Κυριακή πρωί

Ελευθερία

Μαριλια<< Μαμά τι ώρα θα έρθει ο παππούς να με πάρει ?!>>
Ελευθερία<< Σε λιγάκι. Λοιπόν τα έχεις πάρει όλα?! >> λέω καθώς ελέγχω για εκατοστη τρίτη φορά την τσαντα της.
Μαριλια<< Μαμά με τον παππού και την γιαγιά πάω.>> λέει και καλά αγανακτησμενα και εγώ γελάω με το ύφος της.

Ελευθερία<< Το ξέρω μωρό μου απλά... Απλά είναι η πρώτη φορά που θα λείπεις για τόσο πολυ καιρό>> της λέω και την παίρνω στην αγκαλιά μου και την φιλάω.

Το έχω τόσο άγχος. Είναι η πρώτη φορά που θα είναι μακριά μου, και δεν ξέρω απλά... Μου είναι δύσκολο.
Η μικρή βέβαια έχει κατά ενθουσιαστεί που θα πάει με τους παππούδες της διακοπές στο Σούνιο στο εξοχικό των δικών μου.
Αλλά έπρεπε να πάνε για έναν μήνα?!
Πώς θα την αποχωριστώ για έναν μήνα ?!

Κουδούνι

Μαριλια<< Μαμά- Μαμά ήρθαν!>>
Ελευθερία << Ηρέμησε βρε... Άντε κάτσε να πάω να ανοίξω >> Την ακουμπάω αυτόν καναπέ και παω να ανοίξω την πόρτα.

Κ.Ασπασια<< Κοριτσάκι μου. Δεν ξέρεις πόσο μου έλειψες>> λέει η μάνα μου με το που μπαίνει μέσα και με σφίγγει στην αγκαλιά της.
Ελευθερία<< Μαμά μου, κι εμένα μου έλειψες>>
Κ.Αντωνης<< Φτάνει Ασπασία. Είναι και δικό μου παιδί>> λέει και προσπερνάει την μάνα μου και με σηκώνει στην αγκαλιά του.
Ελευθερία<< Μπαμπακα μου!>>
Μαριλια<< Παππού >> Φωνάζει και τρέχει στην αγκαλιά του.
Και εννοείτε ότι ο πατέρας μου όπως πάντα ξετρελενεται με την μικρή.
Και η Μαριλια τους λατρεύει, αλλά μου την κακομαθενουν. Τους έχω πει ότι δεν γίνεται να κάνουν ότι τους λέει αλλά αυτοί δεν της χαλάνε το παραμικρό χατίρι.

Ελευθερία<< Να είσαι φρόνιμη Εε?! Και να μην κουρασεις τον παππού και την γιαγιά.>>λέω στην μικρή και γυρίζω στους γονείς μου.
<< Σας παρακαλώ, για εκατοστη φορά, μην μου την κακομαθεται >>
Κ.Αντωνης<< Καλά-Καλα.. Μην μας πρήζεις από τώρα>> λέει και παίρνει την βαλίτσα της μικρής και την πάει στο αυτοκίνητο.
Όπα.. Μου είπε μην μας πρήζεις ?!
Αααα δεν πάμε καλα σε αυτή την οικογένεια τελικά!

Κ.Ασπασια<< Εσύ κοριτσάκι μου πως είσαι ?>> Με ρωτάει
Αχχχ... Ελληνίδα μάνα... Όλα τα καταλαβαίνει!
Προς στιγμήν ήθελα να της πω την αλήθεια για τον Γιώργο, και το ότι γύρισε. Δεν τους είπα ποτέ για τον πατέρα της κόρης μου, φοβούμενη ότι με τις γνωριμίες που έχει ο πατέρας μου ως πολιτικός μηχανικός θα τον έβρισκε και θα εμπλεκαν τα πράγματα.

