Βάλτε το τραγούδι πρώτα ⬆

      Γιώργος << Κατέβα! >> λέει σαν διαταγή και κατεβαίνει από το αμάξι.
Είμαστε... Σπίτι μας.. Σπίτι του...
Εκεί απ' όπου αρχίσαμε.
  Ελευθερία << Γιώργο τι κάνουμε εδώ?!>> ρωτάω μόλις μου ανοίγει την πόρτα.
Δεν μου απαντάει, μονο με βοηθάει να βγω και κλειδώνει.

  Μπαίνουμε στην πολυκατοικία και πάμε κατευθείαν στο ασανσέρ.
Μπορώ να καταλάβω ότι είναι ακόμα τσιτωμενος από πριν.

   Με τραβάει από το χέρι και με οδηγεί στο διαμέρισμα του.
Κλείνει την πόρτα και με κολλάει πάνω της με δύναμη.

    Ελευθερία<< Με πονάς..>> Ξεφυσαω
Με τρομάζει αλλά μ' αρέσει.
Πέφτει πάνω μου και με φιλάει.
Όχι γλυκά αλλά κτητικά.
Σαν να θέλει να με σημαδέψει...
Δικιά του.

     Βάζει τα χέρια του στους μηρούς μου και με σηκώνει κλειδώνοντας τα πόδια μου γύρω από την μέση του.
Χαϊδεύει όλο το μήκος των ποδιών μου μέχρι τον αστράγαλο και μου βγάζει τα παπούτσια.

   Περνάω τα χέρια στα μαλλιά του, τα τραβάω ελαφρά και τον φιλάω με πάθος.

    Κατηφοριζει στον λαιμό μου και αρχίζει να παίζει με το δέρμα εκεί άλλοτε ρουφωντας και άλλοτε δαγκωνοντας.
Αυτό σίγουρα θα αφήσει σημάδι αύριο.

    Ρίχνω το κεφάλι μου πίσω για να έχει καλύτερη πρόσβαση και μου ξεφεύγει ένας αναστεναγμός και τότε σταματάει και με αφήνει κάτω.

    Γιώργος << Συγνώμη.. >> ψελιζει και γυρίζει να φύγει.
Έχει μια περίεργη έκφραση...
Σαν να ήταν υπνοτισμενος και να ξύπνησε τώρα.
     Ελευθερία << Γιώργο...>> παω μπροστά του και τυλίγω τα χέρια μου στον λαιμό του.
Το πρόσωπο μου έρχεται πολύ κοντά στο δικό του, τα χείλη μας σχεδόν ακουμπάνε.
<< Σε Θέλω...>> ψιθυρίζω και τον φιλάω χωρίς να του δώσω περιθώρια να αρνηθεί.
Με τα χέρια μου πιάνω το σακάκι του και του το βγάζω.
<< Κάνε μου έρωτα... >> λέω.
      Γιώργος << Δεν ξέρεις πόσο καιρό το περιμένω αυτό. >> Είναι το μόνο που λέει πριν μου δώσει ένα απλό, γλυκό φιλί που έκοψε.
Ενώνει τα χέρια μας και πάμε στο δωμάτιο του..

    Προχωράω μπροστά και μπαίνω πρώτη μέσα με εκείνον ακριβώς από πίσω μου.
Πλησιάζω και αρχίζω να τον φιλάω στον λαιμό ξεκουμπωνοντας σιγά σιγά το πουκάμισο του.

    Την κίνηση των χεριών μου ακολουθούν τα χείλη μου.
Τον φιλάω κατά μήκος του στερνου του ενώ το χέρι μου κατηφοριζει στον καβάλο του παντελονιού του.
Η ανάσα του σταματάει προς στιγμήν και ακινητοποιει το χέρι μου.
    Γιώργος << Με τρελενεις... >> λέει και λύνει τα μαλλιά μου.

Φιλιομαστε και πισωπαταω ώσπου βρισκόμαστε μπροστά από το κρεβάτι

Τον αγκαλιαζω από τις πλάτες του και τραβάω το πουκάμισο του να πέσει.

