Ναταλίας pov

Φτάσαμε επιτέλους για γύρισμα . Ο Νίκος απέφυγε να μου απαντήσει στην ερώτηση μου με πρόφαση τον πατέρα μου . Ειλικρινά από την στιγμή που μου είπε να ξεχάσω ότι έγινε , έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου . Ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω μπροστά του . Ωστόσο εκείνη την ώρα προσπάθησα να μην το δείξω , τα έβαλα μαζί του .

Μου ζήτησε να ξεχάσω την πρώτη μου φορά , την πιο όμορφη νύχτα της ζωής μου . Ακόμα νιώθω τα χάδια του , το άρωμα του , όλα ... Δεν ξέρω πως θα αντέξω να είμαι μαζί του τόσες ώρες στο γύρισμα και να πρέπει να τον φιλάω τυπικά . Γιατί πρέπει να είναι τόσο τέλειος ;

Ωστόσο εκείνος ατάραχος έχει πιάσει ψιλή κουβεντούλα με τον πατέρα μου . Είναι τυχερός που δεν ξέρει τι ακριβώς συνέβη ο μπαμπάς μου , αλλιώς μόνο συζήτηση δεν θα είχαν . Εγω απομακρύνομαι καθώς δεν μπορώ να τους ακούω . Το κεφάλι μου είναι χάλια . Από τη πρώτη στιγμή που με παράτησε έγινα χίλια σπασμένα κομμάτια .

Λίγο πιο πέρα συναντάω έναν καινούριο στην ηλικία μου . Είναι σχετικά όμορφος , καμία σύγκριση όμως με τον Ελευθερίου , ενώ φαίνεται συνεσταλμένος και ήπιων τόνων . Με χαιρετάει .

- Γεια σου . Είμαι ο νέος ηθοποιός που θα μπει στη σειρά για λίγα επεισόδεια . Με λένε Πάυλο . Εσύ πρέπει να είσαι η Ναταλία .

Δεν έχω όρεξη για να πιάσω συζήτηση , αλλά δεν έχω και άλλη επιλογή . Θα γυρίσουμε σε λίγο σκηνή μαζί . Οφείλω να δείξω μια τυπικότητα . Έτσι κι αλλιώς δεν φταίει σε τίποτα αυτός .

- Ναι , η Ναταλία είμαι . Μάλιστα , δηλαδή θα παίξεις τον εχθρό του Νίκου .

- Ακριβώς . Όπως καταλαβαίνεις , πάει θα με μισήσουν όλες !! Θα με σταματάνε στο δρόμο για να μου λένε πως είναι καλύτερος και να τον αφήσω ήσυχο . Η αλήθεια είναι πολύ συμπαθητικός και αγαπητός στο κόσμο . Δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται αρκετά απλός και ταπεινός άνθρωπος . Αν και εντάξει μια φορά τον έχω δει σε συνέντευξη στη τηλεόραση ...

Με πιάνει αμέσως ένα σπαστικό και δυνατό γέλιο με αυτά που ακούω . Μέχρι που δάκρυσαν τα μάτια μου και με πόνεσε η κοιλιά μου από το γέλιο , έτσι σταμάτησα . Ωστόσο όλο αυτό έγινε αντιληπτό από όλους που βρίσκονταν εδώ . Με κοίταζε ο Νίκος σαν να ήθελε να δει αν είμαι καλά .

- Να είσαι καλά Παύλο . Με έκανες και γέλασα , αν και ήμουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση . Σε ευχαριστώ πολύ .

Με κοιτάζει απορημένος , χωρίς να έχει καταλάβει το νόημα των φράσεων μου . Ο Νίκος αφήνει τον πατέρα μου και μας πλησιάζει ανέμελος τραγουδώντας . Οι στίχοι ; " Ο Θεός που πιστεύω είμαι εγω που λατρεύετε . Είμαι αγάπη , θρησκεία , σαν εμένα ΚΑΝΕΝΑΣ ..."

Κάποια φάση κάνει πως μας βλέπει και έρχεται ακόμα πιο κοντά . Ο Παύλος κοίταζε με ένα ύφος σαν να ρώταγε " τι λέει αυτός τώρα; . " Ναι Παύλο , ιδού ο ταπεινός άνθρωπος που έλεγες !

- Οο . Γεια σας ! Τι κάνετε ; Όλα καλά ; Εντάξει , εγω δεν χρειάζεται να συστηθώ στον νεαρό . Εννοείται πως με ξέρει !!

Απαντάω εγω αμέσως . Δεν έχει δει τίποτα ακόμα από Ελευθερίου , τι λέει πως τον γνωρίζει ;! Εδώ τον χαρακτήρισε ταπεινό και απλό .

- Α , δεν νομίζω να σε ξέρει καθόλου Νίκο .. Τώρα αρχίζει να μαθαίνει και ...

