Γιώργος

      Προσγειονομαστε και αφου παρω την βαλίτσα μου μπαινω σ' ενα ταξί με προορισμό το Grant Hotel.
Ωστόσο δεν βγηκα τυχερός αφου η Ελευθερία ειχε φυγει.

      Γιώργος<< Μήπως ειπε που θα παει?!>> ρωτάω την κοπέλα στην ρεσεψιον η οποια με κοιτάει με ανοιχτό το στόμα.
     Ρεσεψ<< Ναιιιιι... ειπε οτι θα κατέβαινε κέντρο για ψώνια λογικα>> λεει ονειροπολα .
     Γιώργος<< Ωραία ευχαριστώ.. εεε θα μπορουσα να αφησω την βαλιτσα μου στο δωμάτιο της?!>>
    Ρεσεψ<<εε ξέρετε δεν επιτρέπεται..>>
    Γιώργος  << Κοιτάξτε ειμαι ο.. άντρα της και ηρθα να της κανω έκπληξη>> λεω και της χαμογελάω για να πιάσει 
    Ρεσεψ<< Οοοο... τι γλυκός... εντάξει θα πω στον γκρουμ να την πάει στο δωμάτιο της... 124>>
    Γιώργος<< Τέλεια. Ευχαριστώ πολυ. Θα κατέβω κέντρο για να την βρω... θα μπορούσα να σας δωσω ενα τηλέφωνο να με ειδοποιησετε αν γυρισει πριν την βρω?!>> ρωταω και γνεφει. Πιανω μια κάρτα και γραφω το κινητό μου και της το δίνω.
<< Ευχαριστώ >> λεω και τρεχω εξω.
Θα γυρισω ολη την Θεσσαλονίκη αν χρειαστεί!!

*   *    *   *   *   *    *   *    *  *

     Δυο ωρες και πουθενά! Πηγα σε ολα τα μαγαζια, στην πλατεία, τις καφετέριες κσι τωρα προχωράω απο τις ομπρέλες μεχρι τον λευκό πύργο.

Τοτε την βλέπω.  Κάθεται σ' ενα παγκάκι, ακίνητη κοιτώντας την θάλασσα...

Δεν ειναι καλα... ειναι καπως.. στενοχωρημενη, μελαγχολικη.

Γιατί έφυγες Γαμώτο?!!!

Νομίζω οτι πρεπει να παρω δραστικά μετρα. Βγαζω το κινητό μου και τηλεφωνω στον Μανθο.
Θα χρειαστώ βοήθεια!

Ελευθερία

      Ελευθερία  << Μαρίνα μου σε πειράζει να μείνεις εσύ εδώ γιατί θελω να κατέβω ετην πόλη?! >> λέω στην υπεύθυνη σεφ που ειχε έρθει μαζί μου για τον διαγωνισμό.
     Μαρίνα << Τι να σε κάνω. Πήγαινε δεν υπαρχει προβλημα θα κάτσω εγώ εξάλλου ενημέρωση είναι πιο πολυ. >> μου λέει χαϊδευοντας το χέρι μου.
    Ελευθερία<< Ευχαριστώ πολύ >> παίρνω την τσάντα μου και φεύγω από το ξενοδοχείο.
Πνιγομαι εκεί μέσα.
Μπήκα σε ενα ταξί και σε 10 λεπτα ήμουν πλατεία Αριστοτέλους. Αν και νωρίς έχει πολύ κόσμο.

    Άρχισα να περπατάω, χωρίς προορισμό, δεν με νοιάζει για που αφου ο δρόμος δεν θα με βγάλει εκει που είναι αυτός και το παιδί μας.

    Χωρις να το καταλάβω, βρίσκομαι κατω απο τον λευκό τον πύργο(ο θεος να τον κάνει). Κάθομαι σ'ενα παγκάκι και κοιτάω την θάλασσα.
Αχχ...... που να είναι τώρα ?!
Στο τηλέφωνο η Μαριλια μου είπε ότι ο μπαμπάς της θα έφευγε για λίγο αλλά της υποσχέθηκε ότι θα γυρίσει γρήγορα.
Που πήγε πάλι?!

       ?! << κυρία - κυρία......>> ακούω μια παιδική φωνουλα να με φωναζει, και γυρίζω να δω.
Ειναι ..... ειναι ενα αγοράκι, ντυμένο αγγελακι με ενα μπουκέτο με κατά κόκκινα τριαντάφυλλα στα χερια του.

       Ελευθερία<< Σε...Σ'εμενα μιλας μικρούλη?!>> παω κοντα του και σκυβω στο ύψος του.
       ?!<< Ορίστε. >> γνεφει και μου δίνει τα λουλούδια.  Σ' εμένα?!
Τον κοιταω παραξενεμενη.
Μεσα στο μπουκέτο υπάρχει μια κάρτα. 
Ο μικρούλης με κοιταει με περιέργεια. 
     Πιανω την κάρτα και την διαβάζω.

   " Ασε με να ζήσω σε μια γωνία της ευτυχίας σου. Μόνο αυτό ζητώ"

    Ειναι... ειναι η επιγραφή στο μεταγιον που μου ειχε χαρίσει ο Γιώργος.

