2 Μέρες μετα . . .

Ελευθερία<< Έτοιμη...>> λεω χτενιζοντας μια τα μαλλακια της τελευταία φορα.
<< Λοιπόν πήγαινε πάρε την τσάντα σου τώρα γιατί έρχεται η θεία Άντρια να σε παει στον μπαμπά>>
Μαριλια<< Εσυ δεν θα έρθεις μαμα?!>> ρωταει αθώα
Ελευθερία<< Οχι μωρο μου εχω... εχω δουλειά..>> Ψέματα.... Δύο μέρες που γίνεται αυτό και την πηγαινοφερνουν τα παιδιά απο εμένα στον Γιώργο και ανάποδα, εχω σκαρφηστει του κόσμου τις δικαιολογίες για να μην καταλάβει τιποτα η μικρή.
Μαριλια<< Εντάξει, θα δώσω εγω φιλιά στον μπαμπά και για σ' ενα>> λεει και τρέχει πανω.

Δεν της το έχει πει ακόμα.
Δεν της εχει πει οτι μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα εχει φύγει παλι..
Και εγω δεν μπορώ να σκέφτομαι την μικρή να κλαίει εξαιτίας του.

Το κουδούνι χτυπάει και σηκώνομαι να ανοίξω.
Η Άντρια ηρθε να την πάρει...

Άντρια<<Καλημέρα... πως είσαι?!>> αγκαλιαζομστε
Ελευθερία<< Αντέχω...>> Ξεφυσαω
Αντρια<< Για ποσο θα το συνεχίσεις αυτο?! Σου λείπει κα το ξέρουμε κα οι δυο, γιατί σπαταλας τις τελευταίες σας μέρες?!>>
Ελευθερια<< Για αυτό ακριβώς. Γιατί είναι οι τελευταίες μας μέρες... Αντρια φεύγει, το καταλαβαίνεις... παλι φεύγει... Ζω οτι έζησα και τότε..>> λεω δακρυζοντας.
Αντρια<< Μίλα του! Δεν είναι όπως τότε Γαμώτο. Τώρα σας ενώνουν δυο παιδιά, για το ενα εκ τον οποίον ο αδελφός μου δεν ξέρει τίποτα>>
Ελευθερια<< Και να του το πω τι θα γίνει ρε συ Αντρια?! Πρέπει να φύγει... είναι στην μεση η δουλειά του, το μεταπτυχιακό του...>>
Άντρια<< Και νομίζεις ότι αυτα τον νοιαζουν πιο πολύ απο εσάς?! Με μια σου λέξη τα παραταει ολα..>>
Μαριλια<< θεία Άντρια...>> φωνάζει η μικρή πίσω μας και τρέχει στην αγκαλιά της Αντριας.
Εγω σκουπιζω γρήγορα τα μάτια μου.
Ελευθερία<< Λοιπόν φιλάκι στην μαμα γιατι ο μπαμπάς περιμένει>> την φιλάω και σφίγγω στην αγκαλιά μου και μετα φεύγουν με την Άντρια να μου ψιθυρίζει να του μιλήσω.

Γιώργος

Γιώργος<< Αγάπη μου... πριγκίπισσα μου>> την σηκωνω στην αγκαλιά μου και την φιλάω.
Μαριλια<< Σιγά μπαμπά θα με σκασεις>> με φιλάει στο μάγουλο.
Άντρια<< εγω πρέπει να φύγω εχω σχολή. Θα έρθει ο Μαρίνος να την πάρει κατά τις 5>> μου λέει.

Γυρίσαμε παλι στο μηδέν.
Εχω προσπαθήσει εκατομμυριες φορές να της μιλήσω και συνέχεια πέφτω σε πόρτα...

