Στέκομαι μπροστά απο την ντουλάπα με τα chanel συνολάκια μου εδώ και δέκα λεπτά. 

Μου είπε να βάλω κάτι που μου αρέσει, κάτι με το οποίο νιώθω άνετα.

Εντάξει μόλις αποκλείστηκε όλη η ντουλάπα μου.

Μετά απο άλλα δέκα λεπτά διαλογισμού μπροστά απο την ντουλάπα μου, βάζω ένα μαύρο στενό τζην , ένα μαύρο t-shirt και τα τρακτερωτά μποτάκια μου.

Τώρα μάλιστα. Ένιωσα άνθρωπος.

Αφαιρώ κάθε ίχνος απο το βαρύ μακιγιάζ μου . Η μικρή ουλή που έχω στο μάγουλο φαίνεται τώρα καθαρά. Μου αρέσω έτσι όμως φυσική, νιώθω σαν να μην φοράω μάσκα. 

Αφήνω τα μαλλιά μου κάτω. Είναι μακριά και σπαστά. Σχεδόν ποτέ δεν τα βλέπω έτσι. Αφού για εμένα οι chanel απόκριες δεν τελειώνουν ποτέ! Και η στολή μου απαιτεί ίσιο μαλλί , πιασμένο σε αυστηρό κότσο.Όχι όμως απόψε το βράδυ. Το ζήτησε άλλωστε ο δάσκαλος!

Ζήτησα απο τον Παπαδόπουλο να μου αφήσει το μωρό μου σε ένα ιδιωτικό parking. Θα πάω με την μηχανή αλλά θα φροντίσω να μην την εμφανίσω μπροστά στον γάιδαρο. Όσα λιγότερα ξέρει για το ποιά είμαι στην πραγματικότητα τόσο το καλύτερο. Δεν του έχω εμπιστοσύνη και εξάλλου δεν θα ήθελα να χαλάσω την εικόνα που τόσο κόπιασα να φτιάξω.  Είναι τύπος άλλωστε "φοράω αρμάνι, έχω πόρσε και είμαι πολύ γκόμενος". Και επίσης σε λίγα χρόνια θα είναι υφιστάμενος μου. Ασχέτως οτι αποδέχτηκα να με εκπαιδεύσει ερωτικά, δεν ξεχνάω ποτέ την θέση μου.

Στο Wild Rose έχω ξαναπάει άλλες δυο φορές με την Φανή. Είναι ένα ξύλινο bistrot με πολύ ωραία μουσική: alternative, punk ,rock . Έχει φυσικούς χυμούς και ωραίους θαμώνες. Πάμε δηλαδή και κάνουμε οφθαλμόλουτρο. Εντάξει η Φανή έχει τα τυχερά της, εγώ πάλι και να έχω τυχερά , σύντομα γίνονται άτυχα. Τι να κάνω? Όταν μου αρέσει κάποιος αρχίζω να τραυλίζω, το επίπεδο νοημοσύνης μου πέφτει στο μηδέν και για κάποιο ανεξήγητο λόγο χαζογελάω συνέχεια. Με όλα! Ξέρω τράτζικ..

Παρκάρω λίγο απόμερα την μηχανή μου και μπαίνω στο bistrot. Καθώς διασχίζω το μαγαζί το βλέμμα μου πλανάται στους θαμώνες και μάταια ψάχνω το αρμάνι κουστούμι του εκνευριστικού. Να δεις που δεν ήρθε για αντίποινα στο χθεσινό στήσιμο που του έριξα!

Συνεχίζω να περπατάω ενώ  ακούγεται δυνατά το :

Περπατάω χαλαρά υπό τους ήχους των ντραμς και νιώθω στο φυσικό μου στοιχείο. Καλά ε....νιώθω πολύ σκληρή γυναίκα. Και ζόρικη. Είδες τι σου κάνει το σωστό outfit και η σωστή μουσική?Επιτέλους καλή μουσική και φυσιολογικά ρούχα ! Και ένα ψεύτικο ραντεβού αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα!

Συνεχίζω να ψάχνω με το βλέμμα μου και αρχίζω να εκνευρίζομαι. Με έστησε! Σκασίλα. Αφού ήρθα θα πιω ένα χυμό στο μπαρ και μετά θα φύγω.

