Αντρια

       Μαρίνος<< Ελα ρε μωρό μου θα αργησουμε!>> φωνάζει απο το σαλόνι.
Εύκολο να το λέει αυτός! Δεν έχει να ντυσει μια κοιλιά σαν την δικιά μου.
Μμμ φακελάκι και κολλαν. Μια χαρά είναι. Παίρνω τα παπούτσια και το μπουφάν μου παω να τον βρω γιατί εγω είμαι έγκυος αυτός θα γεννήσει.
      Αντρια<< Τωρα ρε αγαπη μου.
Δυο λεπτακια να βάλω παπούτσια και φύγαμε>> κάθομαι στον καναπέ και παω να σκυψω αλλα με σταματάει και παίρνει το παπούτσι απο το χερι μου.
Ελεος!
      Μαρίνος<<Ρε αγάπη μου δεν είπαμε δεν θα σκυβεις?!
Δεν κανει!>> με μαλωνει γλυκά και μου βαζει τα παπούτσια.
Δεν λεω.. μου αρέσει που με περιποιειτε αλλα ΔΕΝ ΑΝΤΈΧΩ ΆΛΛΟ!

    Μην κάνεις αυτό, μην κάνεις το άλλο, μην οδηγείς, μην πίνεις, μην τρως ανθηυγειηνα, και το κυριότερο
ΟΧΙ ΣΕΞ !
6 μήνες πρέπει να ζήσω έτσι.
Δεν γίνεται το παιδί μου θα μείνει ορφανο απο πατέρα!

     Αντρια<< Μαρίνο μου για να μην τσακωθουμε, πάμε να φύγουμε...
Αντε μπράβο>> φοράω το μπουφάν μου. Δεν το σχολίασε...για το καλο του.

    Έχουμε ξεκινήσει 2 βδομάδες τώρα μαθήματα ανοδυνου τοκετού και έχει καταφέρει να γίνει το καμάρι της δασκάλας!
Ναι το μωρο μου... είναι ο καλύτερος εκει μεσα... και κανει και συνέχεια ερωτήσεις...
Και ολες οι λισαρες τον κοιτάνε σαν ξερολουκουμο.
Αμα τους βγάλω τα μάτια θα σου πω εγω τι θα κοιτάνε μετα!

      Μαρίνος<< Μωρο μου... τι σκέφτεσαι?!>> μου πιάνει το χέρι καθώς μπαίνουμε στο κτήριο.
Εδω κάνουν μαθήματα ανασων, ειδικές ασκήσεις γυμναστικής για τις έγκυες, κολύμπι για τις έγκυες, μαθήματα θηλασμού...
Και μαντέψτε πια τα κάνει όλα....
Εγωωωω!!! Ναι σωστα σκεφτηκατε.
Ο καλός μου θέλει να τα παρακολουθούμε όλα!
Αντρια<< Τίποτα αγάπη μου. Πάμε γιατί έχουμε αργήσει>> του λεω.
Σήμερα έχουμε ασκήσεις γυμναστικής με μπάλα.

 
     Ρε πάτε καλά?! Ποιος σας ειπε οτι οι έγκυες θέλουν γυμναστική?! Μια τουρτα μπουενο θέλουν και την ησυχία τους ! A Και Σεξ !

    Μπήκαμε στην αίθουσα και πήραμε θέση. Αρχικά κάναμε κάποιες ανάσες και μετα καθε ζευγάρι πήρε απο μια μπάλα και ξεκίνησε το βασανιστήριο!

     Ποτε δεν μου άρεσε η γυμναστική!
Ουτε καν στο δημοτικό. Ολα τα παιδάκια παίζανε παιχνίδια και εγω το έπαιζα άρρωστη. Κάθε Τρίτη και Παρασκευή την 3η ώρα εγω ήμουν άρρωστη. Τελος!

     ?!<< Και τώρα οι μπαμπαδες μπορούν να βγουν έξω για διάλειμμα.
Να μιλήσουμε με τις μανούλες>> λεει αυτή που κάνει τα μαθήματα.
     Μαρίνος<< Παω εξω. Σ' αγαπώ>> χαϊδεύει την κοιλιά μου και με φιλάει.
     Αντριας<< Κι εγω>> του χαμογελάω πριν φύγει.
Εντάξει όσο σπαστικός και αν έχει γίνει... τον αγαπώ.

