Ελευθερία

Κ.Ουρανια << Αντε βρε αγόρι μου.. Κοτζάμ άντρας έγινες... Και κούκλος μπορώ να πω... >> λέει
Γιώργος << Ευχαριστώ πολύ κυρία Ουρανία... Και εγώ χαίρομαι που σας βλέπω... Τι κάνετε ?!>> της απαντάει αλλά κοιτάει εμένα.
Κ.Ουρανια<< Καλά αγόρι μου... Εδώ ήρθα να τους δω λίγο.
Λοιπόν ακούστε τα κορίτσια μαγείρεψαν, οπότε ελάτε να φαμε όλοι μαζί. >> λέει και τους σπρώχνει και τους δύο στο τραπέζι.

Τέλεια!
Εγώ γυρίζω και πάω στην κουζίνα ενώ η Πενυ με κοιτάει στιγμιαία και μου ψιθυρίζει συγνώμη.

Βάζω φαγητό στα πιάτα και τα πηγαίνω δύο - δύο έξω ενώ η Πενυ βγάζει τα υπόλοιπα.

Επιτέλους καθόμαστε, εγώ με την Πενυ δίπλα και απέναντι οοο... Γιώργος με τον Σπύρο.
Και την κύρια Ουρανία στο κέντρο ανάμεσα μας αρχηγός.

Ωραία που θα περάσουμε...

Ξεκινήσαμε να τρώμε γρήγορα, κοιτώντας ο καθένας το πιάτο του χωρίς να μιλάμε.

Κ.Ουρανια <<Καλέ τόσο πολύ πεινάτε πια?! Σε χωράφι σας είχαν?!>> σχολιάζει.
<< Λοιπόν ελάτε να κάνουμε μια προποση... Στον ελπίζω σύντομο γάμο των παιδιών.. >> λέει και πνίγεται ο Σπύρος. Γυρνάει και τον κοιτάει με ένα βλέμμα όλα τα λεφτά.
<< Καιιι στην επιστροφή του Γιώργου μας... Καλός ήρθες και πάλι αγόρι μου>> λέει και τσουγκριζει τα ποτήρια.
Τσουγκριζω κι εγώ με όλους και τελευταίο... Αυτόν.

Με κοιτάει όλο νόημα αλλά εγώ γυρίζω στην Πενυ.

Συνεχίζουμε το φαγητό μας μιλώντας για πολλά διάφορα θέματα.
Επικρατεί σχετικά ένα άβολο αλλά παραδόξως ευχάριστο κλίμα, αφού αποφεύγω ότι έχει να κάνει με αυτόν.