Σηκώνω το κεφάλι μου και τον ψάχνω με το βλέμμα μου. 
Τον εντοπιζω πισω απο το αγγελακι, να μας πλησιάζει.
Πιάνω τον μικρο απο το χερι και προχωράμε κι εμείς προς το μέρος του.

   
      Γιώργος<< Γεια...>> λεει βάζοντας τα χέρια του στις τσέπες του παντελονιου του.
     Ελευθερία<< Πως με βρήκες?!>> μου ξεφεύγει έτοιμη να κλαψω.
Κουναει αγανακτησμενος το κεφαλι του και κάνει ενα βήμα πιο κοντά μου. Πιάνει το πρόσωπο μου στις παλαμες του και με φιλάει.
Ποσο το ήθελα αυτό το φιλι?!!
       Μικρός<< Ιου..>> αναφωνει και εμείς σταματάμε και γελαμε.

       Ελευθερία  << Γιώργο..>> αισθάνομαι την ανάγκη
να του εξηγήσω αλλα με σταματάει.
       Γιώργος<< Σςς... ολα στην ωρα τους. Παμε πρωτα τον Παύλο στους γονείς του >> λεει και πιάνει το χέρι του παιδιού.
       Μικρός<< Και παγωτο ε?!>> λεει ο μικρός και γελάμε
       Γιώργος<< Και παγωτό..!>>

     Πηγαμε πρωτα για το παγωτό και μετα γυρισαμε τον μικρό στον Μανθο. Και τοτε ηρθε η ωρα για να μιλήσουμε...

        Μπήκαμεστο αυτοκίνητο που εχει νοικιάσει και άρχισενα οδηγεί μέχρι που φτάσαμε σε μια απομονομενη παραλία.
Βγηκε πρώτος και άρχισε να περπατάει, ώσπου βρηκα το κουράγιο να παω κοντα του.

    
      Γιώργος<< Γιατί έφυγες?!>> ρωτάει μολις κάθομαιδιπλα του στην άμμο.
     Ελευθερία<< Γιατί... πφφφ...>>
     Γιώργος << Γιατι το κάνεις αυτο Γαμώτο?! Ιδικά τώρα που το ειπαμε και στην μικρή γιατι τα παρατησες ολα και έφυγες?!>> βγάζειτον θυμο του, την απόγνωση του.
<< Κοντεψα να τρελαθώ δυο μέρες... γαμωτο σου..>> λεει και με φιλάει.
Κτιτηκα, άγρια.
      Ελευθερία << Γιώργο.. Σταματα..>> τον σπρώχνω λιγο.
<< Ρε Γιώργο δεν γίνεται...δεν... μην μπλέκεις τα πράγματα. Τωρα η Μαριλια είναι και επίσημα κόρη σου, δεν θα στην στερησω καθόλου. Δεν χρειάζεται εμείς να...>>
     Γιώργος<< Ελευθερία Σ' ΑΓΑΠΩ  δεν ακούς?!!>> μου φωναζει
      Ελευθερία<< Με θέλεις, εχει διαφορά!>> του λεω
      Γιώργος<< Εννοείτε και σε θελω. Κρατιέμαι με δυσκολία να μην σε κάνω δικιά μου εδω κα τωρα μετά από τόσες μέρες. Είσαι η ζωή μου. Η μανα του παιδιού μου. Σ' αγαπώ τόσοπολύ Γαμώτο >>φωναζει
      Ελευθερία<< Δεν θεω να αλλάξει η ζωή σου για μ' ενα. Αν δεν ειχα κρατήσει το παιδί, τωρα ουτε που θα μιλαγαμε και εσύ...  εσυ θα είχες την ζωή σου. Την ζωη που ειχες τέσσερα χρόνια τωρα.>> λεω κλαιγοντας.
      Γιώργος<< Λες βλακιες. Γιατί νομίζεις ότι γύρισα?!
Όταν σε είδα με την μικρή, εκείνη την πρώτη φορα στο εμπορικό, νόμιζα οτι βρήκες άλλον έσπασαν όλα μέσα μου>>
      Ελευθερία<< Έβγαινες, έκανες ταξίδια, σχέσεις... και μια δικιά μου απόφαση σε έκανε πατέρα...>>
      Γιώργος<< Τι λες?!>>
      Ελευθερία << Αυτό λεω!>> ανοίγω την τσάντα μου και του δείχνω τις φωτογραφίες.
     Γιώργος<<Που τις βρηκες αυτές?!>> τι κοιτάει.
<< Ελευθερία πρέπει να με ακούσεις. Ολες αυτές... δεν ειναι τίποτα. Και εξάλλου δεν είπα οτι δε υπήρχαν άλλες. Ναι ομολογώ ότι τέσσερα χρόνια προσπάθησα να σε ξεπεράσω αλλά  καμία δεν πήρε ποτέ την θέση σου. Ποτε! Και όπως βλέπεις πάλι γύρισα σε σένα.  Ολα ατα δεν εχουν σημασία για μένα. >> με πιάνει και σκουπιζει τα δάκρυα μου.
<< Η Χρύσα στις έδωσε?!>> γνεφω.
<< Δεν την πιστεύω. Μονο και την πιάσω στα χερια μου!>>λεε θυμωμενα.
        Ελευθερία<< Ναι αλλα ειχε δικιο Γιώργο. Εσυ ηρθες διακοπές και εγω σε φορτοσα με ευθύνες και...>> δεν προλαβαίνω να τελειώσω γιατί σφραγιζει τα χείλη με τα δικα μου.
       Γιώργος<< Η Μαριλια εινα το καλύτερο δώρο που μου εχεις κάνει. Μην την ξανα πεις ποτε ευθύνη.
Ελευθερία θέλω και είμαι εδω.
Σ' αγαπώ και μην το ξεχάσεις ποτε αυτό... Ξερω οτι εσύ μπορεί να μην αισθαν....>> Τον τραβαω από την μπλουζα και κολλάω πάνω του.
Τα χειλη μου σηγκρουονται με τα δικα μου.
      Ελευθερία << Και εγω Σ'αγαπώ. Και μονο στην ιδέα οτι είσαι μαζι μου απο υποχρέωση τρελάθηκα.  Είσαι ο μόνος άντρας της ζωής μου τα τελευταία 6,5 χρόνια. Και η Μαριλια είναι η απόδειξη του έρωτα μας>> χαμογελάω
    Γιώργος<<Ο μόνος?!>>κοκορευεται
    Ελευθερία<< Βλακα!>> σκουπιζω τα μάτια μου.
    Γιώργος<< Μμμμ... Λοιπον το' χω!>> καθαρίζει τον λαιμό του σοβαρός
<< Ελευθερία θα μου κάνεις την τιμή να γίνεις η κοπέλα μου?!>> ρωτάει και τον κοιτάζω παραξενεμενη
<< Τι όχι?! Ξερω οτι ειναι γελοία ερώτηση αλλά...>>  χάνει την ελπίδα του.
     Ελευθερια<<Εννοείτε ρε μουργο!>> τον αγκαλιαζω.

