Λυδία

           Ελισάβετ<< Αλέξ τι ταινία έφερες?! >> ρωταει η μικρή στην αγκαλια του.
Πότε πρόλαβε να την κάνει να τον συμπαθησει?! Δυο φορές τον εχει δει.
       Αλέξανδρος<< Μμμ εφερα Ζουμπεο και Ιουλιέτα>> λεει και την αφήνει κάτω.
        Ελισάβετ<< Ναιιι! Παω να φερω τον κυριο Ροντι>> πηδαει απο την αγκαλιά του και τρεχει στο δωμάτιο μας να φέρει τον αρκούδο της.
Και με αφήνει μαζί του. Ελεος!
        Λυδία<< Δεν... δεν ήταν ανάγκη να έρθεις. >>
       Αλέξανδρος<< Της το ειχα υποσχεθεί οποτε ηταν!
Έφερα και πατατακια.>>μου δείχνει την σακούλα. Πατατακια με ρίγανη, τα αγαπημένα μου.
       Λυδία<< Ωραία, εχω ποπ κορν>> λεω και το σκαω στην κουζίνα.
Καλα οχι και πολυ μακριά αλλα τουλάχιστον δεν μπλεκω σε μια αβολη συζήτηση. 
       

         
        Ο Αλέξανδρος κάθεται στον καναπέ και η Ελισάβετ ειναι ξαπλωμενη στο στήθος του και μιλάνε
Μα τι λενε?!

       Λυδία<< Λοιπόν αντε  βάλτε την ταινία >> παω και κάθομαι διπλα τους
       Ελισάβετ<< Μου ειπε οτι θα με πάρει μαζί του στο γήπεδο.>> μου ψιθυρίζει οσο ο Αλέξανδρος βαζει το DVD.

       Ααα δεν παμε καλα.
Δεν μπορει να της υπόσχεται πράγματα που δεν μπορεί να κάνει.

          Το παιδικό ξεκινάει και οι δυο τους έχουν χαζεψει στην τηλεόραση.
Απλά κάθονται αγκαλιά με ενα μπολ πατατακια και κοιτάνε προσυλομενοι
Ο Αλέξανδρος κανει σαν 6 χρονο.

    
     Αλέξανδρος<< Γιατι γελάς?!>> με βγαζει απο τις σκέψεις μου
     Λυδία<< Εεε....τι - τίποτα>> λεω ντροπιατικα και γυρίζω μπροστά μου.
Τέλεια τώρα εχω κοκκινησει μπροστά του!
      Ελισάβετ<< Πφφ...>>
      Λυδία<< Τι ειναι μωρο μου?!>>
      Ελισάβετ<< θέλω πιπι.>> μου ψιθυρίζει και καλα για να μην ακούσει ο Αλέξανδρος και γελαω.
<< Μην γελας!>> με μαλωνει
     Αλέξανδρος<< Τι έγινε?!>>
     Λυδία<< Χαχαχα τίποτα.  Μπορείς να το σταματήσεις λίγο?!>> λεω δείχνοντας την τηλεόραση.
Μολις το σταματάει η μικρή πετάγεται πανω και τρέχει στην τουαλέτα.
     Αλέξανδρος<< Εε... πως σου φαίνεται η ταινία?!>>
     Λυδία<< Καλη... απλα.... πολυ παραμύθι και προπαγάνδα για τα μικρα κοριτσάκια..>> λεω σκεπτομενη την ζωη μου.
     Αλέξανδρος<< Τι εννοείς?!>> ρωταει χωρις να καταλαβαίνει.
      Λυδία<< Εννοώ... οτι είναι ενα παιδικό που δείχνει μια κοπέλα να αψηφα τα πάντα για εναν άντρα που δεν αξίζει τελικά! Ωραιο πρότυπο για ενα μικρό κορίτσι.>>
  Αλέξανδρος<<Γιατί να μην αξίζει?!>>
    Λυδία<< Γιατι πολυ απλα εμεις οι γυναίκες αυτοκαταστρευομαστε ετσι.
Ο ερωτας ειναι το χειρότερο που μπορει να μας συμβει. Δίνεις τα παντα και ο άλλος το εκμεταλλευετε.
Και φτάνεις να τον εχεις πανω και απο τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωης σου... χα... πανω και απο την ιδια σου την ζωη βασικά>> 
Ετσι ειναι του έδωσε τα παντα.
Τον ειχε πανω και απο εμάς και αυτος την κατέστρεψε. Την ισοπεδοσε.
      Αλέξανδρος<< Μην το λες αυτο! Οχι! Ο ερωτας ειναι οτι πιο υπέροχο υπάρχει σε αυτη τη ζωη. Ναι σίγουρα καμία φορα πονάει αλλα... εχει και καλα....>> έρχεται διπλα μου και μου πιάνει το χέρι
      Λυδία<< Χα... φαίνεται πως δεν έχεις γευτει τον πονο που συνοδεύει. Εσυ έχεις ζήσει μονο τα καλα...>> κατεβαζω το κεφαλι μου γιανα μην δει τα δάκρυα στα ματια μου.
      Αλέξανδρος<< Λυδία τι..?!>>
      Ελισάβετ<< Ηρθα ηρθα... Βαλτη!>> Ευτυχώς γύρισε η μικρή και μπήκε παλι ανάμεσα μας.
Σκουπιζω τα δάκρυα μου για να μην με δει.
Αυτη δεν ξερει τίποτα.
Ηταν ενός τοτε.