      Καθόμαστε όλες οκλαδον στα χαλακια και απέναντι μας η κυρία Ντινα που κανει τα μαθήματα.
Συνήθως μια φορά την βδομάδα μας κρατάει μονο τις γυναίκες και μιλάμε για διάφορα θέματα που δεν χρειάζεται να ακούσουν οι μπαμπαδες

    Συγκεκριμένα είναι κάτι σαν γκρουπ αποθεραπειας. Μιλάμε για τα προβλήματα της εγκυμοσύνης, την καθημερινότητα μας, την πίεση....
Την αποχή απο το Σεξ!

     ?!<<Γειαα...έχεις ξανα έρθει εδώ?!>>
ρωταει μια κοπέλα διπλα μου.
     Άντρια<< Γειααα. Ναιιιι...>> λεω με αυτο το παγωμένο χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
     ?!<< Καταλαβα... και εσυ αναγκαστικά?!>> ρωταει και γελαμε.
    Αντρια<< Καταπιαστικο αγόρι. Θελει η κόρη του να ειναι καλα>> ειρωνεύομαι τα λογια του Μαρίνου.
      ?!<< Κορη κι εσείς?!>> ρωταει χαϊδευοντας την κοιλια της.
      Αντρια<< Οχι, δεν ξέρουμε απλα ο μπαμπας μας έχει κανει παραγγελία.
Εσυ?! Πρώτη φορά?!>> ρωταω.
Φαίνεται καλη κοπέλα, σίγουρα 4 - 5 χρόνια μεγαλύτερη μου.
      ?!<< Ναιπ. Ο καλος μου τωρα έμαθε για τα μαθήματα αυτα και με επριξε. Πρεπει απο τωρα να φροντίζουμε για τον γιο μας. Εκτος του οτι δεν ξέρουμε αν είναι γιος.... Άσχετο, Αθηνά >> μου δίνει το χέρι της.
     Αντρια<< Άντρια, χάρηκα..>> ανταλλασουμε μια χειραψία.
      Αθηνά<< Να υποθέσω και εσύ καταπίεση, υγειηνη διατροφή και αποχή?!>> ταυτιστηκα τωρα!
      Αντρια<< Ναιιιι... το χειρότερο είναι η αποχή. Δεν αντέχω 2 μήνες τωρα, φαντάσου 6!>> γελαμε.
     Αθηνά<< Και καλά είσαι στους 2. Εγω στον 3ο δεν άντεξα και τον κατάφερα μια φορά και μετα μου κραταγε μούτρα. Και έχουν περάσει 2 μήνες απο τοτε. Νομίζω θα φρικαρω>> λεει αγανακτησμενα περνώντας τα χερια της μεσα απο τα μαλλιά της.
Τον κατάφερε ε?!
     Αντρια<< Και για πες ρε Αθηνά πως το έκανες το θαύμα?!>> Τι?! Πρέπει να ξέρω. Είναι βασική πληροφορια!
Θα έπρεπε να είναι το πρώτο που να μας λέγανε!
     Αθηνά<< Παιδί μου ο δικός μου παλιά είχε πάρει ολη την υφήλιο δεν υπήρχε περίπτωση να αντέξει... λίγο κίνητρο ήθελε μονο. Για αυτό και εγω ετοιμασα ατμόσφαιρα... έβγαλα και τααα... κατάλληλα ρουχα και μετά απο τοσο καιρό ο άνθρωπος δεν άντεξε και είδαμε άσπρη μέρα.>> μου εξηγεί.
Μωρε λες?!
Τα μαύρα τα εσώρουχα της Πενυς που τα εχω βάλει?!
       Αντρια<< Καλο... Να ξέρεις το βράδυ θα βαλω μπροστά το σχέδιο σου. Εχω δοκιμάσει τα πάντα και ο δικός μου τίποτα.>> και τι δεν του εχω πει για νααα... αλλα τζίφος.
      Αθηνά<< Εγω εχω 3ης μηνες ακόμα και αν συνεχίσει ετσι θα του σπάσω το κεφαλι. Παιδάκι μου δεν μπορω να καταλαβω τι τους πιάνει.>>
      Άντρια<< Ουτε εγω. Πάντως ευχαριστώ για την ιδέα... και χάρηκα πολύ για την γνωριμία.>>

     Αλλάξαμε τηλέφωνα, την χαιρετησα και βγηκα να βρω τον Μαρίνο.
Πρέπει να πάμε επειγόντως σπίτι..!

