Ελευθερία

Δυο βδομάδες μετά...

 
     Μετα τα γεγονότα με τον Μπαλτα και την Λυδία, ο Γιώργος κατέθεσε αμέσως τα χαρτιά για την υιοθεσία του μικρού Νικόλα μαζί με την κατάθεση της Λυδίας και μαζι ζήτησε και περιοριστικα μέτρα για τον Μπαλτα.
Και τώρα περιμένουμε...

    Πρέπει να κάνουν έρευνα, να δουν την ακαταλληλοτητα του και να πάρουμε την επιμέλεια αλλα... δεν σταματάει εκεί. Ισα ισα εκει ξεκινάμε αφού μόλις ανακαλύψουν τις δουλειές του Μπαλτα αναλαμβάνει η πρόνοια...

Αλλα εμείς σ' ολα αυτα μπορούμε μονο  να περιμένουμε και να συνεχίσουμε την ζωη μας...
Και αυτό κάνουμε...

    Ο Γιώργος αναγκαστικά γύρισε πίσω στο στρατόπεδο.
Ενας μήνας ακόμα και μετά θα τον εχω κοντά μου και μαζί και τον γιο μας. Επιτέλους!

   Από την άλλη η Κέλλυ, ο Δημήτρης και ο Νικόλας έχουν γίνει οικογένεια.
Τα παιδιά εχουν ξετρελαθει με την ιδέα οτι είναι γονείς και πλέον η Κέλλυ εχει παρει ζεστά και το θέμα την εγκυμοσύνης.
Γυναικολογος και φοβάται την εγκυμοσύνη... το ακούσαμε και αυτο!

    Και μετά έχουμε το καινούριο ζευγαράκι μας.
Αλέξανδρος και Λυδία.
Δεν ξέρω αν είναι μαζί - μαζί αλλα μάλλον προς τα εκει το πάνε.
Πρώτη φορά βλέπω τον Αλέξανδρο έτσι. Ούτε με την Κέλλυ δεν ήταν έτσι.
Χαίρομαι για αυτούς.
Το αξίζουν. Και οι δυο έχουν περάσει πολλά αλλα όπως φαίνεται ήταν το γραφτό τους , να είναι μαζί.

     Τέλος, τα άλλα δυο ζευγάρια είναι στην αφασια τους.
Η Πενυ με τον Σπύρο την μια πάνε για γάμο και την αλλη χωρίζουν... αλλα οπως λεει η Πενυ ενα καλο κρεβάτι τα λύνει ολα...
Ειλικρινά δεν βγάζω άκρη!
Οχι οτι με τον Μαρίνο βγαζω.
Η Άντρια και ο Μαρίνος νοικιασαν ενα μεγαλύτερο διαμέρισμα και μένουν πια μαζί... οσο η Αντρια δεν οργανώνει την δολοφονία του!
Χειρότερος και απο τον Γιώργο έχει καταντήσει...
Και εδω γελαμε.

    Γιώργος - Μαρίνος ενωμένοι ποτε νικημενοι!
Ναι ναι... Ο Γιωργάκης που τον πλακωσε και που δεν τον ήθελε για την αδελφή του τωρα δεν τον αλλάζει με τίποτα. Οχι μονο τον συγχερει για τον τρόπο που πριζει την Άντρια αλλα παίρνει και το μέρος του σ' ολους τους τσακωμούς τους.
Απίστευτο?!!

    Εγω πάλι είμαι μοναχουλα μου σπίτι  με την κορη μου, αφου ο "αφέντης" δεν με αφήνει να βγαίνω.
Μπήκα σχεδόν στον 9ο μηνα και τα πράγματα δεν πανε και πολυ καλα.
Ποναω συχνά πυκνά στο κάτω μέρος της κοιλιάς μου και στην μέση μου.
Το πρωινό ξύπνημα δε, έχει γίνει βασανιστικο, τρομερά δύσκολο και επωδυνο. Αρχίζω και φοβάμαι. Δεν τα είχα αυτα τα συμπτώματα στην Μαριλια... και δεν νομίζω να είναι για καλό. Δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν, ιδικά στον Γιώργο... δεν θελω να τους ανησυχησω.

    Υπομονή... λίγο ακόμα υπομονή.
Εγω μπορώ να αντέξω.. για το αγγελακι μου μπορώ να τα αντέξω όλα!