      
        Λυδία<< Λοιπόν η ωρα ειναι 9, η ταινία τέλειωσε και εγω πρέπει να παω ωια δουλειά, οπότε Ελι ετοιμάσου να σε πάω δίπλα στην κυρία Μαρία.>> λεω και μαζεύω τα μπολ.
      Ελισάβετ<< Εντάξει... παω>> τρεχει στο δωμάτιο μας.
     Αλέξανδρος<< Θες... θες βοήθεια σε τίποτα?!>> τον ακουω πίσω μου και γυρίζω να αρνηθω ευγενικά αλλααα...
Στέκεται στην κάσα της πόρτας... τοσο όμορφος....
Οχι! Κακια Λυδία!
<<Λυδία είσαι καλα?!>>
        Λυδία<< Εε..ναι.. εεε δεν.. δεν χρειάζομαι τίποτα. Θα παω την μικρή στην γειτονησα διπλα και μετα θα παω στο μπαρ.. αν θες μπορείς να φύγεις.>> λεω και προσπαθώ να κανω δουλειές για να μην τον κοιτάω.
      Αλέξανδρος<< Οχι ρε συ... αφου θέλουν να μας μιλήσουν και τα παιδια θα... θα σε παω εγω...>>  προσφέρεται.
Μμμ απο το να πάρω δυο λεωφορεία με βολεύει αλλ....
  << Ελα μην το σκέφτεσαι και πολυ.  Θα σε περιμένω να τελειώσεις, αλλα θα περάσουμε μια απο το σπιτι μου  να αλλάξω.>>  σπιτι του?!
Εγω. Να παω. Σπιτι του...
      Ελισάβετ<< Ειμαι ετοιμηη...>> φωνάζει η μικρή.
      Λυδία<< Έρχομαι μικρό. Παω την... την Ελισάβετ διπλα και έρχομαι >> του λεω και παίρνω την μικρη από το χέρι.
Ευτυχώς που υπάρχει και η κυρία Μαρία και μου την προσέχει οταν ειμαι στην σχολή ή το βράδυ που δουλεύω.

    Ειναι δύσκολο να μεγαλώνεις ενα  μωρο ενος χρόνου αλλα ειναι δυσκολότερο οσο μεγαλώνει.
Τουλάχιστον αυτή θα εχει μια καλύτερη ζωη σπο την δικη μου. Χωρίς να φοβάται τους φιλους της μανας της.

       Την κααληνυχτησα και την φίλησα στα μαγουλακια της και μετα γύρισα στο διαμέρισμα μου οπου με περίμενε ο Αλέξανδρος κοιτώντας διάφορες φωτογραφιες που εχω.

      Αλέξανδρος<< Πρεπει να είσαι πολυ μικρή εδω...>> λεει δείχνοντας μια φωτογραφία δικια μου με την Ελισάβετ στα ποδια μου.
      Λυδία<< 18 εγω και 1ος η Ελι...>> ηταν οταν την πρωτο μείναμε μονες μας.
<< Λοιπόν παίρνω την τσάντα μου και φεύγουμε>>
      Αλέξανδρος<< Εδω θα είμαι.>> μου χαμογελάει.