Τα χέρια του βρίσκουν το φερμουάρ, αφήνοντας το να κυλήσει στα πόδια μου

     Είμαι σχεδόν γυμνή μπροστά του όταν κλείνει το δεξί στήθος μου στην παλάμη του. Ο αντίχειρας του παίζει με την θηλή μου κάνοντας την να σκληρύνει και εμένα να ανατριχιάσω.

Πέφτουμε πίσω, στο κρεβάτι και παίρνει την θέση του πάνω μου.

Στα τυφλά φτάνω στο φερμουάρ του και τον ελευθερωνω από το παντελόνι του.
Ενα βογκητο βγαίνει από μέσα του
όταν του βγάζω και το μποξερακι και το χέρι μου τον αγγίζει.

    Γρήγορα εξαφανίστηκε και το δικό μου εσώρουχο και τα δάχτυλα του ανακαλύπτουν βασανιστικά αργά τον πυρήνα της θηλυκότητας μου.

    Ελευθερία << Αααχχ... Γιώργο..>> βγάζω μια βραχνή ικεσια.
Καμπυλωνω την πλάτη μου προς τα πίσω όταν αφήνει το στόμα του να ασχοληθεί με το στήθος μου.
Η γλώσσα του με βασανίζει κάνοντας κάθε κύτταρο μου να του φωνάζει πόσο τον θέλω.

    Ανηφορισαι ξανά και με φίλησε παίρνοντας την τελική του θέση ανάμεσα στα πόδια μου.
Οι γοφοί μου αγκαλιάζουν τους δικούς του και τον πιέζω πάνω μου.

    Ελευθερία << Γιώργο δεν.... Δεν  αντέχω αλλο..>> κομπιάζω.
    Γιώργος << Υπομονή μωρό μου....
Όλα στην ώρα τους>> μου λέει και αρχίζει ένα παιχνίδι με τις γλώσσες μας και μου έρχεται να τσιρίξω απο την προσμονή.
Το χέρι του περνάει μια φορά πάνω απ' όλο μου το σώμα και σταθμεύει στον μύρο μου.
Ανασηκωσε το πόδι μου πάνω στον γοφο του και μπήκε κοφτά μέσα μου κάνοντας με να φωνάξω πάνω στα χείλη του.

    Έπνιξε μια βρισιά και άρχισε να κινείτε μέσα μου.
Βαθιά... Άγρια... Επιτακτικά...
Με κάθε του κίνηση, με κάθε του ώθηση νιώθω την ένταση στο κορμί μου να φουντώνει.
Ένα πεταρισμα ξεκινάει χαμηλά στην κοιλιά μου που δεν αργεί να με φτάσει στην κορυφή μαζί με ένα ουρλιαχτό.
Νιώθω σαν να έχω εκτοξευτεί, σαν να έχουν σβήσει όλα γύρω μου αφήνοντας με σε κατάσταση ευδαιμονίας.

    Όμως ο Γιώργος δεν έχει τελειώσει ακόμη μαζί μου.
Επιβραδύνει τον ρυθμό του και σηκώνει το πόδι μου ακόμα πιο ψηλά εισχωρωντας πιο βαθιά φτάνοντας το μαρτύριο στα άκρα και εμένα στα όρια της εξτασης άλλη μια φορά.

     Ελευθερία << Αχ...Σειρά σου.>> του λέω και λικνίζω του γοφούς μου προκλητικά.
Τον νιώθω που προσπαθεί να συγκρατηθει αλλά τον πιέζω με τα χέρια μου στους γλουτούς του ενώ ταυτόχρονα δαγκώνω ερωτικά τον λαιμό του.
Τότε ακριβώς είναι που έχασε τον έλεγχο και με μια κραυγή ελευθερώθηκε μέσα μου.

    Σωριαστηκε πάνω μου, βυθίζοντας το πρόσωπο του στην καμπύλη του λαιμού μου.
Είμαστε και οι δύο ένα χάος.
Βαριανασενουμε αλλά ταυτόχρονα με ένα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπο...

