"Ποια είναι αυτή η πλαστικουρα;" ρώτησε η Άλισον σαν τους είδε και εμφανώς πιο ελεύθερη στο λόγο ύστερα από τα σφηνάκια

"Πώς την είπες;" Ο Λίαμ έσκασε στα γέλια

"Πλαστικούρα! Μοιάζει σαν αυτές που βγαίνουν στο ίντερνετ και ξοδεύουν ένα τόνο λεφτά για να μοιάζουν με ψεύτικες! Ούτε λέξη δεν μου είπε όταν ήρθαμε!!

"Ρε μικρό... Έχεις πλάκα..." Ο Λίαμ διασκέδαζε απίστευτα με τη συμπεριφορά της. Δεν ήταν μεθυσμένη φυσικά. Κάτι τέτοιο θα έκανε το Λόγκαν εξαλλο και ο Λίαμ το γνώριζε. Ήταν όμως πάνω σε εκείνη τη γλυκιά ελευθερία που της προσέφερε το αλκοόλ και πραγματικά του φαινόταν αστεία. Του είχε ήδη πει όσο χόρευαν ένα σορό ιστορίες και περιπέτειες που είχε με τις φίλες και κάθε μία από αυτές ήταν πιο αστεία από την άλλη.

"Πλάκα έχω αλλά υπομονή δεν έχω έχω! Κοίταξε πως τρίβεται!!"

"Τη λένε Ιρίνα... Ήρθε μαζί με το Λόγκαν από... Από την αποστολή που πήγε..."

"Ωωω... Ρωσίδα είναι;"

"Από το όνομα το κατάλαβες ε;"

"Όχι..."

"Ε τότε από τι;"

"Από το τρόπο της. Αυτές δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Καμία τιμή..."

"Και από που το συμπερανες αυτό ρε μικρό;"

"Καταρχήν κόψε αυτό το μικρό όλη την ώρα σε παρακαλώ. Με κάνεις και αισθάνομαι παιδάκι..." του είπε ελαφρώς απογοητευμένη.

"Συγνώμη. Δεν σε θεωρώ παιδάκι... Ειλικρινά..ίσως κόλλησε σαν παρατσούκλι ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Μου αρέσει να σε λέω έτσι... Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με το πώς σε βλέπω..." Η Άλισον χαμογέλασε διστακτικά "Είσαι μια υπέροχη γυναίκα... Πανέμορφη, έξυπνη και αστεία... Τι άλλο θέλει κανείς μου λες;"

"Το εννοείς αυτό;"

"Φυσικά μικρή... Ο Λίαμ πάντα ότι λέει το εννοεί. Μαλακίες δε θέλω!" Η Άλισον έβαλε τα γέλια από την απάντηση του τραβώντας παράλληλα το βλέμμα του Λόγκαν πάνω της. Μόλις ενώθηκαν οι ματιές τους , μίκρυνε το βλέμμα της και τον κοίταξε εχθρικά.

"Το Λόγκαν κοιτάζεις έτσι;"

"Ναι" παραδέχτηκε.

"Τι σου έκανε και έχεις αυτό το βλέμμα μου λες; Έχεις δει ποτέ τον εαυτό σου στο καθρέφτη με αυτό το ύφος;"

"Τι έχει το ύφος μου;"

"Ξέρω γω..." Ο Λίαμ εξυσε για λίγο το κεφάλι του "εκτός από δολοφονικό είναι και λίγο σέξυ θα έλεγα..." της είπε εν τέλει.

"Δεν το αντιλήφθηκα... Απλώς ... Δε ξέρω. Δε τη συμπαθώ αυτή!"

Ο Λίαμ γύρισε προς τα πίσω. Η Ιρίνα είχε απλώσει τα χέρια της σαν τη βδέλλα πάνω στο Λόγκαν ο οποίος κρατούσε το ποτό του ακόμα στο χέρι και είχε στηριχτεί στο τοίχο.

"Σιγά μη κάνει κίνηση... Και του είπα του βλάκα! Ευκαιρία είναι!" μονολογησε και σαν γύρισε προς την Άλισον εκείνη ήταν κατσουφιασμενη...

"Πάμε να πάρουμε ένα ποτό;" Ζήτησε

"Όχι όχι! Νομίζω ως εδώ που ήπιες είναι..." ούτε κάθισε να τον ακούσει. Η Άλισον τον προσπέρασε και κατέβηκε από το ξύλινο σανίδι που χώριζε τους καναπέδες και την υπόλοιπη αίθουσα.
Σχεδόν αμέσως έπιασε με την άκρη του ματιού του το Λόγκαν να κουνιέται. Είχε αφήσει στα κρύα του λουτρού την Ιρίνα η οποία έδειχνε σαφώς εκνευρισμένη και ακολουθούσε την Άλισον.