Μαρίνος

     
      Ε ρε περίεργα πράγματα.
Με πήρε αρον αρον να φύγουμε απο τα μαθήματα και μετα με εδιωξε απο το σπιτι.

      Ααα δεν θα τα παμε καλα με τις ορμόνες της και δεν με βλέπω να αντέχω και πολυ.
Είπαμε να κάνουμε υπομονή... να κάνουμε και χειρονακτηκη εργασία αν χρειαστεί αλλα δεν αντέχω άλλο.
Τι τραβαω για την κορη μου!

       Μαρίνος<< Καλημερα....>> μπαινω στο μπαρ. Ολοι εδω είναι.
      Δημήτρης<<Καλο μεσημέρι λένε>> αδελφός να σου πετύχει.
Την όρεξη του εχω τωρα.
     Αλεξ << Γιατί τόσηηη χαρα..?!>> με ρωτάει.
      Σπύρος<< Ποια χαρα σαν κλαμενο...>> παει να  πει
      Μαρίνος<< Ε! >> αλλα του φωνάζω
      Γιώργος << Τι έγινε ρε?!... Η αδελφή μου?!>> ρωταει ανησυχος.
Αμέσως η αδελφή σου.
Έχουμε κι εμείς αισθήματα κύριε... και ανάγκες... κυριότερα ανάγκες!
       Μαρίνος << Μια χαρα ειναι η Αντρια. Εμένα κοντεύει να τρελάνει. Φύγαμε βιαστικά απο τα μαθήματα και μετα με εδιωξε απο το σπιτι.
Είπαμε υπομονή αλλα δεν αντέχω την αλλαγή στην συμπεριφορά της>> Ξεφυσαω.
       Δημήτρης<< Αστο το έπιασα. Ποσο καιρό έχεις να κάνεις Σεξ ρε κακομοίρη?!>> μεσα επεσε.
      Μαρίνος<< 2 μήνες... 4ης μερες και... 7 ωρες...>> λεω.
Θα πεθάνω πριν γεννήσει!
     Σπύρος<< Αφου δεν μετράει και τα λεπτά καλα είμαστε>> γελάει ο βλακας
Να μείνει και η Πενυ έγκυος να σε δω!
    Αλεξ<< Γιατί δεν κάνεις Σεξ?!>>
    Μαρίνος << Γιατί είναι έγκυος?!>> απαντάω. 6 μήνες ακόμα!
     Γιώργος<< Πάντως το Σεξ στην εγκυμοσύνη είναι αλλο πράγμα>> λεει και γυρίζουμε ολοι και τον κοιτάμε
<< Τι ?! Είχα 4 μηνες να την δω... και ηταν και η πρώτη νύχτα του γάμου μας. Βέβαια τωρα στον 8ο μηνα είναι ο μόνος λόγος που χαίρομαι που αύριο γυρίζω στο στρατόπεδο>> ξεφυσαει και αυτος.
Εσύ έχεις και ενα στρατόπεδο να ξεχνιεσε.. εγω?!
Που είμαι καθε μερα μαζι της...
       Σπύρος<< Και τι εννοείς αλλο πράγμα?!>> ρωταει.
Μπράβο Σπυρακο ρίξε αλάτι στην πληγή!!
    Γιώργος<< Είναιιι... πιο έντονο.
Και σε σαρκικο αλλα και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Γιατί ρε εσυ με την Άντρια τίποτα?!>>
     Μαρινος << Και να πάθει κάτι η κόρη μου?! Δεν υπάρχει περίπτωση>> φωνάζω.
     Δημήτρης<< Ε κάτσε ετσι τότε βλακα... παρέα με το χεράκι σου.
Εγω πάντως παιδιά πολυ θα ήθελα.
Και να είναι η Κέλλυ έγκυος και να το κάνουμε. Λίγο με τον μικρό πρεπει να προσέχουμε τώρα αλλα την ψηνω να του κάνουμε αδερφάκι.>>
Ρε Κοιτάξτε άτομα που βρήκα να πω τον πονο μου.

      Το κινητό στην τσέπη μου δονειτε.
Μήνυμα απο το μωρό μου.

     '' Αγάπη μου εχω μαγειρεψει αλλα η κόρη σου θέλει και τουρτα. Δεν παίρνεις μια και να έρθεις να φάμε?!''

