Αντρια

        Αντρια << Ελα γκρινιάρα όλοι για σ' ένα δουλεύουμε! >> της λέω
       Κελλυ << Ποοο παιδιά έχω πολύ άγχος! >> Ξεφυσαει
        Πενυ << Κάτσε μωρή ήσυχη να κάνει την δουλειά της η κοπέλα >>
        Κελλυ << Καλά μετά τα χθεσινά ευτυχώς που υπάρχει γάμος σήμερα..  Με τις βλακιες σου >>
       Πενυ << Ελα που δεν το χάρηκες...  Εγώ πάντως παιδιά πολύ! Έγινε χθες με τον Σπύροοοο χαμός! >>
       Ελευθερία << χαχαχαχα αμάν μωρη είσαι έλεος! >>
       Κελλυ << Εμένα προσπάθησε αλλά το έθιμο τον έστειλε στην μάνα του >> λέει και γελάει
      Ελευθερία << Μωρή το έδιωξες το παιδί ?!>>
      Κελλυ << Εγώ?! Όχι.... Αλλά αγάπη μου να τιμήσουμε και τα έθιμα του γάμου...  Άσε που δεν είχα όρεξη να ακούσω το κήρυγμα του...
Αν και είχε δίκιο! >> Κοιτάει την Πενυ
       Πενυ << Μμμμ.. >>
       Ελευθερία << Μουξινος εσύ!>>
Αααχχ χθες ε?!

Flashback

      Αντρια << Να φεύγω κι εγώ... Τα λέμε αύριο Ριακι.. >> την χαιρεταω και φεύγω. Πίσω μου έρχεται ο Μαρίνος
      Μαρίνος << Ελα δω!>> Με πιάνει και με κολλάει πάνω στο αμάξι του Γιώργου.
<< Ώστε ένας φίλος ε?!>> φωνάζει θυμωμένα.
       Αντρια << Μαρίνο τι θες ?!...  Ναι ένας... Φίλος >>
      Μαρίνος << Και από ποτέ έχεις εσύ τέτοιους φίλους ?!>> Μας πείραξε Μαρινακο μου?!
     Αντρια << Ο Τόλης καλέ ?! Είναι φίλος χρόνια...  Κούκλος ο τύπος.. Με τους κοιλιακούς του.. >> λέω αισθησιακά βάζοντας τα χέρια μου ένα ένα γύρο από τον λαιμό του.
     Μαρίνος <<Τέλος αυτές οι φιλίες!   Ο τύπος είναι striper... Έλεος >>
     Αντρια << Γιατί ?!  Αυτές είναι οι καλύτερες παρέες μωρό μου... Ξέρεις βγαίνω κι εγώ κερδισμένη.. >> συνεχίζω να τον πικαρω
     Μαρίνος << Αντρια... >> γριλιζει
     Αντρια << Γιατί Μαρινακο μου... Ελεύθερη κοπέλα είμαι...  Έχω κι εγώ τις...ανάγκες μου..>>
Ας μην καταλάβει ότι μπλοφαρω..!
Ας μην καταλάβει ότι μπλοφαρω..!
     Μαρίνος << Μωρέ άμα σε βάλω κάτω θα σου πω εγώ τι ανάγκες θα έχεις... >>
     Αντρια << Χα! Δεν χρειάζεται μωρό μου.. Κάνει καλή δουλειά ο Τόλης!>>
Ξέρω γω δεν τον λένε καν Τόλη αλλά υγεία πάνω απ' όλα!
 Τα μάτια του μαύρισαν και τα χαρακτηριστικα του προσώπου του  σκληριναν.
       Μαρίνος << Σκασε! >> φωνάζει και τρομάζω. Πρώτη φορά τον βλέπω έτσι
  << Μόνο εγώ θα σε ακουμπάω!>> λέει κτητικά και βάζει το χέρι του στα μαλλιά μου.
Ααα ρε Μαρίνο, μονο να το έπαιρνες απόφαση και θα είμασταν μαζί απέναντι στον Γιώργο.
    Αντρια <<Μαρίνο ασε με να φύγω..>>
     Μαρίνος << Πώς το κάνεις αυτό γαμωτο ?! Προσπαθώ συνέχεια να μείνω μακριά σου και πάντα κάτι κάνεις και με δελεάζεις!>> λέει πιο ήπια αυτή την φορά φέρνοντας το πρόσωπο του πολύ κοντά στο δικό μου.
    Αντρια << Μαρίνο.. >> παίρνω μια κόφτη ανάσα πριν με φιλήσει.
Και φιλάει τόσο ωραία ο βλακας!

