Ελευθερία

Οχι! Δεν το πιστεύω!
Πάλι θα φύγει.
Χριστέ μου γιατι τωρα?!

Το ηξερα οτι η πολυ χαρα δεν θα μου έβγαινε σε καλο.
Πότε δεν μου βγήκε.
Πάντα καταλήγω να ποναω.

        Μόλις διάβασε το γράμμα και μας ειπε οτι τον καλούν να παει φαντάρος εχασα την γη κατω απο τα πόδια μου.
Ειμαι 6 μηνών, σε 3ης μηνες γενναω και αυτος θα ειναι στα σύνορα να φυλάει την πατρίδα?!

     Αν με κανει εγωιστρια που τον θελω διπλα μου, να μου κρατάει το χέρι την ωρα του τοκετού, τοτε ναι!
Ειμαι εγωιστρια!

  
         Το στρώμα βουλιάζει δίπλα μου και τα χεριά του με τραβάνε πανω του.
Θελω να ειμαι εδω για πάντα αλλα συνέχεια κατι με διώχνει.

        Γιώργος<< Μην κλαις κοριτσάκι μου. Ολα θα πανε καλα>> μου χαιδεύει τα μαλλιά.
<< Ελα μην κλαις, δεν κανει καλο και στον γιο μας.>> το μωρο μας.
Το 2ο καλο που έχει συμβεί στην ζωη μου.
Δεν απαντάω.  Προσπαθώ να ηρεμησω  για το καλο του παιδιού και θαβω περισσότερο το κεφαλι μου στο στερνο του.

    Δεν ξερω για ποση ωρα μείναμε ετσι
Εκει, στο κρεβάτι, αγκαλιά.
Να μου χαιδεύει τα μαλλιά και να με φιλάει στο κεφάλι.
Μέχρι που χτύπησε το κινητό του.

      Γιώργος<< Παρακαλώ?!....Τι τωρα?!
Εντάξει Εντάξει που είστε..... ωραία σε 10 θα ειμαι εκει>> απο την συζήτηση που ειχε κατάλαβα ότι θα πρέπει να φύγει....
   
      Γιώργος<< Ουρανε μου πρεπει να φύγω, αλλα πρώτα θέλω να με ακούσεις. >> σηκώνει το πρόσωπο μου να τον κοιτάω.
<< θυμάσαι που ειχα παρει αναβολή απο τον στρατό τοτε ετσι?! >> ρωταει και γνεφω.
<<Λοιπόν μετα που έφυγα συνεχίστηκε με την προϋπόθεση οτι θα ήμουν στο εξωτερικό. Ομως γυρισα και τώρα διακόπηκε και πρεπει να παω.
Στο τηλέφωνο ηταν ο πατέρας μου, ειναι μαζί με τον δικό σου και θα παω να βρούμε μια λύση.
Δεν θελω να ανησυχείς για τίποτα.
Μην κουράζεις το μυαλουδακι σου και το μωρο μας με αυτα.
Θα βρω μια λύση. Στο υποσχέθηκα οτι θα ειμαι εδω για σας και θα είμαι.>> λεει και με φιλάει στο μέτωπο.
Εγω τυληγω τα χέρια μου γυρο του.
Οχι αυτη την φορα θα παλεψουμε μαζι, θα παμε κόντρα στην μοίρα που μας θελει χώρια.
      Ελευθερία<< Σ' αγαπάω.>> λεω ξαφνικά και με κοιτάει.
Σίγουρα δεν περίμενε να του το ξανα πω σε τοσο μικρό χρονικό διάστημα αλλα ειναι η αλήθεια και θα του το λεω για οσο είμαστε μαζι.
     Γιώργος<< Εγω να δεις ποσο σ' αγαπώ ζωη μου.>> χαμογελαει και με φιλάει στα χείλη.
<< Τωρα θελω να κοιμηθείς. Πρέπει να ξεκουραστεις το χρειάζεσαι και εσυ και ο πιτσιρίκος.>> λεει καθως σηκώνεται και με σκεπαζει με το παπλομα.

Ουτε που κατάλαβα για ποτε με πήρε ο ύπνος...

