~Ιδού η διάσημη Γαλλίδα που ζητήσατε. Καλή Ανάγνωση~

Ένα κοριτσάκι, σε πολύ νεαρή ηλικία, πριν πάρα πολλούς αιώνες, ηγήθηκε ενός στρατού, νίκησε τους Άγγλους, κατηγορήθηκε για αίρεση και κάηκε σε μια πυρά, πολύ μακριά από το σπίτι της, με το στίγμα της μάγισσας.

Το τελευταίο μεγάλο θύμα του Εκατονταετούς Πολέμου. Η κοπέλα που ευλογήθηκε από τον Θεό. Η στρατηγός που έσωσε τη χώρα της. Η αιρετική που έγινε Αγία. Η Ιωάννα της Λωραίνης.

~{*}~{*}~{*}~{*}~{*}~{*}~{*}~{*}~

~1429~

Η Ζαν βρισκόταν κλειδωμένη στο κελί της και αγνάντευε τον ουρανό της Γαλλίας από το τετράγωνο τρυπάκι που υποκρινόταν το παράθυρο. Ήταν η τριτη μέρα που την κρατούσαν εκεί. Μα δε μπορούσαν να καταλάβουν ότι δε θα πήγαινε πουθενά ακόμα κι αν την άφηναν ελεύθερη; Οι ανόητοι...

Πού να πήγαινε πια; Τα τελευταία πέντε χρόνια, έπραττε μόνο όσα της έλεγε ο Κύριος. Πώς να δρούσε τώρα ενάντια στη θέλησή Του;" Δεν είχε τη δύναμη, ούτε το δικαίωμα. Αλλά και ο Κύριος έμοιαζε να την είχε εγκαταλείψει. Είχε περάσει ένας μήνας από την τελευταία του επίσκεψη. Ένας μήνας από τότε που άκουσε τη θεϊκη φωνή να της υπαγορεύει τη σωτηρία του λαού της, τι κι αν κανένας ποτέ δεν την πίστεψε. Ένας μήνας από τότε που ένιωσε τη θεϊκη ευλογία να την πλημμυρίζει και να τη μετατρέπει σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από άνθρωπο, ίσως σε κάτι ισάξιο των Αγγέλων.

Ο Δελφίνος, ο πρίγκιπας Κάρολος, που ακόμα δεν είχε στεφθεί βασιλιάς παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει χρόνια πριν, δεν ήταν πρώτη φορά που είχε δεχτεί να την ακροαστεί.  Μόλις έναν χρόνο πριν, η Ζαν τον είχε επισκεφτεί, ζητώντας να του προσφέρει τις πολεμικές της συμβουλές, που έρχονταν κατευθείαν από τον Θεό. Την πρώτη φορά, ο Δελφίνος την είχε απορρίψει αμέσως μετά το πέρας της ακρόασης. Τώρα, διέταξε να την κλειδώσουν σε ένα κελί, ενώ ο ίδιος σχεδίαζε την επόμενη επίθεσή του στα Αγγλικά στρατεύματα.

Ο Εκατονταετής Πόλεμος βρισκόταν σε πολύ κρίσιμη φάση. Οι Γάλλοι έχαναν τη μια μάχη μετά την άλλη, η Γαλλική Επικράτεια συρρικνωνόταν συνεχώς και το έθνος τους εξαλείφονταν. Εννέα χρόνια πριν, μετά τη συντριπτική ήττα των Γάλλων στην Αζινκόρτ, ο πατέρας του Δελφίνου είχε υπογράψει τη Συνθήκη του Τρουά, μια ταπεινωτική συμφωνία, που ονόμαζε τον βασιλιά Ερρίκο τον Πέμπτο της Αγγλίας διάδοχο του γαλλικού θρόνου. Φυσικά, ο Θεός τους τιμώρησε και δυο χρόνια αργότερα πήρε κοντά του τον Ερρίκο, αφήνοντας πίσω διάδοχο του γαλλικού και του αγγλικού θρόνου ένα εννιάμηνο μωρό, το οποίο στέφθηκε ως Ερρίκος ο Έκτος.