End Flashback
     

Ελευθερία
        
    Ελευθερία << Αντριαααα.... Κοιμάσαι όρθιαααα...>> της σίγο τραγουδάω.
    Αντρια << Ελα τι ?!>>
   Ελευθερία << Α καλααα... >>
   Μαριλια << Θεία σου μιλάω... Δεν είμαι ωλαια ?!>> της λέει η μικρή και κάνει σβούρες.

     Αντρια << Είσαι το πιο όμορφο παρανυφακι που θα υπάρχει! >>
     Ελευθερία << Μωρό μου θα κάτσεις λίγο εδώ μέχρι να πάω να ντυθώ κι εγώ?!>>  μου γνέφει και την φιλάω
<< Κορίτσια πάμε να ντυθουμε γιατί πλάκα - πλάκα σε 2 ώρες πρέπει να είμαστε στην εκκλησία. >>

   Φύγαμε όλες να ντυθουμε.
Εγώ έβαλα ένα μπλε, στράπλες φόρεμα με τα μαλλιά μου πιασμένα σε μια μακριά, ίσια αλογοουρά.

Η Πενυ έβαλε μια μαύρη τουαλέτα με βαθύ άνοιγμα στο ντεκολτέ και η Αντρια ένα σε μπρονζε αποχρώσεις.

    
     Πενυ << Εμείς είμαστε έτοιμες >>
     Κελλυ << Θεές! Αντε τώρα βάλτε ένα χεράκι να ετοιμαστώ κι εγώ>>
      Ελευθερία << Ναι αλλά πρώτα...  Να τιμήσουμε το έθιμο!>>
      Κελλυ << Τι!?!>>
       Αντρια << Ξεκινάω εγώ... Κάτι παλιό...  Αυτό είναι το παλιό χτενακι της γιαγιάς μου...>> λέει και της το δίνει.
     Πενυ << Σειρά μου... Κάτι δανεικό...  Το κολιέ είναι δώρο του πατέρα μου.>> της το φοράει στον λαιμό
     Ελευθερία << Και τώρα εγώ... Κάτι μπλε...  Αυτή την καλτσοδετα την έκανα ιδική παραγγελία για εσένα.>>
      Κελλυ << Οοοο κορίτσια μου.. Σας ευχαριστώ πολύ..>> λέει έτοιμη να κλάψει.
      Αντρια << Εεε.. Θα χαλάσεις το μακιγιάζ.. >>
         Πενυ<< Και δεν τελειώσαμε...  Και κάτι κενούριο... >> λέει και βγάζει από την σακούλα το νυχτικακι που της είχαμε πάρει.

      Κελλυ << Ο Χριστός και η Παναγία...  Ρεεε εγώ αυτό δεν το φοράω!  Ντρέπομαι...  Άσε που μετά αν το δει ο Δημήτρης θα μου κάνει πενταδυμα! >>
     Πενυ << Χαχαχχα... Έλα μωρέ... Να χαρεί και ο κακομοίρης λίγο >>
      Κελλυ << Είστε θεότρελες... Σας αγαπώ βλαμενα >> λέει και κάνουμε μια " οικογενειακή " αγκαλιά.
      Αντρια << Λοιπόν αν θέλετε να ζήσουμε τρέχα ντύσου γιατί θα μας σκοτώσει ο άλλος αν αργήσουμε >>
   
      Την βοηθήσαμε να ντυθεί και αφού η Αντρια έγραψε τα ονόματα μας στο παπούτσι - μας επριξε δηλαδή- έβαλε και τα παπούτσια και ήταν έτοιμη.
Και δεν έχουμε αργήσει ούτε 20 λεπτά

     Κελλυ << Ρεεε αργήσαμε ενα τέταρτο!  Πάμε πάμε γρήγορα! >>
     Πενυ << Σιγά αγάπη μου..  Εκεί θα είναι δεν θα φύγει >> την κοροϊδεύει.
   
   
     Πολύ σύντομα ήμασταν στην εκκλησία και ξεκίνησε το μυστήριο.
Και εννοείται η Κελλυ δεν του πάτησε το πόδι...  Το είχε πει εξάλλου ότι φοβόταν μετά τα χθεσινά μην τα έπαιρνε ο Δημήτρης και έφευγε.

