Βυζάντιο. Η αγαπημένη μου εποχή μαζί με τη Μεσαιωνική Αγγλία και την Ελληνική Μυθολογία για να αντλώ θέματα.

Επέλεξα λοιπόν την πριγκίπισσα και μετέπειτα Συναυτοκράτειρα της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τη Θεωφανώ τη Σκλήραινα. Πολύ ενδιαφέρουσα μορφή της Ιστορίας και η πρώτη νύφη του Βυζαντίου που ταξίδεψε στη Δύση. Παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Όθων ο οποίος είναι ο βασιλιάς Όθων ο Β'. Κι όλα αυτά συμβαίνουν στο έτος 972 μ.Χ.

Εγώ θα σας οδηγήσω 7 χρόνια μετά. Το 979. Καλή σας Αναγνωση!

~*~*~*~*~*~*~

Έκανε κρύο στον Βορρά. Δεν ήταν μαθημένη σε τόσο κρύο. Στην Κωνσταντινούπολη δεν έκανε τόσο κρύο. Της έλειπε το σπίτι και όλα όσα περιέχονταν σε αυτό.

Οχτώ χρόνια είχαν περάσει από την άφιξή της στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον γάμο της υπό το βλέμμα του Πάπα. Οχτώ χρόνια μάχης της με όλους. Κανένας δεν τη συμπάθησε αμέσως. Έπρεπε όλους να τους κερδίσει. Και το κατάφερνε.

Προφανώς, υπήρχαν ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι ήταν τόσο προκατειλημμένοι ώστε δεν εντυπωσιάζονταν -θετικά τουλάχιστον- με οτιδήποτε ορθό έπραττε και δεν είχαν διάθεση συμπάθειας ή φιλίας μαζί της. Σε αυτή ακριβώς την κατηγορία ανήκε και η πεθερά της, η πρώην βασίλισσα Αδελαΐς η Πρώτη, μια γυναίκα που είχε αναπτύξει έναν ιδιαίτερα σκληρό χαρακτήρα και διέθετε ένα ιδιαίτερο μίσος για όλους τους Έλληνες. Το μίσος της -το οποίο ποτέ δεν παραδέχτηκε- εκδηλώνονταν όσο το δυνατόν συχνότερα. Σε κάθε τους δείπνο -παρουσία του βασιλιά Όθωνα- τουλάχιστον μια φορά θα άρπαζε την ευκαιρία να μιλήσει άσχημα για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και για τους ίδιους τους Έλληνες. Η Θεοφανώ δεν είχε καταδειχτεί ποτέ να της απαντήσει κι ούτε καν την άφηνε να ανιχνεύσει την αγανάκτηση μέσα της. Την έθαβε περίτεχνα.

Ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι ήταν όταν ταξίδεψε από την Κωνσταντινούπολη στη Δύση. Ένα παιδί μόνο, το οποίο ακόμα έτρεχε στις αυλές με τις φίλες της και μαζί έκαναν κάθε είδους σκανταλιές. Τώρα πια, όλα αυτά τα ξέγνοιαστα χρόνια δεν ήταν παρά μια γλυκιά αναπόληση.

Δεν έφταιγε εκείνη. Ίσως έφταιγε ο θείος της, ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Ιωάννης Τσιμισκής. Χρειαζόταν ένας πριγκιπικός γάμος για να σφραγιστεί η συμμαχία με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, χρειαζόταν μια πριγκίπισσα. Ωστόσο, η μόνη πριγκίπισσα που ήταν διαθέσιμη και παρθένα εκείνον τον καιρό, δεν ήταν άλλη από την πριγκίπισσα Άννα, η οποία ήταν μόλις εννέα χρόνων και το αίμα δεν της είχε έρθει καν. Έτσι, ο Ιωάννης Τσιμισκής επέλεξε τη Θεοφανώ, μόνο που δεν ήταν πριγκίπισσα. Για αυτό, σκέφτηκε ένα κόλπο. Στα Λατινικά, στη γλώσσα των Δυτικών, χρησιμοποιούν την ίδια λέξη για τους όρους ανιψιά και εγγονή. Έτσι, οι Ρωμαίοι περίμεναν να τους στείλει την εγγονή του. Φυσικά, έμαθαν για το τέχνασμα με το που έφτασε η Θεοφανώ αλλά όλοι υποχώρησαν μπροστά στον έρωτα του βασιλιά Όθωνα για εκείνη. Στα αλήθεια την αγαπούσε πάρα πολύ. Κι εκείνη το ίδιο.

Ακόμα κι όταν ξεδίπλωσε όλα τα Ανατολικά και Ελληνικά χαρακτηριστικά της, είχε την πλήρη υποστήριξή του. Το πρώτο μέγα σκάνδαλο αποτέλεσε το γεγονός ότι έκανε μπάνιο και λουζόταν κάθε μέρα. Οι Δυτικοί -ακόμα και ο βασιλιάς- έκαναν μπάνιο το πολύ μια φορά την εβδομάδα.

Το δεύτερο επρόκειτο για τις εξωπραγματικές της ενδυματολογικές συνήθειες. Ντυνόταν με ακριβά υφάσματα και στολίζονταν με πολλά και ολόχρυσα κοσμήματα. Όπως κάθε βυζαντινή αρχόντισσα.

Το τρίτο ήρθε όταν ζήτησε να ονομαστεί Συναυτοκράτειρα και να συμμετάσχει στη διοίκηση της Αυτοκρατορίας. Θυμόταν το δολοφονικό βλέμμα που της είχε δώσει η πεθερά της τότε. Μα και εκείνη τη φορά, ο Όθωνας δεν αρνήθηκε.

