Τα κεντρικά τα οποία ήταν στεγασμένα στη παλιά έπαυλη των Λώρενς, μύριζαν μπαρούτι από το πρωί. Ολόκληρη η ομάδα έτρεχε πυρετωδώς για τις τελευταίες ετοιμασίες και την έναρξη μιας απρόσμενης αποστολής που προέκυψε τα ξημερώματα. Ο Τζόναθαν Γκαρσία, δέχθηκε επίθεση σε μια από τις αποθήκες. Δεν ήταν λίγες φορές που οι Σκιές συνεργάστηκαν με τους Reyes. Από το παρελθόν οι σχέσεις τους ήταν άψογες. Πως δε θα μπορούσαν άλλωστε να ήταν όταν χρόνια πριν, είχαν βοηθήσει στη διαφυγή της Καταλινα. Βέβαια ο πόλεμος που είχε ξεσπάσει τότε με τον Ιαν ήταν τεράστιος αλλά στο τέλος, τους ευχαρίστησε και από πάνω όπως και ο Κάσιεν. Είχαν συνάψει σχέση εμπιστοσύνης και ουκ ολίγες φορές βοηθούσαν ο ένας τον άλλο. Με τα χρόνια και ενώ στην ιεραρχία έμπαιναν ολοένα και νεότερα μέλη, οι σχέσεις έγιναν πιο επαγγελματικές αλλά πάραυτα η εκτίμηση παρέμεινε αμοιβαία.

"Όπως ήδη σας έχω ενημερώσει, σήμερα θα απουσιάζω. Έχετε καταλάβει τι ακριβώς θα κάνετε;" Ο Λόγκαν άφησε στο μεγάλο τραπέζι 5 φακέλους. Ένα για το κάθε μέλος. Οι Σκιές ήταν ξακουστές για την εξυπνάδα και το τρόπο δράσης τους οπότε τα μέλη ήταν συγκεκριμένα. Δεν είχαν ανάγκη δεκάδες ανθρώπους αλλά λίγους, καλούς και εκλεκτούς. Υπήρχαν φυσικά και τα δευτερεύοντα μέλη αλλά κανένα από αυτά δε πατούσε πόδι στην έπαυλη και συμμετείχαν μόνο αν κρινόταν απαραίτητο. Οι υπόλοιποι ήταν οι βασικοί.
Ο κάθε ένας από αυτούς είχε και τις δικές του ικανότητες. Τη τελειότητα του τομέα του. Όλοι όμως ήξεραν να κάνουν καλά ένα πράγμα και αυτό φυσικά ήταν ο ψυχρός φόνος..

"Φυσικά και ξέρουμε Λόγκαν. Βέβαια για να πω την αλήθεια παραξενεύτηκα με το τηλεφώνημα του Γκαρσία. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν βάζει τους άντρες του. Έχει εκατοντάδες..." το λόγο πήρε η Σίλβια. Ήταν η γυναίκα δράκος. Έτσι τουλάχιστον την κορόιδευαν στην ομάδα... Η αγάπη της για κάθε τι καυτερό ήταν τόσο αδυναμία όσο και δύναμη. Τα πυρομαχικά, οι εκρήξεις, βόμβες και ότι είχε να κάνει με υγρά τα οποία μπορούσαν να καταστρέψουν ένα ολόκληρο τετράγωνο ήταν ειδικότητα της. Ήταν η μόνη γυναίκα στην ομάδα. Αν και ο Λόγκαν εξ αρχής δεν ήθελε θηλυκά στα πόδια τους η Σίλβια αποδείχθηκε εξαιρετικά αντάξιο μέλος και μάλιστα μερικές φορές ακόμα πιο έξυπνο και από τον Ντρέικ που ήταν το φρικιό τους.

"Δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο κανένα και επίσης δε θέλει να μαθευτεί παραεξω. Η αποστολή πρέπει να γίνει κάτω από άκρα μυστικότητα. Μπαμ και κάτω. Τους έχουμε ήδη εντοπίσει από το ξημέρωμα οπότε θα είναι παιχνιδάκι για εσάς. Τις τελικές οδηγίες θα τις δίνει ο Λίαμ και θα είναι ο υπεύθυνος της αποστολής για σήμερα. Μετά από αυτό θα έχουμε τουλάχιστον μια εβδομάδα μπροστά μας πριν φύγουμε για Μόσχα" ενημέρωσε τόσο εκείνη όσο και τους υπόλοιπους.

"Τελικά δέχθηκες ε;" ρώτησε ο Νικ υπονοώντας την αποστολή στη Μόσχα.