Η Κουμπάρα δίπλα της... Η Πενυ...  Την σκουνταγε κάθε 2 λεπτά και της φώναζε πάτα τον μωρή..  Πάτα τον.
Γενικά θέαμα γίναμε κι εδώ αφού όταν τελικά δεν τον πάτησε ο Σπύρος γύρισε και είπε στην Πενυ...
<< παρτο!  Συγνώμη μωρό μου αλλά μόλις κέρδισα το στοίχημα... >>
Κατά τα άλλα ήταν ένας πολύ ωραίος γάμος.

      << Να ζήσετε...  Να ζήσετε... >>

Φωνάζουν όλοι και πετάνε ρύζι.
Και η Κελλυ πλέον είναι παντρεμένη.
    
       Αντρια << Λοιπόν εμείς φεύγουμε πάμε στο τραπέζι έτσι?! Ή Κελλυ και ο Δημήτρης μου είπαν σε καμία ωρίτσα θα έρθουν... Να τελειώσουν και με τις φωτογραφίες, τα μελλοματα. >>
      Ελευθερία << Ωραία...  Εγώ θα μαζέψω μπουμπουνιερες και τέτοια και θα έρθω.. Μόνο ξέρεις τι θέλω... Να πάρεις την Μαριλια κοντά. >>
     Αντρια << Πες το κι έγινε. >> λέει και φεύγει.
 
      Εγω μπαίνω μέσα στην εκκλησία και αρχίζω να μεταφέρω τα δώρα αρχικά,  όταν μπροστά μου βρήσκετε ο Γιώργος.
Και εκεί είναι που μένω παγάκι που λιώνει να τον κοιτάω.

Αχχχ... Αυτό κουστούμι αλλά ταυτόχρονα και ατημέλητος με τρελενει.
Και αυτό το χαμόγελο...
Κολάζομαι, είμαι και σε εκκλησία.
   
      Ελευθερία << Δεν...  Δεν έφυγες?!>> ρωτάω με τρεμαμενη φωνή.
      Γιώργος << Οχι..  Μου είπαν τα παιδιά ότι θα έμενες να μαζέψεις και είπα να βοηθήσω. >>
     Ελευθερία<< Οο ευχαριστώ... >> μετά φέρουμε όλα τα δώρα,  τα καλαθάκια για το ρύζι και πάω να σηκώσω το μεγάλο καλάθι με τις μπουμπουνιερες.
       Γιώργος << Άστο είναι βάρη θα το πάρω εγώ.>> μου λέει και κάνω στην άκρη.
Βαζει το ένα καλάθι μέσα στο άλλο και τα πιάνει και τα δύο.
Οκευ,  και εγώ με το ζόρι το ένα.

      Ελευθερία << Εεε ωραία...  Πάμε στο μαγαζί τώρα γιατί σε λίγο θα πάνε και τα παιδιά.. >> λέω μόλις βάλουμε και τα τελευταία πράγματα μέσα.
     Γιώργος << Ελευθερία... >>
     Ελευθερία << Ορίστε.. >> γυρνάω και με πλησιάζει.
     Γιώργος << Όλοι πίστευαν στον δικό μας γάμο πρώτο. >> λέει.
Λες να μην το ξέρω ?!
     Ελευθερία << Ναι... Το- Το ξέρω>>
     Γιώργος << Εγώ ακόμα πιστεύω.. >> λέει και τον κοιτάω παραξενεμένη.
<< Στον δικό μας γάμο..! >> έλα μου?! << Ελα να παντρευτούμε... Εδώ... Τώρα.. Παππάς υπάρχει >>
      Ελευθερία << Τι...  Τι λες ?!>>
      Γιώργος << Παντρεψουμε! >>
      Ελευθερία << Δεν...  Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα... >>  λέω τρέμοντας και γυρίζω την πλάτη μου.
      Γιώργος << Να ξέρεις η πρόταση μου θα ισχύει για πάντα. >> τον ακούω να λέει και νιώθω τα χέρια του να χαϊδεύουν τα μπράτσα μου.
     Ελευθερία << Γιώργο μην λες μεγάλες κουβέντες.. >> προσπαθώ να μην κλαψω,  πράγμα δύσκολο αφού με αγκαλιάζει από πίσω.
     Γιώργος << Τι δεν μπορείς να καταλάβεις στο ότι είμαστε φτιαγμένοι για να είσαστε μαζί?!
Και πίστεψε με μωρό μου δεν εχω κανένα πρόβλημα με αυτό! >> μου λέει δίπλα στο αυτί μου και με γυρίζει να τον κοιτάξω.
<< Είσαι η ζωή μου από την πρώτη κιόλας μέρα...λάθος νύχτα,  που σε γνώρισα... Τέσσερα χρόνια πονεσαμε αρκετά νομίζω... Έλα να είμαστε μαζί.
Έστω και δοκιμαστικά αν θες, ας μην παντρευτούμε ακόμη,  αλλά έλα να ενώσουμε την οικογένεια μας...
Τι λες?!>> ρωτάει και φαίνεται πως είναι αγχωμένος.
      Ελευθερία << Ναι...Ναι.. Ναι ναι ναι ναι>> φωνάζω κουνώντας ταυτόχρονα το κεφάλι μου καταφατική.
Αμέσως με αγκαλιάζει,  με σφίγγει πάνω του.
     Γιώργος << Ζωή μου..! >> λέει κοιτώντας με στα μάτια πια.