* * * * * * * * *

    Ελευθερία << Τι σκέφτεσαι ?!>> ρωτάω ώρες μετά.
Έξω κοντεύει να ξημερώσει και εμείς είμαστε στο κρεβάτι.
Είμαι ξαπλωμένη πάνω στην κοιλιά του και αυτός μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
     Γιώργος << Ολα... Και τίποτα >> Ξεφυσαει.
<< Δεν θέλω να φύγουμε από εδώ πότε. Θέλω να μείνουμε έτσι, να σε έχω συνέχεια στην αγκαλιά μου>> με σφίγγει πάνω του και με φιλάει στο κεφάλι.

   Ελευθερία << Για να πω την αλήθεια... Δεν νομίζω ότι μπορώ να σηκωθώ αυτή τη στιγμή ή γενικότερα να περπατήσω, οπότε θα σε υποστώ για λίγο ακόμα.>> σχολιάζω επίτηδες και γελάει.
<< Σκάσε βλάκα >> τον βαράω στην κοιλιά.
    Γιώργος << Αου! Μην βαρας. Δεν έχω τις ίδιες αντοχές μετά αποοο... Τόσες φορές.. >>
     Ελευθερία << Α ναι ε?! Ε αμα δεν έχεις αντοχές από τωωρα στα 25.... φαντάσου μετά.. >>
      Γιώργος << Ιιι παρτο πίσω αυτό μην σε βάλω κάτω... >> λέει αλλά κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.
<< Ώστε έτσι ε?! Τώρα θα δεις!>> λέει απειλητικά και μες τουμπαρει.
Έρχεται από πάνω μου και αρχίζει να με γαργαλάει.
     Ελευθερία << Μη... Χάχάχάχά... Έλεος... Μη - Μη... Χάχάχάχά...
Εντάξει - Εντάξει το παίρνω πίσω!>> παραδίδομαι στα γέλια και σταματάει αγκαλιαζοντας με.
     Γιώργος << Να σε ρωτήσω κάτι ?! Αν θες απαντάς.. >> βολεύεται καλύτερα στο κρεβάτι.
<< Ξέρεις πότε... Πότε συνέλαβες την Μαριλια ?!>> ρωτάει διστακτικά.
     Ελευθερία << Εννοείς πιο από τις φορές έμεινα έγκυος ?!>> ρωτάω και γνέφει.
<< Λοιπόν θυμάσαι εκείνο τον Νοέμβρη που είχαμε πάει διακοπές στο εξοχικό σου στην Αίγινα... >>
     Γιώργος << Ναι ?!>>

Flashback

     Γιώργος <<Πως σου φαίνεται εδώ δεν μου έχεις πει ακόμα >> με βάζει στην αγκαλιά του,στον καναπέ.
    Ελευθερία <<Μμμ...Είναι τέλεια εδώ, δεν θέλω να φύγουμε>> παραπονιέμαι
    Γιώργος << Το ξέρω αλλααα... Έχουμε και οι δύο σχολή μεθαύριο και εσυ έχεις και δουλειά >>
    Ελευθερία <<Ναι..>> κατσουφιαζω
    Γιώργος <<Έλα γκρινιάρα. Έχουμε ακόμα ένα βράδυ εδώ και έχω πολλά σχέδια για τους δύο μας. Πήγαινε ετοιμάσου.>> μου λέει και πετάγομαι.
     Ελευθερία << Τι?! Και μου το λες τώρα?! Πότε θα προλάβω να ετοιμαστώ ?! >> φωνάζω τρέχοντας στο δομάτιο και τον ακούω πίσω μου να γελάει.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

    Γιώργος << Ριααα... Τελείωνε παιδάκι μου, έχουμε αργήσει! >> φωνάζει από το σαλόνι.
Κοιταγομαι τελευταία φορά στον καθρέφτη.
Θέλω να είμαι τέλεια απόψε.
Βγαίνω από το δωμάτιο και πάω στο σαλόνι.
     Ελευθερία << Είμαι έτοιμη! >> λέω
Σηκώνει το βλέμμα του πάνω μου και μένει. Με κοιτάει υπνοτισμενος.
<< Αξιζε η αναμονή ?! >> ρωτάω αυταρεσκα.
    Γιώργος << Και με το παραπάνω. Είσαι υπέροχη μωρό μου >>λέει κσι έρχεται και με φιλάει.
<< Μμμ... Καλύτερα να πηγαίνουμε γιατί αλλιώς βλέπω να μένουμε εδώ.>> λέει βαριά

    Τελικά πήγαμε για φαγητό σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο και μετά επέμενε να πάμε στην παραλία.