Ελευθερία<< Καλά μαμά, όπως τα ξέρεις.... Λοιπόν καλά να περάσετε,. Όχι πολλά παγωτά και γλυκά και η Μαριλια νωρίς για ύπνο>> λέω και στο τέλος της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.
Κ.Ασπασια<< έχω μεγαλώσει κι εγώ παιδιά ξέρεις!! >> Με ειρωνευεται.
Ελευθερία<<Ναι μαμά το ξερω>> λέω στριφογυριζοντας τα μάτια μου.
<< Λοιπόν φιλί στην μαμά πριν φύγεις>> γονατίζω στην κόρη.
Μαριλια<< Σ'αγαπω μαμά μου>>
Ελευθερία<< Κι εγώ μωρό μου. Να με παίρνεις τηλέφωνο κάθε μέρα>> λέω και την σφίγγω στην αγκαλιά μου.
Κ.Αντωνης<< Αντε ελάτε να φύγουμε>>Φωνάζει και πάμε έξω στο αμάξι.
Ελευθερία<< Αντε καλό ταξίδι... Α Φιλια πολλά στον Μάνο και την Νεφέλη να δώσετε>> λέω σκεπτόμενη τον κατά 3 χρόνια μεγαλύτερο αδελφό μου και την πολύ έγκυο γυναίκα του.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Λοιπόν τελικά το σπίτι είναι τρομακτικά ήσυχο χωρίς την μικρή.

Για αρκετή ώρα περιφερομουν στα δωμάτια, όταν τελικά αποφάσισα να πάω στο γραφείο μου να δουλέψω λίγο μήπως και ξεχαστω.

Η αλήθεια είναι ότι είχα μπόλικη δουλίτσα μιας και όλοι έχουν αποφασίσει να παντρευτούν τέλη Ιουνίου αλλά...

Πφφφφ... Όσο και να προσπάθησα δεν μου ερχόταν τίποτα σκεφτόμουν μόνο τα τελευταία 4 χρόνια.

Χαίρομαι που τελικά άλλαξε απόφαση τοτε ο πατέρας μου.

Θυμάμαι ακόμα την αντίδραση του όταν του είχα ανακοινώσει ότι ήμουν έγκυος και ότι είχα ήδη αποφασίσει να το κρατήσω.
Ναι είχα αποφασίσει από την πρώτη στιγμή ότι θα γινόμουν ανύπαντρη μητέρα.

Με είχε διώξει τότε και μου είχε πει να τους ξεγραψω. Όσες προσπάθειες και να έκανα εκείνος ήταν ανενδοτος. Πάντα με εδιωχνε. Είχα πάντα το στήριγμα του αδελφού μου, αλλά όχι του πατέρα μου και κατά συνέπεια και της μάνας μου που της το απαγόρευε.
Δεν είχαμε καμιά επαφή μέχρι την γέννα, όπου αναγκάστηκαν τα παιδιά να τους ειδοποιησουν λόγο των επιπλοκών που είχα και...

Αρχίζω να βουρκωνω.
Αααχ είχα πει δεν θα τα θυμόμουν ξανά αυτά. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα και μου είναι επώδυνο να τα θυμάμαι.

Ευτυχώς όλα είχαν αρχίσει να πηγαίνουν καλά...

Σκουπίζω τα μάτια μου.
Καλά πως μου ήρθαν τώρα αυτά ?!
Μάλλον φταίει η συνάντηση μου με τον Γιώργο το βράδυ.

Ωχ, Παναγία μου δεν ξέρω τι να κάνω. Πρέπει να του το πω αλλά... Τι αν μου την πάρει?!
ΟΧΙ! Αυτό δεν μπορώ ούτε να το διανοηθώ.

Η ζωή μας ήταν τέλεια χωρίς τον Γιώργο! Είχαμε τους γονείς μου, τον αδελφό μου και του φίλους μου. Ο Γιώργος είχε επιλέξει να μην είναι μέρος της και τώρα είναι πλέον αργά.
Εξάλλου δεν σκοπεύω να αφήσω τον εγωιστικό του χαρακτήρα να βλάψει την Μαριλια.