        Μπήκαμε στο τζιπ του και ξεκινήσαμε για το σπιτι του.
Είναι πολυ αβολοοοο.
Εγω κάθομαι και κοιταω απ' εξω λες και εχω πιαστεί και δεν μπορω να γυρίσω απο την μεριά του.
Αντε να φτάσουμε. Αντε να φτάσουμε.

      Αλέξανδρος<< Δεν δαγκώνω ξέρεις>> σχολιάζει.
      Λυδία<< Εε... ναι...ναι το ξερω.>>
      Αλέξανδρος<< Λυδία να... να σε ρωτήσω κάτι?!>>
      Λυδία<< Ν - Ναι...>>
      Αλέξανδρος<< Πως κατέληξες με ενα παιδί... εννοώ ο πατέρας γιατί εξαφανίστηκε και σε..σε παράτησε?!>>
     Λυδία<< Ο πατέρας της... δεν ξερω καν ποιος είναι...>> με τόσους φίλους  που ειχε η μανα μου..
     Αλέξανδρος<< Τι εννοείς?! Πως... πως δεν ξερεις..?!>> ρωταει έκπληκτος σφίγγοντας το τιμόνι.
      Λυδία<< Με τόσους που πήγαινε η μανα μου σιγα μην ήξερε και ποιανού ηταν.>> λεω με πικρια.
Ακόμα θυμάμαι που με κλειδωνε στο μπανιο και καθόμουν με τις ωρες ακούγοντας τις φωνές τους.
Ημουν 7 όταν ολα ξινικησαν και έλεγα  ποτε θα τελειώσουν και μετα... μετα τελείωσε εκείνο το μαρτύριο και ξεκίνησε ενα αλλο... χειρότερο.
      Αλέξανδρος<< Τι... τι εννοείς?! Δεν καταλαβαίνω>> λεει και παρκάρει κατω απο μια μοντέρνα και καινούρια πολυκατοικία.
      Λυδία<< Και ουτε πρόκειται.  Εσυ μεγαλωσες εδω και εγω σε ενα κρύο  μουχλιασμενο μπανιο χωρίς παράθυρο.>>
      Αλέξανδρος<< Λυδία τι λες?! Τι...>>
      Λυδία<< Τίποτα! Μπορείς να πας να αλλάξεις για να φύγουμε?!>> σταματάω την συζήτηση.
Δεν μου αρέσει να μιλαω για το παρελθόν μου. Δεν εχω μιλήσει σε κανέναν και ομως σε αυτόν.... ανοιχτηκα...
       Αλέξανδρος<< Λυδία... εντάξει. Παμε πανω>> λεει και κατεβαίνει απο το αυτοκίνητο. Να παμε?! Κι εγω?!
<< Θα κατέβεις?!>> μου ανοίγει την πόρτα. Που εχω μπλέξει Παναγία μου?!

      Το σπιτι του είναι υπέροχο.
Απ' εξω φαίνεται μικρό αλλα μεσα είναι τεράστιο.
Μεγάλο σαλόνι, πλήρως εξοπλισμένο και στο βάθος μια τεράστια κουζίνα.
Ουαου... πρεπει να βγάζει πολλά λεφτά.

      Αλέξανδρος<< Λοιπόν?! Πως σου φαίνεται?! Δεν λεει πολλα, αλλα αυτο μου εδωσαν απο την ομάδα>> λεει αδιάφορα.
Δεν ειναι πολλα αυτο?! Εδω μιλάμε για παλάτι!
  << Παω μια μέσα και σου' ρχομαι>> λεει και εξαφανίζεται σε καποιο απο υπόλοιπα δωμάτια.
Εγω κάθομαι και κοιτάω τριγύρω. 
Εχει ωραίο γούστο ο άτιμος.
Το σπιτι του ειναι απλο και σικ.
   << Σου άρεσε τοσο πολυ?!>> ρωταει.
Γυρίζω να τον κοιτάξω και ειναι... γυμνός απο την μεση και πανω.
Εχει υπέροχο σώμα... γυμνασμενος.
     Λυδία<< Εε.. ναι.. ειναι πολυ ωραίο>> ξεροκαταπινω και πισωπαταω.
     Αλέξανδρος<< Λυδία γιατί με αποφεύγεις?! Γιατι κάθε φορά κανεις τα πάντα για να φυγεις μακριά μου?!>>  λεει και αρχίζει να με πλησιάζει.