    Εντάξει και επίσημα η γυναίκα εχει προβλήματα. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Πριν μια ώρα με εδιωξε και τωρα μου λεει να παω σπιτι.

    Εχει χάρη που η κόρη μου θέλει τουρτα!

Αντρια

Με το που μπηκαμε σπίτι τον εδιωξα και εβαλα σε εφαρμογή το σχέδιο μου.

Δεν παρα να είναι μεσημέρι θα στον κανω εγω το Μαρινακο τούρμπο!

     Έκανα γρήγορα μπάνιο, έβαλα τις κρεμες μου... άλλαξα και τα σεντόνια... και σειρά έχουν τα εσώρουχα.
Δώρο της Πενυς για το καινούριο σπίτι.

     Αυτή την κοπέλα δεν μπορω να την ψυχολογησω.
Εγω ξέρω οτι όταν πας σε καινούργιο σπίτι, πας δώρο γλύκα, ενα βάζο, ενα λουλούδι ρε αδελφε... οχι μαύρα σεξι εσώρουχα.
Αν και βέβαια χρήσιμα μας βγήκαν γιατι αν περίμενα απο τα δικα μου...
Με κρινο θα κάναμε παιδί!

      Ντύθηκα, έκανα και μπουκλα το μαλλί και του έστειλα μήνυμα.
Και τώρα στηνομαστε στο παράθυρο να δούμε ποτε θα ερθει.

     Μόλις τον ειδα να παρκάρει έτρεξα στο δωμάτιο και περίμενα να ακούσω την πόρτα.

       Μαρίνος<< Μωρο μου ηρθα>> φωνάζει. Επιτέλους, αντε να δούμε
     Αντρια<< Στο δωμάτιο αγάπη μου.. ελα>> φωνάζω.
Εχω στηθεί εγω στο κρεβάτι και τον περιμένω.
Μπαίνει μεσα και μένει!

      Μαρίνος<< Α... Α...Απαπαπα...
Άντρια τι... τι φοράς?!>> έπαθε εγκεφαλικό παιδια.
Γρήγορα χάνω τον άνθρωπο μου.
Τον έφαγα η κακουργα.
       Αντρια<< Να μωρε... δοκίμαζα το δώρο της Πενυς... να δω αν μου κάνει ακόμα... και κοιτα... μια χαρα μου είναι>> λεω αισθησιακα πλησιάζοντας τον. Τα χέρια μου τον χαιδευουν απο τους κοιλιακούς μέχρι τους ώμους απαλά... και αργά...
      Μαρίνος << Ε ρε Πενυ φωτιές που ανάβεις...>> ψελιζει. Τα μάτια του είναι καρφωμενα στο στήθος μου.
Καλα παμε.
     Αντρια<< Γιατί..?! Δεν σου αρέσουν μωρο μου?!... τοτε να τα βγάλω>> δηλώνω και αρχίζω να κατεβάζω σιγα σιγα την δεξιά μου τιραντα.
Στο πρόσωπο του βλέπω οτι κρατιέται με δυσκολία.
<< Ή μήπως θες να μου τα βγάλεις εσύ?!>> τον ρωτάω πονειρα.
Το βλέμμα του αστραφτει.
Τον βλέπω να γυρίζει πλάτη και να μουρμουριζει.
       Μαρίνος<< Ιησούς Χριστός νικά και ολα τα κακα σκορπα. Ιησούς Χριστός νικα και ολα τα κακά σκορπα.>>
Δεν το πιστεύω! Δεν πάμε καλά...
Ολοι παρακαλανε και αυτός κοιτάει να το αποφύγει.
      Αντρια<< Μαρινακο μου... Δεν μου απάντησες.. θα μου τα βγάλεις?!>>
Εχω ξαπλωσει πίσω εγω...
εχω απλωθει... και με κοιτάει.
     Μαρίνος<< Γαμώτο!>> ξεφυσαει και βγάζει βιαστικά την μπλούζα του.
Επιτέλους!

     Έρχεται πάνω μου και με φιλάει με πάθος στα χείλη.
Πόσο καιρό έχουμε να το κάνουμε αυτό!

