Ελευθερία

   Κελλυ<<Θαμε αφήσεις να μιλήσω?!>>
      Ελευθερια<< Μίλα...>> βαθυανασενω.
      Κελλυ<< Ελευθερία... είσαι...>> μου λεει γλυκά.
Εγω εχω κλείσει τα μάτια.
    Ελευθερία<< Τι?!>>
     Κελλυ<<Εισα 10 βδομαδων έγκυος. Θα κανεις μπιζελακι! >> λεει Χαρούμενα και την κοιτάω.
<< Παιδακι μου επικοινωνείς?! Σου λε είσαι έγκυος...>> έρχεται διπλα μου.
Δάκρυα γεμίζουν τα μάτια μου.
     Ελευθερία<< Ειμαι...>> εχω πάθει σοκ. Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Σηκώνομαι πάνω και αγγαλιαζομστε.
     Κελλυ<< Το έκανε παλι το θαυμα του ο Γιωργάκης.... καλα τα προφυλακτικά ακόμα να τα ανακαλύψετε?!>> γελαει
     Ελευθερία<< Ναι βασικά αυτος τα ανακάλυψε εγω του ειπα οτι δεν υπήρχε πρόβλημα...>> αυτο δεν το ειχα σκεφτεί.
     Κελλυ<< Μην λες βλακιες.
Ο Γιώργος θα ξετρελαθει με άλλο ενα μωρο.Τον είδες με την Μαριλια. Και εξάλλου νομίζω είναι καιρός να δείτε και τι θα κάνετε μεταξύ σας.>> μου λεει. Δίκιο εχει αλλα....
<< Τι σκέφτεσαι?!>>
      Ελευθερια<<Τίποτα. Απλα... δεν μπορω να το χονεψω... Λοιπόν αγάπη φεύγω γιατί εχω δουλειά στο μαγαζί>> της λέω.
     Κελλυ<< Εισαι καλα?! >> γνεφω
<< Σιγουρα?!>>
     Ελευθερια<< Ναι.. εχω κατι γραφειοκρατικα με τον διαγωνισμό. Θα μιλήσουμε. Μόνο κάνε μου μια χάρη... μην πεις τίποτα σε κανέναν ακόμα..>>
     Κελλυ<< Εντάξει.>> αγκαλιαζομστε.
<< Ολα θα πάνε καλά >> μου ψιθυρίζει
Μακάρι...

      Έφυγα από την Κέλλυ και ξεκίνησα για το πάρκο, είναι γεμάτο παιδάκια και μαμάδες να να τρέχουν από πίσω τους χα, πόσο εγώ!

     Όταν ηρθε η Μαριλια στην ζωή μου ολα ηρθαν πάνω κάτω. Ήταν τόσο μικροσκοπικη και φοβόμουν ακομα και να την κρατήσω στην αγκαλιά μου και τωρα δεν μπορω να μην ξέρω που είναι, τι κανει.
Και ξαφνικά έρχεται άλλο ενα παιδί.

    Ουτε που κατάλαβα οτι είχα καθυστέρηση. Αλλα νομίζα οτι δεν μπορούσα να κανω αλλα παιδιά
Πφφφ... Δεν ξέρω τι να κανω.
Φοβάμαι.

     Οι αναμνήσεις απο την προηγούμενη εγκυμοσύνη έχουν αφήσει πληγές που ακόμα πονάνε.
Βέβαια δεν ειναι το ίδιο.
Τωρα είναι ο Γιώργος εδώ και δεν σκοπεύω να κανω το ίδιο λάθος και να μην του το πω.
Ελπίζω μόνο να το θέλει...

Αυθόρμητα κατεβάζω το χέρι μου στην κοιλιά μου.
Απίστευτο μου φαίνεται ότι μεσα μου εχω μια νεα ζωή.
Ενα τοσο δα μικρό κορμακι που θα μεγαλώνει με τον καιρό.

    Ελευθερία<< Γειά σου μωρό μου. Είμαι η μαμα σου και σ' αγαπώ πολύ, να το ξέρεις>> μονολογώ.
Ξερω οτι δεν με ακούει αλλα εγω εχω αναγκη να το πω.
Ναι! Το θέλω αυτό είναι σίγουρο.
Ειναι ενα παιδί της επανασυνδεσης μας και είμαι χαρούμενη που υπάρχει.
<< Καλός ήρθες στον κόσμο μας μωρό μου >> . . . .

