Ελευθερια

      Με εχει στην αγκαλιά του.
Όλο το βράδυ δεν με άφησε.
Κάποιες φορες παραμιλούσε ή μου χάιδευε τα μαλλιά.

     Γιωργος<< Κοιμησου>> Λεει έχοντας ακόμα κλειστά τα μάτια του.
     Ελευθερια<< Εεε..>> προσπαθώ να σηκωθώ αλλα δεν με αφήνει
     Γιωργος<< Απλα κοιμίσουν>> ξανά λέει.
     Ελευθερία<< Γιωργο πρέπει να... να σηκωθούμε.... θα ξυπνήσει και η μικρή σε λίγο>> λεω αμήχανα και σηκώνομαι
      Γιώργος<< Ελευθερία θέλω να μιλήσουμε...>> προσπαθεί να σηκωθεί αλλά ζαλίζεται και κάθεται στο κρεβάτι.
<< Το κεφάλι μου>>
     Ελευθερία<< Με τόσο που ήπιες χθες λογικό είναι.... πάμε κάτω εχω παυσίπονα και καφέ>> λέω ψυχρά και φεύγω από το δωμάτιο

      Ευτυχώς η Μαριλια κοιμάται.
Πάω στην κουζίνα και βάζω καφέ και κάτι κουρασανακια στον φούρνο.

    Τον νιώθω πίσω μου και τα χεριά του γύρο απο την μέση μου.
Το κεφάλι του κουμπώνει στην βαση του λαιμού μου και με φιλάει .
Ουσιαστικά ρουφάει το δέρμα μου σε  εκείνο το σημειο

    Ελευθερία<< Γιω-Γιωργο...>> προσπαθώ να τον σταματήσω.
Με γυρίζει και με ανεβάζει πάνω στον πάγκο.
    Γιωργος<< Άκουσε με...
Σε παρακαλώ >>
Τον κοιτάω μια φορά .

Τα μαλλιά του ανακατεμένα απο τον ύπνο, ξυπόλητος και με τα πρώτα κουμπιά του πουκάμισου του ξεκούμπωτα...

     Ελευθερια<< Εν-Εντάξει... Ασε με κάτω όμως>> του λεω
Κάνει πίσω και με βοηθάει να κατέβω.
<< Μίλα...>>
     Γιωργος<< Ελευθερία αυτό που είδες.... Εκείνη ήρθε στο γραφείο μου και - και οταν πήγα να την διώξω χατζωθηκε από πάνω μου...
Πρέπει να με πιστέψεις ... Εσένα θέλω και μόνο>>> Λέει .
Δεν ξέρω. Τα μάτια του μου λένε αλήθεια άλλα η καρδιά μου πονάει πολυ στην εικόνα τους μαζί.
Φοβάμαι να τον εμπιστευτώ.
<< Μην κλαις σε παρακαλώ>> λέει .
Σηκώνω το χέρι μου στο μάγουλο μου Δεν είχα καταλάβει ότι έκλαιγα.
<< Πες μου ότι με πιστεύεις μωρό μου... μην την αφήσεις να μπει πάλι ανάμεσα μας>> λέει και με φιλαει.
Δεν μπορω να αντισταθω.
Περναω τα χερια μου στα μαλλια του και του δινομαι ολοκληροτικα μεσα στο φιλι μας.

       Γιωργος<< Με πιστευεις?!>> ρωταει βαριανασενοντας.
Κουναω θετικα το κεφαλι μου και ενονω τα μέτωπα μας.
      Ελευθερια<< Μην σε ξανα δω κοντα της ομως>> του λεω.
      Γιωργος<< Ποτε ξανα μωρο μου.>> μου γελαει.
      Μαριλια<< Μαμααα...>> φωναζει η μικρη και ξεπροβαλει απο τις σκαλες.
Αποτομα χωριζουμε με τον Γιωργο για να μην μας δει.
       Γιωργος<< Παω εγω>> λεει και παει να την παρει.
    