Οχι... δεν θελω να με πλησιάσει.
Δεν μου αρέσει... ετσι με πλησιαζε και... οχι οχι...
      Λυδία<< Σταμάτα σε.... σε παρακαλώ... παμε ν - να φύγουμε>> Αρχίζω να τρέμω.  Φοβάμαι.
Οχι, οχι τον Αλέξανδρο αλλα τις αναμνήσεις μου...
       Αλέξανδρος<< Λυδία?! Ηρέμησε.
Σςς... εγω ειμαι εδω>> με αγκαλιάζει.
Μια αγκαλιά απλη χωρίς τίποτα παραπάνω... χωρις να θελει...
       Λυδία<< Παμε... εχω αργήσει.>> του λεω και γνεφει πιάνοντας μια μπλουζα απο την καρεκλα που δεν ειχα δει οτι είχε.

Ελευθερία

        Η ωρα ειναι 11 και στο μπαρ των παιδιών γίνεται χαμός μου έστειλε η κελλυ.
Αυτοί οι άνθρωποι ενα πράγμα ήξεραν να κάνουν καλα και ευτυχώς τους πέτυχε και σαν επάγγελμα.

  
         Ελευθερία<< Γίνεσαι γελοίος!>> του λεω καθως μπαίνει στο αυτοκίνητο. Ο άνθρωπος έψαχνε ανοιχτό περίπτερο τοση ώρα.
         Γιώργος<< Ναι και θα πιεις τα ληγμενα που έχουν οι άλλοι στο μαγαζί. Κανονικά ο γιος μου μονο φυσικό φρεσκο στημένο χυμο θα έπρεπε να πίνει >> ας τον βαρέσει κάποιος. Ήθελε οπωσδήποτε να πάρει χυμό για μενα. Δηλαδή ειναι υστερικος πια!
      Ελευθερία<< Γιώργο προχωρα γιατί θα μου γυρίσει το μυαλό και θα σε στείλω Ευρο!>> που λεει ο λόγος.
     Γιώργος << Και μετα ποιος θα σε  ικανοποιεί?! Ε?!>>
     Ελευθερια<< Έννοια σου και βρίσκω. Προχωρα τώρα μας περιμένουν>> γυρίζει να με κοιταξει και με τραβάει σε ενα έντονο φιλι που με αποδιοργάνωσε.
      Γιώργος<< Μωρο μου όπως σε κανω να αναστεναζεις εγω δεν θα σε κάνει κανενας!>> με αφήνει και βαζει μπροστά το αμάξι.
Αυτός ο άνθρωπος θα με στείλει!