    Ξαφνικά νιώθω εναν πολύ όξινο πόνο στην κοιλιά μου και διπλωνομαι.
Δεν μ' αρεσει αυτό... καθόλου δεν μου αρέσει αυτό.

    Ελευθερία<< Ααα... ααα.... Μα - ΜΑΡΙΛΙΑ.... >> φωνάζω οσο πιο δυνατά μπορώ την μικρη.
Ηρεμα, βαθιές ανάσες... οχι.. δεν μπορεί να γενναω τώρα... δεν γίνεται!
    Μαριλια << Μαμα μου?!>> τρεχει στον καναπέ δίπλα μου.
<< Τι έχεις μαμακα μου?!>> ρωταει χαϊδευοντας το μάγουλο μου.
Εεχει τρομάξει και είναι έτοιμη να κλάψει.

Γαμωτο! Τι κάνουν τωρα?!
Που είσαι ρε Γιώργο τώρα που φοβάμαι...

Κελλυ

    Είναι 12:30 και εξω βρέχει πολύ.
Ο Δημήτρης είναι στο μπαρ και πριν λίγο έβαλα και τον Νικόλα στο κρεβάτι του. Ααα πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες! Μικρό παιδί τέτοια ώρα για ύπνο.
Αλλα ολα στον καιρό τους !

Επιτέλους τελειοποιηθηκε και το δωμάτιο του.
Πως φωτηστηκε το προσωπακι του όταν το είδε. Πως φωτηστηκαν τα ματάκια του.

Μπήκε τόσο ξαφνικά στην ζωη μας και τωρα ολα γυρίζουν γύρω του.
Ο Δημήτρης εχει ξετρελαθει μαζι του και είναι υπέροχος πατέρας....
Άραγε εγω ειμαι καλή μανα?!

    Κάθομαι στον καναπέ μαζι με ενα ποτήρι κρασί και βλεπω τηλεόραση.
Εξω γίνεται κατακλυσμος.
Μπουμπουνητα, κεραυνοι...
Να δω πως θα γυρίσει ο Δημήτρης σπίτι. Το αμάξι μετα το ατύχημα δεν είναι πια το ίδιο σταθερό και φοβάμαι μην πάθει τίποτα.

    << Μη... Μη... Οχι!!.... Ασε με>>

    Οι φωνές του Νικόλα απο μέσα με ανησυχησαν και έτρεξα στο δωμάτιο του. Πρεπει να τον τάραξε η καταιγίδα
Βλέπει εφιάλτη. Εχει σφιξει στις χουφτητσες του το παπλομα και κουνιεται με σπασμοδικες κινήσεις.

    Κελλυ << Σςςς... Νικόλα μου>> κάθομαι στο πλάι του κρεβατιου του και τον παίρνω στην αγκαλιά μου.
<< Ενας εφιάλτης είναι... ηρέμησε>> λεω. Ανοίγει τα ματάκια του και με αγκαλιάζει σφιχτά κλαιγοντας.
Νικόλας << Μην μ' αφήσεις μαμα μου.>> τα λογια του άφησαν σημάδι στην καρδιά μου.
Με είπε μαμα του.
     Κελλυ<< Νικόλα μου με... με είπες μαμα σου..>> ψελιζω χωρίς να μπορώ να το πιστέψω.
Δεν περίμενα μια δυσιλαβη λεξουλα να με κάνει τοσο χαρούμενη.
Ο Νικόλας κάνει πίσω και με κοιτάει τρομαγμενος.
     Νικόλας<< Συγνώμη... Συγνώμη.. δεν θα το ξανα κανω... θα ειμαι φρονημος μην με διώξεις>> λεει κλαιγοντας και με σφίγγει.
<< Μη με διωξετε.. μη με διωξετε..>> λεει συνέχεια.
Φοβάται... Παναγία μου τι εχει περάσει αυτο το παιδί...
     Κελλυ<< Νικόλα μου κανένας δεν θα σε διώξει ποτέ. Και χάρηκα που με είπες μαμα σου... μπορεις να με λες όπως θες εσυ. Εμένα είσαι γιος μου και σ' αγαπάω πολυ.>> το φιλάω στο κεφαλακι του και προσπαθώ να κρατήσω τα δάκρυα μου.
     Νικόλας<< Αλήθεια?!>> ρωταει
     Κελλυ<< Ναι μικρε μου... αλήθεια.
Παμε τώρα στο κρεβάτι μου να κοιμηθουμε μαζί... θα έρθει και ο Δημήτρης σε λίγο>> τον σηκώνω στην αγκαλιά μου και τον παω στο δωμάτιο μου. Τελικά ολα παίρνουν τον δρομο τους... και πανε προς το καλό.