      Καιρός να κάνω εγώ την κίνηση!
Κάνω μύτες και τον φιλάω.
Ένα γλυκό φιλί,  με το πάθος μου και την αγάπη μου για αυτόν.
   Γιώργος <<Τωρα εμείς τι είμαστε?>> ρωτάει ακουμπωντας τα μέτωπα μας.
   Ελευθερία << Μμμ δεν ξέρω...  Θα γίνεις το αγόρι μου ?!>> ρωτάω αθώα και γελάει.
   Γιώργος << Εντάξει αλλά μην νομίζεις ότι τώρα που με εκθεσες δεν θα με αποκαταστησες! >> λέει και γελάμε.
Με φιλάει άλλη μια φορά πεταχτά.
Δεν θα το συνηθίσω πότε αυτό.
     Ελευθερία << Πάμε γιατί έχουμε αργήσει ?!>>  
      Γιώργος << Πάμε!...  Λοιπόν συνάντηση στο εστιατόριο! >>
     Ελευθερία << Εντάξει. >> τον φιλάω μια τελευταία φορά και μπαίνω στο αυτοκίνητο μου.
Αχχχ... Για πρώτη φορά μετά την γέννηση της κόρης μου αισθάνομαι τόσο πολύ ευτυχισμένη...

*   *   *   *    *   *   *   *   *   *   *

       Κ.Ασπασια << Ελευθερία μου που ήσουν τόση ώρα ?!>> ρωταει η μάνα μου μόλις πλησιάζω στο τραπέζι τους.
Ναι τα παιδιά όχι μόνο είχαν καλέσει τους γονείς μας,  αλλά τους είχαν βάλει και στο ίδιο τραπέζι.
Τουλάχιστον ξέρω ότι συμπαθιουνται
      Ελευθερία << Έμεινα πίσω να μαζέψω μπουμπουνιερες και τέτοια. Πως πάει εδώ ?! Όλα εντάξει?!... Δεν έχω προλάβει να πάω μέσα να δω τι γίνεται >>
      Κ.Αντρεας << Ολα είναι μια χαρά κορίτσι μου. >> ο μπαμπάς του Γιώργου μου χαμογελάει  και με είπε και κορίτσι του ?!
Ρε γίνονται θαύματα τελικά.
     Μαριλια <<  Μαμά μου...>> τρέχει η Μαριλια και αγκαλιά τα πόδια μου.
      Ελευθερία << Αγάπη μου... >>
      Κ.Αντωνης << Ελα δω ρε σουσουραδα.. >> της λέει
      Μαριλια << Παππουυυ... >> τρέχει στην αγκαλιά του.
Παραδόξως παράτησα την έκφραση του Κ.Αντρεα...  Στενοχωρηθηκε που η μικρη έτρεξε στον πατέρα μου και οχι σε αυτόν..?!
      Κ.Ασπασια << Μια κούκλα είσαι σήμερα. Φτου φτου φτου.... Αντε πήγαινε να παίξεις. >>
      Κ.Αντιγονη << Πάντως ωραίος γάμος...  Αντε Ελευθερία μου και στα δικά σου.>>
      Κ.Ασπασια << Ναι κορίτσι μου...  Και σύντομα.. >>
Ο ΧΡΙΣΤΌΣ!
Αυτές ρε δεν πάνε καλά...
       Ελευθερία << Εεε εγώ έχω καιρό ακόμα...>> λέω κάπως συγκρατημένα
       Κ.Αντρες << Όχι κορίτσι μου... Μην το καθυστερείς.. >>
       Κ.Αντωνης << Ναι να παίρνεις κι εσύ σειρά.. >> σιγοντάρει ο πατέρας μου. Ααα δεν πάμε καλά..
      Ελευθερία << Εεεε θα δούμε.. >> προσπαθώ να το αποφύγω.
Τότε νιώθω ένα χέρι γύρω από την μέση μου.
      Γιώργος << Μην αγχώνεστε και κάτι θα κάνουμε και για αυτό!>> λέει ο Γιώργος και όλοι χαμογελανε.
Καλέ αυτοί μας παντρεψαν ήδη.
<< Πάμε να κάτσουμε ?!>> πρέπει να καταλάβεις ότι δεν νιώθω άνετα.
     Ελευθερία << Ναι... Θα σας δούμε μετά..>> λέω στου γονείς μας και ο Γιώργος μου πιάνει το χέρι και πάμε στο τραπέζι που ήταν για την παρέα.
<< Πάω μια μέσα να δω πως πάνε τα πράγμα. >> λέω και μου γνέφει.