    Ελευθερία << Είχες δίκιο, είναι φοβερά εδώ >> λέω καθώς προχωράμε στην άμμο.
    Γιώργος << Και ακόμα δεν έχει δει τίποτα >> με σηκώνει στα μπράτσα του
    Ελευθερία << Ασε με κάτω παιδάκι μου, θα πιαστεις.. >>
    Γιώργος << Είσαι πολύ ελαφριά για να πιαστώ... >> λέει και σταματάει να προχωράει.
<< Σ' αγαπαω... Τόσο γαμημενα πολύ που δεν μπορώ μακριά σου. Το ξέρεις αυτό?!>> μου εξομολογειτε και τον φιλάω.
    Ελευθερία << Κι εγώ σ' αγαπάω.. Πάρα πολύ..! >> Με κατεβάζει κάτω

     Κάνω μύτες και φιλιομαστε.
Γονατιζουμε στην άμμο χωρίς να σπάσουμε το φιλί.
Είμαι στην αγκαλιά του και σιγα - σιγα παραμεριζει την ραντα του φορέματος μου και φιλάει τον ώμο μου.

   Μετά τον θυμάμαι μόνο να στρώνει το σακάκι του στην άμμο πριν με ξαπλώσει πίσω.

Και έτσι με έκανε δική του, στην παραλία κάτω από το φως του φεγγαριού.

