·~Γυάλινο Φεγγάρι~·

Με το φύσημα του ανέμου, ήρθε.
Προσγειώθηκε απαλά στην παλάμη μου, ένα ρόδο.
Κρυστάλλινο, στο χρώμα τ' ουρανού,
μα κρύο, σαν τον πάγο.

Με το χάδι της αυγής, έλιωσε
κι ένα μπουμπούκι, άνθισε
στο φως του φεγγαριού.

Κι έμεινα εκεί.
Κρατώντας στα χέρια μου,
όλο τον κόσμο.
Μια καρδιά να χτυπά,
στην λάμψη του σκοταδιού,
να χάνεται ξανά.