Δημήτρης

    Μπαίνω σιγα σιγα στο δωμάτιο και τους βλέπω και τους δύο στο κρεβάτι.
Αυθόρμητα χαμογελάω.
Χαίρομαι που τους έχω και τους δυο στην ζωη μου... και ας μου πιάνουν χώρο στο κρεβάτι μου.

Βγάζω τα ρουχα μου και φοράω μια φόρμα και ενα μπλουζάκι.
Πάω να ξαπλωσω δίπλα τους και ο Νικόλας γυρίζει και με κοιτάει.

     Νικόλας<< Μπαμπά κάνε ησυχία η μαμά κοιμάται>> μου λεει.
Παγώνω και τον κοιτάω.
Με είπε μπαμπά... και την Κέλλυ μαμά.
Πλέον είμαστε οι... γονείς του..
    Δημήτρης<< Εντάξει μικρε. Ελα να κοιμηθουμε>> χαμογελάω και ξαπλώνω δίπλα τους.
    Κελλυ<< Μμ... ήρθες?!>> μισανοιγει τα μάτια της.
    Δημήτρης<< Ναι. Ελα ύπνο τώρα>> λεω ψευτο αργριεμενος και τους αγκαλιαζω...
Εγω , η γυναίκα μου και ο γιος μας...

Λυδία

     Λυδία<< Ελισάβετ να είσαι φρονιμη! Και μην μαλωνει με τον Νικόλα! >> λεω στην μικρη καθώς τσεκάρω τα πράγματα της.

Σήμερα με κάλεσε ο Αλέξανδρος σπίτι του να μου κάνει το τραπέζι καιιιι.... δέχτηκα.
Δεν τα... έχουμε έχουμε, δεν μου το έχει ζητήσει βασικά, αλλαααα... ελπίζω να το κάνει.

     Ελισάβετ<< Δεν φταίω εγω! Είναι σπαστικός! Και δεν με αφήνει να κανω τίποτα >> πισμονει και σταυρώνειτα χερια της.
Δεν μπορω να καταλαβω γιατί δεν συμπαθιουνται... καθόλου όμως.
Φωνάζουν συνέχεια οταν είναι μαζί και τσακώνονται σχεδόν κάθε φορά που θα συναντηθούν.
Ο Νικόλας είναι ενα παρα πολυ καλο παιδί, 2 χρόνια μεγαλύτερος απο τα υπόλοιπα ωστόσο εχουν γίνει καλοί φιλοι με την Μαριλια και τον Αχιλλέα... εκτός απο την Ελισάβετ!
    Λυδία<< Σταμάτα! Προσπάθησε τουλάχιστον για σήμερα να μην τσακωθεις μαζι του.. το εννοώ!>> τονίζω κσι της φοράω το μπουφάν.
Αντε να δούμε.

    Την πήγα σπίτι της Κελλυς και μετα έφυγα για τον Αλεξ.
Εχω πολύ άγχος.
Δεν ξέρω αν έχω ντυθεί κατάλληλα και επίσης δεν ξέρω αν θα μείνω μετά.
Εχω κοιμηθεί και άλλες φορές σπίτι του αλλα για κάποιο λόγο σήμερα εχω εναν κόμπο στο στομάχι.
Με μια βαθιά ανάσα χτυπάω το κουδούνι και περιμένω.

   Αμέσως μου ανοίγει και με κοιτάει.
Είναι κούκλος όπως πάντα.
Ακόμα και όταν ειναι τοσο απλα ντυμένος και αγχομενος... είναι τέλειος.