Άντρια

       Τα 5 λεπτά μου φάνηκαν αιώνες.
5 μονο λεπτά για να αλλάξουν την ζωη μου ή και να μην της κανουν τίποτα σωστα?!

       Και αν ειμαι έγκυος?!
Μπορώ να μεγαλώσω ενα παιδί στα 23 μου?!
Ενα μωρο που θα θέλει την φροντίδα μου και την προσοχή μου.
Ενα μωρο του έρωτα μας με τον Μαρίνο..

    Και ο Μαρίνος θα το θέλει?!
Δεν μπορώ να τον αναγκασω να αναλάβει μια τετοια ευθύνη χωρίς να το θελει...

     Το πόδι μου τρέμει απο την αγωνία και εχω φαει ολα μου τα νύχια μέχρι να περάσουν τα 5 πιο βασανιστικά λεπτά της ζωης μου.

    Δεν ξερω ποια θελω να ειναι η απάντηση.
Για μενα δεν μπορώ να φανταστώ την ζωη μου με κάποιον άλλον εκτός απο τον Μαρίνο και εννοείται δεν θα μπορουσα να κανω παιδι με άλλον αλλλα... σιγουρα δεν ειχα ονειρευτει να γίνει ετσι. Σιγουρα οχι στα 23 μου και οχι ανηπαντρη.

   Εμεις καλα καλα κρύβουμε την σχέση μας απο τον Γιώργο ακομα και θα γίνουμε και γονείς?!

     Κοιτάω το κινητό μου για την ωρα.
Επιτέλους πέρασαν τα 5 λεπτά.
Η τώρα ή σε 9 μηνες...

Προχωράω στον νηπτηρα και πιάνω το άσπρο στικακι.
Τι έλεγε... (+) θετικο και (-) αρνητικό?!
Με το 3.

1
.
.
.
2
.
.
.
3
.
.

Θετικό!!
Είναι θετικό!!
Είμαι έγκυος!!

       Το πετάω στο πάτωμα και τρέχω στο κρεβάτι μου βάζοντας τα κλάματα.

       Χριστε μου είμαι έγκυος.
Ενα παιδί. Θα φερω στον κόσμο ενα παιδί.

Και τωρα?! Τι κάνουν τώρα?!

     Αντρια<< Τι θα κάνουμε τωρα μικρούλη?! >> βαζω το χέρι μου στην πλάκα κοιλιά μου.

Αχ μικρούλη βιαστηκες να έρθεις και η μαμα τα εχει χάσει.

       Λοιπόν Αντρια συγκεντρωσου.
Γρήγορα να παρω την Ελευθερία.
Αυτη ξερει να με συμβουλεψει.

    Πεταγομαι και πιάνω το κινητό μου πληκτρολωντας τον αριθμό της...
Αλλα οχι.
Εχει τα δικα της βασανα με τον αδελφο μου  και με εχει καλύψει πολλες φορες.

Καλύτερα την Κέλλυ και να παω για εξετάσεις.  Ναι αυτο!

    Κελλυ<< Ελα Αντρια>>
    Αντρια<< Κελλακι πρέπει να βρεθούμε!>> λεω αποτομα
     Κελλυ<< Τι έγινε?! Ακουγεσε...>>
     Άντρια << Ναι! Μπορείς σε 10 στο γραφείο ?!>>
      Κελλυ << με τρομαζεις. Παω απο εκει. Ελα τωρα>>

Το κλείνουμε και αμέσως φοράω παπούτσια και τρεχω στο αυτοκίνητο μου.

.   .    .    .    .    .    .

