Θέλω να γίνω ηθοποιός, αλλά
να ξεχωρίζω από τους άλλους που ξέρετε.
Όχι σε εμφάνιση, αλλά σε χαρακτήρα και τεχνική, μιας και όλοι, τα ίδια μαθήματα κανουμε.

Είναι ώρα αυτοσχεδιασμού.
Μέσα στο θεατράκι της σχολής μας
κάνουμε πρακτική
στο θέμα το ότι γινόμαστε έπιπλα.

Οι συμφοιτητές μου γίνονται καρέκλες, καναπέδες
και άλλα πολλά έπιπλα.
Εγώ όμως γίνομαι λάμπα
γιατί την μια έχω λαμπρές ιδέες
και την άλλη από την ντροπή
και την θλίψη μου
θέλω να καεί το σύρμα που με συνδέει στην ζωή,
όπως ένας που θέλει ευθανασία
να του αποσυνδέσουν το μηχάνημα
που τον κρατά στην ζωή.

Όταν με ανάβουν, χαμογελάω εως τα αυτιά.
Όταν με σβήνουν, γίνομαι μουρτζούφλω.
Ετσι νιώθω όποτε με καταλαβαίνουν και με συμμερίζονται
έτσι θα νιώθω και πάντα
είτε με ακούνε ή όχι.

Πάντως εγώ λαμπρές ιδέες έχω
και θα έχω ως τα βαθιά μου γεράματα.
Επίσης φωτεινό μυαλό έχω
με την λάμπα φθορισμού μου έτοιμη για χρήση
Είμαι πάντα διαθέσιμη
Να το εκμεταλλευτείς μιας και πάντα
θα είμαι μία λάμπα ζωής...