Προσπαθώ να κάνω χώρο ανάμεσα στον κόσμο και να φθάσω στο μπαρ. Τσεκάρω τι παίζει απο έμψυχο υλικό και το μάτι μου πέφτει σε ένα ψηλό, γυμνασμένο άντρα.Έχει απίστευτο κώ..ε..απίστευτους γλουτούς! Φοράει ένα μαύρο χαμηλοκάβαλο τζην, δερμάτινα μποτάκια, μαύρο t-shirt και απο πάνω ένα γκρί σκούρο πουκάμισο με διπλωμένα μανίκια. Δεν βλέπω πρόσωπο αλλά φαίνεται οτι ο άνθρωπος είναι σίγουρα θεός. Ε.. τι να κάνω..μου αρέσουν οι ζόρικοι, σκοτεινοί τύποι αλλά προσπαθώ να τους αποφεύγω. Κακός συνδυασμός μαζί μου! Βέβαια δεν χάλασε ο κόσμος να πιω το χυμό μου κοντά του και να κάνω οφθαλμόλουτρο. Ξέρω στα πατώματα η αυτοπεποίθηση μου αλλά έχω και γνώθι σ' αυτόν! Εδώ τον Μιχαλάκη δεν μπορώ να ρίξω..που είναι τελείως Μιχαλάκης, τον θεό στο μπαρ θα ρίξω? Καλά πρέπει να είναι πολύ ωραίος γιατί γύρω του οι γυναίκες ξεροσταλιάζουν. 

Πάω κι εγώ να ξεροσταλιάσω!

Καθώς κοντεύω να φθάσω ο θεός γυρνά προς το μέρος μου και νιώθω το σαγόνι μου να έχει πιάσει πάτωμα. Όχι επειδή ο τύπος είναι απίστευτα ωραίος, που είναι δηλαδή, αλλά επειδή ο θεός είναι ο εκνευριστικός! Τον κοιτάω με γουρλωμένα μάτια απο πάνω ως κάτω και δεν το πιστεύω. Τι μεταμόρφωση είναι αυτή! Είναι πολύ ωραίος με τα αρμάνι δεν λέω, αλλά αυτό το θέαμα είναι απίστευτο! Μου φαίνεται πως κοκκινίζω! Μου έρχεται να φωνάξω στις λυσσάρες που τον κοιτάζουν οτι ο τύπος έχει μαζί μου ραντεβού! Καλά ψεύτικο ραντεβού, αλλά ραντεβού!

Κοίτα τον γάιδαρο ..χαμαιλέοντας όμως..αν του έλεγα να πάμε μπουζούκια , άραγε θα ντυνόταν κλαρινογαμπρός? Γιαλαντζί σκοτεινός  και ζόρικος τύπος βέβαια..Για τον σνόμπ γάιδαρο  άλλωστε μιλάμε!

Έχω φτάσει σχεδόν μπροστά του και ο εκνευριστικός ακόμα να με προσέξει. Ε βέβαια το μάτι του έχει εκπαιδευτεί να προσέχει μόνο ξανθές μοντέλες! Σκασίλα μου βέβαια !

Σχεδόν στέκομαι μπροστά του κι επιτέλους με κοιτάζει. Μια κουβέντα είναι οτι με κοιτάζει, γιατί κάνει λες και έπαθε αμνησία.

-Τι με κοιτάς έτσι ? Χαζός είσαι αγόρι μου? του λέω εκνευρισμένη, γιατί κάνει λες και δεν με γνωρίζει! Θα του ρίξω κανένα συρραπτικό στο κεφάλι και θα με θυμηθεί σίγουρα!

-Ορίστε? μου λέει μπερδεμένος και συνεχίζει να με κοιτά αποχαυνωμένος. Τελείως ξεδιάντροπα σκανάρει το σώμα μου, τα παπούτσια μου και την φυσικότητα του προσώπου μου. Βλέπω να παρατηρεί μέχρι και την μικρή ουλή που έχω στο μάγουλο.

-Τι ορίστε ?του λέω και θέλω να τον χτυπήσω στο κούτελο να συνέλθει. Αν με προσβάλλει , θα σηκωθώ να φύγω! Αυτός μου είπε να βάλω κάτι που μου αρέσει! 

-Μυρτώ εσύ είσαι?μου λέει έκπληκτος.