"Δε γινόταν να μη δεχθεί" Πήρε το λόγο ο Λίαμ τραβώντας τα βλέμματα πάνω του και ο Λόγκαν του έδωσε το ελεύθερο να μιλήσει στην ομάδα. Κατά βάθος του άρεσε όταν ο Λίαμ αναλάμβανε ρόλο αρχηγού και ευθύνες αλλά δεν του άρεσε όταν ένιωθε ότι ξεχνούσε το κίνδυνο και άφηνε το ατίθασο πνεύμα του εκτεθειμένο.
Ο Λίαμ σηκώθηκε και τους κοίταξε "Ο Βίκτορ θα μας πληρώσει 5 εκατομμύρια δολάρια για αυτό...."

"Πόσα;;;!!!!" πετάχτηκε έκπληκτος ο Μάρκους.

"Καλά άκουσες... Πέντε εκατομμύρια για να κρατήσουμε τη κόρη του ασφαλή στην Αμερική μέχρι να κοπάσει ο πόλεμος μεταξύ πολιτικών και στρατού"

"Με τόσα λεφτά θα μπορούσαμε να σταματήσουμε και να βγούμε σύνταξη!" αστειευτηκε ο Ζέιν ο οποίος ένιωσε αμέσως τη φαπα του Λόγκαν στο κεφάλι του

"Συνέλθετε!" πήρε θέση με δυνατή φωνή. "Ξέρετε ότι όλα αυτά τα λεφτά πάνε στα ιδρύματα. Δεν είστε ευχαριστημένοι με το ποσοστό που κρατάμε; Δε νομίζω να λείπει τίποτα σε κανένα σας. Σωστά;" τους κοίταξε όλους έναν προς έναν και κανείς δε μίλησε. Φυσικά και ήταν ικανοποιημένοι. Κάθε αποστολή τους έστελνε σπίτι με τουλάχιστον 5-6 χιλιάρικα στη τσέπη έκαστος. Τα υπόλοιπα πήγαιναν σε ιδρύματα σε όλο το κόσμο. Από Αφρική μέχρι Κίνα , Ρωσία και Αμερική. Όπου υπήρχε ανάγκη.
"Λοιπόν" συνέχισε "δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για τη Μόσχα ακόμα. Έχουμε μέρες. Προς το παρόν θέλω να εστιάσετε στο Γκαρσία. Ζέιν;"

"Ναι αφεντικό!"

"Θέλω για τουλάχιστον δέκα χιλιόμετρα κάλυψη με τα ραντάρ. Θερμική κίνηση στις αποβάθρες και στις αποθήκες του Γκαρσία τουλάχιστον μια ώρα πριν φτάσετε"

"Μάλιστα. Πες το κι έγινε!"

"Ωραία, Σίλβια; Εσύ νομίζω έχεις ήδη έτοιμο τον εξοπλισμό σου σωστά;" εκείνη έκανε ένα νεύμα και ο Λόγκαν συνέχισε "Μάρκους εσύ θα αναλάβεις μαζί με τον Λίαμ τη χοντρή δουλειά...Θέλω να προσέχετε και να έχετε τα μάτια σας 100! Ο ένας θα προσέχει τα νώτα του άλλου και ο Ντρέικ θα σας καθοδηγεί από το ακουστικό. Της βασικές προσταγές θα τις δίνει ο Λίαμ και όλοι θα πράττετε με το σύνθημα του.
Έγινα σαφής;" Όλοι κούνησαν τα κεφάλια. "Ωραία. Κάτι άλλο που θέλετε να ρωτήσετε;"

"Ποτέ δε λείπεις από αποστολή...εκτός κι αν είσαι τραυματισμένος..." ξεκίνησε να λέει η Σίλβια. "Γιατί δε θα πάρεις μέρος;" ρώτησε κάτι που και ο ίδιος ο Λόγκαν ήξερε πως έπρεπε να απαντήσει.

"Με όλο το θάρρος, δε νομίζω να σε αφορά Σίλβια" απάντησε ο Λίαμ στη θέση του Λόγκαν "Ξέρω πως είμαστε μια ομάδα, ένα σώμα και μια ψυχή εκεί που πρέπει αλλά μερικά πράγματα ανήκουν στην οικογένεια" ο Λίαμ έψαξε για τη θετική ματιά του Λόγκαν και μόλις την εισέπραξε ένιωσε περήφανος. Αν και ποτέ δεν μιλούσε αντί αυτού, όταν το έκανε , το έκανε με το σωστό τρόπο. Θα ακολουθούσε την αρχηγία άλλωστε με τα χρόνια οπότε το έβλεπε και σαν ένα είδους τεστ.