      Ανεβαίνω τα σκαλία για να μπω μέσα και τότε βλέπω την Αντρια με... Τον Μαρίνο ?! Την φιλάει στο μάγουλο και φεύγει αφήνοντας την άναυδη..

      Τι φάση ?!

     Ελευθερία << Αντρια ?! Έγινε κάτι?!>> Ξέρω ότι είναι ερωτευμένη μαζί του χρόνια αλλά...
    Αντρια << Εεε όχι... Εντάξει.. >> λέει έτοιμη να κλάψει.
Τι της έκανε ο βλακας ?!
     Ελευθερία << Ρε γατάκι... >> την παίρνω αγκαλιά
<< Άντρας είναι...  Γράψτον λίγο και θα σου πω εγώ μετά αν δεν θα τρέχει πίσω σου.>> λέω και γελάμε.
     Αντρια << Εσύ αυτό κάνεις με τον αδελφό μου?!>>
     Ελευθερία << Εγωωωω... Άλλη ιστορία..  Είπαμε να προσπαθήσουμε ξανά..>> της εκμηστηρευομαι
     Αντρια << Αλήθεια ?! Επιτέλους!>>
     Ελευθερία << Θα δείξει...  Λοιπόν πάω μέσα να τσεκάρω τα πράγματα γιατί σε λίγο έρχονται τα παιδιά >>
     
       
*   *   *   *   *   *   *   *   *   *

        Κατεβαίνουν τα σκαλία και σκάνε βεγγαλικά ενώ όλοι χειροκροταμε.

     Πανε στην πίστα που τους περιμένει η τούρτα.
Έκανα τα μαγικά μου πάλι.

    Κόβουν την τούρτα και ξεκινάνε να χορεύουν το τραγούδι του Σαμπανη
" Στην παλάμη σου επάνω "

      Δημήτρης << Και οι κουμπάροι και οι Κουμπάροι... >> φωνάζει μετά από λίγο ο Δημήτρης και κάνουν νόημα στην Πενυ και τον Σπύρο.
Αυτοί σηκώνονται και πάνε στην πίστα αλλά... Αντί να χορέψουν μαζί ο Δημήτρης πιάνει τον Σπύρο,  ο οποίος άλλο που δεν ήθελε, και αρχίζουν να χορεύουν αγκαλιά.
<< Ελα μωρό μου..>> του λέει.

     Η Κελλυ και η Πενυ στέκονται στην άκρη και τους κοιτάνε.
Όλοι από κάτω χειροκροτανε και γελάνε ταυτόχρονα.
       Ξαφνικά χωρίζονται και πάνε και πιάνουν ο Σπύρος τον Μαρίνο και ο Δημήτρης τον Γιώργο και τους πάνε στην πίστα.

      Γιώργος << Είσαι τρελός ρε μαλακα?!>> λέει γελώντας.
Και ναι σωστά καταλάβατε...
Τώρα χορεύουν οι τέσσερις τους.