Για το πλέον εφτάχρονο αγόρι πολεμά ένας ακατανίκητος στρατός, με στρατιώτες αιμοδιψείς και ακούραστους και στρατηγούς έμπειρους και ικανότατους. Θείοι και ξάδερφοι του βασιλιά είναι όλοι τους, το ίδιο και οι Κυβερνήτες της Αγγλίας. Κι ενώ η Γαλλία χάνει στον πόλεμο, κερδίζει στην εύνοια του Θεού. Γιατί η Ζαν είχε ακούσει τον Θεό να της το λέει ότι αυτός ο πόλεμος τελικά θα έληγε υπέρ των Γάλλων, που απόλυτοι νικητές θα ανακτούσαν όλα τα εδάφη που ο παλιός Άγγλος βασιλιάς τους είχε αρπάξει βάναυσα και άδικα.

Το πρώτο θεϊκό όραμα της είχε εμφανιστεί όταν ήταν μόλις δώδεκα χρονών, μπροστά στον στάβλο του σπιτιού της στο Ντομρεμί, ένα γαλλικό χωριουδάκι. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, η Αγία Μαργαρίτα και η Αγία Αικατερίνη εμφανίστηκαν μπροστά της και την παρακινούσαν να ξεσηκώσει τον Δελφίνο Κάρολο και τον στρατό του και με Αρχηγό την ίδια να ορμήσουν στους Άγγλους και να τους εκδιώξουν για πάντα από τη χώρα τους. Η μικρή Ζαν τότε είχε πλημμυριστεί από δέος και περίμενε την κατάλληλη στιγμή, για να παρουσιαστεί στον Δελφίνο.

Μετά την πρώτη απόρριψη, δεν πτοήθηκε καθόλου και ανέμενε το επόμενο όραμα για το πότε ήταν η καλύτερη στιγμή να τον επισκεφτεί ξανά. Πριν μόλις τρεις μέρες, είχε εμφανιστεί μπροστά της ο Αρχάγγελος Μιχάηλ πάνοπλος, μαζί με τον επίσης πάνοπλο Άγιο Γεώργιο, αυτόν όπου προσεύχονται οι Άγγλοι πριν ριχτούν στη μάχη.

"Είμαστε μαζί σου,"  είχαν βροντοφωνάξει και οι δύο ταυτόχρονα. "Πάρε τα όπλα σου και τον γαλλικό στρατό και διέταξε επίθεση στους Άγγλους. Ξέπλυνε εσύ τη ντροπή των Γάλλων για πάντα. Εσύ έχεις επιλεχθεί από τον Θεό να σώσεις το έθνος σου από τον αγγλικό ζυγό και αυτό θα πράξεις. Πήγαινε εν Ειρήνη, Ιωάννα. Ο Θεός είναι μαζί σου. Η ευχή Του και η εύνοια Του σε ακολουθούν."

Μετά από αυτό το όραμα, η Ζαν δε δίστασε στιγμή. Αποχαιρέτησε για δεύτερη φορά τους γονείς της, πήρε μαζί της ελάχιστα πράγματα και κίνησε για το στρατόπεδο του Δελφίνου.

Και να τη τώρα, φυλακισμένη σαν εγκληματίας, σε ένα παγερό κελί, μόνη με τις προσευχές της και τον Θεό. Προσευχόταν ο Κύριος να δώσει καθαρότητα στο νου του Καρόλου και φώτιση, ώστε να πράξει για το καλό της χώρας του. Για εκείνη δεν την ένοιαζε, θα έκανε ό,τι την πρόσταζε ο Υπέρτατος Βασιλέας.

Προσευχόταν με ευλαβική κατάνυξη, όταν δύο φρουροί έφεραν στο κελί της άλλον έναν κρατούμενο, ο οποίος φορούσε μια κουκούλα στο κεφάλι, που άφηνε ελάχιστο από το πρόσωπό του εμφανές. Ο ξένος έκατσε στον πάγκο απέναντι της και οι φρουροί έφυγαν σιωπηλά.

"Τι δουλειά έχει ένα κοριτσάκι σαν εσένα εδώ; Είσαι κατάσκοπος των Άγγλων;" Άκουσε τον ξένο να τη ρωτά.

Η Ζαν σκέφτηκε να τον αγνοήσει. Όμως, κάτι μέσα της διαφώνησε και αυθόρμητα του απάντησε.