    Λυδία<< Γεια..>> φαίνεται στην φωνή μου το άγχος μου.
   Αλεξ<< Γεια σου... πέρασε>> με τραβάει απο το χέρι πάνω του και κλείνει την πόρτα.
Τα χερια του δένουν στον λαιμό μου και με φιλάει πεταχτά.
<< Εισαι πολυ όμορφη...>> χαμογελάει και με ξανα φιλάει.
Αυτή τη φορά δεν με ξάφνιασε.
Τον αγκαλιασα απο την μέση και συμμετειχα κι εγω στο φίλη μας.
Ώρες ωρες παραξενευομαι κι εγω με τον εαυτό μου για το πόσο τολμηρή γίνομαι πια.
    Λυδία<< Αλεξ... >> προσπαθώ να τον σταματήσω αλλα δεν κάνει πίσω
<< Σταμάτα!>> αυτή τη φορά βαζω το χέρι μου στα χείλη του και με κοιτάει παραξενεμενος.
<< Κατι μυρίζει...>> λεω και τιναζεται.
Τρέχει στην κουζίνα και τον ακολουθώ.
     Αλεξ<< Γαμώτο!>> φωνάζει ανοίγοντας τον φούρνο.
Ολο το δωμάτιο γεμίζει καπνούς.
Κλείνει γρήγορα την κουζίνα και γυρίζει τριβοντας τον ζβερκο του.
<< Σορυ...>> ο γλυκουλης μου.
Βγάζω την τσάντα και το μπουφάν μου και τον φιλάω πεταχτά.
     Λυδία<< Θα το αναλάβω εγώ>> του κλείνω το ματι και ανοίγω αποροφητηρα και κουζίνα.
Ευτυχώς το κρέας δεν έχει πάθει τίποτα. Στο τσακ το προλάβαμε.
Πιάνω ένα πιάτο απο το πανω ντουλάπι στα δεξιά και βγαζω τα μπούτια κοτόπουλο.
Ο Αλεξ κάθεται ακουμπισμενος στον πάγκο και γελαει.
<< Τι?!>> ρωταω αμήχανα
     Αλεξ << Εκτός από το οτι ξερεις
απ' εξω την κουζίνα μου... τίποτα>> σχολιάζει.
Την ξεεερω... αφου εγω τα είχα φτιάξει τα ντουλαπια όσο τον προσεχα.
     Λυδία<< Αστα αυτά... για πες τώρα με τι θα φάμε το κοτόπουλο?!>> αλλάζω θέμα
    Αλεξ<< Μιας που μαγειρεύεις εσυ... τηγανιτες πατάτες - κοτόπουλο αλλα κρεμ?!>> ρωταει σαν παιδάκι και γελάω.
    Λυδία<< Εντάξει... σε 10 θα είναι ετοιμο... στρώσε τραπέζι>> λεω

               ☆    ☆    ☆    ☆    ☆

    Το φαγητό ηταν πολυ καλο και το κλίμα ευχάριστο.
Φάγαμε και ταυτόχρονα συζητούσαμε και γελαγαμε.
Μαζεψαμε μαζί το τραπέζι και με ένα ποτήρι κρασί καθήσαμε στον καναπέ.

Τον παρατηρώ που πίνει μια γερή γουλιά απο το κρασί του και να με κοιτάει. Κάτι θέλει να πει...

     Αλεξ << Εε... όπως κατάλαβες τα πράματα δεν πήγαν όπως τα είχα σχεδιάσει...>> λεει. Πιάνει το ποτήρι μου και μαζι με το δικό του τα αφήνει στο τραπεζάκι.
Με πλησιάζει και ενώνει τα χέρια μας.
<< Λυδία εμείς... είπαμε να προσπαθήσουμε καιιι... εεε... Λυδία θες να τα φτιάξουμε?! Να γίνεις η κοπέλα μου...>> ρωταει. ΝΑΙ !
<< Οκευ το ξέρω οτι ακούγεται κάπως παιδιαστικο αυτό αλλα....>>
      Λυδία<< Ναι ! Θελω>> τον διακόπτω
     Αλεξ << Επιτέλους!>> λεει και το επόμενο λεπτό φιλιομαστε.
<< Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι..>> λεει και με τραβάει πανω του.
Για κάποιο λόγο αφέθηκα και τυληξα τα χέρια μου στον λαιμό του.

   Φιλιομαστε για αρκετή ώρα όταν μας τουμπαρει και βρίσκεται απο πάνω μου.

Τα χέρια του χαιδευουν το σώμα μου οσο τα χείλη του κατακτουν τα δικά μου.

    Τα χαδια του σιγα - σιγα γίνονται πιο έντονα.
Τα χέρια του περνάνε κάτω απο την μπλουζα μου και πλέον το δέρμα του αγγίζει το δικό μου.
Στην αρχή μου άρεσε αυτός ο ηλεκτρισμος μεταξύ μας αλλά μετα...
Εικόνες απο τα παλιά ήρθαν στο μυαλό μου και παγωσα.
Σταμάτησα να ανταποκρινομαι και αυθόρμητα τον σπρώχνω.