Γιωργος

Από την αγωνία δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ! Στριφογυριζα στο κρεβάτι σκεπτόμενος την Ελευθερία και την Μαριλια.
Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα. Από την μία θέλω όσο τίποτα άλλο η κόρη της να είναι δική μου και να ξανά αρχίσουμε από εκεί που το αφήσαμε, από τη άλλη όμως δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι με μισεί τόσο πολύ ώστε να μου κρύψει την ύπαρξή του παιδιού μου.
Ξεφυσάω και κοιτάω το ρολόι δίπλα στο κομοδίνο. 7:23

Δεν ωφελεί να κάθομαι άλλο στο κρεβάτι. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο να πληνω το πρόσωπο μου.
Κοιταζομαι λίγο στον καθρέφτη. Ναι ή αλήθεια είναι ότι μπορώ να διακρίνω τις ομοιότητες μου με την Μαριλια.

Ντύθηκα και αφού πήρα ένα καλό πρωινό, πήρα τα κλειδιά της μηχανής μου, που είχα παρατημένη στο γκαράζ και ξεκίνησα για το σπίτι των γονιών μου.

- - - - - - - - - -

Κ.Αντιγόνη << Αγόρι μου. Παλικάρι μου. Τι κάνεις εδώ?>> Αρχίζει η μάνα μου μόλις με βλέπει στο κατώφλι.
Γιωργος<< Μάνα!>> λέω και την παίρνω αγκαλιά.
Κ.Αντιγονη<< Πότε ήρθες βρε?!>>
Γιωργος<< Προχθές! Είπα να σας κάνω έκπληξη>>
Κ.Αντιγονη << Καλά ρε γαϊδούρι και έρχεσαι σήμερα να μας δεις?!>> Με ψευτομαλωνει.

Πήγαμε και κάτσαμε στον καναπέ και μιλήσαμε λίγο. Ο πατέρας μου όπως πάντα έλειπε. Θα άφηνε ο κυρ Αντρεας το δικηγορικό γραφείο του ακέφαλο??!!

Μου είχαν λείψει πολύ οι γονείς μου. Αν και μιλάγαμε σχεδόν κάθε μέρα δεν ήταν το ίδιο.

Κ.Αντιγονη<< Και δεν μου λες.. Καμία καλή κοπέλα υπάρχει εκεί στα ξένα ?!>> ρωτάει τάχα αθώα, και ναι νομίζω είναι η ώρα να φεύγω
Γιωργος<< Μαμά ας το αφήσουμε καλύτερα αυτό το θέμα >>
Κ.Αντιγόνη<< Αμάν βρε αγόρι μου. Πας 26 χρονών πότε θα αποφασίσεις να νοικοκυρευτεις?! Θέλω κι εγώ ένα εγγονάκι επιτέλους! >> λέει και αισθάνομαι κάτι να σπάει μέσα μου.
Γιωργος << Καλά να σου πω σε λίγο σχολάει και ο μπαμπάς δεν παίρνεις και την μικρή τηλέφωνο να έρθει να φάμε όλοι μαζί ?!>> αλλάζω θέμα
Κ.Αντιγονη<< Καλααα... Να ξέρεις ότι δεν την γλίτωσες>> γελάει και πάει στην κουζίνα.

Η υπόλοιπη μερα πέρασε ανιαρα. Φάγαμε όλοι μαζί οικογενειακά, μιλήσαμε. Αλλά δεν μπορούσα να μην μετράω τις ώρες ώσπου να συναντήσω την Ελευθερία.