- Ε , τότε το παιδί να μάθει και μετά να έρθει . Κοίτα μικρέ , να ξέρεις δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση σου . Έστω και για τα γυρίσματα θα το παίζεις αντίπαλος μου . Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό ... Εγω στην θέση σου , θα έψαχνα ήδη τρύπα να κρυφτώ .

Τέλος πάντων.. Έτσι κάπως γνωριστήκανε . Ξεκινάμε τα γυρίσματα . Στην αρχή είχα πιο πολλά με τον Παύλο και ήταν αρκετά ήσυχα τα πράγματα . Όταν είχα με τον Ελευθερίου με έπιανε ταχυκαρδία . Ήθελα να ξυπνήσω και να ήταν όνειρο ο χωρισμός μας . Ένιωθα πόνο που δεν μπορούσα να τον έχω . Πάντως συνέχιζε με τον ίδιο ρυθμό , κάνοντας πλάκες και ειρωνείες .

Μα καλά δεν έχει επηρεαστεί καθόλου ; Ήλπιζα πως θα έδειχνε σημάδια πως μετάνιωσε . Αν όντως αισθανόταν κάτι και στεναχωριέται , πρέπει να παίζει άψογα τον ρόλο του ότι δεν τον νοιάζει . Δυστυχώς , πρέπει να παραδεχτώ πως δεν είναι οι πιθανότητες πολλές . Θα πάρω την βοήθεια του κοινού , εσείς τι λέτε ; Τον πείραξε έστω και λίγο ο χωρισμός μας ;

Όταν τελείωνει το γύρισμα , πηγαίνουμε με τον πατέρα μου σπίτι . Τρώμε μακαρόνια κάτι απλό . Προσπαθώ να ψαρέψω τις εντυπώσεις του για τον Νίκο .

- Πως σου φάνηκε ο Νίκος που ήθελες να γνωρίσεις ;

- Κοίτα να σου πω την αλήθεια . Στην αρχή παραλίγο να νευριάσω με την συμπεριφορά του . Μπορεί να είναι αλαζόνας , όμως έχει κάτι πάνω του που σε κάνει να νιώθεις ... ευχάριστα . Στο τέλος μάλιστα έφερε να πιούμε και κρασί . Μου λέει " πιες κυρ Γιώργο , κυρ Γιάννη ή δεν ξέρω και γω πως σας λένε . Καλά μπορεί να μην θυμάμαι το όνομα σας , αλλά τουλάχιστον κρασί κερνάω . Η πρόθεση μετράει ."

Γελάω . Έτσι είναι ο γλυκός μου . Αφού συζητάμε μέχρι αργά , ετοιμαζόμαστε να πέσουμε . Ο μπαμπάς πηγαίνει στο δωμάτιο και εγω θα κοιμηθώ στο καναπέ που έχει . Πριν πέσω , κοιτάζω τις φωτογραφίες που έβγαζε ο Νίκος τόσο καιρό από τον κινητό μου . Πέτυχα μια κάπως έτσι ..

Να σημειωθεί ότι έχει βάλει ως τίτλο φωτογραφίας " Ποιανής Ναταλίας είναι το κινητό που κρατάω μια ακόμα φορά ; Ας πρόσεχε !!!!" Καλέ αυτό είναι όντως το κινητό μου . Τον έβγαλε κάποιος με άλλο κινητό και μου την έστειλε μέσω bluetooth . Γελάω ενώ είμαι βορυκωμένη .

Στην άλλη γράφει πρώτος και καλύτερος ! Ωω αυτή είναι και η τελευταία που έχει βγάλει . Με πιάνει μια νοσταλγία και βουρκώνουν τα μάτια μου . Τυλίγομαι με το σεντόνι προσπαθώντας να ξεχάσω . Θα περάσει ποτέ αυτός ο έντονος ψυχολογικός πόνος ;

Ακούω την πόρτα . Ποιος να είναι μέσα στην άγρια νύχτα ; Έχει πάει μια η ώρα . Ακούω τον Νίκο να τραγουδάει .

-Είπες για τον Νίκο ούτε που με νοιάζει .

Ανοίγω την πόρτα πριν ξυπνήσει όλη την γειτονιά . Μπαίνει μέσα παραπατώντας . Κλείνω την πόρτα και τον ακολουθώ . Γελάει . Μάλιστα μάλλον έχει μεθύσει . Ζήσαμε να το δούμε και αυτό . Πρώτη φορά τον έχω δει να μεθάει . Τι έπαθε ;

- Πω ρε φίλη τα βλέπω όλα διπλά . Τέλειο ... Που έχεις καθρέφτη να με δω επί δυο ; Ξέρεις εγώ δεν γλώσσεψα την μπέρδα μου όπως άλλοι , αλλά ποτά . Ήπια μπόλικο κρασί , δυο γουλιές ουίσκι και πως το λένε το άλλο ; Μια σταγόνα ρακόμελο ; Χαχαχα πρώτη φορά βλέπω τα πάντα δυο φορές .

