Γιώργος

     Γιώργος <<Τι είναι αυτά που λες ρε Ελευθερία>> φωνάζω
Οχι κανενας δεν θα φυγει χωρις την συγκατάθεση μου!
     Ελευθερια <<Γιώργο... Ειναι καλυτερα ετσι τα πράγματα...>>
      Γιωργος<< Για ποιον?! Ειναι λυση το να φύγεις?!>>
     Ελευθερία<< Η Μαριλια θα μεινει εδω μαζι σου και θα έχετε οσο χρονο θέλετε για να γνωριστειτε καλύτερα.
Ετσι πρεπει να γίνει Γιώργο.
Παω να την χαιρετησω>> λεει και ανεβαίνει τις σκαλες

Η οργη φουντωνει μεσα μου.
Με αφήνει απ' εξω και φεύγει.
Χτυπάει η πόρτα.
Ανοιγω την εξω πόρτα και μπαινει μεσα ο Ντινος.

     Γιώργος<< Τι θέλεις εδω?!>> ρωταω ωμα. Δεν εχω την όρεξη να το παιξω ευγενικός.
    Ντινος <<Μου τηλεφώνησε η Ελευθερία να ερθω να την πάρω>> λεει και τοτε κατεβαίνει κατω η Ελευθερία.
    Γιώργος<< Δεν μου ειπες οτι θα ερχόταν ο Ντίνος>> της πετάω
    Ελευθερία <<Δεν έτυχε >> λεει παγερα. Μα καλα τι την εχει πιάσει?!
Ο Ντίνος κάθεται στην ακρη χωρίς να μιλαει, αφηνοντας μας να μονομαχουμε με σποντες.
    Γιώργος << Μπορουμε να μηλησουμε ιδιαιτέρως?!>> ρωταω και κουναει αρνητικα το κεφαλι της.
Άααα δεν θα τα παμε Καλαααα...
Ελευθερία << Δεν χρειάζεται να πουμε τιποτα άλλο. Η μικρη εμαθε την αλήθεια πια δεν υπαρχει τιποτα αλλο...>>
    Γιωργος<< Δεν υπάρχει?!>>
     Ελευθερια << Οχι , δεν υπάρχει>> ξεφυσαει και γυριζει σ' αυτον.
<< Παω να φερω καποια πραγματα απο το γραφείο, η βαλιτσα μου ειναι εκει. Σε δυο λεπτά ερχομαι να φύγουμε>> λεει και φευγει για το γραφειο της.
     Γιωργος<< Τι τρεχει με εσενα και την Ελευθερία?!>> τον ρωτάω
    Ντίνος<< Τιποτα που να σε αφορά>> λεει με ενα αυταρεσκο χαμογελο. Ποοοο θα τον πλακωσω τον μαλακα.
<< Θα σου πω κατι. Την Ελευθερια την αγαπώ. Και την ξερω παρα πολλα χρονια ωστε να καταλαβω ποσο κακο της εχεις κάνει και οτι της εχεις καταστρέψει την ζωη... και για ενα να εισαι σίγουρος δεν θα σε αφησω να το ξανα κανεις>> τα λογια του με εξωργιζουν. Τον πιανω απο την μπλουζα και αρχιζουμε να πλακωνομαστε
    Γιωργος<< Και ποιος εισαι εσυ ρε που θα ανακατευτεις στην σχέση μου με την Ελευθερία?!!>> φωναζω και του ριχνω μια μπουνια.
Πιαστηκαμε στα χερια κανονικότατα.
Μέχρι που μπηκε στην μέση η Ελευθερία.
     Ελευθερία << Σταματήστε. Γιώργο αστον Γαμώτο!>> με σπρώχνει.
<< Ντίνο πήγαινε την βαλιτσα μου στο αμάξι καλύτερα. >> του λεει και αυτος ξεφυσαει θυμωμενα αλλα το κανει.
<< Δεν ξερω τι να σου πω. Δηλαδή ελεος ξερεις οτι το παιδι είναι πάνω και μπορει ανα πασα στιγμη να κατεβει και κανεις τέτοια παιδιαστικα πράγματα >> μου φωναζει.
     Γιώργος<< Γιατί φευγεις?!>> η ερώτηση φευγει απο τα χείλη μου.
    Ελευθερια<< Ετσι ειναι καλύτερα. Κλειδιά του σπιτιού εχεις μπορείτε να μείνετε εδω που..που εχει και η μικρή τα πραγματα της.
Θα παιρνω τηλέφωνο κάθε μέρα.. να μαθαίνω νεα της...>> λεει με ανεκφραστο πρόσωπο.
<< Αντιο.. Γιωργο... να προσέχεις το κοριτσακι μας.>> Λεει και με πλησιαζει. Τεντωνεται στις μυτες και με φιλάει φευγαλεα στο μάγουλο.

