Ελευθερία

           Τον παρατηρώ να μιλάει στο κινητό του, γεμάτος ενθουσιασμό και χαρά.
Τα μάτια του λάμπουν απο περηφάνια...

   Γιώργος<<Μωρό μου?!Τι έπαθες?!>>  με βαζει ξανα στην αγκαλιά του.
     Ελευθερία<< Ε?! Οχι τι- τίποτα>> κλείνωτα μάτια μου παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.
    Γιώργος<<Τι ήθελες να μου πεις?!>>  ρωταει
Τωρα τι να σου πω?!
    Ελευθερία<< Τίποτα μωρέ..>> καταπινω τα δάκρυα μου.
<< Ποιος..Ποιος ηταν στο τηλέφωνο?!>>
    Γιώργος<< Αγάπη μου... Ηταν η γραμματέας μου απο το δηκηγορικο γραφείο που δουλεύω... Με ειδοποίησε οτι μια απο τις μεγαλύτερες υποθέσεις που ειχα αναλάβει... Οχι μονο κερδηθηκε αλλα πλέον ο άντρας σου είναι και διάσημος>> καμαρώνει.
Άντρας μου ??!
Του χαμογελάω και τον φιλάω γλυκά  στο μάγουλο. Χαίρομαι για αυτόν...

     Πέσαμε για ύπνο και με ειχε στην αγκαλιά του αλλα εγω δεν μπορώ να κλείσω μάτι.

Το μυαλό μου τριγυριζει συνεχεια σε αυτο το τηλεφώνημα και μαζι με τριγυριζει και ο φοβος.

     Σηκώνομαι σιγά σιγά για να μην τον ξυπνήσω και βάζω στην αγκαλιά του το μαξιλάρι μου.

Η ώρα ειναι 3:47...
Φοράω μια φόρμα και ενα μπλουζάκι του και βγαίνω ήσυχα απο το δωμάτιο.
Παίρνω  τα κλειδιά μου και φεύγω.

Ο δρόμος μου με έβγαλε στο σπιτι της Πενυς.
Δεν παραξενευομαι.
Η Πενυ κι εγω είμαστε κατι παραπάνω απο ξαδελφες και φιλες.

        Σπύρος<< Ελευθερία?!>> ρωταει κοιμισμένα.
   Ελευθερία<<Γεια Σπυρο... Η Πενυ?!>> μπαινω μεσα και καθομαι στον καναπε.
        Σπύρος<< Κοιμάται??!.... Εσυ τι κάνεις εδώ?! >> στέκεται στην πορτα και με κοιτάει .
      Πενυ <<Τι γίνεται..>> χασμουριεται
<< Σεισμός?!>>  έρχεται και ξαπλωνει στον καναπέ μεχρι που με παρατηρεί
<< Ελευθερία ?!... Ωχ για να είσαι εσυ εδω.... κατι δεν πηγε καλα>> λεει και με αγκαλιάζει.
Εγω αρχίζω να κλαίω.
      Σπύρος<< Οπα κορίτσια... Ριακι μου γιατι κλαίς?!!>> ρωταει και κάθεται και αυτός διπλα μου.
       Ελευθερία<< Τι.. τίποτα..>> λεω αλλα κλαίω περισσότερο.
        Πενυ<< Αρχη κουτσομπολη - σπιουνε στρίβε...>> του λεει
       Σπύρος<< Ααα καλααα παλι τα ψυχολογικά σας έχετε. >>
       Πενυ<< Ναι και κανόνισε να ξεσπασουμε πανω σου!>> σηκώνεται απο τον καναπέ.
        Σπύρος<< Με ανάβεις οταν θυμωνεις..>> της ψιθυρίζει αλλα τον ακούω.
<< Ελευθερια μου να σου πω δεν πας να πρήξεις τον δικο σου γιατι εμεις εδω εχουμε μιααα... δουλιτσα?!>>
       Πενυ << Ιιιι... γάιδαρε!>> τον βαράει
       Σπύρος<< Ρε μωρο μου δεν φταίω εγώ αφου το θελω... ΤΩΡΑ!>>
      Πενυ<< Ε τότε αγάπη μου ξεκινά μονος σου και θα σε βρω εγω στον δρομο!>>
Εγω μεσα σε ολα αυτα γελάω και κλαίω ταυτόχρονα.
Γιουπιιι... οι ορμόνες μου κάνουν πάρτι!
     Σπύρος << Ακουσε να δεις αγαπη μου εγω εχω να ξεκινήσω μονος μου απο τα 16. Δεν θα μου πεις εμενα...>> της φωνάζει αλλά η Πενυ τον κομπλαρει αγριοκοιτοντας τον.
     Πενυ << Εσυ μεσα! Και μην πεις τίποτα στον φίλο σου γιατι θα ξεκινάς μονος σου για πολυ καιρό>> του λεει
<< Και εσυ... παω να φερω πυρομαχικά.... και σος.>> λεει και φεύγει για την κουζίνα λογικά.
     