- Φαίνεται . Νίκο τι θες εδώ ; Γιατί ήπιες τόσο άνθρωπε μου ; Μέσα είναι ο μπαμπάς μου , τι θα σε κάνω εγω τώρα ;

- Θα με φιλήσεις καιιι ...ξέρεις εσυ . Έλα μην μου κάνεις την αθώα και δύσκολη .

Με πλησιάζει ενώ εγω προσπαθώ να τον βάλω να ξαπλώσει στον καναπέ . Τον σπρώχνω αλλά με κρατάει και εκείνος δυνατά , οπότε πέφτουμε στο καναπέ και οι δυο .

- Μπράβο! Είσαι άγρια εσυ . Δεν πρόλαβα να στο πω και με έριξες στο κρεβάτι .

Όπως είμαι από πάνω του , πιάνει με τα χέρια του το πρόσωπο μου και με φιλάει έντονα με πάθος . Στην αρχή αντιστέκομαι , όμως σε λίγο με παρασύρει . Νιώθω ανακούφιση με το φιλί μας . Ωστόσο γρήγορα βρίσκω τα λογικά μου . Πριν λίγες ώρες μου ζήτησε να ξεχάσω πως κάναμε έρωτα . Είναι μεθυσμένος , δεν ξέρει τι κάνει .

Βάζω όλη μου τη ψυχική δύναμη για να απομακρύνω τα χείλη μας . Δεν πρέπει να κάνω πάλι το ίδιο λάθος μαζί του . Όσο και να τον θέλω και να πονάει αυτό , τελειώσαμε . Με παράτησε ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα τρελά και θυσίασα πράγματα για εκείνον . Μάλωσα με τον πατέρα μου , χώρισα τον Ανδρέα χωρίς να έχω κάποιον άλλον δικό μου στο νησί , εξαιτίας του .

- Νίκο , σταμάτα . Δεν πρόκειται να σε συγχωρέσω έτσι εύκολα . Ένα λάθος , παύει να είναι λάθος την δεύτερη φορά .

Έτσι είναι , μετά είναι ανοησία .

- Αυτό ακριβώς , παύει να είναι λάθος . Γίνεται πλέον σωστή συνήθεια . Που είναι το πρόβλημα τότε ;

Ακούω από το δωμάτιο κάτι βήματα . Σηκώνομαι όπως και όπως από τον καναπέ . Σκεπάζω με το σεντόνι μέχρι το πρόσωπο τον Νίκο σε περίπτωση που βγει ο μπαμπάς . Βλέπω τον Νίκο να βγάζει με νεύρα το σεντόνι από το κεφάλι του .

-Ποιος με σκέπασε με αυτό το πανί ; Βάρβαροι εδώ μέσα .

- Νίκο ησυχία . Έχεις μεθύσει .

Πάει να σηκωθεί ο Νίκος , όμως ξανά πέφτει .

- Δεν είμαι μεθυσμένος σου λέω ! Έλα εδω μικρή ξέ

Σε πιστέψαμε πως είσαι νηφάλιος τώρα . Αρπάζω ένα μαξιλάρι που βρίσκω και το πετάω στο κεφαλι του ώστε να σταματήσει . Φοβόμουν την συνέχεια της φράσης του . Εγω τελικά βάζω παπλώματα να κοιμηθώ κάτω . Βλέπω τον Νίκο να κοιμάται . Είναι ένας άγγελος . Κατά βάθος χαίρομαι που είναι εδώ . Τον χαζεύω και με παίρνει ο ύπνος .

Ξυπνάω το πρωί επειδή χτύπησε το κουδούνι της πόρτας . Ο καναπές είναι άδειος και ο Νίκος έχει φύγει . Ανοίγω και βλέπω τον Ανδρέα .

- Ανδρέα εδώ είσαι ;

- Ναι , μένω σε ένα ξενοδοχείο . Ήρθα σε σένα γιατί έχω μετανιώσει για κάποια πράγματα που έχω κάνει . Τυφλώθηκα και έκανα τα πάντα να σε κρατήσω . Πείραξα το ποτό του για να μεθύσει και να κάνει καμία βλακεία με άλλη και να τον βγάλω φωτογραφία να δεις . Όταν εχθές ήρθε εδώ θόλωσα . Έσκασα τα λάστιχα του αυτοκίνητου του . Έβαλα σε αυτό το κόλπο όσους μπορούσα. Πάρε τηλέφωνο να το ξέρει , μην πάθει τίποτα . Μετάνιωσα πραγματικά .