Χριστέ μου δεν θα οριμασουν πότε αυτοί οι τέσσερις..!

     Κελλυ << Παιδιά τι γίνεται...  Να χορέψουμε κι εμείς λίγο ?!>> λέει και διώχνουν τον Γιώργο και τον Μαρίνο.
Ο Γιώργος έρχεται σε μένα και με τραβάει να χορέψουμε,  με την άκρη του ματιού μου βλέπω και τον Μαρίνο να τραβάει την Αντρια.

        Γιώργος << Έκανες πολύ καλή δουλειά..  είναι όλα τέλεια...>>
       Ελευθερία << Ευχαριστώ πολύ >> του λέω και με φιλάει ενώ χορεύουμε.

     Ξέρω ότι αυτό το είδαν πολύ,  αλλά δεν με νοιάζει πια...
Εκτός από το παιδί μου.. Το οποίο δεν ξέρει τίποτα.

      Ελευθερία << Γιώργο! Το παιδί! >> τον μαλωνω και κοιτάω τριγύρω να τσεκάρω αν μας είδε,  αλλά ευτυχώς παίζει με κάτι άλλα παιδάκια.
     Γιώργος << Εχεις δίκιο συγγνώμη,  αλλά δεν νομίζεις ότι πρέπει να της το πούμε  κάποια στιγμή ?!>> Μωρέ δίκιο έχεις κι εσύ αλλά μια κουβέντα είναι να της το πούμε.
     Ελευθερία << Ναι πρέπει. Στο υπόσχομαι μόλις τελειώσουμε από όλο αυτό το πανηγύρι θα της μιλήσουμε>>

*   *   *   *   *   *  *  *   *   *

      Μαριλια << Γιώγο μου θα με πάρεις αγκαλιά ?!>> λέει η μικρή τρίβοντας τα ματάκια της.
      Γιώργος << Εννοείτε πριγκίπισσα..  Έγινε κάτι ?!>> λέει ξαπλωνοντας την στο στήθος του.
       Μαριλια << Όχι...>> λέει και χασμουριεται.
Λογικό να νυσταξε το μικρό μου.
Είναι 1:30.
       Ελευθερία << Νυσταξε.. >> εξηγώ και την σκεπάζω με το σακάκι του Γιώργου.
      
         Επι μισή ώρα ο Γιώργος έκατσε στην καρέκλα με την μικρή να κοιμάται πάνω στο στήθος του.
Οι μόνες κινήσεις που έκανε ήταν να την σκεπάζει καλύτερα και να την φιλάει στο κεφαλάκι της που και που.

      Κ.Αντρεας << Παιδιά εμείς φεύγουμε... >>
      Ελευθερία << Καληνύχτα.. >>
      Κ.Αντιγονη << Καληνύχτα...  Οπ κοιμήθηκε το μικιο ?!>> της χαϊδεύει τα μαλλιά.
      Γιώργος << Ναι... Μάλλον και εμείς θα φύγουμε σε λίγο να την πάμε στο κρεβάτι της.>>
      Κ.Αντρεας << Αν θέλετε την παίρνουμε εμείς σπίτι. Νέα παιδιά είστε να κάτσετε να το χαρείτε>>
WOW!!!
Έχω μείνει άναυδη με την πρόταση του.
      Γιώργος << Εεε. Δεν ξέρω άστο καλύτερα.. >> λέει ο Γιώργος αλλά βλέπω που ο Κ.Αντρεας κατσουφιασε.
Πφφφ στο κάτω κάτω παππούς της είναι τι θα της κάνει ?!
      Ελευθερία <<Είστε σίγουροι ότι θα μπορέσετε να την κουμανταρετε?!>> πετάγομαι και τους βλέπω και τους δύο να αλλάζουν έκφραση.
      Κ.Αντιγονη << Εννοείτε!  Μην μας βλέπεις έτσι εδώ μεγαλώσαμε τον Γιώργο και την Αντρια..! >>
      Γιώργος << Αα ευχαριστούμε πολύ μαμά... >> την ειρωνεύεται.
        Ελευθερία << Αν θέλετε τότε ναι μπορείτε να την πάρετε σπίτι.>> λέω και ο Γιώργος γυρίζει να με κοιτάξει
       Γιώργος << Είσαι σίγουρη ?! Δεν θέλω να..>>
        Ελευθερία << Είμαι! >> τον καθησυχάζω.
      