      Πενυ<< Ελα ρε κοριτσάκι μου ηρέμησε και δεν σου κάνει καλο στην κατάσταση σου..>> μου χαιδεύει την πλατη.
Μια ωρα κάθομαι στον καναπέ και τρώω κλαιγοντας.
<< Ακουσε με... καταρχήν θα πας και θα του πεις για το παιδί. Πρέπει να το ξέρει. Και επίσης σταμάτα να προτρεχεις. Δεν σου ειπε ο χριστιανός οτι φευγει ενα τηλεφώνημα ήταν>>
      Ελευθεριά << Και.. και αν τελικά.. φυγει?!>> λέω
      Πενυ<< Ρε αγαπη μου αφου αγαπιεστε γιατι δημιουργείς προβλήματα?!>> μου σκουπιζει το πρόσωπο απο τα δάκρυα.
     Ελευθερία << Δεν.. δεν ξερω..>>
     Πενυ << Τοτε σταματα. Λοιπόν σήκω και γυρνα σπισου γιατι η ωρα ειναι 5:30 και θα σε ψάχνει. >> ρουφάω την μυτη μου και γνεφω.
     Ελευθερία<< Ε - Εντάξει..>>  λεω και σηκώνομαι.

Σε 15 λεπτά μπαίνωστο διαμέρισμα και αφήνω τα πράγματα μου.

      Γιώργος<< Ελευθερία?! Που πήγες στις... 6 παρα ?!>> ρωταει σοβαρός
      Ελευθερία<<Με τρομαξες!>> βαζω το χέρι μου στο στήθος.
     Γιώργος<< Που πηγές?!>> επιμένει
     Ελευθερία<< Πεινασα και πηγα στον φούρνο.... ελα εφερα κουρασανακια και τυροπιτες.>> του δείχνω την σακούλα .
Ευτυχώς που ήθελα κάτι αλμυρό μετα το παγωτό!
    Γιώργος<<Αχα..και 1 ωρα ψωνιζες?!>> ρωτάει καχηποπτα.
Πφφφ... να του το πω τωρα και ότι γίνει?!
      Ελευθερία<< Ρε αγάπη μου ξέρεις πολλούς φούρνους ανοιχτούς στις 5?!
Μεχρι να βρω τον έναν έκανα 3 κύκλους... ελα γκρινιαρη να φαμε τώρα..>> του λεω και παω κοντά του.
Περνάω τα χεριά μου στον λαιμό του και τον φιλάω πεταχτά.
<< Σ ' αγαπώ. >>
       Γιώργος<< Κι εγω.>>

•   •   •   •   •   •   •   •   •   • 

     Μαριλια<<Μαμα μου Μαμα μου!>> τρέχει η Μαριλια και κρύβεται πίσω μου.
   Γιώργος<<Μμμμ θα σε πιάσω πριγκίπισσα>> της λεει και την κυνηγάει
    

      Καθόμαστε στον κήπο του σπιτιού.
Δηλαδή εγω κάθομαι, τα παιδια παίζει.