"Δεν είμαι κατάσκοπος, κύριε. Η Γαλλία είναι η πατρίδα μου και την αγαπώ περισσότερο κι από τη μητέρα που με γέννησε."

"Τότε γιατί είσαι εδώ μέσα, στο οχυρό του Δελφίνου;" Επέμεινε ο ξένος.

"Και τι σε νοιάζει εσένα;" Απάντησε με αυθάδεια η Ζαν. Ωστόσο, αμέσως το μετάνιωσε, αφού από μικρή είχε μάθει να μην αυθαδειάζει· δεν ταίριαζε σε μια Γαλλίδα κόρη.

"Απλώς δε θέλω να περάσω όλο τον καιρό μου στη φυλακή στα μουγκά," αποκρίθηκε ο ξένος, ανασηκώνοντας τους ώμους του. "Ούτως ή άλλως, σε μια εβδομάδα το πολύ, θα με εκτελέσουν."

"Τι έκανες και είσαι εδώ;"

"Εσύ τι έκανες και είσαι εδώ;"

"Εσύ θα μου πεις, που σου μένει λιγότερος χρόνος."

"Εσύ θα μου πεις, που σε ρώτησα πρώτος."

"Εντάξει," υποχώρησε η Ζαν. "Θέλω μόνο να μη με διακόψεις."

"Έχω περισσότερη υπομονή από όσο δείχνω."

"Λοιπόν, τα τελευταία χρόνια διάγω μια ανεξήγητη κατάσταση. Σε άτακτα χρονικά διαστήματα, με επισκέπτονται Άγιοι, Άγιες, Άγγελοι και Αρχάγγελοι και με προστάζουν να πάρω τα όπλα και να υπερασπιστώ τη Γαλλία έναντι στους Άγγλους. Με διέταξαν να παρουσιαστώ στον Δελφίνο και να ζητήσω ένα στρατιωτικό τάγμα, το οποίο νικηφόρα θα διώξει τους Άγγλους που πολιορκούν την Ορλεάνη. Όμως, εφόσον πέρασα σαράντα κύματα και αναπόδραστα εμπόδια, για να φτάσω εδώ και να παρουσιαστώ στον Δελφίνο, η Μεγαλειότητά του με έδιωξε και διέταξε τη φυλάκιση μου."

"Δεν ξέρω τι να πω," ακούστηκε έκπληκτος ο ξένος. "Αν στα αλήθεια σου το υπαγόρευσαν οι Άγιοι, τότε πρέπει να συμβεί. Είναι Θεού θέλημα. Μεγάλος ηλίθιος ο Κάρολος που δεν το καταλαβαίνει."

"Μην τον αποκαλείς έτσι," τον επέπληξε η Ζαν. "Απλώς έχει επιφυλάξεις. Λογική η στάση του. Εγώ μόνο προσεύχομαι να του δώσει φώτιση ο Θεός και να σώσει τη Γαλλία, με ή χωρίς τη δική μου βοήθεια." Ύστερα, έκανε μια παύση και κοίταξε τον ήλιο που είχε μεσουρανήσει. "Εσένα τελικά γιατί σε έφεραν εδώ;"

"Λιποτάκτησα," απάντησε ξερά ο ξένος.

"Γιατί;"

"Γιατί πεθύμησα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Λείπω σχεδόν έναν χρόνο και μου έχουν λείψει πάρα πολύ. Λυπάμαι τώρα που θα μάθουν ότι θα με εκτελέσουν."

Η Ζαν ένιωσε οίκτο για τον άνδρα μπροστά της. Αυτή η μελαγχολική φωνή κάτι της θύμιζε, μα δεν μπορούσε να το προσδιορίσει.