•    •     •    •    •    •

        Κελλυ << Να ζήσετε ρε παιδια.>> με αγκαλιάζει η Κελλυ.
Καλα οταν τους το ειπαμε ολοι χάρηκαν παρα πολύ.
       Ελευθερία<< Ευχαριστούμε πολυ.>> 
        Σπύρος<< Επιτέλους ρε μεγάλε τα κατάφερες... ρεστος αλλα τα κατάφερες>> του φωνάζει και ο Γιώργος του ρίχνει ενα δολοφονικο βλέμμα. Περιεργο.
Τι εννοούσε με αυτό?!
      Αντρια << Ριακι μου... επιτέλους θα μπεις στην οικογένεια>> μου αποσπαει την προσοχή.
      Ελευθερία<< Α δηλαδή τόσο καιρό δεν ήμουν?!>> κανω την παρεξηγημενη.
       Αντρια << Εεε τωρα θα εισαι και επίσημα Κ.Ιωαννου!>> μου λεει
       Ελευθερία<< Καλα δεν ξερω αν θα αλλάξω το επώνυμο μου.>>
        Γιωργος<< Ναι καλα με αυτο το πλευρο να κοιμάσαι>> με τραβάει στην αγκαλιά του.
       Μαρίνος<< Να ζήσετε παιδιά >> ποοο καλε αυτος τον σακατεψε.
       Ελευθερία<< Ευχαριστούμε Μαρινακο μου. Και εσείς!>>  Boom !!
Ναι εμείς ξέρουμε για την πρόταση, οπως και το οτι θα μετακομισουν μαζι, αλλα ο Γιώργος δεν το ξέρει... ουπς
      Γιώργος<< Τι?! Για ξανα πες το αυτο...>> τσιτωνεται.
       Ελευθερία<< Γιώργο νομίζω σου ειπα κάτι... κανόνισε που θα βρίσκεσαι το Σάββατο.>> δεν τον εκβιαζω. Διαπραγματευση ειναι.
      Δημήτρης<< Ελα βρείτε τα να τελειώνουμε>> σπρώχνει τον Μαρίνο προς το μερος μας.
      Πενυ<< Ναι ρε παιδια μην χαλάτε την παρέα.>>
       Λυδία<< Ελα ρε Γιώργο..>> μεχρι και η Λυδία ειναι στο κόλπο.
       Γιώργος<< Καλα. Ανακοχη.>> λεει ξερά. Ξεροκεφαλος!
      Κελλυ<< Τι ειναι αυτο τώρα?!>>
      Αλέξανδρος<< Εχει δικιο. Τοσα χρόνια φίλοι. >> συμφωνεί ο Αλέξ με την Κέλλυ και βλεπεις εναν Δημήτρη με την καραμπινα έτοιμο να τον φαει.
     Αντρια << Κάντε το για μενα!>> λεει  παρακλητικα και ειναι έτοιμη να κλαψει.
    Γιώργος<< Εντάξει.... Συγνώμη. Ήμουν υπερβολικός και δεν έπρεπε να ανακατευτω>> κοιτάει το πάτωμα και δεν λεει να με αφήσει απο την αγκαλιά του.
     Μαρίνος<< Και εγω συγνώμη που δεν κράτησα την υπόσχεση μου>>
     Ελευθερία<< Και ευτυχώς να λες. Ελα αγκαλιαστειτε!>> σπρώχνω τον Γιώργο.
      Γιώργος<< Καλα δεν θα κάνουμε και σαν τις αδελφές.>>
      Μαρίνος<< Καλα νομίζω αυτο το έχουμε αποδείξει πια>> σχολιάζει και ο Γιώργος ειναι έτοιμος να του χημηξει.
Κάνει ενα βήμα μπροστά και πλέον είμαι σίγουρη θα γίνει vol 2.
Και ξαφνικά τον αγκαλιάζει.
      Γιώργος << Κανόνισε ρε παπαρα να την στεναχωρισεις και θα στα κόψω>> του λεει και ολοι γελαμε.
       Μαρίνος<< Δεν πρόκειται ρε.>>
      Λυδία<< Τελος καλο ολα καλα>>
      Σπύρος<< Να το γιορτάσουμε. Γάμο έχουμε!>> λεει και φωνάζει να μας φέρουν ποτα.
      
Και αυτή ειναι η παρεα μας.
Ο Δημήτρης με την Κέλλυ.
Ο Σπύρος με την Πενυ.
Ο Μαρίνος με την Άντρια και...
Ο Αλέξανδρος να ρίχνει κλέφτες ματιές στην Λυδία.

        Γιώργος<< Λοιπον θα το πεις ή να το πω?!>>
       Ελευθερία<<Εγω! >> Λεω αμέσως και τον φιλάω πεταχτά.
<< Παιδια κατι ακόμα. Θέλουμε δυο μάρτυρες, κουμπαρους, καιιι βρήκαμε ποιοι θα ειναι.
Οπως ξέρετε τα κορίτσια έχουν βαφτησει την μικρη οποτε η τετράδα εχει μια κουμπάκια. Ο Μαρίνος και οι Αντρια ειναι συγγενείς πια οποτεε...
    Λυδια, Αλέξ... θα μας κάνετε την τιμή?!>>
      Αλέξανδρος<< Εμείς ?!>> ρωταει
      Γιώργος<<  Ναι ρε βλακα.
Λεγε θες?!>> 
      Αλέξανδρος<< Ναι. Εννοείται ρε παιδια >>
     Ελευθερια<< Λυδία εσυ?!>>
     Λυδία<< Με μεγαλη μου χαρά>> λεει και με αγκαλιάζει.
<< Ευχαριστώ πολύ >> μου λεει
     Γιώργος<< Ναι καλα κανόνισε το ο κουμπαρος την κουμπαρα δεν παίζει εδώ αν θες να έχεις πόδια για το ποδόσφαιρο.>> τον πιάνει απο τον ζβερκο.
      Αλέξανδρος<< Ανάλογα ποια κουμπαρα εννοείς εσυ..>>  οπα δηλώσεις το παιδί μας.
Αχ, μακάρι να τα βρει με την κουμπαρα.