     Μαρίνος<< Σ' αγαπάω.. πολύ>> σταματάει και σε κοιτάει... και σου λέει αυτο... και αντε εσυ να μην βάλεις τα κλάματα.
     Άντρια<< Κι εγω μωρο μου...>> με έχει στην αγκαλιά του και με φιλάει γλυκά και απαλά.... αλλα εγω θέλω περισσότερα!
Διακριτικά κατεβαζω τα χέρια μου στον καβαλο του και ξεκουμπωνω το παντελόνι του.... με την βοήθεια του του το βγαζω κιόλας και πλέον είμαστε και οι δυο με τα εσώρουχα.

 
    Ανεβαίνω πάνω του και τον δαγκώνω στον λαιμό ενω αυτος χαϊδεύει το σώμα μου...
Και ξαφνικά...

     Μαρίνος<< Οχι σταματα!>> με κατεβάζει απο πάνω του.
Αγκαλιάζει την κοιλιά μου και αρχίζει να της μιλάει.
<< Συγνώμη αγάπη μου. Συγνώμη κοριτσαρα μου... δεν θα το ξανα κάνω.
Οχι θα είναι φρονημος ο μπαμπας απο εδω και πέρα>> λεει και φιλάει συνέχεια την κοιλιά μου.

      Οκευ, και επίσημα ο Μαρίνος το έχει κάψει! Δεν παει καλα το άτομο τέλος. Κάθεται και μιλάει στην κόρη μας - που δεν ξέρουμε και αν είναι κορίτσι δηλαδή - και ζητάει συγνώμη επειδή πήγαμε να κάνουμε Σεξ!

     Άντρια << Μαρίνο τι κάνεις?!>> ρωταω εξαλη.
     Μαρίνος<< Άντρια μην μιλάς! Με νευριάζεις! Ειδες τι πήγα να κάνω?!
Θα εκθεταμε την κορη μου σε
πορνο!>> ας με πυροβοησει κάποιος!
     Αντρια<< Εντάξει αγάπη μου δεν πειράζει. Δεν θες εσύ να μου κάτσεις?! Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιες, κάποιος θα βρεθεί να.. εκθέσει την κορη μας σε πορνο.>> λεω και παω να σηκωθώ αλλα με τραβάει πίσω.
Οοο κάποιος θυμωσε !!!
      Μαρίνος<< Αυτό δεν θα το ξανα πεις!>> φωνάζει. Φοβήθηκα τώρα!
Όχι οτι θα έκανα ποτε κατι με κάποιον άλλον αλλά... δεν χρειάζεται να το ξέρει!
     Άντρια<< Τοτε και εσυ κοιτα να αλλάξεις τροπαριο γιατι εγω 6 μήνες ακόμα χωρίς Σεξ δεν αντέχω!>> λεω φωνάζοντας τις τελευταίες λέξεις.
     Μαρίνος << Ρε μωρό μου και εγώ δεν αντέχω αλλα... αν πάθει κάτι η κόρη μας?! Αν δεν κανει νααα... προχωρήσουμε οσο είσαι έγκυος?!>> λεει σαν πενταχρονο.
Πως καταφέρνει ακομα και τωρα  να γίνεται τόσο γλυκουλης?!
     Αντρια<< Βρε αγαπάω μου ποιος σου είπε οτι δεν κανει?! Ισα ισα επιβάλλεται για να ηρεμησουν και τα νεύρα μου. Και Εντάξει δεν είπαμε να με δεσεις ανάποδα... έρωτα θα κάνουμε, ήμαρτον>> λεω γλυκά και τον αγκαλιαζω.
    Μαρίνος<< Σιγουρα δεν υπαρχει προβλημα?! Έχεις ρωτήσει την Κέλλυ?!>> ρωταει.
Ξεφυσαω και φωνάζω ναι!
<< Ευτυχώς γιατί δεν αντέχω άλλο>> λεει και σε χρόνο ρεκόρ βρίσκεται απο πανω μου και με φιλάει στο στήθος.
<< Ωρα να πληρώσεις για τόσο καιρό που με βασανίζεις!... πότε μεγάλωσαν τοσο πολυ αυτά?!>> ρωταει για το στήθος μου και γελάω...

Τελικά το πρόβλημα λύθηκε....
Πολλές φορές μέχρι το βράδυ...