     Αλεξ << Τι έγινε..?!>> ανασηκωνετε και με κοιτάει.
    Λυδία<< Εε.. τίποτα εγω...>> ξεροκαταπινω χαμηλονοντας το βλέμμα μου.
    Αλεξ<< Λυδία δεν θα έκανα τίποτα που να μην ήθελες. Δεν θα σε αγγιζα αν δεν το ήθελες κι εσύ.>> σηκώνεται απο πάνω μου και σηκώνομαι κι εγώ μαζί του.
<< Μωρο μου... το ξέρεις αυτό έτσι δεν είναι?!>> με τα δάχτυλα του, δειλά βάζει μια τουφα πισω απο το αυτί μου
Τα μάτια μου δακτυζουν. Γνεφω χωρίς να τον κοιτάω.

     Αν δεν ήταν το παρελθόν μου που με κυνηγάει... Αν δεν ηταν οι εικόνες εκείνες, να έρχονται μια μια στο μυαλό μου.
Ίσως ολο αυτο είναι ένα σημάδι...
Ενα σημάδι να μου δείξει οτι πρέπει να τον αφήσω ελεύθερο... να βρει κάποια που θα μπορεί να ειναι εκει για αυτόν σε όλους τους τομείς.

     Αλεξ << Λυδία να.. να σε ρωτήσω κάτι?!.... μετα απο.. απο τοτε... δεν έχεις ξανα κάνει κάτι με.. άντρα>> μόνο στο άκουσμα της ερώτησης κοκκινησα ως τα νύχια.
     Λυδία<< Ο - Οχι... εγω...>> δεν μπορω  να ολοκληρώσω την πρόταση.
Τα δάκρυα κυλάνε ενα ενα απο τα μάτια μου.
    Αλεξ << Σςςς... Τι λέω ο βλακας... δεν ηθελα να σε κανω να ταραχτεις. Συγνώμη>> με αγκαλιάζει και με χαιδεύει. Στα χέρια του ηρεμω.
Μόνο στα χέρια τπυ αισθάνομαι προστατευμενη...και το ξέρει...
Πιάνει το πρόσωπο μου στα χέρια μου και με κάνει να τον κοιτάξω στα μάτια
<< Λυδία... άφησε με να σου κανω έρωτα. Να σε κανω να ξεχάσεις οτι σε εχει στιγματησει και να σου δείξω πως είναι κάποιος να σ' αγαπάει με το άγγιγμα του>> λεει.
Τα μάτια του μου δείχνουν.. αγάπη.. λύπη... πείνα... έρωτα...
Και για κάποιο λόγο με... πείθουν...
     Λυδία<< Ναι...>> Ψιθυρίζω.
Αυτόματα με φιλάει γλυκά και μετα με σηκώνει στα χέρια του.

     Μπαινουμε στο δωμάτιο του και ανάβει ένα χαμηλό φως.
Με ακουμπάει στο κρεβάτι του και βγάζει την μπλουζα του πριν ξαπλωσει πάνω μου.

    Αλεξ<< Μην φοβάσαι αγάπη μου...>> τρίβει τα χέρια μου για να σταματήσει το τρεμουλο μου.
Τα χείλη του μοιράζουν φιλιά στο πρόσωπο και τον λαιμό μου.
Με φοβο απλώνω τα χέρια μου και τον αγκαλιαζω, πράγμα που τον κάνει να χαμογελάσει πανω στο δέρμα μου και να πάρει θάρρος.

      Μαζι του αισθάνομαι πράγματα που αλλες αλλες φορές δεν είχα νιώσει. Ο φόβος και ο πόνος, η ντροπή έχουν αντικατασταθει απο προσμονη, εξαψη, πάθος και... έρωτα.

     Πιάνει την άκρη της μπλούζας μου και σιγα σιγα την τραβάει και μου την βγάζει.
Την πετάει στην ακρη και τα χαδια του γίνονται πιο τολμηρα.
Ενώνει τα μέτωπα μας και τα χέρια του ξεκουμπωνουν το παντελονι μου και το τραβαει κάτω.

       Έχω βρεθεί και σε πιο γυμνές στιγμές αλλα μπροστά του νιώθω πιο εκτεθημενη απο ποτε.
Μπροστά του.... μονο με τα εσώρουχα μου. Πιάνει τα χέρια μου και τα κατεβάζει στο κουμπί του παντελονιου του.