       Ειχε βραδιασει πια. Αφού κάναμε μια βόλτα στην Θεσσαλονίκη αποφασίσαμε να  γυρίσουμε πίσω.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο πιασμενοι χερι χέρι, και πήγαμε στην ρεσεψιον να παρω το κλειδί του δωματίου μου.

      Ρεσεψ<< Ααα βλεπω σας βρήκε ο ατρας σας...>> λεει η κοπέλα  χαμογελαστη και μου δινει την κάρτα.
     Γιώργος<<Την βρηκα και την έκλεψα ολη μέρα >> λεει και με φιλάει στο μάγουλο.
<< Παμε αγάπη μου?!>> καληνυχτηζουμε την κοπελα και παμε πάνω.

       Μπαίνουμε στο δωμάτιο μου και με σηκώνει στην αγκαλιά του.
       
      Ελευθερία<< Χαχαζαα.... κάτσε παιδακι μου...>> του λεω καθως με φιλάει στον λαιμό και περπατάει προς το κρεβάτι.
      Γιώργος<< Λείπεις 3ης μερες. Δεν θα την γλιτώσεις τόσο εύκολα>> λεει και με ρίχνει στο κρεβάτι.
Και ελεγα γιατί πηρα διπλό?!!
Αρχίζει να μου βγάζει ανυπομονα τα ρουχα.

         Με αφησε τελείως γυμνή μπροστά του και σηκώθηκε για να βγάλει και τα δικα τουρούχα.
Το βλέμμα του εξετάζει το σώμα μου και καρφωνεται στα στηθη μου πράγμα που με εκανε να κοκκινισω.

     Γιώργος<< Σου εχω πει οτι με ανάβεις οταν κοκκινιζεις?!!>> έρχεται πανω μου και τα χεριά του ταξιδεύουν  σε ολο μου το σώμα.
    
       Πηρε θεση πανω μου, δαγκωνοντας με στον λαιμό.
Το βάρος του ειναι γλυκό.
Στο δωμάτιο ακούγεται μονο η βαρια ανάσα μου και η κόφτη δική του.

      Γιώργος  << Σ' αγαπώ >> Ψιθυρίζει κοιτώντας με στα μάτια καθως μπαίνει μεσα μου με μια απότομη ώθηση.
     Ελευθερία<< Ααχ... Γιωργο..>> λεω χωρις να ξερω τι ακριβώς θελω να πω.
     Γιώργος<< Εδω ειμαι μωρο μου..>> με φιλάει λιγο πριν τη στιγμή της λύτρωσης και για τους δυο μας...

      
     
Γειαααα
Παιδια ηταν να βαλω προχθές και το πολυ αγαπητό wattpad μου έσβησε το μισό κεφάλαιο

Λοιπον τα βρηκανε τα παιδια μας...
Αντε να δουμε απο εδω και περα...

Spoiler...

Μια άφιξη απρόσμενη...
Και μια αποχώρηση έκπληξη...

Σας αγαπω....
Ελπίζω και εσεις στα επόμενα 4-5 παρτ....

~ Kisses Bitches  ♡ ~