"Ωραία... Πάρα πολύ ωραία! Υπέροχα! Φανταστικά! Γαμώ τη κοινωνία μου μέσα!" Μονολογησε ξέροντας πως θα βρει το μπελά του που του έφυγε. Η συμφωνία ήταν να μείνει δίπλα της ακόμα κι αν ήθελε να πάει τουαλέτα. Έτσι συμφώνησε ο Λόγκαν να βγούνε.
Κι όμως... Μόλις είχε αποτύχει..

"Για που το εβαλες εσύ;" η Άλισον ένιωσε μια πίεση στο χέρι της και έπειτα το κορμί της να γυρίζει ολόκληρο από την άλλη πλευρά.

"Εσύ πως βρέθηκες εδώ; Νόμιζα ήσουν... Εμ... Απασχολημένος με την ανακύκλωση;" Είπε σαν τον είδε.

"Με ποια;" Απόρησε εκείνος αμέσως

"Με το πλαστικό ρε παιδάκι μου!"

"Εχεις πιει; Έλα δω ..." Ο Λόγκαν την έπιασε δυνατά από τη μέση και τη τράβηξε πάνω του. Έσκυψε προς το πρόσωπο της και μύρισε την ανάσα της. Η Άλισον κοκαλωσε. "Ποιος ξέρει τι σκατα ηπ..." Μόλις ένιωσε την ανάσα της να γρηγορευει και να σκάει στο πρόσωπο του , σταμάτησε να μιλά.
Τον κοιτούσε με ένα τρομαγμένο και συνάμα τόσο απίστευτα θελκτικό τρόπο. Σαν να προκαλούσε τα κύτταρα του να αντιδράσουν.

"Λίγο μόνο..." του ψιθύρισε σιγανα μα δεν της είπε τίποτα. "Ήπια... Λίγο μόνο..." Συνέχισε κι εκείνος έσφιξε τη μέση της πιο πολύ.

"Γιατί το κάνεις αυτό διαολε..."

"Τι κάνω..."βρήκε το θάρρος να του πει κι εκείνος άφησε τα μάτια της που τόση ώρα κοιτούσε έντονα και κατέβασε το βλέμμα στα μισάνοιχτα χείλη της διαβάζοντας τις λέξεις και όχι ακούγοντας τες...

"Σφηνάκια!!!" Ακούστηκε μια δυνατη γνώριμη φωνή "Λόγκαν!!" Ο Λίαμ προσπάθησε να σώσει τη κατάσταση και πήγε πιο κοντά. "Τι κάνετε εδώ; Ελάτε!!"
Έπιασε το χέρι της Άλισον και ο Λόγκαν την άφησε να πάει μαζί του απελευθερώνοντας τη.
"Εσύ δε θα έρθεις;"

"Έρχομαι..." είπε σφίγγοντας τα χείλη του και τους ακολούθησε. Φτάνοντας στο καναπέ η Ιρίνα δεν έχασε ευκαιρία να κολλήσει πάλι πάνω του ενώ από την άλλη, η Τζένη έβαλε την Άλισον να κάτσει πλάι της. Με ένα νεύμα του στη σερβιτόρα έτσι ώστε να μη φέρει άλλο αλκοόλ, δέχθηκε τα σφηνάκια που άφησε και θέλοντας και μη , στράφηκε προς την Ιρίνα.

"Δε τη συμπαθώ αυτή..." Σχολίασε η Άλισον στη Τζένη

"Ούτε εγώ. Λέξη δεν έβγαλε η ξυνή από την ώρα που ήρθαμε...Έρχεσαι μαζί μου στο μπάνιο;"

"Αμέ!"

"Που πάτε;" ρώτησε ο Λίαμ

"Για κατούρημα, θα έρθεις;" του απάντησε η Τζένη και ο Νικ έβαλε τα γέλια.

"Γρήγορα..."

"Καλά καλά..." Η Τζένη προχώρησε κρατώντας το χέρι της Άλισον μέσα από το πλήθος και μόλις έφτασαν στις τουαλέτες έκλεισε τη πόρτα πίσω τους και τη κοίταξε ερευνητικά.

"Δεν είσαι ξαδέρφη τους έτσι;"

"Εμ.. είμαι. Βασικά για το Λόγκαν είμαι ανιψιά..."