Γιώργος

     Κοντεύει μεσημέρι και η Ελευθερία δεν έχει γυρίσει ακόμα και αρχίζω να ανησυχώ.
Την εχω πάρει 25 φορές τηλέφωνο και της εχω στείλει άλλα τόσα μηνύματα και δεν εχει απαντήσει σε κανένα...

    Μπαίνω στο γραφείο της και ψάχνω το τηλέφωνο του εστιατορίου.
Εβρηκα!
Αμέσως καλώ!

      ?!<< Παρακαλώ?!>> ακούγεται η φωνή απο την άλλη γραμμή
     Γιώργος<< Γεια σας, είναι εκεί η Ελευθερία?!>>
     ?!<< Ποιος την ζητάει?!>>
     Γιώργος << Ο άντρας της>>
     ?!<< Δεν έχει ερθει καθόλου σήμερα... ειπε οτι ειναι άρρωστη..>> μου λεει
    Γιώργος<<Αα εντάξει... Ευχαριστώ>> λεω και το κλείνω.

Ειπε οτι ειναι άρρωστη?!
Δεν πήγε καθόλου?!
Και τοτε που πήγε?!
Που ειναι τόσες ωρες Γαμώτο?! Και αν της συνέβει κάτι?!

    Παω στο σαλόνι και καθομαι στον καναπέ που είναι η μικρή και παίζει.
Που στον διαλο είσαι ρε Ελευθερία..?!

   Μισή ώρα αργότερα ακούγονται κλειδιά στην πόρτα και μπαινει μεσα η Ελευθερία.
Είναι λίγο περίεργη... αναστατωμενη..

     Ελευθερία<< Γειά σας...>> μας λέει και σηκώνει την μικρη στην αγκαλιά της.
<< Τι κάνετε εσείς εδω?!>> έρχεται κοντά μου χαμογελαστη
     Γιώργος<< ελα βρε μωρο μου.. που ησουν?!>> για να δούμε τώρα...
    Ελευθερία<< Σου ειπα αγάπη μου στοοο εστιατόριο..>> λεει και κανει μυτες για να με φιλησει.
Στο εστιατόριο?! Αααα δεν μας τα λες καλα Ελευθερία...
<< Έγινε τίποτα?!>> ρωταει.
Θελω να δω για ποσο θα το συνεχίσει αυτο το ψέμα.
     Γιώργος<< Οχι... τίποτα.. εσυ?!
Ολα καλα?!>> Δεν το πιστεύω οτι με κοροϊδεύει μπροστά στην μουρη μου.
    Ελευθερια<< Ναι... Μια - Μια χαρα..>> κομπιαζει.
    Γιώργος<< Ωραια... ελα να φαμε>> λεω κάπως απότομα.

Κάτσαμε για φαγητό χωρις να πολυ μιλάμε.
Κοιταγε το πιάτο της, αν έφαγε δυο μπουκιες και καμιά φορά απανταγε μονολεκτικα στην μικρή.
Οκευ... τωρα αρχίζω να νευριαζω...

Ελευθερία

     Προσπαθώ να είμαι φυσιολογικη, σαν να μην εχει γινει τίποτα αλλααα... Δεν τα καταφέρνω.
Με Κοιτάει συνέχεια, παρατηρεί κάθε μου κίνηση.
Μήπως εχει καταλάβει κάτι?!

     Γιώργος<< Αγάπη μου.... εγω φεύγω. Θα πάω μια απο το διαμέρισμα. Γεια.>> λεει και φεύγει.
Χωρίς φιλι, χωρις τίποτα. Καλα - καλα δεν πρόλαβα να του απαντήσω.

Αααα..... Τι έγινε τώρα?!
Τι κάνουμε ?!

Τα κορίτσια!