      Η βραδιά συνεχίστηκε ήρεμα με εμας να χορευουμε και τους υπόλοιπους να πίνουν... γιατι εγω μονο χυμό πορτοκάλι... ουτε καν αναμηκτο. Ελεος.

   
       Γιώργος <<  Αγάπη μου παμε?! Ειναι 3ς.>> μου λεει.
       Ελευθερία<< Ναι παμε δρν αντέχω άλλο.>> η μέση μου με εχει πεθάνει και ο μικρός δεν λεει να σταματήσει να κλωτσαει.
       Γιώργος<< Γιατί?! Τι έχεις?! Να φωναξω την Κέλλυ?!>> με πιανει απο τον αγκονα και με παει στο τραπέζι.
      Ελευθερία<< Πρώτων αν κόψεις τον Δημήτρη απο την δημιουργία του γιου του θα σε σκοτώσει και δεύτερον δεν εχω τίποτα, απλα ο γιος σου κλωτσαει συνέχεια>> μου χαμογελάει και με φιλάει στο μάγουλο.
      Γιώργος<< Παίρνω τα πράγματα μας και φύγαμε.>>

      
            
         Σ' ολη την διαδρομή στο αυτοκίνητο γελάγαμε και μου κραταγε το χέρι.
Μακάρι να ηταν ολα τόσο τέλεια...

Αλέξανδρος

        Η Λυδία ειναι... τοσο περίεργη.
Αυτα που λεει δεν... με μπερδεύει τοσο πολυ.

       Σπύρος<< Κανόνισε να την ματιασεις και να σπάσει τίποτα θα σου πω εγω>>
      Αλέξανδρος<< Είσαι βλακας! Τραβα στην Πενυ και ασε με>> λεω και πινω απο το ποτο μου.
       Σπύρος<< Θες μια συμβουλή?! Μην την πιέσεις. Ειναι λιγοοο κλειστή...>> μου λεει.
      Αλέξανδρος<< Ναι αυτο το εχω καταλάβει... Το γιατί δεν μπορώ να καταλάβω...αλλα που θα μου πάει..>>
Για κάποιο λόγο η Λυδία μου εχει τραβήξει την προσοχή...
<< Λοιπόν έφυγα.  Εχω προπόνηση αύριο. >> σηκώνομαι και Βάζω το μπουφάν μου.
      Σπύρος<< Καληνύχτα Αλεξουκο.>> γελαει ο παπαρας.
     Αλέξανδρος<< Καλο βράδυ. Ρε οι άλλοι που πηγαν?!>> ουτε που παρατήρησα οτι εξαφανίστηκαν ολοι.
     Σπύρος<< Οι κουμπαροι σου έφυγαν γιατί η Ελευθερία ηταν κουρασμένη.  Ο Μαρίνος πήγε την Άντρια σπίτι να μιλήσουν και ο Δημήτρης προσπαθεί να μου κάνει ανηψακι αλλα η Κελλυ αντιστέκεται στεναρα... φωνάζει συνέχεια δεν μπορω να πω.>> γελαει.
Ειναι ολοι για τα πανηγύρια, αλλα αν δεν μοιαζαμε...

      Τον χερετησα και πηγα στην πόρτα αλλα... γύρισα πίσω.
Που ειναι τωρα?!
Με το βλέμμα μου την ψάχνω στο μαγαζί.

        Πλησιάζω στο τραπέζι που σερβιρε και την τραβαω απαλα προς τις τουαλέτες.

         Λυδία<< Με τρομαξες.>> λεει βάζοντας το χέρι της μπροστά στο στήθος της.
        Αλέξανδρος<< Φεύγω. Θα περάσω αύριο να σε πάρω να πάμε να πάρουμε το δώρο των κουμπαρων>>
Λεω και με κοιτάει στα μάτια.
      Λυδία<< Εεε... εντάξει. >> ξεροκαταπινει. Της προκαλώ νευρικοτητα.
Πλησιάζω πολυ κοντά της... δυο ανασες διαφορά..
      Αλέξανδρος<< Χμ... είσαι ενα μυστήριο Λυδία.... αλλα εχω αποφασίσει να σε ανακαλυψω.
Καληνύχτα >> την φιλάω στο μαγουλο και φεύγω χωρίς να κοιτάξω πισω.
Ξερω οτι αυτή εχει μείνει και με κοιτάει.