"Είσαι σίγουρη;"

"Ναι... Δεν... Δεν σε καταλαβαίνω..."

"Δεν έχω δει το Λόγκαν τόσα χρόνια να πιάνει καμία γυναίκα έτσι από τη μέση και απλά υπέθεσα..
Με συγχωρείς..."

"Δε πειράζει. Δεν έχει συνηθίσει ακόμα τη παρουσία μου. Θέλει να το παίξει κακός υποθέτω!" Χαριτολογησε και η Τζένη γέλασε.

"Μάλλον. Πάντως σίγουρα πρέπει να του πατάς ευαίσθητες χορδές! Περπατάς και έχεις πάνω σου τα μάτια από όλους τους μπράβους του μαγαζιού!"

"Αλήθεια;"

"Δε το πήρες χαμπάρι ε;"

"Όχι..."

"Θα συνηθίσεις υποθέτω. Μπαίνω ένα λεπτακι στο μπάνιο και έρχομαι!"

"Μην ανησυχείς!"

Η Τζένη άνοιξε τη ξύλινη πόρτα και χώθηκε στη τουαλέτα. Η Άλισον κοίταξε τον εαυτό της στο καθρέφτη. Είχε δίκιο τελικά η πωλήτρια... Το φόρεμα ήταν πανέμορφο.

"Εμ... Άλισον;"

"Ναι;"

"Έχω ένα θεματακι εδώ..."

"Αδιαθετησες;;"

"Πώς το κατάλαβες;;"

"Έτσι έλεγαν και οι φίλες μου" Απάντησε χαμογελώντας. "Να σου φέρω τη τσάντα σου;'

"Στο αμάξι τα έχω γαμωτο... Θυμάσαι εκείνη τη κοπέλα που μας έφερε τα πρώτα σφηνάκια;"

"Ναι..."

"Μπορείς να πας να τη βρεις σε παρακαλώ ; Εκείνη σίγουρα θα έχει..."

"Εμ..."

"Μη φοβάσαι καλέ! Αν πει κάτι ο Λόγκαν θα τον αναλάβω εγώ..."

"Εντάξει... Πάω"

"Μη μιλήσεις σε κανένα!"

"Ξέρω Τζένη... Εκατό φορές το άκουσα αυτό ως τώρα!"

Βγαίνοντας έξω , κοντοσταθηκε για μια στιγμή. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά. Δε φοβόταν ούτε ντρεπόταν αλλά ήταν αληθινά μόνη σε εκείνο το διάδρομο. Άκουγε τη φασαρία από έξω και από τη μια ένιωθε σίγουρη για τον εαυτό της από την άλλη, ένιωθε ανασφάλεια.

Η πόρτα από τις αντρικές τουαλέτες έτριξε και άρχισε να περπατά. Καλύτερα στο πλήθος από το να έβγαινε κανένας μεθυσμένος όπως γινόταν στην Αγγλία.
Μόλις βγήκε έξω κοίταξε προς το μπαρ. Η κοπέλα δεν ήταν εκεί. Έμεινε για λίγο στατική ψάχνοντας τη με το βλέμμα και την εντόπισε κοντά στην είσοδο
Έσπρωξε μερικούς που χόρευαν για να περάσει μα πριν φτάσει , ένα χέρι τη τράβηξε απότομα.

"Μωρό μου με καις..." μια μεθυσμένη ανάσα έσκασε στα μούτρα της και αμέσως το πρόσωπο της αηδιασε...

"Πάρε τα κουλά σου από πάνω μου!"

"Μη κάνεις τη δυσκολη..."

"Δε θέλεις να με δεις να κάνω τη δυσκολη..." του είπε εκνευρισμένη και σπρώχνοντας τον, συνέχισε το δρόμο της. Αν ένα πράγμα είχε μάθει καλά ήταν πως να σπρώχνει μεθυσμένους νέους από το διάβα της. Πίσω στην Αγγλία ήταν ανεξέλεγκτοι.

"Κοπελιά!!" φώναξε πλησιάζοντας τη σερβιτόρα κι εκείνη σαν την είδε , κοντοσταθηκε "Με συγχωρείς για το...κοπελιά. Δε συνηθίζω να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη αλλά δε ξέρω το όνομα σου"

"Δε πειράζει. Είσαι μαζί με το Λόγκαν έτσι;"

"Ναι.."