Γιώργος<< Ναι...πως..πως είναι?!>> μου λείπει Γαμώτο!
Αντρια<< Εεε, οσο καλα θα μπορούσε να είναι... θες μια γνώμη?! Πήγαινε μιλα της.
Είναι λογικό να φοβάται μην πληγωθεί παλι>>
Γιώργος<< Γιατί με αφήνει?! Καθε φορά που προσπαθώ να την πλησιασω με διώχνει>>
Άντρια<< Γιώργο την τελευταία φορά την άφησες μόνη με ενα παιδί στην αγκαλιά να περάσει 40 κύματα και τώρα κάνεις το ίδιο... πήγαινε με το ζορι μήπως και σου μιλήσει και αυτή..>> λεει και δαγκώνει τα χείλη της.
Γιώργος << Τι να μου πει?!>>
Άντρια<< Εεε... πως ... πως σ' αγαπάει?! Ξερω ' γω πως δεν θέλει να φύγεις?! Τέλος πάντων αυτά που λένε.
Λοιπόν μιλάμε>>
Γιώργος << Άντρια αύριο φεύγω.
Δεν μπορω να το καθυστερησω άλλο με πιεζουν και απο το πανεπιστήμιο>>
Άντρια<< Τι?! .. τόσο... τοσο σύντομα?!... γαμωτο δωσ' της λιγο χρόνο να σου μιλήσει... Στην μικρή το έχεις πει?!>>
Γιώργος<< Τώρα θα της το πω... Προσπαθώ να βρω εναν τρόπο να την κάνω να καταλάβει οτι θα γυρίσω ξανά...>> αυτό είναι το πιο δύσκολο στην όλη υπόθεση.
Δεν μπορώ να την δω να κλαίει...
Άντρια<< Το ελπίζω αδελφέ.
Μην την πληγωσεις πάλι... μην τους πληγωσεις...>> με φιλάει και φεύγει πριν προλάβω να ρωτήσω τι εννοούσε.

Ποιους να πληγωσω?!

Αντρια

Μπαίνωστο αυτοκίνητο μου και αμέσως πιάνω το κινητό μου.

<< Χιούστον έχουμε πρόβλημα...
Ο Γιώργος φεύγει αύριο >>
<< Τι?! Ελα απο εδω αμέσως. Θα φωναξω και τους άλλους>>

Ελευθερία

Ελευθερία<< Τωρα τωρα έρχομαι>> τρέχω να ανοίξω.
<< Επ παιδιά... >>
Κελλυ<< κοριτσαρα μου.... τι κάνεις?!>> με φιλάει
Ελευθερία<< Καλα... εσείς πως και απο εδω?!>> παει με τον Δημήτρη και κάθονται στον καναπέ.
Δημήτρης<< Ήρθαμε να σε δουμε κακό ειναι?!>>
Ελευθερια<< Καθόλου! Τι να σας φέρω?!>>
Κελλυ<< Τίποτα... να έρθεις να κάτσεις εδω..>> χτυπάει τον καναπέ ανάμεσα τους.
Τι παίζει τώρα?!
Τέλος πάντων παω και κάθομαι.
Δημήτρης<< Λοιπον Ελευθερία αρχικά πρέπει να ξέρεις ότι κάναμε μια κλήρωση για το ποιος θα σου το πει... και εμεις χάσαμε...>>
Κελλυ<< Σκάσε βλακα.
Ριακι μου πρέπει κάτι να σου πούμε.
Δεν είναι εύκολο αλλα πρέπει να το μάθεις και μετα να πάρεις τις αποφάσεις σου..>>
Οκευ ο πρόλογος με τρομαζει...
Ελευθερία<<Ωραια... πειτε μου?!!>>
Δημήτρης<< Ελευθερία... ο Γιώργος... Ο Γιώργος φεύγει αυριο..>>
Οι λέξεις αντιχουν συνέχεια μεσ' το μυαλό μου.

Φεύγει... Αύριο...
Ο Γιώργος φεύγει....

Τοσο... σύντομα?!!