     Ελευθερία<<Σιγα θα χτυπήσετε>> τους φωνάζω.
     Μαριλια <<Μμμμ.....χαχαχα....>> την σηκώνει στα χέρια του και την γαργαλαει. <<χαχαχα...α...ασε με.... μπαμπα..>> τσιρίζει αναμεσα στα γελια της.
     Γιωργος<<μόνο αν πεις ότι με αγαπάς...>>
     Μαριλια << χαχαχα..... Σ'αγ.... Σ'αγαπώ παρα πολύ..... εισαι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου.>> του λέει και ο Γιώργος σταματάει και την κοιτάει. Χαμογελωντας.
     Γιώργος<<Κι εγω Σ'αγαπώ πολύ κοριτσακι μου.>> την αγκαλιάζει. Τελικά χαίρομαι που μπήκε ο Γιώργος στην ζωή μας.
     Μαριλια<<Μαμα γιατί κλαίς?!>> Με κοιτάνε, και η μικρή έρχεται σ'εμενα.
     Ελευθερία<<Απο χαρά μωρο μου...>>
     Γιώργος <<Οι γυναίκες της ζωής μου.>> έρχεται και μας αγκαλιάζει.
"Οι γυναίκες και το μπιζελακι" σκέφτομαι. Εχω βρει εκατοντάδες τρόπους να του το πω αλλα ακόμα δεν εχω κάνει την κίνηση.
     Γιώργος <<Μικρή μάζεψε τα παιχνίδια σου τώρα γιατι σε λίγο θα έρθουν οι παππούδες σου.>> της λεει και αυτη τρεχει. Εμένα γιατί δεν με ακούει ετσι ?!
     Μαριλια<<Μπαμπά μπορούμε να πάρουμε και ενα σκυλάκι?!>> ρωταει τον μπαμπα που ξερεις οτι θα της κανει το χατήρι.
     Ελευθερία <<ΟΟοχι ! >> λεω αμέσως και την πιάνω απο το χέρι.
     Μαριλια << Ελα ρε μαμαα....>>
     Γιωργος <<Χαχαχαχαχαχαχα..... θα την πίσω εγω πριγκιπισσα>> της κλείνει το μάτι, και εγω τον κοιταω ψευτο θυμωμένα.  
<< Μην με κοιτάς έτσι! Αφού στο τέλος θα πεις ναι>> με αγκαλιάζει.
Μου την σπάει που εχει δικιο.

Γιώργος

    
        Η Ελευθερία μου φαίνεται πολύ σκεπτικη ολη μερα σήμερα.
Συνέχεια ειναι σαν κατι να θέλει να μου πει αλλα παντα σταματάει.
Κατι εχει γινε... και θα το μάθω!

       Κ.Αντρεας<< Πάντως Γιώργο συγχαρητήρια, τα νεα κυκλοφορούν γρήγορα στους δικηγόρους κλάδους>> μου λεει ο πατέρας μου.
      Κ.Αντωνης<< Ισχύει, ολοι οι επιχειρηματικοι χωροι για αυτο μιλάνε σήμερα. Απ' οτι κατάλαβα ηταν κατόρθωμα >>
      Γιώργος<< Ήμουν σίγουρος ότι δεν είχε κάνει αυτός την κατάχρηση και δεν έπεσα έξω!>>  απαντάω σκεπτικός
     Κ.Αντρεας<< Και τι θα κάνεις τώρα?!  Εννοώ με την δουλειά, το μεταπτυχιακό....>> και μόλις χτύπησε ευαίσθητη χορδη...
     Κ.Αντωνης<< Πράγματι τι θα κανεις με την ζωη σου εκει?!>>
      Γιωργος<< Δεν υπάρχουν πολλα να κάνω.  Θα παω να τελειώσω με κάτι εκκρεμότητες, να παραιτηθω, να αφησω και το σπίτι και θα γυρίσω εδω. Εδω είναι η οικογένεια μου>> λεω σκεπτόμενος την Ελευθερία και την Μαριλια.
Θα παω καποια στιγμή και μετα θα γυρισω πίσω μόνιμα στην γυναίκα μου και στην κόρη μου.
      Κ.Ασπασία<< Άντρες για ελάτε για φαΐ >> φωναζει και παμε στο τραπέζι.
    