• • • • • • • • • • •

     Ελευθερία<< Σας λεω κατι άλλαξε. Έφυγε σήμερα και ουτε γεια δεν ειπε. Ουτε με φίλησε...>> σοριαζομαι στον καναπέ σαν σακί με λυπημενη φάτσα.
     Αντρια << Εισαι σίγουρη ο Γιώργος ολα αυτά?!>>
     Πενυ<< Ξερω εγω τι εχει.>>
     Ελευθερια<< Τι?!>>
      Πενυ << Απ' οτι έμαθα ειχες εξαφανιστεί και του ειπες ψέματα οτι θα είσαι στο εστιατόριο αλλα δεν ησουν?!>> ωχ! Γαμώτο!
     Ελευθερία<< Ποοο και που το έμαθε  τωρα αυτο?!>>
      Άντρια<< Αρα ειναι αλήθεια?! Και που ησουν σουσουραδα?!>>
      Κελλυ<< Δηλαδή δεν του έχεις πει τίποτα?! Ρε Ελευθερία μην κάνεις βλακιες.>>
      Ελευθερια<< Ποτε να προλάβω να του το πω?! Στην αρχή ηθελα να σιγουρευτω εγω και μετα αλλα μολις πηγα σπίτι έφυγε>> κατσουφιαζω και κρύβω το πρόσωπο μου στις παλαμες  μου.
      Πενυ<< Ναι παρτε το απο την αρχη γιατι εμεις εδω δεν καταλάβαμε Χριστό>>
      Κελλυ<< Ελα πες το.>> με σκουνταει
<< Πες τοοοο>>
     Ελευθερια<< Είμαι... ειμαι...
Ειμαι έγκυος >> λεω, σχεδόν ψιθυριζω
     Αντρια<< ΤΙ?!>> στριγγλιζει και πετάγεται να με αγκαλιάσει.
<< Δεν το πιστεύω οτι θα αποκτήσω αλλο ενα ανηψακι.>> λεει Χαρούμενα
     Πενυ << Αγαπη μου. Θα μας κανεις και αλλο μπιζελακι?!! >> κανουμε μια ομαδική αγκαλιά.
      Κελλυ<< Μήπως πρέπει να το πεις και στον υποψήφιο μπαμπά?!>> ρωταει και εχει δίκιο
      Ελευθερία<< Πρέπει αλλά.... ρε κορίτσια Φοβάμαι>> λεω και γυρίζω στον καναπέ.
      Μαριλια<< Τι φοβάσαι μαμα?!>> έρχεται η Μαριλια μεσα και τρεχει στην αγκαλιά μου.
      Ελευθερια<< Τίποτα μωρο μου >> την φιλαω.
Πως θα το πάρει άραγε η μικρή τον ερχομό ενος μωρου στο σπιτι?!
     Πενυ<< Ελα εδω μικρη>> την τραβάει στον καναπέ δίπλα της. Πρέπει να καταλαβε τι σκεφτόμουν.
<< Γεια πες στην νονά, πως θα σου φαινόταν αν ειδες ενα αδερφάκι να παίζετε?!>> ρωταει και κρατάω την ανάσα μου περιμένοντας την απάντηση της.
    Μαριλια<< Ενα αδερφάκι?! Δικο μου?! Τέλειο! Μαμα θα μου κάνεις ενα?!>> Ξεφυσαω. Ευτυχως!
      Πενυ<< Να το ενα πρόβλημα λύθηκε! Παίξε εσυ εκει με τα παιχνίδια σου>>
     Αντρια << Και ειμαι σίγουρη οτι ο αδελφός μου θα ξετρελαθει. Για αυτο πήγαινε πες του το!!>>
     Ελευθερια<< Εντάξει - Εντάξει καργιες.
Το μονο θεμα ειναι οτι τωρα αυτος μου κρατάει μουτρα και αμα του ρίξω και την κεραμηδα..>>
      Κελλυ<< Τωρα λες βλακιες>>
       Πενυ<< Περίμενε... το' χω!>> λεει και τρεχει στο δωμάτιο.
Μην το μετανιωσω Παναγία μου.
Λιγο μετά επιστρέφει με μια σακούλα
<< Παρε!>> μου την δίνει.
Ανοιγω και βγαζω...
       Ελευθερία<< Ο Χριστός! Εγω δεν το φοράω αυτο! Πρώτων αυτο δεν είναι.. ρούχο! Μια κορδέλα ειναι!>>
      Πενυ<< Ρε φορα το και αν δεν σε συγγωρεσει μην με λένε Πενυ!>>
     Αντρια<< Μπα τετοια του κάνεις του μπουζούκου?!>> την κοροϊδεύει, αφου η Πενυ τον έλεγε πρώτη ετσι οταν ακόμα τσακωνονταν.
      Πενυ << Γιατι εσυ δεν του τα κάνεις αυτα του Μαρίνου?!>> απαντάει και την κάνει να κοκκινησει.
      Αντρια << Μην μου μιλάς για αυτον!>> ωχ, σύννεφα στον παράδεισο?!
      Ελευθερία<< Δεν ξερω τι κάνετε εσείς στο κρεβάτι σας αλλα εγω αυτο δεν το φοράω!>> Ψιθυρίζω γισ νσ μην με ακούσει η μικρηπου ευτυχώς έχει αφοσιωθει στις κουκλες της.
<< Αφήστεπου δεν ξερω και που ειναι τωρα.. Δεν εχω και που να αφήσωτην μικρη και..>>
       Κελλυ<< Η μικρη θα μεινει σε εμενα σήμερα >> πετάγεται
       Αντρια<< Και εγω τωρα παίρνω τον Γιώργο να δω που ακριβώς είναι>> πετάγεται και η άλλη.
Γυρίζω στην Πενυ για βοήθεια.
      Πενυ << Εγω παω να σου φερω την καμπαρντηνα να την βαλεις απο πάνω>> τρεχει μεσα.
Ξαδελφη να σου πετύχει.