Κ.Ουρανια << Ελευθερία μου η Μαριλια τι κάνει ?!>> Με ρωτάει
Ελευθερία << Είναι μια χαρά. Έχει πάει διακοπές με τους γίνεις μου.>> της εξηγώ.
Κ.Ουρανία<< Χαίρομαι. Ξέρεις ακόμα περιμένω να ακούσω για τον γάμο σου..>> αστειεύεται και τότε του Γιώργου του πέφτει το πιρούνι
Γιώργος << ΤΟΝ ΠΟΙΟΝ ?!>> ρωτάει κάπως εκνευρισμενος και ο Σπύρος τον σκουντάει.
Κ.Ουρανία<< Εγώ Γιώργο είμαι της άποψης ότι αφού ο πατέρας της μικρής είναι άφαντος τότε η Ελευθερία δεν έχει κανένα λόγο να τον περιμένει. Η Ελευθερία είναι μικρή ακόμα και πολύ όμορφη, είναι κρίμα να μην συνεχίσει την ζωή της, εξάλλου και η Μαριλια θα θα θέλει μια πατρική φιγούρα στη ζωή της>> λέει απλά η κυρία Ουρανία.
Βάλτη είναι και αυτή?!
Γιώργος << Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να μιλήσει με τον πατέρα. Μπορεί να φταίνε αλλά πράγματα που δεν είναι εδω. Μπορεί να θέλει αλλά η Ελευθερία να μην του δίνει την ευκαιρία... >> πετάει την σπόντα του.
Ελευθερία << Κοιτάξτε σίγουρα η Μαριλια θέλει έναν πατέρα στην ζωη της αλλά και εγώ ένα άντρα να είναι δίπλα μου, να μπορώ να βασιστω σε αυτόν απλά είναι περίεργα τα πράγματα ακόμα... Ίσως να μεγαλώσει λίγο η μικρή και να σκεφτώ τον γάμο>> λέω.
Γιώργος vs Ελευθερία 0 - 1
Κ.Ουρανια << Σωστά τα λες κορίτσι μου... Εσύ Γιώργο?! Για πες μας πώς ήταν στα ξένα ?!>>
Γιώργος << Εε Καλά ήταν... Τελείωσα το πανεπιστήμιο και τώρα τελειώνω και το μεταπτυχιακό μου... Έχω πιάσει και δουλειά σ' ένα δικηγορικό γραφείο... >> αχαμ και μεταπτυχιακό και δουλειά...
Κ.Ουρανία <<Και για πες μας... Καμία κοπελίτσα δεν βρήκες καλέ?!>> οο ναι για πες μας.
Μόλις ακούω την ερώτηση ξαφνικά τεντονομαι.
Πενυ << Ναι μην χάσεις εσύ..>> μου ψιθυρίζει πίνοντας λίγο κρασί
Εγώ την κλοτσαω στο πόδι για να σκάσει.

Ναι αλλά δεν μιλάει ο Γιωργάκης όμως.

Γιώργος << Εε...>> κομπιάζει και με κοιτάει φευγαλέα...
<< Εε.. Υπήρχαν αλλά καμία δεν ήταν για μένα... Καμία δεν ήταν εκείνη η μία και μοναδική... Που θα με έκανε να μην μπορώ χωρίς αυτή... Καμία δεν ήταν σαν..Σαν εκείνη!
Όσα χρόνια και αν περάσουν καμιά δεν θα πάρει την θέση της..>> λέει κοιτώντας εμένα στα μάτια
Ξέρω ότι λέει για μένα.

Αλλά πόσο ψεύτης μπορεί να είναι?!
Ή μια και μοναδική ε?!
Δεν υπάρχει καμία άλλη ε?!

Αυτό που μου την σπάει είναι ότι τώρα λέει αυτά και τότε πήγε με την Χρυσά και μάλιστα στο κρεβάτι μας.
Πήγε με την πρώην του που του φέρθηκε τόσο σκάρτα!

Ελευθερία << Τότε σου ευχόμαστε να την βρεις Γιώργο αυτή την μία και μοναδική..! >> λέω καυστικά πίνοντας λίγο κρασί.
Γιώργος << Την βρήκα αλλά... Ήμουν βλακας και... Την έχασα...
Και τώρα ψάχνω για μια 2η ευκαιρία>> λέει κάπως λυπημένα
Με καρφώνει με το βλέμμα του και δεν μπορώ να τον αποφύγω.
Ελευθερία << Ε να μην την εχανες>> λέω απότομα πετώντας το πιρούνι μου στο πιάτο.
Γιώργος << Το παραδέχτηκα. Έκανα μαλακιες... Τι άλλο θες ?! Πες μου και θα το κάνω!>> φωνάζει και σηκώνεται πάνω.
Ελευθερία << Εγώ τι θέλω ?!
Χα! Ξέρεις τι θέλω ?!
Ναι με αφήσεις ήσυχη!
Να φύγεις. Όπως έκανες τότε.>> σηκώνομαι κι εγώ και αρχίζω να φωνάζω.
Γιώργος << Γαμωτο! Ναι έφυγα, αλλά είμαι εδώ τώρα... Σου ζήτησα μια δεύτερη ευκαιρία... >>
Ελευθερία << Και τι είμαι εγώ?! Ο πάπας να σου δώσω συγχωροχαρτι?!
Πηγές με την πρώην σου στο σπίτι μας! Ορκιζοσουν ότι δεν είχες ιδέα τι είχε γίνει και μετα.. Απλά έφυγες...
Εξαφανίστηκες... >>
Γιώργος << Είμαι εδώ τώρα! >>
Ελευθερία << Εγώ όμως όχι...
Δεν... Δεν μπορώ...
Με διέλυσες μια φορά... Το λάθος δικό σου... Αν σε αφήσω να το κάνεις και δεύτερη το λάθος δικό μου..>> λέω με τα δάκρυα μου να κυλάνε.
Κ.Ουρανια << Ο..Ο Γιώργος είναι ο πατέρας της Μαριλιας!?!>> ρωτάει έκπληκτη.