        Εγω ετοιμαζω το πρωινο.
Ευτυχως που δεν εκαψα τα κουρασανακια.

       Γιωργος<< Ηρθαμε κι εμεις>>  εμφανιζεται με την μικρη αγκαλια του.
Ετσι οπως τους βλεπω διπλα διπλα μπορω να καταλαβω ποσο πολυ μοιαζουν.
Ιδια ματια , ιδια μαλλια, ιδια επιδερμηδα...
      Ελευθερια<< Καλημερα μωρο μου... ελατε να φαμε>> φιλαω την μικρη και στρωνω τον παγκο για να φαμε.
      Γιωργος<< Λοιπον τι λετε να κανουμε σημερα?!>> ρωταει πινοντας λιγο απο τον καφε του.
      Ελευθερια<< Λοιπον η Μαριλια δεν μπορει να βγει ακομα εξω οποτεεεε...
Νομιζω οτι πρεπει να διαλεξει εκεινη τι θελεινα κανουμε...>> της χαιδευω την κοιλιτσα της.
      Μαριλια<< Μμμ.... τοτε ξερω τι θελω!.. Μπορουμε να παιξουμε μονοπολη?!>> μας κοιταει και τους δυο παρακλητικα.
     Γιωργος<< Οτι θελει η πριγκιπισσα, απλα θα πρεπει πρωτα να παω σπιτι να αλλαξω.>> λεει δειχνοντας τα ρουχα του.
      Ελευθερια<< Εεε πρεπει... πρεπει να εχω να σου δωσω ρουχα.. >> λεω πινοντας τον καφε μου.
      Μαριλια<< Τέλεια! Παω να φερω την μονοπολη>> λεει και τρεχει στο δωμαριο της.
      Γιωργος<<  Σιγουρα δεν υπαρχει προβλημα?!>> ρωταει ανακατευοντας τα μαλλια του.
      Ελευθερια<< Ναι κανενα προβλημα.  Εχουν μεινει καποια ρουχα σου ετσι κι αλλιως. >> του λεω

Δεν αργησαμε να στησουμε την μονοπολη και να παιξουμε.
Εννοειτε την αφηναμε συνεχεια να κερδιζει αλλα συμασια ειχε οτι παιρναγαμε χρονο μαζι. Και οι 3ης.

Το μεσημερι κατσαμε να φαμε και μετα η μικρη πηγε με το ζορι για εναν υπνακο , ο Γιώργος πήγε για μπάνιο και εγώ άρχισα να κάνω κάτι δουλειές.

     Ανέβηκα την σκάλα και πήγα προς το μπάνιο. Ούτε που θυμόμουν ότι ήταν ο Γιώργος εκεί. 
Χτύπησα απαλά την πόρτα του μπανιου και άνοιξα.

     Ο Γιώργος βρισκόταν γυμνός μέσα στην μπανιέρα, με το νερό να ρέει πάνω του.

     
Με είδε που μπήκα και πάγωσε.
Ξεβγαλε το λιγοστο σαπούνι από τα μαλλιά του και ύστερα έκλεισε την βρύση κοιτώντας με.

    Εγω στεκομαι στην πόρτα ακίνητη, με το βλέμμα μου κολλημένο πάνω
του.