        Οι γυναίκες αρχίζουν να μιλάνε για φαγητά μέχρι που η Ελευθερία, στα ξαφνικά, πετάγεται πάνω και τρέχει στο μπανιο.

      Σηκώνομαι και τρεχω πίσω της.
Τι έπαθε τωρα?!

Ελευθερία

        
        Η μάνα μου με την κυρία Αντιγόνη αρχίζουν να με ρωτάνε για διάφορα φαγητά και το στομάχι μου αρχίζει να ανακατεύετε.

Φαίνεται ότι στο μικρούλη δεν αρέσουν αυτά.

     Τρέχω στο μπανιο και κανω εμετό.
Αυτο σιχαίνομαι απο την εγκυμοσύνη.

       Γιώργος<< Ελευθερία?! Τι έγινε?! Άνοιξε μου>> φωνάζει εξω απο την πόρτα.
Καθαρίζω το πρόσωπο μου και ανοίγω
<< Αγάπη μου... εισαι καλά?!>>  με αγκαλιάζει.
       Ελευθερία<< Έκανα εμετό.... φαίνεται δεν έπρεπε να φαω τόσα πράγματα ολη μερα>> παραπονιεμαι.
       Γιώργος<< Ελα πέρασε τώρα. Είσαι σίγουρα καλα?! Μήπως να πάμε σε ενα νοσοκομείο?!>> λεει ανήσυχος
Αχ... έννοια σου και ξερω τι εχω...
       Ελευθερία<< Οχι αγάπη μου... Ελα παμε να κάτσουμε>> τον πιανω απο το χέρι και γυρνάμε στο τραπέζι.
Ολοι ηρεμουν βλέποντας με οτι ειμαι καλα.

     Καλα και σίγουρη.
Σήμερα θα του πω για το μωρό μας και θα γίνουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια επιτέλους....
 

     Βέβαια πόσο σύντομα μπορούν να αλλάξουν ολα..?!
Εκεί που ολα είναι τέλεια...
Γέλια... Χαρά...  Ενα μικρό αγκάθι ξεπετιεται και τα ανατρεπει όλα...

      Κ.Αντρεας<< Ενα κινητό χτυπάει εδω>> δείχνει το κινητό του Γιώργου.
      Γιωργος<< Δικό μου...>>  σηκώνεται και το πιάνει.
Κοιτάει την οθόνη και μετα παει πιο περα να μιλήσει.
Περίεργο...

●   ●   ●   ●   ●   ●   ●   ●   ●   ●   ●

      Κ.Ασπασία<< Κορίτσι μου σίγουρα είσαι καλα?!>> με αγκαλιάζει η μαμα μου.
10 λεπτα ειναι έτοιμοι να φύγουν και ολο το καθυστερεί ρωτώντας αν ειμαι καλα ή γιατί έκανα εμετό
      Ελευθερία<< Ναι μαμα μου... Στο είπα δεν ηταν τιποτα απλα ανακατευτηκαν πολλα φαγητά>>
      Κ.Αντιγόνη << Καλα να μαζέψουμε πρωτα το τραπέζι και φεύγουμε>>
      Ελευθερια<< Τι λετε τώρα Κ.Αντιγόνη δεν χρειάζεται.>>
      Γιωργος<< Ελα μανα σπίτια σας... Θα την βοηθήσω εγώ>>  την φιλάει στο μάγουλο και της δίνει τα πράγματα της στο χερι.
Φέρετε πολυ περίεργα απο την ώρα που έκλεισε το τηλέφωνό και μετά.
      Κ.Αντρεας<< Αντιγόνη!>>
      Κ.Αντωνης<< Ασπασία!>> 
Μπράβο συγχρονισμός οι πατεραδες.