Με αυτο βγαινει εξω και μπαινει στο αμάξι του.
Και εγω μένω στην πορτα να την κοιταω να φεύγει...

Ελευθερία

Καθως το αυτοκίνητο έβγαινε στον δρόμο, δάκρυα αρχισαν να κυλουν στο πρόσωπο μου.
Ο Ντίνος μου εδωσε ενα χαρτομαντιλο.

    Ντινος<< Γιατι δεν τον βγαζεις απο την δυστυχία του?! Αφου τον αγαπας>> λεει κοιτώντας με.
    Ελευθερία<< Ο Γιώργος δεν με αγαπάει. Με ποθει, με θελει, του αρεσει που μας ενώνει ενα παιδι αλλα αυτο εμενα δεν μου αρκεί>> λεω
    Ντίνος<< Και ειναι καλύτερο να ζεις χωρις εκείνον?!>>ρωταει.
Τα λογια του ειναι σκληρα, με πονανε αλλα ξερω πως ειναι η αλήθεια.
Ελευθερία<< Πολυ καλύτερα. Το εκανα τέσσερα χρόνια, μπορω να το ξανα κανω>> λεω μελαγχολικα.
    Ντίνος << Ναι αλλα τωρα μοιραστηκατε αλλα πράγματα, καινούρια. Που δεν έχεις μοιραστεί με κανέναν και ουτε θα το κανεις >>
    Ελευθερια<< Μιλάς γιατι δεν ξερεις τι εχει γίνει. >> ξεσπαω
    Ντίνος << Τοτε πες μου! Μηπως και βοηθήσω ο κακομοίρης>>
Λεει απιβδησμενος παρκαροντας κατω απο το σπιτι του.
Τι να του πω και αυτουνού....
<< Παμε πανω.>> βγαινει απο το αμάξι και βγαινω κι εγω.
Ελευθερία<< Το ναυτακι που ειναι?!>> ρωταω για να αλλάξω θεμα
     Ντινος << Στο καράβι.>> κατσουφιαζει
     Ελευθερία<< Συγγνώμη. Εγω εκανα την γνωριμία και τωρα σε ταλαιπωρει>> τον αγκαλιαζω
    Ντινος << Αχ δεν φταις εσυ κοριτσαρα μου. Ο ερωτας δεν σε ρωταει.>> αναστεναζει
    Ελευθερία<< Εμενα θα μου πεις?!>>
    Ντίνος<< Απλα οταν θα κλειδωσω την πορτα της κρεβατοκαμαρας δεν ξερω τι θα γίνει>> λεει και γελαμε...

2 μερες μετα...

Γιωργος

    Εφυγε. Εξαφανίστηκε.
Και τωρα ειμαι εδω μονος μου, στην μπαρα να πίνω τις στιγμές μας.
Την μια μετα την αλλη...
Δεν μπορω να καταλαβω γιατι εφυγε. Δεν μου ειπε.

     Σπύρος<< Γιώργο.. Γιωργάκη να σε παμε σπιτι σου ρε αγόρι μου?!>> έρχεται ο Σπύρος παίρνοντας το μπουκάλι απο μπροστά μου
    Γιώργος<< Οχι. Θελω να φερεις αλλο ενα μπουκάλι. >> λεω και κατεβαζω το ποτήρι μονορούφι.
Νιώθω το υγρό να καίει τον λαιμο μου και για δευτερόλεπτα το μυαλο μου θολονει.
    Σπύρος<< Ξερεις οτι αν συνεχίσεις ετσι θα γινεις αλκολικος?!>>
    Γιωργος << Σπυρο στρίβε.>> λεω θυμωμενα και αυτος σηκωνει τα χερια του στον αερα σαν παράδοση και φευγει.

Θελω να μεθησω. Να ξεχασω για λιγο οτι έφυγε.
Καθε μερα που παιρνει τηλέφωνο και ακουω την φωνη της μου λυπει ακομα πιο πολυ.

      ?!<< Ξερεις πατροτητα και αλκοόλ δεν πανε μαζι. Και αν το μαθει η Ελευθερία θα σε σφαξει>> λεει μια φωνη πισω μου και στο ονομα της Ελευθερίας γυριζω.
    Γιώργος << Ευα?!>> ρωτάω εκπληκτος
Η Ευα εδω?! Η μικρή ξαδελφη της Ριας που ηταν στο πολεμικό ναυτικό.