       Γιώργος  << Που είναι το πρόβλημα?! Με έχεις δει και άλλες φορές γυμνό >> λεει με ένα στραβό χαμόγελο και τραβάει μια πετσέτα από δίπλα του.
      Ελευθερια  << Εεε...>> σφίγγω το χερουλι περισσότερο στην παλάμη μου και κολλάωτο βλέμμα μου στο πρόσωπο του. Εκεί είναι ασφαλές.
Και αυτή την στιγμή έχω ανάγκη από ασφάλεια γιατί αρχίζω και νιώθω τα πόδια μου να μην με κρατάνε.
    Γιώργος <<Χρειάζεσαι το μπάνιο?!>>  ρωταει τυληγοντας την πετσέτα γύρω από την μέση του.
<< ορίστε καλύτερα τώρα?!>>
    Ελευθερια  << Θα ... θα έρθω μετά..>> λεω.
     Γιώργος  << Οχι τόσο γρήγορα>> παω να βγω αλλά με τραβάει μέσα και κλείνει την πόρτα. 
<<Γιατί συμπεριφερεσαι έτσι?!>> ρωταει.
      Ελευθερία  << Δεν πρόκειται να κουβεντιασω μαζί σου ετσι εδώ μεσα>> δηλώνω .
     Γιώργος  << Γιατί όχι?! Μια χαρά είναι εδώ μεσα>> λεει αυταρεσκα
     Ελευθερια << Είναι το μπάνιο και.. και είσαι γυμνός >> λεω
     Γιώργος  << Από ποτέ έγινες τόσο συντηρητική?! Αν θυμάμαι καλά δεν αφηνες ακατάλληλους  χώρους να σταθουν εμπόδιο >> γέρνει στην πόρτα παγιδευοντας με.
      Ελευθερία  << Αυτό... Αυτό ήταν παλιά... >>
      Γιωργος  << Και τι έχει αλλάξει τώρα μωρό μου>> σχεδόν ψιθυριζει.
      Ελευθερια << Γιωργο δεν έχει να κάνει μόνο με εμάς πλέον.
Μπορουμε να το συζητήσουμε αυτό κάπου αλλού γιατί..>>
       Γιώργος<< Γιατί θέλεις απεγνωσμένα να χρησιμοποιήσεις το μπάνιο ή γιατί φοβάσαι ότι μπορεί να κάνω αυτό..>> σκυβει και με φιλάει.
Όχι γλυκά αλλά με άγριο, παθιασμενο τρόπο καρφωνοτας με στην πόρτα.
Πλέον μπορώ να νιώσω την διέγερση του να με πιέζει πάνω στην κοιλιά μου  και με ένα αναστεναγμο απελπισίας περνάω τα χεριά μου γύρω από τις ώμοπλάτες του, χωρίς να με νοιάζει αν γίνω μουσκεμα, χωρίς να σκέφτομαι πια τον χώρο.

      Οι γλώσσες μας παλεύουν για κυριαρχία όσο τα σώματα μας παλονται.

Μόνο όταν τα χεριά του κατέβηκαν στην μέση μου κατάλαβα ότι με τραβάει .
Ξαφνικά κάθεται στην τουαλέτα και με βάζει πάνω του, με τα πόδια μου δεξιά και αριστερά από τους μυρους του.

      Σταματάει να με φιλάει και με κοιτάει με το χέρι του να χαιδεύει το μάγουλο μου.  

        Γιώργος  << Σ' αγαπάω..>>

Μαρίνος

       Έχω ξυπνήσει αρκετή ώρα αλλά μου αρέσει να την κοιτάζω και να την έχω στην αγκαλιά μου

Δεν το πιστεύω αυτό που έγινε χθες.
Το ειπα στον Γιώργο. 
Δεν ξέρω αν θυμάται και πολλά από χθες , αν θυμάται πάντως θα θυμωσει αυτό είναι σίγουρο.

Είχαμε υποσχεθεί δεν θα πειραξουμε τις αδελφές τις παρέας αλλά...
Η Αντρια μια ζωή με περιτριγυριζε.  Βέβαια άλλο που δεν ήθελα κι εγώ.

     Πιάνω από δίπλα το κινητό μου .
Η ώρα είναι 10.
Εγω έχω συνεργείο και η Αντρια σχολή. 
Έχει χάσει σίγουρα καμία ώρα...

Την χαιδευω σιγά σιγά στο μπράτσο για να την ξυπνήσω.