         
     Τελικά με τα πολλά φύγανε και μείναμε με τον Γιώργο να μαζεύουμε το τραπέζι .
Ανυπομονώ να τελειώσουμε για να του το πω!!

{ βάλτε το τραγούδι}

        Γιώργος<< Ελευθερία... θελω να μιλήσουμε...>> λεει και πιάνοντας τα χέρια μου μας οδηγεί στον καναπέ.
       Ελευθερία<< Ωραία γιατιιιι... κι εγω θελω ναα μιλήσουμε..>> του λεω κρύβοντας ενα χαμόγελο.
        Γιώργος<< Ακουσε με σε παρακαλώ... Εγω.. Εγω πρεπει να φύγω... πρεπει να γυρίσω πισω...>> λεει και χανω την γη κατω απο τα πόδια μου.
        Ελευθερία<< Τι?!>>  λεω με δυσκολια με τα μάτια μου να γεμίζουν απο δάκρυα.
Δάκρυα οργής, θυμου, πονου, θλίψης.
        Γιώργος<< Πριν στο τηλέφωνο για αυτό με πήραν... Έτυχε κατι έκτακτο και...>>
        Ελευθερια<< Και θα φύγεις... παλι>>  λεω και σηκώνομαι όρθια.
        Γιώργος<< Δεν το θέλω... Δεν θέλω να φυγω απο κοντά σας αλλα..>> έρχεται πισω μου
         Ελευθερία<<Αλλα θα το κάνεις...>> λεω θυμωμενα.
<< Παλι θα με αφήσεις μόνη μου...>>
       Γιώργος << Μην το λες αυτο γαμώτο..>>
       Ελευθερια <<Φυγε! Φυγε! Φυγε σου λεω. Φυγε!>> του φωναζω με λιγμους.
      Γιώργος<< Άκουσε με μωρό μου..>> παει να με πλησιάσει αλλα πισω πατάω.
      Ελευθερία<< Οχι! Μου υποσχέθηκες...>> και εγω σε πίστεψα...
Ήμουν έτοιμη να σου πω για το παιδί μας.... και το κατέστρεψες και αυτο...
      Γιώργος<< Δεν πρόκειται να σε αφήσω.  Οχι αυτη την φορά το κατάλαβες?! Δεν θελω να σε χασω!>> βαζει τα χέρια του στα μάγουλα μου.
      Ελευθερία<< Και τι νόημα έχει τι θες εσυ και τι εγω... Γιώργο φευγεις... Δεν μιλάμε για 100 χιλιόμετρα...
Θα μας χωρίζουν ώρες ολόκληρες...
Χμ... ασε με μονη μου σε παρακαλώ...
Απλα... θελω να μείνω μονη μου αυτη τη στιγμή...>> λεω και του ανοίγω την πόρτα.

Με Κοιτάει παραδομενος και με αργά βήματα φεύγει..
Κλείνω την πόρτα και σερνομαι πανω της...

Ναι μολις ο μεγαλύτερος εφιάλτης μου έγινε πραγματικότητα...
Φεύγει... και μας αφήνει πισω του...
      

       Κατεβάζωτο χέρι μου στην κοιλιά μου και χαϊδεύω το μωρό που κουβαλαω μεσα μου.

      Μείναμε οι 3ης  μας αγαπη μου...

Γειααα...

Μπάχαλο τα πράγματα...

Φεύγει 😢😢

Και η Ελευθερία δεν ειπε τίποτα...

Τραγούδι Γιωτα Νεγκα 
Με τα μάτια κλειστά

Θελω  να ρωτήσω αν σας αρέσει η ιστορία μου...
Απο την απάντηση σας θα κριθεί η συνέχεια...

Love you...😗

Καληνύχτα

~ Kisses Bitches ♡ ~