* Πίσω στο παρόν

Ελευθερία

  
     Ελευθερία<< Ααα... ααα.... Μα - ΜΑΡΙΛΙΑ.... >> φωνάζω οσο πιο δυνατά μπορώ την μικρη.
Ηρεμα, βαθιές ανάσες... οχι.. δεν μπορεί να γενναω τώρα... δεν γίνεται!
    Μαριλια << Μαμα μου?!>> τρεχει στον καναπέ δίπλα μου.
<< Τι έχεις μαμακα μου?!>> ρωταει χαϊδευοντας το μάγουλο μου.
Εεχει τρομάξει και είναι έτοιμη να κλάψει.

Γαμωτο! Τι κάνουν τωρα?!
Που είσαι ρε Γιώργο τώρα που φοβάμαι...

     Ελευθερία<< Σςς.. ηρεμα κοριτσάκι μου. Θελω.. να με.. ακούσεις... προ - προσεκτικά... φέρε μου το.. το κινητό μου... στο τραπέζι..>> λεω προσπαθώντας να μην την τρομαξω.
Πρεπει να ειδοποιήσω τα παιδιά... καποιον...  ο πόνος μεγαλώνει συνέχεια και μου κόβει την ανάσα.

   
    Τρέχει και μου φέρνει το κινητό και με ατσαλες κινήσεις ψάχνω να βρω το τηλέφωνο κάποιου.
Τα χέρια μου τρεμουν και η όραση μου έχει θολοσει.
Πρεπει να φανώ δυνατή... για τα παιδια μου.... πρεπει να...

     Πενυ<< Ελα αγαπη..>>
     Ελευθερια<< ΠΕΝΥ >> φωνάζω απο τον πονο.
<< Ελα γρήγορα... σπιτι μου... Ποναω>> λεω με δυσκολία αναμεσα στις ανάσες.

     Το τηλέφωνο έπεσε απο τα χέρια μου πριν πω ή ακούσω τίποτα άλλο.
Ο πόνος κάθε λεπτό που περνάει μεγαλώνει... φοβάμαι...πολυ.
Κουλουριαζομαι στον καναπέ και αγκαλιαζω την κοιλιά μου για να ηρεμησω έστω και λίγο.

      Η μικρή έχει τρομάξει.
Κάθεται διπλα μου και κλαίει.

   
    Ελευθερία<< Σωπασε μωρο μου... Δεν είναι τι - τίποτα. Μάλλον η μαμα γεννάει.>> σκουπιζω το προσωπακι της.
<< Θελω να πάρεις το κινητό μου
κ- και  να πάρεις τον παππού και την γιαγιά.>> γνεφει και πιάνει το κινητό μου απο το πάτωμα.
Ευτυχώς ξέρει πως να το κάνει.
Πρεπει να είναι κάποιος μαζί της...
Δεν μπορει να μείνει μονη της...

     Ζαλίζομαι.
Δεν ακούω τι λέει μόνο θολά την βλέπω να μιλάει... Ποναω...
Τα μάτια μου κλείνουν...
Οχι δεν... δεν πρέπει.....

Ξαφνικά ολα μαύρα...

Πενυ

      Πενυ<< Ελευθερία?! Ελευθερια
μ' ακους?! Τι έγινε..?! Ελευθερία?!>>

    Το τηλέφωνο είναι νεκρό.
Δεν απαντάει.
Χριστέ μου ας ειναι καλα.
Ας προλάβω.

    Πιανω τα κλειδιά μου και τρέχω στο αυτοκίνητο. Παράλληλα παίρνω τηλέφωνο την Κέλλυ και της λεω να πάει στο νοσοκομείο.

    Φτάνω εξω απο στο σπιτι της και μετα απο δευτερόλεπτα φτάνουν και οι γονεις και των δυο.

    Τρεχω στην πορτα και χτυπάω με μανια.

    Κ.Ασπασία<< Πενυ τι έγινε?!>> ρωταει κλαιγοντας
    Πενυ << Δεν ξερω θεια. Με πήρε τηλέφωνο... κλαιγοντας... ποναγε ειπε...>> λεω οταν μας ανοίγει την πόρτα η Μαριλια κλαμενη.
Η μανα του Γιώργου παίρνει αγκαλιά την μικρη να την ηρεμήσει και εμεις τρέχουμε στην Ελευθερία.

     
      Είναι κουλουρισμενη στον καναπέ με κλειστά τα μάτια της.
Δεν εχει τις αισθήσεις της.