      Μαρίνος  << Αντρια.. Αντρια ξυπνάει μωρο μου >> της λέω.
       Αντρια << Μμμ...λίγο ακομα>> μουρμουριζει και γυρίζει στην αγκαλιά μου.
Γελάω λίγο και την φιλαω στο κεφάλι.
      Μαρίνος << έχεις σχολή.. και εγώ δουλειά >>
      Άντρια<< Δεν θέλω να πάω... θέλω να μείνω εδώ μαζί σου>> γουργουριζει φιλωντας με στο στερνο
      Μαρίνος  << Ξυπνάει ηπναρου...>> την γαργαλαω.
        Αντρια << Ξύπνησα... ξύπνησα >> λεει αμέσως παραδομενα γυρνώντας στο πλάι και κλείνοντας πάλι τα μάτια της.
Μμμ ώρα να πάρω δραστικά μέτρα.
    
    Στηρίζομαι  στον αγκωνα μου, σκηβω και την φιλαω κατά μήκος του λαιμού της και στο σαγονι της.

     Αντρια << Μμμ... Μα- Μαρίνο..>> λεει ξεπνοα τοντωνοντας το κεφάλι της πίσω.
    Μαρίνος << Σήκωωω...>> σταματάω
    Αντρια << Μπααα προτιμώ να συνεχίσω αυτό που κάνουμε τωρα>>
Με αγκαλιάζει και με τραβάει πάνω της φιλωντας με.
    Μαρίνος << Εγω να δεις πόσο..>> λεω πριν βαθυνω το φιλί μας και τότε χτυπάει το κινητό μου.
<< Θα με σφαξει ο άλλος στο συνεργείο >> την πληροφωρω
      Άντρια  << Και εγώ πρέπει να έχω χάσει καμία ώρα σχολή και έχω. Μέχρι τις 4 μαθήματα >> κατσουφιαζει και παει να σηκωθεί αλλά ξανά κάθεται κάτω.
     Μαρίνος << Τι έγινε?!>> ρωτάω.
     Αντρια << Εεε τίποτα >> κοκκινιζει και παει να ξανά σηκωθεί κάνοντας μια γκριματσα πόνου.
     Μαρινος << λεγεεεεε >> παω διπλα της και την φιλαω στον ώμο
     Άντρια<< Πο.. ποναω εντάξει?!>> παραδέχεται ντροπιασεμνα και μένω λίγο.  Οκευ δεν μου έχει ξανά τύχει αυτό.
<< Δεν θέλω να το Συζητήσω !>> λεει και παει να φύγει αλλά την κρατάω και την γυρίζω να με κοιτάξει.
      Μαρίνος  << Κοίταξε με>> βάζω το χέρι μου στο πιγουνι της και της σηκώνω το πρόσωπο
<< Εννοειτε και Θα το συζητήσουμε...
Νομιζω οτι μέχρι ένα σημείο με αφορά.. είμαστε μαζί τώρα. ..
Σου υπόσχομαι την άλλη φορά να είμαι πιο ήρεμος και απαλος  στις κινήσεις μου.>> μου γνεφει και την φιλαω πεταχτα στα χείλη.
      Άντρια  << Δηλαδή... είμαστε μαζί τώρα?!>> ρωταει δειλά.
Δεν το έχω σκεφτεί βασικά...
Και ξέρω ότι θα υπάρξουν δυσκολίες αλλά... Ναι...την θέλω....
     Μαρίνος<< Ναι, είσαι δικιά μου!>>

Γειά

Χρόνια πολλά
Καλή χρονιά
Με υγεία ευτυχία και ότι επιθυμείτε για το 2017

Το πρώτο κεφάλαιο του χρόνου
Και έπρεπε να ήταν καλό.

Έχουμε εξωμολογησεις και επανενωσεις....

Και νομίζω σιγά σιγά πρέπει  από μάθει και η Μαριλια την αληθεια
Τι λετε?!

Αυταάαααα

~ kisses Bitches♡  ~