"Με συγχωρείς, αλλά θεωρώ ότι έκανες λάθος να λιποτακτήσεις. Η χώρα μας μαίνεται από πόλεμο. Οι Άγγλοι σε λίγο θα κατακτήσουν και το τελευταίο μας χωριό. Δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Πρέπει να υπερασπίσουμε τα εδάφη και τις οικογένειες μας. Έχασα τον μεγάλο μου αδερφό στον πόλεμο. Δε λυπάμαι, όμως, γιατί θυσιάστηκε για την πατρίδα, πολεμώντας τους εχθρούς και τον Σφετεριστή Ερρίκο, ο οποίος κυβερνάται από συμφεροντολόγους άρχοντες. Για να τον ξεφορτωθούμε, χρειαζεται να κάνουμε θυσίες. Θα την έβλεπες την οικογένειά σου, όταν θα γυρνούσες νικητής, με λάφυρα και τιμές. Για αυτό ήρθα κι εγώ εδώ, για να υπερασπιστώ τη χώρα μου και τον αληθινό βασιλιά μου, τον Κάρολο, κι αν χρειαστεί να δώσω και τη ζωή μου για αυτόν τον σκοπό! Ο Θεός με έστειλε για να οδηγήσω τη Γαλλία στη νίκη κι αυτό σκοπεύω να κάνω, ακόμα κι αν χρειαστεί να ντυθώ άντρας και να κρυφτώ στο στρατόπεδο!"

Ακόμα και η Ζαν ένιωθε σαστισμένη από τα φλογισμένα της λόγια. Δεν πίστευε ότι τα είχε ξεστομίσει. Ίσως ένας Άγγελος μίλησε μέσα από τη φωνή της. Πάντως, ήταν αναμφίβολα τα πιο θαρραλέα και αποφασιστικά λόγια που είχε ακούσει στη ζωή της.

Άκουσε τον ξένο να χειροκροτά.

"Μπράβο Ζαν. Χαίρομαι και αισθάνομαι υπερήφανος."

"Μα πώς ξέρεις το όνομά μου;" Απόρησε, ακόμα πιο έκπληκτη η νεαρή χωριατοπούλα.

"Μη σκέφτεσαι αυτό, να σκέφτεσαι ότι σε λίγο καιρό πολλοί περισσότεροι θα το ξέρουν," αποκρίθηκε ο άνδρας και έβγαλε την κουκούλα από το κεφάλι του, αποκαλύπτοντας το γνώριμο πλέον πρόσωπο του Δελφίνου Καρόλου.

"Μεγαλειότατε," αναφώνησε η Ζαν και έπεσε στα γόνατα.

"Σήκω, Ζαν," την προέτρεψε ο Δελφίνος και της έπιασε τα χέρια. "Μου απέδειξες ότι είσαι θαρραλέα, ειλικρινής και αληθινή πατριώτισσα. Τέτοιους αυθεντικούς ανθρώπους θέλω κι εγώ στον στρατό μου. Αμέσως θα διατάξω την αποφυλάκισή σου και θα σου παραχωρήσω ένα σώμα στρατιωτών, το οποίο θα οδηγήσεις στη μάχη υπέρ της Ορλεάνης."

"Σας ευχαριστώ, Υψηλότατε. Είναι μέγιστη η τιμή που μου προσφέρετε. Δε θα σας απογοητεύσω."

"Για αυτό είμαι βέβαιος."

Κι έτσι, η Ζαν αποφυλακίστηκε και έλαβε μια ομάδα τριακοσίων οπλιτών, πολύ μικρή μα ήταν κάτι. Κλήθηκε να υπερασπιστεί την υπό πολιορκία Ορλεάνη και πρότεινε επιθετικό σύστημα, έναντι του αμυντικού που χρησιμοποιούσαν οι Γάλλοι για αιώνες. Με εντολή του Δελφίνου, οι στρατηγοί εισάκουσαν την πρότασή της και την έθεσαν σε εφαρμογή. Οι Άγγλοι ηττήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή. Η Ορλεάνη σώθηκε χάρη στη Ζαν και ο Κάρολος την έκανε στρατηγό του.

Κι αυτή ήταν μόνο η πρώτη από τις πολλές νίκες που επακολούθησαν.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτή ήταν -εν μέρει- η Ιωάννα της Λωραίνης, η αγαπημένη μου Ζαν Ντ'Αρκ. Περιμένω τος γνώμες σας στα σχόλια.

Στο επόμενο κεφάλαιο θα αναφερθώ σε ένα πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης που μου κέντρισε το ενδιαφέρον.

Μπορείτε να μαντέψετε ποιά μπορεί να είναι;