    Κ.Αντωνης<< Ελευθερία?! Ελευθερια ελα κορίτσι μου άνοιξε τα ματάκια σου...>> σηκώνει το κεφαλι της αλλα καμία αντιδραση.
   Κ.Αντρεας<< Γρήγορα στο νοσοκομείο. Βοηθά να την παμε στο αμάξι>> την σηκώσουμε και την βάζουμε στο αυτοκίνητο του.
Η μανα της κάθεται πισω, έχοντας την στα πόδια της και οι άντρες μπροστά οδηγούν.
Τους ειπα το νοσοκομείο και τους ακολούθησα με το αυτοκίνητο μου.

    
      Πενυ<< Σπύρο!>> παίρνω τηλέφωνο και τους άλλους.
Πρεπει κάποιος να ειδοποιήσει τον Γιώργο.
     Σπύρος<< Ελα μωρ...>>
     Πενυ<< Η Ελευθερία δεν ειναι καλα. Την παμε στο νοσοκομείο. Πρεπει να βρείτε τον Γιώργο..>> φωνάζω ανάμεσα στα δάκρυα μου.
Η Ελευθερία δεν είναι μονο ξαδελφη μου... ειναι η αδελφή που δεν ειχα...
     Σπύρος<< Αστα ολα πανω μου...
Πενυ ηρέμησε.... Σ' αγαπώ!>> μου λεει και το κλείνω.

Αμέσως πήρα την Λυδία να πάρει την Ελισάβετ και τον Νικόλα να πανε στην Μαριλια.
Η μικρή δεν είναι καλα. Εχει τρομάξει πολύ...

   
       Μόλις φτάσαμε στο νοσοκομείο την πήραν κατευθείαν. Ειχε ειδοποιήσει η Κέλλυ και δεν χάσαμε χρόνο.

    Είμαστε όλοι εξω απο το χειρουργείο και περιμένουμε...
Εγω.. οι γονείς της... τα πεθερικα της... ο Μαρίνος  η Αντρια και ο Αλεξ.

Ο Δημήτρης με το Σπύρο πήγαν να πάρουν τον Γιώργο.

Ας πανε ολα καλά...

Γιώργος

     Μου φάνηκε περίεργο που με ζήτησε ο λοχαγος.
Σπάνια μας μιλάει αυτός... και ιδιαίτερα απογευματιατικα.

    Χτυπάω την πόρτα και περιμένω να μου πει να μπω.
Ακουω την βαριά φωνη του και ανοίγω την πόρτα.
Μεσα είναι ο... Δημήτρης με τον Σπύρο... δεν  καταλαβαίνω..

     Λοχαγος<< Ιωάννου έφυγες. Έχεις άδεια μέχρι να απολύθεις.>> λεει
Τι ?! Εννοώ τέλεια αλλα... τι γίνεται.
Κοιτάω τα παιδιά ερωτηματικά
     Σπύρος<< Γιώργο η.. η Ελευθερία...>> απο τον τονο της φωνής του ξερω οτι δεν θα μου αρέσει αυτο που παει να πει.
  << Είναι στο νοσοκομείο...>> για κλασματα του δευτερολεπτου νομίζω σταμάτησε η καρδιά μου.
     Γιώργος<< ΤΙ ?! ΓΙΑΤΙ ?!>> χωρίς να το καταλάβω φωνάζω.
Κρύος υδορτας με εχει λουσει και κρεμομαι απο την απάντηση τους.
    Δημήτρης<< Δεν ξέρουμε. Την πιασανε κατι πονοι και την πήγανε στο νοσοκομείο. Ειναι η Κέλλυ εκεί...>>
    Γιωργος<< Παμε! Φύγαμε τώρα.>> λεω και τρεχω εξω.
Όποιος και να μου μιλήσει δεν δίνω σημασία απλα τρέχω στο αμάξι του Δημήτρη.
Δεν θα το αντέξω αμα πάθει κάτι....
Οχι ουτε να το σκέφτομαι δεν θέλω.
   Σπύρος<< Κατσε ρε.>> μου φωναζει
   Γιώργος<< Τελειωνετε ρε! Είναι στο νοσοκομείο το καταλαβαίνετε?!>> φωνάζω αγανακτησμενος.
Μπαινουμε στο αμάξι με τον Δημήτρη να οδηγεί.  Εγω συνέχεια του φωνάζω να βιαστεί.