Κ.Αντρεας << Και δεν μου λες πόσο θα κάτσεις ?!>>
Γιωργος<< Όλο το καλοκαίρι. Έτσι κι αλλιώς με το πανεπιστήμιο σχεδόν τελείωσα, 5 μαθήματα έχω και πήρα και άδεια από την δουλειά>>
Κ.Αντιγονη<< Ωραία! Τι λέτε να έρθετε μαζί μας στο Σούνιο ?! Θα πάμε στον εξοχικό του θείου σας του Πέτρου! >> λέει χαρούμενα η μάνα μου και εγώ κοιτάω ερωτηματικά τον πατέρα μου. Θα αφήσει αυτός το γραφείο ?!
Κ.Αντρεας << Μην με κοιτάς έτσι! Της το εταξα! >> λέει και γελάμε.

Αντρια<< Λοιπόν πέρασε η ώρα. Πρέπει να φύγουμε.>> λέει και σηκώνεται. Φιλάει την μαμά και τρέχει στην αγκαλιά του Μπαμπακα της όπως τον λεει.
Ναι είναι το κοριτσάκι του μπαμπά.

Χαιρεταμε και βγαίνουμε έξω. Εγώ πάω κανονικά στην μηχανή μου.
Και τότε η Αντρια έρχεται να μου μιλησει.

Αντρια<< Λεγε!>>
Γιωργος<< Τι να πω?!>>
Αντρια<< Τι έχεις σκοπό να πεις σήμερα στην Ελευθερία! >>
Γιωργος<< Που το ξέρεις ?!>>
Αντρια<< Δεν έχει σημασία αυτό. Κοίτα δεν μπορώ να ανακατευτώ σε θέματα δικά σας, αλλά ένα θα σου πω. Αν την ξανά πληρώσεις θα έχεις να κάνεις μαζί μου. Πέρασε πάρα πολλά εξετιας σου. Αν της κάνεις και άλλη μαλακια εγώ θα είμαι η πρώτη που δεν θα σου ξανά μιλήσει! >> λέει και φεύγει χωρίς να προλάβω να μιλήσω.

Τι εννοούσε πέρασε πολλά??!

Ελευθερία

Είμαι στο μαγαζί από τις 9:30.
Μιας και ήταν κλειστό σήμερα βρήκα την ευκαιρία να τσεκάρω κάποια πράγματα.

Κοιτάω το ρολόι στον τοίχο.
Λογικά σε 5 λεπτά ο Γιώργος θα είναι εδώ.
Έχω ετοιμάσει περίπου λίγα πράγματα για να του πω, αν και είμαι σίγουρη ότι μόλις τον έχω μπροστά μου δεν θα βγαίνει κουβέντα.


Μετά από λίγο ακούω χτυπήματα στην πόρτα, οπότε αυτός πρέπει να είναι. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και παω να του ανοίξω.

Γιωργος<< Γειά!>> λέει καθώς μπαίνει μέσα. Αν και φοράει απλά ρούχα, ένα τζιν και μια κοντομάνικη, είναι πολύ ωραίος.

Ελευθερία<< Εε Γειά! Πάμε στην κουζίνα! >> λέω και προχωράω μπροστά.
Η αμηχανία μεταξύ μας χτυπάει κόκκινο. Εκείνος κοιτάει τριγύρο και εγώ στο πάτωμα.

Γιωργος<< πολύ ωραίο το εστιατόριο. Είναι ακριβώς όπως μου το είχες περιγράψει ότι το ήθελες!>>
Ελευθερία<< Ναι! Εε... Να σου βάλω κάτι να πιεις ?>>
Γιωργος<< Ναι ένα ποτήρι κοκ..>>
Ελευθερία<< κόκκινο κρασί! Θυμάμαι! >> λέω και βάζω από ένα ποτήρι στον καθένα μας.

Ααααχ... Η νύχτα θα είναι μεγάλη!

Οπ Οπ

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου.. ?!

Πώς σας φάνηκαν οι γονείς τους?!

Και συναντήθηκαν μόνοι τους... Από εδώ και πέρα τι θα κάνουν

~ Kisses Bitches ❤ ~