"Δεν ήθελα να χωθώ στα οικογενειακά σας απλά ρώτησα... Όπως και να έχει, δεν ήθελα να φέρω σε δυσκολη θέση κανένα. Ο Λόγκαν είναι το κεφάλι Λίαμ. Κατανοώ το ρόλο σου και τη δύναμη του λόγου σου, αλλά έμαθα να παίρνω από εκεί εντολές και ήθελα να ξέρω αν όλα είναι καλά" αιτιολόγησε την αρχική της ερώτηση η Σίλβια.

"Φτάνει!" Ο Λόγκαν τράβηξε τη προσοχή τους "Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Έπρεπε να είχατε φύγει πριν..." κοίταξε το ρολόι του και έπειτα την ομάδα "Πριν από 2 λεπτα! Οπότε όλοι στις θέσεις σας! Αν συμβεί κάτι ειδοποιήστε με αμέσως!"

Χωρίς άλλο χρόνο για χάσιμο άρχισαν να βγαίνουν προς τα έξω ώσπου έμεινε μόνο η Σίλβια μέσα .

"Δε θα σε καθυστερήσω Λόγκαν. Απλά θέλω να ξέρω αν είσαι καλά..." τον ρώτησε χαμηλά .

"Μια χαρά. Πήγαινε στο πόστο σου" απάντησε ξερά

"Θα... Θα έρθεις το βράδυ;"

"Όχι. Έχω δουλειές"

"Μάλιστα. Εντάξει τότε. Υποθέτω θα σε δω στη συγκέντρωση αύριο..." αρκέστηκε να πει μαζεύοντας το φάκελο της και δίχως να εισπράξει απάντηση, έφυγε απο την αίθουσα.
Δεν ήταν κρυφό πως η Σίλβια είχε από καιρό αδυναμία στο Λόγκαν. Ούτε ήταν μυστικό πως αρκετές φορές είχαν βρεθεί οι δυο τους. Δεν ήταν άσχημη γυναίκα. Κάθε άλλο. Πύρινα κατακόκκινα μαλλιά, μικρές γλυκές φακίδες και πρόσωπο αγγέλου. Κανένας δε μπορούσε να φανταστεί τι ακριβώς ηταν ικανή να κάνει αυτή η αθώα οπτικά γυναίκα.  Παρά την σεξουαλική σχέση που είχαν όμως, η Σίλβια ήξερε πολύ καλά πως ο Λόγκαν δεν είναι από τα πουλιά που μπορούσες να πιάσεις. Ήταν ελεύθερος. Της το είχε ξεκαθαρίσει εξ αρχής και εκείνη το δέχθηκε. Γνώριζε πως δεν ήταν αποκλειστική και γνώριζε πως δεν ήταν η μοναδική γυναίκα στη ζωή του. Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει αυτή τη σχέση εκμετάλλευση αλλά το ίδιο ίσχυε και για την ίδια. Ήταν ελεύθερη να κάνει ότι θέλει, με όποιον θέλει και οπότε θέλει. Δεν υπήρχε καμία απολύτως δέσμευση για κανένα από τους δύο. Πάραυτα, η εκτίμηση που έτρεφαν ο ένας για τον άλλο ήταν μεγάλη. Σπάνια έκρυβαν πράγματα μεταξύ τους, εξού και η αρχική της ερώτηση για την απουσία του.

Ο Λόγκαν πλησίασε το παράθυρο. Τους είδε να επιβιβάζονται στα δύο τζιπ και πήρε μια βαθιά ανάσα. Σπάνια τους άφηνε μόνους. Είχε την αίσθηση πως όσο ήταν μαζί τους, τους πρόσεχε . Όχι πως φοβόταν. Ήξερε καλά πως ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, για να πέσει κάποιος από την ομάδα πρέπει να βρεθεί κάτι πολύ δυνατό στο διάβα τους. Έβγαλε τον καπνό του, κοίταξε την ώρα και κάθισε.
Έστριψε ένα τσιγάρο ήρεμα και το άναψε. Η μέρα για εκείνον ξεκινούσε σύντομα και δεν ήταν μια μέρα γεμάτη όπλα, αίματα και περιπέτεια...
Η Άλισον περίμενε πως και πως στο σπίτι για τα ψώνια που της υποσχέθηκε. Αυτό από μόνο του, ήταν αρκετά τρομακτικό εξίσου....

❤️❤️❤️❤️