     Αλεξ << Σειρά σου... βγάλε μου το παντελονι!>> λεει σαν διαταγή.
Πιανω το κουμπί του και το ξεκουμπωνω.
Οι ανάσες μου είναι βαθιές και τα ματια μου δεν έχουν φύγει απο τα δικα του.
Κατεβαζω και το φερμουάρ του σταματάω.
<< Βγάλτο!>> προσταζει.
Το πιάνω και το τραβαω κάτω όσο μπορώ. Με φιλάει μια φορά με πάθος και σηκώνεται αφήνοντας με χωρίς ανάσα.
Βγαζει τελείως το παντελονι και τα παπούτσια του και παίρνει θέση ανάμεσα στα ποδια μου.
Οσο το αριστερό του χερι κρατάει ερμαιο το πρόσωπο μου στα φιλιά του, το δεξί πίσω απο την πλάτη μου ξεκουμπωνουν το σουτιέν μου.
<< Λυδία είσαι σίγουρη?! Μπορώ να σταματήσω αμα..>> λεει αλλα τον σταματάω. Σηκώνω το κεφάλι μου ώστε τα χείλη μου να βρουν τα δικά του. Δεν μπορώ να κάνω πισω τώρα... τώρα που καίγομαι μεσα μου για αυτον.

     Γρήγορα έχουν φύγει και τα τελευταία ίχνη υφάσματος απο πανω μας και πλέον ειναι μονο δέρμα πανω σε δέρμα.
Τεντωνει το χέρι του στο ντουλαπακι του κομοδίνου και πιάνει ενα προφυλακτικο.

   Το άκουσμα του περιτυλιγματος που σκιζετε με κάνει να συνηδιτοποιησω τι πρόκειται να γίνει σε λίγο.
Τον νιώθω στις πτυχές της θυληκοτητας μου και σιγα σιγα μπαίνει μεσα μου.

     Λυδία<< Ααχ!..>> ο πόνος κάνει την εμφάνιση του και τα νύχια μου μπηγονται στην πλάτη του.

    Αλεξ<< Μμμμ... γαμωτο... Σςςς... ηρεμα μωρό μου... όταν είσαι έτοιμη>> μου λεει. Χαιδεύει το πρόσωπο μου και με φιλάει στο μέτωπο.
    Λυδία<< Είναι... ειναι εντάξει>> γνεφω με κλειστά τα μάτια.
Νιώθω τα χέρια του να πιάνουν τα πόδια μου και να τα τοποθετούν γύρω από την μεση του.
    Αλεξ << Κοίταξε με Λυδία...
Μην ξανα κλείσεις τα μάτια σου.
Θέλω να με κοιτάς σ' ολη την διάρκεια>> λεει κτητικα και με φιλάει.
Ξεκινάει τις ωθησεις του και τα βλέμματα μας δεν ξεκολλαν.

Κάθε του ώθηση εσβηνε και μια εικόνα που με πληγώνει.
Σβήνει κάθε αίσθημα πόνου, ντροπής και δημιουργει αλλα οπως αγάπη, έρωτα.

    Με έκανε να φωνάζω το όνομα του και να επιζητω και άλλο.
Πρώτη φορά οι φωνές μου είναι απο ευχαρίστηση...

    Ολο το βράδυ με έκανε να ξεχνάω... να φωναζω το όνομα του...
Και εσβηνε μια μια καθε εικόνα που με πληγωνε....

Γειαααα

Παιδιά δεν ξέρω για εσάς εγω πάντως έλιωσα οσο το έγραφα.
Ο Αλεξ είναι τέλειος!
Τόσο γλυκός... και ρομαντικός...
Θελω κι εγω έναν Αλεξ !!

Δημήτρης ,Κέλλυ, Νικόλας επιτέλους οικογένεια...

Τι έπαθε η Ελευθερία...?!

Και Spoiler επειδή κάποιοι μου το ζήτησαν . . .

Spoiler : " Κατι δεν παει καλα "
Spoiler : Φτάνουμε στο τέλος...
      Λιγα παρτ μόνο...

Παιδιά ξέχασα να πω οτι πήρα μέρος στον διαγωνισμό  # READINT2017 
Και με τα δυο βιβλία
" Για την καρδιά ενος αγγέλου "

~ Kisses Bitches ♡ ~