Έχω αγχοθει.
Δεν μπορεί να γεννάει.
Είναι πολυ νωρίς για να γεννήσει... θέλει 12 μέρες για να μπει στον μηνα της αρα κατι άλλο συμβαίνει.

     Μόλις φτάσαμε στο νοσοκομείο άνοιξα την πόρτα και έτρεξα να την βρω.
Πρεπει να την δω.. να δω ότι είναι καλά.
   

    Μια νοσοκόμα μου είπε ότι είναι στο χειρουργείο...στα επιγοντα..
Ετρεχα στους διαδρόμους μέχρι που τους ειδα όλους , να κάθονται εξω απο την πορτα.
Οι μαναδες μας και η Αντρια κλαίνε.

      Γιώργος<< Τι έγινε?! Που την έχουν?!>> ρωταω αμέσως.
     Κ.Αντρεας << Ηρέμησε αγόρι μου..>> έρχεται και βάζει το χέρι του στον ώμο μου.
    Γιώργος<< Οχι!  Πες μου!>> φωνάζω. Ολοι με κοιτάνε...
Κρατάω την ανάσα μου και περιμένω να ακούσω.
    Πενυ << Γιώργο... ηταν σπίτι με την μικρή... την πιασανε κατι πονοι και την φέραμε εδω... δεν ξέρουμε τίποτα άλλο, ειναι η Κέλλυ μεσα>> μου εξηγεί.
Η μικρή! Πρέπει να φοβήθηκε πολυ.
    Γιώργος<< Η Μαριλια?! Που είναι τώρα?!>> ρωταω
   Αντρια << Πηγε η Λυδία με τα μικρά απο εκει.>> γνεφω και κάθομαι σε μια καρεκλα.

   
    Θαβω το πρόσωπο μου στις παλαμες μου και ξεφυσαω.
Η αναμονή με σκοτώνει.
Το μόνο που θελω ειναι να την δω...
Να δω οτι είναι καλα εκείνη και ο γιος μας.
   
   
    Λίγο αργότερα βγήκε η Κέλλυ και έτρεξα πανω της.

  
      Γιώργος<< Τι έγινε?! Πως είναι?! Το παιδί?!>>  λεω μονομιας τις ερωτήσεις που τρώνε το μυαλό μου
    Κελλυ<< Είναι καλά. Και οι δυο είναι καλά.>> λεει και τόση ανακούφιση δεν εχω ξανα νιώσει στην ζωη μου.
    Κ.Ασπασία<< Και τοτε γιατι... γιατι αυτοι οι πονοι?!>> ρωταει και το χαμόγελο μου παγώνει.
    Κελλυ<< Ηρεμηστε. Λάθος συναγερμός... κατι σαν... σαν σησπασεις γεννας. Μπαί - Μπαινει στον μηνα της σιγα σιγα και με δεδομένο το παρελθόν ειναι... φυσιολογικο...
Γιώργο μπορείς να την δεις. Κοιμάται μην την ξυπνήσεις >> μου χαμογελάει και μου λεει το δωμάτιο που θα την πανε.
Οι αλλοι φεύγουν και εγω παω στο δωμάτιο της...

Κελλυ

     Βγαζω την ρόμπα μου και κάθομαι στο γραφείο.

      Δημήτρης<< Κελλυ..>>
      Κελλυ<< Αγάπη μου δεν πηγές σπίτι?!>> ρωταω
     Δημήτρης<< Τι εχει η Ελευθερία?!>> η ερώτηση του με βρήκε απροετοιμαστη.
     Κελλυ<< κα - καλα ειναι...>>
     Δημήτρης<< Αγαπη μου είμαστε πολλα χρονια μαζι για να ξερω ποτε λες ψέματα.>> λεει ειρωνικά και κάθεται σε μια καρεκλα.
Ξεφυσαω και κάνω τον γύρω του γραφείου πηγαίνοντας στα πόδια του.
     Κελλυ<< Δεν ειναι πολυ καλα τα πράγματα Δημήτρη μου... δεν είναι>> του λεω και αρχίζω να κλαίω στην αγκαλιά του...

Γεια

Το κεφάλαιο ξεκίνησε με γέλια και τελειώνει με κλάματα...

Τα σχόλια δικα σας...

Σε λιγα κεφάλαια φτάνουμε στο τέλος...

P.S. Κρατήστε την Αθηνά για κάποιο μελλοντικό... βιβλίο....

~ KISSES BITCHES ♡ ~