     Κελλυ<< Ελα ρε τι εγιν.... γιατι κλαίς?!>>  δεν άντεξα.  Μολις μπήκα στο ιατρείο της ξεχυθηκαν τα δάκρυα που κρατούσα τοση ωρα.
Φοβος, αβεβαιότητα, χαρα, ανησυχια.
Ολα απλοθηκαν στο πρόσωπο μου.
Η Κελλυ αμέσως με αγκαλιάσε και πλέον κλαιω στον ώμο της.
<< Αντρια ηρέμησε και μιλα μου.
Τι έγινε ?!>> σκουπιζει τα μαγουλα μου και με κοιτάει.
     Άντρια<< Μαλλον... μαλλον είμαι έγκυος >> λεω και ενας δεύτερος γυρος κλαματα έρχεται.
      Κέλλυ<< Τι?!>> η εκφραση παγώνει στο πρόσωπο της και μετα με ξανα αγκαλιάζει.
<< Ηρέμησε. Ολα θα πανε καλα. Μην ανησυχείς ολοι θα ειμαστε μαζι σου.
Εξήγησε μου τωρα τι ακριβώς συμπτώματα εχεις.>> λεει και με βαζει να ξαπλωσω στο κρεβάτι οσο κατι κάνει στο μηχάνημα υπερηχου.
      Αντρια<< καθυστέρηση, έκανα 2 εμετους και... και ενα θετικό τεστ εγκυμοσύνης. >> σπαει η φωνη μου σε εναν λιγμο.
      Κελλυ<< Ωραια. Λοιπον θα κάνουμε εναν υπέρηχο να το σιγουρεψουμε.
Σήκωσε την μπλουζα σου.>> λεει κσι το κανω μηχανικά.
<< Αυτο θα παγώσει λίγο>> λεει απλονοντας το τζελ στην κοιλιά μου.
    
      Κοιταω την οθόνη αλλα εμενα μου φαίνονταιολα ίδια.
Προς στιγμή στεναχωριθηκα.
Και αν δεν ειμαι?!

Χα... ουτε κι εγω δεν ξερω τι θελω.

     Κελλυ<< Λοιπόν Αντρια μου είσαι σχεδόν 1ος μηνών.
Βλέπεις αυτη εδω την μικρη κουκιδα?! Αυτο ειναι το μωρο σου>>
     Αντρια<< Χριστέ μου τι θα κανω τώρα?!>> μονολογώ
      Κελλυ<< Εΐ Εΐ θα το αντιμετωπίσεις φυσιολογικά...>>
       Άντρια<< Τι φυσιολογικα. Ειμαι 23 χρόνων, ανηπαντρη και με τον Μαρίνο ειμαστε μαζι 6 μήνες σιγουρα δεν προγραμματιζαμε ενα παιδί.
Εμεις ακομα κρυβομαστε απο τον Γιώργο>> λεω και παράλληλα αρχίζω να κλαίω.
       Κελλυ<< Ναι αλλα εγινε. Ειναι πολυ ιερό και σημαντικό πράγμα ενα παιδί και πρεπει μονο να χαίρεσαι.>>
       Αντρια << Και... και αν δεν το θελει ο Μαρίνος?!>>
        Κελλυ<< Τοτε θα είναι βλακας.
Ξεροσταλιαζε για σ' ενα απο τοτε που πηγαινατε λυκείο και θα κανει τωρα πίσω που σε εχει?!
Και ειναι καιρος να μιλήσετε στον Γιώργο. Θα θυμωσει αλλα μετα θα του περάσει. >>
       Άντρια<< Μακάρι..>>
       Κελλυ<< Ψυχραιμία. Ολα θα πανε καλα.>> με αγκαλιάζει
<< αλλα πρώτα μιλα στον Μαρίνο.
Ειναι ο πατερας και οτι και αν διαλέξετε πάρετε πρεπει να ειναι ενήμερος, αλλα η τελική απόφαση ειναι δικια σου μην το ξεχνάς.  Εσυ θα το κουβαλάς 9 μηνες.>>
      Άντρια<< Εντάξει. Αυτό θα κάνω>> σκουπιζω τα δάκρυα μου.
      Κελλυ<< Αντε συνυφαδα, μονο μην το πείτε ακόμα στο δικο μου και με τρελάνει παλι για παιδι.>> αστειεύετε και γελαω. Ναι ο Δημήτρης θα τρελαθεί αν μαθει οτι ο μικρός και ανηπαντρος αδελφός του θα κανει παιδι πριν απο αυτον.
      Αντρια << Σε ευχαριστώ για ολα.>>
      Κελλυ<< Τίποτα μικρό. Πήγαινε και παρέμεινε τηλέφωνο μετα να ξέρω>>
Χαιρετιωμαστε και φευγω.

        Αντρια<< Αντε μικρούλη να το πούμε στον μπαμπά τώρα.>> λεω στην επίπεδη κοιλιά μου.
Δεν το πιστεύω οτι εκει μεσα υπάρχει ενα τοσο δα μωρακι που θα φερει τα πανω κάτω.