Ελευθερία<< Τι?! Αύριο?!>> ρωταω κοιτώντας το κενο...
Κελλυ << Ναι... τον πιεζουν απο το πανεπιστήμιο....>>
Δημήτρης<< Ελα ρε κοριτσάκι μου μην κλαίς...>> με βαζει στην αγκαλιά του.
<< Θα γυρίσει δεν θα μείνειγια πάντα εκει... ιδικά τώρα που εχει εσένα καιτην Μαριλια να τον περιμένετε>>
Ελευθερια << Το παιδί...!>> θα στενοχωρηθει πολυ οταν το μαθει..
Κελλυ<< Της το είπε... σήμερα που την πήρε... >>
Ελευθερια<<Πως.. πως το πήρε?!>>
Δημήτρης<< Εεε καλα.... Της εξήγησε οτι θα γυρίσει και της είπε οτι θα μιλάνε καθε μέρα >> τουλάχιστον νοιάζεται για το παιδί του...
Ελευθερία<< Ωραία...>> σκουπιζω τα δάκρυα μου.
<< Καλό του ταξίδι λοιπον....>> σηκώνομαι .
Κελλυ<< Ελευθερία... πρεπει να του μιλήσεις. Να του το πεις...>> λεει με νόημα σίγουρα εννοώντας το μωρό που κουβαλάω μεσα μου...
Ελευθερία<< Κελλυ οχι τώρα.
Παιδιά... Ευχαριστώ που ήρθατε να μου το πείτε αλλα τωρα θελω... θελω να μείνω μονη μου...>>
Δημήτρης << Αχ βρε κοριτσακι μου ξερω οτι πονας που φεύγει αλλά με το να μην του μιλάς γίνονται χειρότερα τα πράγματα. >> έρχεται και με αγκαλιάζει.
<< Ακουσε με σαν μεγαλύτερο.
Ο Γιώργος θα παει εκει γιατι πρέπει αλλά θα γυρίσει και ουτε θα καταλάβεις οτι έλειπε.
Σ' αγαπάει ο βλάκας... και τον αγαπάς κι εσυ>> λεει και του γνεφω συνεχίζοντας να κλαίω...

• • • • • • • • • • • •

Εχει βραδιασει πια...
Η μικρη ήρθε σπίτι μουτρομενη, καλα καλα δεν έφαγε και ετρεξε γρήγορα στοδωμάτιο της.

Την ειχα στην αγκαλιά μου να κλαίει, προσπαθώντας να την ηρεμησω και να της εξηγήσω οτι ο μπαμπας της την αγαπάει και δεν θα εξαφανιστεί απο κοντά της.

Πως μπορω να την κανω να πιστέψει σε αυτο όταν εγω η ίδια φοβάμαι?!

Σηκώνομαι απότο κρεβάτι και την φιλάω στο μαγουλακι της.
Κοιμάται σαν άγγελος....
Την σκεπαζω προσεκτικά και σβήνω το φως αναβοντας παράλληλα ενα μικρό φωτάκι για να μην φοβηθεί.

《 Βάλτε το τραγούδι 》

Φεύγει τελικά...
Ήλπιζα... Ήλπιζα οτι θα άλλαζε γνώμη και θα.. θα έμενε...

Αυτή τη φορά μου είναι πιο επωδυνη.
Αυτη την φορά ζησαμε πράγματα που δεν είχαμε ζήσει πριν
Και τωρα.. τωρα εχουμε δυο παιδιά.

Οχι.. οχι δεν μπορώ να του το πω..
Να του πω οτι είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδί μας...

Αν του το πω θα μείνει εδω..
Δεν θα φύγει...
Και οσο και να το θελω αυτό δεν μπορώνα μπω εμπόδιο στην καριέρα του...

Αλλα τον αγαπάω...
Ίσως αυτο φταίει... ότι τον αγαπάω πιο πολυ και απο τον εαυτό μου.

Νόμιζα... Νόμιζα οτι αν τον απομάκρυνα θα πονουσα λιγότερο αλλα ποιον κοροϊδεύω?!

Ποιον κοροϊδεύω...

Τρεχω στην τσάντα μου και βάζωτο κινητό μου.

Ελευθερία<< Άντρια?! Συγνώμη σε ξύπνησα?!>>
Αντρια<< Εε οχι... εγινε κάτι?!>>
Ελευθερια<< οχι... εεε μπορείς να έρθεις σπίτι μου να κρατήσεις την μικρη?!>>
Αντρια << Τωρα?! Ρια ειναι 11:30... τι.. που θα πας?!>>
Ελευθερια<< Εεε καπου.... βασικα πφ.. στον Γιώργο...>>
Αντρια << Ετοιμάσου και σε 5 ειμαι εκεί με τον Μαρίνο.>> μου το κλείνει

Όντως σε λιγότερο απο 5 λεπτά ήταν σπίτι μου και σε 10 ήμουν εξω απο την πόρτα του...