Γυρίζω και τους κοιτάω.
Προς στιγμήν τους είχα ξεχάσει ότι ήταν εκει.

Ελευθερία<< Ναι..>> λέει με δυσκολία και... Φεύγω.
Τρέχω στην κουζίνα.

Κ.Ουρανια

Κ.Ουρανια << Εζει δίκιο ξέρεις.. >> λέω κοιτώντας τον Γιώργο.
Σπύρος << Μάνα μην ανακατεύεσαι>> με μαλώνει ο γιος μου
Κ.Ουρανία << Κάτσε φάε εσύ ρε βόδι και άσε με εμένα... Θα σε περιλάβω μετά μην αγχώνεσαι>> του λέω χτυπώντας τον στο κεφάλι και κοιτάω ξανά τον Γιώργο
<< Δεν ξέρω τι έγινε ακριβώς αν και κατάλαβα αρκετά....
Ξέρεις Γιώργο... Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που αν ραγισει δεν κολλάει...
Σαγαπαει.. Ναι δεν αντιλέγω αλλά... Πονάει... Φοβάται...
Και εσύ την αγαπάς το είδα στον τρόπο που την κοίταγες όλο το βαρύ.
Αλλά σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου.
Τι έχασες εσύ... Πόσο πληγώθηκες εσύ
Εκείνη ?! Την σκέφτηκες πραγματικά?!
Ποσο δύσκολα ήταν για αυτήν?!
Ένιωσε την προδοσία και την εγκατάλειψη την χειρότερη στιγμή.
Πέρασε μια εγκυμοσύνη μόνη της. Κόντεψε να πεθάνει....
Όμως τώρα είναι εδώ και παλεύει..>>
Γιώργος << Το ξέρω! Ξέρω πόσο δύσκολα ήταν για αυτήν... Αλλά γύρισα... Δεν είναι μόνη της πια.. >>
Κ.Ουρανια <<Όχι αγόρι μου δεν γύρισες... Όταν σε ρώτησα πριν είπες για το μεταπτυχιακό και την δουλειά σου στο εξωτερικό...
Ξέρεις πως το άκουσε αυτη ?!
Ότι σε λίγο καιρό θα ξανά φύγεις...
Θα την ξανά αφήσεις και θα είναι πάλι μόνη της.
Είναι λογικό να μην μπορεί να βασιστεί πάνω σου.>> κάνω μια παύση και σηκώνομαι
<< Θέλει χρόνο... Και εσύ πρέπει να πάρεις αποφάσεις... Πλέον δεν είστε οι δύο σας... Έχετε και την Μαριλια. Κάτσε και σκέψου παιδί μου..>> του λέω κσι φεύγω για την κουζίνα.

Εκεί βλέπω την Ελευθερία, καθισμένη σε μια καρέκλα να κλαίει.

Αυτά που είπα πριν τα πιστεύω.
Είναι μια πολύ όμορφη και νέα γυναίκα που θα μπορούσε να έχει όποιον θέλει, αλλά τον αγαπάει πολύ.
Πιο πολύ και από τον εαυτό της και ας μην το παραδέχεται.

Ξεφυσαω και πάω και κάθομαι δίπλα της. Αμέσως με κοιτάει και με αγκαλιάζει.