      Ευα << Χρονια και ζαμανια >> λεει και με αγκαλιάζει.
     Γιώργος <<Οοο... Ευακι τι ειναι αυτο?! Ποιος ειναι ο τυχερός?!>> χαϊδεύω την φουσκομενη κοιλιτσα της.
      Ευα << Εεε καποιος θα ειναι και αυτος ο καημένος. Εσυ τι νέα από τα ξένα?!>> κάθεται σε ενα σκαμπό διπλα μου
    Γιώργος<< Τίποτα. Τα πιο πολλά γίνονται εδω. Νομίζω ξερεις για..>>
     Ευα <<Την Μαριλια?! Ναι μου το ειχε πει. >>
     Γιωργος<< Μιλησαμε και στην Μαριλια, ξέρει... εκει που πήγαιναν ολα καλα... η ξαδελφουλα σου πηρε τα πράγματα της και εξαφανίστηκε>> λεω παίζοντας με το ποτήρι μπροστά μου.
    Ευα << Και δεν ξερεις για πιο λόγο θα μπορούμε να φυγει?!>>
    Γιωργος<< Ιδεα δεν έχω. Εσεις οι γυναίκες είστε τρελες. Εσυ?! Ξερεις?!>> σοβαρεύω
<<Ευα πες μου ξέρεις που ειναι η Ελευθερία?!>> την πιάνω από τα μπράτσα και την ταρακουναω.
    Ντίνος << Αστη!>> φωνάζει και την τραβάει στην αγκαλιά του.
<< Είσαι καλά μωρο μου?!>> την φιλάει στο μάγουλο όταν εκείνη γνεφει.
      Γιώργος<< Μωρό σου?!>>
     Ευα<< Ο κακομοίρης που λέγαμε πριν...>> ο Ντίνος και η Εύα....
Αρα δεν συμβαίνει τιποτα με την Ελευθερία.
     Ντινος<< Ναι βλάκα η Ρια είναι μονο φίλη μου>> το ειπα δυνατά αυτο?!
    Ευα << Παω να χαιρετησω κι ερχομαι. Φρονημα εσείς>> λεει και φεύγει.
    Ντίνος<< Βρε βρε τον Γιωργάκη..>>
    Γιωργος<< Δεν εχω την ορεξη σου.>>
    Ντίνος << Την αγαπάς?!>> ρωταει ξαφνικά.
Χμ... αν την αγαπάω?!
<< λεγε ρε.. την αγαπάς?!>> με σκουνταει.
     Γιώργος<< Και τι θα αλλάξει αν σου πω ρε?! Ναι την αγαπώ, ειναι η ζωη μου, τέσσερα χρόνια δεν έφυγε απο το μυαλό μου, είμαι μισός χωρίς αυτη.
Και?!! Εγω ειμαι εδω και αυτη... ουτε που ξερω...>> λεω και πίνω.
     Ντίνος << Στην Θεσσαλονίκη.>> λεει.
     Γιώργος<< Τι?!>>
     Ντίνος << Στην Θεσσαλονίκη είναι. Γίνεται ενας διαγωνισμός για εστιατόρια και πήγε. >>
    Γιωργος << Γιατί έφυγε?!>>
    Ντίνος << Αυτό δεν μπορω να στο πω εγω. >> λεει και ψαχνει την τσέπη του.
<< Αυτο ειναι το όνομα του ξενοδοχείου που μένει. Απο εδω και περα κάνε οτι θες. Παω να μαζέψω την γυναίκα μου>> με χτυπάει φιλικα στον ώμο και σηκώνεται.
<< ααα και Γιώργο... Σ' αγαπάει>> λεει και χάνεται μεσα στον κόσμο.

Πιανω το χαρτάκι και το κοιτάω.
Grand hotel....

Ελευθερία

      Δυο μερες βρίσκομαι στην Θεσσαλονίκη.
Οσες φορές και αν εχω ερθει τοσο παγωμένη δεν μου εχει φανεί ποτέ.
Το πιο δύσκολο είναι όταν ακούω την φωνη του. Με πονάει αλλά δεν μπορώ να τον αναγκασω να είναι μαζί μου.

Οχι ο Γιώργος έχει την ζωη του και εγώ έφτιαξα την δικιά μου όταν αποφάσισα να να κρατήσω το παιδί.
       
      Τι περίμενα δηλαδή?!
Ελεύθερος είναι, οσες θέλει μπορεί να εχει...
       Ακόμα εχω τις φωτογραφίες που μου έδωσε η Χρύσα.... και τα λογια της....

        
Flashback

Σηκωνοναι σιγα σιγα απο το κρεβάτι για να μην τους ξυπνισω και κατεβαινω κατω να φτιαξω πρωινό

Ειμαι πολύ χαρούμενη.
Χθες ειπαμε στην Μαριλια οτι ο Γιώργος ειναι ο μπαμπας της και το πηρε καλυτερα οπ'οτι περίμενα και ολα ειχαν αισιω τελος.