Το τέταρτο και ίσως μεγαλύτερο, συνέβαινε κάθε βράδυ σχεδόν. Όταν την έβλεπαν να τρώει το φαγητό της με πιρούνι και μαχαίρι. Αυτό το χρυσό αντικείμενο με τις δυο κοφτερές άκρες που τρυπούσαν το κρέας δεν το είχαν ξαναδεί ποτέ τους οι Δυτικοί. Είχαν μάθει κυρίως να τρώνε με τα χέρια και σπάνια χρησιμοποιούσαν μαχαίρι. Η Θεοφανώ δεν ήταν διατεθειμένη να υιοθετήσει τις συνήθειες τους και το είχε δηλώσει ξεκάθαρα στον σύζυγό της πριν παντρευτούν. Κι εκείνος είχε δεχτεί κάθε όρο, κάθε πρόταση, κάθε απαίτησή της. Οχτώ χρόνια τώρα, δεν είχε σταματήσει να το κάνει. Κι η Θεοφανώ τον αντέμειβε με την καταλυτική συμβολή της στις αποφάσεις και με το σημαντικότερο, απογόνους.

Είχε ήδη φέρει στον κόσμο τρεις κόρες, τη Σοφία, την Αδελαΐδα και τη Ματθίλδη. Και τώρα κοιτούσε τη φουσκωμένη της κοιλιά. Οι γιατροί του παλατιού μιλούσαν για δίδυμα κι εκείνη προσευχόταν για τον πολυπόθητο γιο που θα τους εξασφάλιζε τον αρσενικό διάδοχο του θρόνου. Είχε μπει στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης. Σύντομα θα γεννούσε.

Ανατρίχιασε από το κρύο. Ήταν Ιούνιος. Το καλοκαίρι είχε έρθει αλλά ο ήλιος του κρατούσε μόνο την ημέρα. Το βράδυ αισθανόταν ότι ήταν Δεκέμβριος. Πραγματικά της έλειπε η πατρίδα της και την έθλιβε βαθιά το γεγονός ότι δε θα επέστρεφε ποτέ.

Το φεγγάρι στον ουρανό διακρινόταν τέλεια να βγαίνει μέσα από ένα γκρίζο σύννεφο. Ήταν σχεδόν ολόκληρο. Η νύχτα είχε προχωρήσει αρκετά. Έξω δε φαινόταν τίποτα πέρα από το απόλυτο σκοτάδι. Τα φώτα του Άαχεν είχαν σβήσει.

Στο βάθος της κρεβατοκάμαρας, άκουγε τον Όθωνα που κοιμόταν. Τις ανάσες του στήθους του να επαναλαμβάνονται σε μια μονότονη συμφωνία που άκουγε για τόσο πολύ καιρό που πλέον είχε συνηθίσει.

Αναστέναξε με ένα μικρό χαμόγελο και επέστρεψε στο πλευρό του άντρα της στο κρεβάτι τους. Δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμόταν, λόγω της ανησυχίας των παιδιών της μέσα της. Έτσι, αγνάντευε το ταβάνι και σχεδίαζε το πώς θα κατακτούσε ακόμα περισσότερους ισχυρούς Δυτικούς.

Την επόμενη μέρα, πολύ νωρίς το πρωί, γύρω στις οχτώ, την έπιασαν οι πόνοι της γέννας κι ένιωθε τα νερά να σπάνε. Ο Όθωνας ξύπνησε από τις -όσο το δυνατόν πιο σιωπηλές- φωνές της και έτρεξε να φωνάξει τους γιατρούς και τις μαίες να τη βοηθήσουν.

Η γέννα για το πρώτο μονάχα παιδί κράτησε εννέα ώρες. Ήταν κοριτσάκι. Ο τέταρτο τους. Η Θεοφανώ έλαμπε από χαρά αλλά ακόμα ούρλιαζε γιατί εκκρεμούσε η γέννηση του δεύτερου μωρού. Έπρεπε να περάσει άλλη μια ώρα για να γεννηθεί. Κι ήταν αγόρι. Επιτέλους ο αρσενικός διάδοχος. Ο πρίγκιπας Όθων και μέλλων βασιλιάς Όθωνας ο Τρίτος.

Ο άνδρας της δε σταματούσε να κοιτάει το αγοράκι του. Και η Θεωφανώ καμάρωνε και τα δυο νεογέννητα παιδιά της. Δεν άντεξε για πολύ όμως και αποκοιμήθηκε από την κούραση και την ολική εξάντληση.

Όταν ξύπνησε, ο Όθωνας καθόταν στο προσκέφαλό της για να της ανακοινώσει τον θάνατο της μικρής, νεογέννητης τους κόρης. Εκείνης που θα ονόμαζαν Αλεξάνδρα, ένα ελληνικό όνομα για τη σπουδαία Ελληνίδα αυτοκράτειρα.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Ίσως σας φάνηκε μικρό αλλά δεν είχα τη δύναμη να γράψω παρακάτω. Αυτή λοιπόν ήταν η Αυτοκράτειρα Θεοφανώ, της οικογένειας των Σκληρών.

Στο επόμενο κεφάλαιο θα σας μεταφέρω στην Αναγέννηση. Στη μεγάλη αυτή εποχή και στην κραταιά Αγγλική Αυτοκρατορία. Και θα μιλήσουμε για μια διάσημη γυναίκα η οποία κατάφερε και κέρδισε την καρδιά ενός αμείλικτου βασιλιά, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες των πράξεων της.

Ποια να είναι άραγε;