~   ~    ~    ~    ~    ~    ~  

       Καθομαι στον καναπέτου σπιτιού μου και περιμένω να έρθει.
Στο τηλέφωνο μου ειπε οτι 8:30 θα ειναι εδω οποτε εχω ακομα 4 λεπτα.

     Μεσα μου τρέμω για την αντίδραση του. Αν πρόκειται να κανω ενα παιδι σιγουρα τον θελω κοντα μου να με στηρίζει και να με βοηθάει.

      Τωρα καταλαβαίνω την θεση της Ελευθερίας.  Εγω δεν θα μπορούσα ποτέ να ειμαι τοσο γενναία ωστε να μεγαλώσω ενα παιδί μονη μου.

       8:36 ακούγονται τα κλειδιά του στην πόρτα.  Ναι εχει δικά του κλειδιά για το σπίτι μου οπως εχω κι εγω για το δικο του.

       Μαρίνος<< Μωρό μου...?!>> με φωναζει και έρχεται στον καναπέ διπλα μου.
Με αγκαλιάζει και με φιλάει αλλα εγω απο το άγχος δεν ανταποκρινομαι.
<< Αγαπη μου έγινε κάτι?!>> ρωταει παραξενεμενος και τοτε είναι που χωνομαι στην αγκαλιά του και τον σφίγγω πάνω μου.
Αν ειναι αυτη η τελευταία μας αγκαλιά τοτε θελω να μείνει χαραγμενη σε σώμα και μυαλό.
<< Άντρια μίλησε μου. Κατι έγινε. Πες μου.>> με τραβάει για να κοιταζομαστε.
Κενω λίγο πίσω και  γυρίζω μπροστά μου. Δεν μπορω να τον κοιτάω.
      Αντρια<< Μαρίνο είμαι....  ειμαι έγκυος!>>
      Μαρίνος<< Τι?! Πες μου... πες μου οτι κάνεις πλάκα σε παρακαλώ..>> λεει. Οχι δεν θα κλαψεις ακόμα.
       Αντρια<< Οχι...  Δεν θα έκανα πλακα με κάτι τέτοιο...>>
       Μαρίνος<< Οχι γαμωτο οχι!>> Σηκώνεται όρθιος και βαράει το χέρι του στον τοίχο.
        Αντρια<< Μπορεις να σταματήσεις?!>>
         Μαρινος<< Να σταματήσω?! Αντρια το καταλαβαίνεις τι σημαίνει ενα παιδί?!  Δεν είμαστε καν παντρεμένοι... βασικα ουτε μαζι δεν μένουμε. Και σίγουρα δεν θελω ενα παιδί στα 26 μου.>> φωνάζει και αρχίζω να κλαίω.
Δεν το θέλει...
<< Ποτε το έμαθες?!>>
        Αντρια<< Σήμερα..>> απαντάω κοιτώντας τον.
Τρίβει το πρόσωπο του με τα χέρια του και ξεφυσαει.
       Μαρίνος<< Πρεπει να φύγω. Χρειάζομαι αέρα.  Πρεπει να φύγω>> λεει πιο πολυ στον εαυτό του και μετα ακουω την πόρτα να κλείνει.

       Έφυγε... του το είπα και έφυγε.
Με άφησε μονη μου.

       Παίρνω τα κλειδιά μου και τρεχω στο αυτοκίνητο μου.
Αρχίζω να οδηγώ μέχρι που φτάνω εξω απο το σπιτι της Ελευθερίας.
Μονο αυτη ξερει να με βοηθήσει.

  Χτυπάω την πόρτα και ανοίγει κλαιγοντας.
  Αμέσως αγκαλιαζομστε.

     Αντρια<< Ειμαι έγκυος!>>
    Ελευθερια<< Παντρευομαι!>>
    Αντρια/Ελευθερία<< Τι?!>>

. . . . . . To be Continued

     Τα σχόλια δικα σας...

$poiler : Γαμοι, παιδια, ξύλο, καλαματα και ο στρατός μας περιμένουν 😈

~ KISSES BITCHES ♡ ~