Γιώργος<< Ελευθερία?!>> με κοιτάει σαν να μην το πιστεύει.
Πίσω του το σπίτι ειναι ανω κάτω.
Παντού βιβλία , ρούχα, χαρτιά....
Ελευθερία<< Εεε Γιώργο...>>
Γιώργος << Ήρθες...>> με τραβάει στην αγκαλιά του.
Μπαίνουμε μεσα και με στηρίζει στην πλέον κλειστή πορτα .
<< Μωρό μου... άκουσε με... εγω εγω δεν θελω να παω αλλα πρέπει και..>> ενώνει τα μέτωπα μας
Ελευθερια<< Σςςς... Μην πεις τίποτα. Απλα υποσχεσου μου οτι... οτι το πολυ σε 3 μήνες θα είσαι πισω...
Δεν ξερω τι θα κάνεις αλλα σε 3 μήνες σε θέλω πίσω.... μαζι μας>>
Γιώργος<< Στο υπόσχομαι... στο υπόσχομαι μωρο...>> με φιλάει πεταχτά
<< Θα γυρίσω... και θα γίνουμε επιτέλους οικογένεια...>> γνεφω και τον φιλάω.
Ελευθερία<< Σ' αγαπάω... πολυ>> του λεω κοιτώντας τον στα μάτια.
Γιώργος << Κι εγω σ' αγαπάω ουρανε μου... >> με φιλάει λεμαργα βγάζοντας την έλλειψη και το παράπονο.

Σιγα σιγα με τραβάει προς το μέρος του και μας οδηγεί στο χαλί μπροστά απο το αναμενο τζάκι.

Χμ... πάντα του άρεσε η ζεστασιά του τζακιου ακομα και αν δεν έκανε κρύο.

Ξαπλωνουμε και αρχίζει να με φιλάει στον λαιμό κάνοντας με να αναστεναξω.
Τα χερια μου πιάνουν το τελείωμα της μπλούζας του και την τραβαω ανυπομονα και του την βγάζω.

Τον τουμπαρω και βρίσκομαι απο πανω του....
Φιλάω απο τον λαιμό του, το στερνο του και μετα την κοιλιά του ξεκουμπωνοντας το παντελονι του.

Γιώργος<< Είσαι τόσο γαμημενα όμορφη..>> λεει και με τραβάει πανω ενώνοντας τα χείλη μας.

Αφαίρεσε ολα μου τα ρουχα και έμεινα τέλειος γυμνή μπροστά του.
Οχι δεν ντρέπομαι πια...
Νιώθω υπέροχα με αυτόν.
Τοσο σωστά...

Τα χειλη του κατεβαίνουν και πιπιλανε το στήθος μου και το δωμάτιο γεμίζει απο τους αναστεναγμους μου.

Ελευθερία<< Αχ...Γιώργο... Σε.. σε θελω... τωρα...>> βαριανασενω.
Τα χερια του κατεβαίνουν στα ποδια μου ανοίγοντας τα περισσότερο, παίρνοντας θέση ανάμεσα τους.
<< Αααχχχ...>> μου ξεφεύγει μια κραυγή οταν πλέον μπαινει μεσα μου.
Γιώργος<< Ειναι τοσο εθιστικο να είμαι μεσα σου... να σε νιώθω γύρω μου... να γίνομαι ενα μαζί σου>> λεει κάνοντας αργές, ρυθμικες ωθησεις.

Βάζω τα χέρια μου στα μαλλια του και τον τραβάω για ενα γλυκό φιλί.

Οι ωθησεις του γίνονται ολο και πιο γρήγορες και βαθιές....

Ελευθερία<< Γιώργο εγω...>> προσπαθώνα τον ειδοποιήσω οτι δεν θα αντέξω για πολυ ακόμα
Γιώργος<< Είναι εντάξει μωρο μου.... μαζι... μαζι>> λεει και επιταχύνει οδηγώντας μας και του δυο στην κορύφωση...

Γειααα....

Τι λετε να γίνει μετα?!

Τραγούδι ~ Αυτή η νύχτα μένει...

( Spoiler: κατι θελει να πει ο ποιητής⬆)

Μεχρι το επόμενο

~ Kisses Bitches ♡ ~