"Τι έγινε;" ρώτησε και εκείνη της εξήγησε  συνοπτικά.  Έπειτα της ζήτησε  να επιστρέψει στο τραπέζι και θα πάει εκείνη να βρει τη Τζένη.

"Ευχαριστώ!" της είπε και πήρε το δρόμο για τους καναπέδες μα όσο πλησίαζε άλλο τόσο έπαιρνε εκείνο το μισό βλέμμα. Το πλαστικό, όπως την αποκαλούσε στο κεφαλι της, είχε σχεδόν σκαρφαλώσει πάνω στο Λόγκαν κι εκείνος γελούσε σαν ηλίθιος.

"Χορεύουμε;" Άκουσε αξαφνα και κοιτάζοντας πλάι της, είδε ένα όμορφο νεαρό να της απλώνει το χέρι. Ήταν σίγουρα μικρότερος από το μέσο όρο συγκριτικά με όσα έβλεπε γύρω της και σαφώς νηφάλιος.

"Αμέ..." Δέχθηκε προσφέροντας του το δικό της και εκείνος βάζοντας το γύρω από το λαιμό του, άπλωσε τα δικά του στη μέση της.

***

"Λιαμ;" ο Ντρέικ τον σκουντηξε.

"Τι είναι ρε..."

"Κοίτα εκεί..." είπε σιγανα και ο Λίαμ τινάχτηκε αμέσως.

"Τι έπαθες;" Ο Λόγκαν ο οποίος καθόταν δίπλα του αντιλήφθηκε αμέσως πως κάτι δε πήγαινε καλά.

"Τίποτα. Τίποτα. Έρχομαι σε μισό λεπ.."

"Κάποιος πασπατευει τη ξαδέρφη σας!" Πετάχτηκε ο Νικ και ο Λίαμ γύρισε προς το μέρος του έξαλλος.

"Ε τι να σου πω τώρα!!" γρυλισε και έπειτα γύρισε  "Όλα υπό έλεγχο Λόγκαν θα πα...Που διαολο πήγε!!!"

Ο Λόγκαν είχε ήδη σηκωθεί και κατέβαινε κάτω.

"Αυτό ήταν... " Ψέλλισε ο Λίαμ και πιάνοντας το ποτό του άναψε ένα τσιγάρο. "Δεύτε τελευταίον ασπασμον..."   Ηταν μάταιο να επέμβει και το ήξερε καλά.. Αν και ήθελε να πάρει θέση τι να έλεγε; Τι να έκανε; Δεν ήταν ειδικός σε τέτοιες καταστάσεις αλλά από την άλλη, ένιωθε πως δε θα της έκανε τίποτα. Εκείνης... Για τον άλλο χέστηκε.

Ο Λόγκαν τους έφτασε σε ούτε πέντε βήματα. Έμοιαζε σα βουνό μπροστά στο πιτσιρικά ο οποίος μόλις τον είδε απομακρύνθηκε αμέσως . Είδε την Άλισον να του λέει κάτι έντονα και έπειτα εκείνον να τη γραπωνει και να τη βγάζει έξω.

"Που πήγαν;" Ρώτησε η Ιρίνα που αντιλήφθηκε τη κατασταση

"Δε νομίζω να επιστρέψει ξανά" της απάντησε αδιάφορα ο Λίαμ και γύρισε πλευρά. Εν μέρη του την είχε δώσει και η συμπεριφορά της , μέρες τώρα.. Ναι μεν είπε στο Λόγκαν να ορμήσει αλλά απο την άλλη, ήταν ένα είδους τεστ. Για θρηνούσα κόρη, πολύ εύκολα τα πέταξε όλα έξω κάτι που δε του άρεσε καθόλου. Σίγουρα έπρεπε να κάνει μια κουβέντα την επόμενη μαζι του. Αν ήταν φυσικά σε θέση και δε του έκαιγε τον εγκέφαλο η Άλισον...

"Με συγχωρείτε. Έτυχε κάτι... Η Άλισον;" Η Τζένη έφτασε και τρόμαξε όταν δε την είδε.

"Τρώει κατσαδα από το Λόγκαν. Όλα καλά... Άντε έλα δω και μου λειψες..."

Ο Νικ τη τράβηξε κοντά του.
Ο Ντρέικ χαζευε παραπέρα, ο Μάρκους επίσης, και ο Λίαμ μη θέλοντας να πάει χαμένη η βραδιά, κοίταξε γύρω του μπας και βρει κάτι ενδιαφέρον. Σε καμία περίπτωση δε θα γύριζε σπίτι τόσο νωρίς...

💜