End Flashback

    Ελευθερία << Δεν είχαμε χρησιμοποιησει προφυλακτικό τότε>> λέω ξαπλωμένη στην αγκαλιά του.
    Γιώργος << Το θυμάμαι... Ήταν φανταστικά μια βδομάδα εκεί... Μόνο οι δύο μας... Μόνο δικιά μου>>
    Ελευθερία << Μμμ... Ήταν>> τον φιλάω πεταχτά.
     Γιώργος << Το μετάνιωσες ?!>> ρωτάει με φόβο.
     Ελευθερία << Οχι! Ποτέ! Η Μαριλια ήταν είναι και θα είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί.
Και ιδικά την περίοδο που ήρθε ήταν δώρο για μένα.
Ήταν κάτι από εσένα..Κάτι δικό μας..>>
     Γιώργος << Πάντως κάνουμε ωραία πράγματα μαζί>> λέει πονηρά και τον βαράω
<< Εεε την μικρή εννοούσα, αμέσως εσύ εκεί το μυαλό σου.
Είναι όμορφη, έξυπνη, πονηρή.. >> αρχίζει να λέει με θαύμα.
     Ελευθερία << Ααα να αρχίσω να ζηλεύω ?!>>
     Γιώργος << Οχι γιατί η Μαριλια είναι κομμάτι σου... Είναι η απόδειξη του έρωτα μας.. Και αυτό την κάνει ακόμα πιο σημαντική για μένα>>
Λέει χαϊδεύοντας την γυμνή πλάτη μου.
<< Πώς βλέπεις το μέλλον ?!>>
Ερώτηση παγίδα ?!
      Ελευθερία << Δεν ξέρω... Η μικρή μεγαλώνει μέρα με την μέρα και μαζί της κι εγώ... Είναι δύσκολο να ξέρω..>>
     Γιώργος << Ελευθερία... Ξέρεις τόσες φορές δεν.... Δεν έχω χρησιμοποιησει προφυλακτικό.
Τι αν πάλι...>> αρχίζει να λέει και πετάγομαι απο την αγκαλιά του μένοντας καθιστή.
Τα μάτια μου δακρύζουν... Δεν μπορώ να το σκέφτομαι αυτό... Πάντα θα με πληγώνει αυτό το θέμα.
<< Τι έγινε ?!>>Κάθεται δίπλα μου..
Πρέπει να του το πω... Πρέπει να ξέρει ..
Παίρνω μια βαθιά ανάσα...
     Ελευθερία << Μην αγχώνεσαι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί... >> ναι δεν πρόκειται. Όχι μετά από την εγχείρηση. Όχι μετά...
     Γιώργος << Τι εννοείς ?!>>
     Ελευθερία << Γιώργο δεν μπορώ να κάνω παιδιά.. >> λέω με έναν λυγμο, χωρίς να τον κοιτάω.
Ησυχία επικρατεί. Ακούγονται μόνο τα βουβα δάκρυα μου και η ανάσα του.
Γυρίζω λίγο στο πλάι για να τον βλέπω.
Έχει μια απορία στο βλέμμα του... Μαζί με φόβο.
<< Όταν... Όταν ήμουν έγκυος στην Μαριλια... Στο 8ο μην περίπου, εμφανίστηκαν επιπλοκές.
Μου έσπασαν ξαφνικά τα νερά με αποτέλεσμα να γεννήσω πρόωρα.
17 ώρες στο χειρουργείο, μέχρι που... Που η Κελλυ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα και εκεί έπρεπε να αποφασίσουν ή εγώ ή το παιδί.
Μόνο ένα θαύμα θα έσωζε και τις δύο μας>> κλαίω. Μετά από τέσσερα χρόνια που αποφεύγω αυτό το θέμα κλαίω πάλι.
     Γιώργος << Ελευθερία τι...>>
     Ελευθερία << Οχι! Άσε με να τελειώσω...
Ζήτησα από την Κελλυ να σώσει το παιδί μου εκείνο το βράδυ... Δεν με ένοιαζε για μένα, είχα ζήσει την ζωή και είχα πληγωθει, αλλά η μικρή...
Η μικρή ήθελα να ζήσει...
Να σε γνωρίσει...
Όλοι δέχτηκαν την απόφαση μου τότε, παρόλο τις αντιρρήσεις τους εγώ δεν άκουγα κανέναν. Έτσι η Κελλυ έσωσε την μικρή Μαριλια...
Έτσι ήθελες να ονομάσεις την κόρη που θα έκανες... Θυμάμαι να το λες σε μια απο τις συζητήσεις μας. Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που ζήτησα.>> πλέον κλαίω με λυγμούς.
     Γιώργος << Ελευθερία...>> με τραβάει στην αγκαλια του
<< Σςςς... Ηρέμησε.. >>
      Ελευθερία << Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να ξυπνάω σε ένα δομάτιο... Δεν πέθανα τελικά.
Είχα αιμορραγία στην μήτρα με αποτέλεσμα να φραξουν και οι ωοθήκες μου.
Η Κελλυ προχώρησε σε αφαίρεση της μιας ωοθήκης τότε. Έτσι κατάφερε να σταματήσει την αιμορραγία και να ζήσω... >> συνεχίζω να κλαίω πάνω στο στήθος του.
    Γιώργος << Δεν το πιστεύω... Αν ήμουν εδω.. Αν ήμουν μαζί σας..>> τον ακούω να μονολογεί και σηκώνω το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω.
Στο πρόσωπο του κυλουσαν πλέον δάκρυα.
     Ελευθερία << Δεν φταίς εσύ...
Εγώ δεν μπόρεσα να κάνω ούτε αυτό σωστά... Είμαι άχρηστη τελικά...
Γιώργο μπορώ να καταλάβω αν μετά από αυτό δεν θες να είμαστε μαζί.. Εσύ θα θέλεις και άλλα παιδία στο μέλλον που εγώ δεν θα μπορώ να σου δώσω. >> λέω
     Γιώργος << Μην το ξανά πεις αυτό. Ποτέ με άκουσες. >> φυλακιζει το πρόσωπο μου στις παλάμες του.
<<Εγώ φταίω... Αν ήμουν εδω, μαζί σου τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Δεν θα είχες να ανησυχείς.
Θα ήμουν δίπλα σου να σε προστατεύσω σε όλα.
Εγώ είμαι αυτός που έκανε το λάθος μωρό μου και το πληρώνω.
Και μην ξανά πεις ότι δεν θα θέλω να είστε μαζί.
Είσαι η ζωη μου, η μοναδική γυναίκα που έχει μπει στην ψυχή μου, η μητέρα της κόρης μου.
Ουρανε μου κατάλαβε το είμαι μαζί σου γιατί σε αγαπώ, τέσσερα χρόνια και δεν μπόρεσα να σε ξεχάσω.
Έχουμε ήδη ένα υπέροχο παιδι, και αν το θελήσουμε στο μέλλον για άλλο υπάρχουν τόσα παιδιά που έχουν ανάγκη από γονείς... >>
     Ελευθερία <<Μ'αγ... Μ'αγαπας?!>> ρωτάω ξαφνιασμενη.
     Γιώργος << Ποτέ δεν έπαψα >> λέει και με φιλάει πεταχτά.
<< Εσύ ?!>>
      Ελευθερία << Το ότι έχουμε ένα παιδί μαζί και το ότι είσαι ο μόνος άντρας που έχει περάσει από την ζωη μου τα τελευταία 6 χρόνια δεν αποδεικνύει πόσο σε αγαπάω ?!>> μου χαμογελάει και με φιλάει ξανά με πάθος.
     Γιώργος << Ώστε ο μόνος άντρας ε?!>> κοκκινίζω.
Αντρας τι θα κράταγε ?!
<< Δεν θέλω να σε ξανά δω να κλαις! Θέλω να μου υποσχεθείς ότι δεν θα ξανά κλάψεις. Ποτέ! >> λέει και γνεφω μπαίνοντας στην αγκαλιά του.

