαρος που δεν έχει στοιχειώδεις καλούς τρόπους! Τουλάχιστον προς εμένα!

-Μια χαρά είναι οι τρόποι μου, μου λέει αδιάφορα. Τέτοια που είσαι, έτσι σου φέρομαι, μου λέει και περνάω στην επίθεση.

-Στους φλεγόμενους δράκους τους έμαθες τους τρόπους? του λέω ειρωνικά περισσότερο για να τον ψαρέψω. Θέλω να δω την αντίδραση του.

Με κοιτά αποσβολωμένος για δευτερόλεπτα και μετά με κοιτά με σκοτεινό ύφος. Απίστευτη εναλλαγή ύφους και διάθεσης. Νιώθω πως το σχόλιο μου τον βρήκε απροετοίμαστο, αλλά μόνο για λίγα δευτερόλεπτα.

-Βικτώρια πήγαινε λίγο να χορέψεις στην πίστα. Θέλω να δω μια αληθινή γυναίκα να λικνίζεται, της λέει κι εκείνη υπάκουα ξεμακραίνει απο κοντά μας.

-Ο Βασίλης σου το είπε? Το ξέρεις καιρό? μου λέει αυστηρά.

Του κάνω ένα αρνητικό νεύμα με το κεφάλι.

-Τότε? μου λέει αυταρχικά και ξαφνικά μένει ακίνητος. Πιάνει σχεδόν μηχανικά το μπράτσο του και με κοιτά. 

-Γι αυτό με κοιτούσες σαν την χαζή..αναγνώρισες το τατουάζ..ξέχασα πως ως δικηγόρος έχεις γνώσεις για τις εγκληματικές οργανώσεις, μου λέει και με κοιτά ενώ δαγκώνει το χείλος του. Φαίνεται οτι τον έτσουξε πως έμαθα την αλήθεια. Τώρα εξηγούνται όλα τα αρμάνι και η προσήλωση στους κανόνες και την τάξη, είναι το δικό του παραπέτασμα καπνού για να μην αποκαλυφθεί έστω μια ένδειξη για το ποιός υπήρξε.

Λέει και γελάω πολύ.Γελάω εκνευριστικά πολύ και τον κοιτάω.

 Γελάω γιατί είναι αστείο, γελάω για την λάθος εικόνα που είχα γι αυτόν, γελάω για τα κοινά μας χάλια, γελάω και που αποκάλεσε  εγκληματική οργάνωση  τους φλεγόμενους δράκους! Οι ερυθρές αμαζόνες ήταν πολύ καλύτερες και δεν μοστράρονταν ως οργάνωση!Σνόμπ με σύμπλεγμα ανωτερότητας και ως συμμορίτης ! Κλασικός Δημήτρης, περνιέται και πως η συμμορία του ήταν η καλύτερη!

Τον βλέπω πως σκοτεινιάζει το βλέμμα του ακόμη περισσότερο.

-ΣΤΑ-ΜΑ-ΤΑ ΤΩ-ΡΑ ΝΑ ΓΕ-ΛΑΣ!! μου λέει και με πιάνει δυνατά απο το χέρι. Με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα.

-ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙΣ!λέω και γυρνά το μισό μαγαζί και μας κοιτά. Εκτός την Βικτώρια που λικνίζεται παρέα με ένα σαραντάρη. Πότε κιόλας τον βρήκε?

-Άκου να σου πω, μου λέει σχεδόν με μίσος και αφήνει το χέρι μου, επειδή εσύ υπήρξες μια κακομαθημένη πριγκίπισσα που για τίποτα δεν αγωνίστηκε , που τίποτα δεν χρειάστηκε να αποδείξει στην ζωή της , δεν σημαίνει πως για όλους συνέβη αυτό! Αν θέλεις να μάθεις το τατουάζ μου είναι το παράσημο μου, πως επέζησα απο την κόλαση και βγήκα νικητής, με τις δικές μου δυνάμεις, το δικό μου μυαλό και αντοχές! Αλλά αυτό δεν θα το καταλάβεις ποτέ μικρή ανόητη που νιώθεις οτι ο κόσμος σου ανήκει και μπορείς να γελάς ελεύθερα με την ζωή του άλλου! Τίποτα δεν ξέρεις, έχεις άγνοια ζωής !

Καταλαβαίνω απόλυτα οτι μου λέει βέβαια. Άλλωστε στο δικό μου μπράτσο έχω το δικό μου παράσημο. Μια αμαζόνα πάνω σε μηχανή, το τατουάζ το χτύπησα στα 14 μου. 

Πάω να του μιλήσω αλλά δεν με αφήνει. Σκύβει πολύ κοντά στο πρόσωπο μου και με μίσος συνεχίζει.

-Κανόνισε να μην ανοίξεις το στόμα σου στο γραφείο και πεις το οτιδήποτε..Θα σε καταστρέψω! Δεν έχτισα την καριέρα μου για να μου την γκρεμίσει μια ανόητη που δεν έχει καταφέρει στην ζωή της τίποτα! μου λέει και απομακρύνεται απο το πρόσωπο μου.

Δεν είναι τυχαίο που δεν βρίσκεις να πηδηχτείς. Κανείς ποτέ δεν γουστάρει τα μηδενικά, μου λέει και ξαφνικά μου φεύγει το χαμόγελο απο τα χείλη. 

Σοβαρεύω και σκύβω το κεφάλι. Αυτό ήταν μεγάλη κακία που είπε. Ναι είναι γάιδαρος αλλά για μαλάκα δεν τον είχα. 

Καθόμαστε για λίγο στη σιωπή. Αυτός δεν παίρνει τα μάτια του απο πάνω μου κι εγώ κοιτάω τα παπούτσια μου.

Θέλω να του σπάσω το κεφάλι και να του πω και ποιά είμαι αλλά δεν θα του κάνω την χάρη. Ας πιστεύει οτι θέλει.

Αφήνω χρήματα στο μπαρ και πάω να φύγω. Πριν φύγω όμως του λέω κάτι τελευταίο.

-Δεν ξέρεις ποιά είμαι βασικά, του λέω και είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που άκουσε ποτέ απο το στόμα μου.

Δεν τον αφήνω να απαντήσει.

Με γρήγορα βήματα βγαίνω απο το μαγαζί και κατευθύνομαι προς το μαγαζί. Θα έκλαιγα αλλά είμαι πολύ σκληρή για να αφήσω τον κάθε τυχάρπαστο να με πληγώσει.

Καβαλάω την μηχανή και φοράω το μαύρο κράνος μου. 

Καθώς περνάω έξω απο την είσοδο του μαγαζιού, βλέπω τον Δημήτρη να στέκεται όρθιος και λαχανιασμένος και να κοιτά αναστατωμένος δεξιά και αριστερά.

Με χαμηλή ταχύτητα περνάω απο μπροστά του. Ξέρω πως δεν θα με αναγνωρίσει.

Και όμως! Πρώτα με κοιτά αδιάφορα και μετά ξαναγυρνά και με κοιτά έντονα. 

-Μυ..Μυρτώ? μου λέει αποσβολωμένος.

Κάνω οτι δεν άκουσα ,μαρσάρω και φεύγω με ιλλιγιώδη ταχύτητα.