    Χμ.... τελικά χαίρομαι που γύρισα Ελλάδα.

Ελευθερία
      

      Ελευθερία<< Εντάξει Φανή σε υπερ ευχαριστώ που ηρθες σήμερα.>> λεω στην νταντα που πρόσεχε την Μαριλια σήμερα.
      Φανη << Τι λες τωρα η Μαριλια είναι απο τα παιδιά που χαίρομαι να φροντίζω. Λοιπόν σας καληνυχτηζω.>> λεει και φεύγει.
      Γιώργος<< Δεν παμε στο κρεβατακι μας τώρα ε?! Τι λες?!>> με αγκαλιάζει απο πισω και μας οδηγεί στην σκαλα.
      Ελευθερία<< Μμμ έχεις κάτι στο μυαλό σου?!>>ρωταω παιχνιδιαρικα
      Γιώργος<< Ολο και κατι σκέφτομαι θα δεις και θα μου πεις>> με  σηκώνει στην αγκαλιά του και πηγαίνει στο δωμάτιο.
    
       Με αφήνει στο κρεβάτι και έρχεται πανω μου.
Πως με ξέρει αυτός ο άνθρωπος.
Αυτον σκεφτόμουν κι εγω.

      Φιλιομαστε και του βγαζω βιαστικά την μπλουζα.

      Γιώργος<< Αχορταγη πολύ?!>> με ειρωνευεται και δαγκώνει τον λαιμό μου  καιιιιι...

Χτυπάει η πόρτα.
Πλάκα μου κάνεις τωρα!

       Μαριλια<< Μαμααα...>> ακούγεται η φωνή της Μαριλιας και αμέσως σπρώχνω τον Γιώργο απο πανω μου.
Χριστέ μου δεν θα δημιουργήσω και ψυχολογικά στο παιδί μου.
      Ελευθερία<< Ντυσου! >>  Σηκωνοναι και ανοίγω την πόρτα.
Η μικρη μου κλαίει.
<< Τι έγινε μωρο μου?!>> σκηβω στα γόνατα μου.
     Μαριλια<<είδα εφχιατη.>> λεει κσι με αγκαλιάζει.
      Ελευθερία<< Ελα αγαπη μου. Ηρέμησε. Εγω ειμαι εδω>> την φιλάω
      Μαριλια<< Μαμα... θα σου πω κατι αλλα μην φωνάζεις... στο κρεβάτι ειναι ο μπαμπας. >> Ψιθυρίζει στο αυτί μου και ο Γιώργος πισω μας γελαει.
      Ελευθερία<< Το ξέρω αγάπη μου.>>
      Γιωργος<< Πριγκιπισσααα...>> την φωνάζει αλλά  η Μαριλια κάθεται και μας κοιταει και τους δυο.
    Μαριλια<<Να κοιμηθώ μαζι σας?!>> ρωταει γλυκά.  Αγαπη μου.
      Γιώργος<< Εννοείτε μωρο μου. Ελα εδω στον μπαμπά.>> της λεει και αυτη τρεχει.  Παλι μουτι η μαμα και απο κορη και απο πατέρα.
Τι να κάνουμε... ελπίζουμε στον γιο.

       Ελευθερία<< Καληνύχτα>> 

Γειααααα

Παιδια γίνανε πολλα πιστεύω.
Παλακα πλακα 2750 λεξεις ...

Μάθαμε και κατι απο Λυδία Αλέξ ε?!

Τι εχετε να πείτε?!

Εγω εχω να πω οτι το κεφάλαιο ειναι αποτέλεσμα σπαστων προσπαθειών να περάσω οπότε συγνώμη για ολα τα λαθοι. Ουπ!

Διάσημοι ή Μαχητές ?!
Και γνώμη για Σπαλιαρα...

     Spoiler  :  Ολα του γάμου δύσκολα...  και η νύφη μας να καλεί !!!

Καληνύχτα

Love ya💓

~ Kisses Bitches ♡ ~