-Ναι εγώ η μέλλουσα αφεντικίνα σου και σταμάτα να με κοιτάς σαν χαζός γιατί θα φύγω! 

-Είσαι ..είσαι πολύ..

-Κανόνισε μην μου ξεκινήσεις λογύδριο για την τάξη μου, την κλάση μου και πως αυτά τα ρούχα δεν αρμόζουν στο όνομα μου! Γιατί προφανώς το ξέρω! Αλλά εσύ το ζήτησες! λέω και απορώ γιατί δικαιολογούμαι.

-Ε..όχι καλή είσαι, μου λέει και γελάω.

-Άστο ..είσαι πολύ κακός στα κομπλιμέντα..τουλάχιστον μαζί μου!

-Βασικά..είσαι Μυρτώ πολύ.., λέει αλλά τον διακόπτει η Βικτώρια. Μόλις μας βρήκε.

Φοράει έντονο άρωμα, μακιγιάζ - μάσκα, και μια ολόσωμη φόρμα που δεν αφήνει τίποτα στην φαντασία. Στέκεται δίπλα μου και την κοιτάω λοξά. Έπειτα λοξά κοιτάω τον Δημήτρη. 

Σοβαρά τώρα..χαλαρώνει με αυτό το πράγμα? Ρε είναι ανώμαλος ο άνθρωπος..θέλει και να με κάνει ίδια μαζί της. 

Και συνειδητοποιώ πως μόλις μου χάλασε όλη η διάθεση. 

Το υπόλοιπο βράδυ ακούμε με τον Δημήτρη την Βικτώρια να μας περιγράφει το τελευταίο ταξίδι της στο Μιλάνο. Επίσης έμαθα με κάθε λεπτομέρεια τι ψώνισε απο το Μιλάνο.

Έχω πιει τρείς χυμούς και αρχίζω να νυστάζω. Η Βικτώρια δεν λέει να σκάσει.

Ο Δημήτρης με κοιτά συνέχεια λοξά και έχω την αίσθηση οτι θέλει να μου πει κάτι αλλά δεν το λέει.

-Αλήθεια τώρα, του λέω ψιθυριστά, θέλεις να μοιάσω σ' αυτήν? Πρώτον η γυναίκα δεν παλεύεται! του λέω διακριτικά στο αφτί.

-Έχεις δίκιο, ποτέ δεν χρειάστηκε να μιλήσουμε τόση ώρα..συνήθως το πρώτο δεκάλεπτο μιλάει και μετά..χαλαρώνουμε! μου λέει με ειλικρινές ύφος.

-Εγώ πάντως δεν θα τα πετάξω όλα έξω για να ρίξω τον Μιχαλάκη δάσκαλε! του λέω θυμωμένα. 

-Ναι, μου λέει αδιάφορα.

-Ναι τι? του ψιθυρίζω.

-Ναι μην τα πετάς όλα έξω , απλά σταμάτα τα chanel φορέματα..είναι έγκλημα να μην δείχνεις..αυτό! λέει και δείχνει με το δάχτυλο του εμένα.

-Με ειρωνεύεσαι?του λέω αυστηρά.

-Θα σε βόλευε Μυρτώ? μου λέει αινιγματικά.

-Δεν καταλαβαίνω τι μου λες!

-Το ξέρω.

-Τι ξέρεις?

-Οτι δεν καταλαβαίνεις.

-Εσύ καταλαβαίνεις τουλάχιστον?

-Έλα ντε..μου λέει και ξεφυσά.

Εκείνη την στιγμή η Βικτώρια με μια άτσαλη κίνηση ρίχνει το ποτό της πάνω στην μπλούζα του Δημήτρη.

Βγάζει δυσαρεστημένος το πουκάμισο του και περνά την μπλούζα του πάνω απο το κεφάλι του.

Πρέπει να ακούστηκε απο το γυναικείο πλυθυσμό του μαγαζιού εκείνη την στιγμή ένα μεγάλο οοοοοοοο!!

Και καθώς μένει με ένα αμάνικο μαύρο φανελάκι, η ματιά μου πέφτει στο μπράτσο του.

Και ενώ όλες οι λυσσάρες αφήνουν ένα επιφώνημα οοοοοοοοοοοοο

ακούω τον εαυτό μου να λέει ένα μεγάλο ΩΧ.