* * * * * * * * * *

        Ελευθερία << Καλημέρα... >>  λέω ναζιάρικα
        Γιώργος << Καλημέρα...  >> λέει και με φιλάει
        Ελευθερία << Πόση ώρα είσαι ξύπνιος ?!>>
         Γιώργος << Αρκετή για να σε παρατηρώ να κοιμάσαι με ανοιχτά τα μάτια. >> με κοροϊδεύει
        Ελευθερία <<  Είσαι βλακας!  Και για να ξέρεις πολύ άνθρωποι κοιμούνται με ανοιχτά τα μάτια! >> λέω και πάω να σηκωθώ
         Γιώργος << Έλα εδω ρε χαζό!>> Με τραβάει και πέφτω πάνω του
<< Τι θα κάνω με σένα μου λες ?!>>
         Ελευθερία << Αρχικά θα με πας στο εστιατόριο να πάρω το αυτοκίνητο μου και μετά εγώ θα πάω στην κορη μου. Θα έχει ξυπνήσει και θα τους έχει τρελάνει τους γονείς σου.>>   
          Γιώργος << Καλά μετα...  Τώρα έχω αλλά σχέδια.. >> με βάζει από κάτω του.
        Ελευθερία << Α ναι Εε?! >> ρωτάω και καλά ανηξερη. 
        Γιώργος << Ναι!>>
        Ελευθερία << Σορυ μωρό μου αλλά τα σχέδια σου θα πρέπει να τα αναβάλεις για άλλη φορά. >> τον φιλάω και τον σπρώχνω από πάνω μου.
        Γιώργος <<Πλάκα κάνεις τώρα >> Ξεφυσαει και ξαπλώνει ανάσκελα κοιτώντας τον ταβάνι.
        Ελευθερία << Καθόλου πλάκα.
Λοιπόν πάω να κάνω πρωινο.... Σήκωωωωω! >>  πιάνω το πουκάμισο του από χθες και το φοράω φεύγοντας για την κουζίνα.

      
           
      Για να δούμε το ψυγείο...
Αχχ... Κλασικός Γιώργος...
Αυγά, γάλα, την πανάρχαια πίτσα,  κάτι λουκάνικα, και ενα μπολ....

     Πιάνω το μπολ και πάω να το ανοίξω...

      Γιώργος << Οχι μην το ανοίξεις αυτό! >> φωνάζει  αλλά δεν προλαβαίνει.
      Ελευθερία << Ο Χριστός!>> τσιρίζω κλείνοντας το μπολ.
<< Τι ήταν αυτό που κουνιόταν εκεί μέσα ?!>> λέω πετάγοντας το μπολ στον κάδο. 
        Γιώργος << Εε αυτό ήταν...  Δεν είμαι σίγουρος βασικά η μανα μου μου το έδωσε....  Οπα τι εννοείς κουνιόταν ?!>>
        Ελευθερία << Απορώ πως έζησες τόσα χρόνια... >> σχολιάζω και πιάνω τα αυγά και τα λουκάνικα.
Ομελέτα λοιπόν!