      Έτσι πήγαμε την μικρή στο αμάξι του πατέρα του και έφυγαν.
Εμεις γυρίσαμε στο τραπέζι.
Μμ και τώρα θα μένουμε μόνοι όπως ακριβώς το σχεδίαζα...  Περίπου τουλάχιστον..!

     Κελλυ << Ελάτε ανύπαντρες, ώρα για την ανθοδέσμη! >> φωνάζει και αρχίζουν όλες να τρέχουν στην πίστα.
Όλες εκτός από εμένα.
     Γιώργος << Δεν θα πας ?! >> σκήβει και μου ψιθυρίζει στο αυτί
     Ελευθερία << Μπααα... Δεν πιστεύω σε αυτά...  Και δεν βιάζομαι να παντρευτώ >> του ξεκαθαρίζω γιατί σήμερα έχει φάει κόλλημα με τον γάμο.
Μου χωρίζει ένα στραβό χαμόγελο.
      Αντρια << Σήκω!.. Τώρα! >>
      Πενυ << Πάμε στην πίστα...>>
      Ελευθερία << Να μαζευτούμε να πάτε! >> του λέω αλλά σιγά μην με άφηναν.  Με πιάνουν από τα χέρια και με τραβάνε..  Με την βοήθεια Γιώργου εννοείται.  Ο Προδότης!

      Τους κάνω το χατήρι και πάμε προς τα εκεί αλλά εγώ επίτηδες πάω σιγά - σιγά. 
Του πουστη δεν θα την γλιτώσω ?!

     Δεν την γλίτωσα!
Εκεί που περπατάω,  αμέριμνη εγώ, η ανθοδέσμη σκάσει στα χέρια μου.
Απόλυτη σιγή ξεσπάει και όλοι γυρνάνε και με κοιτάνε.
Εγώ τους κοιτάω εντρομη.
Και να τα πάλι αρχίσαμε τα χειροκροτηματα.
 
     Κελλυ <<  Συγχαρητήρια! >> έρχεται και με αγκαλιάζει
     Ελευθερία << Θα σου έλεγα τώρα..>> της λέω και πάμε όλες μαζι στο τραπέζι.
      Μαρίνος << Φαίνεται Ελευθερία ότι εσύ είσαι η επόμενη! >> κάνει νόημα στον Γιώργο
      Γιώργος << Εγώ σου είπα πριν αλλά δεν ήθελες...>> ψιθυρίζει και τον χτυπάω στο μπράτσο.
      Ντίνος <<Να ποιός θα είναι ο επόμενος γάμος που θα πάω! >> ακούω πίσω μου.
Ο Ντίνος!  Γύρισε!

       Ελευθερία << Ντίνο!! >> πετάγομαι πάνω και τον αγκαλιαζω.
Μου έλειψε ο βλακας.
Δύο βδομάδες λείπει.
      Ντίνος << Κάτσε μαρη >> λέει και με σφιχταγκαλιάζει κάτι που δεν άρεσε και πολύ στον Γιώργο,  ο οποίος ξερό βηξε πισω μας.
       Ελευθερία << Πότε ήρθες?! Γιατί δεν είπες τίποτα ρε! >>
       Ντίνος << Να σου πω γκρίνια έχω δεν θέλω και την δικιά σου!>> του βγάζω την γλώσσα.
       Ντίνος << Είσαι ανάπηρο!  Κελλακι μου να ζήσετε κορίτσι μου...
Δημήτρη... Υπομονή..! >> λέει στο ζευγάρι.
      Δημήτρης << Ευχαριστώ ρε συ>>
      Κελλυ << Ντινακο τράβα να δεις αν έρχομαι..! >>
       Πενυ << Ντίνο μου και στα δικά σου..>>
       Ντίνος << Πολύ πιο συντομα απ' όσο πίστευα..>> λέει κλείνοντας μου το μάτι.
Οπα δηλώσεις...
<< Λοιπόν παιδιά φεύγω γιατί μόλις γύρισα απο Γαλλία και πρέπει να πάω και λίγο σπίτι...  Ήρθα μόνο για να ευχηθώ και να φέρω το δώρο. >>
        Κελλυ << Ευχαριστούμε πολύ>>
       Ελευθερία << Θα φύγεις από τώρα ρε συ ?!>>
       Ντίνος << Ναι.  11 προηγήθηκα ρε και Εε θέλω να πάω σπίτι μου...>> λέει τρίβοντας τον ζβερκο του
Σε καταλαβαίνω ρε μαυρε κι εσένα αλλά τι να σου κάνω.
<< Λοιπόν καληνύχτα παιδιά.
Και πάλι να ζήσετε,  οι κουμπάροι πάντα άξιοι και στα δικά σας οι ελεύθεροι. >> λέει σε όλους στο τραπέζι και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω.
Ωχ! Κάτι έγινε πάλι.
  