Ξαφνικα χτυπαει η πόρτα.
Περιεργο στις 9 το πρωί αλλα με την παρέα που μας δέρνει ολα να τα περιμένεις.

Τρεχω γρήγορα να ανοίξωπριν ξανα χτυπήσει και τους ξυπνήσει
Βεβαια δεν περιμενα τέτοιων επισκέπτη..

    Ελευθερία << Χρυσα..!>>
    Χρύσα<< Χμ... Ελευθερία>> λεει αυταρεσκα.
Τι θελει η κατσικα εδω?!
     Ελευθερία<< Σε τι οφείλω την ανεπιθύμητη έκπληξη?!>> ε δεν θα το παιξω και χαρούμενη οικοδέσποινα
    Χρυσα << Νομίζω οτι εχουμε πολλα να πούμε εμεις οι δυο.>> λεει και μπαινει μεσα.
   Ελευθερία<< Σαν στο σπιτι σου>> σχολιάζω και κλείνω την πόρτα.
Εκεινη εχει παει και εχει καθίσει στον καναπε.
<<και εχουμε να πουμε εμεις οι δυο?!>> ρωταω και καθομαι απέναντι της.
    Χρύσα<< Νομίζω οτι ειναι καιρος να μαθεις την αληθεια για τον Γιώργο. Να μαθεις πως περασε τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο... καλος σου..!>> χαμογελαει και ψαχνει στην τσάντα της.
     Ελευθερία<< Κοιτα Χρύσα δεν εχω την όρεξη σου και ουτε θα σε αφησω να δηλητηριασεις την σχεση μου με τον Γιώργο>>
    Χρύσα<< Χαχαχα χρήση μου... Δεν ειμαι εδω για να... δηλητηριασω οπως λες τίποτα... ηρθα μόνονα σου δειξω αυτο... Πες το..γυναικια αλληλεγγύη>> λες και μου δινει ενα καφετι φάκελο.
<< Ελα παρτο...>> τον παίρνω απο τα χερια της και βγαζω το περιεχόμενο.
Η αλήθεια ειναι οτι μου κινησε το ενδιαφέρον.

Μεσα ο φακελος εχει... φωτογραφίες?!
Τις κοιταω προσεκτικά και σε όλες ειναι ο Γιώργος.. με αλλες γυναίκες...

    Ελευθερία<< Τι ειναι αυτες?!>>
Σε καθε φωτογραφια και με αλλη γυναίκα.
Καποιες μου είναι άγνωστες, σε καποιες ειναι... η Χρύσα.
Δεν νπορω να καταλάβω
Νιωθω ενα τσιμπιμα στην καρδια μου.
Τοσο ευκολα βρηκε αλλες?!
    Χρύσα<< Τι νομίζεις χρυσό μου?! Οτι ο Γιώργος τέσσερα χρόνια έμεινε πιστός σε εσένα?! Χαχαχαχα...
Ααα αυτες τις βγαλαμε οταν ειχα παει να τον βρω. >> μου δείχνει δυο τρεις που ηταν μαζι.
Δεν μπορω να μιλήσω.
Οτι βγει απο το στομα μου θα ειναι λιγμος. Κραυγή. Πόνος.
    Ελευθερία << Γιατί... Γιατι μου τις δείχνεις αυτες?!>> ξεροκαταπινω
    Χρύσα  << Ξερεις ειχαμε περάσει πολυ ωραία τοτε. Μια βδομάδα μαζι>>
    Ελευθερια<< Ωραια εμενα γιατι μου τα λες ολα αυτα?!>> λεω θυμωμενα
    Χρύσα  << Για να καταλάβεις οτι ο Γιώργος ειναι και θα ειναι δικος μου.  Και ήπειρο που άλλαξε πάλι μαζι ημασταν.... τι νομίζεις?! Οτι την ζωη που του επιβαλεις την θελει κιολας?! Τι επειδή τον παγηδευσες με ενα παιδι?!>>
    Ελευθερία<< Φυγε!>> λεω χωρις να την κοιταξω.
    Χρύσα<< Τι?!>> ξαφνιζεται
   Ελευθερία<< Φυγε. Τι δεν καταλαβαίνεις?! Εξω!>> φωναζω και την τραβάωαπο το χερι οδηγώντας την στην πορτα.
     Χρυσα << Είσαι τρελη. Σταματα θα μου βγάλεις το χέρι.>> λεει αλλα δεν σταματαω μέχρι που ανοιγω την πορτα και την σπρώχνω εξω.

End  Flashback

     
Γειαααα

~ Kisses Bitches ♡ ~