Τέλεια! Ολες συνομοτουν εναντίον μου!!

Το βράδυ. . . .

Τρέμω.... Δεν το πιστεύω οτι με έπεισαν να το κανω.
Ποοο ρεζίλι θα γίνω. Θα νομίζει οτι τρελάθηκα

Λοιπόν ή τώρα ή ποτέ..!
Βεβαιωνομαι οτι εχω δεσει σφιχτά την καμπαρντηνα και κατεβαινω απο το αυτοκίνητο.

Ευτυχώς πέτυχα την πορτα της εισόδου ανοιχτή και σε δυο λεπτά ειμαι εξω απο την πόρτα του.
Χτυπάω και περιμένω.
Τωρα δεν υπάρχει επιστροφή!

Ανοίγει ενας Γιώργος... Νευριασμενος!
Το περίμενα.
Μην κωλωνεις τώρα... μπορεις Ρια!

     Ελευθερία<< Γειά σου μωρό μου>> λεω αισθησιακα και τον σπρώχνω μεσα κλείνοντας την πόρτα με το ποδι μου.
     Γιώργος<< Ελευθερία... Δεν νομίζεις οτι πρεπει να κόψεις τα ψέματα?! Ξερω οτι το πρωί δεν ησουν στο εστιατόριο οπως ξερω οτι με κοροϊδευες στην μουρη μου...
Δεν ειμαι κανενας βλακας για αυτο μιλα!>> λεει θυμωμένα.
Ειναι τοσο γλυκός!!
      Ελευθερία<< Μμμ εγω πάλι νομίζω οτι μπορουμε να κάνουμε καλύτερα πράγματα..>> λεω λύνοντας την ζωνη και αφήνοντας την καμπαρντηνα να πεσει κατω.
<< Εε?!... τι λες μωρο μου?!>>
Εχει παγώσει μπροστά απο τον καναπέ και με κοιτάει με γουρλωμενα ματια. Λογικο είναιμε αυτα που φοραω...

      Γιωργος<< Ελευθερία τι... τι φορας..>>

     Ελευθερια<< Σςςς...>> πλησιαζω και τον ρίχνω στον καναπέ και ανεβαίνω πανω του ακινητοποιοντας τον.
<< θα τα πουμε μετα αυτά... εχω αλλα στο μυαλό μου για τωρα!>> λεω και τον φιλάω.

Ηευ....

Ξερω λιγο βαρετό κεφάλαιο
Βασικα εχει πολυ συνέχεια αλλα ειπα να το κόψω σε δυο γιατι αυτο πηγε ήδη 1470 λεξεις...

Και ο τιτλος λιγο οτι να ναι
Αλλα υγεία πανω απ' ολα...

Στο επόμενο θα βαλω και
Αντρια...Μαρίνο....Λυδία

P.S. Έχουμε ένα τηλεφώνημα καταστροφικό και εναν καυτό χορο.

Καληνύχτα

~ Kisses Bitches ♡ ~