      Σηκώνομαι και προχωράμε στην είσοδο.
Καλά ο Γιώργος πίσω μου βγάζει καπνούς αλλά δεν μπορώ να αφήσω τον Ντίνο έτσι όταν με χρειάζεται.

       Ελευθερία << Λέγε! >>
       Ντίνος << φαίνομαι όσο σκατα είμαι?!>> κατσουφιαζω.
       Ελευθερία << Σε ξέρω τόσα χρόνια,  καταλαβαίνω ότι κάτι έγινε>>
      Ντίνος << Ολα σκατα όχι απλός κάτι έγινε... >>
        Ελευθερία << Έλα ξέρεις πως ειναι... >>
         Ντίνος << Τίποτα δεν ξέρω πια!
Δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι το ναυτικό με κερδίζει. Εννοώ... >>
       Ελευθερία << Μιλά! Συζήτησε το! Πες τι αισθάνεσαι! >>
        Ντίνος << Αααχχ...  Αν δεν είχα κι εσένα. >> Μου χαϊδεύει το μάγουλο και μετά με τραβάει στην αγκαλιά του
Και τότε ακούγεται ένα βηξημο από πίσω μας.
Ο Γιώργος!
<< Ριακι μου θα μιλήσουμε...  Καλό βράδυ. >> Γνέφει στον Γιώργο και φεύγει
        Γιώργος << Τι ήθελε ?!>> ρωτάει κάπως νευριασμενα.
        Ελευθερία << Τίποτα μωρέ..>>
        Γιώργος << Εγώ  Δεν το είδα για τίποτα αυτό! >>
        Ελευθερία << Μην γίνεσαι κουραστικός τώρα... >>
        Γιώργος << Αα εγώ φταίω?!! Πάμε!  Φεύγουμε! >> λέει και με τραβάει από το χέρι με δύναμη.
        Ελευθερία << Γιώργο..  Περίμενε..  Τα πράγματα μου...Τα παιδιά... >> φωνάζω αλλά δεν σταματάει μέχρι που φτάνουμε στο αυτοκίνητο του
         Γιώργος << Είπα εγώ ότι θα φύγουμε. Και θα στείλω μήνυμα στην Αντρια να βάλει τα πράγματα σου στο γραφείο σου>> για όλα έχει μια απάντηση αυτός ?!
Γνεφω και μπαίνω στο αυτοκίνητο χωρίς να μιλήσω γιατί θέλω να αποφύγω τους τσακωμούς μας μόλις τα βρήκαμε.

      Ξεκινάει για άγνωστο σε εμένα προορισμό...!

Θα είναι μεγάλη η νύχτα..!

Γειααααα!

Λοιπόν δεν μπορείτε να πείτε 2.979 λέξεις πέρασα.
Και σας έδωσα μπόλικο υλικό

Αρχικά να πω ότι το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον θείο μου και την θεία μου που έκλεισαν 3μηνες γαμου προχθές ❤
Και να σημειωθεί ότι όλο το σκηνικό του γάμου στο βιβλίο είναι εμπνευσμένο από τον γάμο του.
( ναι παιδιά σήκωσε τον κουμπάρο να χορέψουν και παράτησε την θεία μου με την κουμπάρα σηξυλες)

Και τώρα πίσω στο θέμα μας...
Τα βρήκαν!!! 
Ναι παιδιά είναι και πάλι μαζί
Η Ελευθερία πήρε την απόφαση της

Οι γονείς τους τους θέλουν μαζί

Έχουμε Μαρίνο - Αντρια..

Εμφανίστηκε ο Ντίνος που έλειπε τόσο καιρό

Και  η ζήλια του Γιώργου μας οδηγεί στο... άγνωστο!!

Αυτά από μ' ενα.
Μέχρι το επόμενο...

~ Kisses Bitches ❤ ~