Κ.Ουρανία << Ηρέμησε κοριτσάκι μου.. Όλα καλά θα πάνε... >> λέω και της χαϊδεύω τα μαλλιά.
Ελευθερία << Αχχ κυρία Ουρανία.. Δεν ξέρω τι να κάνω.. >> λέει μέσα από τα αναφιλητα της.
Κ.Ουρανια << Αρχικά Σταματά να κλαίς και απάντησε μου...
Τον αγαπάς ?!>> την ρωτάω. Όχι τόσο για να μου πει το ναι, αυτό το ξέρω, αλλά για να το αποδεχτεί και η ίδια

Με κοιτάει και μου γνέφει.

Κ.Ουρανία << Ξέρω ότι φοβάσαι να τον εμπιστευτείς... Λογικό είναι μετά από όλα αυτά αλλά... Είναι η μόνη σου ελπίδα να γίνεις πραγματικά ευτυχισμένη.
Μην μένεις κλειστεί στα συναισθήματα σου.>>
Ελευθερία << Μα θα φύγει... Θα με ξανά αφήσει και αυτή την φορά το ξέρω. Έχει την ζωη του >> λέει λυπημένα
Κ.Ουρανια << Κοριτσι μου άκουσε με. Σκέψου τι πραγματικά θέλεις.
Τα άλλα θα έρθουν με τον καιρό.>>
Ελευθερία << Και αν.. Αν αυτός δεν θέλει ?! Αν τελικά δεν γίνουν όπως τα φαντάζεται και με παρατήσει για δεύτερη φορά ?!>> λέει γεμάτη αμφιβολίες.
Κ.Ουρανια << Ναι αλλά ακόμα και τότε θα έχεις προσπαθήσει.
Λένε καλύτερα να μετανιώσεις για τις λίγες στιγμές χαράς που σε πληγωσαν πάρα που τα παράτησες. >>
Ελευθερία << Ευχαριστώ... Σας ευχαριστώ για όλα. >> λέει και με ξανά παίρνει αγκαλιά.
Ελευθερία << Τίποτα γλυκιά μου.>>
Πενυ << Τι έχουμε εδώ ?!>>λέει η νύφη μου μπαίνοντας μέσα
Κ.Ουρανία<< Όλα μια χαρά.. >> λέω

Κοιταζονται λίγο μεταξύ τους και τότε η Πενυ χαμογελάει με συμπόνια.

Πενυ << Έφυγε.. >> λέει

Η Ελευθερία σηκώνεται και πάει και την παίρνει αγκαλιά και αρχίζει να κλαίει.

Πενυ << Ελα ηρέμησε >>

Ελευθερία

Πενυ << Ελα να σε πάω σπίτι σου>> προσφέρεται.
Ελευθερία << Όχι ρε συ φτάνει που σου έκανα μπάχαλο το σπίτι. >> λέω καθώς μαζεύω τα πράγματα μου
Πενυ << Μην λες βλακιες μόνη σου δεν σε αφήνω. >> επιμένει
Ελευθερία << Όχι θέλω να μείνω και λίγο μόνη μου... Θέλω να σκεφτώ.
Πρέπει να σκεφτώ... Καληνύχτα >> λέω και την φιλάω στο μάγουλο
Πενυ<< Καληνύχτα αγάπη >> λέει.

Φεύγω από το διαμέρισμα τους και πάω στο αμάξι μου.

Είμαι τρομερά κουρασμένη και το κεφάλι μου πάει να σπάσει.

Τελικά γύρισα σπίτι μου και μετά από πολύ κλάμα αποκοιμήθηκα τις τις πρώτες πρωινές ώρες...

Γειαααα

Ξέρω λίγο βαρετό κεφάλαιο αλλά υπάρχουν και αυτά

Σοφή η Κ.Ουρανία
Πολύ καλά τα είπε
Αντε να δούμε τώρα τι θα γίνει

~ Kisses Bitches ❤ ~