*   *    *    *    *    *    *    *   *

        Γιώργος << Μμμμ.... Να φοράς πιο συχνά τα ρούχα μου.. Σου πάνε >> λέει και φτιάχνει το πουκάμισο του που φοράω.
Δεν γινόταν Κυριακή πρωί να κυκλοφορώ μάτην τουαλέτα.  Θα με πέρναγαν για τρελή.
       Ελευθερία << Κοίτα το παντελόνι σου μου πέφτει λίγο μεγάλο αλλά απο το να βγω γυμνή...  Έλα πάμε τώρα.
Έχω κάτι δουλειές στο εστιατόριο >>
       Γιώργος << ότι θέλει η αγάπη μου>> φιλιομαστε και πάμε στο αμάξι του.

      Σε 20 λεπτά είμαστε απ' έξω.
Ευτυχώς που είχα κρυμμένο αντικλείδι γιατί χθες δεν πήρα ούτε το τσαντάκι μου.
   
      Γιώργος << Τι θες να κάνουνε ?!>>
      Ελευθερία << Οχι πάντως αυτό που θες εσύ...  >>
       Γιώργος << Αν και θα ήθελα πολύ να ξανά βρεθώ στον άβολο καναπέ σου... Μου λείπει η μικρή >> λέει και γυρίζω να τον κοιτάξω
       Ελευθερία << Κι εσένα ε ?! Δεν είναι σαν να σκέφτεσαι συνέχεια τι κάνει, αν έγινε κάτι, αν χρειάζεται κάτι...>>
         Γιώργος <<  Αν την πείραξε κανένας, αν  την πλησίασε κανένας,  αν κλαίει,  αν γελάει...>>
       Ελευθερία << Ακριβώς! >> λέω και γελάμε.
<< Λοιπόν μπορείς να πας έξω να δεις σε τι κατάσταση βρήσκετε ο κήπος μέχρι να τσεκάρω κάτι στο γραφείο μου.>>
        Γιώργος << Κκ...>>  χαμογελάει και φεύγει για τον κήπο.
Αχ αυτό το χαμόγελο...
Περνάω την κουζίνα και πάω στο γραφείο...
Η πόρτα είναι κλειστή...
Εγώ πάντα την αφήνω ανοιχτή...
    Ανοίγω την πόρτα και....

      Ελευθερία <<Αντρια ?! Μαρίνο?!>> φωνάζω ξαφνιασμενη.
Η Αντρια...  Ο Μαρίνος...  Γυμνοί...  Στον καναπέ μου...
     Αντρια << Τι?! Ποιος?!>> έλα ρε ξύπνησε
       Μαρίνος << Ρε παιδιά λίγη ησυχία πρωινιατικα >> γυρίζει πλευρό.
Ααα δεν πάμε καλά!
        Ελευθερία << Πάνω και οι δύο τώρα!>> φωνάζω και πετάγονται
        Μαρίνος << Να σου εξηγήσω..>>
        Ελευθερία <<  Δεν χρειάζεται..  Απλά...  Απλά ντυθείτε... >> λέω και γυρίζω πλάτη.
Είπαμε φίλοι αλλά όχι να τους έχω και με τα βρακια με στο γραφείο μου.

        Γιώργος << Ελευθερία ?!>>

Ωχ! Μας πιάσανε!

Γειά 
2700 λέξεις...

Λοιπόν το κεφάλαιο αυτό κάποιοι το περιμένατε πολύ....

Αλλά όχι τα υπόλοιπα....

Εχουμε και εξομολόγηση..

Περιμένω τα σχόλια σας...

Οπ Οπ  η Αντρια και ο Μαρίνος στο γραφείο ?!
Και ο Γιώργος ?!

Ποιος μας γλιτώνει....

Αυτό το γραφείο πάντως έχουν δει τα μάτια του...

~ Kisses Bitches ❤ ~